Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Play that funky blog game, white boy

Ντισκάρουμε ανηλεώς και ροκάρουμε ανηλεέστερα.

Ο ΧΩΣΤΗΡΑΣ3/11/15 22:31
Κοιτα να δεις που θα σου ζητησω να κανεις κατι που σιχαινομουν, αλλα αφου το προτεινω εγω θα ειναι γαματο: μολογκοπαιχνιδο με 5 ερωτησεις και πεντε προτεινομενα μπλογκ να παρουν μερος.
Οι 5 ερωτησεις:
1) Αν ησουν διασημη σταρ του χολλυγουντ ποιον διασημο θα ηθελες για γκομενο....εκτος του εαυτου σου
2) Ποιο αχρηστο προιον τηλεμαρκετινγκ λιγουρευεσαι και λιμπιζεσαι αλλα δεν το λες
3) Αν επειθαν τους Πριστ να τραγουδησουν σε σκυλαδικο και πηγαινες, περιεγραψε τη σκηνη οπου θα επαιζαν Painkiller αλλα παραλληλα σε μπαλαμουτιαζαν 4 ωραια σκυλογκομενακια
4) Σου δινουν το Δαχτυλιδι του Σαουρον, για ποια γκομενα θα γονατιζες να της το φορεσεις και να της κανεις προταση γαμου.
5) Εχεις απειρα φραγκα και μια μερα ζωη, πως θα την περνουσες με σχετικες λεπτομερειες

Αφού αποδώσω λεπόν στον γερο-Χώστη τα βαρέα-ανθυγιεινά εύσημα για την πρότασή του και το αμύθητο βραβείο του ενός DVD boxset με όλα τα 3.745 επεισόδια της Λάμψης, σε director's cut, με βουλγάρικη μεταγλώττιση και σχολιασμό από τον Ευλογητό, περνάω αμέσως στο βραστό που ψήνεται (αυθεντική ονομασία ψητάδικου στην Γούναρη).
Αν ήσουν διάσημη σταρ του Χόλυγουντ, ποιον διάσημο θα ήθελες για γκόμενο (εκτός του εαυτού σου);
Αφού πρώτα διευκρινίσω το απαραίτητο disclaimer #NoHomo, κι αφού αποκλείσω τους φλώρους βουτυρομπεμπέδες τύπου Ρόμπερτ Πάρκινσον, τους τρομακτικά ανεγκέφαλους μυϊκούς όγκους τύπου Δε Ροκ, τον μουσάτο χιπστερά Ράιαν Γκόσλινγκ, τον ελαφρολαϊκό τρομπαδούρο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, όλα τα μέλη των Γκέι Νταϊρέξιον, οποιονδήποτε έχει περάσει έστω και απ'έξω από το στούντιο που γυρίστηκε το Glee και τον Τζέραλντ Μπάτλερ, που στην αρχή μας καύλωσε (#NoHomo) με τον Ληονάηντας και μετά πήγε κι έπαιξε σε κάτι παλιοφλωριές με την Ρέιτσελ από τα Φιλαράκια, η απάντηση βγαίνει εύκολα δια της εις άτοπον απαγωγής.
Είναι ο (από τη μαμά του) γκρικ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ του Σάνσετ Μπούλεβαρντ. Ο γενικός στρατηγός τυμπανιστικής επίθεσης της μπάντας που έβαλε το hair και το metal στο hair metal. Ο άνθρωπος που ψοφολόγησε απ'την πρέζα και γύρισε απ'τον άλλον κόσμο έχοντας χώσει τα μεταλλικά παπάρια του στο στόμα του Διαβολέιτορ. Ο μέγιστος παίχτης που έσπρωξε την Πάμελα Άντερσον όταν ακόμη αυτό σήμαινε κάτι.
Είναι ο Tommy Fuckin' (το Fuckin' είναι το μεσαίο του όνομα) Lee.
#NoHomo είπα; Το ξαναλέω τώρα για να είμαι σίγουρος.
Ποιο άχρηστο προϊόν τηλεμάρκετινγκ λιμπίζεσαι αλλά δεν το λες;
Όταν ήμουν 12 χρονών και δεν είχαμε ακόμα ίντερνετ στο σπίτι, περνούσα κάτι καμμένα μεσημέρια χαζεύοντας στο κανάλι του Καρατζαφύρερ το τηλεμάρκετινγκ για το Μαγικό Πριόνι της Diamantino, η οποία δεν ξέρω τι σχέση έχει με τη Diamant που βγάζει τώρα το Έξυπνο Βρακολάστιχο.
Το Μαγικό Πριόνι ήταν ένα εργαλείο που ερχόταν στο σπίτι σου μόνο με 69 ευρώ (δε θυμάμαι αν ήταν τόσα, αλλά θα εμμείνω στο 69 γιατί είμαι ακόμα 12 χρονών) και αντί για λεπίδα είχε τη σπασμένη χορδή που ξέφυγε από το μπάσο του Στέφανου Χαρίση, της Σιδηράς Παρθένας του γιου, λάιβ στην Ελασσόνα το '82.
Και προφανώς αυτή η μικροσκοπική λεπίδα ήταν φτιαγμένη από αδαμάντιο, γιατί το διαφημιστικό έδειχνε το Μαγικό Πριόνι να κόβει με ευκολία ξύλα, πλακάκια, λαμαρίνες, καρφιά, γυαλί και τη σκληρή καρδιά της Καριόλας Εμμανουέλας Αγγουράκη προς κάθε πιθανή κατεύθυνση λες κι έκοβε ο Cyclops με την λέιζερ όρασή του.
Λοιπόν, σαν μηχανολόγος που σπουδάζω πλέον, θέλω να πάρω αυτό το μαντζαφλάρι, να το υποβάλλω σε τέσσερα εκατομμύρια επιστημονικές μετρήσεις κι αν, μία στο δισεκατομμύριο, αποδειχθεί ότι δεν είναι απάτη, να το βγάλω κανονικά στην αγορά με σφραγίδα έγκρισης του Αριστοτελείου με σήμα τον Άγιο Δημήτριο και να χεστώ στο τάλιρο.
Αν πάλι είναι μούφα, όπως προβλέπεται για κάθε προϊόν τηλεμάρκετινγκ, να βρω τους μπούστηδοι που το πουλούσαν και να τους κάνω εσωτερική λείανση κωλοτρυπίδας με φρέζα δυόμιση αξόνων.
Αν έπειθαν τους Πριστ να παίξουν σε σκυλάδικο και πήγαινες, περίγραψε τη σκηνή που θα έπαιζαν Painkiller αλλά παράλληλα σε μπαλαμούτιαζαν τέσσερα ωραία σκυλογκομενάκια.
Κατ'αρχάς να πω ότι σε πιάνω αδικαιολόγητα νουμπά γιατί το Painkiller έχει γίνει τόσο σούπα που το ξέρουν ακόμα και στα κυριολεκτικά σκυλάδικα. Γι'αυτό στα υποθετικά Μαμούνια Λάιβ θα έπαιζε το Ηλεχτρικό Μάτι για τη μεγάλη την κατσαρόλα.

Καθώς ο Χάλφορντας ωρύεται με τον γνωστό του μοναδικό τρόπο τους θεϊκοί στίχοι, οι ιέρειες της Πάολας με την ανάλογη περιβολή (εικοσάποντη μπλε φωσφοριζέ γόβα, μαύρη φούστα μέχρι την κλειτορίδα, λεοπάρ ξώβυζο και μαλλί πιο πλατινέ κι από του Καραμολέγκολας) σκαρφαλώνουν στα τραπέζια κι επιδίδονται σε χεντμπάνγκινγκ μέχρις αποκολλήσεως του αυχένα όσο οι λουλουδούδες θα ραίνουν με γαρύφαλλο από τον τάφο του Ντίο.
Στη συνέχεια η μπάντα ξεκινάει να παίζει το Turbo Lover, το οποίο είναι το cue για να βγω εγώ με το πούρο Αβάνας σαν χωριάτικο λουκάνικο, να ανοίξω Τζόνι Γουόκερ Μπλακ Λέιμπελ Σοσάιετι, και να αναφωνήσω "Σατανιστείτε, μυστήρια πλάσματα" ωσάν να παίζαν οι Ντεφ ΛΕΠΑ-ρντ. Τα μυστήρια πλάσματα σατανίζονται κι έρχονται κατά πάνω μου για να συνεχιστεί η βραδιά κατά τον πέοντα τρόπο.
Η καψουροκατάσταση κλείνει καθώς ο αοιδός δίνει πόνο και νταλκά με το Θύμα των Αλλαγώνε, ολοκληρώνοντας ένα πρόγραμμα πολύ σπέσιαλ με πολλά αχ και βαχ, με ουρανομήκη ιαχή που αντηχεί από το Φιξ μέχρι το Αεροδρόμιο. Τα σκυλιά του πολέμου έχουν κόψει φλέβα για μένα, περπατώντας έξω απ'το κέντρο με το καλσόν γιατί τις χτύπησε η γόβα αναστενάζοντας το όνομά μου, κι εγώ συνεννοούμαι με τον μαγαζάτορα για το πότε θα μου κλείσει για πρόγραμμα τους Manowar.
Σου δίνουν το δαχτυλίδι του Σάουρον. Για ποια γκόμενα θα γονάτιζες να της το φορέσεις και να της κάνεις πρόταση γάμου;
Αντιπαρέρχομαι τον πειρασμό να πω "τη μάνα σου". Αν περιοριστούμε στο σύμπαν του Άρχοντος των Δαχτυλιδιών, η μόνη γκόμενα που σκέφτομαι να υπάρχει ανάμεσα στα Ουρούκ Χάι, τον Γκάνταλφ δε Γκέι και τα Χόμπιτ είναι η Γκαλαντριέλ, η οποία όμως είναι τόσο χλωμή, χλιαρή και άγευστη όσο μια Χάινεκεν ξεχασμένη έξω απ'το ψυγείο Αύγουστο μήνα.
Οπότε ξεφεύγοντας απ'το έργο του Τζ. Ρ. Ρ. Ρ. Ρ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και επεκτείνοντας την επιλογή στον πραγματικό κόσμο, η Τζόαν Τζετ κι η Λίτα Φορντ είναι ίδια ηλικία με τον πατέρα μου, η Μπιγιονσέ ξεκίνησε να κάνει παιδιά και σε δύο χρόνια θα έχει γίνει σαν την Κουίν Λατίφα, η Αριάνα Γκράντε έχει παίξει με τον Μπίμπερ και φοβάμαι μην κολλήσω γκέιτζ, οπότε μία επιλογή μένει.
Lzzy Hale, τραγουδιάρα των Halestorm (see what she did there?) και τόσο 'μοβόρα και σαρκοφάγα γκόμενα που τρώει ακόμα και τα φωνήεντα απ'το όνομά της άμα λάχει.
Έχεις άπειρα φράγκα και μία μέρα ζωής, πώς θα την περνούσες;
Ξεκινάμε από τα βασικά. Το πρώτο πράγμα το πρωί είναι η αγορά του ΠΑΟΚ από τον Ιβάν Σαββίδη. Την επόμενη στιγμή κλείνονται σαν μεταγραφή οι Μπέιλ-Μπενζεμά-Κριστιάνο, γνωστοί και σαν BBC για το Big Black Cock που περιμένει κάθε αντίπαλη άμυνα, ο Νόιερ για τέρμα κι ο Γιωρίκας Κλοπ για προπονητής.
Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος στο Χίλτον κανονίζεται φιλικό με τον γαύρο, καθώς επίσης και συμβόλαιο θανάτου με εταιρεία πληρωμένων δολοφόνων για τον Τσίπρα και όλα τα μέλη των κυβερνήσεών του.
Ακολουθεί η παραλαβή ενός φορτίου δύο τόνων κόκας 100,1% καθαρότητας απευθείας απ'το Μεντεγίν και η χρηματοδότηση όλου του μετρό της Θεσσαλονίκης κι όλων των μελλοντικών επεκτάσεων προς τη Λάρισα, τα Γιάννενα και την Κομοτηνή που'ναι τζάμπα το μουνί.
Ο αγώνας της ανανεωμένης ΠΑΟΚάρας με τον γαύρο ξεκινάει το απόγευμα με διαιτητές τον Σπάθα και τον Καλογερόπουλο για έξτρα εξευτελισμό του σάπιου συστήματος. Ο ΠΑΟΚ κερδίζει στην κατάμεστη Τούμπα με 7-0 σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στον κόσμο.
Στη συνέχεια υποδέχομαι στο σπίτι μου τις καθηγήτριες πυρηνικής φυσικής Κρίστι Μακ και Μπόνι Ρότεν, από των οποίων τις βυζοχαράδρες ξεκινάω να μυτάρω τις πρώτες γραμμές. Με τη συνοδεία τους μεταβαίνω ξανά στην Τούμπα, όπου θα διεξαχθεί πριβέ συναυλία των Βαν-ξέρετε ποιων.

Η βραδιά εξελίσσεται σε ρυθμούς "γαμήσι και πρόστιμο" και καθώς ο γερασμένος μάγος της κιθάρας παίζει τις τελευταίες πενιές του Eruption μόνο για πάρτη μου, γίνεται και το τελικό Eruption καθώς σπέρνω εφτά μικρούς Βάρβαρους στις μήτρες των λαοφιλών πορνοστάρ. Στην υπόκλιση της αρσενικής γριάς Ντέιβιντ Λι Ροθ έρχεται κι η τελειωτική μυτιά, που με τεζάρει άπαξ διαπαντός κι όσοι με το χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη.
...ανατρίχιασα και μόνο που τα έγραψα.
Βαριέμαι να βρω άλλους πέντε να τους αναγκάσω να γράψουν τις ίδιες παπαριές, όποιος θέλει ας διαβεί.
Αυτά, και να προσέχετε μην κοπείτε με το Μαγικό Πριόνι καθώς προσπαθείτε να βγάλετε το δαχτυλίδι του Σάουρον που κόλλησε στα δάχτυλα του Τόμι Λι.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Τρίτος μεγάλος διαγωνισμός του ΚΠΣΑ

Δε μ'αρέσει να σας αφήνω παραπονεμένους.
Ξέρω, χεστήκατε. Αλλά θα σας δώσω για άλλη μια φορά την ευκαιρία να με αντιμετωπίσετε σαν τον προσωπικό σας γελωτοποιό, να μου ζητήσετε να γράψω για τη Ντότα πόσο μαλακία είναι, μια εύκολη και γρήγορη συνταγή για θαυμάσια καρυδόπιτα ή πόσο μη πρωτότυποι είναι αυτοί που ποστάρουν κάθε χρόνο τέτοιον καιρό αυτό το άσμα.

