Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Φόρο ή φόλα. Διαλέχτε.

Αν τις τελευταίες μέρες ζούσατε σε μια σπηλιά, το καινούριο χοτ θέμα συζήτησης είναι η φορολόγηση των Χριστιανών. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή Παντελίδη μου, θα πείτε, και θα έχετε και δίκιο, γιατί κάποιος κατάπτυστος Οβραίος αναρχοκομμούνης πολιτικός πρότεινε κάτι που αντιτίθεται στην Ορθοδοξία και το χριστεπώνυμο πλήθος πήρε για άλλη μια φορά τους πυρσούς και τις τσουγκράνες και τα αρχίδια μας εκτελούν απλή αρμονική ταλάντωση με εξίσωση y=1,75ημ100πt m (προσπάθεια να επιδείξω τις απέραντες γνώσεις μου στην Φυσική κατεύθυνσης τρίτης λυκείου).
Φυσικά, για το ίδιο θέμα έγραψε μόλις σήμερα ο Μέγας Άλζα και να με πάρει ο διάολος και να με σηκώσει αν εγώ ο τιποτένιος τολμάω να αναμετρηθώ με τον Μέγα Άλζα. Πααίνετε να το διαβάσετε τώρα κι αμέσως. Αν δεν το διαβάσετε θα κάνω ερωτήσεις κρίσεως στο τέλος για να δω ποιος το διάβασε και ποιος θα είναι ο μαλάκας μετά; Ακριβώς.
Αυτό, όμως, που δεν είπε ο Μέγας Άλζα είναι το εξής: γιατί να φορολογήσουμε τους Χριστιανούς, όταν μπορούμε κάλλιστα να φορολογήσουμε κατευθείαν την Εκκλησία;
Σκεφτείτε το λίγο. Είναι περίπου σαν τη μαριχουάνα. Ο νόμος δεν κυνηγάει το χρήστη, αλλά τον έμπορο. Κι ανάθεμά με κι αν ο Χριστιανισμός δεν είναι ναρκωτικό, και τρις ανάθεμά με κι αν οι παπάδες δεν είναι έμποροι.
Σκεφτείτε το κι άλλο λίγο. Σήμερα το πρωί σε εκκλησία ήμουν (με ανάγκασαν, σκάστε). Το τι χρυσοποίκιλτο πολυέλαιο και ξυλόγλυπτα τέμπλα είδε το μάτι μου, είχα να δω τέτοιο γυαλιστερό μπιχλιμπίδι από τότε που μεσουρανούσε ο Φλωρινιώτης. Βάλε αυτά επί σαράντα δισεκατομμύρια εκκλησίες στην Ελλάδα, βάλε μισό ευρώ το κεράκι το μικρό ένα το μεγάλο, βάλε κάτι ψιλά που έχω στην τσέπη μου για το δίσκο, με έναν πρόχειρο υπολογισμό με περιθώριο λάθους +-5% και χωρίς να υπολογίσουμε τις λιμνοθάλασσες, η εκκλησιαστική περιουσία ανέρχεται στα είκοσι εφτά απιθανικομμύρια εκατόν ενενήντα έξι φανταστικομμύρια οχτακόσια εβδομήντα δύο παπιομμύρια ογδόντα ευρώ και τριανταδυόμιση λεπτά.
Αν το φορολογήσουμε όλο αυτό με έναν μετριοπαθή συντελεστή, πες 10%, μας φτάνουν για να πληρώσουμε το χρέος, να ξεπληρώσουμε όλα τα δάνεια που έχουμε πάρει από το Big Bang, να δανείσουμε στην Αμερική και περισσεύουν και κάτι ψιλά για καφέ.
Αλλά γιατί να το φορολογήσουμε, όταν μπορεί ο κάθε μαλάκας Έλληνας να πληρώνει από την τσέπη του για να πηγαίνουν πέντε θειάδες κάθε Κυριακή στην εκκλησία και να ακούνε έναν τράγο να απαγγέλλει τη συλλογή με τα ωραιότερα Εβραϊκά παραμύθια και να καθυστερεί την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μερικές χιλιάδες χρόνια;
Ας πάει να γαμηθεί όμως. Εδώ πληρώνει ο κάθε μαλάκας Έλληνας την ΕΡΤ από την τσέπη του.
Όχι, κάτσε, άκυρο. Να μην πάει να γαμηθεί! Η ΕΡΤ έχει υποχρεωτικό ανταποδοτικό τέλος γιατί δεν έχει διαφημιστικά έσοδα, γιατί κανείς έτσι κι αλλιώς δε βλέπει ΕΡΤ. Εκτός από το Τσάμπιονς Λιγκ και τη Γιουροβίζιον. Θεμιτό. Η Εκκλησία, όμως, απαιτεί να την πληρώνουμε ενώ έχει ήδη του κόσμου τα λεφτά.
Αυτό, όπως όλοι όσοι έχουμε λειτουργικό εγκέφαλο κι όχι σκατά μέσα στο κεφάλι μας μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε, πρέπει να λάβει τέλος. Κατάργηση της μισθοδοσίας των παπάδων από το κράτος χθες κιόλας, και φορολόγηση των εσόδων της Εκκλησίας προχθές κιόλας.
Θέλετε να γίνω λίγο κάφρος; Γίνομαι λίγο κάφρος. Να μπει ειδικός φόρος κατανάλωσης στα κεριά, το λιβάνι και το δίσκο. Αυτό που σας λέω! Δεν κατάλαβα δηλαδή. Τα τσιγάρα έχουν πάει τριάμισι ευρώ και το κεράκι τη βγάζει με το ό,τι προαιρείσθε; Δεν πάει έτσι! Και μη μου πείτε τι σχέση έχει το τσιγάρο με το Χριστιανισμό...
(προσοχή: ακολουθεί αποτυχημένη απόπειρα φωτοσοπιάς που πραγματοποιήθηκε στη Ζωγραφική των Windows. Το ΚΠΣΑ δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη)
Αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα την ομοιότητα, είναι ότι και τα δύο μου προκαλούν καρκίνο.
Θέλετε να σας το χοντρύνω κι άλλο; Σας το χοντραίνω κι άλλο. Έστω ότι αύριο γίνομαι Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και τι άλλο έχει από πίσω. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω (ή μάλλον το δεύτερο, γιατί πρώτα θα καταργήσω τις Πανελλήνιες. Ή μάλλον το τρίτο, γιατί πρώτα θα καταργήσω τα Θρησκευτικά. Ή μάλλον το τέταρτο...fuck it, κάποια στιγμή θα το κάνω κι αυτό τέλος πάντων) είναι να καταργήσω πλήρως τη μισθοδοσία των παπάδων. Τελείως! Φράγκο! Ο παπάς δε θεωρείται πλέον επάγγελμα! Θεωρείται χόμπι! Ξυπνάς κάθε Κυριακή πρωί και πας και λες τις μαλακίες σου στο ποίμνιο, θες και λεφτά γι'αυτό; Τέτοια δυσαναλογία προσφοράς έργου και οικονομικών απαιτήσεων έχω να δω από τότε που ο Τσάρλι Σιν ζητούσε είκοσι πέντε εκατομμύρια το χρόνο για να κάνει τον εαυτό του στο Two and A Half Men, και η διαφορά είναι ότι με τον Τσάρλι διασκέδασα λίγο. Αν θες να ζήσεις, θα κάνεις κι εγκόσμια δουλειά.
Γίνε μηχανοδηγός του μετρό στην γραμμή Άγιος Αντώνιος-Άγιος Δημήτριος (αλήθεια, Αθηναίοι, πώς είναι να μην έχετε μετρό; Σας αρέσει;), πήγαινε στη λαϊκή να πολλαπλασιάζεις ψάρια και να τα πουλάς, πήγαινε στις αιμοδοσίες και δίνε αίμα Χριστού, τέλος πάντων έναν τρόπο να βγάζεις λεφτά θα βρεις. Δε σε φοβάμαι. Στην τελική φτιάξε tribute band για τους Παπαροκάδες. Άσχημα θα'ναι;

(Με το που άκουσα αυτούς τους στίχους ένιωσα τέτοιον καταιγισμό χριστιανισμού να με βαράει που έπρεπε να βάλω το Closer των Nine Inch Nails για να νιώσω ξανά βλάσφημος και να ισορροπήσω λίγο την κατάσταση.)
Αλλά τι λέω; Αν βγω και κάνω τέτοιο πράγμα, ζήτημα είναι αν θα μείνουν δέκα παπάδες σε όλη την Ελλάδα.
Άλλος ένας λόγος λοιπόν για να το κάνω.
Προκειμένου να γεμίσω λίγο ακόμη χώρο, ακολουθεί παράγραφος α λα έκθεση Πανελληνίων για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα:
Είναι σαφής ο ρόλος που καλείται να εκπληρώσει η παιδεία και η οικογένεια, ως βασικοί φορείς κοινωνικοποίησης των ατόμων. Η μεν οικογένεια καλείται να εμφυσήσει στα παιδιά της τις αξίες του σεβασμού, της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, της εργατικότητας και της αυτογνωσίας, χωρίς ωστόσο να αποδώσει την αναγκαιότητα αυτών των αξιών στα λεγόμενα ενός ανύπαρκτου όντος. Το δε εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να επικεντρωθεί περισσότερο στην παροχή ανθρωπιστικής παιδείας παρά στην τεχνοκρατική εκπαίδευση και την παροχή ψυχρών και στείρων γνώσεων, με ταυτόχρονη εξάλειψη φαινομένων πλύσης εγκεφάλου, επί παραδείγματι το μάθημα των θρησκευτικών. Και είναι απαραίτητο αυτό, γιατί μόνο ο μορφωμένος άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έχει θέση σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία.
Πανελλήνιες mode: OFF.
Κοιμηθήκατε; Όχι; Πολύ ωραία, γιατί ακολουθούν οι ερωτήσεις. Δεν έκανα πλάκα.

