Και πού 'σαι ακόμα...

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Ξέρεις ότι είσαι Έλληνας όταν...

...έχεις πάρει τουλάχιστον ένα δάνειο για το οποίο έχεις μετανιώσει.
...ξέρεις τουλάχιστον ένα άτομο το οποίο έχει βγει στην τηλεόραση ενώ ψώνιζε στη λαϊκή.
...έχεις αυτοκίνητο αξίας 30000 και δεν το κυκλοφορείς γιατί τα τέλη κυκλοφορίας σου φαίνονται πολύ ακριβά.
...κυκλοφορείς το προαναφερθέν αυτοκίνητο με τη βενζίνη να έχει φτάσει στο 1,70 ανά λίτρο και το εισιτήριο για το λεωφορείο στο 1,20 σου φαίνεται επίσης πολύ ακριβό.
...βρίζεις τον ίδιο βουλευτή τον οποίο μέχρι πρότινος έγλειφες προκειμένου να σου δώσει άδεια να βάλεις ρεύμα στο αυθαίρετο στη Λούτσα.
...έχεις κάπου χωμένο μέσα στο πατάρι σου έναν σχολικό έλεγχο από την εποχή του Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια, και παθαίνεις συγκοπή όταν τον ανακαλύψουν τα παιδιά σου.
...μισείς τους γονείς σου επειδή σε έβαζαν με το ζόρι να τρως μπάμιες, φακές ή μπρόκολα, και κάνεις το ίδιο στα παιδιά σου.
...πηγαίνεις σε ακριβά ξενοδοχεία και το πρώτο πράγμα που κοιτάς είναι να κλέψεις τα δείγματα σαμπουάν.
...έχεις πάντα έναν πολύ καλό λόγο-ή έστω φαίνεται καλός σε εσένα-για να βρίζεις τους Γερμανούς...
...αλλά εξακολουθείς να αγοράζεις γερμανικά αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές.
...θεωρείς ότι όλοι είναι αναγκασμένοι να ακούν και να τους αρέσει η μουσική που ακούς στο αυτοκίνητό σου στη διαπασών...
...αλλά αν το κάνει κανείς άλλος, είναι μαλάκας.
...φοράς τα πιο ακριβά ρούχα τα οποία κατάφερες να βρεις, και κάνεις τράκα τσιγάρο.
...κάποιος σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου ανοίγει μία σακούλα πατατάκια και θεωρείς ότι πρέπει να σου δώσει κι εσένα...
...κι αν δε σου δώσει τον αποκαλείς γύφτο.
...σε κάθε γάμο ή κηδεία που πας ανακαλύπτεις και έναν καινούριο ξάδερφο που δεν ήξερες ότι είχες.
...πας σε γάμους ή κηδείες συγγενών που δεν ήξερες καν ότι είχες, γιατί φοβάσαι μην παρεξηγηθούν.
...θεωρείς μαλάκα όποιον πληρώνει τη σύνδεσή του στο ίντερνετ.
...δε θεωρείς πλέον έκπληξη το να σε πάρουν τράπεζες, κινητές τηλεφωνίες ή τηλεμάρκετινγκ την ώρα που κοιμάσαι.
...αγοράζεις οτιδήποτε έχει μαζί δώρο, ακόμη κι αν αυτό το δώρο είναι ένα κομμάτι αποξηραμένα σκατά σκύλου.
...όποτε πας στο χωριό σου, γυρίζεις φορτωμένος με μελιτζάνες, κολοκυθάκια, τενεκέδες με φέτα/λάδι και αυγά.
...ο θάνατος της Amy Winehouse σε συγκλόνισε πιο πολύ από τους εκατό θανάτους στο Όσλο.
...έχεις ζήσει τουλάχιστον ένα Πάσχα που όλοι θέλουν να βοηθήσουν στο σούβλισμα του αρνιού, αλλά στο τέλος κανείς δε θέλει να το φάει.
...φουλάρεις το αυτοκίνητό σου και το στομάχι σου την ίδια μέρα και ο λογαριασμός της ταβέρνας είναι πιο ακριβός από τη βενζίνη.
...μπορείς να βγάλεις σχέση μεταξύ εσού και οποιουδήποτε δοθέντος ατόμου στην Ελλάδα το πολύ με πέντε ενδιάμεσους.
...έχεις αργήσει τουλάχιστον τρεις φορές για τη δουλειά σου επειδή κάποιος μαλάκας πάρκαρε πάνω στη γωνία που στρίβει το λεωφορείο...
...αλλά αν το κάνεις εσύ, έλα μωρέ και τι έγινε, ποιος βιάζεται;
...τα αγγλικά σου φτάνουν μέχρι το greek kamaki και το να μάθεις τους τουρίστες τι σημαίνει μαλάκας.
...ξέρεις τουλάχιστον έναν ηλικιωμένο που χρειάζεται λίστα για να απαριθμήσει όλες τις ασθένειές του.
...πάντα στη μολυβοθήκη στο γραφείο σου θα έχεις ένα ή περισσότερα στυλό που έχουν να γράψουν από τότε που ο Παναθηναϊκός έφτασε στο Γουέμπλεϊ και ποτέ δε θυμάσαι να τα πετάξεις.
...πας σε κλαμπάκια, κοπανιέσαι αλύπητα, πίνεις μισή Σκωτία ουίσκι, καταλήγεις το πρωί σε ένα παγκάκι μέσα στο ίδιο σου το ξερατό, αλλά πας κανονικά στη δουλειά σου γιατί θα σε απολύσουν.
...έχεις περάσει τουλάχιστον μία εβδομάδα καλοκαιριού σε εξοχικό σπίτι χωρίς κλιματισμό, ρεύμα ή ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
...λες ότι νοσταλγείς τις προαναφερθείσες εποχές, αλλά αν μείνει το I-phone σου από μπαταρία κάνεις λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου.
...έχεις δει το greek parody του Troy τριακόσιες φορές, αλλά ακόμα ξεραίνεσαι στα γέλια με το "Αχιλλέα, ουου!"
...θεωρείς ότι είσαι ευεργέτης της ανθρωπότητας κάθε φορά που δίνεις μισό ευρώ σε ένα ζητιάνο.
...λες σε όλο τον κόσμο ότι δεν φοβάσαι τις αρρώστιες, αλλά με το παραμικρό κρυολόγημα κατεβάζεις τη μισή παραγωγή της Bayer και χτυπάς τα εμβόλια για όποια νέα γρίπη καταφέρουν να ανακαλύψουν σαν πρεζάκι που χτυπάει ηρωίνη.
...έχεις πάει σε μπουζούκια και κατέβασες φιάλη ουίσκι πιο ακριβή από το λογαριασμό της ΔΕΗ που υποτίθεται ότι δεν μπορείς να πληρώσεις.
...έχεις γαμήσει μάνες, θείες, Παναγίες και σπίτια επειδή κάποιος σου έγδαρε τον προφυλακτήρα.
...θεωρείς ότι οι μούντζες των Αγανακτισμένων πηγαίνουν στη σωστή κατεύθυνση.
...οι Έλληνες και η Ελλάδα σε αηδιάζουν, αλλά όταν πας αλλού, το μόνο που θες είναι να βρεις κι άλλους Έλληνες και να γυρίσεις τελικά πίσω.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Τα πάντα για τις διακοπές

Είναι καλοκαίρι. Και δεν κρυώνεις. Απεναντίας, κοντεύουν να λιώσουν τα οστά σου από το ύψος Δίδυμων Πύργων πριν γκρεμιστούν που έχει πιάσει ο υδράργυρος. Το μόνο ψυκτικό μέσο που έχει δώσει η φύση στον άνθρωπο είναι ο ιδρώτας, και ίσως να είναι αποτελεσματικός στους 20 βαθμούς, αλλά στους 35 το μόνο που βοηθάει είναι να βρωμάς σαν να έχεις να κάνεις μπάνιο από τότε που το Ρετιρέ έπαιζε κανονικά και όχι σε επανάληψη.
Το κλιματιστικό, πάλι, θα προκαλέσει κύματα δυσαρέσκειας και θραύσης όρχεων από τους τοπικούς οικολόγους, ακόμη και μετά την κατάργηση των χλωροφθορανθράκων, που κάνουν την τρύπα του όζοντος πιο ξεχειλωμένη και από την τρύπα της Τζούλιας, γιατί είναι ενεργοβόρα (φαντάζομαι ότι στους μεγάλους καύσωνες των 45 βαθμών αυτοί θα κουνάνε βεντάλιες).
Όσο για τον ανεμιστήρα, δεν τον κατάλαβα ποτέ. Το μόνο που κάνει είναι να στέλνει κατά πάνω σου τον καυτό αέρα. Κι έτσι, καταλήγεις να κάθεσαι ξεβράκωτος πάνω στον καναπέ, βλέποντας με απόγνωση τις επαναλήψεις στην τηλεόραση.
Κι έπειτα, η ατμόσφαιρα της πόλης σε πνίγει όπως ο βόας σφιγκτήρας πνίγει τα θύματά του. Η κίνηση, το καυσαέριο, η αποξένωση, η αλλοτρίωση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων καταστρέφουν την ψυχή σου και θες να τα βροντήξεις όλα κάτω και να φύγεις.
Με δυο λόγια, ήρθε η ώρα να πας διακοπές.
Και τότε νέο άγχος σε καταλαμβάνει. Τόσες λεπτομέρειες πρέπει να κανονιστούν. Αλλά μην ανησυχείς, φίλε μου. Εγώ είμαι εδώ, πιστός στο καθήκον, έτοιμος να σε βοηθήσω να χαρείς τις διακοπές σου, ή, έστω, να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.
Πού να πάω; Αυτό δεν είναι δική μου υπόθεση. Γενικά, πάντως, τα παραθεριστικά θέρετρα στην Ελλάδα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

Θέρετρο τύπου Μύκονος: Η αγαπημένη κατηγορία των Ελλήνων στις ηλικίες 15-45 καθώς και των σουρωμένων Άγγλων που γυρίζουν μισόγυμνοι στα σοκάκια ουρλιάζοντας ασυναρτησίες. Το τοπίο της φρίκης απαρτίζεται από rooms to rent, greek taverns, μπαράκια και παντοίου είδους κλαπατσίμπαλα.
Θέρετρο τύπου Νέοι Πόροι Πιερίας: Προτιμάται από Έλληνες, Σέρβους, Πολωνούς, Τσέχους και Γερμανούς μαζί με όσα από τα παιδιά τους δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλα για να πάνε σε θέρετρα τύπου Μύκονος.
Θέρετρο τύπου Αιδηψός: Για τους τηλεθεατές του Αυτιά και μόνο.

Διαλέγεις και παίρνεις αναλόγως με το τι ψάχνεις.

Πότε να πάω; Οποτεδήποτε εκτός από τον Αύγουστο. Τον Αύγουστο δε θα βρείς ελεύθερο ούτε τετραγωνικό μέτρο για να στήσεις σκηνή, και, πίστεψέ με, η κατάσταση θα είναι σαν να είσαι στην πόλη. Αντίθετα, ο Αύγουστος είναι ο καλύτερος μήνας για να περάσεις στην πόλη. Οι δρόμοι, τα λεωφορεία, τα πάρκινγκ και τα εστιατόρια θα είναι άδεια κι εσύ θα είσαι βασιλιάς. Άλλωστε, χάρη σε αυτό το περιβόητο φαινόμενο του θερμοκηπίου, μέχρι τον Οκτώβρη καλοκαίρι είναι.