Το που το πόσταρα εγώ δεν έχει σχέση και δε μετράει γιατί εγώ το ποστάρω για να κράξω αυτούς που το ποστάρουν για να μας θυμίσουν ότι ήρθε ο Νοέμβρης και βρέχει και δε μετράει και φτου και το πατάω και καθρεφτάκια παντού.
Ο νικητής του διαγωνισμού θα κερδίσει την καταξίωση του ονόματός του μέσα από το παγκοσμίως επιτυχημένο μπλογκ που λέγεται Και Πού' Σαι Ακόμα, καθώς κι ένα από τα παρακάτω εξαιρετικά δώρα κατόπιν επιλογής του:
  1. Μια χρυσόδετη έκδοση των αποφθεγμάτων του Νίκου Φίλη, υπουργού Παιδείας, Γενοκτονίας και Μοσχαριών, καθ'όλη τη διάρκεια της πρώτης και δεύτερης φοράς αριστεράς.
  2. Μια συλλογή εννιά άλυτων ασκήσεων του μαθήματος των Ταλαντώσεων, μια ευγενική χορηγία του καθηγητού Νατσιάβα του τμήματος Μηχ-Μηχ του Αριστοτελείου με σήμα τον Άγιο Δημήτριο.
  3. Ένα χρησιμοποιημένο εισιτήριο του μετρό της Θεσσαλονίκης.
  4. Μία κιθάρα που πήρα με τρεις σπασμένες χορδές για δύο ευρώ απ'το eBay, έβαψα κόκκινη με μαύρες κι άσπρες πιτσιλιές και παριστάνω ότι είναι η αυθεντική που έπαιξε λάιβ ο Έντι Βαν Χέιλεν στη Μηχανιώνα το '81.
  5. Μασάζ κάθε είδους με αρωματικά έλαια και της Παναγιάς τα ράμματα από τη Φρόσω, σπιτονοικοκυρά του Γιώργου Κωνσταντίνου στους Δε Κόπανοι, ειδικό για τη θεραπεία ασθενειών όπως η φυματίωση και το AIDS.
  6. Η επόμενη δόση του ΕΝΦΙΑ σε καπάκια από γυάλινα μπουκάλια κοκακόλας.
  7. Ένα DVD boxset με όλα τα επεισόδια της Λάμψης σε director's cut, με Βουλγάρικη μεταγλώττιση και με σχολιασμό από τον Ευλογητό.
  8. Μια σημαία του ΠΑΟΚ διαστάσεων 3 επί 1,5 μέτρο, κεντημένη εξ'ολοκλήρου στο χέρι από σωματείο ανθρώπων με νοητικές δυσκολίες στην Άνω Τούμπα.
Αυτά, και να προσέχετε τι θα προτείνετε.
Update: Ο διαγωνισμός κηρύσσεται λήξας. Ό,τι μαλακία προλάβατε να γράψετε, προλάβατε. Ο νικητής και η πρότασή του θα αναρτηθούν κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

More than a Φίλη-ng


Κι ήθελα τόσο πολύ να μην ξανασχοληθώ στη ζωή μου με τη δεύτερη-φορά-αριστερά.
Τώρα που έφυγε η Ζωή, η Ραχήλ, ο Λαφαζάνης, ο Μπαρουφάκης και ο Χαϊκάλης, πίστευα ότι δεν υπάρχει πλέον λόγος να τους βλέπω και να ανεβάζω πεντέμιση μπαρ πίεση σαν κατσαρόλα Σίφλερ που φτιάχνει φαγητό και με χωρίς φαγητό.
Αλλά μ'αφήνουνε οι πούστηδοι ν'αγιάσω; Δε μ'αφήνουνε.
Τώρα που σταμάτησαν να παίζουν τα νταούλια, που βαρούσαν από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο...συγνώμη, το Γενάρη μέχρι τον Ιούλη (δεύτερη-φορά-αριστερά είπαμε), οι οργανοπαίχτες πήγαν στη Μαντάμ Μέρκελ και ζήτησαν να πληρωθούν για την τέχνη τους. Κι αυτή τους είπε, "Τι με ανακατεύετε εμένα; Εγώ για τα χαλιά ήρθα. Να πάτε στον Τσίπρα να σας πληρώσει",
Κι ήρθανε στον Τσίπρα. Κι ο Τσίπρας τους κοιτάει καλά καλά από πάνω μέχρι κάτω. Τον κοιτάνε κι αυτοί. Ο Τσίπρας κοιτάει την τσέπη του. Βλέπει ότι του λείπουν ενενήντα εννιά ευρώ για να τους δώσει κατοστάρικο. Και τι τους λέει;
-Μη φάτε, παλικάρια, έχει ισοδύναμα...
Σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα χοντροκράξει τον υπουργό παιδείας της πρώτης-φοράς-αριστερά, Αριστείδη Μπαλτά, για τις δηλώσεις του περί της αριστείας που δημιουργεί ελιτισμό και τα τοιαύτα.
Ο Τσίπρας αφουγκράστηκε ότι ο Μπαλτάς δεν κάνει γκελ στην κοινή γνώμη και τον ξαπέστειλε στο Υπουργείο Πολιτισμού να παίζει με τις Καρυάτιδες.
Στη θέση του έφερε τον Φίλη.
Ο Φίλης, όντας δημοσιογράφος (ας τον αποκαλέσουμε έτσι για οικονομία της συζήτησης) στην Αυγή, έχει τόση σχέση με την παιδεία όση κι η Περαία με την Κορέα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, γιατί ένα είναι το θέμα που μετράει αυτή τη στιγμή: τα λεφτά.

Κοιτώντας καλά-καλά από πάνω μέχρι κάτω το υπουργείο του ο Φίλης, διαπίστωσε ότι όχι απλά μπορούσε να βγάλει μερικά ψιλά από εκεί μέσα, αλλά και να επανορθώσει τις κοινωνικές αδικίες! που τόσο πολύ ταλανίζουν τον ελληνικό λαό.
Οι κοινωνικές αδικίες για τους αριστεροί είναι κάτι σαν το κατεστημένο της Αθήνας για τους Παοκτζήδες.
Κι έτσι βγαίνει την επόμενη μέρα ο Φίλης και μας λέει "23% ΦΠΑ στην ιδιωτική παιδεία".
Τώρα, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε ιδιωτική παιδεία, είναι φυσικά τα Κολέγια και τα Αρσάκεια, με τα φλωρόπαιδα που φοράνε μπορντό παντελόνια και πλεκτά ριγμένα στους ώμους και τις φλωρογκόμενες που ρούχο κάτω από Hilfiger δεν το καταδέχονται ούτε για ξεσκονόπανο και κυκλοφορούν όλοι με τα Iphone στο χέρι και τις θωρακισμένες Μερσεντές που εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές και κάνουν αλλαξοκωλιές όλη τη μέρα λες και είναι στο Μπέβερλι Χιλς 90210.
Σωστά;
Κάτι τέτοιο θα σκεφτότανε κι ο Φίλης όταν έλεγε ότι το μέτρο αυτό αποκαθιστά την κοινωνική αδικία, γιατί, σου λέει, είναι πιασιάρικο να λες ότι θα χτυπήσεις τους πλούσιοι για να ωφεληθούν οι φτωχοί, Robin Scherbatsky Hood η φάση, μεγάλωσα μέσα στην αλητεία σαν τον Σταν και κάτι τέθοια.
Ώσπου κάποιος το κοίταξε και συνειδητοποίησε ότι στην ιδιωτική παιδεία συμπεριλαμβάνονται και τα φροντιστήρια.
Κι επειδή όλοι (ή για την ακρίβεια όλοι όσοι δεν πάνε στα Κολέγια και στα Αρσάκεια) περνάνε κάποια στιγμή απ'τη ζωή τους από φροντιστήριο, μα για να μάθουν Αγγλικά και να μη μιλάνε όπως ο Γαρδέλης στις Σουηδέζες το '80, μα για να περάσουν στις πανελλήνιες γιατί πρέπει να έχεις ένα χαρτί κι ας είναι Ζαμπονοκοπτική με Φωτόσπαθο, στο άκουσμα αυτής της είδησης η Φάγε έβαλε μπρος τις μηχανές και διπλασίασε την παραγωγή της Αγελαδίτσας.
Ο Φίλης, με το δεόντως οξύ ένστικτο αυτοσυντήρησης (διάβαζε: κωλοτούμπας) που τον διακατέχει, όπως κάθε πρώτη-και-δεύτερη-φορά-αριστερό, έσπευσε να διευκρινίσει ότι στα φροντιστήρια θα μπει χαμηλότερος συντελεστής από τα κολέγια, ξυπνώντας στον κόσμο τον εφιάλτη που ζήσαμε το καλοκαίρι με τα πιτόγυρα με ή χωρίς τζατζίκι.
Και μετά ήρθαν οι κακοί Γιαγμανοί, τον τράβηξαν απ'το αυτί και του είπαν "άκου να δεις, Φίλη, καμπανάκια και μαλακίες δεν έχει. Ή 23% ή 0% θα πάει. One way or another".

Φυσικά, σε αυτή την περίφτωση, η κασέτα θα ήταν έτοιμη: "εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, οι κακοί Γιαγμανοί δεν το δέχτηκαν, κάντε την καρδιά σας πέτρα κι εμείς εδώ είμαστε για ψυχολογική συμπαράσταση".
Αλλά ο Φίλης συνέχισε το χαβά του. Κοινωνικό πρόσημο και δώσ'του. Σου λέει, αν δίνεις εφτά χιλιάδες το χρόνο για να μάθει το παιδί σου γράμματα, ε, του πούστη! δε θα βρεις άλλο ένα πεντακοσάρικο;"
Προσπερνώντας ότι το 23% του 7000 είναι 1600 ευρώ και όχι 500, το οποίο είναι πολύ προηγμένα μαθηματικά και τα υπολογίζανε εδώ και δύο μήνες με τους υπερυπολογιστές του CERN που πιάνουν δύο στάδια Καραϊτάβλη ο καθένας, ουσιαστικά ο Φίλης εδώ προσπαθεί να τους πιάσει στο φιλότιμο.
Σου λέει, μια θυσία παραπάνω δε μπορείς να κάνεις για το παιδί σου; ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ! Θα κάνεις το σκατό σου παξιμάδι, και στην τελική θα βγάλεις και δυο ελιές από δίπλα και θα χορτάσεις. Το'πε κι ο Θηβαίος.
Και ποιος πάει να παίξει με το φιλότιμο; Ο Φίλης που στο δημοψήφισμα έλεγε "και πόσα μακαρόνια να φάει πια ο κόσμος;". Ο Φίλης που τώρα λέει ότι τα λεφτά από την αύξηση του ΦΠΑ στην παιδεία είναι "πενταροδεκάρες", και δεν βγήκε ένας πούστης να του πει "άμα είναι πενταροδεκάρες να τα βάλεις απ'την τσέπη σου, ιπποπόταμε της Κουμουνδούρου".
Κάπου εκεί τους τη βγήκε από δεξιά με κόκκινο η ΝΔ και τους λέει (ακολουθεί ύφος Μεϊμαράκη), "στάκα ρε μάγκες, εσείς μας λέτε ότι όλοι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά είναι πλούσιοι, αλλά δεν πάει έτσι, και στα δημόσια σχολεία η κατάσταση είναι της μουρλής το πανηγύρι, και το μέτρο που θέλετε να βάλετε είναι ο αριστερός κομπλεξισμός σας που θέλετε πάντα να τιμωρείτε τους πλούσιους και την ιδιωτική πρωτοβουλία, γαμώ την αστική μου ευγένεια να πούμε".
Ο Φίλης αντιτείνει ότι "δεν είπαμε ότι είναι όλοι πλούσιοι, αλλά σίγουρα ότι είναι εύποροι".
Καταλάβατε; Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιάνης με ένα νι.
Και συνεχίζει αυτός ο πολιτικός ογκόλιθος (pun intendeded) που λέγεται Φίλης, και λέει ότι "όσοι δεν αντέχουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο, να πιέσουν για καλύτερο δημόσιο".
Μαλάκες μου, αυτός ο άνθρωπος καλύτερα να μασάει παρά να μιλάει.
Σαν να μας λέει "ε, το ξέρω ότι το δημόσιο σχολείο είναι τριμπούρδελο, αλλά, βασικά, θα πρέπει να με πιέσετε εσείς που κόπτεστε για το μέλλον των παιδιών σας για να το βελτιώσω, γιατί εμένα, βασικά, στην πούτσα μου κιόλας".

Κι επειδή οι Συριζαίοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε στο τι παραμύθι θα βρουν να πουν, πετάχτηκε κι ο βουλευτής Σεβαστάκης, καθηγητής MIT (Metsoveion Institute of Technology) παρακαλώ, και είπε ότι "το πολιτικό κόστος του ΦΠΑ στην ιδιωτική παιδεία δεν αφορά τους ψηφοφόρους του Σύριζα".
Κοίτα μια κρίση ειλικρίνειας. Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούν. Τα ψηφαλάκια μας να αυγατίζουμε εμείς και ο κομματικός στρατός των κρατικοδίαιτων μικροαστούληδων να συντηρείται κι οι άλλοι κόφτε το λαιμό σας.
Έλα όμως που κάποιος σατανάς θυμήθηκε ότι σε ιδιωτικά σχολεία φοιτούν ο μικρός Παύλος-Φοίβος κι ο μικρός Ορφέας-Ερνέστο, γόνοι του Πίσω-από-τις-λέξεις και της γυναίκας του της Καρακαηδόνας!
Και τι είπε ο τεράστιος (pun intendeded για άλλη μια φορά) Φίλης; "Λογικό δεν είναι; Ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι εύπορος, μπορεί να στείλει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία".
Δεν έχει κι άδικο, έτσι; Εγώ πάλι θυμάμαι λίγο καιρό πιο πίσω, όταν ακόμα ο Σύριζας εξέφραζε το αντιμνημονιακό αίσθημα του λαού, που τότε μας παρουσίαζαν σαν υπόδειγμα πολιτικού τον πρόεδρο της Ουρουγουάης.
Τον θυμάστε; Έναν καλοσυνάτο παππούλη, ντε, που ζούσε απλά και φτωχικά, σκάβοντας το χωραφάκι του και κυκλοφορώντας με το Κατσαριδάκι του, χαρίζοντας τον προεδρικό του μισθό στους φτωχούς και τα ορφανά της χώρας;
Που έλεγε "εμένα τόσα μου αρκούν για να ζήσω" και "ντρέπομαι να ζω πλούσια ζωή όταν οι πολίτες της χώρας μου είναι φτωχοί";
Βρε κοίτα να δεις πόσο γρήγορα ξεχνάνε κάποιοι.
Τουλάχιστον δεν ξεχνάνε αυτούς που τους βοήθησαν, ε; Όπως ο Τσίπρας. Που συναντήθηκε με τον Ολάντ, τον πρόεδρα της Γαλλίας. Κι απ'όλους τους ανθρώπους που θα μπορούσε να φέρει μαζί του στη συνάντηση με τον Ολάντ, επιστήμονες, διανοούμενους, καλλιτέχνες, όποιον άξιο άνθρωπο έχει η ρημαδοχώρα, ως πιο άξιο απ'όλους αυτούς, άξιο να εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε μια διεθνή υψηλή συνάντηση, διάλεξε τον Λαζόπουλο.
Ο Τσίπρας, που ως αντιπολίτευση Ολαντρέου τον ανέβαζε, τσιράκι της Μέρκελ τον κατέβαζε.
Κι ο Λαζόπουλος που έλεγε "κωμική η φάτσα του Ολάντ, τον βλέπω και γελάω".
Να 'μουν από μια μεριά στο Γκάζι που βγήκανε να δω τον Λαζόπουλο πώς συγκρατήθηκε και δε γέλασε με τα μούτρα του Ολάντ, ο Λαζόπουλος, που δεν είναι γελοία τα δικά του μούτρα.
Κι ήθελα τόσο πολύ να αγιάσω.
Μ'αφήνετε ρε πούστηδοι; Δε μ'αφήνετε.
Αυτά, και να προσέχετε τι θα κάνετε όταν έρθει η ώρα να ψηφίσετε την τρίτη-και-μακρύτερη-φορά-αριστερά.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Άκου τι είπαν!

Ανάμεσα στις άλλες γεμάτες αδρεναλίνη δραστηριότητές μου όπως το μπάντζι τζάμπινγκ, η οδήγηση WRC, το κυνήγι λιονταριών, το σεξ με διάφορες μεθόδους και παρτενέρ και η διάβαση της Εγνατίας στις 3 το μεσημέρι χωρίς φανάρι, αρέσκομαι να χαλαρώνω παρακολουθώντας το τηλεπαιχνίδι "Άκου τι είπαν!".
Το παιχνίδι αυτό είναι η ελληνική εκδοχή του παγκοσμίως επιτυχημένου Family Feud και μια από τις καλύτερες αποδείξεις (τουλάχιστον η μόνη που αντέχω να παρακολουθήσω) της μαλακίας που μας δέρνει.
Και το επεισόδιο που προβλήθηκε σήμερα ήταν μεγαλύτερο φεστιβάλ βλακείας κι από ολομέλεια της Βουλής.

Κάποτε είχα κράξει τη Shirley Manson, αλλά όπως έχω ξαναπεί έχω ένα θεματάκι με τις κοκκινομάλλες.
Ας πάμε λοιπόν στο επεισόδιο. Η ομάδα όπως βλέπουμε αριστερά λέγεται Ρεμπέτ-Ασκέρ και η ομάδα όπως βλέπουμε δεξιά λέγεται Τατουατζήδες, αν και τα ονόματα δεν είναι εντελώς αντιπροσωπευτικά γιατί θα έπρεπε να είναι οι Ηλίθιοι και οι Πανηλίθιοι.
Με πλάγια γράμματα θα κάνω περιγραφή των κανόνων του παιχνιδιού, για όσους από εσάς τυχόν έχετε άλλες ασχολίες απ'τη φανατική παρακολούθηση τηλεπαιχνιδιών (να μην είστε και δύο;).
Η πρώτη φάση αποτελείται από πέντε γύρους. Σε κάθε έναν από αυτούς τίθεται μια ερώτηση, στην οποία έχουν δοθεί απαντήσεις από 100 τυχαία άτομα. Οι παίκτες από #1 έως #5 διαγωνίζονται στον αντίστοιχο γύρο, ο ένας απέναντι στον άλλον. Ο τέταρτος γύρος δίνει διπλούς και ο πέμπτος τριπλούς πόντους, για να υπάρχει δυνατότητα ανατροπών. Όποιος βρει την πρώτη απάντηση ή καλύτερη απάντηση απ'τον αντίπαλο παίρνει το δικαίωμα να κρατήσει την ερώτηση για την ομάδα του ή να τη δώσει στους αντιπάλους.
Πείτε μας κάτι σχετικό με το μήνα Σεπτέμβριο.
Η ερώτηση αυτή περνάει στους Τατουατζήδες, απ'όπου αρχίζει να διαγράφεται ζοφερό το μέλλον του επεισοδίου.
Χειμώνας.
Είδατε τι καταφέρατε με το να λέτε "καλό χειμώνα" απ'τον Αύγουστο, ζώα;
Τέλος των διακοπών.
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι γι'αυτή καθ'εαυτή την απάντηση, πέραν του ότι ήταν το τρίτο Χ της ομάδας.
Όταν μια ομάδα μαζεύει 3 Χ, η ερώτηση πάει στην αντίπαλη. Οι παίκτες #5-#2 δίνουν μια πρόταση κι ο παίκτης #1 (αρχηγός) δίνει την τελική απάντηση. Αν αυτή είναι σωστή, τότε κλέβουν τους πόντους που έχει συγκεντρώσει η άλλη ομάδα.
Και πετιέται όλο χαρά ο παίκτης #5 και λέει:
Τέλος των διακοπών!
Είχα την εντύπωση ότι ο σκοπός του παιχνιδιού ήταν να δίνεις απαντήσεις που δεν έχουν ήδη δοθεί, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι και τόσο προφανές, γιατί σε άλλο επεισόδιο κάποιος ρώτησε, επί λέξει, "Πρέπει να δώσω διαφορετική απάντηση;".
Στη συνέχεια η παίκτρια #4, μάνα του παίκτη #5 όπως μαθαίνουμε αργότερα (το οποίο εξηγεί πολλά) λέει: Έναρξη της θρησκευτικής χρονιάς.
Όπως κάνουν έναρξη στα νυχτερινά μαγαζιά, ξέρω γω; Ή μήπως σημαίνει ότι κάνουν εκπτώσεις στα μαγαζιά που πουλάνε καντήλια; Δεν ξέρω, έχω κάτι χρόνια να πατήσω σε εκκλησία.
Απογοητεύτηκα πάντως που δεν υπήρχε στις απαντήσεις το ΠΑΣΟΚ. Ω Πασοκάρα, έχω τρέλα μες στο μυαλό.

