Χθες ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τα πανεπιστήμια. Έχετε ένα λεπτό χρόνο για να βάλετε τις γάτες σας να κλαίνε, άλλο ένα για να αυτοκτονήσετε τελετουργικά από ντροπή που δεν το ξέρατε και τρεις μέρες για να αναστηθείτε εκ νεκρών σαν τον Τζίζα (θανάτω θάνατον πατήσαντες και τι άλλο λένε οι παπάδες το Πάσχα). Εντάξει; Τελειώσατε με τις εκκρεμότητες; Ωραία, συνεχίζω.
Χθες λοιπόν ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τα πανεπιστήμια. Πτώση δεκαετίας λένε, κατρακύλησαν οι βάσεις λένε, κουτουλού κουτουλού. Που πάει να πει ότι τα βλαστάρια μας μάλλον πάτωσαν στον θεσμό που λέγεται Πανελλήνιες. Ή ότι τρελάθηκε το αφεντικό-λέγε με μικρή Αννούλα-και δίνει τζάμπα σχολές. Ένα από τα δύο.
Αλλά το τραγελαφικό δεν είναι η πτώση των βάσεων. Το τραγελαφικό είναι ότι, χάρη στο νόμο για τους πολυτέκνους, πέρασαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ άτομα με βαθμούς τέσσερα, τρία, δύο...(...ένα, καλή χρονιά).
Και ερωτώ εγώ τώρα σαν μικρό, χαζό και άμαθο παιδάκι που είμαι. ΜΕ ΤΙ ΚΩΛΟ περνάνε σε πανεπιστήμια άτομα που γράψανε δύο και τρία στις εξετάσεις; Τέτοιος βαθμός παραπέμπει σε δύο περιπτώσεις: το άτομο ή δε θέλει, ή δεν μπορεί. Εκτός κι αν θεωρείτε εσείς υπαρκτή την πιθανότητα ο μαθητής που έγραψε δύο να είχε διαβάσει για είκοσι δύο, και στο ενδιάμεσο να τον απήγαγαν οι εξωγήινοι, να έκαναν πάνω του πειράματα και μετά να του διέγραψαν τη μνήμη. Και στα έξι μαθήματα.
Και γιατί ακριβώς να περάσουν σε σχολή; Τι ακριβώς θα προσφέρουν στην χώρα μέσα από τη σχολή; Όχι, πείτε μου. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε γεμίσει πτυχιούχους και ψάχνουμε με το κιάλι να βρούμε υδραυλικούς.
Και για αυτό φταίει ο Έλληνας γονιός. Επειδή ο ίδιος δεν κατάφερε να σπουδάσει και να γίνει σπουδαίος και τρανός, βγάζει τα απωθημένα του στο παιδί του. Και συνήθως τα απωθημένα είναι γιατρός και δικηγόρος.
Γιατρός και δικηγόρος. Λες και το μόνο που χρειάζεται μία κοινωνία για να επιβιώσει είναι γιατροί και δικηγόροι. Όποιος στο γυμνάσιο βγάζει πάνω από δεκαεφτά, τον πλακώνουν στα φροντιστήρια για να περάσει στην Ιατρική και τη Νομική. Κι έτσι έχουμε το καταπληκτικό φαινόμενο ότι αν βγεις στην Αριστοτέλους και προσπαθήσεις να βάλεις γιατρούς-δικηγόρους στη μία πλευρά και τους υπόλοιπους στην άλλη, οι γιατροί-δικηγόροι θα είναι περισσότεροι.
Κι αν, λέμε αν, το παιδί δεν έχει τους βαθμούς (γιατί, μαλακίες να μη λέμε, βαθμούς θέλουν οι σχολές και όχι μυαλά) για να γίνει γιατρός ή δικηγόρος; Δεν έχει σημασία, κάποιο πτυχίο πρέπει να πάρει. Ακόμη κι αν αυτό το πτυχίο είναι PhD στην Ψυχολογία της Αρκούδας της Πίνδου ή Master στην Τεχνολογία του Αυνανισμού.
