Τόλμησέ το! Κάνε μια βλακεία!

Ναι, ξέρω τι είχα πει. Ότι δε θα πατήσω ποτέ στο Τζάμπο, αυτόν τον παράδεισο της ακαλαισθησίας, της άθλιας ραδιοφωνικής διαφήμισης και των πλαστικών μπιχλιμπιδίων που χαλάνε σε δύο μέρες και τα φτιάχνουνε δύσμοιρα δεκάχρονα Μπαγκλαντεζιανάκια που δουλεύουν 22 ώρες την ημέρα σε ένα εργοστάσιο φτιαγμένο αποκλειστικά από αμίαντο και ελλενίτ.
Αλλά παρέστη ανάγκη. Συγκεκριμένα, όπως πράττω περίπου κάθε δύο βδομάδες, θα παρευρεθώ στην Αθήνα για το τριήμερο των Αποκριών κι ο Φίδης είχε την ιδέα να με ντύσουν Μπλάκι Λόουλες. Έτσι έπρεπε να πάω να πάρω μια περούκα. Συγκεκριμένα, αυτή την περούκα:

ΟΚ, παραβλέψτε το γεγονός ότι γράφει το "pank" με a λες και είναι πινακίδα ζητιάνου "βωηθύστε μαι των πτοχώ" στο λεωφορείο. Αλλά τι σχέση έχει αυτή η περούκα με το punk? Καμία απολύτως, λέγω. Αν αυτή η περούκα είναι punk, τότε ο Πάκης Παυλόπουλος είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Αυτό το hairstyle βρωμάει διχτυωτό γάντι, τζιν-σωλήνα και στίχους εμπνευσμένους από στριπτιτζάδικα. Αυτή η περούκα έρχεται ποτισμένη με κοκαΐνη, καπνούς από κλαμπ με καθρέφτες στα ταβάνια, αναθυμιάσεις από Τζακ Ντάνιελς και την αιθαλομίχλη του Λοσάντζελε. Κι εσύ μας λες pank? Θα σηκωθούν ο Di Di Ramown κι ο Sheed Vysioos από τον τάφο και θα μας κυνηγάνε, ωρέ!

Αλλά φυσικά το Τζάμπο δεν είχε μόνο αυτή την κακοποίηση pop culture να μας προσφέρει. Για παράδειγμα, αυτές τις Απόκριες ο καθένας από μας μπορεί να αναβιώσει εκείνη τη στιγμή από την κλασική ταινία V For Vendetta που ο V δέχεται άνανδρη επίθεση με φλογοβόλο, με αποτέλεσμα να λιώσει η μάσκα του σαν πίνακας του Νταλί κι ο ίδιος να περιφέρεται ουρλιάζοντας σπαρακτικά και ζητώντας να πεθάνει για να τελειώσει το μαρτύριό του.

Τι εννοείτε δε θυμάστε αυτή τη σκηνή; Μόνο εγώ την είδα; Τέλος πάντων. 

Φεύγοντας από τα αποκριάτικα του Τζάμπο, βλέπουμε αυτό εδώ, το οποίο είναι κατά πάσα πιθανότητα ο χειρότερος τρόπος στο σύμπαν για να ξοδέψεις 10 ευρώ.

Τούτο εδώ το πράγμα είναι το εξής απλό: κάτι πιγκουϊνάκια που κάνουν νεροτσουλήθρα. Είναι το είδος ακριβώς του παιχνιδιού που κάθε υπερκινητικό μούλικο που σέβεται τον εαυτό του και τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής που το διακατέχει θα το κοιτάει με ενθουσιασμό για ακριβώς δέκα δευτερόλεπτα, πριν επιστρέψει στην προηγούμενη ασχολία του η οποία ήταν να δέρνει το μικρό του αδερφάκι.

Αν το παιδί σας ασχοληθεί με αυτό το πράγμα για παραπάνω από δέκα δευτερόλεπτα, τότε κατά πάσα πιθανότητα είναι εντελώς μουρόχαυλο και μπορείτε να αρχίσετε από τώρα να το προετοιμάζετε για μια λαμπρή καριέρα στα ταμεία κάποιας εφορίας.

Και 10 ευρώ για 10 δευτερόλεπτα χαράς είναι χειρότερη αναλογία τιμής-ευχαρίστησης κι από την καυτή Λουντμίλα που θα σε αναστατώσει στο 9011-696969.

Αλλά υπάρχει και παιχνίδι που ξεπερνάει ακόμα κι αυτό σε αχρηστία. Είναι ο χαρταετός. Είναι επίκαιρο για ακριβώς μία μέρα του χρόνου, την Καθαροδευτέρα, και προκειμένου να πετάξει θα πρέπει να τρέχεις μισή ώρα πάνω στο λόφο, και αααν δεν αρχίσει να βρέχει, και αααν φυσάει ο άνεμος με την κατάλληλη ταχύτητα και διεύθυνση, και αααν ευθυγραμμιστεί η Σελήνη με τον Ερμή και τον Κρόνο, μπορεί να σηκωθεί και πέντε μέτρα πάνω από το έδαφος.

Και φυσικά άμα αλλάξει η φορά του ανέμου όσο ο αετός είναι στον αέρα, ετοιμάσου να σου έρθει με φόρα στα μούτρα. Και ειλικρινά τώρα, τι ακριβώς θα νιώσει ένα πιτσιρίκι όταν θα βλέπει αυτή τη φάτσα να του έρχεται στα μούτρα;

Θα χέσει λαγάνες, is what I'm trying to say.