Περνάμε στη δεύτερη ερώτηση: Πείτε μας σε τι διαφέρει ένα λούτρινο αρκουδάκι από μια κανονική αρκούδα.
Οι Τατουατζήδες ξαναπαίρνουν την ερώτηση και λένε, μεταξύ άλλων, στο στόμα, αλλά μαζεύουν πάλι τρία χηνάρια και η ερώτηση πάει πάλι στους απέναντι. Ο παίκτης #5 κοιτάζει την κάμερα με το βαθύ βλέμμα της αγελάδας, ενώ η μαμά του λέει περήφανα στο στόμα.
Αυτοί όχι απλά επαναλαμβάνουν τις απαντήσεις των άλλων, αλλά επαναλαμβάνουν και τις αποτυχημένες απαντήσεις των άλλων.
Στη συνέχεια περνάμε στην τρίτη ερώτηση: Πείτε μας γιατί μια γυναίκα θα παντρευόταν έναν άντρα που δεν αγαπάει.
Η προφανής απάντηση "για τα λεφτά" δόθηκε κατευθείαν από τους Ρεμπέτ-Ασκέρ. Εγώ προσωπικά απόρησα πώς δεν πετάχτηκε κανείς απ'το κοινό να φωνάξει "Σπυροπούλου!" με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Παρ'όλα αυτά οι Ρεμπέτ-Ασκέρ δεν κατάφεραν να χαλιναγωγήσουν την απύθμενη ηλιθιότητά τους, μάζεψαν 3 Χ και η μπάλα περνάει στους απέναντι. Οι τέσσερις Τατουατζήδες συγκλίνουν προς το "επάγγελμα", παρ'όλο που η "κοινωνική θέση" έχει ήδη δοθεί απ'τους απέναντι.
Ο αρχηγός των Τατουατζήδων αναλαμβάνει δράση.
Ε...δεν τους εμπιστεύομαι, αλλά θα πω κι εγώ "επάγγελμα". Έξυπνοι είναι. Θα το πάρουν πάνω τους.
Πού να τους εμπιστευόταν κιόλας. Αυτό είναι που λένε "I'll get by with a little help from my friends".

Οι Τατουατζήδες έχουν χάσει τους πρώτους τρεις γύρους. Στον τέταρτο η ερώτηση είναι: Πείτε μας μια συσκευή που δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν οι ηλικιωμένοι.
Ο παίκτης #4 των Τατουατζήδων καταφέρνει να βρει την απάντηση "υπολογιστής" και να πάρει το δικαίωμα είτε να παίξει η ομάδα του, είτε να δώσει την ερώτηση στους απέναντι.
Του λέει λοιπόν ο Φερεντίνος, για πες, κι αυτός απαντάει "όλα καλά". "Θα την πάρετε;" "Ε...τι;" "Θα πάρετε την ερώτηση ή θα τη δώσετε στους απέναντι;" "Α...εγώ διαλέγω;".
Προφανώς όταν συνέβη το ίδιο ακριβώς πράγμα στους τρεις προηγούμενους γύρους αυτός κοιτούσε γκόμενες στο ακροατήριο.
Αφού η τέταρτη ερώτηση κύλησε χωρίς πολλά παρατράγουδα υπέρ των Τατουατζήδων, πάμε στην πέμπτη και φαρμακερή, αυτή που με έκανε να χάσω κάθε πίστη στην ανθρωπότητα.
Πείτε μας ένα τρόφιμο που χρειάζεται πολύ αλεύρι.
Ο παίκτης #5 των Τατουατζήδων βαράει κατευθείαν το κουμπί και μετά μένει κάγκελο λες και αντίκρισε τη Μέδουσα. "Ε...ξανακάνεις την ερώτηση".
Ο Φερεντίνος ξανακάνει την ερώτηση κι αυτός δεν προλαβαίνει να πει "ψωμί" πριν τελειώσει ο χρόνος. Το λέει εκπρόθεσμα, όμως, που δίνει χαρισμένη απάντηση στον απέναντι.
Όπως είδαμε, όμως, ο παίκτης #5 των Ρεμπέτ-Ασκέρ έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του.
Κουλουράκια!
Θα μπορούσες, βέβαια, λεβέντη μου, να δώσεις την έτοιμη χαρισμένη απάντηση που σου άφησε ο αντίπαλός σου που δεν πρόλαβε και είναι απολύτως εύλογη, το "ψωμί". Τρώει το χι του και καλά να πάθει.
Αν και οι δύο παίκτες που παίζουν αρχικά πάρουν χι, η ερώτηση περνάει στον επόμενο παίκτη της ομάδας που πάτησε το κουμπί πρώτη.
Στον αρχηγό των Τατουατζήδων. Ο οποίος θα κάνει το αυτονόητο και θα πει...
Ψάρια.
ΨΩΜΙ! ΨΩΜΙ, ΓΑΜΩ ΤΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ, ΨΩΜΙ!
Εν τέλει ο απέναντι παίκτης μας λυτρώνει από το μαρτύριό μας και λέει το πολυπόθητο "ψωμί". Σε περίπτωση ωστόσο που δεν καταλάβατε ακριβώς τι παίχτηκε, σας κάνω μια σούμα: χρειάστηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ τέσσερις ενήλικες, που ψηφίζουν, για να πουν ότι ένα τρόφιμο που χρειάζεται πολύ αλεύρι είναι το ψωμί.
Λυπηρό κι όμως αληθινό.

Στη συνέχεια η παίκτρια #4, μια Μαίρη Παναγιωταρά, εργαζόμενη μητέρα και καλή νοικοκυρά, τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό, ένα ζώον δηλαδή κανονικό, μας λέει ότι χρειάζεται πολύ αλεύρι το παστίτσιο.
Εδώ δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή κάθεται και ζυμώνει τα μακαρόνια μόνη της, γιατί έχουμε 1920, ή αντί για μπεσαμέλ στρώνει από πάνω ζύμη για λουκουμάδες.
Η ερώτηση περνάει στους απέναντι, οι οποίοι, σε μια σπάνια έκλαμψη ευφυΐας, προτείνουν και οι τέσσερις την εύλογη απάντηση "πίτες". Ο αρχηγός κοντοστέκεται και λέει "πίτες, αλλά αυτοί θα φταίνε".
Αρχηγός να σου πετύχει. Αυτός είναι χειρότερος στην ανάληψη ευθυνών κι απ'τον Τσίπρα. Θα μας πήγαινε σε δημοψήφισμα κάθε Κυριακή και για να προλάβει θα καπάρωνε και τις Τετάρτες.
Με την απάντηση "πίτες" οι Τατουατζήδες ανατρέπουν το σκορ και νικούν, αν και δεν ξέρω το πόσο μπορεί να πει κανείς νίκη το ότι η αποτυχία της μίας πλευράς ήταν λιγότερο οικτρή από την αποτυχία της άλλης.
Ήταν μία από αυτές τις περιστάσεις που εύχεσαι να γινόταν με κάποιον τρόπο να χάσουν κι οι δύο, σαν τον Παοκτζή που κάθεται και βλέπει Άρης-Ολυμπιακός.
Έτσι πάμε στον δεύτερο γύρο, όπου: δύο παίκτες της νικήτριας ομάδας απαντούν σε πέντε ερωτήσεις εντός 30 δευτερολέπτων, χωρίς να ξέρουν τις απαντήσεις του άλλου. Αν μαζέψουν 200 πόντους, κερδίζουν 5000 ευρώ. Αν όχι, παίρνουν τα παπάρια μου.
Ο αρχηγός επιλέγει να παίξει ο ίδιος και το #2, αφήνοντας τον εαυτό του για δεύτερο. Ο πρώτος δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά και μαζεύει μόνο 59 πόντους. Ο Φερεντίνος του λέει "δύσκολα τα πράματα, ε;" "Ε, ναι, αφού τον είδες και τον άλλον, δεν είναι και για πολλά".
Και τι απαντάει ο θεούλης Φερεντίνος;
"Δεν είναι και για 140 πόντους, ε;".
Μαλάκα μου... τσούξιμο από δω μέχρι το Βλαδιβοστόκ.
Φιλική συμβουλή προς τον αρχηγό των Τατουατζήδων, που πιθανώς να με διαβάζει: όταν σε κράζει μέχρι κι ο χαζοχαρούμενος παρουσιαστής του τηλεπαιχνιδιού που συμμετέχεις, έχεις και επίσημα αποτύχει στη ζωή σου. Παράτα τα όλα και πήγαινε μετανάστης στο Αφγανιστάν.

Και φυσικά ο αρχηγός φρόντισε να επιβεβαιώσει το κράξιμο του Φερεντίνου με τον πιο επικό τρόπο.
Ερώτηση: Πείτε μας γιατί τα μικρά αγόρια θέλουν να γίνουν αστυνομικοί.
Απάντηση (σας δίνω λίγο χρόνο να προετοιμαστείτε ψυχολογικά): Γιατί είναι κομπλεξικά.
...
I can't even.
Τι είπε ρε το άτομο σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση;
Τι ξεστόμισε και δεν πέσανε τα ντουβάρια του στούντιο να τον πλακώσουνε;
Όταν ρωτάς ένα παιδάκι τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, δε θα σου δώσει απάντηση με βάση τη λογική. Έχετε ακούσει παιδάκι πέντε χρονών που θέλει να γίνει χημικός ή λογιστής ή εφοριακός; Όχι. Όλα τα αγοράκια θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές, αστροναύτες και πυροσβέστες, κι όλα τα κοριτσάκια τραγουδίστριες, σταρ του σινεμά και πριγκίπισσες.
Εντάξει, υπάρχουν κι αγοράκια που θέλουν να γίνουν πριγκίπισσες, δεν είναι αυτό το θέμα.
Όταν λοιπόν το πεντάχρονο αγοράκι σου λέει ότι θέλει να γίνει αστυνομικός, δεν έχει ιδέα από τις κοινωνικές συνδηλώσεις που έχει τη σήμερον ημέρα το επάγγελμα αυτό. Νομίζει ότι είναι ο καλός κυριούλης που βάζει τους κακούς στη φυλακή, γιατί έτσι του είπε η μαμά του. Του αρέσει η στολή που φοράνε.
Στην τελική είδε τον Αστυνόμο Σαΐνη και νομίζει ότι κι οι πραγματικοί μπάτσοι βγάζουν ρουκέτες από τα πόδια τους και γάντζους απ'το καπέλο τους. Πεντάχρονα είναι αυτά. Είναι ικανά να βλέπουν δέκα ώρες συνεχόμενα τη Ντόρα τη Χαζή Εξερευνήτρια και να μη στάξει ούτε στάλα αίματος απ'το μάτι τους.
Κι έρχεται ο άλλος και σου λέει, σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση, ότι τα παιδάκια θέλουν να γίνουν αστυνομικοί γιατί είναι κομπλεξικά.
Είναι δυνατόν ρε πούστη μου; Η ερώτηση δεν ήταν ούτε "τι γνώμη έχετε για τους μπάτσους" ούτε "περιγράψτε τον Κορκονέα". Τόσο πολύ έχει ποτίσει η κουλτούρα του Μπα.Γου.Δο τα μυαλά σας που δεν μπορείτε ούτε να δώσετε μια λογική απάντηση σε ένα τηλεπαιχνίδι;
Παραιτούμαι. Ξυρίζω το κεφάλι μου γουλί και παίρνω το πρώτο αεροπλάνο για Θιβέτ.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας παραπέσει το αλεύρι στο παστίτσιο και σας πάει γρουσουζιά για όλη την υπόλοιπη θρησκευτική χρονιά.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Καιάδας 2015 edition: Die, Die My Darling

Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.

Μετά από τόσες και τόσες φορές, you know the drill. Ευχόμαστε συλλογικό ψόφο στις παρακάτω κατηγορίες ανθρώπωνε.
  • Στους "φιλόζωους" που μαρκαρίστηκαν με πυρωμένο σίδερο στο Σύνταγμα
    Ίσως θα έχετε ακούσει για κάτι φανατικούς Καθολικούς στις Φιλιππίνες που το Πάσχα αυτομαστιγώνονται σε αναπαράσταση των Παθών του Ιησού. Αυτούς η παγκόσμια κοινότητα των προοδευτικών τους έχει αποκηρύξει ως τρελούς. Αυτά τα τυπάκια όμως που πήγανε πριν λίγες μέρες στο Σύνταγμα και έκαιγαν τα κορμιά τους με το καυτό σίδερο σε αναπαράσταση των Παθών της Αγελάδας, αυτά είναι εντελώς στα καλά τους. Κλασικοί holier-than-thou κήρυκες κοινωνικής ευαισθησίας που επιδίδονται σε εκδηλώσεις ακραίου μαζοχισμού για να δείξουν ότι φερόμαστε σκληρά στις αγελάδες. Χαίρω πολύ, Χλιμπιμίντζουρας. Δε νομίζω ότι είχε κανείς την εντύπωση ότι το ζωντανό που τρώει πέθανε από υπερβολικές αγκαλιές. Κι εν κατακλείδι, το φαΐ μου χέζει το φαΐ σας. Get used to it.
  • Στους καθηγητές που προσπαθούν να το παίξουν αστείοι
    Καταλαβαίνω ότι κάπου βαθιά μέσα σου νομίζεις ότι αυτό σε βοηθάει να επικοινωνήσεις με τα κατά τριάντα χρόνια νεώτερά σου άτομα που σε παρακολουθούν βαριεστημένα να προσπαθείς να εξηγήσεις πώς λειτουργεί μια παλινδρομική μηχανή αυνανισμού. Αλλά η δουλειά σου είναι ακριβώς αυτή: οι παλινδρομικές μηχανές αυνανισμού. Δε σε πληρώνουμε για να διακόπτεις την ανάλυση για τη συχνότητα της αρμονικής πεοταλάντωσης, ώστε να μας πεις τι ατάκα σου είπε η γυναίκα σου προχθές που γαμιόσασταν ή το γκολ που κατάπιε αμάσητο ο Όλσεν στο τελευταίο ματς του ΠΑΟΚ. Ακόμα κι αν γελάσει κάποιος, θα είναι το νευρικό γέλιο που σημαίνει "τι μαλακία πέταξε το άτομο και νομίζει κι ότι θα γελάσουμε" ή θα είναι από φόβο μην τον εντοπίσεις με το βιονικό σου μάτι και για τις επόμενες δέκα εξεταστικές τον κόβεις με τέσσερα.
  • Στις τύπισσες που πάνε και πλέκουνε πουλόβερ για δέντρα

