Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Λέξεις και φράσεις που λείπουν από την ελληνική γλώσσα

Δεν έχετε θελήσει ποτέ να εκφράσετε μια συγκεκριμένη έννοια, μόνο και μόνο για να διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει λέξη στην ελληνική γλώσσα που να την αντικατοπτρίζει πλήρως; Ε, αυτές οι εποχές τελείωσαν. Τηλεφωνήστε τώρα στο 9011696969 και στην προνομιακή τιμή των 2 ευρώ θα λάβετε αυτό το υπέροχο λεξικό κι ένα μισοφαγωμένο πιτόγυρο. Κι όλα αυτά σε ένα υπέροχο βαλιτσάκι.
  • Άι Ρονμάν: Προστάτης άγιος της μέταλ μουσικής και των υπερηρώων του αμερικανικού κινηματογράφου. Γιορτάζει το Μαύρο Σάββατο.
  • Αλμπανιστήρι: Όταν παίρνεις μάτι κάποια συμπατριώτισσα της Ελένης Φουρέιρα, ή όταν ένας συμπατριώτης της Ελένης Φουρέιρα παίρνει μάτι εσένα, ή όταν κάποιος παίρνει κάποιαν μάτι (ασχέτως καταγωγής) υπό τους ήχους του Felicita.
  • Αμβρωσία: Χώρα αχανής, ατελείωτης φυσικής ομορφιάς, γεμάτη θηλυκά που τα βλέπουμε (ιδίως ένας φίλος μου) και νιώθουμε σαν να τρώμε την τροφή των θεών. Τα λέω σωστά, Μανωλιό; 
  • Αναδελφή: Ομοφυλόφιλος που συμμερίζεται τις απόψεις του Χρήστου Σαρτζετάκη για το ελληνικό έθνος, ή ομοφυλόφιλος που δε βρίσκει κανέναν (κατά προτίμηση άντρα με αρκετά σκληρό πέος) που να τον καταλαβαίνει.
  • Αφροδύσσεια: Τα βάσανα και οι περιπέτειες που περνάει κάποιος όταν μαθαίνει ότι πάσχει από σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.
  • Αχρηστιανισμός: Θρησκεία της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Η βασική της αρχή είναι να πιστεύεις ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι άχρηστοι όταν εσύ είσαι ακόμα πιο άχρηστος από τους υπόλοιπους.
  • Βισσηγότθος: Αυτός (αλλά κυρίως αυτή) που ενώ πορώνεται με Σταμάτη Γονίδη, Κομμένα πια τα Δανεικά και λοιπά θεάρεστα άσματα, παραέξω πουλάει το προφίλ του/της γκοθά/ους με το να φοράει μαύρα κολλητά και να ακούει Evanescence.
  • Βοσκοσυμμαχία: Το ΚΚΕ. Ο όρος προήλθε από την λυκοσυμμαχία, η οποία αποτελείται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ και λοιπούς παρατρεχάμενους, και στην οποία ως γνωστόν το ΚΚΕ αντιτίθεται με όλες του τις δυνάμεις (;).
  • Γαστρονομικό ποσόν: Τα χρήματα που θα αναγκαστείς να πληρώσεις όταν έρθει ο λογαριασμός του γκουρμεδιάρικου εστιατορίου που αποφάσισες να βγάλεις τη γκόμενα για να πουλήσεις μούρη τρομάρα σου.
  • Δις Ιζ Σκάρτα: Έκφραση που αναφωνεί κανείς σε έμπορο που του πούλησε (ή πήγε να του πουλήσει) κακής ποιότητας εμπόρευμα, πριν τον κλωτσήσει σε μια μαύρη τρύπα.
  • Δυοσμοπόλιταν: Λέξη που περιγράφει με συντομία όλα τα κοκτέιλ τύπου Κοσμοπόλιταν ή μοχιτοειδή με δυόσμους και τέτοια που πίνουν οι γκόμεναι και οι αδερφαί. Οι άντρηδοι πίνουν ουίσκια. Τέλος.
  • Επιφύτηση: Αυτό που σου συμβαίνει όταν γράφεις διαγώνισμα και δεν ξέρεις το Χριστό σου, αλλά ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι μπορείς άνετα να δεις τις απαντήσεις του φυτού της τάξης χωρίς να γίνεις αντιληπτός.
  • Ζωγραφιάσκο: Αυτό που παθαίνεις όταν ενδίδεις στο πρήξιμο της γκόμενας να πάτε μαζί στην τάδε γκαλερί που έχει έκθεση ο τάδε σημαντικός ζωγράφος και αυτό που βλέπεις τελικά είναι μια σειρά από άσπρους πίνακες ή κάτι τέτοιο.
  • Ηλιθεωρητικός: Τύπος που από αρκετά μακριά φαίνεται σοφιστικέ και διανοούμενος, αλλά όταν τον πλησιάζεις και ανοίγει το στόμα του (που θα το ανοίξει, δεν τη γλιτώνεις) διαπιστώνεις ότι έχει κάνει τη μαλακία επιστήμη.
  • Θρασύπουλος: Τύπος που από αρκετά μακριά πάει να σου πουλήσει τσαμπουκά τύπου "ξέρεις τι έκανα χθες βράδυ με τη μάνα σου;" κι αν τον πλησιάσεις με λίγο αγριεμένο ύφος θα τρέχει μέχρι να πληρώσει η Ελλάδα το χρέος.
  • Ιπποδότηση: Αυτό που γίνεται όταν παίρνεις λεφτά από κάποιον φορέα ή την Ευρωπαϊκή Ένωση για να κάνεις κάποιο έργο ή έρευνα, αλλά τελικά θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα να πας να τα παίξεις στον ιππόδρομο.
  • Καπούτιν: Η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι το επόμενο πρωί αφότου έχεις καταναλώσει μεγάλες ποσότητες ρώσικης βότκας. Εκ των καπούτ και Πούτιν.
  • Καραγκιόζη Όζμπορν: Κάποιος που νομίζει ότι παίζει μέταλ αλλά δεν. Απλά δεν. Συνώνυμα: Ασχετάλικα, Σβήστεμ οφ α Ντάουν, Τζούντας Πρηξτ ή και Γκέι-σι-ντι-σι. Βλέπε και Vothrash Metal.
  • Καταποστηματάρχης: Μικρομεσαίος Έλληνας επιχειρηματίας που δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει ΦΠΑ, αν πουλάει φαγητό ο πάγκος του είναι παγοδρόμιο για κατσαρίδες και γενικά είναι η σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας προσωποποιημένη.
  • Καφρικανός: Μελαψός φίλος μας με καταγωγή από την Μαύρη Ήπειρο, ο οποίος είτε φέρεται με ανάρμοστο τρόπο, ως κάφρος, είτε έχει οξεία αίσθηση του αντρικού, λεγόμενου κάφρικου, χιούμορ.