Και για αυτό έπηξε και η Ελληνική Επαρχία σε ΤΕΙ και σχολές πανεπιστημίων της κακιάς ώρας, της κακιάς σκάλας, της κατάρας και του Μαλιακού. Γι'αυτό και για να ανθίσουν οι τοπικές οικονομίες. Τι διάολο, οι καφετζήδες στην Αγουλινίτσα κλέφτες θα γίνουν; Κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί.
Δε ρώτησε, βέβαια, κανείς, πού θα βρει δουλειά ο απόφοιτος της Ιχθυολογίας Μεσολογγίου, της Βυζαντινής Τέχνης και Μουσικής Καστοριάς ή της Κομμωτικής Αιδοίου του Πουστοχωρίου. Δε βαριέσαι μωρέ, θα τρώνε τα λεφτά του μπαμπά μέχρι τα τριάντα-φεύγα, μετά θα δώσουν κι έναν ΑΣΕΠ και θα βολευτούν στο δημόσιο να κολλάνε χαρτόσημα σε αιτήσεις για αναπηρική σύνταξη από τύπους που τα βράδια παίζουν σε ομάδα πέντε επί πέντε.
Και έχεις μετά και τους άλλους που λένε "Έρχονται οι Αλβανοί και μας παίρνουν τις δουλειές". Ρε τριμάλαξ, ποια δουλειά σου πήρε ακριβώς ο Αλβανός; Αυτή που δεν ήθελες να κάνεις; Γιατί ούτε εσένα είδα πρόθυμο να πας να γίνεις μπογιατζής, ούτε Αλβανό γιατρό ή δικηγόρο έχω δει ακόμα στην Ελλάδα. Ο τελευταίος Έλληνας που είδα να κάνει δουλειά την οποία υποτίθεται ότι "κλέβει ο Αλβανός" ήταν ο Ξανθόπουλος στις ταινίες τύπου "φτωχό πλην τίμιο λαϊκό παλικάρι το πρωί ρίχνει μπετά και το βράδυ τραγουδάει στα μπουζούκια για να θρέψει την τυφλή μάνα του και τα τρία καθυστερημένα αδερφάκια του". Όχι και πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα, αν ρωτάτε εμένα.
Και επανέρχομαι στο θέμα. Γιατί να περνάνε σε σχολές άτομα με δύο, τρία και τέσσερα; Ο μόνος λόγος που μου έρχεται είναι για να μην προστίθενται στο ήδη υψηλό ποσοστό ανεργίας, γιατί, κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο φοιτητής δε θεωρείται άνεργος.
Αλλά είναι. Όχι απλά άνεργος. Άεργος. Όχι κι άδικα, εδώ που τα λέμε. Το ξεζούμισμα που τρώνε οι μαθητές για να έχουν μια καλή επίδοση στις Πανελλήνιες χρειάζεται πολύ ξύσιμο μετά για να αντισταθμιστεί. Φροντιστήρια, ιδιαίτερα και άλλη μία φροντιστήρια. Γιατί, φυσικά, πού να μπορέσει το Ελληνικό σχολείο να διδάξει τίποτα σε κανέναν; Μα κι αν μπορεί, τι; Θα πάνε όλα τα άλλα παιδιά φροντιστήρια και δε θα πάει το δικό μας; Ντροπή και αίσχος! Τι θα λέει η κοινωνία!
Φυσικό είναι μετά από αυτά ο φοιτητής να το ρίξει στους φραπέδες και το Προ. Ειδικά αν περάσει και σε άλλη πόλη, τι; Μαλάκας είναι να ασχοληθεί σοβαρά; Ή μήπως είναι αρκετά μαλάκας για να βγει στην αγορά εργασίας, όπου μέρα με τη μέρα αυξάνονται εκθετικά οι πιθανότητες να μείνει με το όργανο στο χέρι; Κάτσε εδώ που είσαι εντάξει για όσον καιρό έχει λεφτά ο μπαμπάς και μετά βλέπουμε.
