Ναι, Είμαι Μισογύνης.

Κατά καιρούς βλέπω να κοινοποιούνται στην αρχική μου δημοσιεύσεις από τη σελίδα "Ναι, Είσαι Μισογύνης".
Όπως θα ψυλλιάζεστε, η σελίδα αυτή είναι από και για τις γυναίκες που πιστεύουν ότι αν μια χοντρή φωτογραφηθεί γυμνή προτάσσει δυναμική αντίσταση ενάντια στα στάνταρ ομορφιάς και στην ανδροκρατούμενη κοινωνία, ενώ αν μια αδύνατη φωτογραφηθεί γυμνή είναι έρμαιο των στάνταρ ομορφιάς και της ανδροκρατούμενης κοινωνίας.
Κι αν κρίνω από το ποστ που ακολουθεί, το οποίο είδα προχθές αλλά γράφω γι'αυτό σήμερα γιατί μόλις γύρισα απ'το second leg της Χαλκιδικής όπου και αποπλανούσα Σέρβες τουρίστριες, οι κοπέλες του ΝΕΜ έχουν κάποιες μάλλον ενδιαφέρουσες απόψεις για το τι συνιστά μισογυνισμό.

Χμ...ενδιαφέρον, τωόντι. Αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το σχόλιο που κάνει από κάτω η Τυχαία Αμαζόνα του Φέισμπουκ #145, όπου μας λέει:
"αυτός ο μαλάκας που έγραψε το απαράδεκτο caption μάνα έχει; 
αν έχει θα ήθελα πολύ να δω πώς θα αντιδρούσε αν κάποιος άλλος μαλάκας έκανε την εν λόγω εικόνα εις βάρος της μάνας του."
Και αφότου την ενημερώσουν στα σχόλια ότι είναι ο τάδε αστειάτορας του Τουίτερ που έχει και εννιά χιλιάδες φόλουερς ξέρω γω, η Τ.Α.τ.Φ. #145 επανέρχεται με το εξής:
"άλλοι 9000 ηλίθιοι λοιπόν. σ'ευχαριστώ που μου έστειλες το σύνδεσμο να τον κάνω block ώστε να μην έχω την ατυχία να πέσω πάνω στις μαλακίες που ανεβάζει."
Να κάτι στο οποίο παραδέχομαι τις φεμινίστριες του ίντερνετ. Στο ότι δεν κάνουν ποτέ ισοπεδωτικές γενικεύσεις!
Αλλά για μισό λεπτό. Ας πάμε πάλι πίσω στο πρώτο οργίλο στέιτμεντ της Τ.Α.τ.Φ. #145. Η κοπελιά εδώ...τι ακριβώς προσπαθεί να μας πει; Ότι ο τύπος που έφτιαξε το meme με την Δέσποινα Χαραλαμπίδου, βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ, και την καταπληκτική της συνταγή για κολοκυθοκεφτέδες, θα έπρεπε να νιώθει βαθύτατα προσβεβλημένος αν γράφανε το ίδιο για τη μάνα του.
Ε...γουάτ;
Από πότε είναι η έσχατη προσβολή για μια γυναίκα το να φτιάχνει κολοκυθοκεφτέδες;
Είναι ειλικρινής ερώτηση αυτή. Το έχετε ακούσει εσείς να λέγεται; Θέλω να πω, είναι διαδεδομένο και μόνο εγώ έχω ξεμείνει αποκομμένος από την κοινωνία; Δηλαδή υπάρχει καταγεγραμμένο και σε rap battle?
-Είσαι φέικ ρε! Είσαι ένα σκουπίδι! Δεν περνάς για γκάνγκστα ούτε στο Μενίδι!
-Α, ναι; Κι εσένα η μάνα σου φτιάχνει και γαμώ τους κολοκυθοκεφτέδες!
-Ω παλιόπουστα να σου γαμήσω!
Εγώ, πάλι, ίσως και να φταίει που ναι, είμαι μισογύνης, αλλά δεν βλέπω όχι μισογυνισμό, ούτε καν κακεντρέχεια στο συγκεκριμένο meme. Δε διακρίνω ούτε το ύφος του "τράβα στην κουζίνα σου", ούτε τίποτα τέτοιο.
Και όσο για το αν θα του άρεσε του τυπά να λένε τέτοια για τη μάνα του, εγώ σας λέω το άλλο: ότι πρώτος ο ίδιος είδε την ταύτιση με τη μάνα του. Πού είναι το κακό; Όλοι μας δεν έχουμε για μάνα μια κυρα-Δέσποινα; Που έχει κι αυτή μια καταπληκτική συνταγή για κολοκυθοκεφτέδες, μας κυνηγάει από πίσω με τη ζακέτα παρ'όλο που είμαστε είκοσι χρονών μαντράχαλοι και μας λέει να χαμηλώσουμε αυτά τα Μετάλικα που ακούμε γιατί παραπονιούνται οι γείτονες.

Πέραν βεβαίως του ότι δεν πρόκειται να λυπηθούμε κιόλας άτομο που παίρνει μισθό οχτώ χιλιάδες ευρώ το μήνα για να ασκεί συμπολιτευτική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που συμπολιτεύεται με την αντιπολίτευση.
Είμαι σίγουρος ότι η προηγούμενη πρόταση βγάζει νόημα.
Βέβαια εδώ έχουμε ακούσει ότι αποτελεί θύμα σεξιστικών επιθέσεων, απ'όλους τους ανθρώπους που υπάρχουν στον κόσμο, αυτή.

Fun fact για τη Ζωάρα: Το 2006 ανέλαβε ως δικηγόρος που είναι την υπεράσπιση του "βιαστή με τις τυρόπιτες", του οποίου τα θύματα ήταν τουρίστριες από την Βόρεια Ευρώπη και μία απ'τον Καναδά.
Επειδή δεν έβλεπε ότι ο πελάτης της θα τη γλίτωνε, επί εννιά χρόνια ανέβαλε και καθυστερούσε τη δίκη γιατί ξέρω εγώ είχε να αναλάβει ένα τροχαίο στη Λάρισα, αναγκάζοντας έτσι τις κοπέλες που βιάστηκαν να ταλαιπωρούνται επιπλέον στα δικαστήρια για εννιά χρόνια, για να κυκλοφορεί ελεύθερος ο βιαστής.
Αυτό σας φαίνεται αρκετά σεξιστική συμπεριφορά, κορίτσια του ΝΕΜ, ή οι κολοκυθοκεφτέδες είναι πιο επικίνδυνοι για τη γυναικεία αξιοπρέπεια;
Αν δε θέλετε να απαντήσετε σε αυτή την ερώτηση, τουλάχιστον απαντήστε στην επόμενη. Επιτρέπεται να κάνουμε χιούμορ με τις γυναίκες, ή και γενικότερα, ή όχι;
Γιατί, βεβαίως, αν θέλετε να είστε συνεπείς στη στάση σας, τότε κάθε είδους χιούμορ που θίγει τον οποιονδήποτε θα πρέπει να μη γίνεται αποδεκτό. Αυτό, ας πούμε:

Απαγορεύεται! Προσβάλλει τους ανθρώπους που έχουν παραπανίσια κιλά και δεν προσαρμόζονται στα παράλογα πρότυπα ομορφιάς της ανδροκρατούμενης κοινωνίας.
Επίσης έχει τη Ζωάρα στο ρόλο της κακιάς, άρα είναι μισογυνιστικό.

Κι αυτό απαγορεύεται! Προσβάλλει τους χρήστες ναρκωτικών, οι οποίοι είναι άτομα που χρειάζονται τη στήριξη και την αγάπη μας και όχι τη χλεύη μας.
Επίσης το "πρεζάκι" είναι η Άννα Βαγενά, άρα είναι μισογυνιστικό.

Απαγορεύεται λέμετε! Προσβάλλει τους λαϊκούς ανθρώποι, που δεν μπαίνουν στα καλούπια της πλουτοκρατίας και του σνομπισμού.
Απαγορεύεται το χιούμορ λοιπόν. Πράξις νομοθετικού περιεχομένου, υπογραφή: Η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Επίσης, something something μισογυνισμός, γιατί εδώ που φτάσαμε, why fucking not?
Γιατί εν τέλει το πρόβλημα δεν είναι ότι πέντε-δέκα τρελαμένες θέλουν να μας επιβάλλουν με τι θα αστειευόμαστε και με τι όχι. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο και είναι κάτι που θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.
Ας πάμε σε ένα λίγο άσχετο παράδειγμα. Η λέξη "φασίστας" αρχικά σήμαινε τον υποστηρικτή του καθεστώτος Μουσολίνι, και στη συνέχεια επεκτάθηκε για να σημαίνει τον υποστηρικτή ολοκληρωτικών καθεστώτων γενικότερα.
Και στη συνέχεια η λέξη ξεχειλώθηκε τόσο πολύ από την αριστερή ρητορεία, χρησιμοποιούμενη κατά βάση προς όποιον διαφωνεί μαζί της, που πλέον είτε φασίστα πεις κάποιον είτε μαλάκα τον πεις είναι το ίδιο και το αυτό σαν αντίκτυπος.
Βλέπετε τι θέλω να πω; Όταν χρησιμοποιείς άκριτα και επιπόλαια λέξεις που έχουν μια ιδιαίτερη νοηματική βαρύτητα, στο τέλος τις ελαφρύνεις μέχρι που να σημαίνουν τα πάντα και να μη σημαίνουν τίποτα.
Ας δούμε, από το ΝΕΜ παρμένο, γιατί ακόμα κι ένα σταματημένο ρολόι πετυχαίνει τη σωστή ώρα δύο φορές τη μέρα, ένα σοβαρό παράδειγμα μισογυνισμού:

Μισογύνης αυτός που εμμονικά επαναλαμβάνει ότι οι γυναίκες είναι συναισθηματικά ανάπηρες. Μισογύνης κι αυτός που έκανε ένα αστείο για τους κολοκυθοκεφτέδες της κυρα-Δέσποινας.
Η διαχωριστική γραμμή πού είναι;
Υπάρχει; Δεν υπάρχει; Θέλετε να μπούμε στη λογική του "ο νυχοκόπτης κόβει, το βενζινοπρίονο κόβει, άρα ο νυχοκόπτης είναι εξίσου επικίνδυνος με το βενζινοπρίονο"; Γιατί αυτή η λογική, όπως και να τη διαβάσεις, θα οδηγήσει σε ασχήμιες.
Και το να ψάχνεις να βρεις παντού τον κρυμμένο μισογυνισμό, σαν να μελετάς Νεοελληνική Λογοτεχνία με τη φιλόλογο που περιμένει να βγουν τα χαρτιά για το διαζύγιό της με τον μέθυσο σατράπη άντρα της, αντί απλά να πάρεις στην πλάκα αυτό που προορίζεται για πλάκα και πού και πού να κοιτάς μήπως φταις κι εσύ σε κάτι, θα σε καταντήσει σαν τον τρελαμένο Παοκτζή που δεν ξέρει να πει για τίποτε άλλο εκτός από τη διαιτησία και το κατεστημένο της Αθήνας.
Ή σαν τον γερο-παράνοια που κάθεται όλη μέρα και φυλάει καραούλι με το δίκανο γιατί νομίζει ότι θα έρθουν οι κουμμουνισταί και θα του πάρουν το κομπόδεμα απ'το στρώμα.
Ξέρετε πώς ακούγεστε όταν κάνετε τόσο μεγάλο θέμα απ'τους κολοκυθοκεφτέδες;
"Ο από πίσω μου στο φανάρι με κόρναρε, ο παλιομισογύνης!"
"Ένας κάπνιζε δίπλα μου στη στάση του λεωφορείου κι ήρθε ο καπνός του στα μούτρα μου, α να χαθεί ο βρωμοσεξιστής!"
"Ένας εκεί που καθόμουν στο μπαρ ήρθε και με ρώτησε αν έχω φωτιά, άι στα κομμάτια με τον κάθε φαλλοκράτη!"
Υπερβάλλω; Ίσως και να υπερβάλλω. Αλλά όταν αναφέρεστε σε κάθε έναν που δε φέρεται όπως θα θέλατε σαν μισογύνη, και σε κάθε κοινωνική νόρμα που δε σας βολεύει ως "κουλτούρα του βιασμού", τότε όταν, μακριά από δω, έρθετε αντιμέτωπες με τον πραγματικό μισογύνη ή τον πραγματικό βιαστή, τότε δε θα σας πιστέψει κανείς.
Γιατί θα θυμούνται το παραμυθάκι με τον βοσκό που έσπαγε πλάκα με τους συχωριανούς του ότι κατέβηκε ο λύκος στο χωριό, κι όταν όντως ο λύκος κατέβηκε στο χωριό κανείς δεν τον πίστευε και τον άφησαν να τους ρημάξει τα πρόβατα.
Και θα λέει ο κόσμος, "άσε μας μωρέ με την ηλίθια, που της ζήτησε κάποιος σε ένα μπαρ το τηλέφωνό της κι αυτή έλεγε ότι έπεσε θύμα σεξιστικής επίθεσης".
Ευγενής μεν ο σκοπός σας, κορίτσια του ΝΕΜ, αλλά με την υστερία που τον κυνηγάτε, το μόνο που καταφέρνετε είναι να τον εξευτελίζετε.
Αυτά, και να προσέχετε μη φάτε πολλούς απ'τους κολοκυθοκεφτέδες της κυρα-Δέσποινας, σας πέσουν βαριοί στο στομάχι και βλέπετε εφιάλτες με ιντερνετικούς μισογύνηδες.

Το τρις εξαμαρτείν...

Επί έξι μήνες τώρα ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου.
-Μόνο έξι μήνες είναι; Δεν είναι όλη η ελληνική ιστορία από το 1821 μέχρι σήμερα;
Βεβαίως. Απλά η εκδοχή της παράστασης που ανεβαίνει με τον τωρινό θίασο είναι και αυτή που θα σαρώσει όλα τα θεατρικά βραβεία της σεζόν.
Ο Πρωθυπουργός που έσκισε τα μνημόνια.
Με ένα νόμο κι ένα άρθρο.
Που δεν υπήρχε μία στο εκατομμύριο η Μέρκελ να του πει όχι.
Που έφερε την Ελπίδα.
Που έπαιξε το νταούλι και οι αγορές χόρεψαν.