  • Κρεατίνος: Άνθρωπος χαμηλού νοητικού επιπέδου που προσπαθεί να καλύψει την έλλειψη εγκεφάλου αναπτύσσοντας μυϊκή μάζα με χημικά μέσα (hint: δεν τα καταφέρνει). Εκ των κρεατίνη και κρετίνος.
  • Λετσοφορείο: Αυτοκινούμενο όχημα μεγάλων διαστάσεων που απαντάται σε κάθε μεγάλη πόλη που σέβεται τον εαυτό της και μεταφέρει κατά μήκος αυτής ανθρωποειδή που έχουν ως στόχο την ενεργητική συνουσία με την αισθητική σου.
  • Μάνογουορ: Ο πόλεμος νεύρων που σου κάνει η μάνα σου προκειμένου να κάνεις κάποια αγγαρεία, π.χ να πας στο ΚΤΕΛ να πάρεις τα αυγά που έστειλε η θεία σου η Κικίτσα.
  • Μάστερ οφ Φράπετς: Πτυχίο που χρησιμεύει μόνο για να λέει ο κάτοχός του ότι έχει πτυχίο, με το οποίο η μόνη δυνατότητα που έχει είναι να κάθεται σε μια καφετέρια και να πίνει φραπέδες.
  • Μαστρόικα: Υδραυλικός, ηλεκτρολόγος ή εν γένει τεχνίτης που έρχεται συνέχεια στο σπίτι σου, σου ζητάει ένα σωρό λεφτά και τελικά οι βλάβες δε φτιάχνονται ποτέ.
  • Μόρταλ Ρόμπατ: Κατάσταση στην οποία έχεις γίνει τόσο ρεζίλι (κοινώς ρόμπα) που θέλεις απλά να ψοφήσεις με συνοπτικές διαδικασίες.
  • Μπαζακστάν: Το ακριβώς αντίθετο της Αμβρωσίας (βλ. σχετικό λήμμα), νούμερο ένα εξαγωγέας σαυρών-και καλίου, όπως φροντίζει να μας ενημερώσει ο Μπόρατ Σαγκντίγιεφ.
  • Μπιν Ολάντεν: Χρησιμοποιείται από αυτούς που βλέπουν τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας όπως έβλεπε ο Γεώργιος Βους τον γενειοφόρο φίλο μας μετά από εκείνο το ατυχηματάκι που πάρκαρε κατά λάθος τα αεροπλάνα του στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.
  • Νιουμουνόδουλος: Αυτό το αίσχος της κοινωνίας που τολμά να θέλει να αποκαλείται και άνδρας αλλά όχι απλώς πηγαίνει να δει με την γκόμενα/υποψήφια/"για πάρτη σου έγινα καληνυχτάκιας" το Νιου Μουν ή κάτι τέτοιο, αλλά αυτός ήταν που το πρότεινε κιόλας.
  • Ξεσκισθαρίστας: Κιθαρωδός, είτε ανήκων σε μπάντα είτε ελευθέρας βοσκής, ο οποίος έχει μεγάλη πέραση στο γυναικείο φύλο κι ως εκ τούτου κάθε νύχτα που πέφτει τον βρίσκει να ξεσκίζεται.
  • Ουραντεβού: Το φαινόμενο κατά το οποίο ερωτευμένο ζευγάρι υπερηλίκων παράνομων εραστών κανονίζουν να βρεθούν κρυφά στην ουρά του τοπικού ΙΚΑ. 
  • Παγκάιβερ: Παίκτης ομαδικού αθλήματος ο οποίος, αν και σπανίως ξεκινάει βασικός, όταν μπαίνει δίνει τη λύση κι αφήνει τους πάντες άφωνους.
  • Πουστροναύτης: Ομοφυλόφιλος που κουνάει τόσο πολύ και με τέτοια ένταση την αχλαδιά, που η γη δεν είναι αρκετή για να χωρέσει το πόσο αδερφή είναι.
  • Προκαύλιο: Χώρος στον οποίο κάνει διάλειμμα σχολείο (συνήθως λύκειο, αλλά και γυμνάσιο για αυτούς που αγαπημένος τους καλλιτέχνης είναι ο Στέφανος Κορκολής) το οποίο είναι γεμάτο από ευπαρουσίαστες κορασίδες.
  • Σημείο Master G: Σημείο που βρίσκεται στον εγκέφαλο ανδρών τε και γυναικών, ενεργοποιείται όταν διαβάζεις κάτι εφάμιλλα αστείο του Master G και σου προσφέρει πολλαπλούς οργασμούς από το γέλιο.
  • Σπαστεϊσμός: Έκφραση που λέει κάποιος νομίζοντας ότι είναι αστεία αλλά δεν είναι, κι επειδή είναι αρούγκανο και νομίζει ότι κάτι θα καταφέρει έτσι, τη λέει ξανά και ξανά μέχρι να σου σπάσει τα νεύρα.
  • Στρατοσφαίριση: Άθλημα στο οποίο προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα με την γραφειοκρατία του Ελληνικού Στρατού αλλά τελικά καταλήγεις να γίνεσαι μπαλάκι από τη μία υπηρεσία στην άλλη.
  • Τουπάκ Σαβούρ: Τύπος που νομίζει ότι είναι ράπερ αλλά στην πραγματικότητα είναι σκατά στα μούτρα του. Εκ του δημοφιλούς ράπερ Τουπάκ Σακούρ και της σαβούρας. Συνώνυμο του Ξέμινεμ, αλλά για πιο ψαγμένους. (βλ. και λήμμα "Καραγκιόζη Όζμπορν")
  • Τρομπάμα: Πολιτικός που στην εκστρατεία του υπόσχεται ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί ούτε να σκουπίσει τον κώλο του. Ή απλώς, πολιτικός.
  • Τσαϊλάντερ: Γέρος εκατό φεύγα χρονών που είναι ακόμα ακμαιότατος και σε κάνει να απορείς πώς είναι δυνατόν να επιβιώνει ένας άνθρωπος με ένα τσαγάκι την ημέρα.
  • Τσιγγαντέμω: Μάντισσα που προβλέπει ότι θα απολυθείς, θα σε παρατήσει η γκόμενά σου, θα σε χτυπήσει λεωφορείο και θα χάσει ο Παναθηναϊκός, και οι προβλέψεις της πραγματοποιούνται.
  • Τσομπαναρέιμπαν: Ακριβό γυαλί ηλίου που φοράει τσομπάνης ή εν γένει κάτοικος της επαρχίας (όχι βέβαια ότι συμμεριζόμαστε αυτούς τους άθλιους και διόλου αντιπροσωπευτικούς χαρακτηρισμούς προς τους συμπαθείς κατοίκους της επαρχίας).
  • Ψοφοφόρος: Ο ψηφοφόρος που με την ψήφο του φέρνει το θάνατο στην ελληνική κοινωνία.
Αυτά, και να προσέχετε μην συνευρεθείτε με χοντρή τριχωτή άπλυτη υπό την επήρεια μέθης, κολλήσετε STD, ο γιατρός σας ζητήσει πεντακόσια ευρώ για να μη σας θεραπεύσει εν τέλει και σας χτυπήσει λεωφορείο που μίσθωσε για την εκδρομή του ο Σύλλογος Φίλων Φλωρινιώτη.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