Αλλά εντάξει. Είμαι οπισθοδρομικός. Είμαι ένας φασίστας της γνώσης. Είμαι μαλάκας. Είμαι και άπλυτος. Τα πάντα όλα είμαι. Γιατί να μη δεχτούμε στο πανεπιστήμιο τους μαθητές που έγραψαν τρία; Άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί; Όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στη γνώση. Και σας λέω εγώ, εντάξει. Ας τους δεχθούμε στο πανεπιστήμιο.
Σε ποιο ακριβώς πανεπιστήμιο; Σε αυτό που τελεί υπό καταλήψεις, απεργίες, συμφέροντα παρατάξεων και της Ιουλίας το κάγκελο; Σε αυτό που, μόλις βγήκε ένα νομοσχέδιο που δε συμφέρει τους καθηγητάδες και τα party-dogs (βλαχιστί κομματόσκυλα), έσπευσε αμέσως σε καταλήψεις και αναβολές εξεταστικών σε ένδειξη διαμαρτυρίας; Σε αυτό που, με την πρόφαση του ασύλου, φιλοξενεί αυτούς που σε κάθε διαδήλωση τα κάνουν μπουρδέλο;
Τρομερό πανεπιστήμιο. Να το χαίρεστε. Αντί να πάτε να κάνετε μια χειρωνακτική εργασία (όχι αυτήν που φαντάζεστε, τρισάθλια όντα, φθηνές απομιμήσεις ανθρώπου, αποβράσματα της κοινωνίας και άλλα τέτοια), πάτε με βαθμό δύο και τρία να πάρετε πτυχίο για μια επιστήμη που δεν θα έχει αντίκρισμα, χωρίς να ξέρετε το παραμικρό για αυτήν και χωρίς να έχετε την ελπίδα να βρείτε δουλειά.
Η δουλειά, ξέρετε, δεν είναι ντροπή. Η παιδεία, έτσι πώς την έχουν καταντήσει οι ανίκανοι υπουργοί, τα λαμόγια των παρατάξεων, οι καθηγητάδες που τους νοιάζει μόνο το χρήμα και το πρεστίζ της έδρας και οι φοιτητές που μπαίνουν με δύο και τρία, είναι.
Χθες λοιπόν ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τα πανεπιστήμια. Πτώση δεκαετίας λένε, κατρακύλησαν οι βάσεις λένε, κουτουλού κουτουλού. Που πάει να πει ότι τα βλαστάρια μας μάλλον πάτωσαν στον θεσμό που λέγεται Πανελλήνιες. Ή ότι τρελάθηκε το αφεντικό-λέγε με μικρή Αννούλα-και δίνει τζάμπα σχολές. Ένα από τα δύο.
Αλλά το τραγελαφικό δεν είναι η πτώση των βάσεων. Το τραγελαφικό είναι ότι, χάρη στο νόμο για τους πολυτέκνους, πέρασαν σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ άτομα με βαθμούς τέσσερα, τρία, δύο...(...ένα, καλή χρονιά).
Και ερωτώ εγώ τώρα σαν μικρό, χαζό και άμαθο παιδάκι που είμαι. ΜΕ ΤΙ ΚΩΛΟ περνάνε σε πανεπιστήμια άτομα που γράψανε δύο και τρία στις εξετάσεις; Τέτοιος βαθμός παραπέμπει σε δύο περιπτώσεις: το άτομο ή δε θέλει, ή δεν μπορεί. Εκτός κι αν θεωρείτε εσείς υπαρκτή την πιθανότητα ο μαθητής που έγραψε δύο να είχε διαβάσει για είκοσι δύο, και στο ενδιάμεσο να τον απήγαγαν οι εξωγήινοι, να έκαναν πάνω του πειράματα και μετά να του διέγραψαν τη μνήμη. Και στα έξι μαθήματα.