    Με κίνδυνο να ακουστώ σαν να κλαίγομαι για τα παιδάκια στην Αφρική που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και φαγητό ενόσω θα χλαπακιάζω πατατάκια με γεύση μουσακά, θα πω την εύλογη απάντηση που έδωσαν κι άλλοι στο άκουσμα αυτού του τρεντ: Λίγο παραδίπλα υπάρχουν άστεγοι που τουρτουρίζουν στο κρύο κι εσείς πάτε και πλέκετε πουλόβερ για τα δέντρα; Βέβαια αυτή η απάντηση δεν είναι και τόσο εύλογη γιατί μόλις τελείωσε ο Σεπτέμβρης, καλά καλά δεν ξύπνησε ο Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ να φανταστείς, και δεν έχει πιάσει τόσο κρύο στην Ελλάδα που να τουρτουρίζουν οι άστεγοι. Η απάντηση που δίνουν οι τύπισσες για την ενασχόλησή τους είναι ότι προσπαθούν να κάνουν πιο όμορφη τη γκρίζα μεγαλούπολη που λέγεται Αθήνα, στην οποία περίφτωση η μόνη αντίδραση που ταιριάζει είναι γέλως μέχρις ενουρήσεως.
  • Στις feminazi
    Ο όρος αυτός έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο και δεν απευθύνεται στις κοπέλες που έχουν το θράσος να βγαίνουν απ'την κουζίνα τους ή τολμάνε να φοράνε παντελόνια. Πρόκειται φυσικά για τις μισότρελες που χρησιμοποιούν τη λέξη "σεξισμός" τέσσερις φορές σε κάθε πρόταση, πιστεύουν στα ίσα ότι υπάρχει η "κουλτούρα του βιασμού", μπορούν να εντοπίσουν εφτά αντιφεμινιστικά μηνύματα στην ερώτηση "το 14 περνάει από Καμάρα;" και αν μια γυναίκα δε συμφωνεί με τις ταλιμπανιστικές απόψεις τους περί χειραφέτησης έχουν έτοιμη τη διάγνωση του "εσωτερικευμένου μισογυνισμού", γιατί, όπως και οι Κνίτες στο δικό τους τομέα, είναι οι μόνες που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια κι όλοι οι άλλοι είναι πλανεμένοι. Ειδικά όποτε διαβάζω αυτό το τελευταίο, το θεωρώ τίτλο τιμής να με αποκαλέσει μισογύνη μια από αυτές. Κι όπως λέει κι η φίλη μου η Αεριωθούμενη Ιωάννα, δε δίνω δεκάρα για το κακό μου όνομα.
  • Στους "οπαδούς της Ντόρτμουντ" που φώναζαν "Άρης-Άρης" μες στην Τούμπα
    Τάχα μου δήθεν και καλά ότι οι οπαδοί της Ντόρτμουντ είναι αδερφοποιημένοι με τους οπαδούς του Άρεως Θεσσαλονίκης; Ναι, δεν το κόβω. Η σχέση τους είναι μάλλον η ίδια σχέση με το δεκαπεντάχρονο κοριτσάκι που έχει πάνω στο μαξιλάρι της φωτογραφία του Τζάστιν Μπίμπερ και τον αποκαλεί "ο Τζάστιν μου" παρόλο που δε θα τον πλησιάσει ποτέ πάνω από 100 μέτρα κι αν το κάνει θα φάει περιοριστικά μέτρα από δω μέχρι τη Σελήνη. Δηλαδή υπήρξαν 5-10-50 οπαδοί του Άρη που πλήρωσαν 25 απ'τα ωραία τους ευρουλάκια μόνο και μόνο για να μπούνε στη θύρα των οπαδών της Ντόρτμουντ, να φωνάξουν Άρης και να προκαλέσουν τα ούγκανα της θύρας 4 για να τιμωρηθεί η έδρα του ΠΑΟΚ. Μά'στα. Λίγο πιο κομπλεξικός και γίνεσαι ο "Καριόλα Εμμανουέλα Αγγουράκη μ'έχεις κάνει τάρανδο".
  • Σε αυτούς που διπλοπαρκάρουν στη Μητροπόλεως
    Κάποιες φορές βγαίνουν στον τύπο διάφορα μεγαλεπήβολα σχέδια του Μπουτάρεως να μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε Κοπεγχάγη πεζοδρομώντας κεντρικές αρτηρίες. Το σκέφτομαι για δύο δευτερόλεπτα, και μετά θυμάμαι ότι η Μητροπόλεως έχει μετατραπεί σε όλο το μήκος και το πλάτος της σε αυτοσχέδιο πάρκινγκ και ανταπαντώ στον κρασοπατέρα-δήμαρχο "σοφή η μαλακία σου". Η κορυφαία στιγμή της σύντομης ως τώρα οδηγικής εμπειρίας μου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ήταν όταν είδα διπλοπαρκαρισμένο Πορσικό, και μάλιστα χωρίς την πατέντα του "ανάβω αλάρμ γιατί κατέβηκα μόνο για να πάρω τσιγάρα κι άμα έχεις αναμμένα αλάρμ δεν εμποδίζεις γιατί τα αυτοκίνητα περνάνε από πάνω σου". Κατηραμένη κρίση. Να οδηγείς Πορσικό και να μην έχεις πέντε ευρώ να το βάλεις σε γκαράζ. Κατακαημένε Μάνθο Φουστάνο.
  • Στα μαγαζιά που μετά τις δύο το γυρίζουν σε σκυλάδικα
    Μεγάλη μάστιγα αυτό το πράγμα στη νύχτα της Θεσσαλονίκης. Πας σε ένα μαγαζί, κάθεσαι, παραγγέλνεις το πιοτό σου για να κοιμίσεις τον φλώρο που έχεις μέσα σου μπας και την πέσεις σε καμιά γκόμενα. Παίζει ποπάκια. Μπορεί να παίζει και χιπχοπάκια, καμία αντίρρηση. Κάποιες φορές μπορεί να ακουστούν απ'τα μεγάφωνα και πιο ψαγμένοι ήχοι, χιπστεράδικα που λένε. Δεκτόν. Κάποιες σπάνιες φορές μπορεί να ακούσεις ακόμα και ροκ. Γουστάρουμε. Και μετά το ρολόι βαράει δύο η ώρα, η άμαξα γίνεται κολοκύθα κι αρχίζει να βαράει Παντελίδης μέχρι που να μη μείνει τραπέζι χωρίς λικνιζόμενο κώλο απάνω. Γαμώ την υποβαλκάνια υποκουλτούρα σας. Την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε τέτοιο μαγαζί, θα σκοτώσω τον DJ με την τεχνική καρδιακής έκρηξης των πέντε σημείων και θα βάλω να παίζει Judas fuckin' Priest.
  • Στα ζευγάρια που φιλιούνται στο αστικό
    Τα public displays of affection, που λέμε και στο χωριό μου στο Upper East Side του Manhattan, είναι πάντοτε εκνευριστικό θέαμα, ιδίως για όσους είναι μονίμως μπακούρια κι η μόνη που τους κάνει τη χάρη είναι η χήρα με τα πέντε ορφανά και μόλις θυμήθηκα ότι άφησα τη βρύση του αυτοκινήτου ανοιχτή. Αλλά οκ, πες ότι είναι σε ένα μαγαζί, σε μια καφετέρια, κάθονται μαζί, απολαμβάνουν την παρέα ο ένας του άλλου, βρίσκονται σε ευχάριστο περιβάλλον, το δεχόμαστε. Στο αστικό τι σκατά σας διεγείρει; Η γριά που μιζεριάζει στο σύμπαν για να της δώσουν θέση; Ο τύπος που βρωμάει σαν σάπιο καμαμπέρ; Ο άλλος που δεν είναι ζητιάνος αλλά έχει κοριτσάκι με εγχείριση και τον δείξανε και στην Τατιάνα; Ή η θέα του απέραντου τσιμέντου απ'τα παράθυρα; Τόσο πολύ βιάζεστε κι εσείς, σαν τον γαμιόλη που μπαίνει στο ασανσέρ με αναμμένο τσιγάρο; Α, και μια και φτάσαμε εκεί...
  • Στον γαμιόλη που μπαίνει στο ασανσέρ με αναμμένο τσιγάρο
    Τόση πολλή βιασύνη κι εσύ, που προκειμένου να μη χάσεις 0.05 μιλιγκράμ νικοτίνης δεν έχεις κανέναν απολύτως ενδοιασμό να ντουμανιάσεις έναν χώρο σε μέγεθος "φέρετρο Πάγκαλου". Είσαι από εκείνους τους ελεεινούς εαυτούληδες τύπους που αν σε αφήνανε θα κάπνιζες μέχρι και σε χειρουργείο παιδιατρικής κλινικής. Λίγο σεβασμό στους γύρω σου, πούστη άντρα.
  • Στις γκόμενες που κυκλοφορούν με εκατό σκουλαρίκια
    Κάθε εποχή είχε τις ηλίθιες μόδες της. Τη δεκαετία του '70 ήταν τα παντελόνια-καμπάνα και οι αφάνες, το '80 ήταν τα σακάκια με βάτες και τα λουστρίνια με άσπρη κάλτσα, το '90 ήταν τα καρό πουκάμισα και η πρέζα. Τώρα, όπως φαίνεται, η μόδα είναι να μην μπορείς να περάσεις από ανιχνευτή μετάλλων. Ξαφνικά μέχρι κι η κουτσή Μαρία κυκλοφορεί με εφτά σκουλαρίκια στο πτερύγιο του δεξιού αυτιού, οχτώ στο αριστερό, κρίκο στο δεξί ρουθούνι, στρασάκι στο αριστερό, χαλκά κρεμασμένο απ'το septum, μπίλια στη γλώσσα, μπαρμπαδέλι στο κάτω χείλος, βίδες στις ρώγες και φερμουάρ στα μουνόχειλα. Το χειρότερο απ'όλα αυτά είναι βέβαια το septum (περιμένατε να πω το φερμουάρ στα μουνόχειλα, ε;) που κρέμεται απ'τη μύτη σαν ασημένια μύξα. Και να μη μιλήσω καν για τα τατουάζ...
  • Στις γκόμενες που κυκλοφορούν με εκατό τατουάζ
    Fuck me sideways. Οκ, δεν αντιλέγω, καλό είναι που μπορεί πλέον ο καθένας να κάνει τατουάζ χωρίς να είναι ναυτικός ή φυλακόβιος, αλλά είπανε του τρελού να χέσει κι αυτός ξεκωλιάστηκε. Εγώ είμαι της άποψης ότι αν είναι να κάνεις τατουάζ, θα πρέπει να είναι ένα σχέδιο που έχει μια άλφα σημασία για σένα, γιατί είναι κάτι που είναι μόνιμο και θα σε ακολουθεί. Και μετά βλέπεις κάθε τύπισσα να βαράει τατουάζ όπως οι χαζομαμάδες κρεμάνε τις άθλιες ζωγραφιές των παιδιών τους στον τοίχο του γραφείου. Ονειροπαγίδα στην πλάτη, πεταλούδα πάνω απ'τον κώλο, tribal στο δεξί μπράτσο, το κινέζικο σύμβολο της μαλακίας στον αριστερό καρπό, λατινικά ρητά στη βυζοχαράδρα, κισσός στο δεξί πόδι και το εξώφυλλο του Peace Sells (But Who's Buying) στα κωλομέρια.
    Και, οκ, δεν λέω, κι οι τατουατζήδες άνθρωποι είναι, κλέφτες θα γίνουν; Αλλά εσύ, κοπελιά, δεν είσαι ούτε η Κρίστι Μακ ούτε η Μπόνι Ρότεν (NSFW αμφότεραι). Είσαι η Τασούλα, μένεις στην Ξηροκρήνη και σε μερικά χρόνια θα παντρευτείς έναν φαναρτζή με πένθος στο νυχάκι και τατουάζ τον Δικέφαλο Αετό στην πλάτη.
  • Στους "πού είναι η πολιτεία"
    Οι γνωστοί γαμημένοι Ελληναράδες που μέχρι να ξύσουν το ένα αρχίδι τους έχει πιάσει φαγούρα στο άλλο, κι επειδή βαριούνται να κατέβουν δύο ορόφους, να ανοίξουν με το πεντάλ τον κάδο και να πετάξουν μέσα τις δύο μαύρες σακούλες με το διαμελισμένο πτώμα της πρώην τους, τις πετάνε χάμω απ'το μπαλκόνι. Κι όταν αρχίσουν να μαζεύονται οι αρουραίοι, η πανούκλα και οι εφτά πληγές του Φαραώ θα είναι οι πρώτοι που θα αρχίσουν τα "πού είναι η πολιτεία και τι κάνει ο δήμος και γιατί δε μαζεύουν τα σκουπίδια και να έρθει εδώ ο ίδιος ο δήμαρχος αυτοπροσώπως με το φτυάρι να καθαρίσει". Γαμώ το σπίτι σου, γαμώ τα σκουπίδια σου και γαμώ και το δήμαρχό σου, ανθρωπόμορφη σκουληκαντέρα. Αν εσύ δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ζεις σε μια ανεπτυγμένη (ε...αυτό τέλος πάντων) κοινωνία του έτους 2015, και να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, το μόνο που μπορεί να σου κάνει η πολιτεία είναι ανατροπή και πέναλτι στη γκόμενα απέναντι.
  • Στους παπάρες που κάνουν ζογκλερικά στα φανάρια
    Έχουν πάντα την ίδια εμφάνιση. Μαλλί που έχει τζιβώσει σαν μπουχάρα μπορδοροδοκόκκινη των οχτώ δισεκατομμυρίων κόμπων, μούσι τζιχαντιστή (για τους άντρες, αλλά όχι απαραίτητα), μπλουζάκι από κάποια ska ή ρέγκε μπάντα που βγάζει το ίδιο τραγούδι με άλλο τίτλο εδώ και 15 χρόνια, βράκα διασταύρωση Κρητικού με MC Hammer και σταράκια σε χειρότερη φάση αποσύνθεσης κι απ'τη φάτσα του Μίκι Ρουρκ. Περιμένουν πότε θα ανάψει το κόκκινο για να βγουν στη διάβαση και να αρχίσουν να πετάνε μπάλες στον αέρα ή να στριφογυρίζουν αλυσίδες με φωτιές στην άκρη, νομίζοντας ότι διασκεδάζουν τον Έλληνα οδηγό που ως γνωστόν είναι ήρεμος και πράος και δεν ψάχνει αφορμές να διαπράξει κατά συρροήν ανθρωποκτονία. Κάποιες φορές φαντασιώνομαι ότι απορροφώνται τόσο πολύ από την "τέχνη" τους, δεν προλαβαίνουν να πηδήξουν στο πεζοδρόμιο και γίνονται μπουγάτσα με κιμά από κάποιο διερχόμενο φορτηγό. Και δεν το μετανιώνω καθόλου.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας βιάσει ένας τζιβάτος οπαδός της Ντόρτμουντ με πουλόβερ, οχτώ σκουλαρίκια και δέκα τατουάζ μέσα στο ασανσέρ κι αφού χύσει ανάψει τσιγάρο.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Volks-fucken

Αν εξαιρέσεις τη νέα κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ, στην οποία έγινε υπουργός Παιδείας ο Νίκος "πόσα μακαρόνια θα φάει πια ο κόσμος" Φίλης, υφυπουργός βιομηχανίας η Τζάκρη και, για το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτερης παραίτησης υπουργού, ο Δημήτρης Καμμένος που όταν δεν έκραζε τους Εβραίους ή τους πούστηδες έκραζε τους Εβραίους πούστηδες, ένα είναι το θέμα των ημερών.
Και αυτό φυσικά είναι η Volkswagen.
Εδώ και λίγες μέρες, για όποιον ζει κάτω από μια πέτρα, αποκαλύφθηκε ότι ορισμένα πετρελαιοκίνητα μοντέλα της VW και Audi στην Αμερική, ενώ είχαν περάσει κανονικά τους ελέγχους, στην πραγματικότητα βγάζανε χειρότερες φούμες κι από Κατσαριδάκι. Ξέρετε ποιο, το παλιό, με τη μηχανή πίσω, που πιάνει τα 0-100 σε τέσσερις ώρες με ευνοϊκό άνεμο και σε κατηφόρα 45 μοιρών.
Και πώς το έκαναν αυτό οι μηχανικάντζες της Volkswagen, θα με ρωτήσετε και μένα σαν υπέρτατο Master Exploder της μηχανολογικής επιστήμης που είμαι.