  1. Αναφέρατε το τέταρτο σχόλιο Χριστιανομαλακισμένου που παραθέτει ο Μέγας Άλζα. (10 μονάδες)
  2. Αναφέρατε την απάντηση που έδωσε ο Μέγας Άλζα στο ανωτέρω σχόλιο (20 μονάδες)
  3. Ποια είναι η κριτική που ασκεί στο ΣΥΡΙΖΑ ο Μέγας Άλζα; (20 μονάδες)
  4. Ποιο παράδειγμα ενός καλού που πήγε να κάνει το Ελληνικό κράτος και το διέκοψε λόγω της Εκκλησίας παραθέτει ο Μέγας Άλζα; (20 μονάδες)
  5. Τι γνωρίζετε για τον Gabriel Max Dark; (25 μονάδες)
  6. Τι έφαγα σήμερα το πρωί; (5 μονάδες) (αυτή η ερώτηση δεν έχει κανέναν άλλον σκοπό πέραν του ότι σιγά μη σας δώσω τη χαρά να γράψετε κατοστάρια, ζωντόβολα)
Έχετε ένα τέταρτο. Όποιος αντιγράψει, θα του πάρω την κόλλα και θα του την βάλω στον πάτο.
Αυτά, και να προσέχετε μην αποφασίσει κανένας πολιτικός όταν ανέβει στην κυβέρνηση να φορολογήσει το μυαλό και την πουλέψαμε και οι δέκα.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Exterminate! Exterminate!


Σήμερα, αγαπητοί φίλοι, θα μιλήσουμε για τον έβδομο Δόκτορα και τον αντίκτυπο που είχε στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της Αγγλίας κατά την ύστερη Θατσερική διακυβέρνηση.
Ή μάλλον όχι, γιατί δεν ξέρω τίποτα γι'αυτό το θέμα. Δεν ξέρω καν αν ο έβδομος Δόκτωρ είχε αντίκτυπο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της Αγγλίας κατά την ύστερη Θατσερική διακυβέρνηση. Δεν ξέρω καν την εξωτερική πολιτική της Αγγλίας κατά την ύστερη Θατσερική διακυβέρνηση. Δεν ξέρω τίποτα. Αφήστε με ήσυχο. Αλήτες.
Αντ'αυτού, θα κάνω μια λίστα με άτομα και συμπεριφορές που πρέπει να εξολοθρευτούν.
Αν κάνεις άλλη μία γαμημένη λίστα, θα ανέβω στη Θεσσαλονίκη, θα σε γαμήσω και θα πάθεις γκέιτζ, σύφιλη και τέθοια. Με αγάπη, Χωστήρας. Υ.Γ: Τι κάνει η μαμά σου;
Και τότε τι να κάνω; Κάτι πρέπει να εξολοθρεύσω, αλλιώς ο τίτλος θα είναι άσχετος και το μόνο που μισώ περισσότερο από τους άσχετους τίτλους είναι το να γράφω διαγώνισμα έκθεση. Αλλά τι να εξολοθρεύσω; Τον πόλεμο, την πείνα και τη δυστυχία; Όχι. Θα ακούγομαι σαν μοντέλα που δίνει συνέντευξη για τα καλλιστεία. Να εξολοθρεύσω τον Μπίμπερ, το Fiat Multipla, το κουνουπίδι, την Πολυκατοικία και τις διαφημίσεις του Τζάμπο; Τα έχω πει χίλιες φορές. Χμ...το βρήκα. Θα εξολοθρεύσω τους συνωμοσιολόγους.
Οι συνωμοσίες γοήτευαν τους ανθρώπους εξ'απανέκαθεν (αν το δει αυτό η φιλόλογός μου θα με κυνηγάει με το τσεκούρι σαν τον Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη, αλλά δε γαμιέται;). Πάντα άρεσε στον κόσμο να παριστάνει ότι ξέρει παραπάνω από σένα με το να αραδιάζει ένα σωρό θεωρίες περί εξωγήινων, μυστικών συμβουλίων, υποσυνείδητων μηνυμάτων, σατανισμού, απόκρυφων εγγράφων και άλλων βιβλίων του Νταν Μπράουν, η μία πιο ηλίθια από την άλλη. Ας δούμε σήμερα μαζί μερικές από δαύτες.
Αρχίζουμε με ένα διαχρονικό αγαπημένο, τα σατανικά μηνύματα που ακούγονται στους ροκ δίσκους αν τους παίξεις ανάποδα. Παραβλέποντας το γεγονός ότι κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θα είχε λόγο να παίξει έναν δίσκο ανάποδα, γιατί συνήθως οι δίσκοι ακούγονται πολύ καλύτερα κανονικά, ας υποθέσουμε ότι όντως ισχύουν αυτά που μας λένε. Πράγματι, η ροκ μετατρέπει τη νεολαία μας σε σατανιστές. Ας δούμε το Μήτσο.

Μήτσο, είσαι σατανιστής;
Ναι, είμαι. Βασικά αυτή εδώ η μουνίτσα που βλέπεις είναι μια δεκαεννιάχρονη παρθένα, και την πάω σε ένα σκοτεινό δασάκι για να την βιάσω, να πιω το αίμα από τον φρεσκοσκισμένο υμένα της και μετά να την κάψω σαν θυσία στον Βελζεβούλ.
Πώς έγινες σατανιστής;
Εγώ που με βλέπεις ήμουν καλό παιδάκι, διάβαζα τα μαθήματά μου και πήγαινα κάθε Κυριακή εκκλησία, μέχρι που μια μέρα άκουσα μισό riff του Master of Puppets και η αλήθεια φανερώθηκε μπροστά μου.
Για πες μου το τηλέφωνό σου να έρθω καμιά μέρα για καφέ και αίμα παρθένας.
210-666.
Είστε πολλοί σατανιστές;
Αυτή τη στιγμή μόνο στην Ελλάδα είμαστε τριάντα εκατομμύρια και πληθαίνουμε όλο και περισσότερο.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Τίποτα. Στέι χέβι.
Ναι. Βέβαια. Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που δεν υπάρχουν πια δεκαεννιάχρονες παρθένες, επειδή τις θυσίασαν όλες οι σατανιστές!
Χμ...όχι. Ο λόγος που δεν υπάρχουν δεκαεννιάχρονες παρθένες είναι ότι η κοινωνία μας διδάσκει στα μικρά κοριτσάκια να είναι πουτανάκια και να γαμιούνται αβέρτα από την πρώτη γυμνασίου.
Αλλά πλέον υπάρχουν πολύ χειρότερα από το σατανικό μέταλ. Η μουσική έχει καταληφθεί από τους πράκτορες του αντίχριστου 666 δε νάμπερ οφ δε μπιστ και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι'αυτό! Δείτε αυτήν εδώ την unholy απαίσια σατανίλα!

