Best of the best 2014

Η χρονιά του 2014 πλησιάζει τον τερματισμό της, όπως κι η χρονιά του 2013 πριν από αυτήν, όπως θα κάνει και η χρονιά του 2015 μετά από αυτήν και καταλαβαίνω ότι τώρα σας τινάζω τα μυαλά στον αέρα με τις αποκαλύψεις μου για το χωροχρονικό συνεχές (εδώ και τρεις μέρες έχουν περάσει εβδομήντα δύο ώρες).
Καθώς λοιπόν αυτό συμβαίνει, είθισται να κοιτάμε προς τα πίσω και να βλέπουμε ότι είναι ένας μαλάκας κάγκουρας που μαρσάρει εδώ και πόση ώρα προσπαθώντας να προσπεράσει σε δρόμο που έχει μόνο μια λωρίδα.
Έτσι λεπόν κι εγώ κοιτάω προς τα πίσω στα αρχεία αυτού του μπλογκ και βλέπω σκόνη, αράχνες και κιτρινισμένους από το χρόνο πάπυρους με ευρηματικά μπινελίκια, μεταλλικούς ήχους, Παοκτζήδικη ψωλή, κόκκινα μαλλιά και γενικότερα σεξ, βία και μηχανολογία.
Με τη σημερινή ανάρτηση λεπόν θα σταχυολογήσω (πώς τα μιλάω έτσι τα ελληνικά ο άτομος...) τις 15 κατά χρονική σειρά κορυφαίες στιγμές του 2014 για το ΚΠΣΑ, με βάση όμως όχι το πόσα σχόλια έγιναν από κάτω από επώνυμους, ανώνυμους και ανώνυμους που κατά βάση ήταν ο Χωστήρας, αλλά με βάση το ότι μετά τις διάβαζα και τις ξαναδιάβαζα μόνος μου και χαιρόμουν και την έπαιζα μπροστά στον καθρέφτη.
Ψωνάρα; Ποιος είναι ψωνάρα;
Let's take a ride on the wild side!

1. Ας μιλήσουμε για μέταλ
   Μία φρικηπαιδειακού ύφους και επιπέδου ανάλυση για το μουσικό ιδίωμα-τρόπο ζωής που λέγεται μέταλ, η οποία αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, τη διαφορά της ηλεκτρικής σκούπας από την ακουστική, το πώς ο Έντι Βαν Χέιλεν δημιούργησε έναν νέο κλάδο του μέταλ τινάζοντας την πιτυρίδα από τα μαλλιά του, το ότι ο Ίνγκβι Μάλμστην είναι απευθείας τρισέγγονος του Παγκανίνι κι ότι το Γκιτάρ Χοίρο δημιουργήθηκε από κάποιον με παθολογικό μίσος προς όσους έχουν δάχτυλα. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο σηκώθηκε από τον τάφο για να δώσει τα εύσημά του, η Λίτα Φορντ μου ξηγήθηκε τελετουργικά κλαρίνο και όλα τα μέλη των Korn ζήτησαν συγνώμη από την ανθρωπότητα για την ύπαρξή τους.
2. Διαμάντια και Μεθαμφεταμίνη
   Πιστός στο πνεύμα που δημιούργησε η Saga του Εκλεκτού, που συνδυάζει την καταιγιστική δράση και το σουρεαλιστικό χιούμορ με τον ίδιο τρόπο που θα συνδύαζε κανείς τον μουσακά με τη Μερέντα, επανέρχομαι με αυτή την ιστορία. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην χαώδη ζούγκλα της Αθήνας, όπου μια γοητευτική όσο και μυστηριώδης γυναίκα ονόματι Βερόνικα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας μια άκρως απόρρητη αποστολή. Στην πορεία αυτής της αποστολής θα έρθει αντιμέτωπη με αντιξοότητες όπως ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός, ένας Walter White της Β' Εθνικής, ένας Σαλονικιός μηχανολόγος και η Σαββατοβραδιάτικη κίνηση της Πειραιώς. Θα τα καταφέρει; Πώς; Στ'αρχίδια σας; Καλά...τα κρατάω εγώ αυτά.
