Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

2011: The Review

Ως γνωστόν, ο ΟΗΕ ανακηρύσσει κάθε χρόνο επίσημο έτος για κάτι. Αν έπρεπε λοιπόν εγώ να διαλέξω για το 2011, θα το ονόμαζα χωρίς δεύτερη σκέψη "Επίσημο έτος συνουσίας του Δία". Τι ήταν αυτή η χρονιά; Πέρασαν οι τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες, είμαστε στα μισά της τριακοσιοστής εξηκοστής πέμπτης και αυτό που μου έμεινε ήταν ένα τεράστιο What the Fuck. Ήταν βέβαια πολλά αυτά που έγιναν το 2011. Στην τελευταία λοιπόν εγγραφή αυτής της χρονιάς, θα θυμηθούμε τα σημαντικότερα γεγονότα που έγιναν φέτος με το γνωστό απολαυστικό τρόπο που μόνο εγώ γνωρίζω. Πάρτε τη βασιλόπιτα και τη σαμπάνια σας δίπλα και ετοιμαστείτε για την αντίστροφη μέτρηση.


  • 1 Ιανουαρίου: Η Εσθονία γίνεται μέλος της Ευρωζώνης. Λίγες μέρες αργότερα τραβάνε τα μαλλιά τους για την βλακεία τους. Ταυτόχρονα, ο ΟΑΣΘ αυξάνει τα εισιτήρια στα 80 λεπτά, γιατί κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί οι άνθρωποι.
  • 2 Ιανουαρίου: Μία πολιτική ιδιοφυΐα προτείνει την ανέγερση του φράχτη στα σύνορα με την Τουρκία. Δυστυχώς αυτή η κίνηση δεν εφαρμόστηκε ποτέ, κάνοντας έτσι την Ελλάδα μια κόλαση από λαθρομετανάστες.
  • 14 Ιανουαρίου: Οι Άραβες αρχίζουν να βαριούνται το "σπίτι-δουλειά-τζαμί-προσευχή προς τη Μέκκα-σπίτι" της καθημερινής τους ζωής και, με μπροστάρηδες τους Τυνήσιους, αρχίζουν να διώχνουν τους δικτάτορές τους. Αυτό βέβαια είναι κακό γιατί έτσι η χώρα του μικρού Μπαράκ δε θα μπορεί να απολαμβάνει τα πετρέλαιά της με την ησυχία της.
  • 14 Φεβρουαρίου: Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, κατά την οποία και έγραψα το υπέρτατο άρθρο "Αχ, Έρωτας!" το οποίο άλλαξε τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων και θα βρείτε σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία και στα καλά παλιατζίδικα του Μοναστηρακίου.
  • 11 Μαρτίου: Η Ιαπωνία πλήττεται από σεισμό 9 Ρίχτερ, τον οποίο ακολουθεί ένα ωραίο τσουνάμι, το οποίο με τη σειρά του γκρεμίζει τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα και γεμίζει την ατμόσφαιρα με αγνή και 100% υγιεινή ραδιενέργεια, προκαλώντας ψόφο στις γύρω περιοχές για κάτι μήνες και την παραίτηση του πρωθυπουργού. Μάλλον κάποιος εκεί πάνω δε συμπαθεί τους Γιαπωνέζους.
  • 25 Μαρτίου: Η Ελλάδα κλείνει 190 χρόνια από την Επανάσταση που μας απελευθέρωσε από τους Τούρκους. Μόνο που τώρα υπάρχουν πλέον αμφιβολίες, γιατί ίσως τελικά να ήμασταν καλύτερα με τους Τούρκους παρά με το ΔΝΤ. Δε βαριέσαι.
  • 1 Απριλίου: Η μέρα κατά την οποία ο κόσμος αρέσκεται να κάνει φάρσες. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε σκεφτεί να βγει στην τηλεόραση και να πει ότι διώχνει το ΔΝΤ και καταργεί όλα τα μέτρα, αλλά στη συνέχεια ο Πάγκαλος τον διαβεβαίωσε ότι κανείς δε θα το πίστευε.
  • 13 Απριλίου: Το ελληνικό South Park, η σειρά-καταπέλτης που έκανε τον Matt Groening να τρέχει να κρυφτεί από τη ντροπή του, το "Ουκ αν Λάβοις παρά του Μη Έχοντος", κλείνει τον κύκλο του μετά από το συγκλονιστικό αριθμό των δεκατριών επεισοδίων, όχι βέβαια γιατί δεν είχε τηλεθέαση αλλά γιατί το φάγανε τα συμφέροντα.
  • 17 Απριλίου: Πεθαίνει ο Νίκος Παπάζογλου. Ο Βούδας, ο Κούδας, ο Ιησούς και ο Ιούδας δηλώνουν συγκλονισμένοι από την απώλεια, ενώ αντίθετα ο Κομφούκιος, ο Σαραβάκος, ο Λεωνίδας και ο Εφιάλτης δηλώνουν ότι απεδόθη δικαιοσύνη.
  • 24 Απριλίου: Πραγματοποιείται για άλλη μια φορά με επιτυχία η Ανάσταση του Θεανθρώπου, μέσα σε κλίμα κατάνυξης, και για αυτό το λόγο οι πιστοί σουβλίζουν πανηγυρικά τον οβελία, παρόλο που το πασχαλινό τραπέζι είναι για άλλη μια φορά τσουχτερό. Πολλές ειδήσεις βλέπω. Εμάς πάντως το αρνί δε μας έκατσε, αλλά ευτυχώς ψήσαμε και σουβλάκια.
  • 25 Απριλίου: Το αεροδρόμιο Μακεδονία σφύζει από φανατικούς θαυμαστές και -κυρίως-θαυμάστριες που έρχονται να με αποχαιρετήσουν καθώς μεταβαίνω στην πρωτεύουσα της συμπαθούς χώρας με το μικρό και χαριτωμένο ονοματάκι Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας για να κάνω τους Άγγλους ανθρώπους.
  • 29 Απριλίου: Το αεροδρόμιο Stansted σφύζει από φανατικούς θαυμαστές και -κυρίως- θαυμάστριες που έρχονται να με αποχαιρετήσουν καθώς επιστρέφω στη μαμά πατρίδα. Ταυτόχρονα ο εγγονός μιας παλιόγριας που μένει σε μια παράγκα εκεί στο Λονδίνο παντρεύεται ένα τσουλάκι και για κάποιο λόγο η τηλεόραση δείχνει αυτούς τους δύο. Και μετά σου λέει δεν είναι κατευθυνόμενα τα μέσα.
  • 2 Μαΐου: Ο μικρός Μπαράκ ανακοινώνει με υπερηφάνεια ότι τα αμερικάνικα στρατά έπιασαν και σκότωσαν τον υπ'αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο και πιθανότατα ενσάρκωση του Αντίχριστου που λεγόταν Οσάμα Μπιν Λάντεν. Η ταφή του πραγματοποιήθηκε στη θάλασσα, γιατί ο Φάνης Μπαμπούλας χρέωνε πολλά για ταφή στη στεριά με τάφο και φέρετρο.
  • 3 Μαΐου: Ο Θανάσης Βέγγος πεθαίνει. Και δηλαδή εμείς τώρα μείναμε με το Βουτσά; Διάολε! Μου φαίνεται πρέπει να εφεύρω τη μηχανή που ανασταίνει τον κόσμο.
  • 10 Μαΐου: Ένας τύπος πάει να βρει τη γυναίκα του που γεννάει και στο δρόμο τρεις αλλοδαποί τον σκοτώνουν για να του πάρουν μια κάμερα. Μπράβο, μαλάκες! Τώρα έχουν πάτημα ο Άδωνις κι ο Πλεύρης να μας πρήζουν τα αρχίδια.
  • 14 Μαΐου: Ο Δομήνικος Στρος-Καν κατηγορείται ότι βίασε την καμαριέρα. Ο Δομήνικος πλήρωσε τις αταξίες του με δημόσιο εξευτελισμό και παραίτηση, ενώ μετά από αυτόν ανέλαβε η κρυόκωλη Λαγκάρντ. Η Ελλάδα στηρίζει τον Δομήνικο. Πες ναι στην καμαριέρα.
  • 25 Μαΐου: Οι Ισπανοί κάνουν ειρηνικές διαμαρτυρίες και μεταξύ άλλων λένε ότι οι Έλληνες κοιμούνται. Είναι ποτέ δυνατόν να το αφήσουμε αυτό έτσι; ΟΥΧΙ! Σε απάντηση προς αυτή την θρασεία προσβολή δημιουργούνται οι Αγανακτισμένοι, η κοινωνική ομάδα που με τα σουβλάκια, τους χορούς, τα ανεκδοτάκια και το ρυθμικό χτύπημα της κατσαρόλας έδωσε μια γροθιά στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας.
  • 29 Ιουνίου: Η κακιά κυβέρνηση περνάει κι άλλο ένα πακέτο μέτρων και ο κόσμος επιδίδεται σε πορεία προς τη Βουλή, όπου και τρώει ξύλο από τα ΜΑΤ. Η κυβέρνηση τηρεί τη γνωστή και άκρως επιτυχημένη στάση "Χέστηκε η φοράδα, Σταλόνε."
  • 9 Ιουλίου: Ένας νέος πονοκέφαλος πιάνει τους καθηγητές Γεωγραφίας καθώς ανεξαρτητοποιείται το Νότιο Σουδάν. Εκπρόσωποι του ΔΝΤ φέρονται να ανυπομονούν να μπήξουν τα νύχια τους επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στον τομέα της Αφρικής.
  • 23 Ιουλίου: Η πρεζού και αλκοολική αοιδός Amy Winehouse βρίσκεται νεκρή στο σπίτι της στο Λονδίνο από overdose Ιωάννη Οδοιπόρου. Την ίδια μέρα ένας χριστιανώμαλος από το Όσλο ονόματι Anders Breivik του τη δίνει και πάει και καθαρίζει καμιά εκατοστή άτομα. Μαντέψτε σε ποιο από τα δύο γεγονότα δώσανε σημασία τα μέσα.
  • 6 Αυγούστου: Ήταν που ήταν στραβό το κλήμα για τον μικρό Μπαράκ, το έφαγε και ο Moody's, καθώς υποβάθμισε την οικονομία της Αμερικής. Την ίδια ώρα οι Άγγλοι πλήττονται από το σύνδρομο Γρηγορόπουλου, καθώς μετά από τη δολοφονία ενός τυχάρπαστου από τους μπάτσους, ξεχύνονται στους δρόμους, καίνε, σπάνε και πλιατσικολογούν για τις επόμενες μέρες.
  • 8 Αυγούστου: Είχα γενέθλια και κανένα από εσάς τα γαϊδούρια δε μου ευχήθηκε χρόνια πολλά. Καλά. Τα κρατάω εγώ αυτά. Θα δείτε εσείς. Θα φάτε καλά. Ζαγάρια.
  • 1 Σεπτεμβρίου: Η πολιτική ιδιοφυΐα που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος αποφασίζει να εφαρμόσει αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, ως μέρος της προσπάθειάς του να προστατέψει τον ελληνικό λαό από την παχυσαρκία.
  • 11 Σεπτεμβρίου: Τα σχολεία ξεκινάνε, αλλά χωρίς βιβλία, γιατί οι ιδιοφυΐες στο υπουργείο δεν είχαν λεφτά για να τα τυπώσουν. Έτσι, τα μαθήματα πραγματοποιούνται είτε με φωτοτυπίες, είτε με τη μέθοδο δώστε και σώστε-διανεμήθηκαν και κάτι DVD, τα οποία όμως θεωρήθηκαν ποντιακό ανέκδοτο.
  • 22 Σεπτεμβρίου: Επιστήμονες στο CERN ανακαλύπτουν ένα σωματίδιο που κινείται ταχύτερα από το φως. Βέβαια, εγώ ήξερα ήδη πιο πριν ότι η βλακεία κινείται πολύ γρηγορότερα από το φως, αλλά δεν το αποκάλυψα γιατί με πίεζαν ανώτερα συμφέροντα.
  • 5 Οκτωβρίου: Ο Steve Jobs, πρωτεργάτης των πανάκριβων gadget, των κλεμμένων πατεντών, των σπαστικών οθονών αφής και της i-μαλακίας πεθαίνει, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό που ο Bill Gates, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τις Μπλε Οθόνες του Θανάτου, απλά δεν μπορεί να καλύψει.
  • 19 Οκτωβρίου: Ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο, το οποίο, σύμφωνα με τον Γιώργο Αυτιά και το Alter (R.I.P), είναι το πιο βάρβαρο πακέτο μέτρων που ψηφίστηκε ποτέ.
  • 20 Οκτωβρίου: Πεθαίνει σαν το σκυλί στο αμπέλι ο Μουαμάρ Καντάφι. Αργότερα αποκαλύπτεται ότι είχε προσωπική φρουρά αποτελούμενη αποκλειστικά από καυτές γκόμενες, κάτι που κάνει τον Βασιλάκη Κλίντον και τα προεδρικά τσιμπούκια του να μοιάζουν με τον Σαράντα Χρονών Παρθένο.
  • 27 Οκτωβρίου: Επικυρώνεται το κούρεμα του χρέους, για το οποίο θα γινόταν εορταστική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη την αμέσως επομένη (τα περί ΟΧΙ και έπους του 40 ήταν οικτρά ψέματα), αλλά τελικά ματαιώθηκε λόγω δακτύλου της αριστεράς. Τι ανθέλληνες άνθρωποι.
  • 31 Οκτωβρίου: Ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια κίνηση-ματ προκηρύσσει δημοψήφισμα, το οποίο βέβαια δεν έγινε ποτέ, ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία παραλίγο να μην έπαιρνε ποτέ, και οικουμενική κυβέρνηση.
  • 11 Νοεμβρίου: Ο νέος αυτοκράτωρ, Λουκάς ο Παπαδήμος, ενθρονίζεται με κάθε επισημότητα στο θρόνο του Βυζαντίου. Στην νέα κυβέρνηση συμμετέχουν μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης όπως ο Δημήτριος Αβραμόπουλος, ο Μάκης Βορίδης και φυσικά ο Άδωνις.
  • 6 Δεκεμβρίου: Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και τα κάνει όλα μπάχαλο για να τιμήσει τη μνήμη του.
  • 15 Δεκεμβρίου: Ο μικρός Μπαράκ κάνει τη διαφορά και τηρεί μία από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, τελειώνοντας τον πόλεμο του Ιράκ. Τώρα τουλάχιστον έχει κάτι να πιαστεί για να πάει στις κάλπες.
  • 17 Δεκεμβρίου: Πεθαίνει ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, δικτάτορας αγαπημένος και στοργικός ηγέτης της Βόρειας Κορέας, και για να τον θυμούνται οι υπήκοοί του τους μοιράζει ψάρια. Βέβαια, αν η Βόρεια Κορέα ήταν η Ελλάδα και ο Κιμ ήταν ο Παπανδρέου, θα μας μοίραζε τα αρχίδια του.
  • 24 Δεκεμβρίου: Παραμονή Χριστουγέννων, αλλά οι μόνοι που βγαίνουν για κάλαντα είναι οι γύφτοι με τα Ντάτσουν και τις κασέτες που παίζουν το Τρίγωνα Κάλαντα.
  • 27 Δεκεμβρίου: Ο Μεσούτ Γιλμάζ βάζει φωτιές στην πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς δηλώνει ότι οι Τούρκοι έβαζαν φωτιές στην Ελλάδα τη δεκαετία του 90. Κάνανε που κάνανε οι Τούρκοι μαλακίες με την Κύπρο και τα πετρέλαιά της τώρα τελευταία, δε θέλει και πολύ.
  • 31 Δεκεμβρίου: Επιτέλους, τελείωσε!
Λοιπόν, αυτό ήταν. Και πολύ κράτησε. Όχι ότι το 2012 θα είναι και πολύ καλύτερο, δηλαδή, αλλά δεν παύουμε να ελπίζουμε. Ποτέ δεν ξέρεις. Λοιπόν, μετά από όλα αυτά εγώ έχω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο καλή χρονιά, υγεία, χαρά, να τους κάνουν οι κάλτσες που θα βρουν κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, να μη χάσουν πολλά λεφτά στο καθιερωμένο εορταστικό χαρτί, να τους κάτσει το καλό κομμάτι από το αυριανό τραπέζι, να δουν χαρά στον κρεβατικό τομέα, να μην τους έρθει πολύ ακριβό το χαράτσι, να μην κάνουν πάλι τις ίδιες μαλακίες όταν και αν γίνουν εκλογές, να μπορέσουν να φάνε τα παιδάκια στην Αφρική, να φύγει το ΔΝΤ, να πέσει η τιμή της βενζίνης και να βγει μια καινούρια έρευνα που να λέει ότι το πιτόγυρο κατεβάζει τη χοληστερίνη. Χρόνια μας πολλά.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