Πού θα μείνω; Τα οικονομικά απαγορεύουν ξενοδοχείο. Αν λάβουμε υπόψη τους Αγανακτισμένους, ο μέσος Έλληνας πολίτης είναι πολύ φτωχός για τέτοιες πολυτέλειες. Τώρα, αν θέλεις να μείνεις σε οίκημα που να είναι σταθερά στερεωμένο στο έδαφος, υπάρχουν τα προαναφερθέντα rooms to rent, τα οποία στην τιμή των 50 ευρώ ή 17.037,5 δραχμών τη βραδιά αν προτιμάς, σου παρέχουν κρεβάτια, εσωτερικές τουαλέτες, και, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, ηλεκτρισμό.

Αν πάλι θέλεις να νιώσεις κοντά στη φύση, μπορείς να ζήσεις τη χαρά της κατασκήνωσης. Αρκεί, βέβαια, να ξέρεις να στήνεις σκηνή, να μη φοβάσαι τα φίδια, να μην έχεις πρόβλημα με τη μέση σου, να μην έχεις αντίρρηση για το βρεγμένο χώμα και τις κοινές τουαλέτες και να μπορείς να επιβιώσεις για λίγες μέρες χωρίς ρεύμα. Επίσης, εκτός από τα οργανωμένα κάμπινγκ, όπου πληρώνεις κάποιο ποσό, μπορείς να στήσεις τη σκηνή σου όπου βρεις, με κίνδυνο βέβαια να φας πρόστιμο και η επιστροφή στη φύση να σου βγει ξινή.

Πώς θα πάω; Αυτό πράγματι είναι ένα θέμα. Με δεδομένα την τιμή της βενζίνης που έχει φτάσει αισίως το 1,70, την απεργία των ταξιτζήδων, τους αποκλεισμούς αεροδρομίων και λιμανιών, τα διόδια και την ταχύτητα των ελληνικών πλοίων, η καλύτερη λύση είναι να ακολουθήσετε τα ακόλουθα βήματα:

Πηγαίνετε στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς σας και δανείζεστε το βιβλίο "Πώς να φτιάξετε μια βάρκα".
Ακολουθείτε τις οδηγίες του βιβλίου.
Παίρνετε το παλιό ποδήλατο του ξαδέρφου σας που δεν το χρειάζεται πια.
Επιστρέφετε το βιβλίο στη βιβλιοθήκη.
Ρίχνετε τη βάρκα στη θάλασσα και ξεκινάτε το κουπί.

Και μην παραπονιέστε. Από τη μία το κουπί, από την άλλη το ποδήλατο, θα κάνετε την κορμάρα που πάντα ονειρευόσασταν.

Τι θα φάω; Ο Thomas the Barbarian προ διακοπών θα σου απαντούσε "σκατά". Τώρα, όμως, λέω να διερευνήσω το θέμα σε μεγαλύτερο βάθος. Το να βρεις μέρος να φας είναι πολύ εύκολο. Θα το αναλάβουν αυτό οι κράχτες των greek taverns. Ο ανταγωνισμός θυμίζει Las Divinas εναντίον Las Populares και οι μαγαζάτορες θα εκμεταλλευτούν κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο για να μη χάσουν ούτε έναν πελάτη.

Το θέμα είναι αν θα βρεις κάπου να φας αξιοπρεπές φαγητό. Βλέπετε, οι greek tavernιάρηδες έχουν με τη μαγειρική όση σχέση έχει και ο Βούδας με τον Κούδα και ποντάρουν στη σκέψη "έλα μωρέ τώρα, που έχουν ξαναφάει οι Τσέχοι και οι Πολωνοί μουσακά και θα ξέρουν αν είναι καλός ή όχι;" Το παιχνίδι "βρες τη μια κουταλιά Μερέντα μέσα στον κουβά με τα σκατά" είναι πολύ δύσκολο και δεν είμαι διατεθειμένος να το παίξω. Εσάς φυσικά δε σας εμποδίζει κανείς να το κάνετε, αλλά καλύτερα συμβουλευτείτε κάποιον γνωστό σας που έχει πάει στο μέρος που θα πάτε και είστε σίγουρος ότι σας συμπαθεί για το πού είναι καλά να φάτε.

Με τη θάλασσα τι γίνεται; Αχ, η θάλασσα. Αν είστε σαν τα υπόλοιπα πρόβατα που ικανοποιούνται με το τίποτα, θα είστε εντάξει. Αν πάλι είστε ο γνήσιος γρουσούζης, που γκρινιάζει για τη γκρίνια και μόνο, τότε όλα θα σας ξινίσουν. Πολύ βαθιά, πολύ ρηχή, πολλές πέτρες, η άμμος κολλάει πάνω μου, έχει φύκια, έχει αχινούς, έχει τσουκνίδες, έχει πολύ κόσμο, έχει πολύ μοναξιά, έχει πολύ αλάτι, δεν έχει αρκετό αλάτι, έχει κύμα, δεν έχει κύμα, οι λουκουμάδες που πουλάει ο γύφτος είναι στεγνοί, κτλ κτλ.

Τι άλλο θα πρέπει να προσέξω; Τα εγκαύματα. Ακόμη κι αν βουτήξεις σε μία πισίνα γεμάτη αντηλιακό και πας για μπάνιο τα μεσάνυχτα, δεν πρόκειται να μην καείς. Επίσης, τα κουνούπια. Τα πιο άχρηστα πλάσματα του πλανήτη μετά τους βουλευτές. Παλιότερα μετέδιδαν την ελονοσία, αλλά πλέον που εξαλείψαμε την ελονοσία και βρήκαμε νέους, αποτελεσματικότερους τρόπους για να αλληλοσκοτωνόμαστε, τα κουνούπια έχουν πλέον λιγότερο λόγο ύπαρξης και από τα μηχανήματα των τηλεμάρκετινγκ. Τέλος, θα πρέπει να δείξετε κουράγιο αν πέσετε στην παραλία όπου πηγαίνουν για εκπαιδευτική εκδρομή τα ΚΑΠΗ. Αν αυτό σας βοηθάει, μπορείτε να φαντασιωθείτε ότι κάπου εκεί δίπλα είναι η Μπιγιονσού, ο Μπραντ Πιτ ή η Lady Gaga για τους πολύ ανώμαλους.

Μήπως καλύτερα να πάω σε κανένα βουνό; Όπως και δήποτε. Κι αν πέσεις και τσακιστείς κιόλας, θα είσαι ακόμη καλύτερα.

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Αυτοβοήθειά μας

Χθες πήγα και είδα το Χάρι Πότερ. Αλλά δε θέλω να μιλήσω για αυτό.
Εντάξει, αφού επιμένετε, θα αφιερώσω μια παράγραφο και μετά θα πάω στο θέμα. Ήμουν σε μία σκοτεινή αίθουσα γεμάτη με παιδάκια και εφήβους που λέγαν όλη την ώρα μαλακίες και έβλεπα ένα έργο του οποίου την υπόθεση και το τέλος ήδη ήξερα. Τουλάχιστον έκαναν καλή δουλειά στα εφέ.
Και τώρα στο θέμα. Πριν την ταινία, πήγα στο Public να σκοτώσω κανένα δίωρο διαβάζοντας τα άπαντα του Αρκά. Κατ'αρχήν αξίζει να σημειωθεί ότι αν εγώ ήμουν ο Καστράτο και έπρεπε να επιβιώσω με τη Λουκρητία θα τη σκότωνα.
Ούτε όμως μία στερημένη γάτα που τα βάζει συνεχώς με μια γριά και έναν ευνουχισμένο χοντρομπαλά είναι το θέμα μας.
Διασχίζοντας το Public, πέρασα κι από το ράφι με τα βιβλία αυτοβοήθειας. Και σκέφτομαι λοιπόν-μην ανησυχείτε, το κάνω καμιά φορά αλλά όχι πολύ συχνά- και σκέφτομαι λοιπόν, τι σκατά έχει πάει στραβά με την ανθρωπότητα και υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν τέτοια βιβλία;
Κατ'αρχήν ας δούμε το θέμα ετυμολογικά. Αυτοβοήθεια θα πει να βοηθάς τον εαυτό σου. Αν χρειάζεται να ξοδέψεις 20 ευρώ (6.815 δραχμές, 28,15 dollars ή 17,65 pounds αν προτιμάτε) προκειμένου να σου πει ένας αργόσχολος τι πρέπει να κάνεις με τη ζωή σου, τότε μάλλον δεν είναι αυτοβοήθεια.
Κι έπειτα, είναι και τα θέματα που πραγματεύονται οι επίδοξοι νικητές του Πούλιτζερ (που τελικά θα μείνουν με το Πούλιτζερ στο χέρι). Έτσι πρόχειρα θυμάμαι σε αυτό το ράφι ένα βιβλίο που είχε το μεγαλεπήβολο τίτλο "Το μυστικό της ευτυχίας" ή το ίδιο με κάποια άλλη διατύπωση.
Νιώθω σαν να έχω πάθει πρόωρη αλωπεκίαση. Αλλά ας μην είμαστε προκατειλημμένοι. Και οι ηλίθιοι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν. Τι θα γίνουν, κλέφτες; Βέβαια, αν γίνουν κλέφτες, το πιθανότερο είναι να πάνε φυλακή. Από την άλλη, αν έχεις διαβάσει Ισοβίτη, δεν είσαι και πολύ σίγουρος ποια μεριά των καγκέλων είναι καλύτερη.
Ας το σκεφτούμε όμως με βάση τη λογική. Ναι, ξέρω τι θα μου πείτε, ότι την τελευταία φορά που προσπαθήσαμε να σκεφτούμε κάτι με βάση τη λογική στην Ελλάδα καταλήξαμε στο να τραβάμε ό,τι βρίσκαμε πρόχειρο να τραβήξουμε. Αλλά ας κάνουμε μια προσπάθεια.
Αν η συγγραφεύς ήξερε το αληθινό μυστικό της ευτυχίας, και αυτό το μυστικό ΔΕΝ είναι τα λεφτά, δε θα έβγαινε να το μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο δωρεάν αντί να το πουλάει; Κι αν χρειάζεται να το πουλάει, τότε πάει να πει ότι το μυστικό της ευτυχίας είναι τα λεφτά. Άρα δεν είναι μυστικό.
Οπότε, συμπεραίνουμε ότι η συγγραφεύς δεν ξέρει την τύφλα της.
Μιλώντας για τύφλα, θυμήθηκα ένα άλλο βιβλίο που βρήκα εκεί πέρα στο ίδιο ράφι, το οποίο ήταν, κι εδώ προσπαθήστε να μην πηδήξετε από το πλησιέστερο παράθυρο ή από την αποβάθρα αν είστε στο μετρό, "Πώς να βελτιώσετε την όρασή σας".
Γιατί, ως γνωστόν, τα μάτια είναι σαν τους μύες. Αν τα εξασκήσετε καλά, δεν πα να έχετε και δεκαπέντε βαθμούς μυωπία, γλαύκωμα και αρχές καταρράκτη, σε λίγο καιρό θα βλέπετε μπεκάτσες στην κορυφή του Ολύμπου και θα τις πυροβολείτε κιόλας.
Εγώ, πάντως, αν μου ανέθεταν να γράψω τέτοιο βιβλίο, θα έγραφα στην πρώτη σελίδα, με μεγάλα γράμματα για να φαίνεται κιόλας, "Πηγαίνετε σε γιατρό", και οι υπόλοιπες διακόσιες σελίδες θα ήταν κατάλογος με καταστήματα οπτικών.
Επίσης πολλή πλάκα έχουν όλοι αυτοί που γράφουν βιβλία για το πώς να αδυνατίσεις, κι ο καθένας έχει κι από το δικό του τρόπο που είναι και ο μοναδικός πετυχημένος. Τύφλα να 'χουν τα Gilly Diet, οι κορσέδες Slim and Lift και ο μαγικός καφές που τον πίνεις και χάνεις πέντε κιλά σε δύο δευτερόλεπτα.
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι αν τρως τα πατατάκια όπως η Τζούλια τρώει τα πέη και μετά η μόνη σου κίνηση είναι να πατάς το γκάζι, το φρένο και την κόρνα ένα νανοδευτερόλεπτο μετά το πράσινο, είναι πολύ λογικό να είσαι σαν ένας πλανήτης από λίπος.
Και μετά έχεις τον κάθε τυχάρπαστο που τα ελληνικά πανεπιστήμια του δώσανε ένα πτυχίο για να μην κλαίει, να σου λέει ένα σωρό μαλακίες για το μεταβολισμό, τις τροφικές δυσανεξίες, για το σύνδρομο Άσπεργκερ και για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά κανείς δε σου λέει "Άσε κάτω το γύρο και πήγαινε περπατώντας μέχρι το περίπτερο να πάρεις τα τσιγάρα σου"!
Εν κατακλείδι, το μόνο πρόβλημα που μπορούν να λύσουν τέτοιου είδους βιβλία είναι το οικονομικό του συγγραφέως. (Μ' αρέσει όταν τα γράφω καθαρευουσιάνικα)
Υ.Γ. Αν όσα έγραψα παραπάνω βγήκαν μαλακίες, φταίει η ζέστη και η καφεΐνη. Και ο Χάρι Πότερ.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Τρύπες: τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα...