My spidey sense is tingling (spoiler alert και τα συναφή)

Αυτή η ανάρτηση περιέχει μια αναλυτικότατη περιγραφή του τι συμβαίνει στην ταινία The Amazing Spiderman. Που σημαίνει, αν δεν την έχετε δει και θέλετε ακόμα να τη δείτε, θα σας κάνω χαλάστρα. Οπότε κάντε κάτι άλλο, δεν ξέρω, πηγαίνετε καμιά παραλία, βρείτε καμιά γκόμενα, στείλτε ακόμα και επιστολή διαμαρτυρίας στο Μέγκα που δε βάζει πια το Ρετιρέ τα καλοκαίρια, και ελάτε μόλις το δείτε. Και τώρα πάμε στο ψητό, αλλά πρώτα μια διαφήμιση για τα προϊόντα της χώρας μας:

Τι ακριβώς γίνεται στην ταινία;
Ξεκινάμε βλέποντας τον Πέτρο Πάρκερ να βλέπει τους γονείς του να φεύγουν και να μην ξαναγυρίζουν ποτέ, αφήνοντάς τον στον μπαρμπα-Μπεν. Λίγο μετά τον βλέπουμε στο λύκειο, όπου είναι το κλασικό λούζερ που οι γκόμενες του ρίχνουν χυλόπιτα και οι νταήδες τον σπάνε όταν πάει να υπερασπιστεί τους αδύναμους, παρ'όλο που είναι μπρατσόνι (μαλακία πρώτη. Αν και, από την άλλη, αν παίρναν έναν λαπά π.χ. εμένα για να κάνει τον Πάρκερ, η ταινία θα είχε χάσει το μισό της κοινό, οπότε δικαιολογείται). Το μόνο άτομο σε όλο το σχολείο που νοιάζεται για τον φίλο μας τον Πέτρο είναι η Γκουέν, η οποία είναι η ξανθιά καυλίτσα με το απίστευτο επιστημονικό μυαλό (μαλακία δεύτερη. Όποιος έχει βρει τέτοιο δείγμα έξω από αμερικάνικη ταινία, να μου πει κι εμένα να πεθάνω ήσυχος).
Ο φίλος μας ο Πέτρος επιστρέφει στο σπιτικό του, όπου ο μπαρμπα-Μπεν έχει βρει έναν χαρτοφύλακα του πατρός Πάρκερ. Ο Πέτρος βρίσκει μέσα τα μυστικά έγγραφα του μπαμπά του, που περιέχουν εξισώσεις για γενετικές τροποποιήσεις μεταξύ πλασμάτων, και αποφασίζει να ψάξει γι'αυτόν στο Bing (μαλακία τρίτη και μακρύτερη. Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι ο Πέτρος Πάρκερ, ο άτομος που μπορεί να καταφέρει να διασταυρώσει ποντίκι με γονίδια σαύρας (που γίνεται αργότερα στην πορεία της ταινίας), δεν έχει ούτε ακουστά το Google? Σε γελάσανε, Μπιλ).
Ψάχνοντας, βρίσκει ότι ο πατέρας του, ο οποίος πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα (αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που κάποιος συγγενής πρωταγωνιστή σε ταινία ή σήριαλ πεθαίνει σε αεροπορικό...κατά τ'άλλα, τα αεροπλάνα είναι το πιο ασφαλές μέσο μετακίνησης σου λέει), συνεργαζόταν με τον δόκτωρα Κόνορς, ο οποίος δουλεύει στην Όσκορπ. Ο Πετράκης λοιπόν πάει στην Όσκορπ, παριστάνει κάποιον άλλον για να μπει μέσα και καταλήγει σε ένα γκρουπ του οποίου αρχηγός είναι Ω, ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ! η Γκουέν (ναι, η γνωστή Γκουέν, η καυλοεπιστήμων, μην ξαναλέμε τα ίδια).
Ο Πέτρος ξεμακραίνει από το γκρουπ και περιπλανιέται άσκοπα στο κτίριο, όπου τον δαγκώνει μια διαγενετικά τροποποιημένη αράχνη (μαλακία τέταρτη. Τι σας πείραξε μωρέ η ραδιενεργός αράχνη του πρωτότυπου; Εδώ με το ζόρι καταλαβαίνουν τα Αμερικλανάκια τη ραδιενεργό και θα καταλάβουν τη διαγενετικά τροποποιημένη;) την οποία την είχαν εκεί πέρα για να παράγουν βιοσύρματα υψηλής αντοχής. Η Γκουέν, που φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά της, τον διώχνει από το κτίριο.
Ο Πέτρος αποκοιμιέται στο μετρό της Νέας Υόρκης. Ένα hobo τον ξυπνάει κι αυτός τινάζεται στο ταβάνι, κάνοντας τη μαύρη πουτανίτσα του hobo λούτσα με μπύρα. Στη συνέχεια ξεκαβαλάει από το ταβάνι, το χέρι του κολλάει πάνω της και της σκίζει τη μπλούζα. Μετά ξεκολλάει έναν στύλο, σπάει όλους τους επιβάτες του βαγονιού (κατά λάθος) και συνειδητοποιεί τη μαύρη αλήθεια. Έχει πλέον αραχνοδυνάμεις.
Στη συνέχεια ο Πέτρος αποφασίζει να πάει να βρει τον Κόνορς, ο οποίος του λείπει το δεξί του χέρι και κάνει έρευνα για την μεταφορά γονιδίων σε άλλα ζώα από σαύρες, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να αναγεννούν τα κομμένα μέλη τους (η δουλειά ήδη βρωμάει, δε νομίζετε;) και ο Πέτρος του δίνει τον αλγόριθμο που του έλειπε για να ολοκληρώσει την δουλειά (μπράβο, μαλάκα. Τώρα κυνήγα τον στους υπονόμους).
Το επόμενο πρωί ο Πέτρος αποφασίζει να ξεφτιλίσει τον νταή με τις καινούριες του δυνάμεις και σπάει τη μπασκέτα του γυμναστηρίου. Ο μπαρμπα-Μπεν του αρχίζει το κήρυγμα και του λέει να πάει να πάρει τη θειά του απ'τη δουλειά, αλλά αυτός βασικά στ'αρχίδια του γιατί μετά από λίγο η Γκουέν τον προσκαλεί να έρθει να φάει με τους γονείς της. Και μετά πάει στην Όσκορπ και βοηθά τον Κόνορς να βγάλει τέταρτο πόδι σε ένα ποντίκι με τρία πόδια. Έτσι ξεχνάει τη θειά του.