Χθες το βράδυ ψήφισε συμφωνία.
Δεν το λέμε πλέον μνημόνιο, γιατί το trademark του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι τα πάντα θα αλλάζουν όνομα-προχθές διάβασα ότι από πρώτης Αυγούστου το τζατζίκι θα λέγεται επίσημα "σως γιαουρτιού με άρωμα σκόρδου"-, κάτι που μάλλον έλκει από τότε που το ΠΑΣΟΚ μετονομάστηκε σε ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά για να συνεννοούμεθα, θα το λέμε εφεξής μνημόνιο.
Το τρίτο.
Και μακρύτερο, ως είθισται.
Το "πρώτη φορά αριστερά" μνημόνιο ψηφίστηκε από σύσσωμη τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, τις λεγόμενες μνημονιακές δυνάμεις.
Επίσης ψηφίστηκε και από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Όχι όλες, βέβαια. Το ΚΚΕ έμεινε σταθερό στο όχι, γιατί είναι ακόμα σε μόνιμη άρνηση μετά από εκείνη την αποφράδα μέρα του 1991 που κατέρρευσε η μαμά Σοβιετική Ένωση. Επίσης η Χρυσή Αυγή έμεινε σταθερή στο όχι, γιατί το σχέδιο της ΧΑ για την έξοδο από την κρίση είναι να σφάξουμε όλους τους Πακιστανούς.
Αλλά οι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, τις θυμάστε; Τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, που αποχώρησε από τη ΝΔ γιατί αρνήθηκε να υπογράψει μνημόνιο.
Ήταν ο ίδιος που αν χρειαζόταν θα το έκανε Κούγκι.
Τελικά, όπως λέει το παλιό ανέκδοτο, "ε, τα ξέρεις τώρα στην Ελλάδα, πότε τελειώνουν τα σκατά, πότε τρυπάνε τα βαρέλια, πότε σκίζονται τα μαστίγια..."...ε...πότε τελειώνει το μπαρούτι...δεν μπόρεσε ο Πάνος να το κάνει Κούγκι.
Όλοι οι βουλευταί των Ανεξ.Ελ (εγκτων) ψήφισαν ναι στο Μνημόνιο 3: Η Επιστροφή του Βασιλιά, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Και τι έγινε η άλλη αντιμνημονιακή δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή που έλεγε "ποτέ ξανά μνημόνιο"; Σίγουρα θα αντιστάθηκε σε αυτόν τον νέο εκβιασμό των δανειστών.
Η ιστορία λέει ότι το 2015 όλος ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται υπό μνημονιακή κατοχή.
Όλος; Όχι! Υπάρχει ένα χωριό ανυπότακτων βουλευτών, 38 στο σύνολο, που αντιστέκεται ακόμα και για πάντα θα αντιστέκεται στο μνημόνιο.

Ο πρωθυπουργός δυστυχώς λύγισε υπό το βάρος των περιστάσεων, καθώς δεν είχε άλλη εναλλακτική. Εν αντιθέσει με τους Σαμαρά και ΓΑΠ που είχαν άλλη εναλλακτική αλλά δεν την ακολούθησαν γιατί ήταν σαδιστές και γούσταραν να βλέπουν τον πόνο στα μούτρα μας.
Αλλά το μικρό ανυπόταχτο χωριό έχει ατρόμητους και γενναίους πολεμιστές. Δυνατά πολιτικά ονόματα, όπως ο Λαπαβίτσας, ο τυπάς που συνιστά δραχμή ενώ πληρώνεται σε αγγλική λίρα.
Ο Μιχελογιαννάκης, αυτός που έκανε απεργία πείνας με τους Σύρους πρόσφυγες και ταυτόχρονα έπινε το καφεδάκι του στο Σύνταγμα, ο οποίος, σε μια σπάνια για Έλληνα πολιτικό κρίση αυτογνωσίας, παραδέχτηκε ότι είναι μαλάκας.
Η Ζωάρα μας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που στη χθεσινή της ομιλία δάκρυσαν μέχρι και τα τσιμέντα όταν μας υπενθύμισε για τους φοιτητές που πέθαναν από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού και αυτόν που πέθανε επειδή μπήκε στο τρόλεϊ χωρίς εισιτήριο.
Το ότι άτομα που δεν ήξεραν ότι δεν κάνει να ανάβεις φωτιά σε χώρο που δεν εξαερίζεται γιατί θα γεμίσει μονοξείδιο και θα πεθάνεις από ασφυξία, κατάφεραν παρ'όλα αυτά να γίνουν φοιτητές είναι προφανής συνέπεια του μνημονίου.
Μετά είναι ο Λαφαζάνης. Ο μεγάλος αυτός πολιτικός ανήρ που είχε σχέδιο να μπουκάρει στην Τράπεζα Της Ελλάδος και να αρπάξει 22 δις.
Όταν ο Τζήμερος κάλεσε τους πέντε-δέκα παλαβούς που τον ψηφίζουν σε εκείνο το απίθανο πραξικόπημα, παρενέβη εισαγγελέας.
Για τον Λαφαζάνη δεν παρενέβη ούτε εισαγγελέας ούτε ψυχίατρος.
Ο οποίος σήμερα δήλωσε ότι δε στηρίζει τα μέτρα, αλλά στηρίζει την κυβέρνηση.
Η οποία κυβέρνηση στηρίζει τα μέτρα, τα οποία δε στηρίζει ο Λαφαζάνης, ο οποίος παρ'όλα αυτά στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά είπαμε-δε στηρίζει τα μέτρα.
Ξαφνικά νιώθω ότι έχω μπλέξει τον Τόνι Μοντάνα με τη Χάνα Μοντάνα.

Μετά έχουμε τη Ραχήλ της καρδιάς μας. Ό,τι και να πω για τη Ραχήλ θα είναι λίγο. Γι'αυτό δε θα πω τίποτα. Θα την αναπολήσω σιωπηλά, μετρώντας τα ραχηλιάρικα στο πορτοφόλι μου και ατενίζοντας τις αγορές που χορεύουν πεντοζάλη.
Και πάμε στον Γιάνη.
Τον Γιάνη με το ένα νι.
Τον Γιάνη τον Μπαρουφάκη.
Που επί έξι μήνες πήγαινε κι ερχότανε στον Σόιμπλε και τον Ντάισελμπλουμ και έλεγε για θεωρίες παιγνίων και για προχωρημένες οικονομικές θεωρίες που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ όπου και είναι λέκτορας και πάει για επίκουρος.
Νόμιζε ο Μπαρουφάκης ότι ο ζητιάνος θα πάει και θα θέσει τους όρους με τους οποίους θα ζητιανέψει τα λεφτά του πλούσιου.
Νόμιζε ο Μπαρουφάκης ότι η οικονομία είναι πόκερ, κι ότι άμα κάνει καλή μπλόφα θα κερδίσει την παρτίδα.
Αυτό που δεν του είπανε ότι άμα το φύλλο σου είναι ένα δυάρι, ένα πεντάρι, ένας δράκος απ'το Τίτσου και δύο χαρτάκια Πανίνι με τον Ζιντάν, όσο και να τραβήξεις τη μπλόφα κάποια στιγμή θα φας τα μούτρα σου.
Μέχρι και ο Τσίπρας, που μία φορά στο εξάμηνο θα έχει κι αυτός μια αναλαμπή σύνδεσης με την πραγματικότητα, κατάλαβε ότι άμα συνεχίσει να παίζει το σύστημα Μπαρουφάκη, με θεωρία παιγνίων δεξί χαφ, μετα-κεϋνσιανές θεωρίες επιθετικό και "ουάου!" για τέρμα, πάει φουλ για υποβιβασμό.
Κι έτσι ήρθε ο Τσακαλώτος.
Αλλά ο Μπαρουφάκης δεν είχε σκοπό να μην ασχολείται ο κόσμος μαζί του. Λίγες μέρες αφότου έφυγε απ'το υπουργείο, κι ενώ στη Βουλή διεξάγετο κρίσιμη ψηφοφορία για να πάει ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες και να πει στους Γερμανοί "εντάξει, δέχομαι να κατεβάσω σώβρακο, αλλά παραμένω ανένδοτος στη βαζελίνη", αυτός πήγε στην Αίγινα να κάνει διακοπές με την κόρη του.
Στο χωριό μου αυτό συνήθως το λένε "ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται", αλλά ο Μπαρουφάκης είναι καραφλό μουνί.
Κι επειδή είναι καραφλό μουνί, τώρα ξεδιάντροπα βγαίνει και λέει ότι τόσον καιρό προετοιμαζόταν για δραχμή.
Ο ίδιος. Για τη χώρα δε μας είπε τίποτα.
Screw you, guys. Πάω στην Αίγινα.

Επί ένα μήνα, κι ενώ ήξεραν ότι η παράταση ρευστότητας έληγε στις 30 Ιουνίου και μετά θα έπρεπε να κάνουν ζάφτι τη χώρα με μπάτζετ πενήντα ευρώ κι ένα μισοφαγωμένο πιτόγυρο, έπαιζαν την κολοκυθιά με τους δανειστές, νομίζοντας ότι βαράνε το νταούλι.
Από το ένα δις που έλεγε το mail Χαρδούβελη, φτάσανε στα 8 δις και άκρη δε βγάζανε, γιατί κάνανε σαν την γκόμενα που είχε τη φαεινή ιδέα να διακοσμήσετε μαζί το σπίτι και τώρα οι κουρτίνες είναι πολύ σκούρες και τα μαξιλαράκια είναι πολύ σκληρά και για όνομα του θεού, η αφίσα με τον Τζον Ράμπο καβάλα σε έναν τυραννόσαυρο που πυροβολεί τον Ιντιάνα Τζόουνς πρέπει να φύγει α-μέ-σως!
Και μετά ήρθε το δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Το 62% "όχι" του λαού, που παίζει να είπαν όχι απλά και μόνο για να ρουμπώσουν τους γλίτσηδες των Μέγκα-ΑΝΤ1-Σκάι, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα τι διαλέγουν ψηφίζοντας όχι, έγινε "ναι" σε τρεις μέρες.
Τόσο κράτησε η υπερηφάνεια κι η αξιοπρέπεια του λαού.
Για να μη διχάσει το κόμμα του ο Αλέξης δίχασε τον κόσμο, και τελικά δίχασε ΚΑΙ το κόμμα του.
Πώς το έλεγε παλιά ο Μπονάτσος; Πά'α πολύ ω'αίο!
Και τελικά το όχι που έγινε ναι μας έφερε το τρίτο μνημόνιο, το μακρύτερο, το αριστερό.
Με μέτρα 15 δις.
Τα οποία σύμφωνα με την νέα αριθμητική που θα εισάγει από του χρόνου ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, ο απόφοιτος Κολεγίου Αθηνών που κατηγορεί τον θεσμό της αριστείας ότι δημιουργεί ελίτ, είναι λιγότερα τόσο από το 1 δις, όσο και από τα 8 δις.
Τι τα θες; Τα πρώτα δύο μνημόνια είναι δύσκολα. Μετά συνηθίζεις.
Το καλύτερο ξέρετε ποιο είναι;
Ότι ακόμα και μετά από όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι, υπάρχουν άτομα που λένε "ακόμα κι έτσι, πάλι θα τους ψήφιζα".
Έχετε προσέξει ότι αν ρωτήσετε σήμερα δε θα παραδεχτεί κανείς ότι ψήφισε ποτέ στη ζωή του ΠΑΣΟΚ, άσχετα που μόνο έξι χρόνια πριν είχε βγει κυβέρνηση με 43%;
Προφανώς την είχαν βγάλει οι εξωγήινοι, οι μασόνοι ή οι κάτοικοι της Κοίλης Γης.
Στο ΣΥΡΙΖΑ δίνω μέχρι τον Οκτώβριο.
Αυτά, και να προσέχετε μην πείτε κάτι που δεν πρέπει και σας βγάλουν γερμανοτσολιά, πουτανάκι της Μέρκελ, βαστάζο του Σόιμπλε και νεροκουβαλητή στο μύλο της αντίδρασης.

Είναι Τρελός ο Καραφλός

Αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει με το δημοψήφισμα.
Αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει με την παραίτηση του Πιτσαδόρου από πρόεδρος της ΝΔ και την παραίτηση του Γιάνη Μπαρουφάκη από το υπουργείο Οικονομικών.
Αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει με τις προτάσεις που ξέχασε να φέρει στο Eurogroup ο νέος υπουργός Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει καν με το κάλεσμα του φιλελέ (;) πολιτικού (;) Θάνου Τζήμερου (;) στους υποστηρικτές (;) του να μπουκάρουν την Παρασκευή στα υπουργεία και να τους πετάξουν έξω με τις κλωτσές, Inglourious Basterds-style.
Αν και ομολογουμένως αυτό είναι κάτι που ψοφάω να δω να γίνεται.
Όχι. Αυτό το άρθρο έχει να κάνει με τον Metal God Ρομπ Χάλφορντα που, μαζί με τους Αρχιερείς του, Γκλεν Τίπτον, Ρίτσι Φόκνερ, Σκοτ Τράβις και Ίαν Χιλ, κήρυξαν τον ιερό λόγο του χέβι μέταλ στο Τεραβάιμπ το Σάββατο που μας πέρασε.

Ξέρω τι θα μου πείτε. Ότι ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται. Αλλά αφενός ζούμε στο έτος 2015 και τα μουνιά είναι αποτριχωμένα (τα άξια λόγου τέλος πάντων) κι αφετέρου μιλάμε για τον Metal fuckin' God.
Ο οποίος όχι απλά μετέδωσε στα πλήθη το σοκ και πέος της υπέρτατης φωνής του, αλλά μας άγγιξε, εμένα, τον Φίδη και τον Πριστοφιλενάδο του Φίδη, δίνοντάς μας το αυτόγραφό του.
Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.
Η αρχή έγινε την Παρασκευή, όπου, σύμφωνα με βρώμα που κυκλοφόρησε, η μπάντα διέμενε στο Χίλτον.
-Χίλτον...ξεπεσμένα ξενοδοχεία παγκοσμίως...παρατήρησε ο Φίδης, ως γνωστός connoisseur (το γκούγκλαρα) των πολυτελών ξενοδοχείων.
Στο οποίο η εύλογη απάντηση ήταν, και τι περιμένεις από αλυσίδα που έχει κληρονόμο την Πάρις;
Am I right or what?
Σε αυτό το σημείο να πω ότι ο Φίδης κι ο Πριστοφιλενάδος, μαζί με τις hot-as-fuck γυναίκαι τους από των οποίων τα συρτάρια βεβαιώνω τον Φίδη ότι δε λείπει κανένα φορεμένο ή αφόρετο εσώρουχο, εκπροσώπησαν επάξια το ελληνικό πριστέικο κίνημα στις συναυλίες του Αμβούργου και του Βερολίνου, όπου και είδαν από κοντά τους Μέταλ Γκοντς σε όλο τους το μεγαλείο, αποσπώντας υπογραφές και φωτογραφίες με τα μέλη της μπάντας.
Επίσης ο Φίδης, μόνος του αυτή τη φορά, εκτέλεσε κομάντο αποστολή και στη Σόφια, απ'όπου επέστρεψε με το απόθεμα σε σκληρό νόμισμα των 8,5 λέβα καθώς και με τη μαρτυρία Θεσσαλονικέως εκδρομέα που βιαζόταν να κατέβει απ'το πούλμαν για να πάει στο κάγκελο και να κρεμάσει τη σημαία της Παοκάρας.
ΠΑΟΚ-Φραπέδε-και Χελ Μπεντ Φορ Λέδε.