...και να γιατί ο κόσμος θα καταστραφεί!

Σε λίγες μέρες τελειώνει το 2011, γεγονός για το οποίο θα κάνω ειδικό αφιέρωμα παραμονή Πρωτοχρονιάς να αλλάξετε χρόνο με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Και μπαίνει το 2012. Κάτι που είναι λογικό, εκτός κι αν ήμασταν προ Τζίζα, οπότε και μετά θα ερχόταν το 2010, αλλά το 2010 ήδη τελείωσε, οπότε πάμε στο 2012. Εδώ και κάτι χρόνια λένε ότι το 2012 θα καταστραφεί ο κόσμος. Τώρα τελευταία όμως άρχισαν να τα μασάνε, ότι τάχα το 2012 δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή και κάτι τέτοιες μαλακίες.
Εγώ όμως σας λέω ότι θα καταστραφεί. Και μάλιστα υπάρχουν και σημάδια που αποδεικνύουν ότι το αξίζουμε. Ξέρετε πολύ καλά ότι δε μου αρέσει να το παίζω Zeitgeist κι έτσι, αλλά αυτή είναι η πάσα αλήθεια και το ξέρετε. Απολαύστε υπεύθυνα.

  1. Υπάρχουν ακόμα γυναίκες που πιστεύουν στον μαλακομαγνήτη:
    "Να σου πω ρε Κούλα." "Για πες ρε Σούλα." "Ο Μάκης αποδείχθηκε ότι κατά βάθος δεν ήθελε εμένα αλλά τον αδερφό μου." "Έλα ρε μαλάκα!" "Και πιο πριν ο Σάκης που με είχε παρατήσει σύξυλη στο νοσοκομείο για να πάει να δει τον ΠΑΟΚ; Το θυμάσαι;" "Πώς δεν το θυμάμαι." "Τον Τάκη που ξόδεψε όλες τις οικονομίες μου για να βάλει τούρμπο στο Φίατ Πούντο του;" "Κι'αυτόν τον θυμάμαι." "Ή ο Λάκης που προσπάθησε να πουλήσει το σκύλο μου στο Ebay για να παίξει στο στοίχημα τον Ολυμπιακό Βόλου?" "Ναι ρε Σούλα, που θες να καταλήξεις;" "Στο ότι συνέχεια με βρίσκουν οι χειρότεροι άντρες. Τι διάολο, το μαλακομαγνήτη έχω;"
    Όχι. Μη. Δεν έχεις το μαλακομαγνήτη. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είναι απλώς μία εφεύρεση δικιά σου και των ομοίων σου ηλιθίων γυναικών προκειμένου να μην παραδεχθείτε ότι στην πραγματικότητα πολύ απλά έχετε χειρότερο κριτήριο στην επιλογή ανδρών κι από τη Selena Gomez. ΟΚ; THE BOYFRIEND OF SELENA GOMEZ
  2. Κάποιοι νομίζουν ότι τα λεωφορεία είναι γαμιστρώνες:
    Πριν κάτι μέρες ήμουν στο λεωφορείο. Το λεωφορείο μισοάδειο, τα κτίρια των δυτικών συνοικιών της Βυζαντινούπολης που αποκαλούμε Συμπρωτεύουσα πιο γκρίζα και καταθλιπτικά από ποτέ, κανένα κέρμα δεν υπήρχε πεταμένο στο πάτωμα, οπότε κι εγώ αναγκάζομαι να βλέπω το αποτρόπαιο θέαμα ενός κάγκουρα που έμοιαζε υπερβολικά με Γερμανό-κάλτσα-σανδάλι να ρουφάει τα χείλη της σάπιας γκόμενάς του κάνοντας μάλιστα και θορύβους σαν να ρουφάς σούπα με καλαμάκι. Ποιος ξέρει τι θα της έκανε αφού κατέβηκα.
    Άκουσε να δεις, φίλε. Δεν είναι μαγκιά να έχεις γκόμενα, ειδικά αν είναι μπάζο. Αλλά ακόμη κι αν δεν ήταν, το να την παλαμαριάζεις στο λεωφορείο (ή γενικά σε δημόσιους χώρους) είναι αποδεκτό μέχρι να σου φύγουν τα καυλόσπυρα. Τι να κάνουμε αν η μαμά σου δε σε αφήνει να τη φέρνεις στο σπίτι; Το μόνο που ζητάμε είναι να παραμείνει το μεσημεριανό μας στο στομάχι μας!
  3. Τα παιδικά παιχνίδια όσο πάνε γίνονται και πιο καθυστερημένα:
    Αν έτυχε να παρακολουθήσετε διαφημίσεις τώρα τελευταία, πιθανότατα θα υπέπεσε στην αντίληψή σας μία διαφήμιση για ένα επιτραπέζιο που λέγεται "Σκυλάκος Μαμ-Κακά". Ήδη από τον τίτλο ακούγεται για φοβερή μαλακία, αλλά που να δείτε και το κόνσεπτ. Το κόνσεπτ λοιπόν είναι ότι έχεις έναν πλαστικό σκύλο που τον ταΐζεις μια πλαστελινοειδή μάζα, αυτή βγαίνει από πίσω και τα παιδιά πρέπει να τη μαζέψουν με ένα πλαστικό φτυαράκι. Δηλαδή σοβαρά; Το να μαζεύεις τα σκατά ενός σκύλου είναι παιχνίδι; Τότε για ποιον πούστη λόγο όλα τα πεζοδρόμια είναι ακόμα σε αυτή την κατάσταση;
    Κι αν δε με πιστεύετε, πάρτε και το βίντεο. Και όχι, δε μου περισσεύουν λεφτά για να γυρίζω διαφημίσεις μόνο και μόνο για να σας τρολλάρω. Αυτό που ακολουθεί είναι εκατό τοις εκατό αληθινό:
  4. Ο Εφραίμ χρειάστηκε τρία χρόνια για να μπει στη φυλακή κι ο Μπέος τρεις μήνες:
    Μπράβο, Ελληνική Δικαιοσύνη! Αν μη τι άλλο, ξέρεις να θέτεις προτεραιότητες. Γιατί, ένας τύπος που έστηνε ποδοσφαιρικούς αγώνες για να κονομάει από το Στοίχημα έχει διαπράξει πολύ σοβαρότερο αδίκημα από έναν εκπρόσωπο της μεγαλύτερης κερδοσκοπικής οργάνωσης ανά τους αιώνες που κονομάει τα κέρατά του ενώ το μόνο που έχει κάνει σε όλη του τη ζωή είναι να κοροϊδεύει τον κόσμο και πουλούσε λιμνοθάλασσες και ολόκληρα στρέμματα γης κάτω από τη μύτη του ελληνικού κράτους, και ως εκ τούτου αξίζει να τιμωρηθεί πριν από αυτόν.
    Ε, μετά από αυτό, μην τολμήσει κανείς και πει ότι έχουμε θεοκρατία. Τι το περάσατε εδώ πέρα, Ιράν; Στο Ιράν τουλάχιστον τηρούν αυτούς τους νόμους που έχουν.
  5. Η αντιγραφή της αντιγραφής χτυπάει πενηντάρια σε τηλεθέαση:
    Στην αρχή ήταν ένα ισπανικό σίριαλ που λεγόταν Los Seranos. Μετά ήταν η αντιγραφή που λεγόταν Ευτυχισμένοι Μαζί και το βλέπαν όλοι για δύο και μόνο λόγους: α) για τον Μπέζο και β) για να παίρνουν μάτι το τσουλάκι που πηδούσε ο Μπουσουλόπουλος. Και πλέον έχουμε την αντιγραφή της αντιγραφής που λέγεται Πίσω στο Σπίτι. Πολύτεκνη οικογένεια που αναγκάζονται να ζήσουν όλοι μαζί και να τα βγάλουν πέρα με την "καθημερινή ζωή" των σίριαλ, με χαζά παιδιά, σπαστικούς γονείς κι ακόμα σπαστικότερους φίλους γονιών. Βρε τι μου θυμίζει.
    Κι αντί να κάνουν τουλάχιστον μία προσπάθεια να κρύψουν το πόσο αντιγραφή είναι το σίριάλ τους, εντελώς ξεδιάντροπα πάνε και βάζουν μέσα το Θανάση Τσαλταμπάση. Όπα. Μπάστα. Και μόνο που ξαναέφεραν αυτόν τον άνθρωπο στην οθόνη μου είναι αρκετό. Ακούτε εκεί στο Μέγκα; Βάλτε ξανά τους Απαράδεκτους, ρίξτε μαύρο για μία ώρα, παίξτε ακόμα και τηλεμάρκετινγκ για οζονοθεραπεία, μόνο μην ξαναδώ αυτό το εξάμβλωμα στην τηλεόρασή μου!
  6. Κάθε βίντεο κλιπ μέταλ τραγουδιού έχει από κάτω τα ίδια και τα ίδια ηλίθια σχόλια:
    Δε μιλάω για το γνωστό πια "You say X, I say Y", το οποίο ανήγαγε τη βλακεία σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και κορύφωνε με το "Don't let the spirit of Rock n Roll die!", κάτι το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό, αν παραβλέψουμε το ασήμαντο γεγονός ότι το μέταλ και το Rock n Roll έχουν όση σχέση έχει και η Ελένη Λουκά με το Δαρβίνο. Εμφανίστηκε ένα καινούριο κόλπο το οποίο πάει ως εξής: "My girlfriend said she didn't like <προσθέστε συγκρότημα που έβγαλε το τραγούδι>. She is single now. Just kidding. She's dead".
    Μάλιστα. Δηλαδή μας λες ότι βρέθηκε επιτέλους η μοναδική πιθανότατα γυναίκα στον κόσμο που δεχόταν να της τον βάλεις και εσύ την σκότωσες επειδή είπε ότι δεν της αρέσει το ηλίθιο μεταλάδικο συγκρότημα που το ακούς και καυλώνεις. Ακόμη και για πλάκα δεν είναι αστείο. Η ανθρωπότητα πάει πίσω έτσι. Είσαι τόσο γελοίος, που οι χουντικοί γονείς σε δείχνουν στα παιδιά τους για να τα αποτρέψουν από το να γίνουν μεταλάδες.
    Α-και, μια που πιάσαμε τον Συ Σωλήνα, τι είναι αυτό το πράγμα με τους πολέμους μεταξύ οπαδών; Έχουν βαλθεί όλοι και τρώγονται. Οι Μπριτνεϊκοί βρίζουν τους Λεϊντικούς, οι Λεϊντικοί βρίζουν τους Τζενιφερικούς, οι μεταλάδες τους βρίζουν όλους μαζί και όλοι μαζί βρίζουν τις Beliebers. Και μετά σου λέει η Παλιόγρια "Music makes the people come together". Λοιπόν, φτάνει. Αν δε σας πληρώνουν οι δισκογραφικές, απλά σκάστε.
  7. To Jumbo έβγαλε φιλανθρωπικό CD με τα διαφημιστικά jingles του.
    Φιλανθρωπικό το λες εσύ αυτό; Τέτοιο συσσωρευμένο μίσος για την ανθρωπότητα δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. Αν δηλαδή ο Μιλόσεβιτς κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου, αυτούς εδώ τους μπαγλαμάδες για τι πρέπει να τους στείλουμε στη Χάγη; Αυτό το πράγμα είναι πρόκληση. Θα πρέπει να κατέβει ο Δίας από την κορυφή του Ολύμπου όπου κάθεται και τρώει παντόφλα από την Ήρα και να μας περάσει έναν έναν τον κεραυνό του υπόθετο μπας και στρώσουμε.