Όταν γυρίζει, ο μπαρμπα-Μπεν τον αρχίζει πάλι στο κήρυγμα, κι αυτός σαν καλό δεκαεφτάχρονο σηκώνεται και φεύγει. Ένας ληστής με τατουάζ-άστρο στο αριστερό του χέρι ληστεύει το μαγαζί στο οποίο βρίσκεται ο Πέτρος και φεύγοντας σκοτώνει τον μπαρμπα-Μπεν, ο οποίος αναζητούσε τον Πέτρο στη Σαλονίκη ξημερώματα με ένα βιολί κι ένα φεγγάρι. Ο Πέτρος παθαίνει ψυχολογικό τραύμα κι αποφασίζει να ψάξει να βρει τον ληστή που σκότωσε τον θείο του και να τον εκδικηθεί (τόσο ανιδιοτελή κίνητρα είχε για να γίνει σούπερ ήρωας).
Έτσι, λοιπόν, την πέφτει σε κακοποιούς που ταιριάζει η περιγραφή τους με αυτόν που έκανε τον φόνο, και στο ενδιάμεσο αποφασίζει να βάλει μάσκα και στολή. Σε μια φάση ξεφτιλίζει το μισό NYPD, κάτι που κάνει τον αρχηγό της αστυνομίας να θέλει να τον συλλάβει (καλός μαλάκας κι εσύ). Το επόμενο απόγευμα πάει να φάει με τη Γκουέν και ανακαλύπτει ότι Ω, ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ! ο μπαμπάς της είναι ο αρχηγός της αστυνομίας.
Λίγο μετά ο Πέτρος και η Γκουέν βγαίνουν στο μπαλκόνι όπου βασικά συμβαίνουν δύο πράγματα: α) ο Πέτρος αποκαλύπτει στην Γκουέν ότι θέλει απελπισμένα να τη σκίσει στα δύο και β)ο Πέτρος αποκαλύπτει στη Γκουέν ότι είναι ο Σπάιντερμαν. Στο μεταξύ ο Κόνορς χτυπάει την ένεση με το σαυροDNA, γίνεται τεράστια σαύρα και τα κάνει όλα μουνί σε μια γέφυρα. Ο Σπάιντερμαν πάει εκεί και σώζει ένα παιδάκι από ένα φλεγόμενο αμάξι που θα έπεφτε από τη γέφυρα, αλλά για κάποιο λόγο ο μπαμπάκας της Γκουέν αποφασίζει ότι αυτός φταίει και θέλει να τον συλλάβει (να πεθερός, να μάλαμα).
Ο Πέτρος πάει το επόμενο πρωί στα κεντρικά της αστυνομίας, αφού μαθαίνει την αλήθεια για τον Κόνορς, και λέει στον πεθερούλη του για το τι έγινε, αλλά αυτός τον παίρνει στο ψιλό, κι έτσι αποφασίζει να κατέβει στους υπονόμους για να βρει αποδείξεις (μαλακία πέμπτη. Αυτό που σε όλες τις ταινίες όλοι οι υπόνομοι δεν είναι ακριβώς υπόνομοι αλλά υπόγειες πόλεις κάτω από τις κανονικές όπου ζουν διάφοροι παράνομοι, κροκόδειλοι και Χελωνονιντζάκια εμένα θα με στείλει). Εκεί βρίσκει τον Κόνορς, ο οποίος μεταμορφωμένος σε σαύρα του δίνει τη σούφρα ανά χείρας και ανακαλύπτει κιόλας ότι ο Σπάιντερμαν είναι ο Πάρκερ.
Στη συνέχεια, αφού η Γκουέν του παράσχει τις απαραίτητες "πρώτες βοήθειες", η σαύρα αποφασίζει να επιτεθεί στο σχολείο του Πάρκερ. Εκεί έχουμε την επική μάχη, μαζί με την απαραίτητη σκηνή comic relief όπου ο παππούλης βιβλιοθηκάριος ακούει ωραία και καλά τη μουσικούλα του ενώ πίσω του γαμιέται όλο το δωδεκάθεο, κι ο Σπάιντερμαν μαζί με τη Γκουέν νικούν προσωρινά τον Κόνορς, μόνο και μόνο για να βγει το επόμενο βράδυ και να προσπαθήσει να ψεκάσει όλη την πόλη με το σαυροϋλικό και να τους κάνει όλους σαύρες.
Η αστυνομία βγαίνει για να κυνηγήσει τη σαύρα και το ίδιο κάνει κι ο Σπάιντερμαν. Ο πεθερούλης έχει της ψωλής του το χαβά και νοιάζεται περισσότερο για το Σπάιντερμαν παρά για τη σαύρα. Κι εκεί που τον σημαδεύει με το όπλο, ο Πέτρος βγάζει τη μάσκα και του λέει ότι πρέπει να πάει να σώσει τη Γκουέν, η οποία είναι στην Όσκορπ και προσπαθεί να φτιάξει αντίδοτο για το σαυροτέτοιο. Και, ω, θαύμα! ο πεθερούλης αλλάζει γνώμη κι αποφασίζει να μην τον πυροβολήσει.
Κι έτσι, με πανηγυρικό τρόπο, τα ΜΜΕ αποφασίζουν ότι ο Σπάιντερμαν, ο οποίος ήταν αναρχικός κι επικίνδυνος εγκληματίας, τελικά είναι καλός. Όμως έχει τραυματιστεί και δεν μπορεί να πετάξει, κι έτσι αυτός που έσωσε τη ζωή του παιδιού του παίρνει τηλέφωνο έναν φίλο του που χειρίζεται όλους τους γερανούς της έκτης λεωφόρου (χρειάζεται να πω ποια είναι η έκτη μαλακία;) κι ο Σπάιντερμαν καταφέρνει να φτάσει στο κτήριο της Όσκορπ. Εκεί, μετά από μια συναρπαστική μάχη που κρατάει...και δύο λεπτά, ο Σπάιντερμαν καταφέρει να αλλάξει τη μηχανή ψεκασμού και να βάλει το αντίδοτο στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Στο μεταξύ, όμως, η σαύρα έχει σκοτώσει τον μπαμπά της Γκουέν, ο οποίος τον βάζει να υποσχεθεί ότι θα την αφήσει ήσυχη, κι έτσι αυτοί χωρίζουν για τα τελευταία περίπου πέντε λεπτά της ταινίας, αλλά εδώ που τα λέμε αμερικάνικη ταινία βλέπουμε, σιγά μην δεν τα ξαναβρούν στο δεύτερο μέρος.
Τι αξίζει να δούμε;
Την Γκουέν αν είσαι αγοράκι και τον Πέτρο αν είσαι κοριτσάκι ή μικρή λούγκρα. Ε...αυτά.
Άξιζε το (περίπου) δίωρο;
Ναι.
Άξιζε τα 7,5 ευρώ που έσκασα για το εισιτήριο;
Όχι.
Τελικό συμπέρασμα;
Είμαι μαλάκας.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας δαγκώσει κι εσάς ραδιενεργός αράχνη αλλά επειδή εδώ δεν είναι κόμικς της Μάρβελ αλλά πραγματική ζωή πάθετε καρκίνο και πεθάνετε.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Ε, όχι, δε θα κλέβει μόνο ο Φοίβος τους ξένους μουσικούς!