Και γιατί ακριβώς να περάσουν σε σχολή; Τι ακριβώς θα προσφέρουν στην χώρα μέσα από τη σχολή; Όχι, πείτε μου. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε γεμίσει πτυχιούχους και ψάχνουμε με το κιάλι να βρούμε υδραυλικούς.
Και για αυτό φταίει ο Έλληνας γονιός. Επειδή ο ίδιος δεν κατάφερε να σπουδάσει και να γίνει σπουδαίος και τρανός, βγάζει τα απωθημένα του στο παιδί του. Και συνήθως τα απωθημένα είναι γιατρός και δικηγόρος.
Γιατρός και δικηγόρος. Λες και το μόνο που χρειάζεται μία κοινωνία για να επιβιώσει είναι γιατροί και δικηγόροι. Όποιος στο γυμνάσιο βγάζει πάνω από δεκαεφτά, τον πλακώνουν στα φροντιστήρια για να περάσει στην Ιατρική και τη Νομική. Κι έτσι έχουμε το καταπληκτικό φαινόμενο ότι αν βγεις στην Αριστοτέλους και προσπαθήσεις να βάλεις γιατρούς-δικηγόρους στη μία πλευρά και τους υπόλοιπους στην άλλη, οι γιατροί-δικηγόροι θα είναι περισσότεροι.
Κι αν, λέμε αν, το παιδί δεν έχει τους βαθμούς (γιατί, μαλακίες να μη λέμε, βαθμούς θέλουν οι σχολές και όχι μυαλά) για να γίνει γιατρός ή δικηγόρος; Δεν έχει σημασία, κάποιο πτυχίο πρέπει να πάρει. Ακόμη κι αν αυτό το πτυχίο είναι PhD στην Ψυχολογία της Αρκούδας της Πίνδου ή Master στην Τεχνολογία του Αυνανισμού.
Και για αυτό έπηξε και η Ελληνική Επαρχία σε ΤΕΙ και σχολές πανεπιστημίων της κακιάς ώρας, της κακιάς σκάλας, της κατάρας και του Μαλιακού. Γι'αυτό και για να ανθίσουν οι τοπικές οικονομίες. Τι διάολο, οι καφετζήδες στην Αγουλινίτσα κλέφτες θα γίνουν; Κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί.
Δε ρώτησε, βέβαια, κανείς, πού θα βρει δουλειά ο απόφοιτος της Ιχθυολογίας Μεσολογγίου, της Βυζαντινής Τέχνης και Μουσικής Καστοριάς ή της Κομμωτικής Αιδοίου του Πουστοχωρίου. Δε βαριέσαι μωρέ, θα τρώνε τα λεφτά του μπαμπά μέχρι τα τριάντα-φεύγα, μετά θα δώσουν κι έναν ΑΣΕΠ και θα βολευτούν στο δημόσιο να κολλάνε χαρτόσημα σε αιτήσεις για αναπηρική σύνταξη από τύπους που τα βράδια παίζουν σε ομάδα πέντε επί πέντε.
Και έχεις μετά και τους άλλους που λένε "Έρχονται οι Αλβανοί και μας παίρνουν τις δουλειές". Ρε τριμάλαξ, ποια δουλειά σου πήρε ακριβώς ο Αλβανός; Αυτή που δεν ήθελες να κάνεις; Γιατί ούτε εσένα είδα πρόθυμο να πας να γίνεις μπογιατζής, ούτε Αλβανό γιατρό ή δικηγόρο έχω δει ακόμα στην Ελλάδα. Ο τελευταίος Έλληνας που είδα να κάνει δουλειά την οποία υποτίθεται ότι "κλέβει ο Αλβανός" ήταν ο Ξανθόπουλος στις ταινίες τύπου "φτωχό πλην τίμιο λαϊκό παλικάρι το πρωί ρίχνει μπετά και το βράδυ τραγουδάει στα μπουζούκια για να θρέψει την τυφλή μάνα του και τα τρία καθυστερημένα αδερφάκια του". Όχι και πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα, αν ρωτάτε εμένα.