    Δηλαδή τι ακριβώς εντύπωση έχουν; Ότι θα μαζέψουν και λεφτά από αυτό το πράγμα; Ότι υπάρχει άνθρωπος που θα δώσει, εν καιρώ υποτιθέμενης οικονομικής κρίσης, δέκα από τα ωραία του ευρώ (ή τρεις χιλιάδες τετρακόσιες εφτά και μισή από τις ωραίες του δραχμές) για να αγοράσει ένα CD με άσματα τύπου "Γιατί έχεις τα Τζάμπο πλάι σου" και "Βάλε κάτι σέξι;" Και μετά σου λέει για εξέλιξη. Ακόμα στους πίθηκους είμαστε.
  8. Ο κόσμος θεωρεί σέξι τη Μακρυπούλια:
    Κόσμε, ακούς; Υπάρχει διαφορά μεταξύ σέξι και όμορφης. Το Ζετάκι είναι όμορφο, δε λέω, γιατί αν πω θα μεγαλώσει η μύτη μου και θα χαλάσουν οι τέλειες αναλογίες μου. Αλλά με το να αποκαλείς σέξι μία κρυόκωλη σνομπαρία που είναι γνωστή για το ότι παριστάνει τη γκόμενα του Χατζηγιάννη, προσβάλλεις θηλυκά με το θ κεφαλαίο όπως είναι η Τζέι Λο, η Μέγκαν, η Κατερίνα-ματάρες-και-φυσικές-βυζάρες-Perry και φυσικά η Ω-θεοί-του-Ολύμπου-πεθαίνω-από-τη-στύση BEYONCE MOTHERFUCKING KNOWLES!
    Το κακό όμως είναι ότι δεν την θεωρούν σέξι γιατί πιστεύουν οι ίδιοι ότι είναι σέξι, αλλά γιατί τους την επέβαλλαν τα μέσα. Αρχής γενομένης βέβαια από το γαμωσίριαλ του Καπουτζίδη που, με τις προσδοκίες που γέννησε και τον τρόπο που τέλειωσε, θα μπορούσαμε κάλλιστα να το λέμε "ελληνικό Lost". Και μετά ήρθε η Γιουφτοβίζιον, οι τηλεμαραθώνιοι και το υπέρτατο κλύσμα που λέμε Dancing with the Stars. Ε, συγνώμη, αν αυτή είναι σέξι, εγώ είμαι η βασίλισσα της Αγγλίας.
  9. Υπάρχει ακόμα κόσμος που καλλιεργεί το σπορ της μετεγγραφολογίας:
    "Τάκη, άκουσες τι θα μας φέρει ο Βαγγέλας στο Θρύλο;" "Τι θα μας φέρει ρε Σάκη;" "Τον νέο Μαραντόνα ρε Τάκη!" "Σοβαρά μιλάς ρε Σάκη;" 'Να πέσει φωτιά να με κάψει ρε Τάκη! Το παιδί έβγαζε μάτια στη Γ' Ερασιτεχνική της Κένυας. Περνούσε τους αμυντικούς σαν σταματημένους!" "Γουστάρω κάργα, Σάκη. Όμως πρέπει να προσέχουμε." "Γιατί, ρε Τάκη;" "Άκουσα ότι ο Πατέρας θα φέρει στα βαζέλια το νέο Μαλντίνι, ρε Σάκη." "Όχι ρε πούστη! Τουλάχιστον αφού θα μας φέρει ο Βάγγος το νέο Γιασίν θα είμαστε καλά πίσω. Παιδί, φέρε έναν φραπέ περιποιημένο."
    ...και μετά ξυπνήσατε. Με το νέο Βαμβακούλα βολεύεστε ή σας πέφτει λίγος; Είπαμε, στον πλανήτη υπάρχουν πολλοί τρόποι να γαμήσει κανείς την κοινή λογική, αλλά εσείς την έχετε βάλει κάτω και την έχετε κάνει πιο ξέχειλη κι από την τρύπα του όζοντος. Και σταματήστε να κάνετε τις κωλοφυλλάδες πλούσιες! Φταίει μετά ο Κθούλου να έρθει και να μας κάνει σουρωτήρια;
  10. Οι εταιρείες θεωρούν επιτυχημένη διαφημιστική τακτική το να βάζουν ήρωες σίριαλ να χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους:
    Η μόνη φορά που μου άρεσε αυτό το πράγμα ήταν σε εκείνο το επεισόδιο του Κωνσταντίνου και Ελένης που κάνανε σίριαλ τη ζωή τους και προσπαθούσαν να πλασάρουν το Φρουτέξ και τη Στρούγκα. Κατά τα άλλα, είναι αναποτελεσματικό και κατάπτυστο. Και ειδικά από τη Φιξ. Η οποία, αφού ναυάγησε ο τέταρτος κύκλος του 50-50 (ΣΚΑΤΑ ΚΑΙ ΨΟΦΟ ΡΕ, λες και στον τρίτο κύκλο δεν το διαλύσατε αρκετά!), ανέλαβε το "Με λένε Βαγγέλη". Γιατί, ο κάθε Έλληνας που δεν είχε ιδιαίτερη πρεμούρα να πιει Φιξ, μόλις δει να την πίνουν ο μικροαπατεώνας-turned-καλός Σαμαρείτης και ο ηλίθιος καράβλαχος αδερφός του, θα πάρει το ρόπαλο μπέιζμπολ που του έφερε δώρο ο ξάδερφός του από το Αμέρικα και θα στηθεί μπροστά από το σουπερμάρκετ όλη νύχτα μην τυχόν και προλάβει κανένας και του πάρει έστω και ένα κουτί από την πολυπόθητη Φιξ. Πιείτε Βεργίνα ρε!
    Α, και μια που αναφέρθηκα στο "Με λένε Βαγγέλη". Από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί πολύ εύκολα να βρει την πρωτότυπη σειρά στο Ίντερνετ, όποιος τη βλέπει για άλλο λόγο πέρα από την ξανθιά super bitch πρώην του Βαγγέλη ή την μελαχρινή κόλαση από τη Σερβία που κάνει την καμαριέρα ή και τις δύο μαζί, παρακαλείται να πάρει τηλέφωνο τον Διάολο για να επιβεβαιώσει την κράτησή του. Ευχαριστούμε.
Αν θέλετε να συνεισφέρετε κάτι, μη διστάσετε. Τα σημάδια είναι πολλά και όλοι οφείλουν να τα ξέρουν. Η αλήθεια είναι εκεί έξω. Με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα θα πάμε εμείς να την κρύψουμε; Σε αυτόν το δύσκολο αγώνα είμαστε όλοι συναγωνιστές. Υγιαίνετε.
Υ.Γ. Μόλις συνειδητοποίησα ότι για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν τελείωσα την εγγραφή με το "Αυτά, και να προσέχετε μην...". Λέτε να είναι κι αυτό κάποιου είδους σημάδι;

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Οι φυλές των Ελλήνων καθηγητών

ΟΚ. Ανοίγω τον ασκό του Αιόλου και θα εκτοξευτεί ο αέρας με πίεση εκατόν σαρανταδώδεκα χιλιάδες Νιούτον ανά τετραγωνικό μέτρο και θα μας πάρει όλους ο διάολος. Θα με κατηγορήσετε ότι αντιγράφω τον Φάε Ένα Μαλάκα. Ότι βάζω τους ανθρώπους σε ταμπέλες σαν αυτόν τον φτηνιάρη. Σε λίγο θα μπαίνουν ανώνυμοι και θα μου λένε "grapse gia to DOTA poso malakia einai" κι εγώ θα τους αγνοώ γιατί εκτός των άλλων δεν έχω παίξει και DOTA. Αλλά ξέρετε κάτι; Στ΄'αρχίδια μου. Όταν γράψετε το γράμμα σας στον Άι Βασίλη, ζητήστε του να μου στείλει AIDS και σύφιλη. Άλλωστε, μόνο στο Χριστιανισμό υπάρχει παρθενογένεση. Και τώρα πάμε στο κυρίως θέμα.

  1. Η στρίγκλα:
    Αν δεν είχατε ποτέ τέτοια καθηγήτρια, θυμηθείτε την Καίτη από τις Σαββατογεννημένες. Αν δεν μπορείτε να θυμηθείτε την Καίτη από τις Σαββατογεννημένες, ετοιμαστείτε για τη φρίκη.