Ίσως θα θυμάστε μια εγγραφή που είχε πάει άπατη, στην οποία παρουσίαζα ελληνικές διασκευές διάσημων τραγουδιών που κατέβασα από την κούτρα μου. Ε, λοιπόν, το ξανάκανα. Αυτή τη φορά, βέβαια, καλύτερα και με ακόμα περισσότερη πραγματικότητα μες στα μούτρα σας. Φύγαμε.
  • Εκμετάλλικα-Master of Taxes

    Δεν έχω δουλειά!/Δεν έχω λεφτά!
    Μα μου βάζουν νέους φόρους!
    Κύριε υπουργέ,/μας γαμήσατε,
    μας γαμήσατε τους κώλους!
    Πάω στην εφορία,/τι κακοτυχία,
    κόσμος περιμένει,/είμαστε χαμένοι!
    Δυο ώρες έχω,/και δεν αντέχω,
    κι είν'όλα βράσ'τα,
    ταμία, ΠΙΑΣΤΑ! ΠΙΑΣΤΑ!
    Πιάσ'τα και κούνα τα ώρες πολλές,
    κι άσε τον κόσμο να κάνει ουρές,
    ποιος μας γαμά κι εμάς δε μας λες,
    λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές!
    ΠΙΑΣΤΑ! ΠΙΑΣΤΑ! Λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές!
    ΠΙΑΣΤΑ! ΠΙΑΣΤΑ!
  • Ξεπούλιο-Malakas Paradise:

    Περπατάς στην Ομόνοια και κοιτάς δεξιά,
    κι αριστερά και βλέπεις πόρνες, πρέζα, Πακιστανά!
    Κι έχεις μείνει άνεργος για τόσο καιρό
    που ακόμα κι η μαμά σου σε νομίζει τρελό!
    Μα δεν έφαγα ποτέ λεφτά του δημοσίου,
    καλά, ένα ρουσφετάκι, άιντε να'ταν δύο,
    τρία το πολύ, μα εσύ να προσέχεις,
    γιατί έχω γνωριμίες εγώ που με βλέπεις!
    Καθόλου δε με νοιάζει που βρέθηκες εδώ,
    να μην έχεις για χαράτσι και για ηλεκτρικό!
    Είμαι το τυπάκι που οι Δαπίτες προσκυνάνε
    όταν "Και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ" τραγουδάνε!
    Και περνάμε τον καιρό/στου μαλάκα τον παράδεισο,
    τι ωραία περνάω εδώ/στου μαλάκα τον παράδεισο!
    Κουμάντο κάνω εγώ,/στου μαλάκα τον παράδεισο,
    και την τρόικα ευχαριστώ,/στου μαλάκα τον παράδεισο!
  • Syndrome of a Down-Πίτα γύρο

    Ξύπνα!
    Κλείσε την TV, τον κόσμο γύρνα!
    Τα πράγματα δε στρώνουνε με γκρίνια!
    Ασ'τη μίρλα κι άρχισε τα έργα!
    Κι αν δε σ'αρέσει μάζευ'τα και φεύγα! (σου άξιζε!)
    Κλείσε την TV, τον κόσμο γύρνα! (σου άξιζε!)
    Τα πράγματα δε στρώνουνε με γκρίνια! (σου άξιζε!)
    Ασ'τη μίρλα κι άρχισε τα έργα! (σου άξιζε!)
    Δεν πιστεύω καν,/στα,/θα,/και στα πολλά μπλα μπλα,
    και/δεν/υπάρχει ελπίδα ΠΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
  • Εκμετάλλικα-Ούτε σε νοιάζει:

    Όλα γύρω έχουν γίνει σκατά,
    έχω δυο μήνες να δω λεφτά,
    συνέχεια κλαίν'τα παιδιά,
    μα ούτε σε νοιάζει!
    Ποτέ δεν πείνασα τόσο πολύ,
    στα συσσίτια τρώω κάθε πρωί,
    μου'χει γίνει κομμάτια η ζωή,
    μα ούτε σε νοιάζει!
    Δεν πιστεύω πια πολιτικό,
    κι ας τάζει όσο θέλει ρευστό,
    μια βοήθεια, μονάχα, ζητώ,
    μα ούτε σε νοιάζει!
    Δε με νοιάζει πια τι κάνουν,
    δε με νοιάζει πια τι
    λένε,
    γαμιούνται!
  • Vlak Sabbath-Iron Samaras

    I am Samaras!
    Έχει τρελαθεί,/και το μάτι του'χει βγει!

    κι όμως έχει μπει/πρώτο κόμμα στη Βουλή!

    Ζωντανοί ή νεκροί /δε γλιτώνουμε από κει,

    θα μας ξηγηθεί/εικοσάποντη ψωλή!

    Πώς μας έκλεψε,/ούτε που κατάλαβε,

    πάει το μέλλον μας/μέσα στο μπουρδέλο μας!

    Κανείς δεν τον θέλει,

    απλά μας γαμά τη ζωή,


    και εκδικείται,

    που δεν μπήκε η ΠΟΛΑΝ στη Βουλή!
  • Μασαρβάιβορ-Το μάτι του Σαμαρά

    Άρχισαν, τα όργανα,
    βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους,
    με μολότοφ, πέτρες, μάσκες, μαζί,
    μια άσπρη μέρα να δούνε κι αυτοί,
    δεν απορώ με όλα αυτά,
    όλο χαράτσια και φόροι,
    κι όλο ψάχνω μπας και βρω μια δουλειά,
    μα δεν παίζει για δείγμα καμιά!
    Και το μάτι του Σαμαρά με βλέπει λοξά
    λες και τίποτα παράλογο ζητάω,
    γιατί αν δε βρω, κάπως, κάπου, έστω λίγα λεφτά,
    στη Συγγρού με τακούνια ψηλά,
    βρε, θα πάω!
  • Μάικλ Ψάξτον-Θρίλερ:

    Κοντεύει νύχτα, και στο σκοτάδι κλαίω και θρηνώ,
    τέλος του μήνα, και δεν έχω λεφτά για ηλεκτρικό,
    παντού ζητώ! Με βλέπουν και αλλάζουν πεζοδρόμιο,
    εκλιπαρώ! Μα δεν υπάρχει φράγκο τσακιστό,
    για ηλεκτρικό!
    Κι όλο γυρνάω, σε φίλους, συγγενείς κι απλούς γνωστούς,
    κι αυτοί με διώχνουν, μου λεν για τους κακούς τους τους καιρούς,
    βρε άι σιχτίρ! Φταίω εγώ που δεν πηγαίνω Γερμανία,
    γιατί εδώ, /δεν την παλεύω πλέον ούτε καν,
    γεια χαραντάν!
    Και είναι θρίλερ, θρίλερ, λέω,

    μου κόβουνε το ρεύμα κι εγώ κάθομαι και κλαίω,

    θρίλερ, ρε παιδιά,
    δώστε ένα φράγκο γιατί είμαι σε θρίλερ! Θρίλερ!
Αυτά, και να προσέχετε μην πάτε στην εφορία και περιμένετε πέντε εβδομάδες γιατί η υπάλληλος στο γκισέ πρέπει πρώτα να τελειώσει την πασιέντζα.