Νιώστε την ψυχή σας να ανοίγει ορθάνοιχτα και να υποδέχεται μέσα της το κήρυγμα του διαβόλου! Κάψτε χωριά, σκοτώστε παιδάκια, συνάψετε εξωσυζυγικές σχέσεις, αποκοπείτε από το σώμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας! ΓΙΝΕΤΕ ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΙ!
Ή και όχι, γιατί το μόνο υποσυνείδητο μήνυμα που μου πέρασε εμένα το Bad Romance είναι ότι αν συνεχιστεί η κυριαρχία της Lady Gaga στη μουσική σκηνή, οι αμφιβληστροειδείς μας έχουν να περάσουν πολύ δύσκολα χρόνια.
Το άλλο νόστιμο είναι αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες εφηύραν τα πάντα. Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, καθώς οι Έλληνες θα είχαν εφεύρει τα πάντα αν δεν είχε μεσολαβήσει η πνευματική πανούκλα του Χριστιανισμού. Αυτό όμως που μας λένε οι Λιακόπουλοι του κόσμου είναι ότι ο Πελοποννησιακός πόλεμος έγινε γιατί οι Σπαρτιάτες ανέπτυξαν πυρηνικά πριν από τους Αθηναίους, ότι ο Αριστοφάνης έδειχνε τις κωμωδίες του σε HDTV κι ότι στην Ιλιάδα οι Αχαιοί πολεμούσαν τους Τρώες με φωτόσπαθα, αλλά μετά φυσικά οι κακοί Οβραίοι ήρθαν, κατέστρεψαν όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, έκαψαν όλες τις μαρτυρίες, έσβησαν τα μυαλά των μαρτύρων με τη βοήθεια των πρακτόρων J και K και γενικότερα γύρισαν την ανθρωπότητα πεντακόσια χρόνια πίσω, έριξαν νερό στη Δούρου και έδειραν την Κανέλλη.
Μόνο εγώ βλέπω κάποιο πρόβλημα με αυτή τη θεωρία; Ίσως το ότι οι Οβραίοι των πρώιμων χριστιανικών χρόνων ήταν αμόρφωτοι βοσκοί που πολεμούσαν με σπαθιά και ρόπαλα κι οποιοσδήποτε λαός εκείνης της εποχής είχε στη διάθεσή του τη σημερινή τεχνολογία θα τους έκανε σκόνη σε τρία δευτερόλεπτα; Απλά ρωτάω.
Το προσωπικό μου αγαπημένο βέβαια είναι αυτό που λέει ότι η πτώση του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου σκηνοθετήθηκε από τον Μπους. Αυτό μ'αρέσει ιδιαίτερα γιατί αν το καλοσκεφτείς λίγο μπορείς να δώσεις έναν πολύ αληθοφανή λόγο για τον οποίο να έγινε αυτή η σκευωρία. Προσέξτε: ο Μπους ρίχνει τους Πύργους, κατηγορεί την Αλ Κάιντα, στρέφει την κοινή γνώμη εναντίον του μουσουλμανικού κόσμου και μπορεί πλέον ανενόχλητος να στείλει το στρατό του στο Ιράκ και να εκμεταλλευτεί τα πετρέλαια. ΣΑΤΑΝΙΚΟ! ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!
Βέβαια, αν έχεις εγκέφαλο κι όχι μυτζήθρα στο κεφάλι σου, προκύπτουν τρία μικρά προβληματάκια με αυτή τη θεωρία. Πρώτον, μιλάμε ακόμα για τον άνθρωπο που δεν ξέρει πώς να κρατήσει σωστά ένα ακουστικό τηλεφώνου. Δεύτερον, ακόμα κι αν ο Dubya δεν ήταν πραγματικά ηλίθιος και το έπαιζε για να έχει ακόμα καλύτερη κάλυψη του σατανικού του σχεδίου (βλέπε πρώτο επιχείρημα), ποιο λόγο θα είχε να το κάνει; Από πότε χρειάζεται η Αμερική αφορμές και προσχήματα για να βομβαρδίσει τριτοκοσμικές χώρες και να πάρει τα πετρέλαιά τους; Η Αμερική είναι η Αμερική, γαμώτη μου! Η Αμερική έριξε γαμημένη πυρηνική βόμβα στην Ιαπωνία και κανείς δεν της είπε ποτέ τίποτα!
Τρίτον και μακρύτερον, ας σου κάνω τη χάρη κι ας υποθέσω ότι έγιναν όλα έτσι όπως τα λες. Αυτό που μας λες, ουσιαστικά, είναι ότι μυστικά κέντρα στην Αμερική έστησαν ολόκληρη σκευωρία για να σκηνοθετήσουν μια ανθρώπινη τραγωδία με χιλιάδες νεκρούς για να εξυπηρετήσουν τα βρώμικα συμφέροντά τους, εξασφάλισαν τη σιωπή από όλους τους εμπλεκόμενους, δούλεψαν τον πλανήτη ολόκληρο για μια δεκαετία και το μόνο που παρέβλεψαν είναι ότι το σχέδιό τους θα αποκαλυφθεί από εσένα, έναν αξύριστο Κνίτη που χρωστάς 16777216 μαθήματα στη σχολή της πούτσας που γράφτηκες για να παίρνεις αναβολή από το στρατό και ζεις στο υπόγειο της μάνας σου και κλέβεις WIFI απ'το γείτονα.
Αγόρι μου, αν έστω κι ένα εκατοστό απ'όλα αυτά ήταν αλήθεια, εσύ δε θα ήσουν εδώ να μας τα λες αυτά, αλλά σε ένα χαντάκι να τρώνε τα όρνια το σάπιο κουφάρι σου, γιατί ΘΑ ΣΕ ΕΙΧΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΑΔΙΑΣΕΙΣ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ, ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΕ! ΞΥΠΝΑ! ΠΙΑΣΕ ΜΙΑ ΒΟΥΡΤΣΑ ΚΑΙ ΜΑΚΙΓΙΑΡΙΣΟΥ!
Όχι, κάτσε, αυτό είναι από άλλο τραγούδι.
Ναι, εντέλει, θάνατος στους συνωμοσιολόγους.
Αυτά, και να προσέχετε μην πέσετε θύμα συνωμοσίας από τους μυστικούς πράκτορες της κυβέρνησης της Ζιμπάμπουε που είναι σε αποστολή να ανακτήσουν το Δαχτυλίδι και να επαναφέρουν τον Κοκό στο θρόνο του.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams

Πριν περάσουμε στο κυρίως θέμα μας, θα ήθελα να παρακολουθήσουμε την εκπομπή του Στάθη Παναγιωτόπουλου "Κλάνω στο Αεροπλάνο", στην οποία γίνεται...εχμ, αυτό που καταλάβατε ότι γίνεται.

Και νομίζατε ότι αυτός ο άνθρωπος δε γίνεται πιο κρύος από το Κρύο Ανέκδοτο της Ημέρας στο Ράδιο Αρβύλα. Πουλάκια μου.
Όπως έγραψα και στον τίτλο της εγγραφής, λοιπόν, θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams. Και θα με πείτε τώρα, ποια είναι πάλι αυτή; Αυτή είναι η κοκκινομαλλούσα κοπελιά που μπορείτε να δείτε να τραγουδάει στο παρακάτω βίντεο:

Ίσως, εκτός από την Hayley, να παρατηρήσατε και έναν γκέι χορτοφάγο βρικόλακα που στραφταλίζει στον ήλιο και μια ανοργασμικιά που κάποιος της είπε ότι είναι γκόμενα κι αυτή τον πίστεψε. Αυτό συμβαίνει γιατί το τραγούδι που μόλις ακούσατε ανήκει στο soundtrack του Αίσχους. Φυσιολογικά αυτό δε θα έπρεπε να μας οδηγεί σε προκαταλήψεις εναντίον της μουσικής των Paramore, γιατί και οι Muse συμμετείχαν στο soundtrack του Αίσχους, αλλά αυτό ήταν το St. Anger τους. Στο Master τους, οι Muse μας έδωσαν το Knights of Muthafuckin Cydonia. Από την άλλη, οι Paramore δεν είναι ακριβώς Muse. Βασικά οι Paramore πολύ θα ήθελαν να ήταν Muse.
Στην τελική, όμως, αυτό δεν έχει καμία σημασία. Εγώ απλά θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams.
Και θα με πείτε τώρα, από που κι ως που θέλεις να γαμήσεις τη Hayley Williams? Εσύ, εδώ και κάτι χρόνια, ήσουν ο ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Κατά Φαντασίαν Γαμιάδων της Μπιγιονσέ και μας τα είχες κάνει τόσο νταούλια με την πάρτη της που για να μη σε πάρουμε με τις πέτρες έφτασες να μας υποσχεθείς ότι δε θα την αναφέρεις καθόλου όλο το 2013, υπόσχεση που φυσικά και δεν έμελλε να κρατήσεις ούτε καν για ολόκληρο τον Ιανουάριο.
Λοιπόν, ο λόγος που αυτή τη στιγμή σας δηλώνω ότι θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams δεν έχει τόσο πολύ να κάνει με την ίδια τη Hayley (ελπίζω αυτό να μην το παρεξηγήσει, γιατί ακόμα θέλω να τη γαμήσω. Η κοπέλα έχει αλλάξει όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου, κι αυτό εμένα με τρελαίνει γιατί όπως όλοι μας ξέρουμε οι κοκκινομάλλες δημιουργήθηκαν από τον Όντιν σαν την ανταμοιβή των γενναίων Βίκινγκς πολεμιστών αφού γυρνούσαν από μια δύσκολη μέρα πάλης με τα στοιχεία της φύσης, τις εχθρικές φυλές, το Κράκεν και την ακρίβεια στα μαγαζιά). Για την ακρίβεια, το σημερινό άρθρο θα αναπτυχθεί με τη μέθοδο της σύγκρισης-αντίθεσης (φιλότιμη πλην αποτυχημένη προσπάθεια να πείσω τον κόσμο και κυρίως τον εαυτό μου ότι διαβάζω Έκθεση) ανάμεσα στους δύο τύπους γυναικών που αντιπροσωπεύονται από την Πρώτη Αγάπη και το Νέο Αίμα, αντίστοιχα.
Η Μπιγιονσέ, όπως όλοι ξέρουμε και κανείς με λειτουργικά μάτια δε θα τολμούσε να αντικρούσει, είναι μια υπερδιαστημική μουνάρα. Από την άλλη, όμως, είναι και λίγο ντίβα. Μη μου άπτου. Η γυναίκα που θα γυρίσει μια μέρα και θα σου πει "Αγάπη μου, σήμερα ξόδεψα εφτάμισι εκατομμύρια ευρώ στο κομμωτήριο, δεν πιστεύω να σε πειράζει;", και πιθανολογώ ότι δεν έχετε εφτάμισι εκατομμύρια ευρώ πρόχειρα.
Το χειρότερο, ωστόσο, με τις υπερδιαστημικές μουνάρες είναι ότι συνήθως αποδεικνύονται και οι πιο κρυόκωλες από όλες. Με εξαίρεση φυσικά την Κρίστεν Στιούαρτ, η οποία θα μπορούσε να καταστείλει το φαινόμενο του θερμοκηπίου με τον κώλο της. Αλλά ποιος τη γαμάει και την Κρίστεν Στιούαρτ. Εγώ μια φορά θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams.
Πραγματικά, καμιά φορά βλέπω εφιάλτη ότι, μετά από χρόνια φαντασιώσεων, ευσεβών πόθων και ονειρώξεων έχω επιτέλους τη Μπιγιονσέ στο κρεβάτι μου και όση ώρα της πετάω τα μάτια έξω αυτή απλά κάθεται εκεί ακίνητη και κοιτάει το υπερπέραν και σκέφτεται αν πήρε κρεμμυδάκια. Βέβαια μετά θυμάμαι ότι ο Jay-Z τραγουδάει I got 99 problems but a bitch ain't one και ησυχάζω, αλλά και μόνο αυτές οι στιγμές τρόμου μου γαμάνε την ψυχολογία.
Η Hayley, τώρα. Γιατί θέλω να τη γαμήσω; Δεν είναι ιδιαίτερα όμορφη. Δε θα την έλεγε κανείς και άσχημη, αλλά δε νομίζω ότι θα τη δούμε τώρα σύντομα σε λίστα περιοδικού με τις εκατό πιο σέξι γυναίκες της χρονιάς ή κάτι τέτοιο. Ναι, δε θα κερδίσω το Τζόκερ τώρα σύντομα, αλλά τουλάχιστον το ότι η Hayley ήταν πιο πάνω από την Kim-ντρέπομαι-για-λογαριασμό-των-Αρμενίων-Kardashian ήταν αρκετά ενθαρρυντικό για την ανθρωπότητα.
H Hayley, όμως, είναι κάτι άλλο. Είναι αυτός ο τύπος γκόμενας, αυτός με τα πέντε χρώματα στα μαλλιά, αυτός που μπορεί να κάνει το τρίπτυχο φούτερ-τζιν-all star να μοιάζει σέξι, αυτός που αντί να κάνει duckface στις φωτογραφίες του βγάζει προκλητικά τη γλώσσα στο κατεστημένο της Αθήνας που δεν αφήνει τον ΠΑΟΚ να προοδεύσει, που πιάνει την κιθάρα και σε κάνει να νιώθεις ότι μόλις κατέβασε όλα τα σόλο του Slash ακόμα κι αν δεν ξέρει να παίξει το Wonderwall. Με δυο λέξεις, είναι rawk!
Μια που είπα rawk, το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν γίνω παγκόσμιος δικτάτορας (ή μάλλον το δεύτερο, γιατί το πρώτο θα είναι να γαμήσω τη Hayley Williams) θα είναι να απαγορεύσω κάθε είδους αναπαραγωγή αυτού του τραγουδιού:

Η αλαζονεία του Μπόνο, όπως θα έλεγε κι ο Freddie Mercury, sends shivers down my spine. Η αδερφή μου το λατρεύει.
Και να σκεφτείς ότι υπάρχει τραγούδι με το ίδιο όνομα, την ίδια περίπου περίοδο, που γαμεί πάτους. Στο And Justice ήταν αν θυμάμαι καλά. Πείτε ναι στους καβαλάρηδες της αστραπής, όχι στον καβαλάρη του καλαμιού.
Εγώ μια φορά θέλω να γαμήσω τον πάτο της Hayley Williams.
Αυτό ακριβώς. Τίποτε άλλο.
Υ.Γ: Ο πρώτος που θα βρει πόσες φορές είπα τη φράση "θέλω να γαμήσω τη Hayley Williams" ή κάποια παραλλαγή της κερδίζει ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο από το soundtrack του Αίσχους. Εγώ θα το έχω υπογράψει. Τρέχτε όσο προλαβαίνετε.
Αυτά, και να προσέχετε μην χρειαστεί να πάτε τουαλέτα σε αεροπλάνο και κάποιος έχει τη φαεινή ιδέα να μιμηθεί το Στάθη.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Ωριμότητα my ass

Οι συμμαθητές μου μάλλον δεν είναι και τα πιο ώριμα όντα στον κόσμο.
Η τάξη μου θεωρεί ότι ο Παντελίδης είναι αξιοπρεπής μουσική επιλογή, ο διπλανός μου και οι δύο πίσω μου θεωρούν ότι το Μπραφ είναι ό,τι πιο αστείο έχει γραφτεί στην ιστορία της ιστορίας, η μπροστινή μου θέλει να μπει στη ΣΥΔ, ψηφίζει Τσίπρα και παρακολουθεί ευλαβικά το σίριαλ που πρωταγωνιστεί η μπάντα "γαμήθηκαν οι Monkees με τους NSYNC και το παιδάκι τους έχει σύνδρομο Ντάουν το καημένο", που μπορείτε να δείτε εδώ να βοηθάει τον Snoop Dogg να τσαλαπατήσει τα τελευταία ίχνη της καλλιτεχνικής του αξιοπρέπειας:

και η τύπισσα που γουστάρω αυτήν την περίοδο θεωρεί σοβαρό ζήτημα ότι στο σίριαλ που παρακολουθεί η γκόμενα της υπόθεσης τα έχει με διαφορετικό σφίχτη από αυτόν που προτιμάει εκείνη. Μη με ρωτήσετε τι της βρήκα, ακόμα δεν έχω καταλάβει.
Το χειρότερο όμως είναι όταν η συζήτηση φτάνει σε θέματα που προϋποθέτουν κάποια στοιχειώδη ωριμότητα.
Σήμερα, ας πούμε, γυρνούσα στο διάλειμμα στους διαδρόμους του σχολείου τρώγοντας ένα μήλο, και καταλήγω να μιλάω με τρεις κοπελιές που τυχαίνει να κάνουμε παρέα. Είναι οι ίδιες τρεις κοπελιές που ανέφερα στην εγγραφή περί θρησκόληπτων Μουτζαχεντίν που αηδίαζαν στην ιδέα του πολιτικού γάμου, αν αυτό σας λέει κάτι.
Όπως ήταν φυσικό, οι δύο που πρωταγωνίστησαν σε εκείνο το σκηνικό στον ενδιάμεσο χρόνο χώρισαν με τους κάγκουρες που τα είχαν και πήγαν και τα έφτιαξαν με έναν εικοσάχρονο η καθεμία. Δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα με αυτό, πέραν φυσικά του "εγώ τα έλεγα, ηλίθιες, ότι δεν πρόκειται να κρατήσει μέχρι το γάμο, αλλά εσείς θέλατε να κάτσετε στο ροζ συννεφάκι σας και να περιμένετε τον πρίγκηπα καβάλα στο άσπρο άλογο και ΜΠΛΟΥΕΡΓΚ", κουμάντο στις ζωές τους ας κάνουν μόνες τους, αλλά το πρόβλημα έρχεται από τη γωνία.
Έτρωγα εγώ λοιπόν το μήλο μου ωραία και καλά, και σε κάποια φάση περνάει μια καθηγήτριά μου (αυτή που βάζει δύο τόνους άρωμα και νανουρίζει γλυκά το σύμπαν σε κάθε μάθημα) και λέει έτσι στο ξεκούδουνο "ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα". Αφού ξεμακρύνει λίγο η καθηγήτρια, λέει η μία από αυτές (η οποία είναι απουσιολόγος, αν αυτό σας λέει κάτι για την ελληνική παιδεία, και παραστάτης, πράγμα που δε μας χαλάει γιατί είναι και δυο μέτρα γυναικάρα με κάτι βυζάρες από εδώ μέχρι την Καλαμαριά, και τι λέγαμε;) ότι επίσης μια φορά σεξ την ημέρα κάνει το γιατρό πέρα.
Ω, ναι. Μεταφερθήκαμε στη διάσταση του σύμπαντος που το Sex and the City είναι αληθοφανές και όλες οι συζητήσεις που συμμετέχουν γυναίκες καταλήγουν στην ευγενή τέχνη της εισαγωγής του πέους στο αιδοίο/πρωκτό/στόμα/κλειστή παλάμη/βυζοχαράδρα/αφαλό/αυτιά/whatever. Αλλά η διάσταση που παίρνει η συζήτηση στη συνέχεια είναι αυτή που μας απασχολεί εδώ σήμερα.
Η συζήτηση λοιπόν καταλήγει στους εικοσάχρονους που τα έχουν αυτές οι δύο, και σε κάποια φάση, αφού έχει προηγηθεί βαρύγδουπη δήλωση από την άλλη (κοντή, χωρίς βυζάρες) ότι θα κρατήσει παρθενιά μέχρι το γάμο (θέλω πολύ να είμαι σε μια γωνιά να δω τα μούτρα του εικοσάχρονου όταν θα του το πει αυτό, αν φυσικά δεν είναι κι αυτός παρόμοιας χριστιανομαλακισμένης ανατροφής), τέλος πάντων αφού προηγηθεί η βαρύγδουπη δήλωση, μετά τον αποκαλεί "άλλο της μισό".
Εκεί, φυσικά, ο ανιχνευτής μαλακίας που έχω ενσωματωμένο αρχίζει να βαράει σα δαιμονισμένος, και λέω "δεν είναι λίγο κάπως όταν είσαι δεκαεφτά χρονών να λες ότι ο άλλος είναι το άλλο σου μισό;"
"Τι εννοείς;"
"Εννοώ ότι όταν είσαι δεκαεφτά χρονών δεν ξέρεις τι θέλεις!" (πράγμα που διαπιστώνω και μόνος μου, γιατί αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν μπορώ να αποφασίσω αν θα μαλακίζομαι ενώ υποτίθεται ότι διαβάζω Φυσική ή αν θα μαλακίζομαι ενώ υποτίθεται ότι διαβάζω Έκθεση).
Και ακολουθεί η απάντηση που με άφησε παγωτό κι όχι τίποτε αλλά κάνει και κρύο και δεν είναι καιρός για παγωτά:
"Κοίταξε, όταν κι ο άλλος είναι δεκαεφτά έτσι είναι, αλλά όταν ο άλλος είναι πιο μεγάλος σου εμπνέει περισσότερη ασφάλεια και σιγουριά".
Αυτό, για να έχετε την πλήρη εικόνα, προέρχεται από κοπέλα που το ίδιο γαμημένο πρωί στο δρόμο για το σχολείο δήλωνε ότι της αρέσει αυτό:
(προσοχή, ακολουθεί εικόνα του Μπίμπερ σε φάση "extra swag, ma bitches". Αν είστε έγκυος, μικρό παιδί, ηλικιωμένος, έχετε καρδιαγγειακά προβλήματα, ιστορικό επιληπτικών κρίσεων ή οποιαδήποτε υποψία καλαισθησίας, απομακρυνθείτε από την οθόνη)

OK, για να αναπτύξουμε την πορεία του συλλογισμού μας καλύτερα ας κάνουμε τρεις βασικές παραδοχές:
  1. Ένα άτομο 17 ετών έχει πολύ περιορισμένα δικαιώματα στο να μιλάει για ωριμότητα.
  2. Ένα άτομο 17 ετών που ακούει Μπίμπερ δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλάει για ωριμότητα.
  3. Ένας εικοσάχρονος που τα έχει με ένα άτομο 17 ετών που ακούει Μπίμπερ μάλλον δεν έχει ακριβώς την ωριμότητα που χρειάζεται για να παρέχει ασφάλεια και σιγουριά σε βαθμό που το άτομο 17 ετών που ακούει Μπίμπερ να τον θεωρεί "το άλλο της μισό".
Και τώρα ακολουθεί το τελικό συμπέρασμα: WHATAFUCK IS WRONG WITH YOU, BIATCH?
True, αυτή δεν μίλησε ευθέως για ωριμότητα όσο για θέμα που υπονοεί την ωριμότητα. Όμως, μια άλλη μίλησε ακριβώς για ωριμότητα με τις εξής λέξεις: "Είμαστε πιο ώριμες από εσάς".
Ας αναλύσουμε λίγο την προσωπικότητα αυτής της τύπισσας με τον τρόπο που την παρουσιάζει στο Facebook της: κατ'αρχήν είναι μέσα όλη μέρα και ανεβάζει status με το ρυθμό που ραπάρει ο Busta Rhymes, τα οποία ανήκουν στους εξής τρεις θεματικούς άξονες: α)κατινιές εναντίον του πρώην της, β)κατινιές εναντίον της νυν του πρώην της και γ)λατρεία για τον Καρρά. Εμ...μήπως σας θυμίζει κάτι;

Α, φυσικά. Και τι έχουμε να πούμε για την ωριμότητα ενός ανθρώπου που έκανε καριέρα πουλώντας στους βλαχοκάγκουρες μουνόκλαψα για την πρώην του; Ε...τίποτα. Γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για ανύπαρκτα πράγματα. Άσχετα που το κάνουμε σε κάθε θεολογικού περιεχομένου συζήτηση έβερ.
Μήπως να τελείωνα με αυτό το άρθρο; Νιώθω το IQ μου να πέφτει δαίκα μωνάδαις μαι κάθαι λαίξοι που γράφο παραπανό κε δαιν θαιλο na shnaixhso na paifth giaty wtan oi aaith paitoun psylla h koutsouleia pwnah...YOLO SWAG MUTHAFUCKAZZZ #BELIEVE
Ντάξει, νιώθω καλύτερα. False alarm που λένε και στ'αγγλικά.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας παρατήσει η γκόμενα για κάποιον με τον οποίο δεν ταιριάζει.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Smoke on the water, fire in the sky