Και επανέρχομαι στο θέμα. Γιατί να περνάνε σε σχολές άτομα με δύο, τρία και τέσσερα; Ο μόνος λόγος που μου έρχεται είναι για να μην προστίθενται στο ήδη υψηλό ποσοστό ανεργίας, γιατί, κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο φοιτητής δε θεωρείται άνεργος.
Αλλά είναι. Όχι απλά άνεργος. Άεργος. Όχι κι άδικα, εδώ που τα λέμε. Το ξεζούμισμα που τρώνε οι μαθητές για να έχουν μια καλή επίδοση στις Πανελλήνιες χρειάζεται πολύ ξύσιμο μετά για να αντισταθμιστεί. Φροντιστήρια, ιδιαίτερα και άλλη μία φροντιστήρια. Γιατί, φυσικά, πού να μπορέσει το Ελληνικό σχολείο να διδάξει τίποτα σε κανέναν; Μα κι αν μπορεί, τι; Θα πάνε όλα τα άλλα παιδιά φροντιστήρια και δε θα πάει το δικό μας; Ντροπή και αίσχος! Τι θα λέει η κοινωνία!
Φυσικό είναι μετά από αυτά ο φοιτητής να το ρίξει στους φραπέδες και το Προ. Ειδικά αν περάσει και σε άλλη πόλη, τι; Μαλάκας είναι να ασχοληθεί σοβαρά; Ή μήπως είναι αρκετά μαλάκας για να βγει στην αγορά εργασίας, όπου μέρα με τη μέρα αυξάνονται εκθετικά οι πιθανότητες να μείνει με το όργανο στο χέρι; Κάτσε εδώ που είσαι εντάξει για όσον καιρό έχει λεφτά ο μπαμπάς και μετά βλέπουμε.
Αλλά εντάξει. Είμαι οπισθοδρομικός. Είμαι ένας φασίστας της γνώσης. Είμαι μαλάκας. Είμαι και άπλυτος. Τα πάντα όλα είμαι. Γιατί να μη δεχτούμε στο πανεπιστήμιο τους μαθητές που έγραψαν τρία; Άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί; Όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στη γνώση. Και σας λέω εγώ, εντάξει. Ας τους δεχθούμε στο πανεπιστήμιο.
Σε ποιο ακριβώς πανεπιστήμιο; Σε αυτό που τελεί υπό καταλήψεις, απεργίες, συμφέροντα παρατάξεων και της Ιουλίας το κάγκελο; Σε αυτό που, μόλις βγήκε ένα νομοσχέδιο που δε συμφέρει τους καθηγητάδες και τα party-dogs (βλαχιστί κομματόσκυλα), έσπευσε αμέσως σε καταλήψεις και αναβολές εξεταστικών σε ένδειξη διαμαρτυρίας; Σε αυτό που, με την πρόφαση του ασύλου, φιλοξενεί αυτούς που σε κάθε διαδήλωση τα κάνουν μπουρδέλο;
Τρομερό πανεπιστήμιο. Να το χαίρεστε. Αντί να πάτε να κάνετε μια χειρωνακτική εργασία (όχι αυτήν που φαντάζεστε, τρισάθλια όντα, φθηνές απομιμήσεις ανθρώπου, αποβράσματα της κοινωνίας και άλλα τέτοια), πάτε με βαθμό δύο και τρία να πάρετε πτυχίο για μια επιστήμη που δεν θα έχει αντίκρισμα, χωρίς να ξέρετε το παραμικρό για αυτήν και χωρίς να έχετε την ελπίδα να βρείτε δουλειά.
Η δουλειά, ξέρετε, δεν είναι ντροπή. Η παιδεία, έτσι πώς την έχουν καταντήσει οι ανίκανοι υπουργοί, τα λαμόγια των παρατάξεων, οι καθηγητάδες που τους νοιάζει μόνο το χρήμα και το πρεστίζ της έδρας και οι φοιτητές που μπαίνουν με δύο και τρία, είναι.