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Summertime and the fucking is easy

Αγαπητοί φίλοι, καλοκαίριασε για τα καλά. Ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, τα κουνούπια καραδοκούν, οι σφίχτες παίζουν ρακέτες σαν να μην υπάρχει αύριο, τα κορίτσια βάζουν σορτσάκια χωρίς να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν τσόλια από τους κακοπροαίρετους και τα μέλη της κυβέρνησης Σαμαρά πέφτουν σαν τα κοτόπουλα.
Τι είναι αυτό το πράγμα φέτος; Μέχρι στιγμής μετράμε τρεις εκτός και τον Σαμαρά να του'χει πεταχτεί το μάτι έξω (πιθανώς σε ένδειξη συμπαράστασης για τα δικά μας μάτια που θα πετάξει έξω). Αν έχουν απομείνει οι μισοί μέχρι το Σεπτέμβριο, εγώ θα φάω δύο κατσαρόλες βραστά σκατά και θα τα ξεπλύνω με μια νταμιτζάνα κάτουρο.
Και τώρα το καθιερωμένο σπάσιμο με αποδέκτη το Μανωλιό. Όλοι εσείς που βασανίζετε τον εγκέφαλό μου κάθε φορά που κάνω το σφάλμα να πάω παραλία γιατί το να παίρνεις αγκαλιά το αιρκοντίσιον δε συγκρίνεται καν με το να βουτάς στη θάλασσα και γιατί τα μαγιό που φοράνε οι γκόμενες γίνονται κάθε χρόνο και μικρότερα-καταραμένη κρίση-με το ανηλεές τάκα τούκα από τις ρακέτες σας, να μη σώσετε να ξαναπιάσετε μπαλάκι στα χέρια σας.
Να πείτε στον σφίχτη μπρατσαρά και πανηλίθιο κολλητό σας "Ρε συ Μήτσο, πάμε ένα γύρο ρακέτες;" και να γίνει σαν τα κινούμενα σχέδια, που εμφανίζεται ένα μαύρο σύννεφο ακριβώς πάνω από τον Ντόναλντ κι αρχίζει να ρίχνει κεραυνούς στο κεφάλι του. Και μετά να ανοίξει ένας τεράστιος κρατήρας από κάτω και να σας καταπιεί η λάβα. Και να γίνετε μετά από εκατομμύρια χρόνια στο υπέδαφος πετρέλαιο και να κάνει πολέμους η χώρα που θα έχει αναλάβει τότε το ρόλο της Αμερικής για να σας βάζει σε κινητήρες και να σας καίει. Μαλάκες.
Σκατοκέφαλοι.
Και μια και μιλάμε για σκατοκέφαλους, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πούμε δυο πραγματάκια σχετικά με τη γυναικεία μόδα. Που λέτε ήμανε προχθές στο λεωφορείο και προσπαθώ να περάσω δημιουργικά την ώρα μου κάνοντας λίγο αγνό peoplewatching, όταν ξαφνικά μπαίνει μέσα παππούς με ροζ Crocs.
Δυστυχώς δεν τράβηξα φωτογραφία γιατί αν το έκανα θα καιγόταν το κινητό μου και μόνο καιρός για έξοδα δεν είναι. Αλλά σοβαρά σας μιλάω, δε θα μπορούσα ποτέ να βγάλω από το μυαλό μου κάτι το τόσο αποτρόπαια αηδιαστικό και εμετικό.
Και ξέρετε το χειρότερο; Ο εν λόγω παππούς δεν ήταν καν στο τοπ 10 κακογουστιάς που υπέστησαν τα καταπράσινα ματάκια που πολύ θα ήθελα να έχω το περασμένο δίμηνο, κι ο λόγος ήταν οι γκόμενες με μαλλί Skrillex.
Αν δεν έχετε ακουστά τον Skrillex, είναι ένας τυπάς που παράγει dubstep μουσική. Ξέρετε, μωρέ, εκείνο το πράγμα που ακούγεται σαν να έχεις ρίξει ένα Ipod που παίζει techno σε ένα μπλέντερ. Και ιδού αυτός, μαζί με το μαλλί του.

Αν αυτό το πράγμα είναι αηδιαστικό πάνω σε έναν τύπο που βγάζει το ψωμί του και την κοκαΐνη του παράγοντας...ήχους, φανταστείτε πόσο πιο αηδιαστικό μπορεί να γίνει πάνω σε μια γκόμενα. Με βυζιά. Όταν πάντως η Μπρίτνεϊ πειραματιζόταν με τα ξυράφια, δεν είδα τις απανταχού γκόμενες ανά την Ελλάδα να τρέχουν να τη μιμηθούν (βέβαια αυτό γινόταν πιο παλιά, όταν πιάνανε τις κορασίδες να έχουν προγαμιαίες σχέσεις και τις κουρεύανε με την ψιλή, αλλά και πάλι δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα).
Λες και δεν έφταναν ήδη τα χοντρά μαύρα γυαλιά που ανάθεμα κι αν οι μισές από αυτές που τα φοράνε έχουν καθόλου μυωπία, ή αστιγματισμό, ή δεν ξέρω εγώ τι σκατά, όχι, τώρα έπρεπε να κάνουμε τις μαλακισμένες να ξυρίζουν το μισό κεφάλι τους και να αφήνουν το άλλο μισό, σαν μεταλάς που κατατάσσεται στους πεζοναύτες κι εκεί που τον κουρεύει ο κουρέας του στρατού τον χτυπάει το ρεύμα και μένει το κούρεμα στη μέση.
Από την άλλη βέβαια, οι περισσότερες που το έκαναν ήταν ήδη εξαρχής τα ίδια μπάζα που ισχυρίζονται ότι τρώνε βιολογικά/χορτοφαγικά για να μην επιβαρύνουν τον οργανισμό τους με τοξίνες και ταυτόχρονα το τασάκι δίπλα τους έχει υποβάλλει αίτηση υπαγωγής στα βαρέα και ανθυγιεινά, οπότε δεν είχαμε και καμιά πολύ σοβαρή απώλεια.
Πάντως, παρ'όλη τη ζέστη, τα κουνούπια και το γεγονός ότι όλοι φεύγουν για τα χωριά τους, τα εξοχικά τους ή τις θάλασσες κι εγώ μένω εδώ πέρα να κάθομαι και να διαβάζω όλα τα καμένα σχόλια στο Φάε ένα Μαλάκα, μία προς μία κάθε μάνα που γάμησε ο Shinobi, μ'αρέσει το καλοκαίρι.
Και μ'αρέσει γιατί α) είναι τα γενέθλιά μου, που σημαίνει ότι μπορώ να ζητήσω ό,τι γουστάρω, κι αν είμαι και πολύ τυχερός μπορεί να το δω και σε φωτογραφία, β) δεν έχουμε μάθημα (ζήλια, ψώρα, ζήλια, ψώρα) και άρα δε χρειάζεται να βλέπω κάθε μέρα όλους τους μαλάκες τους οποίους έχω την ατυχία να υπομένω όλη τη χρονιά, γ) θάλασσα, μαύρισμα (πολύ μαύρισμα όμως, τόσο που με είδε ο αγαπούλας μια φορά να περιμένω να περάσω το φανάρι και κόντεψε να με πάρει για αναπληρωματικό του Πίου), ήλιος, γκόμενες με μπικίνια και τέθοια, δ) είναι η μόνη εποχή του χρόνου που μπορώ να είμαι ήσυχος από τα κρυολογήματα που αρπάζω και γίνομαι τόσο σκατά που κι ο Justin Βieber να πάθαινε τέτοιο πράγμα θα ακουγότανε σαν τον Βασίλη Καρρά, και ε) παγωτό.
Και σαν να μην έφτανε που άνοιξαν Haagen Dazs στη Θεσσαλονίκη και σκέφτηκα πολύ σοβαρά να κατασκηνώσω στο Mediterranean Cosmos αλλά από την άλλη είναι και πανάκριβο, ανακάλυψα παγωτατζίδικο στη Σβώλου που πουλάει αυθεντικό ιταλικό παγωτό. Έτσι λέει τουλάχιστον, δεν έχω φάει ποτέ αυθεντικό για να ξέρω, αλλά κι αυτό γαμούσε πάτους πιο πολύ κι από γκέι πορνοστάρ.
Γιατί μου το κάνετε αυτό ρε καριόληδοι; Εκεί που επιτέλους είχα σταθεροποιηθεί στα εβδομήντα πέντε κιλά κι όλα ήταν μια χαρά, θα γυρίσω το Σεπτέμβρη στο σχολείο και θα είμαι σαν τον καρπό του έρωτα του Ευάγγελου Βενιζέλου με τη Φρύνη Αρβανίτη. Κι όχι τίποτε, αλλά δε θα με θέλουν κι οι γκόμενες που πριν με ήθελαν-χα-χα-χα-πώς-τα-λέω-ο-πούστης-είναι-φοβερό.
Πάντως για να κάνω δίαιτα και να το γυρίσω στα σπαράγγια, τα μαρούλια και τις λοιπές πρασινάδες, πιο πιθανό είναι να ανέβει στην πρώτη εθνική ο Αγροτικός Αστέρας Ευόσμου, να πάρει πρωτάθλημα και να κερδίσει τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Κατά τ'άλλα, ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, τα κουνούπια καραδοκούν, οι σφίχτες παίζουν ρακέτες σαν να μην υπάρχει αύριο, τα κορίτσια βάζουν σορτσάκια χωρίς να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν τσόλια από τους κακοπροαίρετους και τα μέλη της κυβέρνησης Σαμαρά πέφτουν σαν τα κοτόπουλα.
Αυτά, και να προσέχετε μη μαυρίσετε υπερβολικά, αρχίσετε να προσομοιάζετε μέλος της κατά τ'άλλα συμπαθούς φυλής των Πακιστανών και σας επιτεθεί κανένα ξέμπαρκο χρυσό αυγό από κότα αλανιάρα.