3. Αμπαλαέ-αέ-αέ
   Το άρθρο αυτό ίσως να μην ήταν απ'τα πιο καλογραμμένα ή από τα πιο αστεία ή αυτά που περιείχαν τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις για τους Ιλουμινάτι, αλλά αποτελεί μια σημαδιακή στιγμή στη ζωή του μικρού Βάρβαρου: τη στιγμή που ο μικρός Βάρβαρος ανακάλυψε από κοντά την μαγεία του ΠΑΟΚ. Σε ένα παιχνίδι που ο Δικέφαλος ταπείνωσε τον μισητό Ολυμπιλαγό, νικώντας με 2-1 αντρίκεια (εκτός από μια κόκκινη κάρτα του Ινσαουραποτέτοιου που έγινε λίγο γαργάρα) και κάνοντας τη Θεσσαλονίκη να παραμιλά, παρ'όλο που το πρωτάθλημα είχε χαθεί απ'το Δεκέμβριο. ΠΑΟΚ είσαι αφού. Για την επόμενη σημαδιακή στιγμή στη ζωή του μικρού Βάρβαρου θα περιμένετε κάποια άλλη φορά.
4. Αθήνα καριόλα ο ΜΠΑΟΓΚ πάνω απ'όλα
   Τούτη η ανάρτηση δεν καταπιάνεται με κάποιο καυτό κοινωνικό θέμα, αλλά με τον αγνό παρεΐστικο χαβαλέ μεταξύ εμού, του Snake Plissken, της Κατερίνας-πρώην μπουγατσούλας και της Ιωάννας-The Writer, όταν και τους επισκέφθηκα στην Αθήνα. Από το road trip με το Χουντάι Ι4 Λούφα και Απαλλαγή του Φίδη μέχρι τη φιλοξενία στο υπόγειο της Ιωάννας, από τη μία και μοναδική κοσμοϊστορική φωτογραφία στην οποία δεν είμαι σαν ανάποδο γαμώτο μέχρι την Μεγάλη Παρασκευή που έγινε Ανάσταση στο Rainbow, το μεταλλάδικο με τη μουνότερη σερβιτόρα Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, μας είδε ο πανικός και μας φοβήθηκε. Όχι, δε μου έκατσε η σερβιτόρα, αλλά γίνανε όλα τα υπόλοιπα, κι όλοι θέλουν από λίγο.
   
5. Mind The Thigh Gap
   Είναι επίσημο πλέον ότι ζούμε στην εποχή της ανορεξίας. Με εξαίρεση κάποιους μεμονωμένους ράπερς που διακηρύσσουν την αγάπη τους για τους τερατώδεις κώλους, η σημερινή μέινστριμ κουλτούρα προστάζει αποστέωση μέχρι που το μουνί να γίνει από υδρόψυκτο αερόψυκτο. Κι έτσι ο Thomas The Barbarian, που ασπάζεται το ρητό "η γυναίκα κι η μπριτζόλα πρέπει να έχουν ψαχνό" και μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο, βουτάει με τα μούτρα στα μπούτια (Κατερινάκι...πετσούλα) μπας και καταφέρει να συμπεράνει τι σκατά προσφέρει το να μην ακουμπάνε τα μπούτια αναμεταξύ τους κι αναρωτιέται πώς φτάσαμε σε μια κουλτούρα που θεοποιεί ένα απόλυτο κενό.
6. Ας μιλήσουμε για τσόντες
   Μην κρύβεστε πίσω απ'το δάχτυλό σας. Δεν είμαι η μαμά σας να σας μαλώσω. Όλοι βλέπουτε τσόντες. Ναι, ακόμα κι αυτοί που έχετε σχέση. Ναι, κι οι κοπέλες. Και σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει κάποια πράματα που δεν κολλάνε ρε παιδί μου, φαίνονται εντελώς ξεκάρφωτα. Ας πούμε, πώς γίνεται ο μπαργαλάτσος του πρωταγωνιστού να μπαινοβγαίνει στο μουνί σε ρυθμούς Painkiller και να μην πιάνει φωτιά τίποτα; Και γιατί όλοι οι πρωταγωνιστές, εκτός απ'τον Ρον Τζέρεμι, είναι σαν θεούληδες της Σκανδιναβικής μυθολογίας; Και πώς γίνεται όλες οι λεσβίες που ξέρω στην πραγματική ζωή να μοιάζουν σαν να τις καταράστηκε ο Εξόντια; Αυτή η ανάρτηση είναι η απόδειξη ότι έχω κάνει τη μαλακία επιστήμη.
7. Απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα της ζωής
   Πότε θα πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ; Γιατί είναι τόσο νόστιμο το παστίτσιο; Γιατί όταν ζεσταίνεις ένα μπολ σούπα στα μικροκύματα καταλήγεις να έχεις ένα καυτό μπολ με κρύα σούπα; Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος; Γιατί μόλις ανάψεις τσιγάρο έρχεται το λεωφορείο; Τελικά ο Γιάγκος έδιωξε το Ρένο από την εταιρεία; Και πώς γκένιν αυτό, το ντώσει πενάλντι το Όφη τελευταίο λεπτό ντιεστιστής; Το πορτοφόλι στη Θεσσαλονίκη το λένε μπουγάτσα με λεφτά; Πώς έχει τέτοια βρωμοφωνάρα ο Χάλφορντ; Και τι σχέση έχει με όλα αυτά η νεραϊδόσκονη; Όλα αυτά και άλλα πολλά στις ειδήσεις των εννιά.