Κάτι άλλο που θέλω να πω είναι ότι τα σημερινά παιδιά είναι εντελώς τελείως κακομαθημένα με την τεχνολογία. Δηλαδή χρειάζεται να έχεις ηλεκτρονικό ματζαφλάρι για να παίξεις αυτό;

Το όνομα-ζώα-φυτά, θυμάμαι, το παίζαμε όταν είχαμε κενό στο γυμνάσιο, και το μόνο πράμα που χρειαζόταν ήταν ένα φύλλο χαρτί κι ένα στυλό. Κι επειδή εγώ ήμουν σπασικλάκι και ήξερα όλες τις απαντήσεις τα άλλα παιδάκια δε με παίζανε. Ωραίες εποχές.

Χάρη λοιπόν σε αυτή την ακόρεστη δίψα των μούλικων για ψηφιακή τεχνολογία, γνωρίζει δόξες εδώ και χρόνια η αγορά των μάρκα-μ'έκαψες κονσολών που στην καλύτερη παίζουν 28 διαφορετικές παραλλαγές του Τέτρις. Και το Τζάμπο φιλοξενεί τον κατασκευαστή που είχε το περισσότερο θράσος απ'όλους, δηλαδή αυτόν που συνδύασε στη μούφα του PS και Xbox μαζί.

PX-3600, κυρίες και κύριοι! Είναι σαν να ήταν το Pro, που ως γνωστόν δεν έχει τα δικαιώματα από τις ομάδες της Premier League, και να έβγαζε ομάδα που να τη λένε ξέρω γω "Τσέλσερπουλ".

Και μια που είμαστε στους ανύπαρκτους κι ανίερους συνδυασμούς λέξεων...

Ναι, αυτό το πράμα γράφει πάνω "επιτραπαίζουμε". Ρε γαμημένοι, δεν είμαστε αμερικανάκια εδώ πέρα να γουστάρουμε αηδιαστικούς συμφυρμούς λέξεων του τύπου "Μπραντζελίνα". Αν και εσχάτως έχει γίνει της μοδός το "μπουγατσάν", το οποίο είναι συνδυασμός μπουγάτσας και κρουασάν.

Εντάξει, Αθηναίοι, είχατε δίκιο. Αν μας αφήνανε, θα συνδυάζαμε τη μπουγάτσα με τα πάντα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, γιατί η Περηφάνεια-Αντίσταση-Όνειρο-Κατάκτηση (κατά άλλους κακεντρεχείς και Πρωταθλητές Αυγούστου-κι Οκτωβρίου Κάποτε) είναι παντού.

Ακόμα και στις σαπουνόφουσκες! Παρ'όλο που οι ΠΑΟΚτζήδες δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με τις σαπουνόφουσκες, εικάζω δε ούτε και με το ίδιο το σαπούνι. Το μόνο καταναλωτικό προϊόν που θα είχε ακόμα λιγότερη σχέση με το όνομα του ΠΑΟΚ είναι σερβιέτες με φτερά και έξτρα απορροφητικό κάλυμμα για τη νύχτα.

Δηλαδή φανταστείτε ένα μικρό παιδάκι με ΠΑΟΚτζή μπαμπά να πάει και να του πει "μπαμπά, μπαμπά, σέλω σαπουνόφουσκες!". Η απάντηση που θα λάβει θα είναι η εξής: "Τι σαπουνόφουσκες ρε μαλακισμένο; ΠΑΟΚ είσαι αφού! Πιες τώρα το Τούμπα Λίμπρε σου και μετά θα πάμε να σπάσουμε αυτοκίνητα με Αθηναϊκές πινακίδες".

Κι ενώ τα αγοράκια παίζουν με Παοκτζήδικες σαπουνόφουσκες, τα κοριτσάκια παίζουν με αυτό:

Δεν ξέρω και δε θέλω να μάθω ποιος διεστραμμένος νους εμπνεύστηκε αυτές τις κούκλες. Τα μάτια τους είναι δύο μαύρα κουμπιά που σε κοιτάνε με απόλυτα κενό βλέμμα και επιπλέον έχουν αυτό το ζωγραφισμένο απλανές χαμόγελο που είναι σαν δαιμονισμένο κοριτσάκι από ταινία του Στίβεν Κινγκ. Γαμώτη μου! Δε θα έπρεπε να με τρομοκρατεί μια επίσκεψη στα Τζάμπο!

Αλλά υπάρχει και χειρότερο.

Αν είχε φωνή αυτή η αφίσα, θα έλεγε: "Έλα να δοκιμάσεις την ηλεκτρική ισιωτική μαλλιών που πήρες! Μη φοβάσαι! Απλά θα ακουστεί ένα τσαφ, και θα σβήσουν τα φώτα για δυο δευτερόλεπτα...ή για πάντα! Α χα χα χα χα χα χα!".

Και μετά από αυτό εγώ δεν ξαναπατάω το πόδι μου στα Τζάμπο.

Αυτά, και να προσέχετε μη σας επιτεθεί μια ορδή ΠΑΟΚτζήδων κραδαίνοντας απειλητικά ροζ απόχες για κυνήγι πεταλούδας.