    Οι κατασκευαστές απουσιολογίων ευγνωμονούν το θεό για την ύπαρξή της. Η τρυφερότητα και ο οίκτος δεν ανήκουν στο λεξιλόγιό της. Δε χρειάζεται να έχεις κάνει κάτι για να την τσαντίσεις-και που αναπνέεις πολύ είναι. Βαθμολογεί με το γνωστό κανόνα: το είκοσι είναι για το θεό, το δεκαεννιά για τον καθηγητή, το δεκαοχτώ για τον γλείφτη και όλοι οι υπόλοιποι τρία και να λέτε και ευχαριστώ. Τι; Να θέλει να μας μάθει γράμματα; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Υποκινείται από καθαρό μίσος προς την ανθρώπινη φυλή. Δε θα ησυχάσει αν δεν καταστρέψει ανθρώπινες ζωές. Θάνατος!
    Χαρακτηριστικές φράσεις:"Εσύ, έξω!", "Στο διευθυντή!", "Σκασμός!", "Βγάλτε μια κόλλα χαρτί να γράψετε διαγώνισμα!", "Κεριά και λιβάνια!", "Κάτσε κάτω!", "Βλαμμένα!" (σημείωση: το υβρεολόγιό της είναι πλουσιότατο, καθώς συνήθως τυγχάνει φιλόλογος).
  2. Το θύμα:
    Σχεδόν πάντα γυναίκα, είναι η καλή ψυχή που αγαπάει τα παιδιά και θέλει να συνεργαστεί μαζί τους. Το κακό είναι ότι τα παιδιά δε θέλουν να συνεργαστούν μαζί της. Το πιο κακό είναι ότι η ίδια έχει την πυγμή ενός χνουδωτού Μικρού μου Πόνυ και την αποφασιστικότητα ενός χοντρού που μπήκε σε ζαχαροπλαστείο με πέντε ευρώ. Έτσι, στο μάθημά της γίνεται κάθε-μα κάθε!-φορά της εκδιδομένης το κιγκλίδωμα. Όσο κι αν προσπαθεί, δεν πρόκειται να επιβάλλει την τάξη ούτε αν φέρει ΜΑΤατζήδες να παραφυλάνε έξω από την πόρτα. Ακόμη κι αν τους πει ότι είναι μέσα εκκολαπτόμενοι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ. Τελικά ή θα προσπαθήσει να βγει στη σύνταξη στα τριάντα πέντε της εκμεταλλευόμενη ένα από τα χιλιάδες παραθυράκια της ελληνικής νομοθεσίας ή θα τα βροντήξει όλα και θα πάει να καλλιεργεί μαρούλια σε μια φάρμα στην Κόρινθο.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Κάντε λίγη ησυχία βρε παιδιά", "Γιατί είστε τόσο ανήσυχοι σήμερα;","Αν συνεχίσετε θα αναγκαστώ να σας βγάλω έξω!", "Ωχ, Παναγία μου!", "Το κεφάλι μου..."
  3. Ο "Σ'αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις":
    Αυτός ο άνθρωπος, αν δεν είναι κουφός, θα πρέπει να έχει κάνει ειδική εκπαίδευση στο Θιβέτ από το Δαλάι Λάμα για να μην καταλαβαίνει Παναγία από αυτά που γίνονται γύρω του. Ακόμη κι αν μέσα στην τάξη λαμβάνουν χώρα εκτοξεύσεις καρεκλών, ακόμη κι αν πέφτει το ξυλίκι που δεν έριξε ο Τσακ Νόρις σε όλη την καριέρα του, ακόμη κι αν στα πίσω θρανία γυρίζουν ερασιτεχνική τσόντα, αυτός εξακολουθεί να γράφει στον πίνακα ατέλειωτες σημειώσεις του βαρετού μαθήματός του (φαβορί Ιστορία και Δίκαιο). Επειδή όμως οι μαθητές δεν έχουν καμία συναίσθηση του πόσο σημαντικό είναι να ξέρει κανείς ποιο αρχίδι έξυσε ο Χίτλερ στις 5 Οκτωβρίου του 1937, εκμεταλλεύονται την αφασία του για να αναπληρώσουν τον ύπνο που έχασαν κάνοντας όλη νύχτα chat στο Facebook.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Σήμερα το μάθημά μας είναι οι Εικονομαχίες, σημειώνετε...", από εκεί και μετά δεν πρόκειται να ακούσετε από τα χείλη του τίποτε άλλο εκτός από ακατάληπτα μουγκρητά.
  4. Ο Αϊνστάιν:
    Αυτός εδώ ο τυπάς διδάσκει πάντα Μαθηματικά, Φυσική ή Χημεία, είναι αρκετά έξυπνος και πολύ πωρωμένος με το αντικείμενό του. Δυστυχώς νομίζει ότι και οι μαθητές είναι το ίδιο έξυπνοι και πωρωμένοι. Το τυπικό μάθημα κυλάει κάπως έτσι: ο Αϊνστάιν ξεκινάει να γράφει στον πίνακα για το νόμο του Coulomb, στην πορεία χώνει μέσα τη μηχανή του Carnot, κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την αρχή του Χάιζενμπεργκ και κορυφώνει με ένα "πολύ απλό" παράδειγμα του οποίου η λύση πιάνει δύο πίνακες. Επειδή όμως οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους, καταφεύγουν στον αγαπημένο τους αμυντικό μηχανισμό, δηλαδή τη φιλοσοφική συζήτηση για το ποιος πήδηξε ποιαν, ποιος παράτησε ποιαν και ποιος ζει στη θάλασσα σε ανανά.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Θα λύσουμε αυτό εδώ το πολύ απλό πρόβλημα", "Τι δεν καταλαβαίνετε ρε παιδιά; Αυτά είναι πανεύκολα!" (προσέξτε το ξάφνιασμά του όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο στους οποίους η Φυσική προκαλεί απορίες).
  5. Ο Είρων ο Αλεξανδρεύς:
    Στην αρχή μπορεί να τον περάσεις για την αρσενική έκδοση της στρίγκλας (διατίθεται σε περιορισμένο αριθμό συλλεκτικών τεμαχίων). Αλλά ο καθηγητής αυτός είναι γενικά καλός άνθρωπος και πάντα πρόθυμος να σου εξηγήσει αν δεν έχεις καταλάβει. Μην επιχειρήσεις όμως να του πουλήσεις εξυπνάδα, γιατί την έχεις γαμήσει χωρίς προφυλακτικό. Όταν εσύ πήγαινες, αυτός ερχόταν. Για τρίτη φορά. Μέσω Λαμίας. Με ενδιάμεσο διάλειμμα για καφέ. Έχει το απίστευτο χιούμορ και δεν θα του βγεις από πουθενά. Αν όμως δεν τον προκαλέσεις, είσαι ασφαλής. Στο τέλος τον ζητάνε και για συνοδό στις πενταήμερες. Α! Το γλείψιμο δεν πιάνει σε αυτόν. Μην πεις "σε όλους πιάνει". Πραγματικά δεν πιάνει.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Τι λες τώρα!", "Σοβαρολογείς αυτή τη στιγμή;", "Σκέφτηκες πολύ πριν την πετάξεις;" "Ωραία η ιστοριούλα σου", "Καλά το πας", "Θα το δεις να αχνοφαίνεται!"
  6. Η θεία Όλγα:
    Είναι εκείνη η μεγάλη σε ηλικία (αν και όχι απαραίτητα) κυρία που όλοι θα θέλαμε να είχαμε για θεία. Αγαπάει τα παιδιά και τα παιδιά την αγαπάνε ακόμη περισσότερο. Διαφέρει αισθητά από το "θύμα" γιατί δε σου πάει καρδιά να τη στενοχωρήσεις κι έτσι δεν κάνεις μαλακίες στην τάξη της. Δίνει πολύ καλές εξηγήσεις, βάζει εύκολα θέματα για να γράφουν καλά και οι "αδύναμοι μαθητές" και πιστεύει πως όλοι έχουν μέσα τους μία καλή πλευρά, αρκεί να τη βγάλουν. Συνήθως είναι φιλόλογος, πεδίο που της δίνει την ευκαιρία να μοιράζεται με τους μαθητές τις λογοτεχνικές της ανησυχίες-το γεγονός ότι οι μαθητές του σήμερα ασχολούνται με τη λογοτεχνία όσο και ο δυτικός κόσμος με τα παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε είναι άνευ σημασίας.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Η εργασία σου είναι πολύ καλή, συνέχισε την προσπάθεια!", "Γιατί, όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης...", "Είμαι πολύ ευχαριστημένη με την τάξη σας", "Ω τύμβος, ω νυμφείον, ω κατασκαφής οίκησις αείφρουρος..."
  7. Ο ιστορίας:
    Όχι αυτός που διδάσκει ιστορία (αυτός ανήκει συνήθως στην τρίτη κατηγορία), αλλά αυτός που έχει μία τάση στο να λέει ιστορίες. Παίζει σε όλες τις ειδικότητες και το χαρακτηριστικό του είναι ότι πιο πολύ μιλάει για τη ζωή του παρά για το μάθημα. Έτσι, όταν εσύ θα πας να γράψεις στο διαγώνισμα το νόμο της ταχύτητας χημικής αντίδρασης, θα σου έρθει στο μυαλό εκείνη η φορά που είχε πάει σε ένα σούπερ μάρκετ όταν ήταν δεκάξι και μόλις αγόρασε μια σοκολάτα του ήρθε η θεία φώτιση και αποφάσισε να πάει να γίνει καλόγερος αλλά τελικά άλλαξε γνώμη γιατί ανέβηκαν στο χρηματιστήριο οι μετοχές που είχε αγοράσει ή κάτι τέτοιο. Αλλά στην τελική το ζητούμενο είναι να χάσεις μάθημα. Είναι αληθινές οι ιστορίες που διηγείται; Θα το μάθετε στο επόμενο επεισόδιο με τίτλο "Βαρώνος Μυνχάουζεν".
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Μια που είπατε αυτό να σας πω μια ιστορία...", "Εγώ που με βλέπετε έχω να σας πω πράγματα που ούτε φαντάζεστε", "Αυτά μόνο από μένα θα τα ακούτε".
  8. Ο χαβαλές:
    Απαντάται συνήθως σε μαθήματα καφενεία όπως είναι η Γυμναστική (στην οποία διδάσκουν ή χαβαλέδες ή στρατόκαυλοι που δεν τους έφταναν τα μόρια για Ευελπίδων ή στρίγκλες) και η Πληροφορική, έχει πάντα ένα αστείο να κάνει και είναι πάντα χαλαρός, έως και χύμα στο κύμα. Βλέπετε, ο άνθρωπος είναι συνειδητοποιημένος. Αφού δεν είναι κανένα σοβαρό μάθημα, γιατί να πρήζω τους μελλοντικούς ανέργους και να μην τους αφήνω να χαλαρώσουν; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και τυπικός δημόσιος υπάλληλος, αλλά εφόσον οι μαθητές δε νοιάζονται, δε θα έπρεπε να νοιάζεται και κανείς άλλος. Αν τον βάλουν βέβαια να κάνει Μαθηματικά κατεύθυνσης στην Τρίτη Λυκείου αλλάζει το πράγμα.
    Χαρακτηριστικές ατάκες: "Πάρτε μια μπάλα και παίξτε λίγο ποδόσφαιρο", "Βαγγέλη, πιάσε έναν Νες περιποιημένο", "Ήταν ένας Γερμανός, ένας Ιταλός κι ένας Έλληνας...", "Πόσο ήρθε χθες η ΠΑΟΚάρα;"
  9. Ο παλαβός:
    Σε γενικές γραμμές όποιος μπαίνει σε μία αίθουσα με είκοσι πέντε τέρατα και προσπαθεί να τα διδάξει πρέπει να είναι λίγο χτυπημένος (με την καλή την έννοια πάντα), αυτός εδώ όμως δίνει νέα διάσταση στην έννοια της παλαβομάρας. Θα σε αποκαλέσει με λάθος όνομα όσες φορές κι αν επιχειρήσεις να τον διορθώσεις, θα κοιτάει το παράθυρο σε φάση αφασίας λες και τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, θα βγάλει την εφημερίδα του μέσα στην τάξη και στο τέλος θα επιδοθεί σε μία προσπάθεια να ανοίξει την κουβέντα στον τοίχο. Ο τύπος αυτός μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα μαθήματα, προτιμά όμως τα θρησκευτικά, αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα και άνευ αμφισβητήσεως ότι ο πολύς Χριστιανισμός βαράει κατακούτελα.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Ακούω φωνές", "Ποιος μιλάει πάλι μωρέ;" (όταν δεν μιλάει κανείς), "Ο Θεός μας αγαπάει", "Η αλήθεια είναι εκεί έξω", "Σας έχουν απαγάγει ποτέ εξωγήινοι;"
  10. Ο ωραίος/η ωραία:
    Μία κατηγορία που σπάνια απαντάται στα ελληνικά σχολεία, καθηγητές και καθηγήτριες αυτού του τύπου προσελκύουν ανεξήγητο (yeah, right) ενδιαφέρον προς το μάθημά τους. Χαρακτηριστικά σημάδια είναι, ανάλογα με το φύλο, τα κορίτσια που χαχανίζουν σαν ηλίθιες στο πέρασμά του ή τα αγόρια που ρίχνουν κλέφτικα σφυρίγματα και σχόλια Greek Lover τύπου "τι είσαι εσύ μάνα μου" στο πέρασμά της. Δύο τινά συμβαίνουν: είτε πρωτοδιόριστοι είτε ενσαρκώσεις του λαϊκού ρητού "η γριά κότα έχει το ζουμί". Για παράδειγμα ωραίου, θυμηθείτε το "Ξύλο που βγήκε από τον Παράδεισο" ή το "Χτυποκάρδια στο θρανίο" και τον Παπαμιχαήλ να προσπαθεί να μάθει γράμματα στη Βουγιουκλάκη. Για παράδειγμα ωραίας, θυμηθείτε τις "δασκάλες" που παίζουν στις τσόντες.
    Χαρακτηριστικές φράσεις: "Περιμένετε, παιδιά, ένας ένας, τι απορίες είναι αυτές που έχετε όλοι σήμερα;", "Τι χασκογελάτε εκεί πίσω;", "Θα ήθελα να σου κάνω ιδιαίτερο αλλά δεν προλαβαίνω".
  11. Ο άσχετος, η άσχετη
    Μία κατηγορία που πάντα απαντάται στα ελληνικά σχολεία, σε όλες τις κατηγορίες μαθημάτων, αλλά για κάποιον λόγο προτιμάει τα αγγλικά. Μα να μην έχω πετύχει μία φορά στη ζωή μου αγγλικού σε δημόσιο σχολείο που να ξέρει αγγλικά; Και δεν εννοώ τα "Me, you, bed". Μία κάποτε μετέφρασε το lead in fuel (μόλυβδος στα καύσιμα) σε "οδηγώ προς την κατανάλωση καυσίμου". Και μετά σου λέει γιατί όλα τα Ελληνόπουλα πάνε σε φροντιστήρια για να μάθουν ξένες γλώσσες. Το κακό είναι ότι όχι μόνο δεν ξέρει, αλλά δεν ξέρει ότι δεν ξέρει, κι αν πας να την διορθώσεις θα σου την πει κι από πάνω, γιατί αυτή έβγαλε την Αγγλική Φιλολογία (πριν 50 χρόνια) κι άρα ξέρει, ενώ εσύ δεν την έβγαλες και άρα δεν ξέρεις. Κι άμα συνδυάζεται και με τη στρίγκλα, χέσε μέσα Πολυχρόνη να μας βλέπουν οι γειτόνοι.
    Χαρακτηριστικές ατάκες: "Προσέξτε καλά αυτό που σας λέω", "Τάχα μου πάτε και σε φροντιστήρια", "Ξέρεις εσύ και δεν ξέρω εγώ;" "Εμένα να ακούτε, εγώ ξέρω" και φυσικά το κορυφαίο "Θα το κοιτάξω και θα σου πω αύριο" (και ακόμα το κοιτάει).
Αυτά, και να προσέχετε μη φάτε Ω.Α. επειδή η στρίγκλα δε γουστάρει τη φάτσα σας.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Just the two of us (Greek politician's edition)

Αγαπητές κυρίες και κύριοι, αναγνώστριες και αναγνώστες, φίλοι και συμπολεμιστές στον αγώνα αυτό, σήμερα θέλω να έρθετε μαζί μου σε ένα μαγικό ταξίδι στον απέραντο και συναρπαστικό κόσμο της φαντασίας. Όχι, δεν πήρα LSD. Απλά θέλω να φανταστείτε λίγο μαζί μου την ακόλουθη κατάσταση.
Είστε ο υπεργαμάτος σκηνοθέτης-σεναριογράφος-όλα τα σφάζω-όλα τα μαχαιρώνω του Χόλιγουντ. Έχετε συμβόλαιο με την μεγαλύτερη υπερδύναμη στο χώρο της αμερικάνικης σαχλοταινίας που κάνει τα δεκαπεντάχρονα να συρρέουν και να σκάνε δεκαπέντε ευρώ για να χάσουν δύο ώρες από τις ζωές τους που δεν θα ξαναβρούν ποτέ.
Και ξαφνικά, έρχεται ο CΕO της εταιρείας και σας λέει, "Άκουσε να δεις, αγαπούλα. Χρειαζόμαστε πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ άμεσα. Πρέπει να αγοράσω όλα τα καινούρια μοντέλα της Φεράρι για να μη με κοροϊδεύουν οι άλλοι δισεκατομμυριούχοι. Γι'αυτό κανόνισε. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου τα μεσάνυχτα θα μου έχεις φέρει ιδέα για την καινούρια ταινία που θα κάνει τα ανασφάλιστα παιδαρέλια των 500 ευρώ στα μποξ όφις να τρέχουν και να μη φτάνουν. Και το καστ θα το βρεις μόνος σου. Τι πάει να πει διευθυντής κάστινγκ; Τον φάγαν οι περικοπές. Έχεις διορία μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Αλλιώς, θα ξαναβρείς δουλειά στον κινηματογράφο όταν οι σαρδέλες κατακτήσουν τον πλανήτη. Γκέγκε;"
Είναι 31 Δεκεμβρίου γύρω στις 11 η ώρα το βράδυ. Την ώρα που οι άλλοι ετοιμάζονται να αλλάξουν χρόνο, εσείς ετοιμάζεστε να αλλάξετε ταυτότητα και να την κάνετε για Ζιμπάμπουε. Ναι, ναι, καλά καταλάβατε, χάρη στην τεράστια τύχη που σας διακατέχει πάθατε writer's block αυτήν ακριβώς την περίοδο. Κάθεστε στη γραφειάρα σας με θέα στην πινακίδα του Hollywood, καπνίζετε το ένα πούρο Αβάνας που σας δώρισε ο Φιντέλ Κάστρο προσωπικά μετά το άλλο, πίνετε όλο το απόθεμα Ιωάννου Οδοιπόρου που υπάρχει στο L.A, μυτάρετε και καμιά γραμμή κόκα μπας και σας έρθει η έμπνευση.
Και έρχεται. Και είναι συγκλονιστική. Συνταρακτική. Out of this world, όπως θα έλεγαν και οι Αμερικανοί φίλοι μας. Μόλις την ακούσει ο πρόεδρας, θα πάθει τέτοιο κοκομπλόκο που θα βγάλει το 2012 κρυμμένος κάτω από το γραφείο του από την ντροπή του που τόλμησε να σας προκαλέσει. Κρατηθείτε γερά από τις καρέκλες σας. "Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας σε μιούζικαλ."
Είστε θεότητα. Αν ο κινηματογράφος ήταν μπάσκετ, εσείς θα βάζατε κάτω τον Μιχάλη Τζόρνταν και θα τον τσαλαπατούσατε μέχρι να φτύσει το γάλα της μάνας του. Αλλά μετά ξαναπέφτετε στην κατάθλιψη. "Ωραία. Θα κάνω την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας μιούζικαλ. Και ποιος θα παίξει ποιον;"
Σιωπή. Ο αγαπούλας θα σας καθαρίσει. Δεν θα προλάβετε να δείτε αν ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου. Τι κάνουμε τώρα; Για άλλη μια φορά, θα πρέπει να αισθάνεστε ευτυχείς που υπάρχω. Σε αυτήν εδώ την κοσμοϊστορική εγγραφή θα μάθετε, για πρώτη και πιθανότατα τελευταία φορά στα χρονικά, τον καταλληλότερο για να παίξει τους πρωταγωνιστές αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας. Για πάμε.

  • Γιώργος Παπανδρέου-Λαίδη Άντζελα
    Πέρα από την προφανή ομοιότητα ότι κανένας από τους δύο δεν ξέρει ελληνικά, οι δύο αυτές μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων έχουν κι άλλο ένα μεγάλο κοινό. Χιλιάδες κόσμου χύνουν μαύρα δάκρυα στο άκουσμα του έργου τους. Ένα ενδεικτικό άσμα που θα πει στην ταινία η μεγάλη ερμηνεύτρια είναι το "Ποια θυσία (έχεις κάνει εσύ για μένα);"
  • Αντώνης Σαμαράς-Μάικλ Τζάκσον
    Ο Αντώνης είναι γνωστός για την απίστευτη ικανότητά του στην οπισθοχώρηση και για το ιδιαίτερο ταλέντο που έχει στο να κάνει το μαύρο άσπρο. Μόλις ο Μάικλ άκουσε ότι θα του δινόταν η ευκαιρία να παίξει τον Σαμαρά, αναστήθηκε. Το τραγούδι που θα πει στην ταινία δεν είναι άλλο από το Thriller, για να μας θυμίζει το θρίλερ που είχε προκαλέσει ο μικρός Αντώνης μέχρι να αποφασίσει επιτέλους να διαλέξει τον Παπαδήμο.
  • Θεόδωρος Πάγκαλος-Έμινεμ
    Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι λέει αλήθειες. Ανάμεσα, βέβαια, στο να βρίζει με ευρηματικό τρόπο εσένα, τη μάνα σου, τη θεία σου, όποιον κατάγεται από το χωριό σου, όποιον έτυχε ποτέ να περάσει από το χωριό σου και όποιον έχει το ίδιο όνομα με εσένα. Το τραγούδι που θα ερμηνεύσει ο μέγας ράπερ θα λέγεται "We Ate Them", γιατί, όπως όλοι μας πια ξέρουμε, μαζί τα φάγαμε. Οι φήμες ότι στο OST της ταινίας θα συμπεριληφθεί το "The Real Fat Shady" κρίνονται αναληθείς.
  • Βάγγος The Dragon Βενιζέλος-Βασίλειος Καρράς
    Όσοι κακοήθεις κάνανε συσχετισμό με το σωματικό βάρος παρακαλούνται να ανοίξουν την πρώτη πόρτα αριστερά και να περάσουν μέσα, είναι η πύλη της Κολάσεως. Ο Ευάγγελος και ο Βασίλειος είναι ειδικοί στο να δίνουν πόνο και το έχουν αποδείξει πολλάκις στην μακρά και επιτυχημένη καριέρα τους. Το τραγούδι που θα ειπωθεί θα είναι φυσικά το "Απορώ", γιατί όλοι μας απορούμε τι σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος όταν παίρνει νέα μέτρα.
  • Αλέκα Παπαρήγα-Μπρίτνεϊ Σπίαρς
    Οι οπαδοί της τη λατρεύουν σαν κάποιο είδος θεότητας. Οι επικριτές της την κατηγορούν ότι δεν έχει καμία πρωτοτυπία και ότι κάνει συνέχεια το ίδιο ακριβώς πράγμα. Σε όποια από τις δύο κατηγορίες και να ανήκει κανείς, δεν μπορεί να μην θαυμάσει τη γκαρνταρόμπα της. Το τραγούδι "Taxic" που θα ερμηνεύσει η Μπρίτνεϊ-Αλέκα θα κάνει πάταγο, ενώ αίσθηση θα κάνει και η αναπάντεχη διασκευή από τους Guns n Roses, "Chinese Plutocracy".
  • Άδωνις Γεωργιάδης-Σερτζ Τανκιάν
    Ουρλιάζει. Πολύ. Υπερβολικά πολύ. Αδικαιολόγητα πολύ. Χωρίς κανέναν συνουσιασμένο λόγο. Η επιστήμη δεν έχει αποφανθεί ακόμα αν στέκει τελείως στα μυαλά του. Παρ'όλα αυτά, είναι εδώ για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ο Σέργιος θα άδει με την μελωδική φωνή που μόνο ο ίδιος κατέχει το άσμα-καταπέλτη "Φαγητόν αποτελούμενον από κρέας, εφευρεθέν εκ μεταναστών Σινικής προελεύσεως προς τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής".
  • Αγγέλα Μέρκελ-Μαντόνα
    Το γεγονός ότι την έχουμε πλέον συνηθίσει για βασίλισσα δεν αναιρεί το ακόμη αληθέστερο γεγονός ότι είναι απελπιστικά, αηδιαστικά και θανατηφόρα άσχημη. Παρ'όλα αυτά, όσο ζούμε ελπίζουμε. Η τραγουδίστρια για την οποία εύχονται ψόφο εκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά θα ψάλλει το "Vogue-άω", σε μια ένδειξη του τι κάνουν οι Έλληνες χάρη στο ρόλο που αναλαμβάνει.
  • Κωστάκης Καραμανλής-Ενρίκε Ιγκλέσιας
    Βαθύτατα ατάλαντος και εξαιρετικά καταστροφικός για το είδος, όλοι κατά βάθος ξέρουν ότι ο μόνος λόγος που ασχολήθηκε ποτέ κανείς μαζί του ήταν το επώνυμό του. Ο μικρός Ενρίκες, μετά από εντατική δίαιτα με κοκορέτσι, παϊδάκια και σπληνάντερο, δηλώνει έτοιμος να περάσει μπροστά από την κάμερα και να τραγουδήσει το αμίμητο "Tonight I'm Fucking Greece".
  • Κωνσταντίνος Μητσοτάκης-Μικ Τζάγκερ
    Ποιος άλλος θα μπορούσε να παίξει καλύτερα τον μεγαλύτερο κωλόγερο που έβγαλε ποτέ η χώρα και πρωτεργάτη της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα αυτή η χώρα, από έναν εξίσου κωλόγερο και πρωτεργάτη της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα η μουσική; Το τραγούδι του Μικ θα είναι το "Sympathy for the Devil", γιατί δε γίνεται αλλιώς. Κάποια συμφωνία με το διάολο θα έχει κάνει ο κερατάς για να μην έχει ψοφήσει ακόμα.
  • Αλέξης Τσίπρας-Justin Bieber
    Η μόνη κατηγορία της οποίας απολαμβάνει τη συμπάθεια είναι τα χαζοχαρούμενα θηλυκά. Όλοι οι άλλοι τον βλέπουν σαν αυτό που πραγματικά είναι: ένας μικρός και ατάλαντος μαλάκας. Αλλά εντάξει. Μικρός είναι, έχει ακόμα πιθανότητες να στρώσει. Το άσμα που θα τραγουδήσει ο αγαπημένος των κοριτσιών είναι το "Never say yes", καθώς ο Αλέξης δεν αναμένεται να συμφωνήσει με κανέναν πέρα από τα άντερά του για τα επόμενα μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.
  • Άννα Διαμαντοπούλου-Μπιγιονσέ
    Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα λίγο να βρω κατάλληλο παραλληλισμό για τη μικρή Αννούλα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι αν την πετύχαινα μπροστά μου θα έτρωγε το γαμήσι του αιώνα. Ελπίζω να σας αρκεί. Η μαύρη καλλονή και σύζυγος Jay-Z αναφέρθηκε ότι μπήκε στο πετσί του ρόλου, κάτι που φαίνεται από το πάθος που βγάζει η φωνή της κατά την ερμηνεία του τραγουδιού "Best Book I Never Had".
  • Δημήτρης Αβραμόπουλος-Justin Timberlake
    Δοκίμασαν την ασφάλεια του γκρουπ, έκαναν και σόλο καριέρα, ο ένας έκανε δήμαρχος και υπουργός, ο άλλος τραγουδιστής και ηθοποιός, αλλά ό,τι κι αν έκαναν πρόσφεραν και οι δύο το -273,15 (απόλυτο μηδέν για όσους δεν πρόσεχαν στη Φυσική). Ο Justin δήλωσε συγκινημένος που του ανατέθηκε ένας τόσο σπουδαίος ρόλος του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλο πράγμα να ερμηνεύεις το τραγούδι που κορυφώνει την υπερπαραγωγή, "Bye Bye Bye (Money)."
Αυτά, και να προσέχετε μην αργήσετε να κάνετε κράτηση και δε βρείτε εισιτήρια στην πρεμιέρα.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Τα 15 χειρότερα τραγούδια του 2011

Αγαπούλες, ετοιμαστείτε για λάσπη "Κάστρο του Τακέσι" και επίπεδο σε ιστορικά χαμηλά ετών. Σήμερον κρεμάνται επί ξύλου οι κακοτέχνες που στοίχειωσαν τα ραδιόφωνα και το MTV για το σωτήριο έτος του 2011. Αν θέλετε να ωφεληθείτε σε βάθος χρόνου και να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι χάρη στην απύθμενη σοφία μου, χάσατε. Το σημερινό άρθρο είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στο αγνό, καθαρό και υπέροχα απολαυστικό μίσος. Κι αν δε σας αρέσει, υπάρχει και ο Παπανούτσος. Χωρίς πολλά πολλά, πάμε στο top 15. Πατάτε το play στα βίντεο με αποκλειστικά δική σας ευθύνη:
  • 15: Justin Bieber ft Mariah Carey-All I Want for Christmas is You
    Πουλάκια μου! Νομίζατε ότι το All I Want for Christmas is You δεν μπορούσε να γίνει πιο ενοχλητικό; Λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί, αν δεν μπορεί το άτομο που κατάφερε να σπάσει τα νεύρα όλου του πλανήτη εκτός από τα δεκαπεντάχρονα κοριτσάκια, τα οποία δε μετράνε, να καταφέρει να αποτελειώσει την όποια σταγόνα ανοχής που μας είχε μείνει για το χειρότερο χριστουγεννιάτικο έθιμο ανά τον κόσμο, ποιος μπορεί; Μιλάμε για πιο πάτο και από το Last Christmas σε εκτέλεση Ελένης Λουκά. Ο μόνος λόγος που είναι τόσο χαμηλά είναι ότι ο Bieber δεν αξίζει πρωτιά ούτε καν σε τέτοια λίστα.
  • 14: Kesha-Blow
    Η άποψη του Και πού σαι ακόμα για την ξανθομαλλούσα κοπελιά που ακούει στο όνομα Kesha είναι ότι πρόκειται για ένα πορνίδιο χωρίς το παραμικρό ίχνος ταλέντου. Και, πιστέψτε με, δε βοηθάει πολύ στο να αλλάξει αυτή η γνώμη η κίνηση του να βγάλεις ένα τραγούδι του οποίου ο τίτλος στην αγγλική αργκό σημαίνει "τσιμπουκώνω". Και δεν πρέπει βέβαια να παραλείψουμε το γεγονός ότι το τραγούδι είναι άλλο ένα άθλιο αποτέλεσμα autotune, κάνοντάς με να πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν η Kesha αντί να τραγουδάει όντως τσιμπούκωνε.
  • 13: Μηδενιστής ft Demy-Μια ζωγραφιά
    Η εμετικότητα και γλυκαναλατότητα του άσματος αυτού θα μπορούσε να αποτελεί ένα παράδειγμα του πώς ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Μετά βέβαια θυμήθηκα ότι η μόνη πρόθεση που είχε αυτό το πράγμα ποτέ είναι να βγάλουν οι δημιουργοί του λεφτά από τα ερωτοχτυπημένα δεκαπεντάχρονα που βάζουν στο στάτους τους στο Facebook "παντρεμένη/ος με τον/την" και θεωρούν ότι ο άλλος/η άλλη δε θα τους παρατήσει ποτέ, αλλά αυτά τα έχω ξαναπεί. Και όχι, δε σου ζωγραφίζω τα αστέρια! Στα διάλα πια!
     
  • 12: David Guetta, Florida, Nicki Minaj-Where them girls at
    Δεν ξέρω ποιος αξίζει πιο πολύ ψόφο από τους τρεις. Ο David Guetta, που έχει μιξάρει τις πιο αηδιαστικές εμπνεύσεις του αιώνα; Ο Flo Rida, που επειδή είναι μαύρος νομίζει ότι μπορεί να ραπάρει; Ή η Nicki Minaj, που είναι σαν τη Lady Gaga που κλειδώθηκε για δύο μέρες σε ένα θάλαμο σολάριουμ γεμάτο με ήλιον; Μάλλον και οι τρεις μαζί. Α! Και σταματήστε επιτέλους να κακοποιείτε τη γαμημένη γραμματική! Κάτι τέτοια βλέπουν τα απανταχού ανεγκέφαλα και μιλάνε τη γλώσσα σαν Αλβανοί που μόλις πέρασαν τα σύνορα κρυμμένοι στο φορτηγό με τα κρέατα.
  • 11: LMFAO-Party Rock Anthem
    ΟΚ, με αφορμή αυτό εδώ το κομμάτι θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αν είσαι λευκός και δεν τυχαίνει να λέγεσαι Marshall Mathers, μην αποπειραθείς να ραπάρεις. Δεν μπορείς και δεν πρέπει να το κάνεις. Απλώς θα σπάσεις τα νεύρα σου και των γύρω σου. Α! Επίσης προτείνω να κάνουμε όλοι έναν έρανο για να πληρώσουμε έναν sniper να καθαρίσει αυτούς τους δύο παπαροκέφαλους που λέγονται LMFAO. Δε φτάνει που έχουν σαν όνομα ένα ηλίθιο ιντερνετικό ακρωνύμιο, αλλά με τα κομμάτια τους (νομίζουν ότι) μας πείθουν σιγά σιγά ότι τα νύχια που γρατζουνάνε σε μαυροπίνακα είναι μουσικό όργανο.
  • 10: Britney Spears-Hold it against me
    Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Μπρίτνεϊ δεν έκανε ποτέ καριέρα επειδή έχει ωραία φωνή. Ακόμη κι αν όντως η φωνή της είναι ωραία, κανείς δε νοιάζεται. Ο μόνος λόγος που τη βλέπαμε ήταν επειδή στα βίντεο κλιπ της γδυνόταν μαθητριούλα, αεροσυνοδός και στριπτιτζού. Αυτό εδώ το άσμα όχι μόνο έχει προσβληθεί από τη σοβαρότατη μουσική ασθένεια που λέγεται Acute Autotunitis, αλλά και η ίδια η Μπρίτνεϊ έχει προσβληθεί από την εξίσου σοβαρή ασθένεια που λέγεται Νόσος της Gaga (θα μπορούσαμε να την πούμε και Στεφανιαία, από το Στέφανι, αλλά ήταν κατειλημμένο). Ό,τι πρέπει για να τρώνε τα παιδάκια όλο το φαγητό τους.
     
  • 9: Maroon 5 ft Christina Aguilera-Moves Like Jagger
    Κατ'αρχήν, τι ψύχωση είναι αυτή που έχει πάθει τελευταία η μουσική βιομηχανία με τον Jagger? Ο Jagger είναι ένας σαπρακιασμένος πορνόγερος που αρνείται πεισματικά να καταλάβει ότι μεγάλωσε και συμμετέχει και σε νέα μουσικά σχήματα παρακαλώ, επειδή πριν σαράντα χρόνια έκανε επιτυχία με τους Rolling Stones. Και σιγά τις κινήσεις δηλαδή! Ο Μάικολ είχε καλύτερες. Όσο για το τραγούδι αυτό καθ'εαυτό, είναι πιο ανέμπνευστο, τυποποιημένο και καρμπόν κι από έκθεση για τις Πανελλήνιες. Και κάτι τελευταίο: Christina Aguilera, σκάσε!
     
  • 8: Snoop Dogg-Sweat
    Είμαι δεκαέξι χρονών, αλλά έχω αρχίσει να νοσταλγώ τις εποχές που τα ραπ άσματα είχαν να περάσουν ένα μήνυμα, το οποίο συνήθως ήταν διαφορετικό από το "στήσου στα τέσσερα, γιατί το τεράστιο μαύρο σεξοπολυβόλο μου έρχεται καρφί για την τρύπα σου". Και να σκεφτείς ότι ο Snoop Dogg ανήκε στη γενιά των ράπερ του 90 που μας έμαθαν τι πάει να πει ραπ! Ο Dr Dre, πάντως, δε θυμάμαι να έβγαλε ποτέ σαχλό σεξοτράγουδο. Παραδειγματίσου. Κι ας μην ξεχνάμε φυσικά ότι για άλλη μια φορά πίσω από το μπιτ κρύβεται ο David Guetta. Για τη χωματερή της Κερατέας.

  • 7: Katy Perry-Last Friday Night
    Βρε Κατερινάκι. Βρε Κατερινάκι που με πότισες φαρμάκι. Εγώ λέω εδώ πέρα τόσα καλά λόγια για εσένα κι εσύ βγαίνεις και με αναιρείς βγάζοντας ένα τραγούδι τόσο βαρετό και ξενέρωτο μουσικά που μπροστά του οι τρεις συγχορδίες των Πυξ Βλαξ θυμίζουν εικοσάλεπτα σόλο ηλεκτρικής κιθάρας από τον Δημήτριο Χεντριξίδη. Το φάλτσο σαξόφωνο ανάμεσα στο δεύτερο και τρίτο ρεφρέν δε βελτιώνει ιδιαίτερα την κατάσταση, ενώ το βίντεο κλιπ με την Κατερίνα σε ρόλο νερντοκόριτσου και την Rebecca-ακόμα-δε-βγήκα-από-το-αυγό-Black να τη μετατρέπει σε πάρτι άνιμαλ μου προκαλεί εφιάλτες σαν να έφαγα δύο πιάτα φασολάδα στις έντεκα η ώρα το βράδυ.
  • 6: Rihanna ft Britney Spears-S&M remix
    Ως γνωστόν εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος των remix, ειδικά όταν το πρωτότυπο μου αρέσει. Και αυτό το πρωτότυπο μου άρεσε. Ναι, εντάξει, δεν είναι ούτε Βάγκνερ, ούτε Μπαχ, ούτε καν Πασχάλης, απλά είναι ένα συμπαθητικό σαχλοτράγουδο. Πειράζει δηλαδή να ακούμε και τέτοια; Σε μικρές δόσεις κάνουν και καλό. Το πρόβλημα είναι ότι μετά το πήρε η Μπρίτνεϊ και το γάμησε. Η φωνή "γάτα που της πατάει την ουρά το λεωφορείο" που έχει η Μπρίτνεϊ δεν ταιριάζει παντού, και αποδεικνύει επιπλέον ότι μαύροι και άσπροι μουσικοί δεν πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους (ο Eminem δε μετράει).
  • 5: Πάνος Κιάμος-Από Δευτέρα
    Ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής που τόσο πολύ έχει καλλιεργήσει το μουσικό ιδίωμα "Κλάψα Films" στα χνάρια του βασιλιά Γιάννη Πλούταρχου επανήλθε με ένα χιτ που μας λέει ότι θα κόψει τις κακές του συνήθειες για χάρη της γκόμενας. Από τη μία μπράβο του, κάνει καλό στον εαυτό του. Από την άλλη, απεδείχθη επίσημα και με σφραγίδα από ληξιαρχείο πλέον πόσο απελπιστικά δούλος του αιδοίου και κοπρανόφλωρος είναι. Ο Οικονομόπουλος και οι παρουσιαστές του Queer Eye for a Straight Guy δεν κλάνουν μία στο πόσο απόλυτο μηδέν πιάνει ο ανδρισμός του Κιάμου, και ο μόνος Πάνος που αναγνωρίζω εγώ για λαϊκό τραγουδιστή είναι ο Ψωμιάδης.
  • 4:Chris Brown-Look at me now
    Μελωδία. Πού είναι η μελωδία; Είχα την εντύπωση ότι ακόμη και η ραπ, το είδος "δεν τραγουδάω, απλά απαγγέλλω στο ρυθμό", έπρεπε να έχει έστω μία στοιχειώδη μελωδία, αλλά προφανώς ο Chris-κοιτάχτε-με-όλοι-δέρνω-τη-Rihanna-Brown δε μασάει από κάτι τέτοια. Σκέτο κλαπατσίμπαλο. Οι ομιλίες του Παπαδήμου στη Βουλή για τον προϋπολογισμό είναι πιο μελωδικές από το Look at me now. Τα σάπια φρένα των σάπιων λεωφορείων της Θεσσαλονίκης είναι πιο μελωδικά από το Look at me now. Ακόμη κι ένα πιάτο νερόβραστο μπρόκολο είναι πιο μελωδικό από το Look at me now!
  • 3: Rebecca Black-Friday
    Η μικρή Rebecca μαθαίνει τις μέρες της εβδομάδας. Αυτό δε θα ήταν κακό από μόνο του, αν δεν αποφάσιζε να το κάνει σε μορφή τραγουδιού που ξεπερνάει ακόμα και τα άσματα των Mazoo and the Zoo για τον παπαγάλο και την κατσίκα (εν τω μεταξύ το προσέξατε ότι βγήκαν και μούφα Mazoo and the Zoo που τραγουδάνε για τον ιπποπόταμο; Η φρίκη είναι υπεράνω περιγραφής). Η μικρή Rebecca χαρακτηρίστηκε από μερικούς ως η θηλυκή εκδοχή του Justin Bieber, αλλά, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο ανώνυμος ιντερνετικός αστειάτορας, ο Justin Bieber είναι η θηλυκή εκδοχή του Justin Bieber.
  • 2: Ralvero-You Belong in my Bedroom
    Άλλο ένα αποτέλεσμα του φαινομένου "ρουμάνικη house" που με κάνει να εύχομαι στον κατά τα άλλα συμπαθή λαό της Ρουμανίας θάνατο δια ανασκολοπισμού από τον τελευταίο ζωντανό απόγονο του Βλαντ Τέπες. Το μπιτ, όπως και όλα τα άλλα παρόμοια, βαράει κατευθείαν στο νεύρο σαν κομπρεσέρ που προσπαθεί να σπάσει τη σπονδυλική σου στήλη, αλλά δεν είναι το χειρότερο. Οι στίχοι (ή, μάλλον, ο στίχος, αφού μόνο ένας είναι) μοιάζουν σαν να τους εμπνεύστηκε παιδί από νηπιαγωγείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες που το πότισαν βιάγκρα. Ανήκεις στο κρεβάτι, σε θέλω στο κρεβάτι. Κι εσείς ανήκετε στο διάολο.
  • 1: Sak Noel-Loca People
    Επιτέλους. Η στιγμή της αλήθειας έφτασε. Μπροστά σε αυτό, η Μακαρένα φαντάζει Μπετόβεν. Το πράγμα αυτό (δε θα του κάνω τη χάρη να το αποκαλέσω τραγούδι) βρίσκεται επάξια στην πρώτη θέση όχι για το 2011, αλλά και για τη δεκαετία ολόκληρη. Το What the fuck, που διαρκώς αναφωνεί η γρατζουνίστρια, είναι πολύ λίγο για να περιγράψει το κλίμα που επικρατεί. Το ελεεινά εκνευριστικό ηχητικό εφέ επαναλαμβάνεται πιο πολύ και από το Κωνσταντίνου και Ελένης. To all day all night με στοιχειώνει, αφού πράγματι ακούγεται στα αυτιά μου όλη μέρα κι όλη νύχτα. Ακόμη κι η ελληνική εκδοχή δεν κατάφερε να το κάνει (πολύ) χειρότερο, κι αυτό κάτι θα πρέπει να μας λέει. Δε νιώθω πολύ καλά. Θέλω τη μαμά μου.
     
Αυτά, και να προσέχετε μην σας ζητήσει η γκόμενα να πάψετε να καπνίζετε.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

They see me rolling, they hating

Κυρίες και κύριοι, Ελληνίδες και Έλληνες, αλλοδαποί αν με διαβάζετε, συναγωνιστές, συνάδελφοι, μα πάνω από όλα συνάδελφοι, ήρθε η ύστατη αναγνώριση. Είχα κι εγώ σχόλιο troll στο blog μου. Αξίζω πλέον δικαιωματικά να λέγομαι blogger.
Για όσους δεν ξέρουν, το troll είναι ένα πλάσμα το οποίο, είτε γιατί δεν το παίζανε τα άλλα παιδάκια, είτε γιατί ο μπαμπάς του δεν το αγαπούσε, είτε γιατί έτρωγε μπάτσα κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του, καταφεύγει στο ίντερνετ, όπου και με τη σιγουριά του ανώνυμου μπορεί να πουλάει εξυπνάδα εκεί που κανείς δε θέλει να την αγοράσει.
Ζούμε μεγάλες στιγμές, κυρίες και κύριοι. Χωρίς άλλες περιστροφές, πάμε να δούμε το επίδοξο troll, το οποίο επιτέθηκε στο επικό και τιτανοτεράστιο άρθρο που είχα γράψει το Μάιο για το πόσο μεγάλη μάστιγα είναι τα greeklish. Η άποψή μου επί του θέματος από τότε δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Όπα. Λάθος. Μετά από αυτό, χειροτέρεψε. Δεν περιγράφω άλλο. Απολαύστε υπεύθυνα.
Ο Θεος να σας παιρνει χρονια και να τα δινει στους χρηστες greeklish. Ενα αλφαβητο στον πλανητη, μια ενα πληκτρολογιο στα κινητα, στα πισια... Ενα λ στη γλωσσα (λλλλεμε), ενα ρ, ενα μ, ενα κ, ενα ι, ενα ο, ενα ε, ενα φ, ενα β, ενα κς, ενα πς. Να μπορει ο ανθρωπος αν ξερει οτι θελει να ψαξει την "αυξομειωση" να ψαχνει για afksomiosi και οχι να δοκιμαζει σαν αυτιστικος αφξομειωση, αυξωμοιωση, αυξομειοση κλπ. Η γλωσσα φτιαχτηκε για να μας διευκολυνει οχι για να μας εμποδιζει και να μας αφηνει να συνενοουμαστε μονο αν περασουμε τις 100 θιβετιανες σαολιν δοκιμασιες για το πως γραφεται aliko izima pikiloxroon alketaldeidon στα ελληνικα...

Το επομενο σταδιο καθαρα αγγλικα για ολους. Να μπορουμε να μιλαμε με ολα μας τα αδερφια σε ολο τον πλανητη. Η γλωσσα αυτη πια μας εμποδιζει να μιλησουμε με το φουρναρη που ειναι 2 ωρες μακρια απο την πορτα μας με το αεροπλανο. Οι γλωσσες φτιαχνονται για να μπορεις να παιρνεις ψωμι 2 ωρες μακρια απο το σπιτι σου, οχι για να λιμοκτονεις απο ασυνενοησια.

Οχι αλλος τοπικισμος καφενειου.

Φυσικα αυτο ειναι η δικη μου αποψη, feel free τωρα να φατε τις σαρκες σας και να μου επιτεθειτε να μου την αλλαξετε.

Στην αρχή παραλίγο να την πατήσω. Όμως μετά από ένα νανοδευτερόλεπτο συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να κρύβομαι από τη σκληρή αλήθεια. Τα επιχειρήματά του είναι πιο σάπια και από τα ψάρια του Αλφαβητίξ. Στην αρχή είπα να το περάσω στο ντούκου. Αλλά δεν άντεξα. Κομμάτια από όνειρα δε μάζεψα. Δε γινόταν να το αφήσω έτσι. Οπότε, ξεκινάμε.
Κατ'αρχήν, τα βασικά. Υπερασπίζεσαι μετά μανίας σε πρώτη φάση τα greeklish και σε δεύτερη θέση την υιοθέτηση της αγγλικής σε όλο τον πλανήτη. Και όλα αυτά τα γράφεις στην ελληνική γλώσσα, με ελληνικούς χαρακτήρες. Την αυτοαναίρεσή σου τη θες με μακαρόνια ή με πατάτες;
Ευχάριστο μουσικό διάλειμμα και συνεχίζουμε.


Α ρε Μάικολ. Πόσο θεός ήσουν και πόσο θεός θα συνέχιζες να ήσουν αν δεν έκανες τις πλαστικές και δεν βίαζες τα παιδάκια. Τέλος πάντων. Για πάμε ένα ένα στα επιχειρήματα του παιδιού.
Ο Θεος να σας παιρνει χρονια και να τα δινει στους χρηστες greeklish.
Ο υποτιθέμενος θεός που κάθεται και κοιτάει αμέτοχος τους πολέμους της Αμερικής για τα πετρέλαια στο Ιράκ και το Κουβέιτ τόσα χρόνια και αφήνει τα παιδάκια στην Αφρική να ψοφάνε το ένα μετά το άλλο ενώ οι Δυτικοί καλοτρώνε, θα παρατήσει τις διακοπές διαρκείας που κάνει από τότε που υποτίθεται ότι έφτιαξε τον κόσμο για να πάρει χρόνια από πέντε bloggers και να τα δώσει στα καθυστερημένα του ίντερνετ. Ωραία το ξεκίνησες.
Ενα αλφαβητο στον πλανητη, μια ενα πληκτρολογιο στα κινητα, στα πισια...
Για να μη χρειάζεται να πατάς alt+shift, ε; Για να μην κάψεις δύο θερμίδες παραπάνω και χαλάσει το θεσπέσιο στρώμα λίπους που καλλιεργείς τόσα χρόνια; Σε βλέπω εγώ. Έχεις σαν όνειρο ζωής να γίνεις Έλληνας δημόσιος υπάλληλος. Ατιμούτσικο.
Ενα λ στη γλωσσα (λλλλεμε), ενα ρ, ενα μ, ενα κ, ενα ι, ενα ο, ενα ε, ενα φ, ενα β, ενα κς, ενα πς.
ΟΚ. Πάντα υπήρχε ένα λ, ένα ρ, ένα μ, ένα ξ (και όχι κς) και ένα ψ (και όχι κς). Ξέρεις ποια γλώσσα έχει όχι ένα, αλλά τρία κ; Τα αγαπημένα σου αγγλικά. Σ'άρεσε τώρα; Όσο για τα ι, τα ο και τα ε, δεν τα βγάλανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επειδή ήταν σαδιστές, αλλά επειδή αντιπροσώπευαν διαφορετικούς ήχους στην ομιλία τους. Το γεγονός ότι με την πάροδο αυτή η ηχητική αντιστοιχία πλέον δεν υπάρχει δε σημαίνει ότι επειδή δε σου αρέσει εσένα πρέπει να πάρουμε την ορθογραφία, να της κόψουμε τα γεννητικά όργανα με σκουριασμένο νυχοκόπτη και να της τα σερβίρουμε με ρύζι και σάλτσα μουστάρδας.
Να μπορει ο ανθρωπος αν ξερει οτι θελει να ψαξει την "αυξομειωση" να ψαχνει για afksomiosi και οχι να δοκιμαζει σαν αυτιστικος αφξομειωση, αυξωμοιωση, αυξομειοση κλπ.
Τώρα θα φταίω εγώ να πω ποιος κάνει σαν αυτιστικός; Δε θα το πω όμως γιατί έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να φάω μήνυση από κάποιον που νομίζει ότι τα τρία ι είναι σαδισμός. Αν θες εσύ να γράφεις αφκσομίοσι αντί για αυξομείωση, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και μπράβο σου. Απλά, κανένας απολύτως δεν πρόκειται να σε πάρει ποτέ στα σοβαρά.
Η γλωσσα φτιαχτηκε για να μας διευκολυνει οχι για να μας εμποδιζει και να μας αφηνει να συνενοουμαστε μονο αν περασουμε τις 100 θιβετιανες σαολιν δοκιμασιες για το πως γραφεται aliko izima pikiloxroon alketaldeidon στα ελληνικα...
Γιατί, προφανώς, όλοι οι Έλληνες στον ελεύθερό τους χρόνο συζητάνε για θέματα ανάλογα με το άλικο ίζημα ποικιλόχροων ακεταλδεϋδών. Το οποίο τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι καν σωστό, γιατί όπως όλοι ξέρουμε το ίζημα των ποικιλόχροων ακεταλδεϋδών είναι κυανοπράσινο. Ανίδεε! Όσο για την ανάλυση για το γιατί φτιάχτηκε η γλώσσα, μην πηδηχτείτε από το παράθυρο ακόμα. Έχει και καλύτερο.
Το επομενο σταδιο καθαρα αγγλικα για ολους. Να μπορουμε να μιλαμε με ολα μας τα αδερφια σε ολο τον πλανητη.
Αυτή πρέπει να είναι και η καλύτερη πρόταση που άκουσα από τότε που βγήκε ο Γιωργάκης και προκήρυξε δημοψήφισμα. Υπάρχει βέβαια μια μικρή λεπτομέρεια που σου ξεφεύγει. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι δε μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα δεν οφείλεται στο ότι είναι κάργα ντουβάρια και δεν ξέρουν το καλό τους, το οποίο μόνο εσύ το ανακάλυψες, αλλά στο ότι κάθε γλώσσα αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό πολιτισμό. Ίσως για αυτό δεν υπάρχουν δύο γλώσσες που να μπορούν να ταυτιστούν και να μεταφραστούν η μία στην άλλη απόλυτα. Ψιλά γράμματα βέβαια για τούτον εδώ τον Σταυροφόρο της ανεμπόδιστης επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.
Αλλά εντάξει. Είμαι οπισθοδρομικός. Είμαι ένας γεροξούρας σε συσκευασία δεκαεξάχρονου. Δεν πρέπει να απορρίπτω πράγματα χωρίς να δω αν έχουν κάτι να μας πουν. Και η ιδέα της μίας γλώσσας μπορεί να έχει προοπτική. Αλλά, μια που φτάσαμε ως εδώ, γιατί να μην το επεκτείνουμε; Εγώ προτείνω να έχουμε επίσης ένα είδος μουσικής, ένα είδος ρούχων, ένα μοντέλο αυτοκίνητα, ένα χρώμα και ένα φύλο. Πώς το βλέπεις;
 Η γλωσσα αυτη πια μας εμποδιζει να μιλησουμε με το φουρναρη που ειναι 2 ωρες μακρια απο την πορτα μας με το αεροπλανο. Οι γλωσσες φτιαχνονται για να μπορεις να παιρνεις ψωμι 2 ωρες μακρια απο το σπιτι σου, οχι για να λιμοκτονεις απο ασυνενοησια.
Δηλαδή με δύο λόγια μας λες ότι η χρησιμότητα της γλώσσας είναι να αγοράζεις ψωμί από την άλλη άκρη της Ευρώπης. Μάλιστα. Επίσης, αγάπη είναι ο ιδρώτας στο μπλουζάκι σου. Η σουρεαλιστική ποίηση θρηνεί έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Γιατί, όπως ο καθένας μπορεί να διαβεβαιώσει, οι πρώτοι μαμουθοκυνηγοί που άνοιξαν το στόμα τους για να πουν κάτι άλλο από άναρθρες κραυγές ένα πράγμα είχαν στο μυαλό τους. Ότι, κοντά δέκα χιλιάδες χρόνια μετά, κάποιος θα μπορεί να πάρει το αεροπλάνο και να πάει στο Λονδίνο για να πάρει ψωμί. Α. Και αν λιμοκτονείς τόσο πολύ πια, θα σου πω κάτι που θα σε εκπλήξει βαθύτατα και θα αλλάξει τη ζωή σου. Πήγαινε στο φούρνο της γειτονιάς σου. Εκεί θα είναι ένας ευγενικός κύριος που θα μιλάει ελληνικά. Τη γλώσσα που μιλάμε εγώ και εσύ αυτή τη στιγμή. Θα σου δώσει ψωμί, θα του δώσεις κάτι ωραία πολύχρωμα χαρτάκια που τα λέμε λεφτά, θα του πεις ευχαριστώ και θα γυρίσεις σπίτι σου έχοντας πάρει ψωμί. Χωρίς να χρειάζεται να πάρεις κανένα αεροπλάνο. Είδες τι απλά που είναι τα πράγματα;
Οχι αλλος τοπικισμος καφενειου.
Καφενείου ποτέ! Στο Da Capo για αμπελοφιλοσοφία πάνω από το φρεντοτσίνο και πολύ πάει! (γιατί το αυτονόητο είναι τοπικισμός. Α ρε Σύριζα, κακό που μας έκανες)
Φυσικα αυτο ειναι η δικη μου αποψη,
Καλά που το κατάλαβες...
feel free τωρα να φατε τις σαρκες σας και να μου επιτεθειτε να μου την αλλαξετε.
Κοίταξε τώρα να δεις τι πρόβλημα δημιουργείται. Αν φάμε τις σάρκες μας, μετά δε θα μπορούμε να επιτεθούμε για να αλλάξουμε αυτή την άποψη που συγκλόνισε τον κόσμο, γιατί δε θα έχουμε σώμα, και ως γνωστόν φαντάσματα δεν υπάρχουν. Κατά τα άλλα, πες μας τι ώρες δέχεσαι επισκέψεις, για να έρθουμε μαζί με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τον Εξορκιστή να σου αλλάξουμε το μυαλό.
Αυτό ήταν. Τέλος. Εδώ τελείωσε αυτό το απαύγασμα σοφίας. Αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω τι συμβαίνει. Μήπως είναι κάτι στον αέρα; Μήπως κάποιος εκεί πάνω μου στέλνει μήνυμα; Μήπως ο Χωστήρας καμουφλαρισμένος σε ανώνυμο μου κάνει πλάκα κι εγώ ψάρωσα; Κανείς ποτέ δε θα μάθει.
Αυτά, και να προσέχετε μην πεθάνετε από την πείνα επειδή δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε με τον φούρναρη στο Παρίσι.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Όνειρο χειμερινής νυκτός (μια ιστορία για όλη την οικογένεια)

24 Δεκεμβρίου 2011. Ώρα γύρω στις δέκα το πρωί. Τόπος: Σιδηροδρομικός Σταθμός Θεσσαλονίκης. Ένας τύπος, ο οποίος σε κανονικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας θα περνούσε τελείως απαρατήρητος, κοιτούσε με ανυπομονησία το ρολόι του σταθμού και ξεφυσούσε.
"Πού είναι οι μαλάκες;" είπε. "Θα τινάξουν όλη την επιχείρηση στον αέρα", συμπλήρωσε και σκέφτηκε, προκειμένου να περάσει λίγο η ώρα, να την πέσει σε μία υπάλληλο που πέρασε από δίπλα του. Πριν προλάβει όμως να της πει την αλάνθαστη ατάκα "έχω και κάρτα απεριορίστων διαδρομών, πάμε μια βόλτα;", μια ορδή Παοκτζήδων εμφανίστηκε από το πουθενά.
"Άντε ρε! Τι κάνατε τόσες ώρες; Τα κάλαντα λέγατε;" είπε ο τύπος. Ο πιο αλήτης από τους Παοκτζήδες, ο οποίος φημολογούνταν ότι είχε στο ενεργητικό του είκοσι χιλιάδες ανοιγμένα κεφάλια Αρειανών, απάντησε με ύφος πρεζονιού που είχε πέντε μήνες να πάρει δόση.
"Τι να κάνουμε ρε αρχηγέ; Αργήσαμε να ξυπνήσουμε. Χθες βράδυ τα σπάγαμε στον Καρρά. Και δε λες πάλι καλά που ήρθαμε κι εμείς; Οι άλλοι ακόμα λιπόθυμοι μπροστά στα βρώμικα είναι".
"Δεν έχει σημασία. Τα απαιτούμενα τα φέρατε ή θα πάμε εκεί και θα ψαχνόμαστε;"
"Αστεία λες τώρα; Όλο το περσινό στοκ από κροτίδες σε αυτές εδώ τις βαλίτσες είναι".
"Τέλεια. Άντε να έρθουν και οι υπόλοιποι γιατί σε ένα εικοσάλεπτο το τρένο φεύγει".
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε από την κεντρική είσοδο ένας μαλλιάς, μάλλον φοιτητής, που αγκάλιασε θερμά τον "αρχηγό".
"Καλώς τον Μητσάρα," του είπε ο "αρχηγός". "Έφερες κανένα φονικό όπλο;"
"Ναι, αμέ", απάντησε ο Μητσάρας. "Το 1, το 2 και το 4. Το 3 ήταν νοικιασμένο."
"Άνοιξες πάλι το κουτί με τις μαλακίες; Ρε συ. Πού το πέτυχες το πιπίνι;" ειρωνεύτηκε, αναφερόμενος σε μία γριά με πι που μόλις είχε προσέξει δίπλα στον Μητσάρα.
"Η θειά μου η Βαγγελιώ είναι ρε. Δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη της. Ειδικά τώρα που κόψανε και τον Αυτιά", είπε ο Μητσάρας.
"Κανένα φονικό όπλο έχει τουλάχιστον να μας φανεί χρήσιμη;"
"Αμέ. Έχει κάτι σύριγγες", κι έκανε να πάρει την τσάντα της θείας Βαγγελιώς. Η Βαγγελιώ, ξαφνικά, από εκεί που κοιτούσε το υπερπέραν με ένα απλανές βλέμμα χωρίς να βγάζει άχνα, ξαφνικά μπήκε σε μίρλα mode.
"Αχ, πιδί μου, όχι τις ινσουλίνες μου. Μ' ανιβαίνει του ζάχαρου καμιά φουρά και δεν μπουρώ. Αι, που κακό χρόνο να'χει ο παλιάνθρουπος ο Παπαδήμος. Μι κόψανε τη σύνταξη στη μέση κι δεν μπουρώ ούτε τις ινσουλίνες μου να παίρνω. Κι μου πάρεις τώρα κι εσύ τις σύριγγές μου; Άματις χρειαστώ ινσουλίνη τι θα κάνω χωρίς σύριγγα;"
"Θα την πάρεις υπόθετο!" είπε εξοργισμένος ο αρχηγός."Τι μας την έφερες τώρα τη γριά; Για να μας τα κάνει τσουρέκια Τερκενλή;"
"Σε είπα ρε μαλάκα, δεν μπορούσα να την αφήσω. Κι έπειτα θα φέρει και τις φίλες της".
"Τώρα σωθήκαμε. Θα γίνει το τρένο Α' ΚΑΠΗ."
"Μην το γελάς μωρέ. Θα έχουν και τις μαγκούρες τους από δίπλα, μια χαρά θα είμαστε".
"Για τα πανηγύρια θα είμαστε".
Ο "αρχηγός" είχε δίκιο σε αυτή του τη διαπίστωση. Στο πλήθος που περίμενε την αναχώρηση αυτής της παράδοξης αμαξοστοιχίας είχαν προστεθεί τώρα και δύο κλαρινιτζήδες, έξι βιολιστές, ο σύλλογος παραδοσιακών χορών "Η Ρούμελη" και μπόλικα παιδάκια με μαλλί της γριάς.
"Κοίτα εδώ κατάσταση" έλεγε και άφριζε. "Εμείς τους λέμε να είναι έτοιμοι για μάχη κι αυτοί μου παίρνουν τα κλαρίνα".
"Εντάξει ρε αφεντικό", είπε ο ένας των κλαρινιτζήδων. "Θα ρίχνουμε ξύλο μετά μουσικής". Η απάντηση που εισέπραξε ήταν κάτι μασημένα μουρμουρητά σχετικά με το πού ακριβώς έπρεπε να βάλει το κλαρίνο του. Η, κατά τα φαινόμενα, δασκάλα των παιδιών πλησίασε τον αρχηγό και τον ρώτησε μήπως βρίσκανε το μπελά τους που θα ταξίδευαν χωρίς εισιτήριο.
"Τι λες τώρα; Και οι σιδηροδρομικοί δικοί μας είναι. Ποιοι σιδηροδρομικοί δηλαδή; Με τόσες μετατάξεις που έχουν γίνει, πιο πολλούς πυροσβέστες έχει ο ΟΣΕ παρά σιδηροδρομικούς. Άλλο με απασχολεί εμένα. Τα παιδιά είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν;"
"Μην το συζητάς. Ξέρεις τι ζιζάνια είναι αυτά; Μου βγαίνει το λάδι να τα ηρεμήσω."
"Ξέρεις, όμως, άλλο μια χαζοχαρούμενη χίπισσα και άλλο μία στρατιά ματατζήδες οπλισμένοι μέχρι τα δόντια".
"Θα σου έλεγα τώρα ποια είναι η χαζοχαρούμενη χίπισσα, αλλά έχε χάρη που είμαι πέντε μήνες απλήρωτη". Στο μεταξύ ο κόσμος στο σταθμό αυξανόταν και πληθυνόταν. Εκατοντάδες άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις, Αρειανοί και Ηρακλειδείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί, ταξιτζήδες και λεωφορειατζήδες, ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες, γιατροί και μπογιατζήδες, πόρνες και νταβατζήδες, οπλισμένοι με Καλάσνικοφ, πιστόλια, ρόπαλα, μεταλλικούς σωλήνες ή απλά μαχαίρια, απομεινάρια από τους ωραίους καιρούς που είχανε να φάνε, συγκεντρώνονταν, έχοντας στο μυαλό τους την επικίνδυνη αποστολή που τους περίμενε. Κατευθύνθηκαν προς την αποβάθρα, λέγοντας ανέκδοτα, φλερτάροντας και ενίοτε με μικρά μαλλιοτραβήγματα, χωρίς όμως να ξεχνάνε ότι σε λίγες ώρες θα ξεκινούσε το χριστουγεννιάτικο θαύμα.
Με το που το τρένο έφυγε από τη Θεσσαλονίκη, ο μυστηριώδης αυτός "αρχηγός" πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να απαγγέλλει έναν φλογερό λόγο, κάτι σαν το δικό του "Ι have a dream", στους επιβαίνοντες το τρένο.
"Αδέρφια μου, σήμερα ταξιδεύουμε στην Αθήνα με έναν και μόνο στόχο. Να πάρουμε πίσω τα όνειρά μας."
"Α, εγώ θέλω να κάνω και κάτι ψώνια απ'το Κολωνάκι", πετάχτηκε μία ξανθομαλλούσα κόρη με ιδιάζουσα τσιχλοφουσκίτιδα.
"Μη με διακόπτεις, Βανέσα. Όπως έλεγα λοιπόν, σήμερα βάζουμε στην άκρη τις διαφορές μας και παλεύουμε για έναν κοινό σκοπό. Δεν έχει σημασία τι ψηφίζαμε ή τι πιστεύαμε. Απεδείχθησαν όλα ψέματα."¨
"Γιατί το λες αυτό; Ο Γιώργος έλεγε λεφτά υπάρχουν", είπε ο Μήτσος.
"Κι όντως υπάρχουν. Στην τσέπη του, και στις τσέπες των φίλων του και των ομοίων του. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Δεν γίνεται να τραβήξει άλλο το σκοινί. Μας επέβαλλαν ένα κάρο μέτρα λιτότητας. Είχαν όλο τον καιρό μπροστά τους να επιβάλλουν λίγη λιτότητα και στους εαυτούς τους. Τώρα είναι αργά. Θα πληρώσουν με αίμα."
"...και με σπέρμα;" ρώτησε ένας "φανατικός άντρας".
"Εσύ μωρή αδέρφω σκάσε. Το σχέδιο είναι απλό. Κατηφορίζουμε προς το Σύνταγμα από την Πανεπιστημίου σε μικρές ομάδες για να μη μας πάρουν χαμπάρι. Οι Αθηναίοι θα έρχονται από την Αμαλίας. Μόλις συγκεντρωθούμε όλοι, θα πέσει το σύνθημα. Τότε θα επιτεθούμε. Πρώτα πρέπει να βγάλουμε από τη μέση τους μπάτσους. Αυτοί είναι η μεγάλη απειλή. Χωρίς τους μπάτσους, οι άλλοι είναι καρακοτάρες. Ξέρω ότι πολλοί θα χαθούν σε αυτή τη φάση, αλλά αγώνας χωρίς θυσίες δε γίνεται. Μετά γυρνάμε στον κύριο στόχο. Όπου βλέπετε βουλευτές, μεγαλοδημοσιογράφους, παπάδες και επιχειρηματίες, βαράτε ψαχνό. Μην κωλώσετε. Θα μας κλάσουν μια μάντρα χωρίς τους μπάτσους. Αυτό είναι το σχέδιο. Μόλις ανάψει καλά η μάχη, θα έρθουν ενισχύσεις από τις γύρω περιοχές. Το σύνθημα θα είναι "Μαζί τα φάγαμε". Είστε μαζί μου;"
Όλο μαζί το τρένο αντήχησε από μία φωνή. "ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!"
...και μετά ξύπνησε.
"Τι όνειρα είναι κι αυτά που βλέπω ο πούστης. Όλοι οι Έλληνες ενωθήκαμε λέει για να φάμε αυτούς που μας τρώνε τόσα χρόνια. Το άρθρο εκατόν είκοσι του Συντάγματος σε ταινία δηλαδή. Ούτε για πλάκα δε γίνονται αυτά. Σιγά μη μου κάτσει και η Στικούδη." είπε ο τύπος που, έστω και στον ύπνο του, είχε ηγηθεί μιας τέτοιας εξέγερσης. "Καλά τώρα. Θαύματα δε γίνονται."
Και μετά κοντοστάθηκε, και θυμήθηκε ότι πλησίαζε η μέρα που είθισται να γιορτάζουμε τη γέννηση του μαλλιά με τα μούσια που έκανε το νερό κρασί και τους παράλυτους Τσακ Νόρις.
"...ή μήπως γίνονται;"