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Άλλη μια ιστορία για όλη την οικογένεια

Ήταν άλλη μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα στο Malibu της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ηλιαχτίδα διαπέρασε τις κουρτίνες ενός από τα εκατόν πενήντα υπνοδωμάτια της μεγαλύτερης βίλας της περιοχής, και με ξύπνησε γλυκά. Κοίταξα γύρω μου, και είδα δέκα Ρωσίδες. Για κάτσε, γιατί μόνο δέκα; Α, ναι. Ήθελα μια ήσυχη βραδιά, γιατί εκείνο το πρωί είχα να συναντήσω τον Βασιλάκη τον Γκέιτς, για να μου πουλήσει τη Microsoft. Δύσκολη δουλειά να είσαι ο CEO της μεγαλύτερης πολυεθνικής του κόσμου.
Αλλά πρώτα είχα άλλα πράγματα να κάνω. Μια και ήταν νωρίς ακόμα, αποφάσισα να βγάλω μια βόλτα στο πάρκο το κατοικίδιο ζόμπι μου, τον Brainy. Όπως περπατούσα στο δρόμο, συνάντησα τη Rihanna, η οποία μου αποκάλυψε τα σχέδιά της για να διασκευάσει ένα τραγούδι της Britney, το Hit me baby one more time. Το ενέκρινα, γιατί έτσι κι αλλιώς είχα ήδη αγοράσει τις δισκογραφικές και των δυο τους.
Μετά γύρισα στη βίλα μου και αποφάσισα να παίξω λίγο μπασκετάκι με τον φίλο μου, τον Μισέλ τον Ιορδανίδη, γιατί, όπως και να το κάνουμε, τα sixpacks δεν συντηρούνται από μόνα τους. Με νίκησε, 87-86, αλλά ας όψεται ο διαιτητής που με ζήλευε γιατί του είχα φάει τη γκόμενα πριν μερικές μέρες. Και μετά απ'όλα αυτά, αποφάσισα να καβαλήσω το άσπρο μου άλογο, ή πιο συγκεκριμένα τα 500 άσπρα μου άλογα τα οποία φυλούσα κάτω από το καπό της Aston Martin DB9 που έκανα δώρο γενεθλίων στον εαυτό μου.
Αλί και τρισαλί! Κάποιος είχε διαρρήξει το γκαράζ μου όσο έλειπα και έγραψε πάνω στην ομορφιά μου "Ο Thomas the Barbarian είναι άσφαιρος και μικροψώλης" με κόκκινη μπογιά! Ποιος πούστης (κι όχι πούστης άξιος συμπάθειας και αγάπης, σαν τον Ian McKellen ή τον Neil Patrick Harris, αλλά πούστης σιχαμερός κι άξιος πατήματος κάτω σαν κατσαρίδα, σαν τον Πουλόπουλο) μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο στο πιο όμορφο ανθρώπινο κατασκεύασμα με τέσσερις ρόδες ever? Αυτό ήταν η χειρότερη ιεροσυλία που έχει γίνει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη από τότε που ο Καρβέλας το θεώρησε καλή ιδέα να ενσωματώσει το riff της Layla στο Βας Βας Βας!
Δεν υπήρχε περίπτωση, βέβαια, να κάτσω να κλαίω τη μοίρα μου σαν καμιά γυναικούλα! Αυτή η προσβολή έπρεπε να ξεπλυθεί με αίμα, ή και σπέρμα. Αμέσως ανέβηκα στο υπερσύγχρονο εγκληματικό εργαστήριο που μου έκανα δώρο όταν ολοκλήρωσα το τρίτο μεταπτυχιακό μου στο MIT και τύφλα μαύρη να'χουν όλα τα Σιεσάγια μαζί, και έκανα ανάλυση σ'ένα δείγμα από τη μπογιά. Διαπίστωσα ότι η μπογιά ήταν ένα σπρέι που είχε αγοραστεί το πρωί της 29ης Ιουνίου από ένα μαγαζί για γκράφιτι που είχε ένας μαύρος στο Κόμπτον.
Αμέσως μπήκα στη Μερσεντέ που είχα εφεδρική για την περίπτωση που συνέβαινε κάτι τόσο αποτρόπαια αποτρόπαιο στην Aston μου, και κατευθύνθηκα προς την περιοχή που είχα υποσχεθεί ότι δε θα ξαναπατήσω μετά το drive by που μου κάνανε και παραλίγο να μην ήμουν εδώ για να σας τα γράφω όλα αυτά.
Σκατά! Γιατί έχει τόση κίνηση ειδικά σήμερα; Όταν δε βιάζομαι, όμως, οι δρόμοι είναι άδειοι. Ευτυχώς, είχα κρατήσει ένα jetpack στο πορτ-μπαγκάζ για περιπτώσεις ανάγκης. Άφησα, λοιπόν, το αμάξι εκεί και απογειώθηκα. Έτσι κι αλλιώς, στο ίδιο σημείο θα το έβρισκα, δε γινόταν να πάει πουθενά.
Προσγειώθηκα στο Κόμπτον, μπήκα στο μαγαζί με τα χρώματα και πλησίασα τον μαύρο. "Φίλε μου, εδώ σου έχω εκατό δολλάρια, κι είναι όλα δικά σου αν μου πεις σε ποιον πούλησες ένα σπρέι κόκκινη μπογιά το πρωί της 29ης Ιουνίου".
"Watch ya own business, muthafucka!" απήντησε ο μελαχρινός φίλος μας. Τότε εγώ έχασα την υπομονή μου, έβγαλα το AK47 που είχα στην δεξιά τσέπη μου και τον σημάδεψα λέγοντάς του τα εξής σκληρά λόγια: "Αν δε με πεις τώρα αμέσως σε ποιον πούλησες τη μπογιά, θα γίνει εδώ μέσα Bloods vs Creeps!"
