Μόδες ήταν και πέρασαν

Κάθε εποχή που περνάει χαρακτηρίζεται και από τις μόδες τις, άλλες κακές, άλλες στραβές, άλλες ανάποδες, αλλά πάντα ενδιαφέρουσες. Σήμερα, για παράδειγμα, είναι τα ανέκδοτα με τον Στρος-Καν και τις αταξίες του, το "Δεν πληρώνω" και οι "αγανακτισμένοι". Το σημερινό άρθρο δεν πρόκειται να ασχοληθεί με πράγματα που επηρέασαν γενιές και γενιές αλλά πλέον είναι παρελθόν,, όπως τα χαρτάκια Πανίνι, τα ουφάδικα ή οι βιντεοταινίες με το Γαρδέλη, αλλά πράγματα που ούτε καν θυμόσασταν ότι υπήρχαν, και οι μόνες αποδείξεις για την ύπαρξή τους είναι ο λόγος μου και κάτι ξεχασμένα συρτάρια στα οποία είναι καταχωνιασμένα τα απομεινάρια τους. Ξεκινάμε:

• Σοκολάτα που έσκαγε στο στόμα
  Δε θυμάμαι πώς τη λέγανε, ποια σοκολατοποιία την έβγαζε, ούτε καν αν την πλήρωνες σε ευρώ ή δραχμές όταν βγήκε, θυμάμαι μόνο ότι υπήρξε κάποτε, ότι όλα τα παιδάκια έκαναν σαν χαζά για να την αγοράσουν, και ότι σαν παιδάκι κι εγώ την αγόρασα. Μετά ξαναγύρισα στην συνηθισμένη σοκολάτα, που δεν έκανε "ποπ" και "κρακ" και "μπουμ" και "άουτς" μες στο στόμα σου, και όπως φαίνεται το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι, αφού εξαφανίστηκε από τα ράφια πιο γρήγορα κι από ότι εξαφανίζονται τώρα τα ισπανικά αγγούρια από τα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ.
• Πατατάκια με γεύση φέτα ή τζατζίκι
  Το σλόγκαν της εταιρίας ήταν τότε "Κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα", και ήταν παραπλανητικό, αφού ούτε το ένα δεν μπορούσες να φας. Το κόνσεπτ ήταν και καλά "πατατάκια με μεσογειακές γεύσεις", οι οποίες και ήταν μία αηδία, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κόσμος προτιμάει τις γεύσεις που ήδη ξέρει. Κάτι παρόμοιο πάει να παιχτεί τώρα και με τα Crispy Pops που, αν αποτύχουν, θα αποδείξουν περίτρανα ότι η βιομηχανία του φαγητού δε βάζει μυαλό.
• Zip Drive
  Αν η ιστορία των υπολογιστών ήταν η ιστορία των μεταφορικών μέσων, η δισκέτα θα ήταν το κάρο με τα άλογα, και σε κάποια στιγμή τα 1,44ΜΒ (μη γελάτε ζωντόβολα, πριν είκοσι πέντε χρόνια λέγατε ευχαριστώ με λιγότερη μνήμη) δεν ήταν αρκετά. Επειδή όμως υπήρχε ακόμη τεράστιο στοκ με δισκέτες και οι εταιρίες δεν ήθελαν να το φουντάρουν έτσι εύκολα, αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη λύση ΟΑΣΘ: τα χώνεις μέσα και τα συμπιέζεις. Έτσι έπιασε τα ανήκουστα για την εποχή 100 ΜΒ. Μετά ήρθαν τα CD, τα DVD, και τώρα πλέον που με τα usb sticks μπορείς να κουβαλάς 2 giga στην τσέπη σου για πλάκα και το μόνο ηλεκτρονικό γκάτζετ που δεν έχει (ακόμα) κάρτα μνήμης είναι το τηλεκοντρόλ, μάλλον δεν έχει νόημα να αναρωτιέστε τι απέγινε.
• Μούφα ηλεκτρονικό/κινητό
  Το πρώτο ήταν ένα τούβλο που είχε πάνω τέσσερα κουμπιά και μία ασπρόμαυρη οθόνη των 200 pixel (όχι, μη βιαστείτε να με διορθώσετε, τόσα ακριβώς εννοώ) που τα μόνα παιχνίδια που πρόσφερε ήταν φιδάκι και Tetris. Το δεύτερο ήταν ακόμη πιο παρακμή, καθώς δεν είχε καν οθόνη, παρά μόνο πατούσες τα κουμπιά κι έκανε αστείους (ε, εντάξει, για ένα πεντάχρονο αστείοι ήταν) ήχους. Τώρα, βέβαια, που κάθε πεντάχρονο και PSP, κάθε δεκάχρονο και Xperia, αν κάποιος γονιός το έκανε αυτό δώρο στο παιδί του, θα το έτρωγε στο κεφάλι-και ήταν και βαρύ.
• Boy Bands