Αν νομίζετε ότι σήμερα θα αναφερθώ στο συγκρότημα Τρύπες και στο τραγούδι "Δε χωράς πουθενά", από το οποίο προέρχεται η έκφραση, ετοιμαστείτε για απότομη προσγείωση, γιατί το θέμα μας θα είναι πολύ πιο πεζό από την ελληνική ροκ της δεκαετίας του 80. Πάρτε όμως το τραγούδι, για να μη στενοχωριέστε:

Το θέμα μας σήμερα είναι οι τρύπες. Όχι οι μαύρες, ούτε οι σωματικές, ούτε και αυτές στο σενάριο του Lost, αλλά οι τρύπες που κάνουν μερικοί στα σώματά τους.

Ήμουν χθες το μεσημέρι στο λεωφορείο-το οποίο πρέπει να παίρνω πιο συχνά γιατί είναι τελικά πηγή έμπνευσης το άτιμο- και κάπου εκεί ανάμεσα στους σκατόγερους, τους κάγκουρες και τους γύφτους βλέπω και μια κοκκινομάλλα. Ωραίο πράγμα.

Ο οδηγός νομίζει ότι είναι Σουμάχερ, το λεωφορείο είναι σαράβαλο και εγώ καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες να κρατηθώ στις ατελείωτες λακκούβες που υπάρχουν στους δρόμους της ερωτικής πόλης. Έχω παραφάει και νιώθω το ξερατό να ανεβαίνει στο στόμα μου.

Και σε εκείνη τη στιγμή η κοκκινομάλλα γυρίζει face to face και επιτείνει την αίσθηση της εξέμεσης. Δεν ήταν φάτσα-μπουγάτσα, αντιθέτως. Το πρόβλημα ήταν άλλο. Είχε κρεμάσει σκουλαρίκι από τη μύτη της.

Από εκείνη τη στιγμή προσπάθησα απλά να μην την κοιτάω. Αλλά ήταν δύσκολο. Όλο το υπόλοιπο λεωφορείο ήταν γεμάτο με τους προαναφερθέντες σκατόγερους, γύφτους και κάγκουρες. Ευτυχώς, η διαδρομή μου ήταν σύντομη και ο λυτρωμός ήρθε εγκαίρως.

Και σας ρωτάω εγώ τώρα: από πού κι ως πού θεωρείται όμορφο το να πας και να τρυπιέσαι στα πιο απίθανα σημεία τους σώματός σου και να κρεμάς σκουλαρίκια σε μύτες, φρύδια, χείλη, γλώσσες και δεν ξέρω εγώ τι άλλο;

Εντάξει, σκουλαρίκια στα αυτιά κρεμούσαν και οι αρχαίες Ελληνίδες, και ως γνωστόν η αρχαία Ελλάδα ήτο το λίκνο του πολιτισμού και η χώρα του φωτός και όλες οι άλλες μαλακίες που λέει ο Λιακόπουλος ανάμεσα στις παπαρολογίες του επί του Πολεμάρχου και των Ελ.

Αλλά το να τρυπιέσαι σε άλλα σημεία, όπως μύτες και γλώσσες, προέρχεται από την πρωτόγονη φυλή των Ούγκα Μπούγκα. Οπότε έχουμε τα εξής προβλήματα. Πρώτον, εσύ δεν ανήκεις στην πρωτόγονη φυλή των Ούγκα Μπούγκα, αλλά στην πρωτόγονη φυλή των Ελλήνων. Δεύτερον, είναι πολύ πιθανόν αυτά τα πράγματα να αποτελούν μέρος της θρησκείας των Ούγκα Μπούγκα, με τον ίδιο τρόπο που το σούβλισμα του αρνιού αποτελεί μέρος της θρησκείας των Νεοελλήνων.

Τρίτον και μακρύτερον, ακόμη και αν τα σκουλαρίκια στις μύτες αποτελούν στοιχεία ομορφιάς για αυτούς τους λαούς, το ίδιο ισχύει και για αυτό:

Δε σας βλέπω όμως να το ακολουθείτε και αυτό.

Από την άλλη, μάλλον δεν είναι τόσο πολύ για ομορφιά. Εντάξει, το ζήτημα της ομορφιάς είναι υποκειμενικό, γιατί αν βλέπαν οι Αφρικανοί τι θεωρούν οι Έλληνες όμορφο θα έβαζαν τα γέλια και μετά θα πέθαιναν από την έλλειψη πόσιμου νερού (ρατσιστικό αστειάκι, υπόσχομαι πως δε θα ξαναγίνει).

Αλλά από την άλλη, δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος δε θα προτιμήσει μια αποστεωμένη ξανθιά με βυζιά από σιλικόνη που φοράει μούφες Versace επειδή δεν έχει τρυπήσει το φρύδι της.

Αν δούμε και τις κυριότερες ηλικίες που απαντάται το φαινόμενο, μπορούμε να συμπεράνουμε εκ του ασφαλούς ότι πρόκειται για έφηβους που κάνουν την επανάστασή τους στους γονείς τους. Όπως άλλοι κάνουν πανομοιότυπα τατουάζ, πηγαίνουν σε συναυλίες χωρίς να ζητήσουν άδεια, κάνουν σεξ χωρίς προστασία και καταλήγουν έγκυοι με σύφιλη ή παίρνουν ναρκωτικά και χαλάνε τον εγκέφαλό τους δύο φορές γρηγορότερα από ότι με όλα τα άλλα, έτσι αυτοί εδώ κρεμάνε τους αρκουδόκρικους από όπου βρουν και το παίζουν μάγκες και ανεξάρτητοι.

Βέβαια θα μου πείτε, από το να τρυπιούνται για ηρωίνη, καλύτερα να τρυπιούνται για σκουλαρίκια. Και συμφωνώ. Έτσι δε θα καταλήξουν να κλέβουν για να πάρουν τη δόση τους (κι άλλο ρατσιστικό αστειάκι, κάτι έχω πάθει σήμερα). Αλλά μέχρις εκεί. Δεν αντέχεται άλλο αυτό το πράγμα!

Υ.Γ. Αν κανένα σκουλαρίκι στη γλώσσα ή στο χείλος χτυπήσει στον ανιχνευτή του αεροδρομίου, τι γίνεται;

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Εφευρέσεις που θα έκαναν τον κόσμο καλύτερο(?)

Κάποιες φορές νοιώθω ότι θέλω να μοιραστώ τη μεγαλοφυΐα μου με τον υπόλοιπο κόσμο. Βέβαια μετά από λίγο μου έχει περάσει, αλλά το κακό έχει ήδη γίνει. Αν έπιανε και το χέρι μου, μπορώ να πω ότι τώρα δε θα ήμουν καν εδώ. Γι' αυτό λοιπόν, αν κάποιος είναι εξοικειωμένος με λεπτοδουλειές, θα χαιρόμουν να γίνει συνέταιρός μου, με την προϋπόθεση ότι τα κέρδη θα πάνε 90-10.