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Wake me up when December ends

Αχ, ο Δεκέμβριος. Ένας ολόκληρος μήνας αφιερωμένος στον εορτασμό του ενός από τα δύο φανταστικά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο (το άλλο είναι ο θάνατος του Μουφάσα). Πριν αρχίσουμε, θα ήθελα να ανακοινώσω ότι δεν έχουμε μόνο στην Ελλάδα μπαγλαμάδες διαιτητές. Ξέρω, συγκλονιστήκατε, αλλά είναι η πάσα αλήθεια. Και απεδείχθη περίτρανα στην μαγική πόλη του Λονδίνου, την οποία τίμησα με την παρουσία μου πέρυσι το Πάσχα, και σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο αυτής που λέγεται White Hart Lane.
Αλλά επειδή αν θέλατε να κάνετε ποδοσφαιροσυζήτηση θα πηγαίνατε στο καφενείο της γειτονιάς ή στο μπλογκ του Κάνθαρου,  επανερχόμαστε στο θέμα μας, το οποίο είναι ο μαγικός αυτός μήνας που λέγεται Δεκέμβριος.
Λόγω του ενός από τα δύο φανταστικά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο (και δεν εννοώ το θάνατο του Μουφάσα), επικρατεί αυτό το μήνα ένα γενικό κλίμα χαζοχαρουμενιάς. Παρά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, την οποία θα εκμεταλλευτούν πάλι τα καλόπαιδα για να τα σπάσουν, και την οικονομική κρίση, η οποία ως γνωστόν είναι η μεγαλύτερη δυστυχία που βρήκε τη χώρα μας μετά το κλείσιμο του Burger King, το γκλίτερ, η γκλαμουριά και το "άχου, τι χαρά, έρχονται τα Χριστούγεννα" καλά κρατεί.
Και μια που το ανέφερα, πώς την είδαν όλα τα ντουβάρια και κάνανε σημαία, λαϊκό ήρωα και Τσε (πάρ'τον έναν) Γκεβάρα (τον άλλον) το Γρηγορόπουλο; Ξέρω πόσο πολύ θέλετε να πιστεύετε ότι ήταν ένα λαϊκό παιδί που πέθανε για τα πιστεύω του, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα Αρσακειόπαιδο που κατά πάσα πιθανότητα πήγε να πουλήσει μαγκιές σε έναν πληρωμένο δολοφόνο. 
Αλλά έστω ότι δεν φταίει αυτός. Γιατί το άκουσα και αυτό. Ότι το παιδί δεν πήγε να πουλήσει μαγκιές στον πληρωμένο δολοφόνο, αλλά έτυχε να περνάει από εκεί! ΕΤΥΧΕ ΛΕΕΙ! Όπως δεν τυχαίνει να περνάς από τη Βαγδάτη, έτσι δεν τυχαίνει να περνάς από το κέντρο της Αθήνας όταν βλέπεις σε όλα τα κανάλια και όλα τα σάιτ ότι γίνεται της πουτάνας.
Μπορώ ήδη να φανταστώ το σκηνικό. Χιλιάδες ανάρχες, εναλλακτικοί, ψηφοφόροι του Τσίπρα, μαθητές που προσπαθούν να χτυπήσουν αριστερή γκόμενα και σύσσωμη η ελληνική κοινότητα των μπλόγκερ θα μαζευτούν στο στενό στα Εξάρχεια να αφήσουν λουλούδια και να πουν κάποια κλισέ αριστερή μαλακία για το κακό σύστημα. Μετά εννοείται ότι παρατίθεται δεξίωση-με μολότωφ, πετροπόλεμο και ξυλίκι με τα αγόρια με τα μπλε.
Τέλος πάντων. Πολύ ανέβασα τα επίπεδα τσαντίλας και σήμερα. Θα έπινα ξυδάκι αλλά δε μ'αρέσει. Κι άλλωστε, το κλίμα της εποχής επιβάλλει να είσαι χαρούμενος. Μετά από σκληρή σκέψη, κατάφερα να βρω τους τρεις λόγους για να συμπαθώ το Δεκέμβρη και τα Χριστούγεννα.

  1. Οι δύο εβδομάδες διακοπές.
  2. Τα δώρα.
  3. Τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες και τα σοκολατοειδή.
Και τώρα περνάμε στη ζώνη του λυκόφωτος. Και αρχίζουμε με τη μουσική. Κάθε κοσμοϊστορικό γεγονός, ως γνωστόν, πρέπει να συνοδεύεται από την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Μόνο που τα Χριστούγεννα διάλεξαν τελευταία και έτσι φορτώθηκαν με όλα τα σκατά.
Αν και τα τελευταία χρόνια έγιναν κάποια θετικά βήματα με την εξαφάνιση σε μια μαύρη τρύπα του Χρήστου Σαντικάι και τώρα με το επικείμενο κλείσιμο του Άλτερ, ο Γεώργιος Μιχαήλ συνεχίζει να μας τα πρήζει με τον γκόμενο που πούλησε την καρδιά του πέρσι τα Χριστούγεννα, η Μαρία Κάρεϊ εξακολουθεί να ζητάει από τον χοντρό με την κόκκινη στολή τον γκόμενό της και πλέον μπήκε νέος πιστολάς στο χωριό της αηδιαστικής μουσικής και λέγεται Ιουστινιανός.
Αλλά αν τα τραγούδια είναι γλυκανάλατα, εμετικά και ντροπή για το είδος της μουσικής μία φορά, οι ταινίες είναι εκατό. Τράβα στο διάολο, χοντρέ με την κόκκινη στολή! Κι εσύ, τσιφούτη κωλόγερε που μαθαίνεις το νόημα των Χριστουγέννων! Κι εσύ, Μακόλεϊ Κάλκιν! Να δούμε, οι από κάτω στολίζουν άραγε έλατο;
Και τι πανούκλα είναι αυτή με το έλατο. Γυαλιστερές μπάλες, λαμπάκια από τον τοπικό Κινέζο που προκαλούν ηλεκτροπληξία σε όποιον πλησιάσει το δέντρο στα δύο χιλιόμετρα και ως αποκορύφωμα το αγγελάκι στην κορυφή, κατάλοιπο του γνωστού σκίτσου του Αρκά που ρώτησε ο άγγελος τον Άγιο Πέτρο πού να βάλει το δέντρο.
Κι έχεις και τους άλλους, να σου λένε ότι δεν είναι σωστό να στολίζεις δέντρο, γιατί το ελληνικό έθιμο είναι να στολίζεις καράβι. Ποιο ελληνικό ρε μαλάκα; Μιλάς για ξενόφερτο έθιμο την ώρα που όλη η θρησκεία της οποίας τον εορτασμό αφορά αυτό το έθιμο είναι ξενόφερτη! Αν είναι έτσι, να μη φοράς παντελόνια αλλά φουστανέλες και να μην τρως πίτσες αλλά τραχανά με φέτα. Εξυπνάκια! Βρήκες κι εσύ να το παίξεις αντισυμβατικός.
Και εντάξει. Ας στολίζουν χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν τρέχει. Το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του δε με αφορά. Αλλά όλοι οι δρόμοι της πόλης θα πρέπει να γεμίσουν με κακόγουστα, αντιαισθητικά και αντιοικονομικά λαμπάκια. Γιατί θα πρέπει; Γιατί φυσικά γεννήθηκε ο Χριστούλης!
Ο Χριστούλης, κωλόζωα, αν δεχτούμε το γεγονός ότι όντως γεννήθηκε και δε σας κοροϊδεύουν οι παπάδες τα τελευταία δύο χιλιάδες και έντεκα χρόνια, γεννήθηκε μέσα σε ένα γαμημένο στάβλο, με μόνη ζεστασιά τα χνώτα των ζώων. Τώρα αυτό τι σχέση έχει με το να αυξάνεις την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος κατά 25000% με κίνδυνο να ξυπνήσουν οι οικολόγοι του καναπέ και να σε πρήζουν με την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που κάνεις, αυτό δεν το ξέρω.
Ευτυχώς, κατά τα φαινόμενα, δε φαίνεται να γίνεται πάλι καμία Γιορτή των Αγγέλων. Τη γλιτώσαμε.
Και μετά είναι η Αράχοβα. Γαμώ και την Αράχοβα κι εσένα που ξεκινάς να μαζεύεις λεφτά από το καλοκαίρι για να πας στην Αράχοβα. Και καλά. Ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί που πάνε στην Αράχοβα δεν πάνε εκεί για να τους πάρει σε κανένα καμένο ρεπορτάζ το δελτίο του Σταρ, αλλά γιατί όπως ξέρουμε όλοι οι Έλληνες με το που ακούν ότι έχει αρκετό ψόφο για να διατηρηθεί ένα ικανοποιητικό στρώμα χιονιού παίρνουν τις σανίδες παραμάσχαλα και ανεβαίνουν τρέχοντας στο βουνό για να κατεβαίνουν τις πλαγιές με τις ώρες.
Άλλα χιονοδρομικά δεν έχει η γαμημένη χώρα; Μάθανε όλοι και πηγαίνουν στην Αράχοβα να επιδείξουν τη νεοπλουτιά τους. Μάλλον όχι. Ξέχνα την Ελλάδα. Αν σ'αρέσει τόσο πολύ το σκι, πήγαινε σε κανένα Μπάνσκο να βρεις την υγειά σου και να πληρώσεις και τα μισά από τη Μύκονο του χειμώνα!
Θα μου πείτε, τώρα γιατί κάνεις σαν γεροξούρας σε συσκευασία δεκαεξάχρονου; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Γιατί έτσι γουστάρω! Γιατί βαρέθηκα να ακούω την τσιρίδα της Κάρεϊ! Γιατί βαρέθηκα να ακούω την κάθε ηλίθια να βγαίνει και να λέει για τη γιορτή αγάπης και τις φιλανθρωπίες μπας και τη λυπηθεί κανείς και την πηδήξει! Γιατί βαρέθηκα να βλέπω τα κανάλια να παίζουν τα χριστουγεννιάτικα επεισόδια από τα σίριαλ σε επανάληψη! Γιατί βαρέθηκα να βλέπω τη μασκότ της Κόκα Κόλα σε κάθε γαμημένη γωνία να προσπαθεί να βιάσει παιδάκια με την κάλυψη του χοντρού διανομέα δώρων! Γιατί βαρέθηκα να πρέπει να είναι όλος ο κόσμος χαρούμενος με το ζόρι!
Κάποιοι έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε από το να γιορτάζουμε για ένα μήνα τα γενέθλια ενός ανύπαρκτου όντος! Get used to it!
Ηρέμησε, Θωμά, ηρέμησε, είσαι πολύ μικρός και πολύτιμος για την ανθρωπότητα για να πάθεις εγκεφαλικό. Δεν αξίζει τον κόπο άλλωστε. Σκέψου θετικά. Και...μελομακάρονα, κουραμπιέδες και σοκολάτες.
Αυτό μου αρκεί.