Βάζανε, που λέτε, στον εγκέφαλο του αυτοκινήτου ένα πρόγραμμα το οποίο "διάβαζε" πότε η μηχανή δουλεύει σε συνθήκες ελέγχου καυσαερίων και πότε σε κανονικό δρόμο, ώστε στη δοκιμή να καίει χαμηλά για να μη χτυπήσουν κόκκινα οι ρύποι και στο δρόμο να καίει κανονικά για να μη σούρνεται στον Αμερικάνικο αυτοκινητόδρομο σαν ένα κομμάτι φέτα που το σέρνεις με ένα σκοινί σε ένα πάτωμα από γυαλόχαρτο.
Σαν engineering feat θα έλεγε κανείς "κοίτα τι πήγαν και σκέφτηκαν οι πούστηδοι!". Σαν σεβασμό προς τους νόμους, όμως, οι πούστηδοι δεν κέρδισαν τον ανάλογο σεβασμό.
Κι επειδή ο Θείος Σαμ δεν αστειεύεται, τουλάχιστον όχι σε ό,τι έχει να κάνει με εταιρείες που ανταγωνίζονται τις δικές του, η VW κινδυνεύει να πληρώσει στην κυβέρνηση του Γιου Ες οφ φάκιν' Έι 37500 χιλιάδες ντάλαρς για κάθε τουτού που φοράει την αμαρτωλή μηχανή.
Αν αυτό δε σας φαίνεται πολύ, η σούμα βγαίνει 18 δισεκατομμύρια.
Και πόσο μεγάλο δηλαδή ήταν το μέγεθος της απάτης για να πάει η αμερικάνσκι κυβέρνηση να πάρει μέχρι και τα σώβρακα των επιστατών στα εργοστάσια του Βόλφσμπουργκ;
Σε κάποια από τα μοντέλα που τεσταρίστηκαν, τα οξείδια του αζώτου έβγαιναν μέχρι και 40 φορές πάνω από το ανώτατο όριο που έχει θεσπίσει η Αμέρικα.
Το οποίο σημαίνει ότι η VW είχε βγάλει την γερμανική ψωλή της με τις ξανθές τρίχες και την κουνούσε μες στα μούτρα των νόμων και του περιβάλλοντος.
Φυσικά, εδώ μπαίνει ο κλασικός μαλάκας Έλληνας που ακούει για σεισμό στην Ταϊβάν και τρέχει να φορτώσει κονσέρβες και μακαρόνια, κι άρχισαν να λένε αμάν τι πάθαμε.
Εδώ προκύπτουν δύο βασικά προβλήματα. Το ένα είναι ότι το σκάνδαλο αφορούσε μοντέλα με δίλιτρους ντιζελοκινητήρες. Κι άμα εσύ στην Ελλάδα του 2015 κυκλοφορείς δίλιτρο όχημα και δε σου έχει αλλάξει τα πέταλα η εφορία, τότε πα να πει ότι είσαι τσιράκι της πλουτοκρατίας και ως εκ τούτου άντε και γαμήσου.
Το δεύτερο είναι ότι η απάτη έγινε στην Αμερική, στην οποία όμως Αμερική τα όρια για τους συγκεκριμένους ρύπους είναι πολύ αυστηρότερα από τα ευρωπαϊκά.
Ναι, στην Αμερική. Παρ'ό,τι η αυτοκινητιστική κουλτούρα της Αμερικής μας λέει ότι αυτοκίνητο με μήκος κάτω από 4,5 μέτρα θεωρείται Σμαρτάκι και κινητήρας κάτω από 1600 κυβικά μπαίνει μόνο σε πλυντήριο ρούχων, οι νόμοι τους είναι και ήταν παραδοσιακά οι σκληρότεροι.
Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί κι απ'το ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90 ίσχυε πανεθνικό ανώτατο όριο 90 χιλιόμετρα (55 μίλια), κάτι που απαθανατίζει στο άσμα που ακολουθεί ο άνθρωπος που κατέστρεψε τους Van Halen.

Αλλά φυσικά αυτό δεν πτοεί τον Έλληνα. Ξαφνικά, όλοι ανακάλυψαν ότι τα VW ήταν σκάρτα αυτοκίνητα, ότι δεν ανταποκρίνονταν καθόλου στην τιμή τους κι ότι καλύτερα να οδηγούσες Μόσκοβιτς.
Τι ότι καίνε λάδια από καινούρια γράφτηκε. Τι ότι στις είκοσι χιλιάδες χιλιόμετρα κρεμούσε το μοτέρ και ήθελε αντικατάσταση. Τι ότι έσβηναν στις χαμηλές στροφές. Κάποιος έγραψε μέχρι κι ότι τα παράθυρα σπάνε από μόνα τους όταν πας να τα ανεβάσεις.
Δηλαδή αυτό το αυτοκίνητο πια πρέπει να έχει σκελετό από καλαμάκια για σουβλάκια, αμάξωμα από χαρτόκουτα Νουνού και μηχανή από φραπεδιέρα.
Εμένα αυτή η φάση μου θυμίζει τον φίλο μου τον Κωστάκη που τα'χε για δυο χρόνια με τη Μαριγώ. Και πώς μας τα'χε πρήξει με τη Μαριγώ... Η Μαριγώ αυτό, η Μαριγώ το άλλο, η Μαριγώ είναι υπέροχη, η Μαριγώ είναι καταπληκτική, η Μαριγώ είναι η μία και μοναδική, η Μαριγώ κλάνει και μυρίζει λεβάντα.
Ώσπου μια αποφράδα μέρα...μαθαίνει ο Κωστάκης ότι η Μαριγώ έβγαζε τα μάτια της με τον Βαγγέλη.
Τι ήταν να το μάθει; Την επόμενη μέρα έρχεται και μας λέει ο Κωστάκης "ποια Μαριγώ τώρα κι εσύ...σιγά τη γκόμενα. Το είχες προσέξει ποτέ ότι ήταν αλλήθωρη; Και κάπνιζε όλη την ώρα, σαν νταλικέρης πια, αηδία καταντούσε. Άσε που μυρίζανε τα πόδια της. Και να μην πω τίποτα για τη νοικοκυροσύνη της, ούτε καφέ δεν ήξερε να μου φτιάξει η άχρηστη".
Δεν ξέρω πού κολλούσε όλη αυτή η ιστορία. Απ'τη μία μεριά έχουμε τούρμπο κι απ'την άλλη εραστές.

Όπως επίσης δεν ξέρω γιατί, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που λατρεύει τόσο πολύ το Γερμανικό έθνος, θα κηρυσσόταν επίθεση με τέτοιο μένος ενάντια σε μια απ'τις ισχυρότερες (μέχρι προχθές τέλος πάντωνε, γιατί από την Παρασκευή μέχρι σήμερα η μετοχή της VW κατρακυλάει σαν ένα κεφάλι τυρί σε πλαγιά) βιομηχανίες της Γερμανίας.
Φυσικά, το αποκορύφωμα ήτανε αυτό το δημοσίευμα που αναδημοσιεύτηκε χθες σε κάτι χιλιάδες ελληναράδικα sites, ανάμεσα στις συνταγές για μέλανα ζωμό και στα ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν ότι ο Τσίπρας είναι Εβραίος, Αμερικάνος, Μασόνος και ομοφυλόφιλος.
Άννα Στεφανοπούλου: Η Ελληνίδα που "εκδικήθηκε" την Γερμανία του Β.Σόιμπλε κι "έριξε" 18 δισ. δολ. πρόστιμα στην VW (κατ'αρχήν...) 
Χμ. Δεν ήξερα ότι είναι τόσο δύσκολο να εκδικηθείς τον Σόιμπλε, ώστε να πρέπει να οδηγήσεις ολόκληρη αυτοκινητοβιομηχανία σε κατάρρευση. Πίστευα ότι απλά θα πήγαινες την ώρα που κοιμότανε και θα του ξεβίδωνες τις ρόδες.
Σε κάθε περίπτωση, το κυρίως άρθρο μας λέει ότι η Άννα Στεφανοπούλου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Michigan στον τομέα του Σεξ, της Βίας και της Μηχανολογίας, είναι αυτή που ξεσκέπασε το σκάνδαλο Volkswagen, παίρνοντας εκδίκηση για τα δεινά που υποφέρουν οι συμπατριώτες της από τον Σόιμπλε!
Παραθέτοντας μάλιστα δηλώσεις της που λένε ότι "για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις ολόκληρο χημικό εργοστάσιο στην εξάτμιση" και "ήταν πασιφανές σε μένα τουλάχιστον ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν αντίθετα στους νόμους της φυσικής με την υπάρχουσα τεχνολογία οι συγκεκριμένοι κινητήρες να έδιναν τόση ισχύ με τόσο χαμηλή εκπομπή ρύπων".
Όλο το υπόλοιπο άρθρο είναι διανθισμένο με πικάντικα σχόλια του τύπου "ορίστε ποιοι έρχονται να μας κουνήσουν το δάχτυλο για να γίνουμε άνθρωποι" και "ποιος είσαι εσύ που'ρθες εδώ σε μας να κάνεις πλάκα, άντε σπάσε ρε μαλάκα".

Φυσικά, η βασική αρχή, κάθε φορά που διαβάζουμε τέτοια, είναι να αμφισβητούμε μέχρι και το ότι υπάρχει Άννα Στεφανοπούλου που διδάσκει Μηχανολογία στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Εν προκειμένω αυτό είναι αλήθεια. Επίσης είναι η μόνη αλήθεια που υπάρχει σε ολόκληρο το άρθρο.
Η κυρία Στεφανοπούλου διέψευσε την εμπλοκή της στην υπόθεση Volkswagen. Η μόνη της συσχέτιση με το θέμα είναι μια συνέντευξη που παραχώρησε, στην οποία τονίζει ότι η επίτευξη χαμηλών ρύπων από όλα τα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα (κι όχι ειδικά τα VW) απαιτεί ένα χημικό εργοστάσιο στην εξάτμιση.
Και δηλαδή...οι Ελληναράδες είχαν άδικο; Δεν εκδικήθηκε η Άννα Στεφανοπούλου τον Σόιμπλε; Για κάτσε, κάτι ακούω.
Fipps Mjolnir-8 ώρες πριν
ΝΑΙ ΑΦΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗΣΑΝ Ή ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙ,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΩΝΕΨΟΥΝ ΤΟ ΓΕΟΝΟΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΞΕΥΤΗΛΙΣΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, ΑΥΤΗ ΑΜΕΣΩΣ ΕΤΡΕΞΕ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΙΧΕ ΗΔΗ ΠΕΙ ΣΕ ΕΓΚΥΡΑ SITES...ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΙΟΛΒΑ;;;; ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΣΑΝ ΑΓΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ!!!! ΑΥΤΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΦΥΛΛΟ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΝΤΕΞΕ ΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΚΥΨΕ...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ....ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ ΕΒΡΑΙΟΣΚΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΣΑΝ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΣΑΝ ΤΣΚΑΛΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙ...
Of course. Of. Fuckin'. Course.
Αυτά, και να προσέχετε μην εκεί που οδηγείτε το Golf σας πάτε να αλλάξετε ταχύτητα και πάρει φωτιά το ψυγείο.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

September 2015: Losers And Winners

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η μόνη επιλογή που κερδίζει πάντα είναι το γιαγμανικό χέβι μέταλ.

Κι αφού μουσικωνόμαστε, έφτασε η ώρα να δούμε, με την άκυρη και υποκειμενική ματιά του ΚΠΣΑ, τους νικηταί και τους χαμένοι των τρίτων εκλογών της πρώτη φορά αριστεράς. Κι ας αρχίσουμε με τους...
WINNERS!
  • ΣΥΡΙΖΑ
    Αυτός ο άνθρωπος αυτός, ή που είναι τελικά η καλύτερη λύση για τη χώρα, ή που είναι το πραγματικό παιδί του Αντρέα και τον Γιωργάκη τον υιοθετήσανε από κανένα ίδρυμα. Τι κάπιταλ κοντρόλς έφερε, τι δημοψήφισμα έκανε και το έφερε τούμπα-ιράν-καμπότζη-βιετνάμ, τι Τρίτο Μνημόνιο υπέγραψε ανερυθρίαστα και ξεδιάντροπα, τι ότι δεν τον άφηναν να κυβερνήσει είπε, με 7% διαφορά βγήκε πάλι. Καμιά μέρα θα ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στις επόμενες εκλογές θα πάρει κι αυτοδυναμία. Κι αφού ο Αλέξης απήλλαξε το κόμμα από τα μαρξιστικά βαρίδια, το μόνο που μένει είναι να μετονομάσει το κόμμα σε ΣΥνασπισμένο ΡΙΖΟσπαστικό Κίνημα (ΣΥΡΙΖΟΚ) για να ταιριάζει. Και το ακόμα καλύτερο είναι ότι δε θα χρειαστεί καν να συνεργαστεί με φιλελέδες (ου σιξ σιξ σιξ). Βλέπετε, μπήκε πάλι στη Βουλή ο αγαπημένος του θείος. Αυτός που τον έμαθε να γράφει με το δεξί. Ο...
  • Καμμένος
    Αυτός ο πούστης ο Καμμένος. Τι σκατά τον ψεκάζουνε; Όλο έχουμε την ελπίδα ότι ήταν η τελευταία του φορά κι ότι δε θα ξαναμπεί στη Βουλή και να τος πάλι που μπαίνει απ'τη χαραμάδα σαν την κατσαρίδα. Και πώς χωράει απ'τη χαραμάδα; Αυτό πια δεν είναι χαραμάδα, είναι ορθάνοιχτη διπλή μπαλκονόπορτα. Ο Λεβαδειακός της πολιτικής. Δε θα υποβιβαστεί ποτέ. Θα τον έχουμε πάντα εκεί, να ανοίγει πόδια στον Τσιπρολυμπιακό και τελευταία αγωνιστική που θα είναι αδιάφορος να τσιμπάει Χ μέσα στο Κουμουνδουρουσκάκη και να σώζει την παραμονή. Βέβαια τις είχε τις τηλεοπτικές του απώλειες: Τέρενς και Χαϊκάλη, θα λείψετε απ'την πάλη. Αλλά ο Πάνος είναι πάντα εκεί, έτοιμος να το κάνει Κούγκι και να στήσει στα τέσσερα όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το Τρίτο Μνημόνιο.
  • Αριστερή Πατριωτική Οργάνωση Χρήσιμων Ηλιθίων
    Αν και τα παραπάνω αρχικά περιγράφουν καταπληκτικά το πράγμα αυτό που λέγεται κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ, φυσικά μιλάμε για την ΑΠΟΧΗ που για άλλη μια φορά σάρωσε στις εκλογές με ποσοστό 45%. Ο κόσμος έδειξε την εχτίμησή του στο πολιτικό σύστημα κατακλύζοντας τις ψαροταβέρνες, χασαποταβέρνες, μαναβοταβέρνες, υδραυλικοταβέρνες και ταβέρνες γενικώς, ρουφώντας ατελεύτητους φραπέδες στην Παλιά Παραλία και βλέποντας για εκατοστή φορά τον Μαυρογιαλούρο σε Bluray. Αν ήμασταν πραγματικά μάγκες και οπαδοί της αντιπροσώπευσης, θα έπρεπε να αντιπροσωπευτούν αυτοί που ψήφισαν αποχή με 45% κενές έδρες. Έτσι κι αλλιώς, και γεμάτες που είναι, κενοί άνθρωποι τις γεμίζουν.
  • Βασίλης fuckin' Λεβέντης
    Κάποια ζώα δεν τον πιστεύανε. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύανε! Τώρα τον πιστέψαν, ευτυχώς, και τα ζώα.

    Τι κι αν τον κοροϊδέψανε. Τι κι αν τον κράξανε. Τι κι αν τον κεράσανε πίτσες. Ο Λεβέντης δεν παράτησε ποτέ τον αγώνα του. Περίμενε για 30 χρόνια. Ο καρκίνος αντί να βρει τα σόγια του Παπανδρέου και του Μητσοτάκη βρήκε το σόι του Γεννηματά, αλλά αυτό δεν πτόησε το Λεβέντη, που, στις προηγούμενες εκλογές για πλάκα, και τώρα "πλάκα στην πλάκα καλά τα λέει ο Πρόεδρος", έδειξε ότι αποτελεί την ενσάρκωση του αρχαίου ρητού που λέει "με σάλιο και υπομονή ο κώλος γίνεται μουνί". Η αλητεία, οι Αρκουδέηδες, η μούργα και τα καθιζήματα διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Πρόεδρε, you're about to rock. And we salute you.
  • ΠΑΣΟΚ
    Και ότι λέγαμε για κατσαρίδες, ε; Όσο θα υπάρχει σε ψηφοδέλτιο ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει, ο σοσιαλιστικός, τόσο θα υπάρχουν και ψηφοφόροι που θα πάνε να το ψηφίσουν. Κάτι ο Γιωργάκης που δεν κατέβηκε γιατί λεφτά δεν υπάρχουν, κάτι η σύμπραξη με όσους είχαν απομείνει στη ΔΗΜΑΡ (να μην ήταν πεντ-έξι;), κάτι κι η Φώφη που συνετέλεσε στο να μη βλέπουμε τα μούτρα του Βενιζέλου (τα οποία μούτρα βέβαια θα ήθελα πολύ να τα δω να ξαναχάνουν από το Λεβέντη στο σπιτάκι του την Α'Θεσσαλονίκης), το ΠΑΣΟΚ το ορίτζιναλ, το σωστό το χάρντκορ, όχι απλά επιβίωσε αλλά ανέβηκε κιόλας. Σαν τους Ρόλινγκ Στόουνς που είναι πλέον 70 χρονών και τα μυαλά τους έχουν γίνει τυροκαυτερή απ'την πρέζα, αλλά ακόμα ανεβαίνουν στη σκηνή και γρατσανάνε τις κιθάρες για όσους πιστοί προσέλθουνε.
Και τώρα πάμε στους...
LOSERS!
  • Νέα Δημοκρατία
    Εσείς φταίτε. Υπήρχε καλύτερη Ελλάδα και δεν τη θέλατε!