Ανιχνευτής μαλακίας
Πρόκειται για ένα απλό μηχανηματάκι που η βασική του αρχή λειτουργίας είναι παρόμοια με τον μετρητή Geiger. Ο ανιχνευτής μετράει τα σωματίδια μαλακίας που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα και η οθόνη δείχνει τη συγκέντρωση σε εκατομμύρια καθώς και μία σχετική προειδοποίηση όπως: "Χωρίς μαλακίες", "ψιλομαλακίες", "η μαλακία πέφτει σύννεφο", "πολλά κιλά μαλάκας" και "ο αρχηγός την παίζει, τρέχτε όλοι στις βάρκες". Τόσο απλό!
Αυτοαλλαζόμενη πάνα
Θέλετε να βγείτε έξω με τους φίλους σας, αλλά φοβάστε μη γυρίσετε στο σπίτι σας και βρείτε το μωρό σας να κλαίει πλημμυρισμένο στα σκατά και δεν έχετε λεφτά για μπέιμπι σίτερ; Η αυτοαλλαζόμενη πάνα σας λύνει τα χέρια. Νομίζω ότι η λειτουργία της είναι αρκετά σαφής, ενώ, με δέκα ευρώ παραπάνω, το ειδικό mp3 player μπορεί να παίξει απαλά νανουρίσματα για να κοιμίσει το αγγελούδι σας όσο εσείς θα μπεκροπίνετε.
Αυτόματη μετάφραση Google που δουλεύει
Ναι, ξέρω, φαντάζει ανέφικτο, αλλά μην ξεχνάμε τι λέει η Adidas. Nothing is Impossible. Και για να το λέει μία πολυεθνική εταιρία που το τελευταίο που τη νοιάζει είναι να βελτιωθεί η ζωή του απλού και αγράμματου πολίτη, κάτι θα ξέρει. Η Google δεν έχει ιδέα. Θα της φτιάξουμε τη μετάφραση (φράση δανεική από τον αποτυχημένο αράπερ X to the Z Xzibit στις ένδοξες μέρες που παρουσίαζε το Pimp my Ride).
Αυτόματο ξυστήρι
Ένα ηλεκτρονικό γκατζετάκι που αποτελείται από ένα μηχανισμό παλινδρομικής κίνησης μπρος-πίσω και ένα ρομποτικό χέρι το οποίο μπορείτε μετά να τοποθετήσετε εκεί που σας τρώει και να ξυθείτε ατελείωτα χωρίς την παραμικρή προσπάθεια εκ μέρους σας. Διαθέτει τρεις ταχύτητες, ενώ οι πρώτοι 10000 που θα τηλεφωνήσουν θα πάρουν δώρο και τρία ειδικά εξαρτήματα για αυνανισμό, χτύπημα φραπέ και φαντασμαγορικό άνοιγμα σαμπάνιας.
Γεννήτρια κρύων ανεκδότων
Θέλετε να γίνετε ο Στάθης της παρέας σας, αλλά δεν καταφέρνετε να επινοήσετε πρωτότυπες κρυάδες, με αποτέλεσμα οι φίλοι σας να σας περιγελούν και να σας πετάνε λεμόνια; Βάλτε στην πρίζα τη Γ.Κ.Α και φτιάξτε ανέκδοτα που η παγωμάρα τους ξεπερνάει και το απόλυτο μηδέν. Για καλύτερα αποτελέσματα, μπορείτε να αγοράσετε και μία δεύτερη Γ.Κ.Α και έτσι να γίνετε τελείως Γ.Κ.Α.Γ.Κ.Α.
Δημιουργός προσωπικού χώρου στο λεωφορείο
Έχω στο μυαλό μου δύο πατέντες. Η πρώτη και πιο απλή εκμεταλλεύεται την τεχνολογία του Pest Reject, που διώχνει τα έντομα με υπερήχους, απλά σε ειδική κλίμακα για ανθρώπους. Η δεύτερη και πιο χάι τεκ περιλαμβάνει ένα κουβούκλιο, το οποίο περιστρέφεται με την ταχύτητα του φωτός, δημιουργώντας έτσι τη δική σας προσωπική χωροχρονική καμπύλη και κάνοντας τον Αϊνστάιν υπερήφανο που οι θεωρίες του βρήκαν επιτέλους πρακτική χρησιμότητα.
Ενισχυτής για αέρινη κιθάρα
Σας έχει τύχει σίγουρα να ακούσετε το αγαπημένο σας ροκ τραγούδι στο ραδιόφωνο και αμέσως να σας πιάσει μία τάση για καραγκιοζιλίκι και να κάνετε κινήσεις με τα χέρια σας λες και παίζετε μια αέρινη κιθάρα. Και πώς μπορεί κανείς να παίξει ηλεκτρική κιθάρα χωρίς ενισχυτή; Ακριβώς. Από σήμερα για λίγες μόνο μέρες και σε περιορισμένο αριθμό κομματιών. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας.
Έξυπνο τηλεκοντρόλ
Πόσες φορές έχετε βρεθεί να παρακολουθείτε μια μαλακία ολκής, όπως οι εκπομπές του Λιακόπουλου, η επανάληψη του "Μια Στιγμή Δυο Ζωές" ή το "γιατί έχεις τα Τζάμπο πλάι σου", μόνο και μόνο γιατί είσαι υπερβολικά τεμπελχανάς για να σηκωθείς να πάρεις το τηλεκοντρόλ; Ε, τώρα το τηλεκοντρόλ κάνει τη δουλειά σου. Αλλάζει το κανάλι όταν δείχνει βλακείες, και βάζει DVD αν δεν παίζει τίποτα η τηλεόραση (δηλαδή το 99% του χρόνου). Η σούπερ εξελιγμένη έκδοση, δε, πλένει και τα πιάτα.
I-phone με πλήκτρα
Είσαι ο κλασικός Έλληνας ποζεράς που πίνει καφέ πέντε ευρώ και αφήνει απλήρωτο το λογαριασμό του νερού; Θέλεις να το παίζεις μάγκας με το I-phone, αλλά δεν μπορείς να λειτουργήσεις με την οθόνη αφής; Η λύση είναι μία! Ωραιότατη οθόνη αφής για να εκπλήσσεις τους μπαμπουίνους που ακόμη εντυπωσιάζονται με τα smartphones, και από κάτω κρυφό πληκτρολόγιο, το οποίο τραβάς και χρησιμοποιείς όταν χρειάζεσαι! Τι θα κάνατε χωρίς εμένα ήθελα να ήξερα.
Μουσικά εφέ τσέπης
Θέλετε να νιώσετε σαν να ζείτε σε ταινία; Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το κάνετε από το να έχετε τα δικά σας μουσικά εφέ on demand. Lose Yourself όταν πρέπει να πάρετε μια σημαντική απόφαση όπως να διαλέξετε ανάμεσα στη δουλειά σας και στην σωτηρία του κίτρινου λεμούριου της Ανταρκτικής από την εξαφάνιση, You are so beautiful όταν θα δείτε τη γυναίκα της ζωής σας που αργότερα θα σας παρατήσει για τον παππού σας, Who let the dogs out όταν θα σας κυνηγάνε τα σκυλιά της κολάσεως και το θέμα του Psycho όταν τελικά θα σας δολοφονήσει ένας μανιακός στο ντους.
Παπούτσια Moonwalking
Θέλετε να μιμηθείτε την υπέρτατη χορευτική κίνηση του Μιχαλάκη στο κλαμπ που χορεύετε, αλλά καταλήγετε να τρώτε σαβούρδες και να σας δουλεύουν από πορτιέρης μέχρι συνταξιούχος που θέλει να το κλείσουν το μπουρδέλο γιατί παίζει πολύ δυνατά τη μουσική και δεν μπορεί να κοιμηθεί; Το ειδικό παπούτσι Moonwalking είναι ένα κι ένα για εσάς. Η τεχνολογία βασικά είναι σαν τα Heelys, εκείνα τα παπούτσια που ανακάλυψαν οι πιτσιρικάδες σαν έναν ευκολότερο τρόπο να σπάσουν τα μούτρα τους από το Skate, αλλά είναι σκαρπίνια.
Ρομποτικός σκίστης γάτας
Η γυναίκα σας σας έχει κάνει τη ζωή πατίνι; Δεν μπορείτε να σηκώσετε κεφάλι; Όλοι στη γειτονιά σας ξέρουν σαν ρυμουλκό; Ήρθε η ώρα να τα ξεχάσει αυτά που ήξερε η κυρία! Ένα ρομπότ σε μορφή ρεμπέτη (ταιριάζει αν το καλοσκεφτείτε) που θα δείξει στη γυναίκα σας ποιος είναι ο άντρας και ποιος φοράει τα παντελόνια σε αυτή τη σχέση (εσείς). Υποσχόμαστε απόλυτη εχεμύθεια στους καταπιεσμένους συζύγους που θα θελήσουν το αίμα τους πίσω.
Σετ αγιασμού τσέπης
Ένα προϊόν για τους ευσεβείς Χριστιανούς που θέλουν να καθαγιάσουν το χώρο στον οποίο βρίσκεται, αλλά φυσικά δεν είναι βολικό να κουβαλάνε μαζί τους ολόκληρα τα συμπράγκαλα, ας πούμε, στο μετρό. Το σετ αποτελείται από μία Αγία Γραφή τσέπης, έναν μίνι σταυρό, κλωνάρι βασιλικού πολλών χρήσεων και μπουκαλάκι με αγιασμό, κι όλα αυτά σε ένα υπέροχο βαλιτσάκι. Χρησιμοποιείτε με φειδώ τον αγιασμό, γιατί αφενός τα ανταλλακτικά είναι πανάκριβα, αφετέρου οι συνεπιβάτες σας στο μετρό δε θα εκτιμήσουν την ευσέβειά σας αν τους κάνετε λούτσα.
Φορητός δικαιολογιοδότης
Έχετε αργήσει για τη δουλειά, το σχολείο, το ραντεβού με την γκόμενα ή το καθιερωμένο καθάρισμα σκατών σκύλων που κάνετε σαν κοινωνική εργασία; Έχετε τη δικαιολογία σας έτοιμη. Είστε αυτός που υπεξαίρεσε δέκα χιλιάδες ευρώ από το ταμείο, αυτός που παρήγγειλε εκατό χιλιάδες ρολά κωλόχαρτο σαν πρωταπριλιάτικη φάρσα, ή αυτός που ξέρασε πάνω στο γραφείο της διευθύντριας και μετά βίασε το τσιουάουα της; Δεν χρειάζεται καν να σκεφτείτε. Όχι ότι θα μπορούσατε, άλλωστε.
Φορητός πυρηνικός αντιδραστήρας
Πάτε για κάμπινγκ, για πικνίκ ή για να στήσετε καντίνα με βρώμικα σε συναυλία. Θα χρησιμοποιήσετε γεννήτρια με πετρέλαιο; Όχι δα! Η φασαρία, ο θόρυβος και η τιμή του πετρελαίου θα σας το βγάλουν ξινό. Εμπιστευθείτε τη δύναμη του εμπλουτισμένου ουρανίου και ξενοιάστε μια για πάντα από το φαινόμενο του θερμοκηπίου! Προσοχή: δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη σε περίπτωση βλάβης. Αν γίνει της Φουκουσίμα, εσείς θα φταίτε.
Φύλακας-άγγελος
Είστε μικρό, αθώο και χαζό παιδάκι (ή όχι και τόσο παιδάκι) και με κάθε σας βήμα βάζετε τη ζωή σας σε κίνδυνο; Ο φύλακας-άγγελος είναι εδώ για εσάς! Με μεγάλη αυτονομία και γρήγορη φόρτιση, θα είναι πάντα εκεί όταν τον χρειάζεστε, με χρήσιμες συμβουλές όπως: "Σταμάτα να προχωράς, θα πέσεις στις ράγες του τρένου!" "Μην πεις στην γιαγιά σου πόσο πολύ την θέλεις, θα σε λένε όλοι ανώμαλο!" "Μην βάλεις βόμβα σε τράπεζα, θα σκοτώσεις κόσμο και μετά κανείς δε θα σε παίζει!"