8. Trust me, I'm an engineer
   Από την πρώτη στιγμή που μάθατε ότι σπουδάζω μηχανολόγος θα αναρωτηθήκατε, το δίχως άλλο, "και τι είναι δηλαδή αυτό το πράγμα;" (ναι, ξέρω...στ'αρχίδια σας). Αυτή η ανάρτηση αποτελεί μια ιστορική παρακαταθήκη για το τρίτο σκέλος του συνθήματος που όλους μας ενώνει: σεξ-βία-μηχανολογία. Περιγράφει με επιστημονική επιστημονικότητα και σεβασμό στους ευαίσθητους όρχεις του αναγνώστη όλα τα άπειρα γνωστικά αντικείμενα της επιστήμης (διάβαζε: τίποτα το οποίο θα σε βοηθήσει να βρεις γκόμενα) και όλες τις άπειρες δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρει αυτή (διάβαζε: Πιτσαρία Ιταλιάνα στο Παγκράτι, πίτσα καπριτσιόζα, πίτσα ρουφιανόζα).
9. Λεφτάλικα: Η ιστορία πίσω από τη μπάντα
   Όταν η αθάνατη Ελληνίδα μάνα ανησυχεί για τη φάση που ο κανακάρης της νομίζει ότι έγινε σατανιστής, αναφωνεί έντρομη "Πάλι αυτά τα Μετάλικα ακούει το παιδί μου;". Πώς όμως έφτασε αυτή η μπάντα να γίνει πρέσβης ενός ολόκληρου μουσικού είδους; Ως έγκριτος ιστορικός της μουσικής που δεν είμαι, αναλαμβάνω να ξεναγήσω φίλους και εχθρούς στην ιστορία του Τζέιμς, του Κερκ, του Κλιφ, του Σκατόψυχου Λαρς (και λίγο του Μαστέιν), από τα βρώμικα και αρχιδάτα ξεκινήματα του Kill 'Em All στις ραφιναρισμένες ραψωδίες του Master κι από την εμπορική επιτυχία του Black Album στην τραγωδία του St. Anger. Hit-the-Lights!
   
10. Ας μιλήσουμε για καφέ
    Άλλη μία από τις πολυσύνθετες αλλά παρ'όλα αυτά εύληπτες και κατανοητές για τον απλό αναγνώστη επιστημονικές αναλύσεις μου, αυτή τη φορά με θέμα τον καφέ. Ένα ρόφημα που είναι πολλά παραπάνω από ρόφημα. Απαραίτητο βοήθημα για όποιον έβλεπε την οικογένεια γαμιόμαστε Λάνιστερ αντί να κοιμάται. Φραπές; Νες; Γαλλικός (πάντα ζεστός); Ελληνικός και διάβασμα φλυτζανιού; Και μετά πού θα κάτσεις να τον πιεις; Θα τον πάρεις σε χάρτινο ποτηράκι; Θα κάτσεις στο Μικέλ; Ή στην καφετέρια που παίζει το ίδιο σιντί του Kangouradio 100,9 κάθε μέρα; Ή μήπως στο Φουαγιέ του Καφέ Ντε Σοφιστίκ Ξεκωλιαρίκ Ντε Λα Παρτούζ να αναλύεις ποίηση με πέντε ευρώ τον καφέ; Εσύ αποφασίζεις.
11. Δε γαμείς που δε γαμείς...
    Γυναίκες πολλές, πολλές πάρα πολλές, ψηλές, κοντές, αδύνατες, χοντρές, όλες καλές. Σωστά; Όχι βέβαια! Γνωρίστε το Γιώργο, το άτομο που εκστόμισε ότι η Σκάρλετ Γιόχανσον πρέπει να χάσει κανένα δυο κιλά και δεν ντράπηκε που το είπε. Περιηγηθείτε στον μαγευτικό κόσμο της αγαμίας, με ξεναγό έναν τύπο που κοιτάει τις γκόμενες στις γάμπες και θεωρεί ότι η σωστή γυναίκα έχει την μέση και τον κώλο στην ίδια κατακόρυφη ευθεία. Αλλά όσο προλαβαίνετε, γιατί σε κανένα δύο χρόνια ο τυπάς θα ρίχνει μουνιά με τη σέσουλα. Να, έτσι, περνώντας απ'το δρόμο θα γεμίζει η Τσιμισκή άψυχα κορμιά. Τελικά βαράει η μαλακία, ε; Κι άσχημα.