Ο αντικαπνιστικός νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Αυτό βέβαια δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν, γιατί after all, στην Ελλάδα είμαστε. Σε αυτή τη χώρα θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι που εφαρμόζεται ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής.
Αλλά η περίπτωση του αντικαπνιστικού νόμου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί αυτοί που τον παραβιάζουν κατάφωρα, κατά συρροήν, κατ'εξακολούθησιν και κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (βρείτε ποιο δεν ταιριάζει και κερδίστε ένα καυτό ραντεβού με την παλάμη σας) δεν είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ταρίφες, χίπστερς ή άλλα κατακάθια της κοινωνίας, αλλά η μισή Ελλάδα.
Ο αντικαπνιστικός νόμος ήταν από τους λίγους στους οποίους αντιτάχθηκαν αυτόματα όλοι. ΠΑΟΚια κι Αρειανοί, ΠΑΣΟΚοι και δεξιοί, κομμούνια και χρυσαυγίτες, άντρηδοι και πούστηδοι, τρέντι και ίμο, μεταλλάδες και σκυλάδες, πλούσιοι και φτωχοί, φίλοι Ζιντάν και φίλοι Ρονάλντο, όλοι έσπευσαν να ανάψουν τσιγάρο κάτω από την νεοαναρτηθείσα πινακίδα "απαγορεύεται το κάπνισμα" σε ένδειξη διαμαρτυρίας, και το να πας σε καφετέρια και να μη βρωμάς μετά ολόκληρος τσιγαρίλα είναι περίπου το ίδιο εφικτό με το να δει κανείς ολόκληρο βίντεο κλιπ της Lady Gaga και να μη νιώσει την ανάγκη να βγάλει τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια.
Γιατί όμως οι Έλληνες έχουν τέτοια εμμονή με το τσιγάρο;
Όπως όλοι ξέρουμε, εκτός από αυτούς που κρύβονται σε μια σπηλιά από τότε που η ηλίθια χορευτική μόδα με τους ακατανόητους στίχους λεγόταν Μακαρένα και όχι Gangnam Style, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο, αναπνευστικά προβλήματα, στειρότητα, στυτική δυσλειτουργία, διανοητική καθυστέρηση, μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, πρόωρη καράφλα, μελαγχολία, χοληστερίνη, πρεσβυωπία, γκέιτζ, ηπατίτιδα γ, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής, αυξημένη όρεξη για μπρόκολο, συμπάθεια προς τον Τσίπρα, χριστιανισμό, εξωγήινη εισβολή, διάδοση της δημοκρατίας στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, καταστροφή της τρύπας του όζοντος, αποσάθρωση των κοινωνικών δομών και το τέλος του κόσμου όπως το ξέρουμε.
Από την άλλη, βέβαια, ο Έλληνας ποτέ δε φημιζόταν για τη μακροπρόθεσμη σκέψη του, αχέμ αχέμ, γι'αυτό φτάσαμε μέχρι εδώ αλλά κατά πάσα πιθανότητα δε θέλετε να μιλήσω ξανά για το γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ γιατί έχω ήδη μιλήσει για αυτό το θέμα εκατόν είκοσι δισεκατομμύρια φορές και το πολύ το Καρνέησον κι ο καουμπόης το βαριέται.
Έτσι, πάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας έχει σαν αγαπημένη του συνήθεια να τυλίγει ψιλοκομμένα φύλλα ενός φυτού σε χαρτί, να τα βάζει φωτιά και να εισπνέει πίσσα, νικοτίνη και μονοξείδιο. Σίγουρα, γιατί όχι; Γιατί δεν πάμε να στηνόμαστε πίσω από τις εξατμίσεις των λεωφορείων και να ρουφάμε καμένο ντίζελ; Γιατί δε μαζευόμαστε σε ένα δωμάτιο να τρώμε φασολάδα και να εισπνέουμε ο ένας τις κλανιές του άλλου; Γιατί δεν λιώνουμε κανένα λάστιχο από τρακτέρ για να πιούμε το ζουμί; Οι επιλογές είναι απεριόριστες!
Ναι, το κάπνισμα είναι ηλίθια συνήθεια. As a matter of fact, ας δούμε τα επιχειρήματα των αντικαπνιστών στο γιατί δεν καπνίζουν.
  1. Γιατί κάνει κακό στην υγεία μου.
  2. Γιατί κάνει κακό στην υγεία των γύρω μου (βέβαια και το να πρήζεις τα αρχίδια του άλλου κάνει κακό στην υγεία των γύρω σου, αλλά ποιο το πρόβλημα με αυτό;)
  3. Γιατί δεν έχω λεφτά για κάψιμο.
  4. Γιατί βρωμάει.
  5. Γιατί είναι εθισμός.
  6. Γιατί είναι ηλίθιο ακόμα και σαν ιδέα.
Ας δούμε τώρα και τα επιχειρήματα των καπνιστών στο γιατί καπνίζουν.
  1. Γιατί έτσι μου αρέσει.
  2. Άντε και γαμήσου.
Και ξέρετε κάτι; Εμένα αυτό μου αρκεί. Θες να πεθάνεις ρε παιδί μου! Θες να πάθεις καρκίνο και να ζαρώσουν τ'αρχίδια σου! Δεν ξέρω ακριβώς τι είδους ευχαρίστηση παίρνεις από αυτό, αλλά αν πιστεύεις ότι αξίζει να σου πέσουν τα δόντια και να μιλάς σαν τον Νταρθ Βέιντερ με φαρυγγίτιδα, light up, my buddy. Προσπάθησε μόνο να μην φυσάς τον καπνό απευθείας στα μούτρα μου, γιατί θα το πάρω και θα στο βάλω στον κώλο. Από την μεριά της καύτρας.
Στην τελική, δεν υπάρχει απόλαυση χωρίς συνέπειες. Η σοκολάτα παχαίνει, οι χολυγουντιανές ταινίες ρίχνουν το IQ σου με ταχύτητα δέκα μονάδες ανά δευτερόλεπτο, το κρέας προκαλεί χοληστερίνη, το αλκοόλ σε κάνει να στέλνεις ερωτικά μηνύματα στις πρώην σου και αν αρχίσω να απαριθμώ τι μπορεί να πάθει κανείς από τη συνουσία θα με πάρει η νύχτα (όχι, δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν έχω γαμήσει ακόμα). Οπότε, φύσα ρούφα τράβα τόνε. Δεν τρέχει κάστανο λέμε. Μακριά απ'τον κώλο μου κι ας είναι και δυο μέτρα (αυτό να μη συσχετιστεί με την πρόσφατη εγγραφή του Celebritis στην οποία ο Μανωλιός aka Γαμιάς της Κρήτης αποφάσισε να αποκαλύψει στο πανελλήνιο ότι it's okay to be gay).
Εκτός βέβαια αν οι φωστήρες του Υπουργείου Οικονομικών αποφασίσουν για άλλη μια φορά ότι η λύση στη μαύρη τρύπα του χρέους είναι να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τους φόρους στα τσιγάρα διατηρώντας ταυτόχρονα το δυσκίνητο δημόσιο τομέα, τα σκανδαλώδη προνόμια των βουλευτών, την καλπάζουσα φοροδιαφυγή, το πελατειακό κράτος και είχα δεν είχα πάλι με το πόσο σκατά τα έχουν κάνει οι πολιτικοί ασχολούμαι. Πρέπει στ'αλήθεια να το κόψω αυτό.
Τελική ετυμηγορία επί του θέματος κάπνισμα; Πεθάνετε ελεύθερα.
Αυτά, και να προσέχετε να μην έρθει η αδερφή σας στο δωμάτιό σας να βλέπει το Dancing With The Stars και να σας πρήζει τα αρχίδια όσο προσπαθείτε να βγάλετε καινούρια εγγραφή στο μπλογκ σας γιατί έχετε μια βδομάδα να γράψετε και νομίζει ο κόσμος ότι πεθάνατε.