    Εδώ που τα λέμε, με πρόεδρο τον Μεϊμαράκη, όχι στην Ευρώπη, ούτε μέχρι τα Κιούρκα δεν πας. Τον Μεϊμαράκη ρε; Τον Πάουερ Ρέιντζερ; Τον ξεμειναμένο απ'τη δεκαετία του '80, να πεταχτεί από καμιά γωνιά ο Γαρδέλης με την Έφη Πίκουλα να μαρσάρουν τη Χουσκβάρνα; Με το καλό να ψηφίσουμε και τον Γκόρτσο. Αφού η ΝΔ δεν κατάφερε να κερδίσει σε αυτές τις εκλογές, με κάπιταλ κοντρόλ κι αποτυχημένα δημοψηφίσματα, κι όχι απλά δεν κατάφερε να κερδίσει αλλά η βραδιά κύλησε σε φάση "όσο νυχτώνει η πούτσα μεγαλώνει"...η δεξιά μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ξανά. Μόνη παρηγοριά το ότι ξαναμπήκανε στη βουλή η Όλγα Κεφαλογιάννη κι η Έλενα Ράπτη για να βαράμε καμιά μαλακία με το δεξί. Έτσι κι αλλιώς για τίποτε άλλο δεν είναι αυτή η Βουλή.
  • Δημοσκοπήσεις
    Ντέρμπι μας έλεγαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά, να σου πάλι που μας βγήκε το ντέρμπι Ρεάλ Μαδρίτης-Αϊτός Πέρα Κλανούλας. Μέχρι κι ο Τσίμας είπε "καλώς τα παιδιά, 3-0". Ποιος, ο Τσίμας. Ο σοβαρός, ο συντηρητικός, ο δεξιός του Σκάι και της Καθημερινής. Το μόνο που μένει είναι να βγει και κανένας Πάσχος Μανδραβέλης και να κράζει "Πούτσα πάλι, πούτσα πάλι, οέ οέ" με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του. Μετά από τέτοια διπλή πετυχεσά, περιμένω στις επόμενες εκλογές (κοντά στα Χριστούγεννα δηλαδή) οι δημοσκοπήσεις να βγάλουν 45% ΜΛ-ΚΚΕ, 30% Κοινωνία Συνεχιστών του Καποδίστρια, 15% Χαρίζω Οικόπεδα-Χαρίζω Χρέη και 10% οι εξωγήινοι από τον Άλφα του Κενταύρου.
  • Ποτάμι

    Πού πας βρε Σταύρο με τέτοιον καιρό. Φιλελές και ήθελες στη Συριζαϊκή Νέα Δημοκρατία του Πασοκιστάν να πάρεις και 10%; Πολύ Αμαζόνιος την είχες δει. Κάτσε τώρα να παριστάνεις τον Πηνειό, και στην επόμενη αναμέτρηση που θα κατέβεις θα γίνεις και Κηφισός, θα σε μπαζώσουνε και θα χτίσει από πάνω σου αυτοκινητόδρομο ο Μπόμπολας. Μου'θελες και δέκα τοις εκατό να πάρεις, κατεβάζοντας για βουλευτές τον Νίκο-Κίτσου ίσι τσιεκ μασίν-Ορφανό, τον Τατσόπουλο που'χε πάρει τη μισή Αθήνα (την άλλη μισή την άφησε για τον Σπαλιάρα), και τον Γιατρομανωλάκη με το καφάσι; Το πας πια γυρεύοντας να σε περάσει μέχρι κι ο Τζήμερος. Τουλάχιστον αυτός κατέβασε και μια Σιδηρά Παρθένα να γουστάρουμε. ΠΑΣΟΚ, Ουίσκι κι Άρο Μέηντε δίσκοι.
  • Λαϊκή Ενότητα
    Τσούξιμοοοοο!...Τσούξιμοοοοο!...2,86 και Βουλή με το κυάλι απ'την έξοδο του Μετρό. Να σε κόβει καθηγητής με 4,5. Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς αντιμνημονιακούς; Ήταν κι αυτοί μια κάποια λύσις. Και σε τι νόμισμα θα πλερώσει τώρα ο Λαφαζάνιστερ την κούρσα για το Νομισματοκοπείο; Και πού θα βγάλει τώρα την αρχηγομανία της η Ζώζα; Καλά, γι'αυτό δεν ανησυχώ, θα τα πληρώσει ο άντρας της. Στρατιωτικός νόμος με παντόφλα νούμερο 42 (νταρντανογυναίκα γαρ). Κι η Ραχήλ; Τι μας έμελλε, να χάσουμε τέτοια λαμπρή κοινοβουλευτική παρουσία, με το νταούλι και με το ζουρνά, καλημέρα ήλιε καλημέρα. Αμ ο άλλος ο Παλαβίτσας...δελτίο με δραχμή πόνταρε, αλλά έφαγε κουβά να κλαιν και τα δισέγγονά του. Α ρε Λαφαζάνη. Α ρε Κουκουέ του γλυκού νερού. Πώς τη βλέπω τη δουλειά, σε δυο βδομάδες να έχεις ξαναγυρίσει μετανιωμένος στον Τσίπρα και να'ναι και μέρα μεσημέρι. Είναι γλυκιά η πουτάνα η καρέκλα.
  • Όλοι εμείς
    Εντάξει. When it's all said and done, έχουμε 45% αποχή, ήτοι μεγαλύτερη αδιαφορία κι απ'την τελευταία ταινία του Σιάμαλαν, κάναμε όλο αυτό το νταβαντούρι για να ξαναβγεί κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ λες και δε μάθαμε τίποτε, τα ναζιστόμουτρα του Μιχαλοχίτλερ-κατά παραδοχή τους δολοφόνοι-έχουν εδραιωθεί σαν τρίτο κόμμα, το ΚΚΕ παραμένει στο 5,5%, απευθείας κατεψυγμένο απ'το 1991, οι Αδώνηδες κι οι Βορίδηδες παραμονεύουν για να πάρουν τη ΝΔ και να τη βγάλουν πιο δεξιά κι απ'τον Μιχαλοχίτλερ, μας κυβερνάει το νέο του Φλαμπουράρη, του Μπαλτά και του Δραγασάκη, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει και υφίσταται, ένας πούστης δεν έχει τιμωρηθεί έστω για το γαμώτο του κόσμου, κι εμείς βαράμε παλαμάκια γιατί νομίζουμε ότι βλέπουμε επιθεώρηση. Διαβατήρια στο στόμα και στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα.
Αυτά, και να προσέχετε μην πετύχετε πουθενά τη Ζώζα και αρχίσει να σας εξηγεί γιατί η εκλογική της αποτυχία είναι αθέμιτη, επαχθής και επονείδιστη.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Η κοινωνική ευαισθητοποίηση του Μπαγκς Μπάνι

Κάποια σκοτεινά βράδια του χειμώνα, καθώς ατενίζω απ'το παράθυρό μου το απέραντο γκρίζο της μεγαλούπολης, την παγερή αδιαφορία στα πρόσωπα των περαστικών, τους ανθρώπους στοιβαγμένους και φυλακισμένους σε τσιμεντένια κουτιά χωρίς να γνωρίζουν ποιος βρίσκεται στο διπλανό κελί της φυλακής τους, νιώθω ότι δεν υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα.
Μετά ανοίγω το Facebook και σιγουρεύομαι.
Case in point:
Δηλαδή είναι μια εκστρατεία για να εξαλείψουμε από το Facebook τις εικόνες που παίρνουμε πριν εμφανίσουμε το φιλμ, που τα σκούρα χρώματα είναι φωτεινά και τανάπαλιν;
Χμ...όχι, γιατί πλέον δε χρησιμοποιεί κανείς φιλμ.
Α, μάλιστα. Δηλαδή είναι μια εκστρατεία για να εξαλείψουμε από το Facebook τα μούτρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου!
Μα...προφανώς και όχι. Είναι μια καμπάνια για να εξαλειφθούν οι εικόνες που απεικονίζουν βία, θάνατο, μίσος κι αρνητικά συναισθήματα. Οπότε Ζωή Κωνσταντοπούλου! Τα ίδια λέμε.
Πέρα από την ανείπωτη λατρεία που τρέφω για τη Ζωή (νταρντανογυναίκα μου...θέλω να με βάλεις χάμω και να σου γυαλίσω την αρβύλα με τη γλώσσα...), ο ποιητής προφανώς μιλάει για το πρόσφατο φαινόμενο όπου διάφοροι ευαίσθητοι, για να δείξουν πόσο ευαίσθητοι είναι, κοινοποιούσαν και ξαναματακοινοποιούσαν τη φωτογραφία που απεικόνιζε το νεκρό κορμί του μικρού Αϊλάν από τη Συρία, ξεβρασμένο στην αμμουδιά της Αλικαρνασσού.
Όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ γουστάρω αφάνταστα να ανοίγω τον υπολογιστή μου πίνοντας τον πρωινό γκαϊφέ μου στις 12 η ώρα το μεσημέρι (χέστε με, δεν αρχίσαμε μαθήματα ακόμα) και να βλέπω στην οθόνη μου τα θύματα της τραγωδίας που λέγεται πόλεμος στη Συρία, για τον οποίο προφανώς φταίνε οι κακοί Αμερικάνοι γιατί για τα πάντα φταίνε οι κακοί Αμερικάνοι.

Κι επειδή όλοι κατά βάθος είμαστε ευαίσθητοι, εκτός από ορισμένα κατακάθια που είναι ανώμαλοι, σπαράζει η καρδούλα μας όταν βλέπουμε τέτοιες φριχτές εικόνες.
Ποια είναι η λύση; Να γεμίσουμε το Facebook με ήρωες από κόμικς! Βεβαίως! Από εκεί που συνομιλούσα με τον Γιώργο, τον Κώστα, τον Μήτσο και την Ελένη, τώρα συνομιλάω με τον Κάρτμαν, τον Ντόναλντ Ντακ, τη Μαρτζ Σίμπσον και το Σπουργίτι του Αρκά.
Τη Μαρτζ Σίμπσον την καπάρωσε ο Μήτσος. Η αλήθεια είναι ότι πάντα κάτι υποψιαζόμασταν γι'αυτό το παιδί.
Αφού λοιπόν γεμίσουμε το Facebook με ήρωες από κόμικς, θα παρατήσουμε όλες τις δουλειές μας και θα πάμε τα αγοράκια να παίξουμε μπάλα στην αυλή του σχολείου με πατημένο κουτάκι κοκακόλας και στα τρία κόρνερ πέναλτι, και τα κοριτσάκια να παίξουνε με τις κούκλες τους, να πιουν τσάι και να πλάσουν κουλουράκια με τα δυο χεράκια.
Κι επειδή είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι που αντιτιθέμεθα στα ξεπερασμένα σεξιστικά πρότυπα, στη συνέχεια θα αλλάξουμε ρόλους, θα στείλουμε τα κοριτσάκια να βαράνε μύτους και καραβολίδες και τα αγοράκια να ντύσουν τη Μπάρμπι πριγκιποπούλα στο Μαγικό Κάστρο που πιάνει το μισό από το 60 τετραγωνικών κοτέτσι που ο άλλος αποκαλεί τριάρι, για να αποφασίσουν τα παιδάκια μόνα τους τι τους ταιριάζει περισσότερο.
Κι αυτοί τώρα είναι σοβαροί άνθρωποι που σε δύο μέρες από τώρα θα πάνε να ψηφίσουν και να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας.
Όπως λέει κι ένας φίλος μου Πριστάς ανωμαλιάρης, γαμώ το φελέκι μου το πράσινο με τη διχαλωτή κορώνα.

Νόμιζα ότι η συλλογικότητα που λέγεται ίντερνετ είχε αφήσει επιτέλους πίσω της τις παιδικές ασθένειες, είχε ωριμάσει αρκετά και δεν την άγγιζαν πλέον τα κλασικά "κάντε like για να θεραπευτεί απ'το Aids ένα παιδάκι στην Αφρική, κάντε share για να θεραπευτούν απ'το Aids εκατό παιδάκια στην Αφρική, αγνοήστε αυτή την εικόνα για να κολλήσετε 35 είδη σύφιλης".
Επίσης μέχρι προχθές νόμιζα ότι ο Λάκης Λαζόπουλος είναι φανατικός υποστηρικτής της Νέας Δημοκρατίας.
Μόλις πριν από λίγο καιρό είχαμε υποστεί το χτύπημα μιας άλλης μόδας που αφορούσε τις φωτογραφίες προφίλ, όπου όλοι οι χαζοχαρούμενοι έβαζαν στις φωτογραφίες τους το φίλτρο με το ουράνιο τόξο.
Το οποίο βεβαίως σήμαινε ότι γιορτάζουν που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι ο γάμος των ομοφυλοφίλων είναι νόμιμος σε όλες τις πολιτείες. Ναι, ναι, σε όλες, ακόμα και στο Τέξας, την Αλαμπάμα και το Μισσισσίπι που ακόμα λυντσάρουν μαύρους που παντρεύονται λευκές.
Είναι προφανώς μια ιστορικά προοδευτική απόφαση που ανοίγει τον δρόμο για τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από τις ερωτικές τους προτιμήσεις... αλλά εσύ ρε φίλε για τι ακριβώς χαίρεσαι;
Για να διαβάζεις αυτό εδώ το μπλογκ, που είναι γραμμένο στην αρχαία γλώσσα των Ελ, την τρισχιλιετή και μόνη γλώσσα με λογική διάταξη που στήνουν και λειτουργικά υπολογιστών πάνω της μπλα μπλα μπλα, πάει να πει ότι λιγότερο πιθανό είναι να ζεις στη Santa Monica Boulevard και περισσότερο στην Acharnon Boulevard.
Και στην Acharnon Boulevard, που αν ένα ζευγάρι αντρώνε βγει βόλτα πιασμένοι χέρι-χέρι (χωρίς τον Καρατζαφέρη) θα τους κράξουν δέκα παπάδες, ογδόντα τριχωτοί γκαραζιέρηδες με νυχάκι στο μικρό δάχτυλο για εξόρυξη κεριού και θα φάνε ξύλο από πέντε Χρυσαυγίτες, το τι έγινε στην Αμερική δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά.
-Ε, όχι και καμία! Η Αμερική είναι το κέντρο των παγκόσμιων εξελίξεων. Από εκεί ξεκινά κάθε τεχνολογική, οικονομική και κοινωνική πρόοδος!
Μπα! Κι εγώ νόμιζα ότι από εκεί ξεκινάνε μόνο οι πόλεμοι. Επιλεκτικός ο αντιαμερικανισμός στις μέρες μας.

Αλλά τουλάχιστον αυτό είχε ένα συγκεκριμένο μήνυμα, έδειχνε υποστήριξη σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, που έχει τραβήξει τα πάνδεινα από τα κολλημένα μυαλά του παρελθόντος και τέθοια. Η παπαριά με τα κινούμενα σχέδια τι θέλει να μας πει;
Ότι αν δεν τα βλέπουμε στην αρχική μας σελίδα θα σταματήσουν να υπάρχουν; Αυτό πια είναι στρουμφοκαμηλισμός. Ναι, σωστά το έγραψα, γιατί χρησιμοποιούμε τα Στρουμφάκια για να στρουθοκαμηλίσουμε.
Είναι η ίδια λογική με την οποία ένα παιδάκι που παίζει βίαια βιντεοπαιχνίδια, όταν γίνει 18 χρονών, θα πάρει ένα Καλάσνικοφ και θα ξεκληρίσει τους συμμαθητές του, γιατί, λέει, θα έχει αναισθητοποιηθεί απέναντι στη βία.
Πρώτον, άμα αφήνεις το δεκάχρονο παιδί σου να παίζει το San Andreas και το Call of Battlefield, τότε καλά να πάθεις. Δεύτερον, αυτή η λογική είναι εντελώς ηλίθια. Με τόσες εκπομπές μαγειρικής που προβάλλονται καθημερινά θα έπρεπε στην ηλικία των 15 να φτιάχνουμε όλοι μουσακάδες, και προσωπικά οι μαγειρικές μου γνώσεις εκτείνονται στο να φτιάχνω φραπέ, να κόβω ψωμί χωρίς να σφάζω τα δάχτυλά μου (τουλάχιστον εννιά στις δέκα) και να ζεσταίνω το φαΐ στα μικροκύματα.
Και τρίτον, η πραγματική βία είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από τη βία των ταινιών και της τηλεόρασης. Αν ο Ράμπο έδειχνε σε close up πώς ήταν τα κορμιά των Βιετκόνγκ αφότου τα ξεπάστρευε ο Σταλόνε, θα έκοβε παγκοσμίως δεκαπέντε εισιτήρια, γιατί είναι ένα θέαμα εκ φύσεως αποκρουστικό που καμία υπερέκθεση δεν μπορεί να σε αναισθητοποιήσει. Εδώ οι ίδιοι οι βετεράνοι που γυρνάνε από τον πόλεμο έχουν χάσει την ψυχολογική τους ισορροπία, κι εσύ μας λες ότι συνηθίζουμε τη βία από την τηλεόραση; Puh-lease.
Κι αν είναι έτσι, τότε και τα κινούμενα σχέδια δεν έχουν άπειρη βία; Μόνο τις φορές που σκοτώνουν τον Κέννυ (those bastards!) να μετρήσεις, έχουμε ισοφαρίσει τα θύματα των Διδύμων Πύργων (που φυσικά και δεν έπεσαν από αεροπλάνα κι ήταν inside job γιατί ως γνωστόν η κηροζίνη δε λιώνει τις ατσάλινες δοκούς κι άλλωστε το είπε κι η Χρυσηίδα Δημουλίδου).
Άσε δε που είναι εντελώς αντιδημοκρατικός ο τρόπος που μεταδίδεται η καμπάνια. Τι θα πει ανάθεση; Δηλαδή άμα εγώ θέλω να βάλω τη Τζέσικα Ράμπιτ κι εσύ μου αναθέσεις να βάλω τον Κάπτεν Πλάνετ, εγώ θα καταπιεστώ; Αυτό δημιουργεί αρνητισμό! Θέλω τη Τζέσικα Ράμπιτ και θα βάλω τη Τζέσικα Ράμπιτ!
-Τι να συνάγουμε από τη μανία σου να βάλεις τη Τζέσικα Ράμπιτ;
Τον κακό σας, τον στραβό σας και τον ανάποδό σας να συνάγετε.