12. Denim And Leather Brought Us All Together
    Κατόπιν λαϊκής απαιτήσεως από τον Φίδη, το κομμάτι αυτό, μετά από ένα σύντομο πρελούδιο περί υποταγής σε αυταρχικές αφέντρες και πότες της μπύρας Προστ, πραγματεύεται την μοναδική ενότητα που διακατέχει τους μεταλλάδες, που όμοιά της δεν έχουν ούτε οι Παοκτζήδες (γιατί είσαι στην Ευρώπη-το καλύτερο σιρόπι-Παοκάρα-Παοκάρα-σ'αγαπώ). Σε έναν κόσμο γεμάτο σκυλάδες, χιπστεράδες, wimps and posers, οι μεταλλικές καρδιές (που λένε κι οι Αξέπτ) βρίσκουν τη στήριξη ο ένας στον άλλον, και καταλήγεις να μιλάς με ανθρώπους που δεν ήξερες ποτέ σου λες και κάνατε μαζί φαντάροι. Μαγεία, αλητεία κι ανορθογραφία.
13. Saxon-Βία-Μηχανολογία
    Την πρώτη αυτή εισαγωγή επακολούθησε η κάθοδός μου στην Αθήνα, μαζί με την άνοδο του πότη της μπύρας Προστ από την Κρήτη, όπου μαζί με τον Snake Plissken ήμασταν οι τρεις της συμμορίας και ένα το Σκαμπό. Δυόμιση ώρες; Ναι, δυόμιση ώρες έφαγε πηγμένος στον αυτοκινητόδρομο ο Σνέικ για να με παραλάβει. Αλλά τίποτα απ'όλα αυτά δεν είχε σημασία όταν βγήκε στη σκηνή η κωλόγρια ο Μπιφ και παρέδωσε μαθήματα αγνού κι ατόφιου χέβι μέταλ, με αναπληρωματικό μπασίστα και με πέντε ευρώ τη Χάινεκεν σε πλαστικό ποτήρι. Η Αθήνα ταράχτηκε σύγκορμη από τα μεταλλικά ντεσιμπέλ και συμπλήρωσα άλλο ένα τρόπαιο στο παλμαρέ μου.
14. Χριστουγεννιάτικες καλοσύνες
    Για κάποιο λόγο έχω αποκτήσει ανάμεσα στους αναγνώστες μου τη φήμη του σκατόψυχου. Ότι και καλά τα βλέπω όλα αρνητικά και μηδενιστικά κι ότι όλα μου φταίνε λες και έχω συνέχεια περίοδο και στα μεγάφωνα του σπιτιού μου παίζει μονίμως Κατσιμίχα. Αλλά αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Γιατί υπάρχουν και πράγματα που γουστάρω. Οκ, είναι μετρημένα στα δάχτυλα των δύο χεριών, αλλά υπάρχουν. Πόλεις που είναι μαγευτικές ακόμα και μέσα στη μιζέρια τους. Κόκκινα μαλλιά (φυσικά). Η δεκαετία της απόλυτης καλτίλας, και μηχανοκίνητες πισωκούνες που τύφλα μαύρη να'χει η Τσένη Φερλόπερ. Ε, αυτά περίπου.
15. Trippin' Eightballs
    Το Eightball είναι το ροκ κλαμπ της Θεσσαλονίκης που μπορεί να παίζει από γκλαμ μέχρι ντεθ κι από λάιβ σταντ απ κόμεντι μέχρι ντίσκο. Και σε μία από αυτές τις ντίσκο βραδιές, έζησα σκηνικά αναλόγου υπαρκτού σουρεαλισμού. Ξάφνου ένας τύπος έρχεται από το πουθενά και μου λέει να έρθω για γκομενάκια. Είναι όντως ο σκοπός τα γκομενάκια ή θέλει να μπήξει χοιρινό κρέας στο τρυφερό πωπουδάκι μου; Τελικά παντού υπάρχει ένας μηχανολόγος. Και μία Κατερίνα. Παραπάνω από μία. Δύο. Τέσσερις. Δεκατέσσερις. Αλλά οι Όχι-Κατερίνες είναι αυτές που έχουν φυλαγμένα τα καλύτερα...ή μήπως όχι; Ε...δεν ξέρω. Ρδεμπεύτηκα. Διαβάστε την ανάρτηση για να μάθετε.

Αυτά, και να προσέχετε μην καβαλήσω ακόμα περισσότερο το καλάμι και αρχίσω να κυκλοφορώ στο δρόμο κρατώντας σκήπτρο και φορώντας τη μπέρτα του Σούπερμαν.