Επειδή όμως οι Μέταλ Γκοντς δε χορταίνονται ποτέ, ο Φίδης κι ο Πριστοφιλενάδος, μαζί με εμένα την παρθένα, πήγαμε στην πισίνα του Χίλτον, όπου και απολαύσαμε μπύρα Φιξ τιμώμενη στα 9 ευρώ ή 3066,75 δραχμές.
Σημειωτέον ότι αυτό έγινε την προηγούμενη Παρασκευή κι ενώ ίσχυε όριο 60 ευρώ στις αναλήψεις.
Έτσι πάει όταν τον φυσάς τον παρά.
Ενώ ο Φίδης κι ο ΠΦ (για να μην ξοδεύω πολύτιμα πλήκτρα να γράφω όλη τη λέξη "Πριστοφιλενάδος") είχαν εντοπίσει τον Ρίτσι Φόκνερ να λιάζει το ασπρουλιάρικο εγγλέζικο κορμί του κάτω απ'τον καυτό κι ανελέητο ήλιο της Αθήνας, έρχεται ένας τύπος απ'το μπροστινό τραπέζι.
Ο τύπος ήταν τόσο clarinet groom που θα ορκιζόμουν ότι τον είχα πετύχει πριν δυο μέρες στα Μαμούνια Λάιβ να βαράει παλαμάκια ενώ μπροστά του λικνιζόταν στο ρυθμό του γυφτετελιού γκόμενα με πλατινέ τρέσα, ψωλάριουμ σε απόχρωση φραπόγαλου και μπλε φωσφοριζέ δωδεκάποντο.
Μας λέει λοιπόν το κλαρίνο, "για τους Πριστ ήρθατε;".
Η απάντηση που θα άρμοζε θα ήταν "εμείς για τους Πριστ ήρθαμε, εσύ για τον Τσαλίκη;".
Αλλά μετά το κλαρίνο συνέχισε λέγοντας "σας είδε ο Ρίτσι που φοράτε μπλουζάκια και πάει να ειδοποιήσει τους άλλοι να μην κατέβουνε".
Αχ και να'ξερε σε ποιους μιλούσε.
Επειδή με μπάτζετ 60 ευρώ τη μέρα το να ξημεροβραδιάσεις στο Χίλτον είναι ολίγον τι άουτ οφ δε κουέστιον, που λέμε και στη γειτονιά μου στο Φούλαμ απέναντι απ'το Στάμφορντ Μπριτζ, φύγαμε κι επανήλθαμε το απόγευμα στο Ρουφ Γκάρντεν.
Ναι, είναι το ίδιο απόγευμα κατά το οποίο στο Σύνταγμα είχε συγκέντρωση το Όχι και στο Καλλιμάρμαρο το Ναι.
Το μουνί όχι απλά χτενιζότανε, αλλά έκανε περμανάντ, ανταύγειες και θεραπεία ενυδάτωσης.
Το παράδοξο ήταν ότι στο Ρουφ Γκάρντεν οι τιμές ήταν πιο φτηνές. Κι είναι παράδοξο γιατί απ'το Ρουφ Γκάρντεν είχες θέα στην Ακρόπολη, στο Λυκαβηττό, ε...και βασικά στα δύο πράγματα που αξίζει να δεις στην Αθήνα, ενώ στην πισίνα ήταν ισόγειο και το πολύ που μπορούσες να ελπίζεις ήταν κανένας κώλος χωρίς κυτταρίτιδα.
Καθώς αράζαμε στο Ρουφ Γκάρντεν και φανταζόμασταν ότι από κάτω η Αθήνα θα καιγόταν (τελικά δεν άνοιξε ρουθούνι κι ήταν κρίμα), χτυπάει το τηλέφωνο του Φίδη. Ήταν ένας τύπος που έγραφε σε σάιτ και ουσιαστικά είπε "αν τους δείτε, χτυπήστε κανένα τηλέφωνο".
Για όλη την υπόλοιπη ώρα ο Φίδης άφριζε.
"Ρε τσαντιρόγιουφτε! Εμείς ήρθαμε εδώ για την καυλάντα μας και πληρώνουμε κανονικά 9 ευρώ τη μπύρα, κι εσύ που είναι η δουλειά σου πας να τη βγάλεις στο τζάμπα; Άι γαμήδια δηλαδή!".
Τελικά, απογοητευμένοι, αναχωρήσαμε, κι έξω βρήκαμε κάτι τύπους που τους είχε πετάξει έξω η ασφάλεια του ξενοδοχείου, απ'όπου πληροφορηθήκαμε ότι όλη η μπάντα ήταν εκεί-εκτός του Καραφλού.
Μη γνωρίζοντας πού θα μπορούσε να είχε πάει μόνος του ο Καραφλός, κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του Φίδη, όπου και καταστρώσαμε αυτό το μεγαλειώδες πανό:

Οκ, θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, αλλά δεν έχουμε κάνει Κνίτες για να εξειδικευτούμε στα πανό.
Την επόμενη μέρα, Σάββατο, ημέρα της συναυλίας, ξύπνησα με ένα σοκ: δεν υπήρχε Νεσκαφέ στο σπίτι του Φίδη. Κι έτσι δεν μπορούσα να φτιάξω φραπέ.
Όταν έκανα το σχετικό παράπονο στη Φίδαινα, γιατί πού πάμε αν ζούμε σε σπίτι που δεν μπορείς να φτιάξεις ένα φραπέ, αυτή απάντησε με το αποστομωτικό "κι εσύ ήρθες επίσκεψη και δε μας έφερες τίποτα. Ας έφερνες ένα κουτί Νεσκαφέ!".
Serves me right για να πάω να διαφωνήσω με γυναίκες.
Εν πάσει περιπτώσει, ήταν η μεγάλη ώρα της συναυλίας και το Rockwave Festival, αυτό που στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει τεράστια μεταλλικά ονόματα όπως η Νατάσα Μποφίλιου, θα μας έδινε αυτό που λαχταρούσαμε: αγνό, καυτό ατσάλι, απευθείας στον γκώλο μας.
Οι πύλες του χωραφιού-με-μια-εξέδρα-στη-μέση που αποκαλείται Terravibe Park είχαν ανοίξει και μας περίμεναν.
Έτσι κι εμείς, έχοντας φορτώσει στο Χουντάι Ι5-ελεύθερος υπηρεσίας του Φίδη το πανό, τα βινύλια του Φίδη σε περίπτωση που προέκυπτε συνεδρία αυτόγραφου, και την αστείρευτη μεταλλική μας καύλα, κατευθυνθήκαμε κατά τον αυτοκινητόδρομο.

Έξω απ'το Terravibe επικρατούσαν ελληνικά σκηνικά απείρου κάλλους, με πλανόδιους έμπορους που προσέφεραν ψητό αρκουδολουκάνικο και άντερα αγριογούρουνου τηγανισμένα σε λίπος ταύρου με μέλι (βρείτε από ποιο Αστερίξ προέρχονται τα εν λόγω εδέσματα και κερδίστε μια φραπεδιέρα τριών ταχυτήτων), καθώς και τα απαραίτητα μπλουζάκια Πριστ, Πρόντιτζυ (ντουβ-ντουβ-ντουβ-ντουβ-ντουβ) και των λοιπών καλλιτεχνών της συναυλιακής ημέρας, που αν τους πετούσες μπανάνα θα άρχιζαν να χοροπηδάνε.
Μέσα στο Terravibe βρήκαμε άλλες μεγάλες προσωπικότητες του μπλόγκινγκ όπως ο Πρόεδρας του ΑΠΙ κι η Ηώς Ξανθιά, η οποία έχει να γράψει από πέρσι τα Χριστούγεννα και την εγκαλώ στην τάξη. Για να προλάβουμε να πιάσουμε κάγκελο και να κρεμάσουμε τη σημαία της Παοκάρας το πανό, ακούσαμε ολόκληρο το σετ των Rotting Christ. Αν και προσωπικά δεν είμαι φίλος του μπλακ, ο Σάκηηηηηηης! Τόλης και οι υπόλοιποι παρατρεχάμενοί του σατανίστηκαν καταλλήλως και άναψαν τα αίματά μας για την περίσταση.
Και μετά...
...το χάος.
Νιώθω λίγος, ελάχιστος, τιποτένιος, ένα πετραδάκι μέσα στην αρβύλα του Χάλφορντα, ένας κόκκος αστρικής σκόνης μπροστά στο σύμπαν του μέταλ. Δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω το πώς είναι για πρώτη φορά να βλέπεις μπροστά σου τους Metal Gods να ξεδιπλώνουν τους ύμνους τους.
Victim of Changes. Hell Bent For Leather. Halls of Valhalla. Jawbreaker. Turbo Lover. Electric Eye. Living After Midnight. Breaking The Law. You've Got Another Thing Coming. Επίσης κάτι καινούρια απ'τον τελευταίο δίσκο που δεν τα πολυπρόσεχα και μου έφαγε ο σκύλος την εργασία. Και χύσιμο στη μάπα για τελείωμα με Pain-fuckin-killer.
Πούτσα και ξύλο στον πουσταρά τον Θρύλο.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ο Χάλφορντ αναγνώρισε τον Φίδη και τον ΠΦ, αναφωνώντας "good to see you again". Και μετά τη λήξη της πήρε το πανό και το ύψωσε στην σκηνή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.

Είχαμε βγάλει συλλογικά τις ψωλές μας και τις κοπανούσαμε στο κάγκελο.
Και μετά...η αποκορύφωση. Ο Χάλφορντ μας κάλεσε στο ξενοδοχείο του, γιατί ήθελε να ξαναδεί τους τρελούς που έκαναν τον γύρο της Ευρώπης για να τον δουν και να τον ξαναματαδούν.
Και φυσικά ακολούθησα κι εγώ, γιατί μετά θα έκλαιγα αν δε με πέρνανε μαζί.
Κι έτσι τώρα έχω φωτογραφικό ντοκουμέντο και υπογεγραμμένο το εξώφυλλο του Killing Machine από τον ίδιο τον Metal God.

Αυτή τη στιγμή βέβαια με χωρίζει από το αυτόγραφό μου μια απόσταση πεντακοσίων χιλιομέτρων, γιατί εγώ είμαι στη Θεσσαλονίκη και το αυτόγραφο κατάφερε να χωθεί κάτω απ'το κάθισμα συνοδηγού του Χουντάι.
Έχω καταφέρει να ξεχάσω στα ταξίδια μου στην Αθήνα σαμπουάν, φορτιστές για κινητά, εικοσάευρα και το ρεκόρ μου πρέπει να είναι ένα ζευγάρι παπούτσια.
Είναι λες και ψάχνομαι για δικαιολογίες να ανεβοκατεβαίνω στην πόλη Αυτών-που-τρώνε-Καλαμάκια.
Η βραδιά έκλεισε με πίτσες απ'τους Μερακλήδες, το μόνο μπουγατσατζίδικο που ήταν ανοιχτό στη Λεωφόρο Καβάλας στις 2 η ώρα τη νύχτα.
-Πώς σκατά καταλήξατε στη Λεωφόρο Καβάλας;
Ένας απ'τους φίλους του Φίδη που ήρθε μαζί μας έμενε στον Κολωνό. Ο οποίος δυστυχώς δεν έδωσε σαφή απάντηση αν ανήκει στα άτομα τα οποία είχε ξεπετάξει η Ευλαμπία.
Ουσιαστικά αυτά ήταν τα σημαντικά που συνέβησαν όσο ήμουν στην Αθήνα. Κατά τα λοιπά, παρακολούθησα τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και ολόκληρη την πρώτη σεζόν του How I Met Your Mother σε μία μέρα.
Μετά από τις μεγάλες συγκινήσεις πρέπει να χαλαρώνουμε.
Γιατί είμαστε σε κρίσιμη ηλικία για εμφράγματα.
Ή και όχι ας πούμε, δεν ξέρω, ρδεμπεύτηκα.
Αυτά, και να προσέχετε μην φάτε ψητό γατί έξω από το Τεραβάιμπ και μετά ψάχνετε να βρείτε θάμνο και δεν προφταίνετε.

Tell me, tell me, tell me the answer

You may be a lover but you ain't no dancer.

Τις τελευταίες μέρες ένα είναι το θέμα που επικρατεί στο πανελλήνιο, κι αυτό φυσικά δεν είναι ότι πήγα στην κατασκήνωση του Α Που Θου στο Ποσείδι where the "grass" is free and the girls are pretty, αλλά το δημοψήφισμα.
Δε θα μπω στον κόπο να προσπαθήσω να πείσω κανέναν σας τι θα ψηφίσει γιατί α) αν περιμένετε από μένα να σας βοηθήσω να αποφασίσετε γι'αυτό το θέμα τότε ζήτω που χεστήκατε και β) το ίντερνετ ήδη έχει γεμίσει με ορδές αλαλαζόντων Ελληναράδων που πρεσβεύουν την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια του Όχι.
Αυτό που θέλω να παρατηρήσω είναι ότι αυτοί οι ίδιοι που είναι έτοιμοι την επόμενη ημέρα να τρώνε βραστή υπερηφάνεια και τηγανητή αξιοπρέπεια, μόλις πας να τους κάνεις μια εύλογη ερώτηση της οποίας την απάντηση ξέρουν ότι δε συμφέρει να δώσουν, καταφεύγουν στην κλασική Συριζαίικη επιχειρηματολογική τακτική του "με ρωτάνε για τον ΠΑΟΚ και απαντάω για τον Ηρακλή".
Ας δούμε μερικά αληθινά παραδείγματα,
Ποστάρω εγώ από το κανονικό μου προφίλ στο φατσοτέφτερο το εξής:
Σοβαρά πάντως...αν εσείς οι Συριζαίοι δε θεωρείτε σαν τελειωτική και ντροπιαστική ήττα σας ότι στείλατε τον κόσμο να κάνει ουρές στα ΑΤΜ, ότι υποσχεθήκατε την Ελπίδα και τώρα δεν ξέρουμε τι μας περιμένει σε μια βδομάδα...τουλάχιστον θεωρήστε σαν ήττα ότι καταφέρατε να δικαιώσετε μέχρι και τη Βούλτεψη που έλεγε ότι θα τρέχουμε στα super market να φορτώνουμε κωλόχαρτο.
Απλό και κατανοητό, έτσι;
Σε δύο λεπτά έρχεται απάντηση από Συριζαία.
Ο κόσμος κάνει ουρές στα ΑΤΜ και τα σουπερμάρκετ γιατί του έχουν σπείρει πανικό τα κανάλια της διαπλοκής.
Πιο προβλεπέ κι από το αποτέλεσμα του Ολυμπιακός-Λεβαδειακός τελευταία αγωνιστική και με τον Λεβαδειακό στον πόντο απ'τον υποβιβασμό. Είναι γνωστό άλλωστε ότι για κάθε Συριζαίο που σέβεται τον εαυτό του, το να κατηγορεί τον Μπόμπολα, τον Αλαφούζο και το ΔΟΛ είναι πιο σημαντικό μέρος της μέρας του κι απ'το να βαράει την πρωινή.
Φραπεδιά.
Δεν ξέρω τι νομίζατε εσείς ότι εννοούσα.