Το ότι τέτοια υπερδιαστημική καρτούν μουνάρα πήγε και παντρεύτηκε έναν όρθιο κούνελο είναι θέμα για εντελώς άλλη συζήτηση.
Εν ολίγοις, έχουμε απέναντί μας μια υπέρτατη ανοησία. Γιατί ακόμα και το "κάνε like για να θεραπευτεί ο καρκίνος", ακόμα και μέσα στην πλήρη ηλιθιότητά του, επικαλείται έναν ευγενή σκοπό.
Εδώ ποιος είναι ο σκοπός; Να μη βλέπουμε τον αρνητισμό στο Facebook? Μακριά απ'τον κώλο μας κι ας είναι και δυο μέτρα, λέω εγώ. Το οποίο στην τελική είναι κι αυτό μια στάση ζωής, έτσι; Δικαίωμα του καθενός είναι να είναι αναίσθητο γομάρι. Εγώ σας το λέω αυτό σαν αρχιαναίσθητο αρχιγομάρι.
Αλλά το θεωρώ υποκρισία. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο κάθε μάλαξ που θα βάλει για φωτογραφία τον Μπάτμαν για πέντε μέρες για να μη βλέπει αρνητισμό στην αρχική του σελίδα, θα το κάνει αυτό νομίζοντας ότι έκανε την καλή πράξη της ημέρας. Ότι έβαλε το λιθαράκι του στην καλυτέρευση της μάταιης τούτης κενωνίας. Ότι έβγαλε την ανθρωπιστική του υποχρέωση.
Με το να μειώσει τις εικόνες που του χαλάνε τη ζαχαρένια.
Ε, λοιπόν, πάρ'τα αρχίδια μου κι εσύ κι ο Μπάτμαν. Ή θα κάνεις κάτι σωστά, ή δε θα το κάνεις καθόλου. Και πιο έντιμο, όχι απαραίτητα καλύτερο αλλά πιο έντιμο, είναι να μην το κάνεις καθόλου και να αποδέχεσαι ότι είσαι παρτάκιας, παρά να κάνεις μια συμβολική ανοησία και να περιφέρεσαι μετά σαν τη Μητέρα Τερέζα.
Αυτά, και να προσέχετε μη στείλετε σεξουαλικά βρωμόλογα σε γκόμενα με φωτογραφία Μίνι Μάους κι ανακαλύψετε one second too late ότι την ίδια φωτογραφία έχει βάλει κι η αδερφή σας.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Σύριζα-Θρησκεία-Αυτοδυναμία

-...τι είπατε; ....Τι είπατε; Τι είπατε;! ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ!
Αυτό που ακούσατε, φίλτατε. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει όλοι να στηρίξουμε την αυτοδυναμία του Σύριζα.
-Λοιπόν...εσύ ή χάζεψες τελείως, ή κατεβαίνει κανένας φίλος του πατέρα σου με τον Τσίπρα και φοβάσαι μη χάσεις το χαρτζιλίκι, ή σου έταξε γαμήσι καμιά εναλλακτική γκόμενα.
Νάιν, νάιν και νάιν. Το σύνολο τουέντι σέβεν.
-Μα...πώς; Εσύ στις εκλογές του Ιανουαρίου μας έγραφες ολόκληρο άρθρο που εξηγούσες γιατί δε θα ψηφίσεις Σύριζα! 
Το ξέρω.
-Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν και εξηγήσου.
Αμέσως, ντάρλινγκ. Αλλά πρώτα ένα τραγουδάκι, γιατί επιβάλλεται.

Ας αρχίσουμε από τα δεδομένα: η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί στις 21 Σεπτεμβρίου του σωτηρίου έτους δύο χιλιάδαι και δεκαπέντε θα είναι μνημονιακή.
Τι με κοιτάτε έτσι; Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, μπουγάτσα εις Θεσσαλονίκας, κοκαΐνη εις το Μεντεγίν με αυτή την είδηση. Εκτός κι αν κάποιος από εσάς πιστεύει ότι υπάρχει έστω και μία στο εκατομμύριο ότι θα πάρει κυβερνητική πλειοψηφία ο Λαφαζάνης, το ΚΚΕ ή η Χρυσή Αυγή.
Για την ακρίβεια, οι Σταλινοφασίστες, οι Χιτλεροφασίστες και οι Λαφαζανοφασίστες μαζί δεν πρόκειται να πάρουν πάνω από 20%, κι αυτό με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα ξεκολλήσει από το δογματισμό του και θα αποδεχτεί ότι υπάρχουν κι άλλα αριστερά κόμματα, κι αυτά με τη σειρά τους θα καταδεχτούν να συμμαχήσουν με τα αγράμματα ναζιστοϋπανθρωπάρια του Μιχαλολιάκου (που μαι τι σηρά τουσ θέλλουν να ανήξουν τα καιφάληα ώπηου ήνε κουμούνη).
Εν ολίγοις πιο πιθανό είναι να μου κάτσει αύριο η Ariana Grande παρά να βγει αντιμνημονιακή κυβέρνηση στις 21 Σεπτεμβρίου.
Επομένως από την επόμενη Δευτέρα θα έχουμε μια κυβέρνηση που θα κληθεί να εφαρμόσει μνημόνιο.
Τα κόμματα που φέρονται ότι θα στηρίξουν το αυριανό μνημόνιο είναι η ΝΔ, το ό,τι-έχει-απομείνει-από-το-ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, ο τιτανοτρισμέγιστος Λεβέντης...και ο Σύριζα.
Μη μου πείτε για τον Καμμένο. Αν καταφέρει και μπει στη βουλή μετά τα τραβολογήματα του Χαϊκάλη με την οφσόρ και με το να διαβάζει ιντερνετικές τρολιές ενώπιον του πανελληνίου, εγώ θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα πάω να γίνω προπαγανδιστής του φεμινιστικού κινήματος στη Σαουδική Αραβία.
Από αυτά, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και ο Λεβέντης προφανώς θα κυμανθούν σε μονοψήφια ποσοστά και έτσι απλά θα γίνουν κολαούζοι του μεγάλου κόμματος που θα γίνει ο "κορμός" της κυβέρνησης. Το οποίο θα είναι...;
No one knows.

Από τη μία, ο Μεϊμαράκης, με το γενικότερο προφίλ "ταβερνιάρη" που τον διακατέχει, μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του λαϊκοδεξιού ψηφοφόρου που κατά βάθος ακόμα φοβάται ότι θα έρθουν οι κουμμουνισταί και θα του πάρουν το κομπόδεμα απ'το στρώμα.
Επειδή όμως ο Βαγγέλας καταφέρνει να μιλήσει και σοβαρά όταν θέλει, ταυτόχρονα καταφέρνει να τραβήξει και τον "αστό" ψηφοφόρο που είχε σιχαθεί με τον Σαμαρά. Κάτι το οποίο δε λέει και τίποτα, βέβαια, γιατί ο μόνος πολιτικός που ανταγωνιζόταν τον Σαμαρά σε σιχαμάρα ήταν ο Βενιζέλος.
Όχι ότι η φυγή του Βενιζέλου θα βοηθήσει σε τίποτα το ΠΑΣΟΚ. Είναι ήδη καμένο χαρτί. Απλά η επιστροφή των ψηφοφόρων του ασώτου Γιωργάκη, μαζί με το ελαφρώς πιο επικοινωνιακό προφίλ της Φώφης (πενήντα χρονών γυναίκα κι ακόμα τη φωνάζουν Φώφη) θα εξασφαλίσει ότι θα μπουν στη Βουλή με σχετική άνεση και δε θα παίζουν τον υποβιβασμό μέχρι την τελευταία αγωνιστική.
Τώρα όμως μιλάμε για τη ΝΔ. Η ΝΔ, στην προεκλογική της εκστρατεία, έχει δύο χαρτιά να παίξει: το ένα είναι ότι, έχοντας σαράντα χρόνια φούρναρης, δε θα τη βαραίνει η πολιτική απειρία που βάρυνε τον Τσίπρα. Ταυτόχρονα, βέβαια, αυτά τα σαράντα χρόνια τη βαραίνουν με μίζες, ρεμούλα και σκάνδαλα.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι η ΝΔ μνημονιακή ήτο και μνημονιακή παρέμεινε, επιδεικνύει δηλαδή συνέπεια στη θέση της, εν αντιθέσει...
Εν αντιθέσει με τον Τσίπρα, βεβαίως βεβαίως.
Ο οποίος συνειδητοποιεί ότι, έχοντας εκτελέσει μία από τις θεαματικότερες κωλοτούμπες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία μετά τη Νάντια Κομανέτσι, πλέον δεν μπορεί να πουλήσει αντιμνημόνιο, παρ'όλο που ακόμα δηλώνει ότι δεν το πιστεύει για την τιμή των όπλων και των νταουλιών που βάρεσε.
Έτσι το μόνο που του μένει να βασίσει την εκστρατεία του, η μόνη Ελπίδα που του έμεινε, είναι η υπόσχεση ότι θα καταφέρει να καταπολεμήσει τη διαφθορά, το πελατειακό σύστημα και τη λαμογιά που έθρεφαν επί σαράντα χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Με τέσσερις λέξεις: Ξεμπερδεύουμε με το παλιό.
  • Αλέκος Φλαμπουράρης, ετών 78.
  • Αριστείδης Μπαλτάς, ετών 72.
  • Παναγιώτης Κουρουμπλής, ετών 64.
  • Νίκος Βούτσης, ετών 64.
  • Θοδωρής Δρίτσας, ετών 68.
  • Τάσος Κουράκης, ετών 67.
  • Τασία Χριστοδουλοπούλου (σύζυγος Δρίτσα), ετών ούτε-κι-η-ίδια-ξέρει.
-Μη μπλέκεις τον Ταραντίνο με τον Φερεντίνο. Μπορεί σωματικά-ηλικιακά να είναι γερασμένοι, αλλά τα μυαλά τους να αντιπροσωπεύουν το νέο!
Δεν το λες και τελείως λάθος. Ας δούμε λοιπόν τι είναι το νέο που πρεσβεύουν τα μυαλά που έχουν απομείνει στον Σύριζα.
Από τη μία μεριά έχουμε αυτούς που εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται σαν κομμουνιστές ή ακόμα και μαρξιστές για έξτρα χαρντκοριλίκι, υιοθετώντας δηλαδή μια κοσμοθεωρία που εδώ και εικοσιπέντε χρόνια έχει περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (που θα'λεγε και μια ψυχή).
Από την άλλη μεριά έχουμε τους κλασικούς Πασοκοθρεμμένους πολιτικάντηδες που απλά μυρίστηκαν ότι ο ήλιος ο πράσινος-ο ήλιος που ανατέλλει πλέον έχει δύσει για τα καλά και μεταπηδήσανε στο άρμα του Σύριζα για να μην ξεμάθει ο κώλος τους τα βουλευτιλίκια.
Και κολλημένος στη μέση με δαύτους...

Ο Τσίπρας. Η Τσιπράρα μας. Η πρωθυπουργάρα μας. Που δεν έχει κολλήσει ένσημα γιατί-σύμφωνα με τον μέντορά του Φλαμπουράρη-και ποιος τριαντάχρονος έχει προλάβει να κολλήσει ένσημα!
Η αλήθεια είναι ότι τα ένσημά του τα έχει κολλήσει, και ως καταληψίας (με αίτημα να μπορούν οι μαθητές να μπαινοβγαίνουν από το μάθημα όποτε θέλουν, παρακαλώ!), και ως αφισοκολλητής, και ως πρόεδρος κόμματος. Η μόνη πραγματική δουλειά που έκανε ήταν όταν εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στην κατασκευαστική...
-Και πού ήθελες να εργαστεί ένας πολιτικός μηχανικός, σε κομμωτήριο σκύλων;
...του μπαμπά του.
Βρε λες γι'αυτό τέτοια πρεμούρα με τον Μπόμπολα;
Κι ενόσω ο Τσιπράρας μας λέει ότι θα ξεμπερδέψει με το παλιό, ταυτόχρονα, επειδή βλέπει ότι αυτοδυναμία γιοκ και ο Καμμένος πάει για φούντο, όπως και όλες οι προηγούμενες αρπαχτές που έφυγαν απ'τη μαμά ΝΔ για σόλο καριέρα, αφήνει ανοιχτές πόρτες για μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ;!;!;!.
Λοιπόν, δύο εκδοχές υπάρχουν εδώ πέρα. Ο Τσίπρας είτε μας δουλεύει, είτε μας χοντροδουλεύει.
Τουλάχιστον ο Λαφαζάνης με τα σποτάκια του μας τρολάρει ανοιχτά μες στα μούτρα μας και μπράβο του που το παραδέχεται.
Το ότι η πολιτική του πρόταση είναι μεγαλύτερο τρολάρισμα από τα σποτάκια του είναι θέμα για άλλη συζήτηση, αλλά τουλάχιστον δεν παριστάνει ότι δε μας δουλεύει.
Ας φτάσουμε όμως στην κατακλείδα. Ανάμεσα σε έναν καταιγισμό δηλώσεων εν μέσω προεκλογικής περιόδου, δεν πολυακούστηκε η δήλωση του Βούτση ότι "δεν είναι απαραίτητο να στηρίξουμε το μνημόνιο που ψηφίσαμε αν δεν κυβερνάμε".
Κι είναι να μην του βάζουμε ιδέες του κιαρατά του Αλέξη...
Στις 21 Σεπτεμβρίου λοιπόν δύο είναι τα πιθανά σενάρια:
α) Η ΝΔ βγαίνει πρώτη με 2-3% διαφορά και σχηματίζει μνημονιακή συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-Λεβέντη αναλόγως τα κουκιά. Ο Σύριζα, μαθημένος στις κωλοτούμπες, αφήνει τη ΝΔ να καεί με το τρίτο μνημόνιο, ξεχνάει ότι φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του, το ξαναγυρίζει σε αντιμνημονιακή παντιέρα, βασισμένος και στο ότι ο Έλλην ψηφοφόρος δε θυμάται τι έφαγε χθες, το παίζει και λίγο μεταμέλεια "δε φταίω εγώ, οι κακές παρέες με παρασύρανε" και σε δύο-τρία χρόνια ξανά προς την αντιμνημονιακή δόξα τραβά.
β) Ο Σύριζα βγαίνει πρώτος με 2-3% διαφορά και σχηματίζει μνημονιακή συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-Λεβέντη αναλόγως τα κουκιά. Φορτώνεται ο ίδιος όλο το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε. Επειδή η αριστερά έχει στη φύση της το να διασπάται συνέχεια σαν το ουράνιο-235 (με τη διαφορά ότι η αριστερά δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για να παράγει κάτι χρήσιμο), δε θα πάρει πάνω από τρεις μήνες μέχρι να αρχίσουν οι τάσεις, οι συνιστώσες, τα κινήματα και τα διανύσματα να παίρνουν την άγουσα για τα αποδυτήρια, και να ξεμείνει η κλασική Πασοκαρία που κωλοκάθεται στην καρέκλα με οξυγονοκόλληση. Εκλογές σε κανένα εξάμηνο (κακό), όπου και ο Τσίπρας θα έχει γίνει κουρέλι πλέον στη συνείδηση του κόσμου και θα πάρει τα παπάρια μου (that's the way I fuckin' like it).