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Συγγραφικός οίστρος

Πρόλογος: Την Πρωτοχρονιά ο Γαμιάς της Κρήτης με έβαλε να υποσχεθώ ότι δε θα ξαναβγάλω λίστα κι ο Μεταλάς της Χίου με έβαλε να υποσχεθώ ότι δε θα ξαναασχοληθώ με μουσική για όλο το 2013. Αυτό, για μένα, ήταν σαν να πας και να λες στο Λιονέλ το Μέσι, "Να, ξέρεις, Λίο, είσαι παιχταράς και τα γνωστά και θέλουμε να σε βλέπουμε, αλλά απαγορεύεται να βάλεις γκολ. Μπορείς να ντριπλάρεις, να πασάρεις και τα ρέστα, αλλά αν κάνεις ότι βάζεις γκολ θα σε κυνηγήσουν διακόσιοι εφτά καβαλάρηδες με μαύρα άλογα και θα σε κάνουν κιμά". Αλλά ξέρετε κάτι; Οι άντρες κρατάνε τις υποσχέσεις τους. Τώρα, όμως, εγώ πρέπει να βρω κάτι να κάνω για να μην αφήσω το τεράστιο κοινό μου διψασμένο. Να γράψω το Αποχετευτικό Σύστημα στο Βυζάντιο; Όχι. Να κάνω μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ΠΑΟΚ; Είμαι πολύ λίγος για κάτι τέτοιο. Να κλείσω το μπλογκ και να αφοσιωθώ στην καλλιτεχνική αρχιδοξυσία; Χμ...ναι, το βρήκα. Θα γράψω μια ιστορία, μια saga αν θέλετε, που θα μείνει στην ιστορία ως το είδος άρθρου που έκανε τους αναγνώστες του Thomas the Barbarian να τον παρακαλάνε να γράψει λίστες με τραγούδια. Και ναι, ο Thomas the Barbarian θα μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο από εδώ και μπρος. Τόσο ψώνιο είναι.
Η πτώση μιας αυτοκρατορίας. Ένα διήγημα του Thomas the Barbarian
Ο Τζακ δε φαινόταν απ'έξω αυτό που ήταν. Ένας τραγουδιστής σε ένα δωμάτιο με καπνούς, η μυρωδιά του κρασιού και του φτηνού αρώματος, οι κλισέ στίχοι, όλα αυτά έκρυβαν καλά την πραγματική του ταυτότητα από τους θαμώνες του "Empire", ενός σκοτεινού μαγαζιού στα σοκάκια της Νέας Υόρκης που καμία σωστή μάνα δε θα ήθελε να δει το παιδί της να μπαίνει εκεί-γιατί περισσότεροι έβγαιναν ξαπλωτοί παρά όρθιοι.
Όμως ο Τζακ φαινόταν σχεδόν το πιο αθώο στοιχείο του "Empire". Δεν ήταν στ'αλήθεια σωματέμπορος, ή βαποράκι, ή θαυμαστής του Μπίμπερ, ή οποιοδήποτε άλλο είδος κατακαθιού που σύχναζε σε τέτοια κακόφημα μπαρ. Ήταν απλά ένας ανερχόμενος νέος τραγουδιστής με μεγάλη ανάγκη για χρήματα, που τραγουδούσε τα βράδια στο μπαρ για να διασκεδάζουν τα αποβράσματα, και περίμενε το μεγάλο άνοιγμα στην καριέρα του για να ξεκόψει από το έγκλημα. Ή έτσι άφηνε τους άλλους να πιστεύουν.
Στο μπροστινό τραπέζι, σε απόσταση αναπνοής από την πίστα, καθόταν μια γυναίκα. Ήταν κοντά είκοσι οκτώ χρονών, τα μαλλιά της ήταν μαύρα σαν το έβενο, το δέρμα της λευκό σαν το ελεφαντόδοντο, τα μάτια της πράσινα σαν το Βάζελο, δυο μεγάλα, ολοστρόγγυλα, σχεδόν παιδικά μάτια, που κάρφωναν τον Τζακ με μια σχεδόν θρησκευτική αφοσίωση. Ο Τζακ προσπάθησε να συνεχίσει να τραγουδάει το ρεπερτόριό του απερίσπαστος. Δεν τα κατάφερνε. Της έκανε νόημα να τον περιμένει μετά το κλείσιμο του μαγαζιού. 
Ήταν πέντε η ώρα. Η μυστηριώδης αυτή γυναίκα περίμενε τον Τζακ, ή το λεωφορείο, κανείς δεν ξέρει ακριβώς γιατί καθόταν στη στάση του λεωφορείου. Ο Τζακ την πλησίασε.
"Πώς σε λένε; Ποια είσαι; Γιατί με κοιτούσες έτσι; Γιατί τα μακαρόνια με κιμά είναι τόσο νόστιμο φαγητό; Δώσε μου μια απάντηση!"
"Με λένε Μάντελαϊν, Μάντελαϊν Τζέιμσον. Τα μακαρόνια με κιμά είναι τόσο νόστιμα γιατί Έτσι Θέλησε Ο Θεός. Και σε κοιτούσα γιατί...γιατί είσαι ο πατέρας του παιδιού μου."
"Αδύνατον! Δεν είσαι η ερωμένη μου! Απλά ισχυρίζεσαι ότι είμαι αυτός. Το παιδί δεν είναι γιος μου."
"Κι όμως, Τζακ. Είμαι εκείνη η ξεπέτα που έκανες σε εκείνο το πάρτι της αδελφότητας ΦΓΔ στο πανεπιστήμιο. Είχα πολύ περίεργα γούστα τότε."
"Γιατί ήρθες να με βρεις;"
"Γιατί κινδυνεύω, Τζακ."
"Κινδυνεύεις; Από ποιον;"
"Δεν μπορώ να σου πω..."
"Τότε να πα να γαμηθείς. Δε θα ασχολούμαι εγώ μαζί σου."
Με αυτά τα σκληρά λόγια, ο Τζακ σηκώθηκε κι έφυγε για το μικροσκοπικό διαμέρισμα που του επέτρεπε η σκληρή οικονομική του κατάσταση. Δεν ήξερε ότι, μόλις δευτερόλεπτα αργότερα, ένα Ντάλεκ θα εξολόθρευε την άμοιρη Μάντελαϊν. Ή έτσι άφηνε τους άλλους να πιστεύουν.
Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια πόλη της Ελλάδας ονόματι Θεσσαλονίκη, ένας μπλόγκερ παύλα επίδοξος συγγραφέας του κώλου συνειδητοποίησε ότι αυτά που έγραφε δεν έβγαζαν νόημα με καμία Παναγία. Τι δουλειά είχε ένα Ντάλεκ να πεταχτεί μέσα στα σκοτεινά σοκάκια της Νέας Υόρκης και να σκοτώσει μια ανύπαντρη μητέρα με περίεργα γούστα; "Πώς θα το φέρω σε μια πιο αληθοφανή κατάσταση ...χμ...ε...χμ...λοιπόν, ξέρετε κάτι; Scratch that! Θα του γαμήσω τη μάνα!"
Πίσω στη Νέα Υόρκη, η Μάντελαϊν Τζέιμσον είχε εξολοθρευτεί από ένα Ντάλεκ. Ή έτσι άφηνε τους άλλους να πιστεύουν. Στην πραγματικότητα, αυτή που είχε εξολοθρευτεί ήταν η Μάντελαϊν Τζέιμσον 321-Β, ένας από τους χιλιάδες κλώνους της ορίτζιναλ Μάντελαϊν Τζέιμσον. Η ορίτζιναλ Μάντελαϊν Τζέιμσον ήταν σε μια μυστική βάση σε μια σπηλιά στο Νεπάλ, όπου και παρακολουθούσε το σχέδιό της να εξελίσσεται. Γιατί ο Τζακ ήταν ο Εκλεκτός. Και να τος! Έρχεται καβάλα σε έναν γιγάντιο πράσινο δεινόσαυρο, ακούγοντας τις σπαρακτικές κραυγές του κλώνου, για να σώσει τη μητέρα του παιδιού του. Είχε πέσει στην παγίδα της!
Αμέσως, από το πουθενά, εμφανίστηκαν εκατοντάδες κιτρινιάρηδες. Όλοι πάλευαν κουνγκ-φου. Ο Τζακ είχε περικυκλωθεί, κι ο δεινόσαυρός του είχε εξαφανιστεί. Ξανά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αντί να του έρθουν ένας ένας όπως όλοι οι πολιτισμένοι εγκληματίες κάνουν σε όλα τα έργα του Χόλυγουντ, όρμησαν όλοι μαζί πάνω του. Αλλά ο Τζακ ήταν ο Εκλεκτός. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον Εκλεκτό να πεθάνει!
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Μέντορας, γνωστός στους κοινούς θνητούς και σαν Έντι Φαν Χάλεν, κι έβγαλε το φονικό του όπλο: την ηλεκτρική κιθάρα. Τα δάχτυλά του κινούνταν ανεξέλεγκτα πάνω στις χορδές καθώς τα ηχητικά κύματα γαμούσαν ανελέητα κιτρινιάρικους πάτους. Οι λακέδες της Μάντελαϊν δεν το άντεχαν. Σύντομα όλοι εξαφανίστηκαν. O Τζακ ρώτησε τον Μέντορα, "Τι στον πούτσο ήταν όλο αυτό;"
"Η Μάντελαϊν σε παγίδεψε, Τζακ", αποκρίθηκε ο Μέντορας. "Πρέπει να βρεις που κρύβεται και να την αντιμετωπίσεις. Rock on."
Και με αυτά τα λόγια ο Μέντορας έφυγε. Ο Τζακ έσκυψε πάνω από το πτώμα του κλώνου της Μάντελαϊν και το εξέτασε προσεκτικά. Παρατήρησε πίσω από το δεξί αυτί της ένα μόριο κοκκινοπράσινης σκόνης. Το ανέλυσε στο χημικό εργαστήριο που τύχαινε να κουβαλά στη δεξιά του τσέπη και, έξι δευτερόλεπτα αργότερα, έκανε την εξής διαπίστωση: "Μα φυσικά! Κρύβεται σε μια μυστική βάση σε μια σπηλιά στο Νεπάλ! Ολοφάνερο, αγαπητή μου Γουάτσον!" είπε στη φωτογραφία της Έμα Γουάτσον που κουβαλούσε πάντα στο πορτοφόλι του για να του κρατάει συντροφιά τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες. Αυτή δεν του απάντησε.
Ο Τζακ έκλεισε τα μάτια του και σκέφτηκε με προσήλωση ότι βρίσκεται σε μια μυστική βάση σε μια σπηλιά στο Νεπάλ. Έπιασε, αλλά βρέθηκε σε λάθος σπηλιά. Σε εκείνην που βρέθηκε οι επιστήμονες της CIA κάλυπταν την ύπαρξη των εξωγήινων από τους κοινούς θνητούς. "Σόρι, παιδιά, μήπως ξέρετε πώς θα βρω τη Μάντελαϊν Τζέιμσον;"
"Βέβαια, φίλε. Τρίτη σπηλιά δεξιά, πρώτο βουνό αριστερά, δεύτερο Γέτι αριστερά, ντουγρού μετά στην κατηφόρα και θα τη δεις φάτσα μπροστά σου."
Αφού τους ευχαρίστησε και πήγε στην τρίτη σπηλιά δεξιά, στο πρώτο βουνό αριστερά, στο δεύτερο Γέτι αριστερά και ντουγρού στην κατηφόρα, ξαφνικά το κινητό του χτύπησε, κάτι που ήταν πολύ παράδοξο γιατί δεν έχει σήμα πάνω στα βουνά.
Ήταν η μάνα του.
Είχε ξεχάσει να φορέσει ζακέτα το πρωί όταν έφυγε.
Κι έτσι πέθανε ο Εκλεκτός.
Όχι δα. Δεν μπορεί να πέθανε έτσι στην κορύφωση της ιστορίας. Αυτό θα ήταν ηλίθιο, σωστά;
Ο Τζακ μπήκε στη σπηλιά, έτοιμος να αντιμετωπίσει τη Μάντελαϊν. Αλλά δεν ήταν εκεί. Είχε πάει στα Μακντόναλντς να φάει. Οπότε κι αυτός πήγε να φύγει. Αλλά τότε σκέφτηκε τα μικρά παιδιά που τον θαύμαζαν γιατί μπορούσε να φάει είκοσι σοκολάτες σε δέκα δευτερόλεπτα. Θα τα απογοήτευε; Όχι δα! 
Η Μάντελαϊν γύρισε και κοίταξε με ένα βλέμμα φλογερού μίσους τον Τζακ.
"Δεν πέθανες;"
"Όχι."
"Κρίμα. Ας κάνουμε καυτό άγριο σεξ."
Και έκαναν.
"Ωραία. Τώρα που με ικανοποίησες, θα καταστρέψω την ανθρωπότητα."
"Γιατί με μισείς τόσο πολύ, Μάντελαϊν;"
"Γιατί όταν τα είχαμε ξέχασες μια φορά να κατεβάσεις το καπάκι της τουαλέτας."
"Συγνώμη". 
"Είναι ήδη αργά. Απόλαυσε το τσιγάρο σου όσο προλαβαίνεις, γιατί έχεις πέντε δευτερόλεπτα. Το κουμπί έχει ήδη πατηθεί. Δεν υπάρχει επιστροφή."
Πέντε δευτερόλεπτα αργότερα, η απειλή της Μάντελαϊν πραγματοποιήθηκε. Απελευθερώθηκε στην επιφάνεια της γης κάτι πολύ άσχημο, τόσο άσχημο που όλοι πέθαναν.
Κι έτσι δημιουργήθηκε το Fiat Multipla.
Αυτά, και να προσέχετε τι εύχεστε.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