Εγώ απ'την πλευρά μου απαντάω:
Δηλαδή ο Τσίπρας τι περίμενε; Ότι τα "κανάλια της διαπλοκής" δε θα το εκμεταλλεύονταν για να "σπείρουν τον πανικό"; Είχε την εντύπωση ότι ο Πορτοσάλτε κι ο Πρετεντέρης θα έδειχναν συμπαράσταση στο σχέδιό του; Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό σαν δικαιολογία. Ο Πορτοσάλτε κι ο Πρετεντέρης κάνουν τη δουλειά τους και δε θα τους μάθουμε τώρα.
Υ.Γ. Την Τρίτη που θα ανοίξουν οι τράπεζες τι θα έχουν μέσα;
Έχω άδικο σε αυτό που λέω; Είναι σαν να αφήσεις τον Μάικλ Τζάκσον να κάνει μπέιμπι-σίτινγκ στο οχτάχρονο παιδί σου και μετά να πας να του ζητήσεις τα ρέστα επειδή το παιδί ξυπνάει κλαίγοντας τα βράδια.
Είχε την εντύπωση ο Τσίπρας ότι θα μας έφερνε μπροστά σε ένα απ'τα πιο ιστορικά γεγονότα από τη μεταπολίτευση, με μιας βδομάδας προθεσμία, και η μόνη αντίδραση που θα ανέμενε θα ήταν του τύπου "α, οκ, καλά που μου το είπες, τι φαΐ θα φάμε σήμερα;".
Ενώ το δεύτερό μου σκέλος ρωτάει το εξής πράγμα. Ήδη από σήμερα έχουν εξαντληθεί τα εικοσάευρα και τα ΑΤΜ βγάζουν μόνο πενηντάρια. Την άλλη εβδομάδα, έστω κι ότι ανοίγουν οι τράπεζες, με τι σκατά ρευστό θα κινηθεί η αγορά; Και γι'αυτό ο Μπόμπολας κι ο Αλαφούζος θα φταίνε;
Και τώρα έρχεται η απάντηση στα δύο σαφέστατα ερωτήματα που έθεσα.
Ο αντίπαλος είναι ισχυρός, αλλά η μάχη δεν έχει τελειώσει.
Priceless. Μαλάκες μου, priceless. Για όλα τ'άλλα υπάρχει η Μάστερκαρντ, μιλάμε για τόσο priceless.
Όχι απλά απάντησε σε μηδέν απ'τα δύο ερωτήματα που έθεσα, αλλά απάντησε με τόσο εμφυλιακού τύπου ρητορεία που απορώ πώς δεν έκλεισε την απάντησή της με το "Ραντεβού στα γουναράδικα".
Σε αυτό το σημείο νιώθω ανεξήγητα την ανάγκη να αναφέρω το εντελώς άσχετο γεγονός ότι η εν λόγω τύπισσα σπουδάζει εδώ και κάτι χρόνια στην Οξφόρδη.
Κι εγώ ξέρω να πουλάω συμπαράσταση στους πρόσφυγες της Συρίας από τo Λοσάντζελε.

Ας πάμε σε ένα άλλο παράδειγμα. Επειδή άμα είσαι Συριζαϊκή κυβέρνηση πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι του "τάζω λαγούς με πετραχήλια", ο υπουργός συγκοινωνιών ανακοίνωσε ότι για την εβδομάδα που θα είναι κλειστές οι τράπεζες οι συγκοινωνίες θα είναι δωρεάν.
Αυτό βέβαια μόνο για την Αθήνα, γιατί ως γνωστόν άμα περάσεις τον Άγιο Στέφανο και την Ελευσίνα δεν είναι ελληνικό κράτος αλλά Μόρντορ και στη Μόρντορ εφαρμόζεται ο νόμος του Σάρουμαν.
Και βγαίνει λοιπόν ένας πανηγυρτζής της περηφάνειας και της αξιοπρέπειας να πανηγυρίσει το "τι ωραία, τι καλά, θα έχουμε τζάμπα λεωφορεία". Και του απαντάει ο άλλος:
Φαντάζομαι ότι οδηγούνται και συντηρούνται από εθελοντές και καύσιμα και ρεύμα είναι με ευγενική χορηγία κάποιου (Μαδούρο, Φωτόπουλου κλπ.). Σε διαφορετική περίπτωση για κάντε έναν κόπο να στείλετε τον λογαριασμό στην "κυβέρνηση". Όχι από τα ταμεία του κράτους όμως η πληρωμή του, από τα κομματικά - και αν δεν επαρκούν ας τα πάρουν από τους ψηφοφόρους τους... Τζάμπα μαγκιές με δημόσιο χρήμα - είναι και ποινικό αδίκημα για όσους το ξεχνάνε...
Προσπεράστε το εριστικό ύφος του τυπά (αν και στο συγκεκριμένο μαλακιστήρι που απαντούσε και λίγα του σούρνει κάθε φορά) και επικεντρώστε στην ουσία αυτού που λέει. Το κόστος που θα χρειαστεί για να εκτελούνται όλες οι συγκοινωνίες της Αθήνας δωρεάν για μια εβδομάδα βγαίνει στα πέντε εκατομμύρια ευρώ.
Αυτά πού θα τα βρούνε; Το "λεφτά υπάρχουν" το έλεγε κάποιος άλλος πρωθυπουργός του Ελλαδιστάν κι όλοι ξέρουμε πώς κατέληξε εκείνη η ιστορία.
Η απάντηση είναι η εξής:
Περιμενα οτι υπαρχει και ενα οριο ξεφτιλας που μπορεις να πρεσβευσεις.. Με ακυρωνεις συνεχεια! Εδω μιλαμε για την δωρεαν μετακινηση του κοσμο για μια δυσκολη βδομαδα και εσυ μου λες απο που θα τα βγαλουμε.. Αντι να χειροκροτησεις την πρωτοβουλια και να ξεκολλησεις για ΜΙΑ φορα και να δεις το ανθρωπινο καλο, εσυ φερεσαι, ως συνηθως με την μικροτητα που σε χαρακτηριζει! Τα περαστικα μου!!
Προσέξτε πόσο εμπεριστατωμένα εκπονεί το σχέδιό του για την εύρεση των πέντε εκατομμυρίων ευρώ που θα χρειαστούν γι'αυτή την τόσο άξια χειροκροτήματος πρωτοβουλία.
Οι άνθρωποι έχουν λάβει τέτοια εκπαίδευση στο να μην απαντάνε ποτέ σε αυτό που τους ρωτάνε, που σε λίγο δε θα απαντάνε καν στην ίδια γλώσσα. Θα τους ρωτάς κάτι στα ελληνικά κι αυτοί θα σου απαντάνε "Американская фирма Transceptor Technology приступила к производству компьютеров «Персональный спутник".

Βέβαια μία είναι η ερώτηση στην οποία κανείς από αυτούς δεν πρόκειται να δώσει την παραμικρή απάντηση:
Τι θα γίνει μετά το όχι.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας κλέψουν τη σειρά στην ουρά του ΑΤΜ.

Στυλό...δελτίο...πρακτορείο!

Ένα από τα καλά που έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δε σε αφήνει να βαρεθείς ποτέ.
Κι ενώ είχαμε συνηθίσει το μπαράζ "πρώτη-φορά-αριστερά" από συνήθεις ύποπτους όπως η Ζωάρα, ο Γιάνης με το ένα νι κι ο Πίσω από τις Λέξεις πρωθυπουργός μας, κάποιες φορές τις καλύτερες μελωδίες μας τις προσφέρουν τα δεύτερα βιολιά.
Enter Κώστας Λαπαβίτσας.
Λαπαβίτσας: «Να πάμε σε δραχμή και δελτίο στα τρόφιμα»
...Ερωτηθείς αν αναφέρεται σε δελτίο απάντησε: «Ναι, μιλάμε για μια διαδικασία με δελτίο. Αφήστε με να σας πω μερικά πράγματα. Η Ελλάδα είναι στη μέση μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Υπάρχει ήδη δελτίο στη χώρα, μόνο που περνάει μέσα από το πορτοφόλι. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν έχουν αρκετά χρήματα για να φάνε, υπάρχουν εκείνοι που στηρίζονται σε φυλλάδια και στα λεγόμενα κοινωνικά παντoπωλεία, με άλλα λόγια μέρη όπου τα τρόφιμα είναι διαθέσιμα σε χαμηλές τιμές και ούτω καθεξής. Ναι, αυτά είναι μηχανισμοί με δελτία, που υπάρχουν ήδη».
Δελτίο! Γιατί, από τα τόσα πράγματα που θα μπορούσε η Ελλάδα να μοιάσει στη Σοβιετική Ένωση, αυτό που φάνηκε στον Λαπαβίτσα πιο ενδιαφέρον ήταν το να πρέπει να περιμένουμε στις ουρές για τον άρτον ημών τον επιούσιο δος ημίν σήμερον και άφες ημοίς από τα ωφελήματα ημών και θα απαγγείλω όλο το Πάτερ Ημών άμα δε με κόψετε.
Δηλαδή υπήρχαν και θετικά πράγματα να ζηλέψει κανείς απ'τη Σοβιετική Ένωση; Βεβαίως. Ήταν παγκόσμια υπερδύναμη στον αθλητισμό, έπαιρνε όλα τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έστειλε τον πρώτο σκύλο στο διάστημα και όλα τα μικρά κοριτσάκια μάθαιναν μπαλέτο.
Πού είναι οι εκατοντάδες μπαλαρίνες που θα έπρεπε να έχουμε στη χώρα μας;
Δυστυχώς, η Σοβιετική Ένωση ως γνωστόν ηττήθηκε κατά κράτος όταν ο Ρόκι Μπαλμπόα συνέτριψε τον μεγάλο του αντίπαλο Ιβάν Ντράγκο και απέδειξε για άλλη μια φορά ποιος είναι ο καλύτερος πυγμάχος του σύμπαντος.

Η Σοβιετική Ένωση έμεινε για μερικά ακόμα χρόνια στη μηχανική υποστήριξη, αλλά, με αυτόν τον εξευτελισμό να τη βαραίνει, καθώς και την ήττα στο Ευρωμπάσκετ από τις βολές του Καμπούρη υπό τους ήχους του Τιρινίνι, τελικά κατέρρευσε το 1991, οπότε και η ανθρωπότητα συμφώνησε ότι ο κομμουνισμός ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα που δεν υπήρχε λόγος να επαναληφθεί, σαν τις προσπάθειες του Σάμι Χέιγκαρ ως τραγουδιστή των Βαν Χέιλεν.
-Καιρό δεν είχες να μας ζαλίσεις τα παπάρια με την αγαπημένη σου μπάντα που δεν έχει βγάλει σωστό δίσκο απ'το 1984;
Δύο ολόκληρους μήνες.
Παρ'όλα αυτά ο Λαπαβίτσας υποστηρίζει την επιλογή του λέγοντας ότι "ήδη υπάρχει δελτίο στη χώρα...υπάρχουν εκείνοι που στηρίζονται σε φυλλάδια και στα λεγόμενα κοινωνικά παντοπωλεία".
Έχω να δω άνθρωπο να μπλέκει τόσο άσχημα τη βούρτσα με την πούτσα από εκείνη την τσόντα που η Τζίνα Χέιζ παρίστανε την κομμώτρια.
Κι επειδή ήδη κάποιοι ζουν με αυτού του είδους το "δελτίο", πρέπει να ζήσουν όλοι; Φυσικά! Πρώτη φορά αριστερά λέμετε! Είμαστε όλοι ίσοι αφού!
Απλά μερικοί είναι λίγο πιο ίσοι από τους υπόλοιπους.
Την επόμενη βέβαια μέρα ο Λαπαβίτσας κατάλαβε ότι παίχτηκε μαλακία και βγήκε και δήλωσε στην Πόπη-μιλφάρα-Τσαπανίδου ότι παρερμηνεύθηκαν τα λεγόμενά του:
«Αυτό είναι μία συνέντευξη που είχα δώσει πριν από μήνες στο περιοδικό Jacobin και η οποία ανασύρθηκε από διάφορους καλοθελητές», είπε και πρόσθεσε: «Μίλησα για rationing, που σημαίνει ιεράρχηση αναγκών, δηλαδή ότι σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει αυτή η δουλειά θα πρέπει να φροντίσουμε ότι αυτοί που χρειάζονται φάρμακα για παράδειγμα να τα παίρνουν πρώτοι».
...καταλάβατε; Δεν είπε τίποτα για δελτίο ο άνθρωπος! Είπε ότι θα γίνεται rationing. Δηλαδή ότι τα είδη πρώτης ανάγκης θα μοιράζονται κατά προτεραιότητα. Τι σχέση έχει αυτό με το δελτίο; Καμία απολύτως. Δεν είναι Γιάννης. Είναι Γιάνης με ένα νι.
Καλοθελητές ρε πούστη μου. Τι κακό κάνουν αυτοί οι καλοθελητές.
Ας επιστρέψουμε τώρα μερικούς μήνες πίσω, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτούσε την πρώτη θέση στις εκλογές με το σύνθημα "Η Ελπίδα Έρχεται".

Δε θα βαρεθώ ποτέ αυτό το λογοπαίγνιο.
Ας κάνουμε τώρα μια γλωσσολογική ανάλυση για το δελτίο και την ελπίδα, και κατά πόσον μπορούν να συνδυαστούν στην ίδια πρόταση.
Υπάρχει το δελτίο ειδήσεων. Επειδή συνήθως το δελτίο ειδήσεων μιλάει για τη Μέρκελ, την Τρόικα που τώρα τη λέμε Θεσμούς, το Μνημόνιο που τώρα το λέμε Νέο Πρόγραμμα και διάφορα τέτοια, συνήθως δεν είναι πηγή ελπίδας.
Παρ'όλα αυτά πάντα υπάρχει η σκόρπια καλή είδηση που λέει ότι ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας ως "αράπης που κάνει αέρα με μπανανόφυλλο" ή ότι βρέθηκε επιτέλους η θεραπεία για το γκέιτζ ή ότι ο Τζάστιν Μπίμπερ αποσύρθηκε επιτέλους από τη μουσική.
Επομένως δεν είναι εντελώς ασύμβατες οι έννοιες.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει το δελτίο στοιχήματος, Τζόκερ ή άλλου τυχερού παιγνίου. Εδώ έχουμε να κάνουμε κατ'εξοχήν με την ελπίδα, αφού κάθε φορά ελπίζεις ότι δε θα σε πετάξει πάλι στον κουβά η πουτάνα η Μπούρσασπορ και θα μπορέσεις να πληρώσεις ρεύμα τον επόμενο μήνα.
Και μετά πάμε στο δελτίο με την έννοια "το χαρτί που σου λέει ότι δικαιούσαι μόνο δύο ρολά κωλόχαρτο κάθε εβδομάδα". Λοιπόν, όταν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο όπου αυτού του είδους το δελτίο είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν ανήκει σε αυτόν τον πλανήτη η ελπίδα. Περνάει ξυστά από κάποιο παράλληλο σύμπαν, στο οποίο οι λέξεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκαν στο λεξιλόγιο των Ελλήνων και όλοι ζούσαμε καλύτερα.
Ήρθε η Ελπίδα, ε;
Ε, κοίτα, η Ελπίδα ήρθε, αλλά δεν ήρθε σε μεγάλη ποσότητα και...να...δεν επαρκεί για όλους, οπότε θα την παίρνετε λίγη λίγη με δελτία για να φτάσει.
Άλλωστε, η Ελπίδα is like oxygen. You get too much, you get too high.