  Η όλη ύπαρξη αυτής της έννοιας μου προκαλεί απορία. Καλά τα girl groups, σκατά τραγούδια είχαν, αλλά τουλάχιστον μπορούσες να πάρεις και λίγο μάτι με την Μπιγιονσού και τη Μπέκαμ πριν γίνει κόκαλο χωρίς καν πετσί. Αλλά τα boy bands? Τα τραγούδια τους ήταν επίσης σκατά (Bye bye bye και σκάσε σκατόφλωρε!) και, αν δεχτούμε την καραμέλα που διακηρύσσουν οι γυναίκες ότι δεν τις νοιάζει η εμφάνιση και δεν παίρνουν μάτι, τότε ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν οι πούστηδες, και οι πούστηδες μου φαίνονται στατιστικά πολύ μικρό κοινό για να προσπαθεί ολόκληρη η μουσική βιομηχανία να προωθήσει μία ολόκληρη μουσική κατηγορία αποκλειστικά για αυτούς.
• Scooby Doo
  Τώρα θα σας αποτελειώσω. Και όχι, δεν αναφέρομαι στο γνωστό ηλίθιο σκύλο των κινουμένων σχεδίων. Περί το 2006-2007, είχαν βγει κάτι πλαστικοποιημένα χρωματιστά κορδόνια που τα έπλεκες μεταξύ τους και έφτιαχνες μπρελόκ και κρεμαστάρια για τα φερμουάρ σου. Σοβαρά, αυτό ήταν. Και για ένα διάστημα, μπορούσες να δεις κυρίως κοριτσάκια και κάποια "αγοράκια" σε διαλείμματα, μαθήματα-καφενεία και όταν υποτίθεται ότι διαβάζουν να δένουν κόμπους για να φτιάξουν κάτι που, όπως όλα τα διακοσμητικά, δεν έχει καμία χρησιμότητα. Ψυχαναγκασμός από τους λίγους. Κάτι σαν τον Κύβο του Ρούμπικ, μόνο που αυτό χρειάζεται να είσαι έξυπνος για να το λύσεις, ενώ τα κορδόνια μάλλον το αντίθετο.
• Χλαπάτσα
  Ήταν ένα κατασκεύασμα απροσδιορίστου προελεύσεως και υφής, το οποίο τα μικρά παιδάκια πετούσαν στους τοίχους και διασκέδαζαν βλέποντάς το να απλώνεται και να καταλαμβάνει όλη την επιφάνεια. Μετά κάποιος υπερπροστατευτικός γονιός, από αυτούς που βάζουν καλύμματα στις πρίζες που βρίσκονται στο 1,70 από το έδαφος και άρα το πεντάχρονο είναι αδύνατον να φτάσει, εκτός και αν το ταΐζουν ραδιενεργά απόβλητα, αποφάσισε ότι η χλαπάτσα ήταν επικίνδυνη και την απαγορεύσανε. Στοιχεία της παραμένουν ακόμη σε εκείνα τα κοτοπουλάκια και τις ντομάτες που πουλάνε οι γύφτοι στα πανηγύρια και τα πετάς κάτω και επανέρχονται στη μορφή τους. Ωραία πράγματα...
• Ανέκδοτα με Αλβανούς
  Εντάξει, και τώρα υπάρχουν, τότε όμως ήταν κάτι σαν τα ηλίθια Facts about Τσακ Νόρις που κυκλοφορούν τώρα. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, θα άκουγες κάποιο ηλίθιο ανέκδοτο για Αλβανούς, του τύπου "Πώς βάζεις εκατό Αλβανούς σε ένα Γιούγκο; Πέτα μία τυρόπιτα μέσα και θα δεις" ή "Πώς αρχίζει η Αλβανική συνταγή για κέικ; Κλέβουμε δύο αυγά...". Πλέον, όμως, η κυρίαρχη πηγή μεταναστών δεν είναι η Αλβανία αλλά το Πακιστάν, και για κάποιο λόγο ο κόσμος δε λέει πλέον ανέκδοτα με Πακιστανούς.
• Εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και δε συμμαζεύεται δάνεια
  Ήταν οι αγνές εποχές, που νομίζαμε ακόμη ότι έχουμε λεφτά, και οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια όπως οι ταξιτζήδες μοίραζαν φάσκελα. Δάνειο για αυτοκίνητο, δάνειο για να κάνεις ασφάλεια στο αυτοκίνητο, δάνειο για να κάνεις σέρβις στο αυτοκίνητο, δάνειο για να βάλεις βενζίνη, δάνειο για να πάρεις κάρτα διαδρομών για το λεωφορείο όταν σου τρακάρουν το αυτοκίνητο, δάνειο για να φας σουβλάκι, δάνειο για να πάρεις την εφημερίδα που θα διαβάσεις το πρωί όταν θα χέζεις...και μετά ρωτάει ο άλλος γιατί κατέρρευσε η οικονομία. Όταν οι τράπεζες στέλνουν στον κόσμο προεγκρίσεις για δάνεια, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά...

Αυτά, και να προσέχετε μην πνιγεί κανένα παιδί με καμία χλαπάτσα.