Αυτά, και να προσέχετε μην εκραγεί ο φορητός πυρηνικός αντιδραστήρας σας.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Τεχνόδουλοι

Όλες οι διαφημίσεις της Vodaphone ή Βόδαφον αν προτιμάτε έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι βαράνε το νευρικό μου σύστημα ωσάν δέκα κιλά καφέ σκέτο σε άδειο στομάχι μαζί με ταυτόχρονο άκουσμα του καινούριου συμπακτωμένου δίσκου του Ιουστινιανού Μπίμπερ.
Μα δεν μπορεί, λες, δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιες. Σε ποιον απευθύνεται τέλος πάντων όλη αυτή η μάζα αγνής, γνήσιας, ηλιθιότητας με όλη της την κρέμα; Εντάξει, οι διαφημίσεις των Jumbo Chips με τον Σεφερλή και αυτές του Jumbo (τυχαίο; εσείς θα το κρίνετε) με το "Γιατί έχεις τα Τζάμπο πλάι σου" είναι αντικειμενικά πιο ηλίθιες, αλλά, διάολε, πρόκειται για πατατάκια και πλαστικά κουβαδάκια, δηλαδή προϊόντα που δεν χρειάζονται συνοδευτικό εγχειρίδιο με σαράντα σελίδες οδηγίες!
Αλλά ειδικά αυτή με το καρτοίντερνετ με κάνει κάθε φορά που τη βλέπω όχι απλά να ανάβουν τα λαμπάκια μου, αλλά να ανάβουν λάμπες νέον, τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια της Αθήνας και όλα τα φώτα σε ολόκληρο το σύστημα του μετρό του Λονδίνου.
Κατ'αρχήν ας προσπεράσουμε την ηλιθιότητα του κόνσεπτ αυτού καθεαυτό. Δηλαδή δε μας έφταναν οι μαλάκες με τα λάπτοπ που ξεχύνονται στις πλατείες για να πιάσουν WiFi (λες και δεν υπάρχει πουθενά αλλού ξεκλείδωτο WiFi), τώρα το πάμε ένα βήμα παραπέρα; Για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να έχει ίντερνετ, ξέρω γω, στην παραλία; Τι είσαι δηλαδή, κανένας πολυassholeος επιχειρηματίας που πρέπει να τσεκάρει το e-mail του ακόμα και όταν χαλαρώνει σε μια ξαπλώστρα πίνοντας το μοχίτο του υπό τους ήχους του κύματος που σκάει και των σφίχτερ που παίζουν ρακέτες λες και δεν υπάρχει αύριο;
Αλλά αυτή η διαφήμιση πραγματικά είναι το αποκορύφωμα. Είναι που λέτε ένας μπαμπουίνος και η γκόμενά του. Η γκόμενα λοιπόν τον πάει σε μία μεζονέτα στη Σαντορίνη ή σε κάποιο νησί τέλος πάντων και του λέει όλο χαρά, "Κοίτα που κανόνισα να περάσουμε το Σ/Κ! Ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο, ούτε τίποτα! Μόνο τα δυο μας!" Και μπαίνει στο μπάνιο να σενιαριστεί.
Και δεν ήταν και κανένα μπάζο.
Κανονικά, αν αυτό το πράγμα ήταν άντρας που σέβεται τα παντελόνια του, δεν θα άφηνε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Θα την έσκιζε τη γάτα. Αλλά τι κάνει αυτό το πράγμα; Όπως ίσως δε θα μαντέψατε, εκτός κι αν έχετε δει τη διαφήμιση, αυτό το πράγμα τρέχει στο κατάστημα Βόδαφον του νησιού και λέει στον υπάλληλο επί λέξει τα εξής λόγια που συγκλόνισαν τον κόσμο: "Βάλε μου σε παρακαλώ δυο μέρες ίντερνετ, αλλιώς δεν τη βγάζουμε".
ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗ ΒΓΑΖΟΥΜΕ! Τι λες ρε απόβρασμα του ελέους; Σοβαρά;
Εγώ, πάλι, απορώ πώς τη βγάζει μαζί σου η γκόμενα. Δηλαδή σε φέρνει σε ένα υπέροχο μέρος, σου λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι θα σε αφήσει να την πηδάς για τις επόμενες δύο μέρες, χωρίς να πάθει πονοκέφαλο, περίοδο, γάγγραινα ή δεν ξέρω εγώ τι άλλη ασθένεια προκειμένου να γλιτώσει από την μαλακία που σε δέρνει, και εσύ προτιμάς το ίντερνετ γαμώ τον Μπιλ Γκέιτς μου;
Είχες και στο χωριό σου ίντερνετ ρε τυρόβλαχε; Έμπαινες στο φέισμπουκ και στο τουίτερ όταν άρμεγες τα γίδια του πατέρα σου; Έμπαινες να διαβάσεις το υπέρτατο μπλογκ "Και πού σαι ακόμα" όταν όργωνες το χωράφι με τα καπνά, πιθηκάνθρωπε, που "δεν τη βγάζεις" κιόλας για δύο γαμημένες μέρες χωρίς ίντερνετ;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Το θέμα είναι, ότι οι διαφημιστές της Βόδαφον έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι είναι ηλίθιοι. Άρα δεν θα μπορούσαν να έχουν εμπνευστεί από μόνοι τους κάτι τέτοιο. ΑΡΑ ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΟΝ!
Και όχι μόνο υπάρχει αυτό το ον, αλλά υπάρχει και σε ικανές ποσότητες για να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας στον κόσμο προϊόν ειδικά για να ικανοποιήσει τις ανώμαλες ορέξεις του.
Ω, θεοί του Ολύμπου, σε τι κόσμο ζούμε; Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο κόσμος σε αυτή τη χώρα θεωρούσε το κινητό σαν κάτι από ταινία επιστημονικής φαντασίας και το ίντερνετ ακουγόταν σαν χάπι για την πίεση. Και τώρα μας βγαίνει ο μαλάκας ότι ανάμεσα στο ίντερνετ και σε δύο μέρες σεξ προτιμάει το Ίντερνετ!
Εγώ, πάντως, θα προτιμούσα να είμαι μουνόδουλος παρά τεχνόδουλος.
Και ας μην πιάσω τα κινητά, γιατί βαριέμαι κι έχει και ζέστη. Θα πω μόνο τούτο: ως γνωστόν, πλέον ο κάθε μαλάκας έχει δύο και τρία κινητά. Και δεν του αρκούν πλέον τα συνηθισμένα κινητά, αλλά θέλει και smartphone το ζώον, γιατί οι χαζογκόμενες εντυπωσιάζονται με τις οθόνες αφής.
Ε, και για να αντεπεξέλθει στη ζήτηση, η Alcatel έβγαλε δικό της smartphone.
Και όχι, δε σας δουλεύω.
Δηλαδή, έρχεται το τέλος μας.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Κατηγορίες αργόσχολων συζητήσεων

Η άσκοπη συζήτηση στην καφετέρια, στην πιτσαρία, στη στάση του λεωφορείου, στο λεωφορείο, στα διπλανά κουβούκλια στις τουαλέτες και στο κρατητήριο είναι στο αίμα των Ελλήνων. Κάτι σαν το σουβλάκι, τη μούντζα και τη φοροδιαφυγή. Αν κάποιος είναι υπομονετικός, μπορεί να διακρίνει όλο το φάσμα του Νεοελληνικού πολιτισμού να ξεδιπλώνεται μέσα σε μια τέτοια συζήτηση. Αξίες όπως η ευγένεια, ο σεβασμός στο συνομιλητή, η αντιπαράθεση επιχειρημάτων, αξίες έμφυτες στο Νεοέλληνα, βρίσκουν πλήρη εφαρμογή.

Φυσικά, όμως, όλες οι συζητήσεις δεν είναι ίδιες. Υπάρχουν θέματα και θέματα τα οποία μπορεί να αναλυθούν από τους θαμώνες των καφετεριών. Όπως ίσως θα καταλάβατε, σήμερα θα δούμε τα κυριότερα απ΄αυτά.

Συζήτηση για το ποδόσφαιρο:
Από τις κύριες συζητήσεις που γίνονται, αυτό το είδος είναι άβατο για τις γυναίκες. Κάτι σαν το Άγιο Όρος, μόνο που αυτοί που παίρνουν μέρος δεν πουλάνε λιμνοθάλασσες. Μόνον όσοι καταλαβαίνουν τον κανόνα του οφσάιντ επιτρέπεται να ασχολούνται στα σοβαρά με εικοσιδύο τύπους που κυνηγάνε μία μπάλα, όπως λέει ο προσφιλής χαρακτηρισμός των γυναικών για την ιεροτελεστία που λέγεται ποδόσφαιρο. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι τέτοιες συζητήσεις γίνονται μόνο για το ποδόσφαιρο, άντε και για το μπάσκετ. Συζητήσεις ποδοσφαιρικού τύπου για το μπάντμιντον, τη συγχρονισμένη κολύμβηση και το καλλιτεχνικό πατινάζ απλά δεν υφίστανται. Σε αυτή τη συζήτηση μπορούν να πάρουν μέρος και noobάδες-στραβάδια, αλλά ποτέ δεν υπάρχει τέτοια συζήτηση χωρίς τον Πανούτσο-Καρπετόπουλε-είστε-πουθενάδες, τον άρχοντα, που βάζει κάτω τον Γιώργο Γεωργίου και τον τσαλαπατάει φορώντας τα επίσημα παπούτσια του Μέσι, που ξέρει με ποια τακτική θα νικήσει η Αναγέννηση Καρδίτσας την μικτή Επιλέκτων και θυμάται με κάθε λεπτομέρεια ακόμη και πώς μύριζε η κλανιά που άφησε ο Νικοπολίδης στο ματς Παναθηναϊκός-Προοδευτική το 1993-94.
Συζήτηση για αυτοκίνητα:
Μία συζήτηση που επίσης είναι αποκλειστικό προπύργιο των ανδρών, γιατί οι γυναίκες βλέπουν το αυτοκίνητο σαν εργαλείο για να πάνε από το σπίτι στη δουλειά, ενώ οι άντρες το βλέπουν σαν προέκταση της ζωής τους και, όχι σπάνια, του πέους τους. Και σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να υπάρχει ο αντίστοιχος Τσακ Νόρις των αυτοκινήτων, που-σύμφωνα με αυτόν τουλάχιστον-ο Jeremy Clarkson αυτόν συμβουλεύεται πριν γράψει κριτικές για αυτοκίνητα και ο μακαρίτης ο Αΐρτον Σένα αρνιόταν πεισματικά να τον κοντράρει γιατί έκλανε μέντες. Φυσικά, μετά από λίγο ακόμη και οι καραάσχετοι, που μέχρι χθες δεν ξεχώριζαν το γκάζι από το συμπλέκτη, θα ξεψαρώσουν και θα αρχίσουν να λένε γνώμες για ροπές, κιβώτια, 0-100 και ποιο αυτοκίνητο είναι καλύτερο, λες και παίζουν χαρτάκια Πανίνι.
Συζήτηση για πολιτική:
Αυτή διαφέρει από τις άλλες δύο στο ότι ΟΛΟΙ είναι ειδικοί επί του θέματος. Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει κι έναν δικό του τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο -το αν ξέρουν τι ακριβώς είναι το Μνημόνιο είναι άλλο θέμα-, αλλά και να υπάρχει, μέσα σε δύο λεπτά θα έχει διατυπώσει τεκμηριωμένη άποψη. Όλοι τους βγάζουν άχρηστους τους πολιτικούς-όχι βέβαια ότι αυτό είναι πολύ δύσκολος άθλος. Σε παλιότερες, ευτυχισμένες εποχές, όταν το ΔΝΤ δεν ακουγόταν εκατό φορές το δευτερόλεπτο σε πενήντα διαφορετικά δελτία ειδήσεων, οι πολιτικές συζητήσεις είχαν άλλο έργο: να υπερασπιστούν το κόμμα που εξέφραζε τον κάθε ομιλητή. Και πάλι, δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην είχε δίκιο. Πλέον, αυτές οι συζητήσεις μετατοπίζονται από το καφενείο στις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, δηλαδή στο μεγάλο καφενείο.
Συζήτηση για την Κούλα, την Σούλα και την Τούλα:
Εδώ τώρα περνάμε στο άλλο άκρο. Την συζήτηση που κανείς άντρας δεν γίνεται αποδεκτός. Η πανάρχαια τέχνη του κουτσομπολιού συνεχίζει να εξασκείται ακόμη και σε περίοδο κρίσης. Ακόμη κι αν το "Είδες τι γούνα αγόρασε η Κοτανίδου; Σκέτο σκάνδαλο!" έχει μεταβληθεί σε "Είδες τι φασόλια αγόρασε η Κοτανίδου; Σκέτο σκάνδαλο!", το φτυάρι του πολέμου δε θάβεται ποτέ. Η ευγενής ενασχόληση της καλλιέργειας φημών δεν σταματάει ποτέ, και η καλλιέργεια χρειάζεται φτυάρι. Ξαδέρφες, κουνιάδες, άτομα στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο, παιδιά που δε γίνονται άντρες, αλλά και οι διάσημοι, όλα προσφέρουν απλόχερα καύσιμη ύλη για τις συζητήσεις στις καφετέριες, και με τις τιμές που έχει πιάσει η βενζίνη, δεν είναι για να αφήνουμε τέτοιες προσφορές.
Συζητήσεις με καμένα ανέκδοτα:
Και μετά σου λέει ότι οι νέοι δεν κάνουν εποικοδομητικές συζητήσεις και κάθονται όλη τη μέρα και χαζολογάνε στο Facebook. Οι συμμετέχοντες σε αυτές τις συζητήσεις βοηθούν στην προαγωγή του γέλιου, που, όπως ξέρουμε, βοηθάει στη χαλάρωση μετά από μια δύσκολη μέρα στο σχολείο στέλνοντας μηνύματα στη γκόμενα κάτω από το θρανίο, και στην καλή υγεία. Το κατά πόσο βέβαια μπορεί να γελάσει κανείς με τα ανέκδοτα με τον Τσακ Νόρις, τα λογοπαίγνια που θα ζήλευε κι ο Σεφερλής, τα "Πώς λέγεται" και τα "Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα" είναι μάλλον υποκειμενικό, αλλά αφού το Ράδιο Αρβύλα, που το 90% της εκπομπής είναι τέτοια ανέκδοτα, κάνει ακόμη νούμερα, θα θεωρήσουμε ότι όντως υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη γελάνε με αυτά.
Συζήτηση επί της μουσικής:
Φυσικά της πατροπαράδοτης Ελληνικής: μία συζήτηση που σέβεται τον εαυτό της πρέπει οπωσδήποτε να έχει Άντζελα, Βασίλη Καρρά, Σάκη, Νίκο Οικονομόπουλο, άντε βαριά βαριά και για τους πολύ κουλτουριάρηδες Πυξ Λαξ. Αν θέλετε να μιλήσετε για Τρύπες, Νικόλα Άσιμο, χασισορεμπέτικο της δεκαετίας του 30 ή Μαρία Κάλλας χάσατε, το μαγαζί δε σερβίρει τέτοια. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα της συζήτησης επί της ξένης μουσικής, αλλά μην ξεθαρρεύετε και νομίσετε ότι μπορείτε έστω και να αναφέρετε καλλιτέχνας όπως Muse, Dream Theater, Lucciano Pavaroti ή MC Hammer (τι, υπάρχουν και ανώμαλοι). Lady Gaga για τα αμερικανάκια, Inna και Love in Brazil για τους Ευρωπαίους, Paramore για τους ροκάδες και οι νοσταλγικοί ας βολευτούν με Μιχαλάκη. Τι το περάσατε εδώ μέσα, σοβαρή μουσική συζήτηση; Εδώ είναι ελληνική καφετέρια!