Αλλά ας μην πέσουμε να φάμε τον άνθρωπο. At the down down of the writing, είναι και η επιστροφή στη δραχμή ένα σενάριο. Είναι και το να φτάσουμε σε δελτίο ή σε rationing (η υπόθεσή μου για την αγάπη των Συριζαίων να αλλάζουν όλες τις λέξεις είναι ότι για Χριστουγεννιάτικο δώρο έπαιρναν κάθε χρόνο από ένα λεξικό) ένα worst case scenario, έτσι δεν είναι;
Να υποθέσουμε, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση, ότι ο Λαπαβίτσας δε θα βρεθεί όλως τυχαίως στο πρώτο ελικόπτερο για τα Νησιά Χάμπουργκερ. Έτσι, Λαπαβίτσα;
Ότι δε θα έχει βγάλει όλα του τα λεφτά σε λογαριασμό στην Ελβετία, σε ζεστό και λαχταριστό δολάριο αντί για νόμισμα που τελικά θα αξίζει λιγότερο απ'το χαρτί που τυπώνεται. Έτσι, Λαπαβίτσα;
Ότι δε θα κυκλοφορεί μάγκας κι άνετος και μοστράτος με τον μισθό που του σκάει το φημισμένο Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ όπου είναι καθηγητής, σε αγγλική λίρα βεβαίως, όσο εμείς θα βλέπουμε να μας πηδάνε τις γυναίκες για ένα καλσόν. Έτσι, Λαπαβίτσα;
Ότι θα περιμένει κι αυτός υπομονετικά, μαζί με τους απλούς πολίτες που τον στήριξαν και τον ψήφισαν, στην ίδια ουρά που περιμένουμε όλοι μας για να πάρει κι αυτός τις δύο κονσέρβες Ζβαν που θα του αναλογούν. Έτσι, Λαπαβίτσα;
Έτσι, Λαπαβίτσα. Κανονικά και με το νόμο. Γιατί ο νόμος της ζωής λέει ότι αυτοί που λένε τις μεγάλες κουβέντες πρέπει να έχουν και τα αρχίδια να τις υποστηρίξουν και να υποστούν τις συνέπειές τους.
Κι αν η αγγελία σου στο Ebay, Λαπαβίτσα, γράφει πάνω στο κουτί "Ελπίδα", κι εγώ επενδύω στην αγγελία σου με την ψήφο μου, και έρχεται το κούριερ, κι ανοίγω το κουτί και βλέπω μέσα δραχμή, δελτίο και εξαθλίωση, κι εσύ είσαι άνετος και κύριος, τότε, Λαπαβίτσα, θα σου πάρει ο διάολος τον πατέρα.
Κατάλαβες, Λαπαβίτσα;
ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ!

Μετά τη Ματίνα Μανταρινάκη, δικαιώνω και την Κατερίνα Σοφιανού.
Σε λίγο θα ακολουθήσει και ο Σμήναρχος Κάκαλος.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας πηδήξουν τη σειρά στην ουρά για τα νερόβραστα φασόλια και μείνετε με το πουλί στο χέρι.

Dafuq? part Feroe

Ως γνωστόν, ο τελικός σκοπός της εξεταστικής για κάθε φοιτητή που σέβεται τον εαυτό του είναι να απομείνει με ακριβώς μηδέν λειτουργικά εγκεφαλικά κύτταρα στο τέλος της.
Φοβούμενος ότι δε θα κατάφερνα να πετύχω το απαραίτητο κάψιμο φαιάς ουσίας μόνο με το να διαβάζω μηχανολογικά μαθήματα στα οποία οι καθηγητές θα πετύχαιναν και αρνητικό ποσοστό επιτυχίας αν αυτό δεν απαγορευόταν από κάποιον νόμο των μαθηματικών, είπα να κατεβάσω το Τέτρις στο κινητό μου.
Ξεκινάω λοιπόν να παίζω το μοναδικό σοβαρό επίτευγμα της Σοβιετικής Ένωσης μετά το παγωμένο καυλί αρκούδας που έριξαν στους Ναζοί κατά τον Βήτα Μπαγκόσμιο Μπόλεμο, το οποίο περιγράφουν πολύ καλύτερα από μένα οι Αξέπτηδοι στο άσμα που ακολουθεί...

...κι αφού τέλος πάντων έρχεται η αναπόφευκτη ήττα γιατί περιμένεις πάντα εκείνο το γαμημένο μακρυνάρι κι αντί γι'αυτό έρχονται τέσσερα συνεχόμενα ζήτα ενόσω το μακρυνάρι σε έχει γραμμένο στα παπάρια του σαν τη γκόμενα που επιμένει να σε συστήνει παντού σαν "κολλητό" της ενώ όλος ο κόσμος ξέρει ότι δοθείσης της ευκαιρίας θα της άνοιγες τον πάτο σε διάμετρο πυροσβεστικής μάνικας, λέω, οκ, πάμε ξανά απ'την αρχή.
Κι αντί να πάει ξανά απ'την αρχή, αρχίζει και παίζει διαφήμιση της Kia σε βίντεο.
Ήταν ένα πρόβλημα στο οποίο η πολύ απλή λύση ήταν να κλείσω το ίντερνετ, αλλά...
...αλλά τι στον μπούτσο πάει στραβά με την κοινωνία;
Ρε μαλάκες, δε μιλάμε για το τρελό simulation πολέμου σε πραγματικές πίστες στο Ιράκ ή στο Βιετνάμ ή όπου αλλού έγινε σωστός κι αρχιδάτος πόλεμος την προηγούμενη χιλιετία, που τρέχει σε επεξεργαστή εκατόν οχτακοσίων γκιγκαχέρτζ και έχει τόση αληθοφάνεια που πηδάς τη Βιετναμέζα πόρνη και την επόμενη μέρα έχεις κολλήσει αληθινή σύφιλη.
Μιλάμε για το γαμημένο Τέτρις. Όποιος ξέρει να γράψει τρεις σειρές Java, σου έχει προγραμματίσει το Τέτρις σε ένα απόγευμα. Ο Σοβιετικός που το έγραψε το 1984 το έκανε ενώ τον σημάδευαν με ένα Καλάσνικοφ και η μόνη του ανταμοιβή ήταν ότι θα έχει προτεραιότητα στην ουρά για το κωλόχαρτο (πηγή: Wikipedia).
Κι εσείς πάτε και μου βάζετε διαφημίσεις για να βγάλετε κέρδος από το γαμημένο Τέτρις.
Βάλαμε άντμπλοκ στα πισιά μας για να μπορούμε να ψωλαρμενίζουμε στο Γιουτιούμπ χωρίς να μας διαταράσσει τη νιρβάνα το γαμημένο σκιουράκι του Νεσκαφέ (παίζει ακόμα αυτή η διαφήμιση; Εγώ δεν ξέρω, γιατί-χα!-έχω άντμπλοκ), κι αυτός σου βάζει διαφήμιση στο Τέτρις.
Ξέρετε τι είναι αυτό;
Αυτό είναι η απόλυτη και ολοκληρωτική επικράτηση του καπιταλισμού.
Ρε, έχουτε αποθρασυνθεί τελείως να πούμε. Σε λίγο θα σηκωθεί το σαπισμένο κουφάρι του Στάλιν από τον τάφο και θα μας κυνηγάει με το σφυροδρέπανο.
Και τώρα που το σκέφτομαι η φάση "Ζόμπι Στάλιν" είναι γαμώ τις ιδέες για ταινία και κατοχυρώνω από τώρα τα πνευματικά δικαιώματα.
Ο κόσμος έχει χαζέψει τελείως. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από τότε που άρχισε να γίνεται της μόδας η αλάδωτη πίτα στα σουβλατζίδικα.
Κάποτε το να μπεις σε σουβλατζίδικο ήταν η ύψιστη πράξη ανδρείας. Έμπαινες μέσα με πλήρη συνείδηση ότι δε θα έβγαινες ποτέ ξανά ο ίδιος. Ότι ένα κομμάτι του εαυτού σου (συγκεκριμένα το έντερό σου) θα πέθαινε. Μερικοί έγραφαν τη διαθήκη τους με αίμα από τις φλέβες τους στον τοίχο.
Και ξαφνικά βλέπεις τον κάθε μαλάκα να πηγαίνει στο σουβλατζίδικο και να ζητάει αλάδωτη πίτα και φιλέτο κοτόπουλο και μαρούλι και με χωρίς πατάτες και να του κάνουν μασάζ στα πόδια και να κουτσομπολέψουν για το ποιο ήταν το καλύτερο τραγούδι που πήγε ποτέ στη Γιουροβύζιον.

Όχι, δεν ήταν αυτό. Εννοείται πως το καλύτερο τραγούδι που πήγε ποτέ στη Γιουροβύζιον είναι το Σαγκαπό Ες Έι Τζι Έι Πι Όου του τιτάνα Μιχάλη Ρακιντζή, αλλά το θέμα μας είναι τα σουβλατζίδικα.
Α και γαμήσου, τύπε που το παίζεις υγιεινιστή στο σουβλατζίδικο. Με το που περνάς την πόρτα απ'τα Σπάτα ή το Σαββίκο ή τον Γύρο της Αριστοτέλους ή (ο θεός να μας φυλάει) τον Πρασσά, έχεις αποδεχθεί τους όρους χρήσης και ξέρεις ότι κάθε μπουκιά που τρως θα προσθέτει συν δέκα στη χοληστερίνη σου.
Ε, αν είναι να κάνεις φλωριές με του σουβλατζίδικο, χέσε μας. Go hard or go home, muthafucka. Να πας να φας κανένα φρόζεν γιόγκουρτ μαζί με τις χιπστερογκόμενες που οδηγάνε Ντεσεβό και νομίζουν ότι όποιος δεν ακούει Mumford And Sons κατέβηκε από την Κάτω Βλαχούτσα.
Αλλά επειδή δεν έχω κάψει αρκετά τον εγκέφαλό μου με το Τέτρις, τη Μηχανική Ρευστών και την ηθική ακεραιότητα του πιτόγυρου, θέλω να σας θέσω το εξής ερώτημα: ποιος θα λέγατε ότι είναι ο μεγαλύτερος εξευτελισμός που έχει υποστεί το ελληνικό έθνος τα τελευταία χρόνια;
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, που με δουλικότητα παραχώρησε κάθε ίχνος κυριαρχίας στη Φράου Μέρκελ;
Η συγκυβέρνηση ΣΑΝΕΛ, που υποσχόταν ότι θα παίζει το ζουρνά κι η Μέρκελ θα χορεύει και τελικά ο Αλέξης κατέληξε κι αυτός να γλείφει μπότα;
Το ότι η Χρυσή Αυγή, ένα κώμα αμόρφοτων τραμπούκον ναιοναζηστόν  κατέληξε να ψηφίζεται από το εφτά τοις εκατό του πληθυσμού;
Λάθος, λάθος, λάθος και λάθος.
-Αφού μόνο τρεις ήταν οι προτάσεις, πού έβγαλες εσύ τέσσερα λάθη;
Το τέταρτο λάθος ήταν ότι έβγαλα τέσσερα λάθη με τρεις προτάσεις.
Σας ρδέμπεψα, ε;

Και τώρα θα σας πω ποιος είναι ο μεγαλύτερος εξευτελισμός που έχει υποστεί το ελληνικό έθνος τα τελευταία χρόνια.
Το ότι έχασε δύο φορές στη σειρά από τα Νησιά Φερόε.
-Ε...χεστήκαμε και το υποβρύχιο του Τσοχατζόπουλου έγειρε;
Όχι τόσο γρήγορα. Πόσοι από εσάς μπορείτε να μου δείξετε πού βρίσκονται τα Νησιά Φερόε στο χάρτη; Πάω στοίχημα ότι άμα σας το ζητήσω, θα δείξετε στην τύχη κάπου αόριστα προς την κατεύθυνση της Μογγολίας και μετά θα βάλετε τα κλάματα.
Στα Νησιά Φερόε δεν υπάρχει πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η Εθνική τους είναι ουσιαστικά όποιος παίζει κανένα πέντε επί πέντε μια φορά το μήνα και είναι εύκαιρος όταν προγραμματιστεί το ματς.
Κι αυτοί οι τύποι, που τα πρωινά δουλεύουν σαν δάσκαλοι ή σαν μπετατζήδες, παίζουν με τυπάδες που γίνονται μεταγραφή στη Φούλαμ για δεκαπέντε εκατομμύρια και δεν μπορείς στο γήπεδο να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο ποδοσφαιριστής και ποιος είναι ο μπετατζής.
Την πρώτη φορά λέγαμε εντάξει, δεν παίζει να χάσανε στα ίσια απ'τα Νησιά Φερόε, η κλίκα των αποδυτηρίων έκατσε κι έχασε επίτηδες γιατί ήθελαν να ξεφορτωθούν το Ρανιέρι, οκ, το κατάπιαμε κι αυτό, λέμε δε θα ξαναγίνει τέτοιο ξεφτιλίκι.
Αλλά όχι. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει δικαιολογία. Μας έχουν πιάσει πελάτες τα Νησιά Φερόε. Όχι η Γερμανία, όχι η Ισπανία, όχι η Αργεντινή. Τα Νησιά Φερόε. Οι έντεκα καλύτεροι ποδοσφαιριστές της Ελλάδας παίζουν μπάλα με τους έντεκα καλύτερους ταξιτζήδες της χώρας που έχει περισσότερα πρόβατα από ανθρώπους, και τρώνε πούτσα εντός, εκτός κι επί τα αυτά.
Την επόμενη φορά που ο Μπαρουφάκης θα πάει να διαπραγματευτεί με τον Σόιμπλε, αυτός θα του πει "Άσε μας ρε τζιτζιφιόγκο να πούμε. Σε κέρδισαν μέσα-έξω τα Νησιά Φερόε, που τους νικάω κι εγώ με το αναπηρικό καροτσάκι. Εξαφανίσου από μπροστά μου και την επόμενη φορά που θα σε δω να έχεις πάει τον βασικό μισθό στα τρία κατοστάρικα".
Για τέτοιο ξεφτιλίκι μιλάμε.
Αυτά, και να προσέχετε μην χάσετε στο Τέτρις γιατί δεν έρχεται το μακρυνάρι.