-Κι άμα βγει σε κανένα εξάμηνο ο Λαφαζάνης τι θα κάνεις, νεοφιλελεδάκι;
Άμα βγει, θα πάω να ποντάρω ό,τι έχω και δεν έχω για κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από τον ΠΑΟΚ.
Βασισμένος πού ακριβώς να βγει; Στο star power που εκπέμπουν η Ζωάρα κι η Ραχηλάρα, ή στο ότι θα πάνε τη χώρα στη δραχμή, που εδώ capital controls επιβλήθηκαν για δύο μήνες και κόντεψε να λαλήσει το σύμπαν; Ή που θα παγιωθεί κι αυτός στο μπετό 5% σαν τον μπαμπά-ΚΚΕ (που δεν πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για 10% κομμουνιστικά κόμματα στην Ελλάδα του 2015, ή πουθενά στον πλανήτη for that matter), ή που θα εξαφανιστεί από 'κει που ήρθε.
Γιατί αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την εφτάμηνη πορεία της πρώτης-φοράς-αριστερής κυβέρνησης, είναι ότι όλοι πολύ εύκολα σκίζουν τα μνημόνια όσο είναι αντιπολίτευση. Μέχρι κι ο Σαμαράς, όσο το μνημόνιο ήταν υπό την κηδεμονία μόνο του Γιωργάκη, μίλαγε για Ζάππεια και παπαριές.
Αλλά ένα περίεργο πράγμα: μόλις ανέβουν όλοι οι αντιμνημονιακοί στην κυβέρνηση, ξαφνικά πέφτει μπροστά τους το τσεκούρι της πραγματικότητας: πρέπει να πληρωθούν υπάλληλοι, ταμεία, υποχρεώσεις, να υπάρχει ρευστότητα στην αγορά. Το αντιμνημόνιο αυτά δεν τα πληρώνει. Και δώσ'του η κωλοτούμπα, και δώσ'του η υπογραφή, τα ίδια Αλεξάκη μου, τα ίδια Αλεξή μου.
Σε αυτές τις εκλογές θυμόμαστε το σλόγκαν του Σύριζα από τον Ιανουάριο:
Ψηφίζουμε και φεύγουν.
Αυτά, και να προσέχετε μην πάρετε τον Λαφαζάνη με το ταξί σας κούρσα για Νομισματοκοπείο.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

We don't need no education

Σας έχω πει ότι οι Πινκ Φλόιντ είναι Πινκ Φλώροι; Σας το ξαναλέω.

Όπως ξέρουμε όλοι μας, στην Ελλάδα επικρατεί μια νοοτροπία εξίσωσης προς τα κάτω, γνωστό και στην επαγγελματική jargon ημών των κενωνιολόγωνε ως "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".
Αυτό που ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα είναι ότι αυτό ξεκινάει από την παιδεία.
Επί παραδείγματι: έστω ότι έχουμε μια τάξη 3ης Γυμνασίου με 20 παιδιά. Από αυτά τα 20 τα 15 έχουν μέσες άκρες τη φυσιολογική γνώση μαθηματικών 3ης Γυμνασίου, το ένα έχει ήδη μάθει να λύνει ολοκληρώματα και τα 4 δεν ξέρουν καλά-καλά την προπαίδεια του εννιά.
Τι θα κάνει η δασκάλα; Θα τους βάλει να μάθουν ολοκληρώματα; Σαφώς και όχι. Θα τους βάλει τη φυσιολογική ύλη της 3ης Γυμνασίου, σωστά; Χμ...πάμε όλα μαζί τα παιδάκια! Μία επί εννιά μας κάνει εννιά...δύο επί εννιά μας κάνει δεκαοχτώ...τρεις επί εννιά μας κάνει εικοσιεφτά...
Λίγο υπερβολικό ίσως το παράδειγμα, αλλά σαν ένας άνθρωπος που πήρε βραβεία σε μαθηματικές ολυμπιάδες (ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΝΕΥΤΩ ΔΗΛΑΔΗΣ) το σχολικό μάθημα μου φαινόταν σαν προπαίδεια του εννιά.
Και τι θα κάνει λοιπόν αυτό το ένα παιδί που λύνει ολοκληρώματα από την 3η Γυμνασίου; Μπορεί να ψαχτεί εξωσχολικά και να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον του, βεβαίως. Αλλά θα μπορούσε να πηγαίνει σε ένα σχολείο με μαθητές που είναι εξίσου προικισμένοι, ώστε να γίνεται και αναλόγου επιπέδου μάθημα και να μη χαζεύει βαριεστημένα απ'το παράθυρο το Γ3 που έχει κενό και παίζει μπάλα, σωστά;
Not so fast, motherfucker.

Ανάμεσα στα σταριλίκια του Μπαρουφάκη, την Λαϊκή Δικτατορία της Ζωής και τα ελληνικά-Μπάγιεβιτς του Τσακαλώτου, ένα από τα πεπραγμένα της πρώτη-φορά-αριστερής κυβέρνησης που πέρασε στα ψιλά ήταν η δήλωση του Υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά ότι τα Πειραματικά/Πρότυπα σχολεία και ο θεσμός της αριστείας πρέπει να καταργηθούν λέει, γιατί δημιουργούν ελίτ. Λέει.
Αντιγραφή από το επίσημο βιογραφικό του Αριστείδη Μπαλτά:
Ιούνιος 1962: Απολυτήριο Γυμνασίου από το Κολέγιο Αθηνών.
Δηλαδή ένας απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών μιλάει για ελίτ (με το υπονοούμενο φυσικά ότι αυτό είναι κακό πράγμα). Νιώθω σαν να βλέπω τη Σάσα Γκρέι να λέει στις νέες κοπέλες πόσο σημαντικό είναι να κρατήσουν την παρθενιά τους μέχρι το γάμο.
Πέρα από την υποκρισία του πράγματος, τι ακριβώς είναι κακό στο να υπάρχει ο θεσμός της αριστείας; Πού είναι το κακό στο να επιβραβεύεται κάποιος για τους κόπους του και το ταλέντο του; Μην πάθουν ψυχολογικό βαβά οι μετριότητες που δεν έρχεται κανείς να τους πει κι αυτούς "μπράβο που είσαι ένας εντελώς κοινός άνθρωπος που δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από τους υπόλοιπους";
Δεν εννοώ φυσικά ότι το να ανήκεις στους common people είναι κατάπτυστο και πρέπει να εφαρμόσουμε ευγονική. Αλλά δε νομίζω ότι είναι και άξιο συγχαρητηρίων το να λειτουργείς απολύτως φυσιολογικά μέσα στην κοινωνία. Μάλλον αυτονόητο είναι.
Κι όταν σε μια κοινωνία το αυτονόητο μετατρέπεται σε αξιέπαινο, τότε αυτή η κοινωνία έχει πάει εντελώς κατά διαόλου.
Αυτό, βέβαια, δεν είναι τίποτα. Εδώ μπορείτε να καμαρώσετε έναν τυπά που επελέχθη στη Βουλή των Εφήβων (η επιλογή γίνεται με κλήρωση, φυσικά, γιατί μιλάμε για δημοκρατικότητα) να περιγράφει μια διαδικασία που σκοπό έχει να κάνει ευκολότερη τη ζωή όλων, λες και μιλάει για τη γενοκτονία των Αρμενίων (πατήστε πάνω και διαβάστε):
Οι γλώσσες εξελίσσονται με το χρόνο. Στη σύγχρονη Ελληνική, στην εξέλιξή της που χρησιμοποιούμε σήμερα, απ'ό,τι φαίνεται οι λέξεις "φασιστικός" και "ρατσιστικός" δε σημαίνουν πλέον τίποτα. Είναι απλά ήχοι που δείχνουν κάτι που δε μας αρέσει, όπως ο ήχος που βγάζουμε όταν ξερνάμε.
Είτε αυτό σημαίνει, είτε το παλουκάρι αυτό που πήρε και μια πρώτη γεύση από βουλευτιλίκι έχει μπλέξει τόσο άσχημα τη βούρτσα με την πούτσα που δεν ξέρει πώς να καθαρίσει τα παπούτσια του.
Στο όνομα, λοιπόν, της Δημοκρατίας, αυτοί που έχουν ήδη Proficiency και αυτοί που δεν ξέρουν να πουν this is a dog-that is a cat θα πρέπει να παρακολουθούν το ίδιο ακριβώς μάθημα. Και φυσικά το μάθημα θα είναι επιπέδου this is a dog-that is a cat, γιατί ξαναδιαβάστε την αρχική μου παράγραφο και θα καταλάβετε.
Βέβαια το κορυφαίο ήταν όταν είχα διαβάσει, πριν από κάτι μήνες, ένα πανό στην Αρχιτεκτονική, με υπογραφή ΕΑΑΚ (of course...), τίτλο "Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών μας!" και περιεχόμενο που καλούσε τους φοιτητές να αντισταθούν στα λυσσασμένα καπιταλόσκυλα που αποκαλούνται καθηγητές και θέλουν, άκουσον-άκουσον!, να βάζουν προόδους και εργασίες.
Προσέξτε τώρα: Αυτό δεν είναι ένα πανό που αναρτήθηκε στη Μπουγατσοκοπτική με Λέιζερ της Κάτω Αγουλινίτσας. Εκεί έχεις μπει γιατί στις Πανελλήνιες πήρες τα παπάρια σου, έπαιξες τζόκερ στο μηχανογραφικό σου και απλά πας για να πάρεις αναβολή απ'το φανταριλίκι κι έκπτωση απ'το λεωφορείο.
Μιλάμε για σχολές των δεκαοχτώ και δεκαεννιά χιλιάδων μορίων. Που, όσο και να λέμε ότι οι Πανελλήνιες δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις ικανότητες των υποψηφίων, ε, δεν γράφεις και τέτοια μόρια παίζοντας σουντόκου.
Έχεις λοιπόν ιδρώσει μια ολόκληρη χρονιά, έχεις σκιστεί στο διάβασμα, μπαίνεις σε μια σχολή Μηχανικών/Ιατρική/Νομική, που δεν έχουν πρεστίζ έτσι για πλάκα αλλά γιατί σαν επιστημονικά αντικείμενα είναι παλούκια...
...και that's all folks?
Εκεί εξαντλούνται τα αποθέματα εργατικότητας που είχε το σπέρμα του μπαμπά σου και το ωάριο της μαμάς σου; Στο να γράψεις καλά στις Πανελλήνιες;
Το σκεπτικό είναι "μπήκα στη σχολή, άρα πέτυχα ό,τι ήταν να πετύχω στη ζωή μου, άρα τώρα το μόνο που μένει να κάνω είναι να στρίψω έναν μπάφο σε μέγεθος Κυριακάτικης εφημερίδας και να την αράξω εδώ μέχρι να συμβεί επί γης το ιμάτζιν ολ δε πίπολ"?

Ακόμα και από εγωισμό για την προσπάθεια που έκανες δε θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι.
Φυσικά και υπάρχουν περιπτώσεις που άνθρωποι μπαίνουν σε μια σχολή και δεν μπορούν ή δε θέλουν να την τελειώσουν. Δεν ήταν η πρώτη τους επιλογή, ήταν επιλογή τους αλλά δεν ήταν όπως την περίμεναν, τους ανάγκασε ο πατέρας τους, χίλια δυο. Ακόμα και το άτομο που θέλει να σπουδάσει αλλά πρέπει παράλληλα να δουλέψει για να ζήσει. Δεκτό και σεβαστό.
Αλλά άλλο αυτό, κι άλλο το να μπαίνεις σε μια σχολή που δεν έχεις σκοπό να τελειώσεις, και να προσπαθείς επιπλέον να παίξεις μικροπολιτικά παιχνίδια για να την κάνεις σαν τα μούτρα σου τα δύο-χρόνια-αξούριστα.
Γιατί εγώ είχα την εντύπωση (εσφαλμένη προφανώς) ότι προτεραιότητα του φοιτητή θα έπρεπε να είναι η επιστήμη που σπουδάζει.
Φυσικά αυτό δεν το εννοώ με την έννοια "να βάλω καθετήρα και ορό καφεΐνης μην τυχόν και χάσω δυο λεπτά απ'το διάβασμα". Μην τρελαθούμε κιόλας. Άμα δεν αλητέψεις και δε νυχτοπερπατήσεις όταν είσαι νέος και ωραίος, πότε θα το κάνεις; Όταν θα έχεις γυναίκα, παιδιά και εκατόν πενήντα χοληστερίνη;
Αλλά μιλάμε για μια "εντατικοποίηση" που, στη χειρότερη, περιλαμβάνει μία πρόοδο και τρεις-τέσσερις εργασίες.
Ποια είναι τα τόσο σημαντικότερα πράγματα που έχεις να κάνεις ώστε δεν μπορείς να αφιερώσεις αυτό το χρόνο απ'τη ζωή σου; Τόσο χαμηλά είναι οι σπουδές σου στη λίστα των προτεραιοτήτων σου; Το βλέπεις σαν χόμπι; Όπως άλλοι στον ελεύθερο χρόνο τους παίζουν σκάκι ή συναρμολογούν αεροπλανάκια ή κάνουν ποδήλατο στην παραλία, εσύ στον ελεύθερό σου χρόνο σπουδάζεις και λίγη Μηχανολογία;
Και έχεις και την απαίτηση να κατέβουν όλοι οι υπόλοιποι στη δική σου αδιαφορία για να μη χρειαστεί να αφήσεις για λίγο στην άκρη το να πίνεις φραπέ και να γράφεις στους τοίχους της σχολής "Δαπίτες-πουστράκια-αμερικανάκια";
Εγώ σας το λέω κι αλλιώς: ποιο από τα παρακάτω συστήματα αξιολόγησης είναι πιο δίκαιο και πιο σωστό εκπαιδευτικά;
α) Κρίνεσαι σε όλη τη διάρκεια του εξαμήνου από τις εργασίες που παραδίδεις, και ταυτόχρονα αποκτάς και περισσότερη τριβή με το μάθημα ώστε να μην τα έχεις ξεχάσει όλα μετά από τρεις μέρες;
ή
β) Όλη η γνώση σου στο χ, ψ, ω μάθημα κρίνεται από τη μία μέρα της εξεταστικής, στην οποία μπορεί να πάθεις μπλακάουτ, να σε πιάσει κόψιμο, να πεθάνει η γιαγιά σου, να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και να πάρεις τα παπάρια μου, ή ακόμα κι εντελώς αντίθετα να διαβάσεις δέκα σελίδες και να πέσουν ακριβώς αυτά τα θέματα, σαν την Ελένη Βλαχάκη με το "Ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό";

Φυσικά η λέξη κλειδί είναι η "αξιολόγηση". Οι αριστερο-αναρχο-παπάρες που υποστηρίζουν τέτοιες δράσεις τρέμουν την οποιαδήποτε αξιολόγηση όπως ο Σπύρος απ'τους Απαράδεκτοι τη λέξη "μαλάκας". Γιατί αν ξαφνικά επικρατήσει ένα σύστημα στο οποίο προάγονται αυτοί που αξίζουν και παλεύουν, το κατεστημένο των τεμπελχανάδων θα καταρρεύσει όπως οι Δίδυμοι Πύργοι, σαν αντι-μεθαύριο πριν από δεκατέσσερα χρόνια.
Και μην τυχόν και περάσει και κανένα νομοσχέδιο σαν το "ν+2" (φτου φτου φτου φτου φτου μακριά από μας!)...ζήτω που καήκαμε. Γιατί τότε θα πρέπει να αφήσουν τις αμπελοφιλοσοφίες, από την ασφάλεια της πατρικής αγκάλης, και να προσγειωθούν ανώμαλα στον πραγματικό κόσμο.
Κι εγώ πολύ θα γούσταρα να κάθομαι όλη μέρα με ένα φραπέ στο χέρι και να ξύνομαι μέχρι να ξεφλουδίσει η πέτσα μου. Δυστυχώς όμως η ΕΚ.ΠΑ.ΠΕ. δεν αποτελεί πλέον βιώσιμη επιλογή καριέρας παρά μόνο για λίγους και εκλεκτούς.
Τους λίγους και εκλεκτούς δηλαδή που ο πατέρας τους α) έχει μια ανεξάντλητη δεξαμενή χρημάτων για πέταμα και β) δεν νιώθει άσχημα να συντηρεί ένα άτομο που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην κοινωνία.
Αν έχετε πέσει σε αυτή την περίπτωση, τότε μπράβο και σε εσάς και στον πατέρα σας για τα μυαλά που κουβαλάτε αμφότεροι. Εμένα, δυστυχώς ή ευτυχώς, τους λογαριασμούς μου δε θα τους πληρώνει ούτε ο Μπακούνιν ούτε ο Μπομπ Μάρλεϊ.
Κι αν εσύ προτιμάς ένα πανεπιστήμιο-μπορντέλο παρά ένα πανεπιστήμιο-εκπαιδευτικό ίδρυμα, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα και εγώ δε σου χρωστάω. Πήγαινε να ανοίξεις ένα μαγαζί, να χτίσεις στην οικοδομή, να παίξεις κιθάρα στην Αριστοτέλους, ή αν είσαι τόσο αποφασισμένος να παραμείνεις σε όλη σου τη ζωή παράσιτο, να βρεις μια γωνία και να ψοφήσεις.
Γιατί αν αύριο-μεθαύριο εσύ θεωρείσαι το ίδιο επιστήμονας με εμένα, τότε εγώ θα τραβάω τις κωλότριχές μου που ασχολήθηκα και θα έχω και δίκιο.
Αυτά, και να προσέχετε μην πέσετε θύμα ρατσιστικών διακρίσεων απ'τη μαινόμενη Αγγλικού με το απουσιολόγιο.