Ξέχασα κάτι; Δε νομίζω ~~Τάκη~~. Αλλά και να ξέχασα, πιο πολύ με ενδιαφέρει η αναπαραγωγική ζωή του ιγκουάνα της Σουαζιλάνδης.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Πώς θα γινόταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ανασχηματισμός

Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας είναι ραγδαίες. Βέβαια, είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό η Ελλάδα έχει επιβιβαστεί στη Γραμμή 300 Γκρεμός-Ρέμα του Οργανισμού Αρπάγματος, Συγκάλυψης και Θολούρας με προορισμό τον Τερματικό Σταθμό Τάρταρα. Απλά τώρα ο Οργανισμός αποφάσισε να μετατρέψει τη γραμμή σε εξπρές.
Κι έτσι, ο Πρωθυπουργός προέβη σε άλλον ένα ανασχηματισμό που δεν πρόκειται να αποφέρει κανένα αποτέλεσμα. Και γιατί δεν πρόκειται να αποφέρει κανένα αποτέλεσμα; θα με ρωτήσετε. Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι να εξηγώ τα αυτονόητα, αλλά θα τα εξηγήσω.
Δεν επέλεξε τα σωστά πρόσωπα! Το πρόβλημα, βλέπετε, με τους σημερινούς πολιτικούς, είναι ότι έχουν μείνει πολύ πίσω από τα πράγματα. Δε λέω φυσικά για προχώ ιδέες όπως δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, που οι εκκλησίες έχουν πιο πολύ χρυσάφι από τσιμέντο, γιατί θα ρίξει φωτιά ο μπαμπάς του Χριστούλη και θα μας κάψει.
Αλλά αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι για να ~~παραμυθιάζουν τον κόσμο~~ επιτελούν το δημοκρατικό τους έργο πιο εύκολα, θα πρέπει να έχουν την αποδοχή του κόσμου. Και οι σημερινοί πολιτικοί δεν την έχουν. Αλλά εγώ είμαι εδώ.
Βλέπετε, εγώ κατά βάθος συμπαθώ το Γιωργάκη. Όπως και ο προκάτοχός του ο Κωστάκης, αν δεν ήταν για το όνομά του, δεν θα είχε περάσει καν έξω από το Μαξίμου. Αλλά να που τώρα πρέπει να κυβερνήσει. Κι εγώ θα τον βοηθήσω να διαλέξει τα κατάλληλα πρόσωπα για να στελεχώσει τα υπουργεία του.

Υπουργείο Οικονομικών: Σκρουτζ Μακ Ντακ
Ως γνωστόν, ο θείος Σκρουτζ έχει λεφτά και ξέρει να τα διαχειρίζεται. Συν ότι είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για να εφαρμόσει τα μέτρα του ΔΝΤ, αφού, παρά το ότι έχει τόσα λεφτά, αρνείται πεισματικά να ξοδέψει έστω και μισή δεκάρα χωρίς αντίκρυσμα. Κι επιπλέον, είναι και αγαπητός στα παιδιά. Τι άλλο θέλετε;
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας: Τζον Ράμπο
Και μόνο το γεγονός ότι κατόρθωσε να κάνει τέσσερις ταινίες όπου καθαρίζει εκατό μεραρχίες Βιετκόνγκ οπλισμένων μέχρι τα νύχια των ποδιών με μόνο του όπλο έναν ελβετικό σουγιά θα έπρεπε να αρκεί για να σας πείσει για το πόσο γρήγορα θα σταματήσει η Τουρκία τις παραβιάσεις του εναερίου. Υφυπουργός ο Στρατιώτης Ράιαν.
Υπουργείο Εξωτερικών: Νίκος Ξανθόπουλος
Το παιδί του λαού, που έκανε τόσες και τόσες Ελληνίδες να κλάψουν με την μοίρα του, που τον ήθελε το πρωί να ρίχνει μπετά και το βράδυ να τραγουδάει στα μπουζούκια για να θρέψει την τυφλή μανούλα του και τα τρία καθυστερημένα αδερφάκια του, θα δυσκολευτεί να πείσει τα Σκόπια να αφήσουν ήσυχο το όνομα; Αναπληρώτρια η Μάρθα Βούρτση.
Υπουργείο Ναυτιλίας: Τζακ Σπάροου
Πέφταν τα ελληνικά πλοία θύματα πειρατείας από Σομαλούς πειρατές; Τώρα τα σομαλικά πλοία θα πέφτουν θύματα πειρατείας από Έλληνες πειρατές. Άλλη μία πηγή εισοδήματος θα ανοίξει διάπλατα για την πολύπαθη Ελλάδα-στα μείον ότι θα επιδειχθεί μία ιδιαίτερη προτίμηση στην Καραϊβική. Υφυπουργός ο Κάπτεν Ίγκλο.
Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ (όχι αυτό που παίζουμε στα προπατζήδικα): Ρόμποκοπ
Οι μεραρχίες κομμουνιστών με πλακάτ, αναρχικών με μολότοφ, ΠΑΟΚτζήδων με καδρόνια και συνταξιούχων με γιαουρτάκια βρήκαν το δάσκαλό τους. Κανείς δεν θα τολμάει πλέον να παρανομήσει μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, αφού ο υπουργός θα είναι αμείλικτος μαζί του. Αναπληρωτής υπουργός ο Ντετέκτιβ Μονκ.
Υπουργείο Υγείας: Dr House
Μπορεί να είναι στριμμένος, γεροξούρας, κακός, στραβός και ανάποδος, αλλά μπροστά του ο McDreamy κλάνει μέντες, ο George Clooney στην Εντατική είναι νοσοκόμα και ο Γιακούμπ είναι μαθητριούλα. Υφυπουργός ο Dr Who-τι, δεν είναι τέτοιου είδους doctor? Δεν πειράζει, σάμπως ο Λοβέρδος τι είναι;
Υπουργείο Παιδείας: Albus Dumbledore
Αν μπορεί να εκπαιδεύσει ένα μάτσο μαλακισμένα με ματσούκια να κάνουν μαγικά και να σκοτώνουν άρχοντες του σκότους χωρίς μύτη, τότε σίγουρα μπορεί να εκπαιδεύσει ένα μάτσο μαλακισμένα χωρίς ματσούκια να περάσουν στο πανεπιστήμιο για να σερβίρουν καφέδες για την υπόλοιπη ζωή τους. Αναπληρωτής ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός.
Υπουργείο Εργασίας: Steve Jobs
Πέρα από τον προφανή συσχετισμό με την εργασία, ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με τον δημιουργό του I-phone, που είναι το καλύτερο πράγμα μετά το ψωμί σε φέτες για όποιον έχει IQ κάτω από δέκα. Αν μπορεί να δημιουργήσει τέτοια κοινωνικά φαινόμενα, δεν μπορεί να κάνει τους Έλληνες να δουλέψουν;
Υπουργείο Πολιτισμού: Πέτρος Κωστόπουλος
Από εκδότης και αρθρογράφος σε διάφορα διεθνούς κύρους περιοδικά, μέχρι τηλεπαρουσιαστής, DJ και μάγειρας, ο Πέτρος έχει αποδείξει ότι είναι μέσα σε κάθε πτυχή του πολιτισμού. Αναπληρωτής ο Ηλίας Ψινάκης, που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Υφυπουργός Αθλητισμού ο Τάκης Τσουκαλάς.