"Όπα, άραξε. Δεν ήθελα να σε πω στην αρχή, γιατί αυτή που της πούλησα τη μπογιά με απείλησε ότι θα μου κόψει την ψωλή στα δύο, και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να επιζήσω με 20 ίντσες. Άλλωστε, ούτε κι εγώ ξέρω το όνομά της. Ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα, αυτό ξέρω μόνο."
Αφού ευχαρίστησα το μαύρο φίλο μου για τη συνεργασία του και τον έδωσα εκατό δολλάρια να φάει κάτι απ'το KFC, άρχισα να σκέφτομαι. Ώστε γυναίκα μας έκανε τη ζημιά, ε; Έπρεπε να το φανταστώ. Δεν υπάρχει πιο εκδικητικό πλάσμα από τη γυναίκα. Αλλά γιατί μια γυναίκα να θέλει να εκδικηθεί εμένα; Και ποια μπορεί να ήταν αυτή; Κάπου είχε αρχίσει να πάει το μυαλό μου, αλλά η σκέψη αυτή και μόνο ήταν τόσο φριχτή που δεν μπορούσα καν να το αντέξω.
Είχα αποφασίσει να γυρίσω στην έπαυλή μου και να χτυπήσω έναν φραπέ, γιατί για κάποιον λόγο που είχε να κάνει με Ρωσίδες δεν είχα προλάβει να διδάξω στις καφετέριες των Αμερικάνων την ιερή αυτή τέχνη, όταν συνέβη κάτι που μου τράβηξε την προσοχή. Έξω από κάτι που έμοιαζε με εγκαταλειμμένη αποθήκη, άρχισε να αναβοσβήνει μια τεράστια πινακίδα νέον που έγραφε τα εξής φρικιαστικά λόγια: "ΓΙΟΥΧΟΥ! THOMAS THE BARBARIAN! ΕΔΩ ΜΕΣΑ!"
Κάτι βαθιά μέσα μου μου έλεγε ότι ήταν παγίδα, κι ότι αν πήγαινα μέσα ο Δίας θα γαμιόταν πιο πολύ κι από cheerleader σε αμερικάνικη λυκειοταινία, αλλά από την οργή μου για αυτό που συνέβη στο αυτοκίνητό μου η ψυχή μου έβραζε σαν να είχα καταπιεί θερμίτη. Έτσι, άφησα κατά μέρος τις αμφιβολίες μου και μπήκα στην εγκαταλειμμένη, σκοτεινή, απόμερη, ανατριχιαστική και πολύ εύκολα μετατρέψιμη σε άντρο κακοποιών αποθήκη.
Αλλά αυτό που είδα στην αρχή όταν μπήκα μέσα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια εγκαταλειμμένη αποθήκη, γεμάτη κατσαρίδες, ποντίκια και χρησιμοποιημένες καπότες. Λες το "my spidey sense is tingling" που είχα νιώσει να μην ήταν παρά ένα false alarm, ένα ανεμογκάστρι της διαίσθησης;
Και τότε συνέβη. Την είχα πατήσει σαν αρχάριος. Οι πόρτες γύρω μου είχαν κλειδώσει, το ίδιο και τα παράθυρα, κι από μία σκοτεινή γωνία άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου μια γυναικεία φιγούρα, που μου έλεγε, ή μήπως έλεγε στον εαυτό της, ή μήπως παραμιλούσε; έλεγε τέλος πάντων, "Σε περίμενα, Τομ, σε περίμενα. Ήμουν σίγουρη ότι θα έρθεις. Ήμουν σίγουρη ότι θα ψάξεις να με βρεις. Θα έκανες τα πάντα για το βρωμοαυτοκίνητό σου, αλλά ποτέ δε θα έκανες κάτι τέτοιο για μένα. Τώρα είσαι στο έλεός μου."
"Δε θα έκανα κάτι τέτοιο για σένα; Πού το ξέρεις; Ποια είσαι; Αν έβαψες εσύ το αυτοκίνητο, γιατί το έκανες; Μίλα! Μίλα!" της είπα, κοιτώντας παράλληλα αν υπήρχε κανένας τρόπος διαφυγής από εκεί μέσα. Τότε μια ηλιαχτίδα μπήκε από μια χαραμάδα και φώτισε το πρόσωπό της. Ήταν...δεν μπορεί να μην ήταν...ήμουν βέβαιος ότι ήταν...η...
"Μπιγιονσέ;"
"Η ίδια," απάντησε, "που έκανες ολόκληρη επιχείρηση για να μάθεις ποιος σου πείραξε το καημένο το αυτοκινητάκι σου, αλλά για να θυμηθείς τα γενέθλιά μου ούτε λόγος! Δε φέρονται έτσι σε μια γυναίκα, αλήτη!"
"Και τι θες από μένα τώρα;"
"Ω, από σένα απολύτως τίποτα. Δεν είσαι ο μόνος στον πλανήτη που την έχει 30 πόντους. Αλλά έχω να πω πολλά...με την πιστωτική σου κάρτα!" Και, λέγοντας αυτά, άρπαξε την πιστωτική μου από την αριστερή μου τσέπη, άνοιξε τις πόρτες της αποθήκης και με αποχαιρέτησε με αυτές ακριβώς τις λέξεις: "Καλά να περάσεις ζητιανεύοντας στους σταθμούς του μετρό! Μουαχαχαχαχαχαχαχα!"
Ευτυχώς, αυτό είχε τελειώσει αναίμακτα...ή μήπως όχι; "Τέλος πάντων", είπα. "Ας πάω να αγοράσω τη Microsoft, τώρα που έχω ακόμα λεφτά." Και καβάλησα το jetpack μου κι έφυγα.
Υ.Γ: Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι όλη αυτή η ιστορία δε θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην πραγματικότητα. Δε θα έπαιρνα ποτέ κατοικίδιο ζόμπι. Είναι πολύ δύσκολα στην εκπαίδευση και λερώνουν και πάρα πολύ. Μάλλον θα προτιμούσα κάτι σε βρικόλακα. Αληθινό, όχι τον φωσφοριζέ γκέουλα.