New Year's Resolutions

Άλλη μια χρονιά πέρασε, στην οποία έγιναν πολλά και σημαντικά γεγονότα. Ο Ομπάμα επανεξελέγη, η Γουίτνεϊ Χιούστον πέθανε, το Gangnam Style κατέκτησε τον κόσμο, ίδρυσα τη Μοναδική Αποτελεσματική Λύση για την Αξιοκρατία, την Κοινωνική Ισότητα και την Ανάπτυξη, η οποία έγινε δεκτή με τεράστιο ενθουσιασμό ανάμεσα στους πολίτες αλλά φυσικά το σάπιο πολιτικό σύστημα την πολέμησε με όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα, η Μπιγιονσέ έκανε το παιδάκι μου, ο Χωστήρας παρέδωσε τα σκήπτρα του Γαμιά των Πέντε Ηπείρων για να πάει να γίνει παντοφλάκιας, στη Συρία εδώ και ενάμιση χρόνο γαμιέται ο Δίας, ο Τσίπρας ξαφνικά έγινε σοβαρή πολιτική επιλογή και πραγματικός υποψήφιος για κυβέρνηση, η ΑΕΚ χρεωκόπησε, o Μπίμπερ ενηλικιώθηκε και δεν ακούγεται πλέον τελείως σαν δεκάχρονο κοριτσάκι, ο Σαμαράς επέβαλε μερικές χιλιάδες τελευταία μέτρα, ένας ανώμαλος βίασε και έκαψε μια κοπέλα στην Ξάνθη, τα Χρυσά Αυγά από Κότες Αλανιάρες απέκτησαν την άξια θέση τους στη Βουλή, το Ydemocpudnats έγινε invite only, έγινα σημαιοφόρος, πήρα καινούριο PC, η ελληνική τηλεόραση δεν έχει πλέον απολύτως τίποτα ενδιαφέρον, το Last Christmas είναι πλέον και επισήμως το χειρότερο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι που γράφτηκε ανά τους αιώνες ξεπερνώντας ακόμη και το ντουέτο της Μαράια Κάρεϊ με τον Μπίμπερ, ο Χωστήρας έπαθε γκέιτζ κι άρχισε να του αρέσει το Last Christmas και η πιο μεγάλη συνεχόμενη περίοδος λόγου που έχει δημιουργηθεί στην ιστορία του γραπτού και προφορικού λόγου χωρίς διακοπή από κάποιο είδος τελείας ή θαυμαστικού γράφτηκε μόλις...τώρα.
Ανάσα...
Ως είθισται, κάθε χρόνο τέτοιο καιρό οι άνθρωποι δίνουν για τη νέα χρονιά υποσχέσεις να βελτιώσουν τον εαυτό τους που δεν πρόκειται να τηρήσουν ποτέ. Για να τηρήσω κι εγώ το έθιμο, λοιπόν, υπόσχομαι:
  • Να διαβάζω.
  • Να γράψω πάνω από 19000 μόρια στις Πανελλήνιες.
  • Να σταματήσω να τρώω τόσα πολλά σκατολοΐδια όσα έτρωγα το 2012.
  • Να ξεκινήσω γυμναστήριο.
  • Να μάθω να παίζω κιθάρα γιατί είναι ντροπή να μην ξέρω να παίζω κανένα άλλο όργανο εκτός απ'το γνωστό κι εγώ μπορεί τόσα χρόνια να είμαι η επόμενη μουσική ιδιοφυΐα και να είμαι προορισμένος να γράψω το επόμενο And Justice και να μην το ξέρω.
  • Να σταματήσω να είμαι η μεγαλύτερη ψωνάρα του πλανήτη.
  • Να σταματήσω να είμαι τόσο κότα και να βρω καμιά γκόμενα για να σταματήσω να παίζω το γνωστό όργανο.
  • Να σταματήσω να μιλάω για τα προσωπικά μου προβλήματα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν ούτως ή άλλως στο ΚΠΣΑ.
  • Να σταματήσω να μιλάω για μια συγκεκριμένη τραγουδίστρια που τη λένε Μπιγιονσέ ή κάτι τέτοιο στο ΚΠΣΑ.
  • Να γράφω στο ΚΠΣΑ μόνο όταν έχω κάτι υπέρτατο και γαμηστερό να γράψω κι όχι fillers για να μην νομίζετε ότι πέθανα (μπάι δε γουέι, από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο δε θα έχω πεθάνει. Θα δίνω Πανελλήνιες. Εκτός κι αν έχω πεθάνει. Ευχηθείτε μου καλή επιτυχία).
  • Να σταματήσουν να μου αρέσουν τόσο πολύ οι Guns N Roses γιατί είναι υπερεκτιμημένη μπάντα κι ο Άξελ Ρόουζ είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο της ροκ μουσικής του 80 και ξέρετε κάτι στην τελική; Στ'αρχίδια μου τι λέτε, οι Guns N Roses γαμάνε (ή τέλος πάντων γαμούσαν μέχρι ο Άξελ να αποφασίσει ότι είναι η μπάντα μόνος του και να κάνει εικοσιεφτά ευθυγραμμίσεις του ηλιακού συστήματος μέχρι να βγάλει τελικά το Chinese Democracy), αν δεν ήμουν εκατό τοις εκατό στρέιτ θα έκανα στον Σλας παιδάκι απ'τον κώλο και το Sweet Child O Mine είναι το πιο ερωτικό τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑΤΕ.
  • Να βγάλω άδεια οπλοφορίας και να φυτέψω μια σφαίρα στο κεφάλι του Λαζόπουλου μπας και γλιτώσει η ανθρωπότητα.
  • Να ψηφίσω υπεύθυνα αν γίνουν (που θα γίνουν) πρόωρες εκλογές.
  • Να παίρνω και κανένα τηλέφωνο στο σπίτι σε περίπτωση που φύγω.
  • Να αγοράσω πορτοκάλια.
  • Να αγοράσω (ναι, να αγοράσω) και να τερματίσω το GTA V.
  • Να μην ασχολούμαι τόσο πολύ με τα βιντεοπαιχνίδια.
  • Να ακούω και καμιά φορά τον πατέρα μου όταν λέει να κλείσω το PC και να διαβάσω.
  • Να μην με παρασύρουν οι διεφθαρμένοι συνομήλικοί μου στα Αμέρικαν Μπαρ, στο αλκοόλ, στο τσιγάρο, να μη μου ρίξουν τίποτα στην πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό και να μην παρασυρθώ στη σαρκική ηδονή πριν το γάμο (οκ, το γάμησα).
  • Να συμμαζεύω το δωμάτιό μου.
  • Να προγραμματίζω καλύτερα πώς θα ξοδέψω το χαρτζιλίκι μου και να μη φτάνω κάθε φορά στο τέλος του μήνα να μετράω τα εικοσάλεπτα για να πάρω μια σάπια τυρόπιτα από το κυλικείο του σχολείου.
  • Να μάθω καμιά καινούρια ξένη γλώσσα για να ρίχνω ακόμη περισσότερες τουρίστριες απ'όσες ρίχνω τώρα χαχαχα πώς τα λέω έτσι ο μπούστης.
  • Να μην είμαι τόσο σκατόψυχος (ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΚΟ ΜΑΥΡΟ ΨΟΦΟ, ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ).
Καλή χρονιά να έχουμε, όπως επιθυμείτε να δείτε τον εαυτό σας, υγεία, αγάπη, λεφτά και τα γνωστά κλισέ.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας κάτσει το φλουρί απ'τη βασιλόπιτα...στο λαιμό.