Τα πιο fail ονόματα μαγαζιών

Ας αρχίσουμε με ένα κουίζ. Τι είδους μαγαζί πιστεύετε ότι θα είχε τον τίτλο "Pink Monkey Pleasure Stores":
α) Ένα μαγαζί με δονητές, μαστίγια, διαφόρων αποχρώσεων και γεύσεων φαγώσιμα εσώρουχα και γενικά είδη σεξουαλικής ανωμαλίας.
β) Ένα πολύ εξωτικό μπουρδέλο.
γ) Ένα υπερβολικά εξωτικό μπουρδέλο στο οποίο αντί για πουτάνες έχουν πραγματικές ροζ μαϊμούδες.
...
Συγχαρητήρια, χάσατε. Είναι καφεδοφαγάδικο. Άρα ή εγώ είμαι ο ανώμαλος που δε λερώνω σωβρακάκι σε κάθε τζούρα φραπέ που τραβάω, ή κάποιοι έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση στο πόση ευχαρίστηση μπορεί να αντλήσει κανείς από έναν γκαϊφέ σε πλαστικό ποτηράκι.
Αλλά ας δούμε μερικούς άλλους επιχειρηματίες που είχαν επίσης κακές ιδέες για την επωνυμία της επιχειρήσεώς τους. Και ναι, είναι όλα αληθινά μαγαζιά.

• Flocafe
  ...δεν είμαι ο μόνος που αυτή η ονομασία με οδηγεί σε έναν συνδυασμό από τα δύο συνθετικά αυτής της λέξης, ε; Φλόκια και καφέ δηλαδή. Κι αυτός είναι ένας συνδυασμός που δε θα έπρεπε να υφίσταται.
• Hisamitsu (Φαρμακευτική)
  Οκ, αυτή η εταιρεία είναι γιαπωνέζικη και στα γιαπωνέζικα το Hisamitsu μάλλον σημαίνει "η θεραπευτική δύναμη του πλουτωνίου 239" ή κάτι τέτοιο. Αυτή η εταιρεία βγάζει κάτι έμπλαστρα. Η διαφήμιση ήρθε έτοιμη στην Ελλάδα απ'έξω. Και τώρα επειδή ο τυπάς στο μοντάζ βαριόταν να κάνει τριών λεπτών δουλειά για να κόψει το όνομα της εταιρείας από το τέλος του διαφημιστικού, τώρα όλοι μας έχουμε την εντύπωση ότι τα εν λόγω έμπλαστρα είναι εμποτισμένα με τα χύσα του Μήτσου. Flocafe, κανείς;
• S&M Bros Ανταλλακτικά
  Ξέρετε γιατί είναι φέιλ αυτό το όνομα; Lost potential. Θα μπορούσε να είναι ένα υπόγειο μπουντρούμι, χωμένο σε ένα πλακόστρωτο μεσαιωνικό σοκάκι, όπου αυταρχικές αφέντρες μαστιγώνουν αλύπητα υποτακτικά σιχάματα. Και είναι φαναρτζίδικο. Ξενέρα.
• Αρτοποιία Μασούγκα
  Άλλο ένα lost potential. Ένα "ε" μακριά απ'τον πιο ντεθ μέταλ φούρνο όλων των εποχών.
• Τσερλίδης (ξηροί καρποί)
  Γενικά είναι ασφαλής επιλογή να βγάζεις την επιχείρησή σου με το επώνυμό σου. Η επιλογή αυτή δεν είναι ασφαλής όταν πουλάς πράγματα που τρώγονται και το επώνυμό σου παραπέμπει στα συμπτώματα της γαστρεντερίτιδας.
• Μένιος Rock Shop (ρούχα, κοσμήματα και μπιχλιμπίδια)
  Αν σε λένε Μένιο, θα έπρεπε να έχεις καντίνα στην Εθνική. Ή να είσαι υπουργός του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ. Και θες να μας πείσεις ότι το εμπόρευμά σου είναι βραχιόλια με καρφιά και μπλουζάκια με στάμπες Motley Crue. Υποθέτω ότι ο ξάδερφός σου θα έχει το "Rock Bar Βάγγος".
  
• KAKA-The Sensual Bar
  Με ένα όνομα που στην καλύτερη παραπέμπει στον πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστή της Μίλαν και στη χειρότερη στο χέσιμο, το Kaka-The Sensual! Bar δεν είναι στις ακτές της Κοπακαμπάνας, αλλά στον Εύοσμο, την Πανευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Καγκούρων για το 2015.
• Μπρόκολο (μπαρ)
  Όχι ρε φίλε. Δεν πάει έτσι. Το μπρόκολο είναι το πιο ξενέρωτο απ'όλα τα λαχανικά. Η μελιτζάνα, το καρότο και το κολοκύθι δείχνουν το μπρόκολο με το δάχτυλο και γελάνε. Κι εσύ βγάζεις το μπαρ σου Μπρόκολο. Άντε και Σπιρουλίνα.
• Μαιευτήριο (μπαρ)
  -Ρε συ, πάμε ένα Μαιευτήριο να χτυπήσουμε κανένα γκομενάκι;
  -...σε παρακαλώ, πες μου τουλάχιστον ότι εννοείς τις μανάδες.
• Το Δέντρο στο Μπαρ
  Θυμάστε στην "Κατοικία των Θεών" που ο Πανοραμίξ είχε φτιάξει κάτι μαγικά βελανίδια που γίνονται δέντρα σε δευτερόλεπτα, κι ο Οβελίξ του έπεσε κατά λάθος ένα μέσα στο σπίτι και στο επόμενο καρέ το δέντρο είχε τρυπήσει τη στέγη; Κάτι τέτοιο υποπτεύομαι πως συνέβη εδώ πέρα.
• Cafe Mera (Δαπιτοκαφετέρια)
  Οι Ρώσοι στη γλώσσα τους δεν έχουν το γράμμα θήτα, οπότε ο Θεόδωρος γίνεται Φιοντόρ, η Θεσσαλονίκη γίνεται Φεσσαλονίκη κι εγώ αν πω ότι το Κάθε Μέρα γίνεται Κάφε Μέρα γίνομαι ρατσιστής.
• Bazouka (γυναικεία ρούχα)
  Γιατί όταν θες να πουλήσεις φούστες, μπλούζες και ζακέτες σε τρέντι χρώματα για τη μόδα της άνοιξης που μας έρχεται, η εικόνα που θες να προωθήσεις είναι ένα όπλο που πετάει ρουκέτες.
• Φελέκης (ηλεκτρικά είδη)
  Ποιος από μας, άλλωστε, δεν έχει τύχει να του χαλάσει η τοστιέρα ή να του καεί το βίντεο και να αναφωνήσει οργισμένος "Γαμώ το Φελέκη μου!".
• Άριστο & Τέλειο (κυλικεία σχολών ΑΠΘ)
  Καταλάβατε;... Είναι τα κυλικεία στο Αριστοτέλειο!...Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και τα λέμε έτσι γιατί είναι και Άριστα και Τέλεια! Χα...χα...χα...να βράσω τα κυλικεία σας.
• Μαμούνια Live
  Σταθερή αξία στη νύχτα της Θεσσαλονίκης.
• Καμένη Γωνιά (ψησταριά)
  Η εν λόγω ψησταριά είναι στη Βασιλίσσης Όλγας, ανάμεσα στο συνεργείο αυτοκινήτων "Ο Στραπατσαρισμένος" και στον παιδικό σταθμό "Η Τρύπια Καπότα".
• Γάτσα-γάτσα-είναι ώρα για μπουγάτσα!
  ...γαμώ τη Μπαναΐα σου. Από αντίδραση και μόνο θα φάω γύρο.
• Γυροπλάτανος
  ...κάτι σε κοτόπουλο μας βρίσκεται;
• Κοτομπλόκο
  ...οκ, άλλη μια προσπάθεια στα σουβλάκια μήπως;
• Suv Lucky
  ...we're up all night to Suv Lucky.
  
  Ήμουν υποχρεωμένος. Οκ, πάμε για λουκάνικα!
• Τη Λουκανίσαμε
  Τη λουκανίσαμε δε θα πει τίποτα. Ενώ αυτό το μαγαζί βρίσκεται στη Βαλαωρίτου, λίγο παρακάτω, στα Λαδάδικα που πουλάνε αυτό που θες-τόσα δίνω-πόσα θες, έχουμε αυτό:
• Μπάχαλο-The Drunk Room
  Ξέρεις ότι ένα μαγαζί παίζει μόνο τζαζ και απαλές μελωδίες με άρπα όταν λέγεται Μπάχαλο.
• Το βραστό...ψήνεται;
  Κι επιστροφή στα σαβουροφάγια. Αυτό το οξύμωρο μαγαζί είναι βασικά φραντσάιζ του "Το βραστό μακαρόνι", το οποίο πλέον άνοιξε και υποκατάστημα μέσα στον σιδηροδρομικό σταθμό που λέγεται "Το βραστό πάει τρένο". Είναι λες και ονειρεύονταν ότι θα τους βάλω μια μέρα σε αυτή την ανάρτηση.
• Hotel Καστοριά
  ...μες στη μέση της Θεσσαλονίκης. Καλό! Αλλά όχι τόσο καλό όσο το...
• Hotel Kinissi Palace
  Ένα ξενοδοχείο με όνομα που παραπέμπει σε μποτιλιάρισμα. Γιατί όχι και Hotel Ergotaxio? Hotel Fanari. Hotel Trochonomos. Hotel O-Malakas-Pou-Parkare-Sti-Gonia-Kai-De-Choraei-Na-Stripsei-To-Astiko, γιατί όχι!
• Ο Ολλανδός
  Ο Ολλανδός ήταν (δεν ξέρω αν είναι ακόμα) ένα μαγαζί στη Νέα Εγνατία κοντά στη Μαρτίου που πουλούσε είδη και service κινητών, κάτι σαν τον Γερμ...ΑΑΑΑΑΑ! ΟΧΙΙΙΙΙΙ! ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ!
• Το Γυράδικο
  Είναι ένα γυράδικο, στο δρόμο της Τούμπας μια στάση μετά τον ΠΑΟΚ, που λέγεται Γυράδικο. Κάτι που σε κάνει να απορείς γιατί δε βλέπουμε ζαχαροπλαστείο "Το Ζαχαροπλαστείο" ή την καφετέρια "Η Καφετέρια" ή το ξενοδοχείο-με-την-ώρα "Ο Γαμηστρώνας".
• Todaylicious 
  Και κλείνουμε όπως αρχίσαμε, με καφεδοφαγάδικο. Και με ένα λογοπαίγνιο που ούτε ο Σεφερλής δε θα τολμούσε να κάνει. Δεν ήταν αστείο όταν το Mega είχε κάνει το Megalicious και τώρα είναι ακόμα λιγότερο αστείο. Κι ο καφές σας δεν πίνεται. Να πα να γαμηθείτε.

Αυτά, και να προσέχετε μη μεθύσετε στο Μπάχαλο-The Drunk Room και σας βάλουν οι φίλοι σας να πιείτε Flocafe για να συνέλθετε.

Paola Gossow?

Χθες το βράδυ το Τέταρτο Ράιχ του Γιαγμανικού Χέβι Μέταλ, γνωστοί στους κοινοί θνητοί και σαν Accept, σκόρπισε τον Τευτονικό Τρόμο στη μεταλλική πόλη της Θεσσαλονίκης.

Αλλά απ'ό,τι φαίνεται ήταν τέτοιο το σοκ και το πέος που οι κοινωνοί του μεταλλικού πνεύματος άρχισαν να χάνουν τα λογικά τους.
Πριν βγουν οι Αξέπτηδοι στη σκηνή του Principal Club Theater Stadium Arena Auditorium Opera ή κάτι τέτοιο, έπιασα την πάρλα με κάτι τυπάδες λες και τους ήξερα κι από χθες, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί denim and leather brought us all tougether.
Ο τυπάς λοιπόν έλεγε για μια τύπισσα που έσκασε στο μαγαζί που δούλευε, ήτοι εικοσιτετράωρο ψιλικατζίδικο, κι άρχισε να παίρνει και να παίρνει και να παίρνει πράματα μέχρι που του έκανε λογαριασμό 190 ευρώ.
Εγώ δεν ήξερα ότι μπορείς να κάνεις 190 ευρώ λογαριασμό σε ψιλικατζίδικο. 190 ευρώ κάνει όλο το ψιλικατζίδικο.
I doez math very best.
Και τη λέει ο τυπάς, "μόνη σου θα τα φας όλα αυτά";
Και απαντάει αυτή "όχι, είμαστε έξι κοπέλες και πάμε για μπάτσελορ πάρτι".
Προφανώς πλέον τα μπάτσελορ πάρτι απαιτούν για την εκτέλεσή τους τσιγάρα, πατατάκια, τσιχλόφουσκες και Τυχερές Σακούλες Ντόρα η Εξερευνήτρια.
Κι η τύπισσα βγάζει να πληρώσει με πεντακοσάρικο.
Μαλάκες μου, έχετε δει καν στη ζωή σας πεντακοσάρικο; Αν δε δουλεύετε στο νομισματοκοπείο ή σε ξέπλυμα χρημάτων από πρέζα ρισκάρω να πω πως όχι. Εγώ με πενηντάρι ντρέπομαι να μπω σε ψιλικατζίδικο γιατί θα αναγκάσω τον άνθρωπο να μου δώσει όλο του το ταμείο σε ρέστα και μετά θα μου γαμήσει το Χριστό, την Παναγία και καμιά δεκαριά Αγίους.
Και της λέει ο τυπάς "δε γίνεται, δεν έχω να στο χαλάσω" και βγάζει διακοσάρι η γκόμενα. Και πάει να της δώσει τους δέκα εβραίους ρέστα και του λέει "δεν πειράζει, κράτα τα".
Όπου και ο τύπος λέει "έπρεπε τελικά να την είχα αφήσει να πληρώσει με το πεντακοσάρι".
Ήταν και η πιο αληθινή ιστορία που έμελλε να πει στη διάρκεια της βραδιάς.
Για παράδειγμα, σε κάποια φάση η συζήτηση γύρισε στους Nightwish.