Τελικά είμαι πολύ καλός άνθρωπος...

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Οι 10 δουλειές που δε θα έκανα με τίποτα

10. Συμβουλευτική γραμμή αυτοκτονίας:
Ίσως κάποιοι από εσάς να τη βρίσκατε με το να κάθεστε και να ακούτε ένα μάτσο αποτυχημένους στο τηλέφωνο να σας εξιστορούν την ιστορία της μίζερης ζωής τους και γιατί θέλουν να θέσουν τέρμα σε αυτή καταπίνοντας ένα κουτί με καθαρτικά, εγώ πάλι όχι. Και να είχε και καμία σοβαρή χρησιμότητα; Αν εγώ ήμουν αρκετά απελπισμένος για να θέλω να με σκοτώσω, το τελευταίο που θα σκεφτόμουν θα ήταν "Απολύθηκα στα σαράντα πέντε μου και δε θα με προσλάβουν πουθενά, η γυναίκα μου με χώρισε για τα μάτια της αδερφής μου, οι φίλοι μου με παράτησαν σύξυλο, τα παιδιά μου δε θέλουν να με βλέπουν και οι γονείς μου με αποκλήρωσαν, αλλά από τότε που μου είπε εκείνος ο τύπος στο τηλέφωνο ότι η ζωή είναι ωραία, δε θέλω πια να φουντάρω από το Σούνιο!" Άρα αυτοί που το κάνουν κατά βάθος δεν είναι σίγουροι και δεν θα αυτοκτονούσαν ούτως ή άλλως. Βλακέντιοι!
Θα το έκανα, αν...: έπαιρνα 30000 ευρώ το μήνα και σύνταξη στα 5 χρόνια εργασίας.
9. Παρουσιαστής σε τηλεμάρκετινγκ:
Δεν υπάρχει τίποτα που να λέει περισσότερο "η καριέρα σου ως ηθοποιός είναι ξοφλημένη" από το να προσπαθήσεις να πείσεις την πληθυσμιακή ομάδα που έχει συνολικό IQ χρησιμοποιημένου μυξομάντηλου να αγοράσει την καινούρια ηλίθια έμπνευση για όργανο γυμναστικής με δονήσεις ή το καινούριο μίξερ που ψιλοκόβει το κρεμμύδι όπως ψιλοκόβει ο Τσακ Νόρις όποιον κάνει το λάθος να διαφωνήσει με αυτόν ή την νέα συλλογή με τα καινούρια τραγούδια του Notorious Big και του Kurt Cobain. Το δικό μου υποκριτικό ταλέντο βέβαια φτάνει μέχρι το να υποκριθώ ότι δεν έφαγα εγώ όλες τις σοκολάτες όταν ήμουν οκτώ χρονών, αλλά αν είχα, θα το θεωρούσα προσβολή να το σπαταλούσα σε κάτι τέτοιο.
Θα το έκανα, αν...: έπαιρνα το 100% των εισπράξεων.
8. Βαποράκι:
Σε αυτή τη χώρα, με το εμπόριο ναρκωτικών συμβαίνει ότι και με την κλοπή. Αυτοί που κλέβουν τσιχλόφουσκες από τα περίπτερα σαπίζουν στη φυλακή, και αυτοί που κλέβουν προϋπολογισμούς από τα δημόσια ταμεία είναι έξω και περιφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Έτσι κι εδώ. Ο μεγαλέμπορας κάνει ντόλσε βίτα στην Κολομβία και τα τσιράκια μαθαίνουν τη χαρά της οπίσθιας εισαγωγής στο μεγαλύτερο σχολείο: τη φυλακή. Από όσο θυμάμαι, τουλάχιστον, δεν έχω γίνει ποτέ αποδέκτης παθητικής πρωκτικής συνουσίας, και θέλω να παραμείνουν έτσι τα πράγματα-συν την πλήρη απέχθειά μου προς την παρανομία, που περιλαμβάνει και αυτούς που είναι τόσο ηλίθιοι που θα έπρεπε να τους απαγορεύεται να κυκλοφορούν.
Θα το έκανα, αν...:νομιμοποιούταν το εμπόριο ναρκωτικών.
7. Κλόουν σε παιδικά πάρτι:
Κάτσε ρε, γιατί το έβαλα αυτό σε αυτήν εδώ τη λίστα; Τι το κακό υπάρχει με το να είσαι κλόουν σε παιδικά πάρτι; Είναι κακό το να ντύνεσαι γελοία, να στήνεσαι μπροστά σε ένα μάτσο πιτσιρίκια, να κάνεις ένα σωρό καραγκιοζιλίκια, να μιλάς σαν ηλίθιος, να προσπαθείς να φτιάξεις ζωάκια από μακρόστενα μπαλόνια, να κρατήσεις το ενδιαφέρον ενός ακροατηρίου που είναι στο τσακ να αρχίσει να χαζεύει μία πεταλούδα που πετάει έξω από το παράθυρο και αν δεν τα πετύχεις όλα αυτά να πρέπει να ανεχτείς μία στρατιά κακομαθημένα να σε γιουχάρουν...ναι, τελικά κακό είναι.
Θα το έκανα, αν...:μπορούσα να είμαι σίγουρος ότι κανείς δε θα μάθει τίποτα.
6. Οδηγός λεωφορείου:
Σας φαίνεται κόλαση το να οδηγείτε μία ώρα στο κέντρο της πόλης για να πάτε στη δουλειά σας; Φανταστείτε να έπρεπε να οδηγείτε στο κέντρο της πόλης για οκτώ ώρες. Και το όχημα που οδηγείτε να είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το δικό σας όχημα. Και να αναλαμβάνετε την ευθύνη να κουβαλήσετε και εκατόν πενήντα άτομα με αυτό. Και αυτά τα άτομα να συζητούν στα φωναχτά λες και βρίσκονται στις δύο άκρες του Ολυμπιακού Σταδίου, να γκρινιάζουν για τα αρθριτικά τους λες και δίνει κανείς a fuck και να σας κάνουν ηλίθιες ερωτήσεις του τύπου "γιατί αυτό το λεωφορείο δεν πάει στην Καλαμαριά, εγώ δε θέλω να αλλάξω". Και να σας βρίζει ολόκληρος ο κόσμος επειδή μερικοί συνδικαλιστές αποφάσισαν ότι δεν τους φτάνουν τα επιδόματά τους και πρέπει όλοι μαζί να απεργήσετε. Σας φαίνεται ακόμα κόλαση;
Θα το έκανα, αν...:μπορούσα να απαγορεύσω τις γριές από τα λεωφορεία.
5. Υπάλληλος σε McDonalds:
Είναι η ξεφτίλα των κακοπληρωμένων εργασιών για πολυεθνικές. Και τα Marks & Spencer είναι πολυεθνική που δε δίνει δεκάρα για τους υπαλλήλους της, αλλά το χειρότερο που μπορείς να πάθεις ψωνίζοντας από τα Marks & Spencer είναι να σε χαρακτηρίσουν φλούφλη. Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμη και να δουλεύεις καθαριστής σε δημόσιες τουαλέτες είναι καλύτερο από το να δουλεύεις στα McDonalds. Στην πρώτη περίπτωση σκουπίζεις τα σκατά. Στη δεύτερη, τα σερβίρεις στον κόσμο.
Θα το έκανα, αν...:με άφηναν να μαγειρέψω φαγητό που να μπορεί πραγματικά να φάει ένας άνθρωπος.
4. Δάσκαλος:
Είσαι καλά, ρε; θα μου πείτε. Έχεις τρεις μήνες διακοπές το καλοκαίρι, άλλον ένα διάσπαρτο στη χρονιά, δουλεύεις πέντε ώρες την ημέρα, είσαι δημόσιος υπάλληλος άρα μόνιμος, έχεις μισθό, και μας λες ότι το επάγγελμα του δασκάλου είναι το τέταρτο από τον πάτο; Πρώτον, αν καταφέρετε και διοριστείτε σαν δάσκαλοι και μάλιστα μόνιμοι, εγώ σας δίνω ένα εκατομμύριο. Δεύτερον, οι τέσσερις μήνες διακοπές και το ελαφρύ ωράριο δεν μου φαίνονται και ιδιαίτερη αποζημίωση για την ηθική βλάβη που σου προξενείται με το να προσπαθείς επί πέντε ώρες να μάθεις σε τριάντα αγγελούδια (εκπεσόντα) ότι 3+3 κάνει 6 και όχι εφτά και ότι τα ρήματα γράφονται με ωμέγα, ενώ ταυτόχρονα έχεις την ευθύνη να τα προσέχεις να μην γκρεμοτσακιστούν από τις σκάλες και να μην πάθουν καμιά γρατζουνιά και τρέχουν από πίσω σου οι υπερπροστατευτικές μανάδες τους.
Θα το έκανα, αν...:μου καθόταν η Μέγκαν Φοξ.
3. Δημοσιογράφος:
Αν ήθελα να πληρώνομαι για να κοροϊδεύω τον κόσμο, θα μπορούσα πολύ απλά να γίνω αστρολόγος-μέντιουμ και τέτοιες αρχιδιές, και υποπτεύομαι ότι πλέον ο κόσμος πιο πολύ τους αστρολόγους έχει σε υπόληψη παρά τους δημοσιογράφους. Και όχι μόνο αυτούς που το αξίζουν, αλλά και αυτούς που πρέπει να τρέχουν όλη μέρα σαν τους μαλάκες προκειμένου να ψαρέψουν καμιά είδηση που θα παρουσιάσουν τα μεγαλοαφεντικά ενώ αυτοί θα πρέπει να προσπαθούν να βγάλουν άκρη με χιόνια, καύσωνα, την ηλιθιότητα του κόσμου από τον οποίο προσπαθούν να πληροφορηθούν και τελικά, αν βρεθεί κάποιος να αναγνωρίσει τη δουλειά τους, αυτός να είναι το Ράδιο Αρβύλα.
Θα το έκανα, αν...:μου καθόταν η Μπιγιονσού.
2. Ατάλαντος μουσικός/καλλιτέχνης/ηθοποιός:
Πρώτον, έχει γεμίσει η χώρα από δαύτους, και δε χρειάζεται να γίνω κι εγώ ένας ακόμα. Δεύτερον, αν σε γνωρίζει κανένας σοβαρός άνθρωπος, μετά δε θα έχεις μούτρα να τον αντικρύσεις. Τρίτον, η δόξα που γνωρίζεις είναι εφήμερη και μετά από δύο χρόνια πρέπει πάλι να βρεις άλλη δουλειά, ή να ζεις με τα λεφτά της μάνας σου, ή να είσαι επαγγελματίας τεμπέλης όπως κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι με τεράστια επιτυχία και καταστροφικά αποτελέσματα. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι χάρη σε αυτούς υπάρχει η χειρότερη από όλες τις δουλειές. Θα τα δείτε όμως και παρακάτω.
Θα το έκανα, αν...: μου καθόταν η Μέγκαν Φοξ ΚΑΙ η Μπιγιονσού.
1. Πανελίστας σε μεσημεριανάδικο:
Πρώτον, για να είσαι τέτοιος, πρέπει να είσαι και αδερφή, και, όπως προανέφερα, θέλω να ελπίζω ότι η μόνη χρήση του πρωκτού μου θα παραμείνει η αφόδευση. Δεύτερον, η όλη δουλειά είναι το να ασχολείσαι με τη δεύτερη χειρότερη επαγγελματική κατηγορία από όλες, δηλαδή τους ατάλαντους μουσικούς, καλλιτέχνες, ηθοποιούς και δε συμμαζεύεται μαϊντανούς. Και όχι μόνο να ασχολείσαι με αυτούς, αλλά να πρέπει να ασχολείσαι και στα σοβαρά, λες και ενδιαφέρεται κανείς πραγματικά να μάθει όλες τις λεπτομέρειες για το με ποιον, πού και πότε γαμιέται η Τζούλια στη νέα της υπερπαραγωγή και για το τι κάνει ο Λάτσιος από τότε που χώρισε με τη Μενεγάκη. Δε νομίζω να χρειάζεται κι άλλο.
Θα το έκανα, αν...: ξεχάστε το. Δεν υπάρχει περίπτωση. Αν πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε αυτό και στο να κάνω τρίο με τη Μέρκελ και το Μητσοτάκη, διαλέγω το δεύτερο.

Αυτά, και να προσέχετε μην σας πουλήσουν τίποτα ναρκωτικά.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Μόδες ήταν και πέρασαν

Κάθε εποχή που περνάει χαρακτηρίζεται και από τις μόδες τις, άλλες κακές, άλλες στραβές, άλλες ανάποδες, αλλά πάντα ενδιαφέρουσες. Σήμερα, για παράδειγμα, είναι τα ανέκδοτα με τον Στρος-Καν και τις αταξίες του, το "Δεν πληρώνω" και οι "αγανακτισμένοι". Το σημερινό άρθρο δεν πρόκειται να ασχοληθεί με πράγματα που επηρέασαν γενιές και γενιές αλλά πλέον είναι παρελθόν,, όπως τα χαρτάκια Πανίνι, τα ουφάδικα ή οι βιντεοταινίες με το Γαρδέλη, αλλά πράγματα που ούτε καν θυμόσασταν ότι υπήρχαν, και οι μόνες αποδείξεις για την ύπαρξή τους είναι ο λόγος μου και κάτι ξεχασμένα συρτάρια στα οποία είναι καταχωνιασμένα τα απομεινάρια τους. Ξεκινάμε:

Σοκολάτα που έσκαγε στο στόμα
Δε θυμάμαι πώς τη λέγανε, ποια σοκολατοποιία την έβγαζε, ούτε καν αν την πλήρωνες σε ευρώ ή δραχμές όταν βγήκε, θυμάμαι μόνο ότι υπήρξε κάποτε, ότι όλα τα παιδάκια έκαναν σαν χαζά για να την αγοράσουν, και ότι σαν παιδάκι κι εγώ την αγόρασα. Μετά ξαναγύρισα στην συνηθισμένη σοκολάτα, που δεν έκανε "ποπ" και "κρακ" και "μπουμ" και "άουτς" μες στο στόμα σου, και όπως φαίνεται το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι, αφού εξαφανίστηκε από τα ράφια πιο γρήγορα κι από ότι εξαφανίζονται τώρα τα ισπανικά αγγούρια από τα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ.
Πατατάκια με γεύση φέτα ή τζατζίκι
Το σλόγκαν της εταιρίας ήταν τότε "Κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα", και ήταν παραπλανητικό, αφού ούτε το ένα δεν μπορούσες να φας. Το κόνσεπτ ήταν και καλά "πατατάκια με μεσογειακές γεύσεις", οι οποίες και ήταν μία αηδία, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κόσμος προτιμάει τις γεύσεις που ήδη ξέρει. Κάτι παρόμοιο πάει να παιχτεί τώρα και με τα Crispy Pops που, αν αποτύχουν, θα αποδείξουν περίτρανα ότι η βιομηχανία του φαγητού δε βάζει μυαλό.
Zip Drive
Αν η ιστορία των υπολογιστών ήταν η ιστορία των μεταφορικών μέσων, η δισκέτα θα ήταν το κάρο με τα άλογα, και σε κάποια στιγμή τα 1,44ΜΒ (μη γελάτε ζωντόβολα, πριν είκοσι πέντε χρόνια λέγατε ευχαριστώ με λιγότερη μνήμη) δεν ήταν αρκετά. Επειδή όμως υπήρχε ακόμη τεράστιο στοκ με δισκέτες και οι εταιρίες δεν ήθελαν να το φουντάρουν έτσι εύκολα, αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη λύση ΟΑΣΘ: τα χώνεις μέσα και τα συμπιέζεις. Έτσι έπιασε τα ανήκουστα για την εποχή 100 ΜΒ. Μετά ήρθαν τα CD, τα DVD, και τώρα πλέον που με τα usb sticks μπορείς να κουβαλάς 2 giga στην τσέπη σου για πλάκα και το μόνο ηλεκτρονικό γκάτζετ που δεν έχει (ακόμα) κάρτα μνήμης είναι το τηλεκοντρόλ, μάλλον δεν έχει νόημα να αναρωτιέστε τι απέγινε.
Μούφα ηλεκτρονικό/κινητό
Το πρώτο ήταν ένα τούβλο που είχε πάνω τέσσερα κουμπιά και μία ασπρόμαυρη οθόνη των 200 pixel (όχι, μη βιαστείτε να με διορθώσετε, τόσα ακριβώς εννοώ) που τα μόνα παιχνίδια που πρόσφερε ήταν φιδάκι και Tetris. Το δεύτερο ήταν ακόμη πιο παρακμή, καθώς δεν είχε καν οθόνη, παρά μόνο πατούσες τα κουμπιά κι έκανε αστείους (ε, εντάξει, για ένα πεντάχρονο αστείοι ήταν) ήχους. Τώρα, βέβαια, που κάθε πεντάχρονο και PSP, κάθε δεκάχρονο και Xperia, αν κάποιος γονιός το έκανε αυτό δώρο στο παιδί του, θα το έτρωγε στο κεφάλι-και ήταν και βαρύ.
Boy Bands
Η όλη ύπαρξη αυτής της έννοιας μου προκαλεί απορία. Καλά τα girl groups, σκατά τραγούδια είχαν, αλλά τουλάχιστον μπορούσες να πάρεις και λίγο μάτι με την Μπιγιονσού και τη Μπέκαμ πριν γίνει κόκαλο χωρίς καν πετσί. Αλλά τα boy bands? Τα τραγούδια τους ήταν επίσης σκατά (Bye bye bye και σκάσε σκατόφλωρε!) και, αν δεχτούμε την καραμέλα που διακηρύσσουν οι γυναίκες ότι δεν τις νοιάζει η εμφάνιση και δεν παίρνουν μάτι, τότε ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν οι πούστηδες, και οι πούστηδες μου φαίνονται στατιστικά πολύ μικρό κοινό για να προσπαθεί ολόκληρη η μουσική βιομηχανία να προωθήσει μία ολόκληρη μουσική κατηγορία αποκλειστικά για αυτούς.
Scooby Doo
Τώρα θα σας αποτελειώσω. Και όχι, δεν αναφέρομαι στο γνωστό ηλίθιο σκύλο των κινουμένων σχεδίων. Περί το 2006-2007, είχαν βγει κάτι πλαστικοποιημένα χρωματιστά κορδόνια που τα έπλεκες μεταξύ τους και έφτιαχνες μπρελόκ και κρεμαστάρια για τα φερμουάρ σου. Σοβαρά, αυτό ήταν. Και για ένα διάστημα, μπορούσες να δεις κυρίως κοριτσάκια και κάποια "αγοράκια" σε διαλείμματα, μαθήματα-καφενεία και όταν υποτίθεται ότι διαβάζουν να δένουν κόμπους για να φτιάξουν κάτι που, όπως όλα τα διακοσμητικά, δεν έχει καμία χρησιμότητα. Ψυχαναγκασμός από τους λίγους. Κάτι σαν τον Κύβο του Ρούμπικ, μόνο που αυτό χρειάζεται να είσαι έξυπνος για να το λύσεις, ενώ τα κορδόνια μάλλον το αντίθετο.
Χλαπάτσα
Ήταν ένα κατασκεύασμα απροσδιορίστου προελεύσεως και υφής, το οποίο τα μικρά παιδάκια πετούσαν στους τοίχους και διασκέδαζαν βλέποντάς το να απλώνεται και να καταλαμβάνει όλη την επιφάνεια. Μετά κάποιος υπερπροστατευτικός γονιός, από αυτούς που βάζουν καλύμματα στις πρίζες που βρίσκονται στο 1,70 από το έδαφος και άρα το πεντάχρονο είναι αδύνατον να φτάσει, εκτός και αν το ταΐζουν ραδιενεργά απόβλητα, αποφάσισε ότι η χλαπάτσα ήταν επικίνδυνη και την απαγορεύσανε. Στοιχεία της παραμένουν ακόμη σε εκείνα τα κοτοπουλάκια και τις ντομάτες που πουλάνε οι γύφτοι στα πανηγύρια και τα πετάς κάτω και επανέρχονται στη μορφή τους. Ωραία πράγματα...
Ανέκδοτα με Αλβανούς
Εντάξει, και τώρα υπάρχουν, τότε όμως ήταν κάτι σαν τα ηλίθια Facts about Τσακ Νόρις που κυκλοφορούν τώρα. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, θα άκουγες κάποιο ηλίθιο ανέκδοτο για Αλβανούς, του τύπου "Πώς βάζεις εκατό Αλβανούς σε ένα Γιούγκο; Πέτα μία τυρόπιτα μέσα και θα δεις" ή "Πώς αρχίζει η Αλβανική συνταγή για κέικ; Κλέβουμε δύο αυγά...". Πλέον, όμως, η κυρίαρχη πηγή μεταναστών δεν είναι η Αλβανία αλλά το Πακιστάν, και για κάποιο λόγο ο κόσμος δε λέει πλέον ανέκδοτα με Πακιστανούς.
Εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και δε συμμαζεύεται δάνεια
Ήταν οι αγνές εποχές, που νομίζαμε ακόμη ότι έχουμε λεφτά, και οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια όπως οι ταξιτζήδες μοίραζαν φάσκελα. Δάνειο για αυτοκίνητο, δάνειο για να κάνεις ασφάλεια στο αυτοκίνητο, δάνειο για να κάνεις σέρβις στο αυτοκίνητο, δάνειο για να βάλεις βενζίνη, δάνειο για να πάρεις κάρτα διαδρομών για το λεωφορείο όταν σου τρακάρουν το αυτοκίνητο, δάνειο για να φας σουβλάκι, δάνειο για να πάρεις την εφημερίδα που θα διαβάσεις το πρωί όταν θα χέζεις...και μετά ρωτάει ο άλλος γιατί κατέρρευσε η οικονομία. Όταν οι τράπεζες στέλνουν στον κόσμο προεγκρίσεις για δάνεια, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά...

Αυτά, και να προσέχετε μην πνιγεί κανένα παιδί με καμία χλαπάτσα.

Σελίδες