Εγώ προσωπικά τους Nightwish σαν μπάντα τους έχω και χεσμένους, αλλά αναγνωρίζω ότι η μόνη άλλη περίπτωση να βρεις τόσες γκοθούδες μαζεμένες σε ένα μέρος είναι να βγάλει σε έκπτωση ο Χόντος την απόχρωση makeup "πρόβειο γιαούρτι".
Και λέει ο τυπάς ότι θα σκάσουνε οι Nightwish στο Rockwave, την ίδια μέρα με τους Τζούντας φάκιν' Πριστ, κάτι το οποίο ακούστηκε σε πρώτη πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση.
Και λέω εγώ, "σώπα ρε, έχω κλείσει εισιτήριο για τους Πριστ στο Rockwave".
Και λέει "βλακεία έκανες, ακύρωσέ το".
"Γιατί;"
"Γιατί αμέσως μετά θα έρθουν στο Καυτατζόγλειο. Έχω έγκυρες πηγές".
Σημείωση για τους Αθηναίους αναγνώστας: το Καυτατζόγλειο, γνωστό και σαν Καυτατζόγρειο, είναι το γήπεδο του Ηρακλέους Θεσσαλονίκης.
Κι αυτή ήταν η μόνη αληθινή πληροφορία που δόθηκε στις τελευταίες δέκα προτάσεις. Όχι, ψέματα, κι αυτή που έλεγα για τους Nightwish και τις γκοθούδες.
Αυτές οι έγκυρες πηγές είναι αυτές που μας έχουν χορτάσει μούφες. Έχω κι εγώ εξαιρετικά έγκυρες πηγές που λένε ότι αύριο η Βόρεια Κορέα θα αυτοπροσαρτηθεί στην Αμερική ως 51η Πολιτεία.
-Τι πηγές δηλαδή;
Ρώτησα τον πούτσο μου.
Και παρ'όλα αυτά αν η προηγούμενη ιστορία ήταν παπάς, αυτή που θα ακούσετε στη συνέχεια είναι τουλάχιστον αρχιμανδρίτης,
Στο ψιλικατζίδικο που δουλεύει (που μετά απ'όλα αυτά που άκουσα έχω αρχίσει να αμφισβητώ ακόμα και το ότι υπάρχει ψιλικατζίδικο) σκάει μύτη πού και πού η Πάολα.
Την ξέρετε την Πάολα. Είναι αυτή η σοπράνο της όπερας που τραγουδάει άριες σαν το "Είσαι Τρελός", το "Κράτα Με Λίγο Ακόμα" και το "Ένα Και Δύο Πηδάω Τα Κύματα".
Και ως σωστός μαλλιάς αλήτης που σέβεται την άπλυτη από το 1992 Μπλάιντ Γκάρντιαν μπλούζα του, θα περίμενε κανείς ότι και μόνο που θα εκστόμιζε το όνομα Πάολα θα άρχιζε από αντίδραση να κοπανάει τις μπάλες του στον τοίχο.

Αντ'αυτού μας λέει "μην τη βλέπετε έτσι, η Πάολα είναι πολύ μέταλλο".
Όπα. Όπα. Όπα. Σπάσ'τα και ξαναρίχ'τα.
Τι έκανε λέει;
"Ναι ρε συ. Αφού το έχει δηλώσει κι η ίδια, ότι είναι στο σκυλάδικο μόνο γιατί είναι εκεί τα λεφτά. Την έχουν δει να σκάει μύτη σε λάιβ Μάνογουορ και έχει βγει στο Μέταλ Χάμερ",
Προσπερνώ την πεποίθηση ότι το να βγεις στο Μέταλ Χάμερ σημαίνει κάτι.
"Και επειδή με είδε κι εμένα ότι είμαι μεταλάς μου λέει ότι μια φορά σε ένα γάμο παίζανε το Μήλο Μου Κόκκινο κι αρχίζει και σκάει κάτι γκαζομεταλλιές στην κιθάρα".
Μάλιστα.
Θα έχετε δει εκείνη τη διαφήμιση του Λαϊκού Λαχείου που είναι μια μεταλομπάντα σε μια πλατεία και βαράνε τα δικά τους και δεν κουνιέται φύλλο, και μόλις το γυρίζουν στο "με άφησες, σκορδόπιστη" γίνεται από κάτω το πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-πω-τι-καημός, με τον υπότιτλο "τα λεφτά είναι στο Λαϊκό".
Πιθανώς να γνωρίζετε και προσωπικά κάποιον από εκείνους τους μουσικούς που κάθε Σαββάτο βράδυ βλέπει να κομματιάζονται μπροστά στα μάτια του τα όνειρα να γίνει ο νέος Κ.Κ. Ντάουνινγκ καθώς βαράει με άψυχο βλέμμα τα ακόρντα του "Δεν Ταιριάζετε Σου Λέω".
Αλλά τώρα δε μιλάμε για τον ανώνυμο κιθαρίστα που κάθεται σε μια γωνία και παίζει ενόσω μουρμουρίζει από μέσα του αρχαίες κατάρες. Μιλάμε για την Πρωθιέρεια του σκυλάδικου την ίδια, που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ λουσίματος σε λέλουδο νεκροταφείου.
Προσπαθήστε λίγο να φανταστείτε πόσο γελοίο είναι το σκηνικό.
Πάτε στο Ποσειδώνιο ή στο Φιξ ή στα Μαμούνια Λάιβ ή σε κάποιο άλλο καταχθόνιο σκυλάδικο και βγαίνει η Πάολα. Και βγαίνει ντυμένη με πέτσινο παντελόνι σε νούμερο "πρωκτική ασφυξία", τρίπατη αρβύλα Ναζιστικής Γερμανίας και τα υπερηχητικά βυζιά της να ξεχειλίζουν από τον κορσέ.
Στα χέρια της κρατάει μια κιθάρα σε σχήμα δικέφαλου αετού, γιατί α) η Πάολα είναι Παοκάρα και β) αν υπάρχει κάτι πιο χέβι από ένα αδίστακτο αρπακτικό σαρκοφάγο πτηνό, αυτό είναι ένα μεταλλαγμένο αρπακτικό σαρκοφάγο πτηνό.
Και καθώς αρχίζει να βρέχει το λέλουδο νεκροταφείου, η Πάολα αρχίζει με τη γνωστή "τσιγάρο, ουίσκι και νταλκάς" φωνή της να τραγουδάει το All We Are.

E...δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ έχω καυλώσει.
Αλλά το σκηνικό παραμένει γελοίο.
Αυτά, και να προσέχετε μην πάτε στον Βασίλη Καρρά και αντί για την Πριγκιπέσσα αρχίσει να τραγουδάει το Princess of the Dawn.

Το μεγάλο λεξικό του Ίντερνετ

Τηλεφωνήστε τώρα στο 2310-521010 και τα συναφή και θα λάβετε πακέτο τα προηγούμενα Μεγάλα Λεξικά του ΚΠΣΑ για την φοιτητική ζωή, τη μουσική, τις ανθρώπινες σχέσεις και τους θρησκευτικούς όρους, μαζί με ένα μισοφαγωμένο πεϊνιρλί.

• 2 Girls-1 Cup: Βραβευμένο ντοκιμαντέρ που καταγράφει τον αγώνα των Ρωσιδών αθλητριών του μπιτς βόλει, Άννα Βοντιάνοβα και Βίκα Αρσάβινα, στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
• 4chan: Μέρος της σκοτεινότερης υποστάθμης του ίντερνετ, ανάμεσα στα κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και στα φόρουμ των φανς του Twilight, απ'το οποίο κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται οτιδήποτε ήταν αυτό που κατέστρεψε την παιδική σας αθωότητα.
• 9gag: Σάιτ που ανθολογεί τα καλύτερα (;) και πιο αστεία (;) ποστ με γάτες (βλ. λήμμα) και άλλα memes (βλ. λήμμα).
• Apple: Εταιρεία κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών που κοστίζουν 2500 ευρώ και, σύμφωνα με τους χρήστες τους, έχουν τα καλύτερα γραφικά, τις καλύτερες επιδόσεις, το καλύτερο ντιζάιν, δεν πιάνουν ιούς και θεραπεύουν τον καρκίνο.
• Αρχίδια: Αναπαραγωγικοί αδένες των αρσενικών ζώων και αντικείμενο του 73% του ιντερνετικού χιούμορ όταν δέχονται κλωτσιές.
• BBC: Θα θέλατε πολύ να σημαίνει British Broadcasting Corporation, αλλά επειδή μιλάμε για το ίντερνετ, σημαίνει Big Black Cock.
• BBW: "Big Beautiful Woman". Ο όρος που χρησιμοποιείται στα διάφορα τσοντοσάιτ αντί για "χοντρή" ή "μαούνα" ή "φάλαινα" ή "τριαξονικό" ή "Παναγιά μου έρχεται κατά πάνω μας".
  
• Blogger: Σάιτ που επιτρέπει στον καθένα να αναλύσει εμπεριστατωμένα την θεωρία του ότι η 11η Σεπτεμβρίου αποτελεί αποτέλεσμα συνομωσίας μεταξύ των εξωγήινων, της Σαϊεντολογίας, της Κοίλης Γης και του Ντέιβιντ Χάσελχοφ.
• Candy Crush Saga: Παίγνιο στο Facebook (βλ. λήμμα) στο οποίο εξαφανίζεις πολύχρωμα καραμελάκια από την οθόνη σου, λεφτά απ'το πορτοφόλι σου και τους φίλους από το προφίλ σου.
• Chatroulette: Σάιτ στο οποίο το σύστημα σε συνδέει τυχαία με την κάμερα κάποιου άλλου χρήστη και εσύ προσεύχεσαι να μην έχει την πούτσα του όξω.
• Chuck Norris: Ανώτατη θρησκευτική μορφή του ιντερνετικού πανθέου, για τον οποίον life facts του τύπου "ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο δύο φορές" και "ο Τσακ Νόρις έχασε την παρθενιά του πριν απ'τον πατέρα του" αποστηθίζονται εν είδει πατερημών και εμφανίζεται στους ευλαβείς πιστούς στη μορφή ταινιών δράσης.
• Γάτα: Οικόσιτο αιλουροειδές το οποίο λατρευόταν εν είδει θεότητας στην Αίγυπτο του 2000 π.Χ. και στο ίντερνετ του 2000 μ.Χ..
• Darude-Sandstorm: Η μόνιμη απάντηση στην ερώτηση "πώς λέγεται το τραγούδι που παίζει στην τάδε ταινία/σειρά/βιντεοπαιχνίδι".
  
• DOTA: Eίναι μαλακία.
• Duckface: Κατάλοιπο αρχαίας παγανιστικής θρησκείας στην οποία λατρεύονταν οι πάπιες, χρησιμοποιείται από γκόμενες για να καταδείξουν τα φουσκωμένα χείλη τους και το ότι έχουν γράψει 20 χιλιάδες χιλιόμετρα στις πίπες.
• Facebook: Σάιτ που επιτρέπει στον καθένα να πρωταγωνιστήσει στο δικό του προσωπικό μικρό ριάλιτι, ανακοινώνοντας κάθε τι που κάνει προς ενδιαφερόμενους και μη.
• Goatse.cx: Αγροτικού-κτηνοτροφικού ενδιαφέροντος σάιτ που περιέχει κάθε είδους χρήσιμη πληροφορία για τις κατσίκες.
• Golden Shower: Εταιρεία που αναλαμβάνει την εγκατάσταση υδραυλικών κατασκευασμένων από 100% καθαρό χρυσό, για αυτούς που θέλουν να νιώθουν την πολυτέλεια σε κάθε στιγμή της ζωής τους.
• Instagram: Σάιτ που επιτρέπει στον καθένα να ανεβάσει τις φωτογραφίες που τράβηξε με το κινητό του, να τις περάσει από πενήντα μυστήρια φίλτρα και μετά να συστήνεται σαν επαγγελματίας φωτογράφος.
• Internet Explorer: Βασική εφαρμογή των Windows που χρησιμοποιείται στην αρχική εγκατάσταση για να κατεβάσεις browser.
• Justin Bieber: Ανθρωπόμορφη ηχητική όχληση που λατρεύεται από κοριτσάκια με ηλικία και IQ 15 και χρησιμοποιείται στο ίντερνετ σαν προσβολή προς οποιονδήποτε ακούει κάτι λιγότερο σκληρό από Rotting Christ.
• Και Πού 'Σαι Ακόμα: Ένα αριστούργημα της σύγχρονης λογοτεχνίας το οποίο δυστυχώς δεν έχει λάβει ακόμα την αναγνώριση που του αξίζει.
• Kim Kardashian: Αγνώστου λόγου και αιτίας διασημότητα, της οποίας η εξωπραγματική κωλάθρα έσπασε το ίντερνετ.
  
• LOL: League Of Legends, ιντερνετικό MMORPG το οποίο διασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να βγάλεις ποτέ γκόμενα στη ζωή σου, εκτός κι αν είσαι Κορεάτης.
• LOL (2ος ορισμός): Ιντερνετικό ακρωνύμιο-επιφώνημα το οποίο καταδεικνύει ότι αυτό που διάβασες υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι αστείο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
• Meatspin: Επαναστατικής τεχνολογίας μηχανή του κιμά με περιστροφική λειτουργία (εξ ου και meat-spin).
• Meme: Εικόνα που είναι χιουμοριστική ανάμεσα στις 1500 και 2000 πρώτες φορές που τη βλέπεις να επαναλαμβάνεται. Μετά αντιμετωπίζεται με ένα απλό και απέριττο lol (βλ. λήμμα, 2ο ορισμό).
• Mikeius: Ιντερνετικός εξυπνάκιας ο οποίος διέδωσε το στιλ γραφής "κράζω ό,τι δε γουστάρω με ευρηματικά γαμωσταυρίδια και τα πασπαλίζω με μια πρέζα επιστημονικό ορθολογισμό για να μη με λένε μαλάκα".
• Myspace: Μέσο κοινωνικής δικτύωσης το οποίο χρησιμοποιούνταν τη μακρινή εκείνη εποχή που ο X-to the Z-Xzibit θεωρούνταν σελέμπριτι.
• Photoshop: Εργαλείο επεξεργασίας εικόνων που χρησιμοποιείται από γκόμενες για να φαίνονται λιγότερο από 200 κιλά (βλ. λήμμα BBW) κι από τύπους για να δείξουν ντοκουμέντα ότι υπάρχει το τέρας του Λοχ Νες (βλ. λήμμα Blogger).
• Πλοκάμι του Καρχαρία: Παράρτημα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, που εξερευνά θεματικές όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η ανθρώπινη υπόσταση και η Σκανδιναβική μυθολογία.
• Πρίγκηπας της Νιγηρίας: Μια πραγματικά συγκλονιστική ιστορία για τον έκπτωτο ευγενή που, προκειμένου να σώσει την περιουσία της οικογένειάς του από τους κομμουνιστάς ή όποιον τον ανέτρεψε τέλος πάντων, είναι πρόθυμος να τη μοιραστεί με σένα! ναι, εσένα! αρκεί να του στείλεις τον τραπεζικό σου λογαριασμό. Ποιος θα άφηνε τέτοια ευκαιρία να φύγει;
• Rebecca Black: Δημοφιλής τραγουδίστρια-ποιήτρια που το 2011 ανατίναξε τα μυαλά του ίντερνετ διδάσκοντάς του ότι μετά την Παρασκευή έρχεται το Σάββατο κι αμέσως μετά η Κυριακή.
• Rick Astley: Αοιδός της δεκαετίας του '80 που για μια περίοδο το 2007 κρυβόταν πίσω από το 96% των λινκ που υπόσχονταν κάποια γυμνή σελεμπριτού.
• Ρωσία: Χώρα από την οποία, σύμφωνα με το ίντερνετ, προέρχεται το 140% της ανθρώπινης μούρλας.
• Σαραντατρίο, το: Αφηγηματικό ποίημα σε 24 ραψωδίες στο οποίο ένας γενναίος φορτηγατζής αφηγείται τις περιπέτειές του καθώς πήρε να μαραζώσει το λεμόνι, πήρε να χαλάσει το φασόλι και η πιπεριά γαμήθηκε.
• Selfie: Αυτοφωτογράφιση, η οποία πραγματοποιείται με τη βοήθεια της μπροστινής κάμερας του κινητού ή στον καθρέφτη του μπάνιου ή και εσχάτως με τηλεκοντάρι, και χρησιμεύει στο να δηλώνεις περήφανα το ατενσιοχοριλίκι που σε διακατέχει. Υποχρεωτικό duckface (βλ. λήμμα).
• Τρολάρισμα: Επιτηδευμένη μετάδοση αναληθών πληροφοριών ή γενικότερης ηλιθιότητας εις βάρος ανυποψίαστων πολιτών ή του Άδωνι Γεωργιάδη, η οποία πραγματοποιείται από άτομα (τρολ) που δεν έχουν ζωή, ψυχή και γκόμενα.
• Tinder: Σάιτ που σου επιτρέπει να πατάς λάικ σε διάφορες γκόμενες και να ελπίζεις ότι, αν ευθυγραμμιστούν κατάλληλα οι πλανήτες και ο ΠΑΟΚ κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, κάποια απ'αυτές μπορεί να δώσει σημασία και σε σένα.
• Tumblr: Ο ήχος που ακούγεται απ'το στομάχι σου τα κρίσιμα τελευταία δευτερόλεπτα πριν το εγκαταλείψουν βιαίως εκείνα τα τελευταία εφτά σφηνάκια τεκίλα.
• Twitter: Σάιτ για αυτούς που όλο το εύρος της ευφυΐας τους μπορεί να συμπυκνωθεί σε 140 χαρακτήρες.
• Viagra: Χάπι που αυξάνει τις σεξουαλικές επιδόσεις και πωλείται αποκλειστικά και μόνο μέσω ανορθόγραφων e-mail.
• Vines: Βιντεάκια για αυτούς που όλο το εύρος του χιούμορ τους μπορεί να συμπυκνωθεί σε 7 δευτερόλεπτα.
• Φουσέκης: Λαϊκός ήρωας της ελληνικής ιντερνετικής μυθολογίας, γνωστός και με τα ονόματα Νίκος Κούκος, Νίκος Κορόμπος, Νίκος Ματσαμπλόκος, Νίκος Καβουρδούκος και Νίκος Κάλαντας του Καβουρδίρη του Κώστα.
• Wikipedia: Συλλογή αμφιβόλου χρησιμότητας και αληθείας πληροφοριών που επιστρατεύεται στο 99,8% των μαθητικών και φοιτητικών εργασιών παγκοσμίως (πηγή: Wikipedia).
• XHamster: To σάιτ αυτό που μας προσφέρει αυτό που κατά βάθος όλοι μας ψάχνουμε στο ίντερνετ: μικρά και χαριτωμένα τρωκτικά που επιδίδονται σε εξτρίμ σπορτς.
• YOLO: Πολεμική ιαχή που ανακράζουν καυλωμένοι ηλίθιοι πριν πάρουν φόρα σε έναν κατήφορο με ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ φορτωμένο με μια ρουκέτα και ακολούθως εξαφανίσουν το γονιδίωμά τους από τον πλανήτη γη.
• Youtube: Σάιτ που ικανοποιεί τον συλλογικό εθισμό της ανθρωπότητας σε βιντεάκια με γάτες (βλ. λήμμα).
• Zombie Apocalypse: Η εποχή εκείνη που οι νεκροί θα αρχίσουν να βγαίνουν απ'τους τάφοι τους και για κάποιο λόγο και μόνο στη σκέψη το ίντερνετ βρέχει συλλογικά κιλοτάκια.

Αυτά, και να προσέχετε μη σας ζητήσω να συμπληρώσετε κι εσείς με τις δικές σας προτάσεις...που θα το κάνω.

Φοιτητικές εκλο-yes

Εδώ Πολυτεχνείο. Εδώ Πολυτεχνείο. Σας ομιλεί το μπλογκ των ελεύθερων αυνανιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αυνανιζόμενων Ελλήνων.
Σας μεταδίδω ότι εχθές έλαβον χώρα οι εκλογές για την ανάδειξη των φοιτητικών συλλόγων ανά τη χώρα, οι οποίες εξελίχθηκαν πλήρως ομαλά με το επιβεβλημένο ξυλίκι μεταξύ Δαπιτών και αριστερών.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας κάνουμε μια παρουσίαση όλων των διαγωνιζομένων.
Εν αρχή ην η ΔΑΠ.
Της οποίας τα αρχικά κατά πάσα πιθανότητα σημαίνουν Δηλώνουμε Απροκάλυπτα Πρηξαρχίδηδες.
Είδες Δαπίτη; Σε είδε πρώτος.
Αν οι Δαπίτες είχαν ύμνο (το "Και α και ου" δεν είναι ύμνος, είναι ο χαμένος κρίκος της εξέλιξης μετά τον πίθηκο), θα ήταν το Every Breath You Take.

Αυτό το τραγούδι μιλάει για έναν stalker του κιαρατά και μετά πάνε όλοι και το παίζουν στους γάμους τους.
Και μετά απορείτε γιατί πάμε κατά διαόλου σαν κοινωνία.
Αλλά έλεγα για τους Δαπάρες. Ο Δαπάρας της σχολής σου (κλίνεται κατά το "ο γαμιάς της γειτονιάς σου") θα είναι το πρώτο πράγμα που θα δεις πριν καν πας στη γραμματεία για να γραφτείς. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα κινείσαι, αυτός θα σε πιάσει από κοντά και θα έρθει να σε "βοηθήσει να γραφτείς".
Τέτοια είναι η εμπιστοσύνη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να έχουν τον μαγικό χάρτη που είχε ο Χάρι Πότερ και του εμφάνιζε την ακριβή τοποθεσία κάθε ανθρώπου μέσα στο μαγικό οικοτροφείο του. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι όπου και να πας, όσο και να προσπαθήσεις να κρυφτείς, ακόμα κι αν μεταμφιεστείς σε αιγυπτιακή μούμια, θα καταφέρουν να έρθουν να σε χαιρετήσουν και να σου πουν για την επόμενη παρτάρα που θα κάνουν στην τάδε κλαμπάρα,
Γιατί φυσικά πρέπει να ξέρουμε ότι ένας Δαπάρας που σέβεται τον εαυτό του θα έρθει πάντα να σε προσεγγίσει σαν φιλαράκι. Έλα δικέ μου να πιούμε σφηνάκια, έχω και σημειώσεις για το τάδε μάθημα που ο καθηγητής περνάει τρία άτομα σε κάθε εξεταστική γιατί δεν του κάθεται η γυναίκα του, διοργανώνουμε το τάδε σεμινάριο για Autocad ή δεν ξέρω γω τι.
Είναι λες και η ΔΑΠ δεν είναι καν πολιτική παράταξη.
Κι η αλήθεια είναι ότι δεν είναι. Και δεν είναι γιατί οι περισσότεροι Δαπάρες σκαμπάζουν από πολιτική όσο σκαμπάζει ο Βαργκ Βίκερνες από χριστιανική ηθική. Υπάρχουν οι εξής δύο λόγοι που κάποιος φοιτητής γίνεται μέλος της ΔΑΠ:
α) Ο δεξιός μπαμπάς του έταξε κονεδιά με τον βουλευτή Καλοχαιρέτα με το που θα τελειώσει τη σχολή, ή
β) Νόμιζε ότι άμα γραφτεί στη ΔΑΠ θα βρει γκόμενα.
Η μόνη φορά που θα δεις Δαπίτες να προσεγγίζουν κάτι που μοιάζει με πολιτική συζήτηση είναι όταν θα καυχηθούν ότι χάρη στη δική τους παρέμβαση θα παιχτεί πτυχιακή εξεταστική, γιατί αλλιώς οι διοικήσεις των πανεπιστημίων που έχουν να ξεφορτωθούν πέντε εκατομμύρια αιώνιους φοιτητές δε θα το σκεφτόντουσαν από μόνοι τους.
Από την άλλη μεριά έχουμε τους φετινούς νικητές του Σ.Φ.ΗΛ.ΜΗΧ, τα ΕΑΑΚ. Οι τυπάδες αυτοί είναι κατά βάση αναρχοαυτόνομα σχήματα και σε κάθε σύλλογο εμφανίζονται και με διαφορετικό ευφάνταστο ακρωνύμιο. Μερικά παραδείγματα είναι το ΑΡ.ΑΓ.Ε. στους ηλεκτρολόγους-μηχανολόγους, το Α.ΦΟΙ.Σ.Α. στους αρχιτέκτονες και το Φ.Ε.Ρ.ΜΑ στους μαθηματικούς.

Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα του ακρωνυμίου που έχω υπόψη μου είναι στους πολιτικοί μηχανικοί που λέγονται Αντιδομή, αλλά συγχωρείται γιατί έχει το Αντί- μέσα και το Αντί- είναι αυτό που συνοψίζει σε μία λέξη το τι είναι τα ΕΑΑΚ.
Αν οι Δαπάρες μιλάνε πιο πολύ για γκόμενες παρά για πολιτικά, οι ΕΑΑΚίτες μιλάνε αποκλειστικά και μόνο για πολιτικά. Συνήθως είναι αυτοί που βγάζουν τις αφίσες για τις συνελεύσεις του συλλόγου, στις οποίες γράφουν θέματα: α) Αντίδραση στο τάδε κυβερνητικό νομοσχέδιο, β) Συμμετοχή στην τάδε πορεία, γ) Στήριξη της δείνα κατάληψης,...ω) Ζητήματα σχολής.
Στα οποία ζητήματα σχολής τσουβαλιάζουν από το ότι δεν υπάρχει εργαστήριο για το τάδε μάθημα μέχρι το ότι οι τυρόπιτες του κυλικείου είναι στρόγγυλες και δεν ξέρουν από ποια γωνία να αρχίσουν να τρώνε.
Αγαπημένες τους συνήθειες είναι επίσης το να κράζουν τους Δαπίτες (οι οποίοι ανταπαντούν σε αυτό το κράξιμο με επιχειρήματα επιπέδου "Κράζεις; Θαυμάζεις!"), την κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ (που δεν έχουν κι άδικο εδώ που τα λέμε) και το Φοι.Μ.Η., την παράταξη που δημιουργήθηκε σαν τσόντα μια βδομάδα πριν τις περσινές εκλογές και κέρδισε.
Άλλες δράσεις τους περιλαμβάνουν να στήνουν τραπεζάκια πάνω απ'το κυλικείο και να φτιάχνουν καφέδες σε τιμή "ό,τι έχετε ευχαρίστηση" (που έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να είναι χειρότεροι απ'του κυλικείου), να πίνουν μπύρες Βεργίνα, η οποία μπύρα Βεργίνα κάνει την Άμστελ να φαντάζει τσέχικη μοναστηριακή, και να διοργανώνουν "εναλλακτικά" πάρτι στο Πολυτεχνείο όπου θα παίζει ρεμπέτικα ή χιπ-χοπ κάποιου Έλληνα ραπά που έκλασε ο Tupac και βγήκε αυτός ή ρέγκε.
Δηλαδή το ένα CD του Μπομπ Μάρλεϊ που πήρανε κάποτε τζαμπέ με την Ελευθεροτυπία. Έτσι κι αλλιώς α) κανείς δεν ξέρει άλλον καλλιτέχνη της ρέγκε, β) κανείς δεν ξέρει πώς ξεχωρίζουν δύο διαφορετικά τραγούδια της ρέγκε και γ) σε αυτά τα πάρτι ούτως ή άλλως δεν μπαίνεις αν δεν έχεις στρίψει γάρο σε κόλλα Α4, οπότε δεν πρόκειται να καταλάβεις τη διαφορά.
-Τι είναι αυτά που λες ρε; Άκου εκεί την πίνουν οι ΕΑΑΚίτες. Εσύ σε λίγο θα μας πεις κι ότι ο Όζι είναι πρεζάκι.

Στην ίδια συνομοταξία μπορεί να βρει κανείς την ΑΡ.ΕΝ, η οποία είναι η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε αντίθεση με το μπαμπά-κόμμα δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμα αρκετούς πρώην Πασόκους σατανιστές να την ψηφίσουν.
Και δεν είναι ότι δεν προσπάθησε.

Ναι, αυτό είναι ένα πανό με τον Γιούγκι. Εικάζω ότι τα επόμενα θα έχουν τον Πίκατσου, τον τυπά με το Death Note και καμιά γκόμενα τυλιγμένη με πλοκάμια από χταπόδι.
Αλλά όταν αναφερόμαστε σε φοιτητικές παρατάξεις, πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τα φραγκοδίφραγκα και να πιάσουμε το real deal. Το βαρύ πυροβολικό. Το χάρντκορ πράμα. Τον Άσσο τον άφιλτρο.
Στη στεριά δε ζει το ψάρι.
Ούτε ο Κνίτης με φρικιά.
Από το 1981 μέχρι σήμερα, η μόνη διαφορά είναι ότι οι γκόμενες άρχισαν να ξυρίζουν τις μασχάλες τους.
Είναι πάντα σοβαροί και αγέλαστοι. Κάθε τρίτη λέξη που λένε είναι "ο λαός". Είναι οι μόνοι αριστεροί που δεν την πίνουν ανοιχτά και ξεδιάντροπα (στο σπίτι τους δεν ξέρουμε τι κάνουν), γιατί "τα ναρκωτικά είναι το όργανο του καπιταλισμού για να αποπροσανατολίζει τη νεολαία από την πάλη των τάξεων" (σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη, φύλλο της 14ης Απρίλη του 1997, σελίδα 16, στήλη 3).
Κι είναι πάντα αυτοί που θα μπουκάρουν μέσα στην αίθουσα ταυτόχρονα με τον καθηγητή, γιατί παίζουν πούστικα και περιμένουν ότι τότε θα μαζευτεί ο κόσμος για να ακούσει το κάλεσμα στα όπλα. Ο καλύτερος βέβαια καθηγητής που είχαμε ήταν αυτός που έγραψε τον αλαλάζοντα Κνίτη στην καραπουτσακλάρα του και ξεκίνησε μόνος του να γράφει το μάθημα στον πίνακα.
Πραγματικά όμως, δεν μπορώ να δώσω αρκετή έμφαση στο πόσο σοβαροί και αγέλαστοι είναι πάντα οι Κνίτες. Έχω δει ιεραπόστολους, φεμινίστριες και μέλη σε φιλολογικές λέσχες που είναι πιο κουλ και χαρούμενοι από τους Κνίτες.
Οι μόνες εκδηλώσεις τις οποίες οργανώνουν ποτέ είναι ομιλίες για τη θέση του κομμουνισμού στη σύγχρονη κοινωνία (διάβαζε: στο πατάρι, ανάμεσα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και την κούτα με τα σεμεδάκια που μας έκανε δώρο η θεία Κούτσαινα στο γάμο και "θα χαθεί" στην επόμενη μετακόμιση που θα κάνουμε).
Κι η μόνη ένδειξη ότι διαθέτουν κάποιου είδους "χιούμορ" είναι ότι εκτυπώνουν κατά καιρούς τις γελοιογραφίες του Ριζοσπάστη και τις κολλάνε στους τοίχους της σχολής.

Χα χα...χα...χα...χα...χα...χα.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας την πέσουν τίποτα αριστεροί με καδρόνια εκεί που τραγουδάτε αμέριμνοι "Και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ".