Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Καιάδας again: Νενίκηκά σε, Mikeius

Τι σας έλεγα την προηγούμενη εβδομάδα; Ότι θα αρχίσω πάλι να ανακυκλώνω τις παλιές μου ιδέες. Και δεν ντρέπομαι και καθόλου. LET'S GET HARDCORE IN THIS MOTHAFUCKA!

Και αφού μουσικωθήκαμε, πάμε να ευχηθούμε αργό και βασανιστικό ψόφο:
  • Σε όσους κράζουν για μποϊκοτάζ στη βουλγάρικη κόκα-κόλα:
    Πρώτον, αν η Κόκα Κόλα, η οποία δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση αλλά πολυεθνική εταιρεία που ως στόχο έχει το κέρδος, πιστεύει ότι τη συμφέρει περισσότερο να παράγει στη Βουλγαρία παρά στην Ελλάδα, κάτι παραπάνω θα ξέρει από σένα που κάθεσαι όλη μέρα και ξύνεις την πέτσα σου βρίζοντας τον Χουμπ Στέφενς. Δεύτερον, μήπως θα πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί το κράτος σου είναι τόσο αφιλόξενο προς την παραγωγή; Και τρίτον, ακόμα κι αν όλη η Ελλάδα σταματήσει αύριο να πίνει τα προϊόντα της Κόκα Κόλα, η εταιρεία έχει τριακόσια εκατομμύρια αμερικανάκια που πίνουν Κόκα Κόλα αντί για νερό. Σαν αγορά, της κλάνεις δύο μάντρες και κάτι τσιμεντόλιθους που περίσσεψαν. Οπότε σκάσε και πίνε.
  • Σε όσους βρίζουν τον οδηγό επειδή άργησε το λεωφορείο:
    Δεν το άκουσες από μένα, αλλά η Θεσσαλονίκη δεν είναι το Λοσάντζελε που έχει τις λεωφόρους με τις πέντε λωρίδες ανά κατεύθυνση. Η Θεσσαλονίκη είναι ένα ατελείωτο πλέγμα από κωλόστενα, και όλοι οι δρόμοι που έχουν παραπάνω από δύο λωρίδες έχουν έργα για το μετρό. Μέχρι αυτό να ολοκληρωθεί (το οποίο εικάζεται ότι θα συμπέσει με το επόμενο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ), όλο αυτό το πλέγμα από κωλόστενα μπορεί να το μπλοκάρει μέχρι κι ο Μήτρογλου με το παπάκι του. Αλλά ο άλλος σου λέει "μα ο οδηγός κάθεται και τα ξύνει στην αφετηρία". Ε...στην Ελλάδα είσαι. Δείξε μου έναν εργαζόμενο που μπαίνει με όρεξη και προθυμία στη δουλειά του, ειδικά όταν αυτή η δουλειά είναι να παλεύεις με το μποτιλιάρισμα και τις γριές για οχτώ ώρες, και εγώ τα βροντάω όλα κάτω και γίνομαι θιβετιανός μοναχός.
  • Στους παραγωγούς του ραδιοφώνου που μιλάνε πάνω από το τραγούδι:
    Κατά γενική παραδοχή, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί λένε μαλακίες. Πολλές μαλακίες. Χοντρές μαλακίες. Αυτό βέβαια θα αλλάξει όταν κάποιος μου δώσει τη δική μου ραδιοφωνική εκπομπή και μαγέψω τους ακροατές με τη βαθιά, ερωτική και αισθησιακή φωνή μου και τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές μου, σκάσε Γρηγόρη, αλλά μέχρι τότε οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί θα λένε μαλακίες. Όταν δεν παίζει τραγούδι, εντάξει. Κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν τα μισθά τους κι αυτοί, αλλιώς θα βάζανε μια playlist και θα φεύγανε. Αλλά όταν έχει αρχίσει να παίζει το τραγούδι κι εσύ ακόμα συνεχίζεις απτόητος να λες μαλακίες, θέλω να έρθω στο στούντιο του 1055 Rock και να σου ταΐσω το μικρόφωνο. Απ'τον κώλο.
  • Στους τύπους που πάνε στα κλαμπ και χορεύουν σαν γκέι τροχονόμοι:
    Υπάρχει ένας και μόνο λόγος που οι κάγκουρες πάνε στα κλαμπ, κι αυτός είναι πιο προφανής κι από την απάντηση στο άρτι εξαχθέν από τον κώλο μου κρύο ανέκδοτο "Ποια είναι η πιο γυμνασμένη μυϊκή ομάδα του Παοκτζή μπίλντερ". Επειδή είστε και λίγο αργόστροφοι, η πιο γυμνασμένη μυϊκή ομάδα του Παοκτζή μπίλντερ είναι ο δικέφαλος, και ο λόγος που οι κάγκουρες πάνε στα κλαμπ είναι για να βρουν γκόμενα. Αλλά ας το παραδεχθούμε: οι άντρες δεν ξέρουν να χορεύουν. Για την ακρίβεια: οι άντρες που τη βρίσκουν με γυναίκες, δεν ξέρουν να χορεύουν. Οπότε το να προσπαθείς να παριστάνεις τον Τραβόλτα, με τη χάρη ενός ιπποπόταμου με στολή μπαλαρίνας, είναι κάτι από το οποίο δεν κερδίζει κανείς τίποτα. Μπορείς κι εσύ να γλιτώσεις τον εαυτό σου από έναν ανούσιο εξευτελισμό.
  • Σε όποιον κλαίγεται ότι δεν μπορεί να γαμήσει:
    Άμα έχεις τόσο μεγάλη πρεμούρα να γαμήσεις, φίλε μου, ιδού η Σαπφούς, ιδού και το πήδημα. Κατάλαβες, Θωμά; Κατάλαβες ότι μας έχεις ζαλίσει τα αρχίδια με τη μίρλα σου, Θωμά; Κατάλαβες ότι κανείς δε νοιάζεται που δεν μπορείς να γαμήσεις, Θωμά; Κατάλαβες ότι κανείς δε σε συμπονά που δεν παίρνεις τη μοίρα σου στα χέρια σου και κάθεσαι και μυξοκλαίς σαν τη μυξοπαρθένα, ΘΩΜΑ; Ναι, το κατάλαβα, Θωμά, αλλά τώρα σκάσε, γιατί μας κοιτάνε περίεργα.
  • Σε αυτούς που καπνίζουν τα λαθραία τσιγάρα των Ρωσοπόντιων:
    Ζώντας επί δεκαεννιά χρόνια στην Ελλάδα, όπου καπνίζουν μέχρι κι οι γλάστρες με το βασιλικό, κατέληξα να συμφιλιωθώ με τον καπνό σε βαθμό που να μπαίνω σε μαγαζί μη καπνιζόντων και να νιώθω ότι κάτι λείπει από εκεί μέσα. Αλλά κάπου πρέπει να μπει ένα όριο. Μπορεί να παίρνεις το τσιγάρο από τον Ρωσοπόντιο για μισό ευρώ την κούτα, αλλά αυτό το πράμα το καπνίζεις εσύ στην Καλαμαριά και παθαίνω εγώ καρκίνο στους Αμπελόκηπους. Πώς λέει ο Μπαρδέμ "Παστίλιες για τον πόνο του άλλου, εσύ τις παίρνεις και κάποιος άλλος σταματά να πονά"; Μα καμία απολύτως σχέση.
  • Στους U2 και όποιον τους ακούει:
    Εδώ και κάτι μήνες οι περισσότερες συζητήσεις που κάνω με τον Γρηγόρη καταλήγουν κάπως έτσι:
    Γ:-Οι Van Halen είναι για τον πούτσο.
    Θ:-Όχι, οι Korn είναι για τον πούτσο.
    Γ:- Όχι, οι Van Halen είναι πολύ πιο για τον πούτσο.
    Θ:-Όχι, οι Korn είναι άπειρα για τον πούτσο.
    Γ:-Δε φτάνει όλο το ΙR για να περιγράψει πόσο για τον πούτσο είναι οι Van Halen.
    Θ:-Για τους Korn όμως δε φτάνει ούτε όλο το C.
    και συνεχίζεται ad infinitum, μέχρι που αναφέρω τους U2 και συμφωνούμε. Μουσικά είναι ένα τίποτα, κιθαριστικά είναι ένα τίποτα με πιο πολύ delay κι από τα πανηγύρια που τραγουδάει η Γωγώ Τσαμπά, η φωνή του Μπόνο είναι το ηχητικό αντίστοιχο της εμμηνόπαυσης και οι στίχοι τους είναι ο Ξανθόπουλος της Ιρλανδίας.
  • Στον διαφημιστή του Τζάμπο:

    Δίνω δέκα χιλιάδες ευρώ που δεν έχω σε όποιον καταφέρει να ακούσει αυτό το πράμα από την αρχή του ως το τέλος του χωρίς να πέσει κάτω και να χτυπιέται βγάζοντας αφρούς από το στόμα. Κάθε νότα αυτού του, χάριν της οικονομίας της συζήτησης θα το αποκαλέσω άσμα, του άσματος, είναι ειδικά σχεδιασμένη για να σπάσει κι ένα διαφορετικό νεύρο του ανθρώπινου οργανισμού, μέχρι που τελικά να μη μείνει κανένα. Επίσης, αν υπάρχει κάτι που μου βαράει τις μπιέλες (γιατί ή είσαι μηχανολόγος ή δεν είσαι) πιο γρήγορα από τα πεντάχρονα στις ραδιοφωνικές διαφημίσεις, είναι τα πεντάχρονα στις ραδιοφωνικές διαφημίσεις που έχουν αυταρχικό ύφος. Νέος νόμος που θα καθιερώσω όταν η Μ.Α.Λ.Α.Κ.Ι.Α. ανέβει στην εξουσία: όταν χέζεις ακόμα τα βρακιά σου, δεν δικαιούσαι να έχεις αυταρχικό ύφος, επί ποινή δέκα χτυπημάτων στο πωπουδάκι με πλαστική παντόφλα.
  • Σε όποιον υπήρξε αρχιτέκτονας στη δεκαετία του '80:
    Όλοι ξέρουμε ότι η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι μια Σοβιετία. Δε χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν κάθε μέρα μέσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αρχιτεκτονικά αριστουργήματα σαν τούτο εδώ:

    2014 έχουμε και καθόμαστε και τα καμαρώνουμε. Πότε θα βρεθεί επιτέλους ένας σωστός δήμαρχος να πάρει μια Μάιλι Σάιρους και να τα γκρεμίσει όλα τα γαμήδια; Ε; Καταλάβατε; Έκανα αστείο με τη Μάιλι Σάιρους γιατί she came in like a wrecking ball και...ναι, αυτό.
  • Στη Μάιλι Σάιρους:
    Ως γνωστόν, όλοι οι καλλιτέχνες πεθαίνουν είτε από ναρκωτικά είτε σε αεροπορικό/αυτοκινητιστικό δυστήχημα. Η Μάιλι Σάιρους (πού κολλάει με τους καλλιτέχνες θα με ρωτήσετε και θα έχετε δίκιο) πρέπει να πεθάνει και από τα δύο. Να κάνει ναρκωτικά καθώς οδηγεί και να καρφωθεί σε έναν τοίχο. Κι αν αναρωτιέστε ακόμα γιατί, πάει να πει ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ το Wrecking Ball κι ως εκ τούτου είστε πολύ πιο ευτυχείς στη ζωή σας απ'ό,τι εγώ.
  • Σε εκείνο το γαμημένο παιδάκι στο δημοτικό που σε ρωτούσε αν θες πατατάκι και μετά σου έδινε στο χέρι την άδεια σακούλα κι έφευγε τρέχοντας και γελώντας σαν το μαλακισμένο:
    Αυτό.
  • Στην πολιτική ορθότητα:
    Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, πολιτική ορθότητα είναι να θεωρείς ότι κάθε μορφή κοινωνικών διακρίσεων είναι απαράδεκτη, εκτός κι αν είναι κοινωνικές διακρίσεις ενάντια στους λευκούς ετεροφυλόφιλους άντρες, στην οποία περίπτωση όλα είναι οκ. Οι γυναίκες είναι πάνω από τους άντρες. Οι γκέι είναι πάνω από τους ετερό. Οι μαύροι είναι πάνω απ'τους λευκούς. Κι όποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, είναι αυτομάτως φασίστας του κερατά και δε δικαιούται να εκφέρει άποψη. Τι ωραία που είναι όλα αυτά, ε; Πανέμορφα! Ζωάρα! Που θα έλεγε κι η φίλη μου η Δήμητρα. Που κι αυτή έχει γκόμενο. Γουατέβερ.
  • Στη γκόμενα που επιμένει να βάζει το δωδεκάποντο παρόλο που το περπατάει σαν νεογέννητη καμηλοπάρδαλη:

    Άμα δεν μπορείς, αγάπη μου (που θα έλεγε κι ο Ψινάκης, αλλά εμείς είμεθα άντρηδοι βεβαίως βεβαίως), να το περπατήσεις το δωδεκάποντο, γάμησέ το κι άφησέ το. Έχεις το ίδιο αποτέλεσμα με τον κάγκουρα που φορτώνει 200 άλογα στο Σάξο για να οδηγεί σαν την κότα. Δε γεννήθηκαν όλες ισορροπίστριες, και δεν είμαι εγώ αυτός που θα σε κατακρίνει γι'αυτό. Βέβαια το χειρότερο είναι αυτές που το φοράνε στα κλαμπ, τις χτυπάει, και μετά το βγάζουν και τριγυρνάνε με το καλσόν και μαζεύουν στην πατούσα όλες τις στάχτες, τα χυμένα ποτά, τις σκόνες, το σπέρμα και γενικά όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί. Ουστ απ'εδώ χάμου. Βρωμιάρες. Και λέτε μετά για τους άντρες.
  • Σε αυτούς που κλαίγονται για την ΕΡΤ:
    Μέχρι τις 11/6/2013, η ΕΡΤ ήταν ένας φορέας ξεδιάντροπης κυβερνητικής προπαγάνδας, ένα όργιο διαφθοράς και μία πρόκληση για την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία. Μετά τις 11/6/2013, η ΕΡΤ ήταν ο φάρος του πολιτισμού, μία όαση υψηλής κουλτούρας και διανόησης στον ωκεανό του τηλεοπτικού σκουπιδαριού, και φυσικά η φωνή της αντίστασης! και της επανάστασης! ενάντια στο σάπιο κράτος! της συγκυβέρνησης! και της Τρόικας!. Αυτό μου θυμίζει όλους τους βάζελους που μέχρι την Τρίτη έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός θα φάει τρία απ'τη Μάντσεστερ και την Τετάρτη το πρωί έδιναν συγχαρητήρια. Σε κάθε περίπτωση, κι οι μεν κι οι δε την ίδια ποσότητα σκατού κουβαλάνε στο κεφάλι τους.
  • Σε όλους τους παλιούς πολιτικούς που δημιουργούν καινούρια κόμματα:
    Θα μπορούσα να το πάω μέχρι και τη Μεταπολίτευση και τον Καραμανλή που έστησε τη Νουδού και τον Ανδρέα που έστησε το ΠΑΣΟΚ, αλλά ας έρθουμε στο σήμερα, που κάθε πικραμένος πολιτικός που δεν τον παίζει πια το κόμμα του ή θέλει να ικανοποιήσει κι άλλο το ψώνιο του παίρνει άλλους δυο-τρεις πικραμένους και φτιάχνουν κόμμα που δε γεμίζει ούτε μπλε λεωφορείο του ΟΑΣΘ. Δηλαδή τι καινούριο έχει να προσφέρει στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας ο Λοβέρδος, ο Πολύδωρας, ο Κατσανέβας, και φυσικά ο Καμμένος, πέρα από ασυγκράτητα γέλια; Αφού στο τέλος όλοι θα πάνε άπατοι και ή που θα τους φάει η μαρμάγκα ή που θα γυρίσουν στο μαντρί, κι όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Καιάδας άνευ δεύτερης σκέψεως λέμετε.
Αυτά, και να προσέχετε μη μου ξεφύγει κατά λάθος η καρότσα του ανατρεπόμενου και σας αδειάσω κι εσάς στον Καιάδα κι όχι τίποτε άλλο, αλλά μετά δε θα υπάρχει χώρος για αυτούς που το αξίζουν περισσότερο.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Η Ιστορία μέσα από δελτία ειδήσεων: The Sequel

Ναι, είναι επίσημο, άρχισα πάλι να ανακυκλώνω τις παλιές μου ιδέες. Την επόμενη εβδομάδα πιθανότατα θα δείτε το "Καιάδας 4543: Δεν μου έχουν μείνει άλλοι γκρεμοί για μπάζωμα" ή το "Μεγάλο λεξικό των μεγάλων λεξικών του Thomas The Barbarian" ή "Έλληνες που δεν είχα κατηγοριοποιήσει ακόμα σε κατηγορίες" ή ακόμα και "Ο Εκλεκτός δεν είχε πάθει τελικά αμνησία, έτσι άφηνε τους άλλους να πιστεύουν". Προς το παρόν, ο μάχιμος δημοσιογράφος Thomas The Barbarian θα αναλάβει την ψύχραιμη, έγκυρη και (κυρίως) έγκαιρη ενημέρωσή σας.
Και για να μην το πιούμε έτσι ξεροσφύρι, πάμε σε ένα άσμα ιστορικού περιεχομένου.

  • Μία νέα εφεύρεση που αναμένεται να φέρει την επανάσταση στον τομέα των μεταφορών, των επικοινωνιών, της εξοικονόμησης ενέργειας και της ποιότητας ζωής ανακοίνωσε έγκριτη επιστημονική ομάδα. Το όνομα αυτής της ιδιοφυούς εφεύρεσης είναι τροχός και αποτελείται από ένα στρόγγυλο κομμάτι ξύλου το οποίο κατρακυλάει στο έδαφος και βοηθάει τον άνθρωπο να σέρνει με μεγαλύτερη ευκολία τα ψόφια βουβάλια. Χαρακτηριστικά δήλωσε για την εφεύρεση αυτή ο αρχηγός της επιστημονικής ομάδας τα εξής: "Ουργκ... μπουργκ ... γκούγκου ...αγκχ ...καμπούμ ....ζντανγκ". Πολλοί είναι πάντως αυτοί που διατηρούν σκεπτικιστική στάση απέναντι στο νέο τεχνολογικό επίτευγμα, πιστεύοντας ότι τίποτα δε θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει το καβάλημα του μαμούθ.
  • Ανησυχία προκαλείται στις χρηματαγορές από την αποκάλυψη ότι ο Μίδας, βασιλιάς της Φρυγίας, διαθέτει το χάρισμα να μετατρέπει ό,τι αγγίζει σε χρυσό. Οι ειδικοί εκφράζουν φόβους ότι η παγκόσμια αγορά θα κατακλυστεί από πληθωριστικό χρυσό, ο οποίος δε θα έχει αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία, κάτι που αναμένεται να έχει ιδιαίτερα επώδυνες συνέπειες στην τσέπη του καταναλωτή. Ήδη, το χρηματιστήριο της Βαβυλώνας έχει σημειώσει δραματική πτώση, ενώ και στην Αθήνα οι επενδυτές πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές τα φρυγικά ομόλογα. Τα επιτόκια εξωτερικού δανεισμού αναμένεται να εκτιναχθούν στα ύψη, ενώ και οι τιμές του πετρελαίου δε θα μείνουν ανεπηρέαστες από την αστάθεια στην οικονομία της Μέσης Ανατολής.
  • Τη λήψη μέτρων για την προστασία και την ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων νοικοκυριών εξήγγειλε στη χθεσινή συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου ο υπουργός οικονομικών της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, Σόλων. Το νέο πακέτο μέτρων, το οποίο αποκαλείται με το κωδικό όνομα "Σεισάχθεια", αναμένεται από το επιτελείο του υπουργείου ότι θα τονώσει την αγοραστική κίνηση και θα φέρει στα δημόσια ταμεία έσοδα της τάξεως των πέντε εκατομμυρίων οβολών. Η αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να επιτεθεί στην κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας τα μέτρα "λαϊκίστικα και ψηφοθηρικού χαρακτήρα, που ουδόλως ανταποκρίνονται στις ανάγκες του λαού", ενώ το ΚΚΕ ζήτησε την απόσχιση του κράτους από την Αθηναϊκή Συμμαχία.
  • Αίσθηση προκαλεί στην κοινή γνώμη η στυγνή δολοφονία του αρχηγού του Ρωμαϊκού κράτους, Ιούλιου Καίσαρα, με μαχαιριές από ομάδα τρομοκρατών της οποίας ηγείτο ο νεαρός προστατευόμενός του και θεωρούμενος ως επικρατέστερος για την διαδοχή στην αρχηγία του κόμματος, Βρούτος. Η μητέρα του Βρούτου δήλωσε ότι ο γιος της ήταν πολύ καλό παιδί και δεν πείραξε ποτέ κανέναν, αφήνοντας ωστόσο υπονοούμενα ότι ο Ιούλιος δεν ήταν απλώς πολιτικός καθοδηγητής, αλλά και πατέρας του Βρούτου. Στο μεταξύ συλλυπητήρια μηνύματα φτάνουν από αρχηγούς κρατών από κάθε γωνιά του πλανήτη, με το πιο συγκινητικό να προέρχεται από τον αρχηγό του ΧΑΓ (Χωριό Ανυπότακτων Γαλατών), Μαζεστίξ: "Μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι".
  • Συνεχίζονται για τέταρτη μέρα οι διαμαρτυρίες και τα επεισόδια στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, οι οποίες ξεκίνησαν από την κάκιστη διαιτησία στο ντέρμπι κορυφής μεταξύ των Πράσινων και των Βένετων, για την δέκατη όγδοη αγωνιστική της Υπερλίγκας, αλλά πολύ σύντομα μετεξελίχθηκαν σε γενικότερο κίνημα ενάντια στο αυταρχικό κράτος του Ιουστινιανού. Κάδοι απορριμάτων κάηκαν, βόμβες υγρού πυρός εκτοξεύθηκαν προς κάθε κατεύθυνση, ενώ οι δυνάμεις καταστολής βαράνε ψαχνό κατόπιν εντολής της Θεοδώρας. Το κίνημα αυτό αρχικά είχε ονομαστεί "Αγανακτισμένοι στον Ιππόδρομο", αλλά πολύ σύντομα μετονομάστηκε σε "Στάση του Νίκα", καθώς πρωτοστάτησαν σε αυτό οι απολυμένοι της ομώνυμης βιομηχανίας αλλαντικών.
  • Ο ποδοσφαιρικός αγώνας Βυζαντινοί-Οθωμανοί, που διεξήχθη στο Εθνικό Στάδιο της Κωνσταντινούπολης, έληξε με τελική νίκη των φιλοξενούμενων 0-1. Οι γηπεδούχοι, με προπονητή τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, παρατάχθηκαν με πολλές απουσίες και σίγουρα ήταν υποδεέστεροι της ισχυρότατης Οθωμανικής ομάδας, ωστόσο έπαιξαν λυσσαλέα και με σκληρή άμυνα κρατούσαν το 0 μέχρι και το ενενηκοστό λεπτό. Τότε όμως, ο προπονητής των Οθωμανών Μωάμεθ, παίζοντας με την νέα επιθετική τακτική "Κερκόπορτα" που είχε μελετήσει καλά στις προπονήσεις, κατάφερε να κάμψει την αντίσταση των σκληροτράχηλων Βυζαντινών και να πάρει έτσι τους τρεις βαθμούς της νίκης. Έτσι οι Βυζαντινοί υποβιβάστηκαν και ο προπονητής τους απολύθηκε, ενώ αμέσως μετά τη λήξη σημειώθηκαν επεισόδια, καταστροφές και λεηλασίες από ορισμένους θερμοκέφαλους οπαδούς των Οθωμανών.
  • Το καλλιτέχνημά του "Χαμόγελο της Τζοκόντα" ολοκλήρωσε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Το έργο αυτό έγινε δεκτό από τους κριτικούς τέχνης με διθυραμβικές κριτικές, οι οποίοι επισημαίνουν ως δυνατότερο σημείο του έργου τη δυσερμήνευτη έκφραση του μοντέλου, της διάσημης Μόνα Λίζα, γνωστότερη και από τις προκλητικές φωτογραφήσεις της για τη Victoria's Secret. Αναλόγως με την οπτική, μπορεί κανείς να ερμηνεύσει ότι η Τζοκόντα είναι χαρούμενη, αδιάφορη, εκνευρισμένη, ενθουσιασμένη, εξοργισμένη, μπερδεμένη, ελαφρώς επιδοκιμάζουσα, ελαφρώς αποδοκιμάζουσα ή δυσκοίλια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ανερχόμενος αυτός καλλιτέχνης είναι στο επάγγελμα μηχανολόγος μηχανικός, κάτι το οποίο αναμένεται να ξεκινήσει μια μακραίωνη παράδοση μηχανολόγων με καλλιτεχνικές ανησυχίες, η οποία θα φτάσει μέχρι και τη Θεσσαλονίκη.
  • Αναταράξεις προκαλεί στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης η ίδρυση του κόμματος "95 Θέσεις" από τον Μαρτίνο Λούθηρο, παλαιό μέλος του Ρωμαιοκαθολικού Κόμματος το οποίο αποσχίστηκε σε μία κρίσιμη ψηφοφορία της Βουλής, και η τοιχοκόλληση του μανιφέστου του στον καθεδρικό ναό της Βιτεμβέργης, με το οποίο επιτίθεται ανοικτά στο διεφθαρμένο ισχύον καθεστώς, που έχει ξεχάσει την ιδεολογική του βάση και λειτουργεί με καθαρά οικονομικά και ψηφοθηρικά κριτήρια. Οι Ρωμαιοκαθολικοί εξαπέλυσαν αμέσως επίθεση στο νέο κόμμα, χαρακτηρίζοντάς το ως "καιροσκοπικό", "προτεσταντικό μόρφωμα", "εγκληματική οργάνωση", και εκτιμούν ότι δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα να εδραιωθεί στην πολιτική σκηνή. Το κόμμα πάντως ήδη κερδίζει απήχηση στις Γερμανικές χώρες, ειδικά μετά από την κίνηση της διανομής τροφίμων μόνο για Γερμανούς.
  • Ένα νέο φυτό ανακαλύφθηκε στην νέα ήπειρο που ονομάζεται Αμερική. Το φυτό αυτό λέγεται καπνός και περιέχει την ουσία νικοτίνη, η οποία θεωρείται ότι ανακουφίζει από το άγχος και αυξάνει την εγρήγορση του εγκεφάλου, ενώ θεωρείται ότι ταιριάζει εξαιρετικά με τον καφέ και μετά το σεξ. Η κατανάλωση της ουσίας αυτής γίνεται με την καύση των φύλλων του φυτού και την εισπνοή του παραγόμενου καπνού. Οι ειδικοί πάντως εφιστούν την προσοχή, καθώς η υπερβολική χρήση του φυτού μπορεί να προκαλέσει διάφορες ανεπιθύμητες παρενέργειες όπως πνευμονοπάθειες, καρκίνο, τσιγαρόβηχα και προσέλκυση αντικαπνιστών.
  • Τα θεατρικά βραβεία της Βρετανίας σάρωσε ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", κερδίζοντας το βραβείο σεναρίου, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού και γυναικείου ρόλου, δεύτερου αντρικού και γυναικείου ρόλου, τρίτου αντρικού και γυναικείου ρόλου, μουσικής, σκηνικών, φωτογραφίας, ειδικών εφέ και το ειδικό βραβείο συνεισφοράς στην αγγλική γλώσσα. Οι αντίπαλοί του, και ηττημένοι στη διαδικασία των βραβείων, υποστηρίζουν ότι ο Σαίξπηρ δεν άξιζε όλα τα βραβεία που πήρε, ότι το φιλοθεάμον κοινό δεν τον αγαπάει πραγματικά και δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα των κριτικών και της επιτροπής των βραβείων και ότι, μετά από πεντακόσια χρόνια, κανείς δε θα θυμάται τα έργα του.
  • Συναυλία συμπαράστασης στα θύματα της βουβωνικής πανώλης έδωσε χθες στην όπερα της Βιέννης ο μεγάλος καλλιτέχνης Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Στη συναυλία συμμετείχε ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος δήλωσε ότι είναι τιμή του να συνεργάζεται με τόσο μεγάλους καλλιτέχνες. Ο Μότσαρτ καταχειροκροτήθηκε από το σύνολο του ακροατηρίου, το οποίο μάγεψε με τη βιρτουοζιτέ που επέδειξε. Ήταν ένα γεγονός για το οποίο θα μιλάει για χρόνια ολόκληρη η κοσμική Βιέννη.
  • Την πτώχευση της Ελλάδας κήρυξε και επίσημα ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, με τον εξής λακωνικό τρόπο: "Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν". Αμέσως, η αντιπολίτευση έσπευσε να τον χαρακτηρίσει ανίκανο, ανεύθυνο και αξύριστο και να ζητήσει την άμεση προσφυγή της χώρας σε πρόωρες εκλογές. Η έξοδος της χώρας από την κρίση και η επιστροφή των δανεικών στις μεγάλες δυνάμεις αναμένεται να ανατεθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Τρόικα. Αντιμνημονιακά συλλαλητήρια έχουν ήδη αρχίσει να διοργανώνονται στην Πλατεία Συντάγματος και στο Λευκό Πύργο (παρ'όλο που η Θεσσαλονίκη δεν ανήκει ακόμα στο ελληνικό κράτος).
Αυτά, και να προσέχετε να μην πιστεύετε τι λένε τα δελτία ειδήσεων των Μπομπολαίων, των Κυριακαίων, των Μαλέληδων, των Κοντομηνάδων και των Αλαφούζηδων. Μόνο εμείς εδώ στο ΚΠΣΑ κάνουμε δημοσιογραφία.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Διαμάντια και μεθαμφεταμίνη

Ήταν σίγουρα μια εντυπωσιακή γυναίκα.
Εκείνο το βράδυ, που συνέβησαν γεγονότα που άλλαξαν το ρου της παγκόσμιας ιστορίας, εκείνο το βράδυ ιδιαίτερα ήταν εκθαμβωτική.
Ψηλή, λυγερή, με τορνευτά καπούλια και στητά στήθη, εντυπωσιακά κατακόκκινα μαλλιά που έφταναν μέχρι την πλάτη της και είχαν τον όγκο και τη λάμψη που μόνο το Herbal Essences για όγκο και λάμψη μπορεί να χαρίσει (ορισμένοι κακοπροαίρετοι θα πουν εδώ ότι τα άρπαξα από την εταιρεία για γκρίζα διαφήμιση, και θα έχουν δίκιο).
Φορούσε, δε, ένα αριστουργηματικό Gucci φόρεμα, για το οποίο φημολογείται ότι έγραψε πίσω στο 2004 ο Μαζωνάκης το γνωστό (στη μάνα του) τραγούδι. Ήταν ολόκληρο από μαύρο βελούδο, είχε κοστίσει ένα κάρο λεφτά συν ΦΠΑ και ανεδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο τα δύο πιο αξιοζήλευτα χαρακτηριστικά της.
Τα μάτια της, σεξοπορνοδιαστροφικά τέρατα. Δύο μεγάλα μάτια, σε μια ασυνήθιστη γκρίζα απόχρωση, με μια μόνιμη λάμψη στο βλέμμα, που δεν ήταν η λάμψη του παλαβού θρησκόληπτου ταλιμπάν, για να μη νομίζετε ότι ήταν πειραγμένη.
Σε συνδυασμό, δε, με τα σαρκώδη και ζουμερά χείλη της, που κάποιος συγγραφέας αισχρών πορνογραφημάτων θα τα αποκαλούσε και τσιμπουκόχειλα αλλά εγώ έχω κι ένα επίπεδο, ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει άντρας που να μη γυρίσει να την κοιτάξει.
Κι αυτό συνέβαινε εκείνη τη βραδιά, στη δεξίωση που παρέθεσε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όλοι οι υψηλοί προσκεκλημένοι, υπουργοί, εφοπλιστές, μεγαλοδικηγόροι, δημοσιογράφοι, είχαν μείνει άναυδοι με τα κάλλη της. Μέχρι και το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, ο επίκουρος καθηγητής της Βυζαντινολογίας Κωνσταντίνος Κατακουζηνός, ξέχασε να πλύνει τα χέρια του με Μπεταντίν.
Είχε καταφέρει, μετά από κόπους χρόνων και χιλιάδες εκδότες που του είχαν βγάλει περιοριστικά μέτρα, να φέρει επιτέλους στο φως της δημοσιότητας τη σπουδαία διατριβή του για το Αποχετευτικό Σύστημα στο Βυζάντιο, και το Πανεπιστήμιο του έδωσε το βήμα για να παρουσιάσει το έργο του. Κι αυτός δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Και το χειρότερο ήταν ότι κανείς δεν ήξερε ποια ήταν αυτή η γυναίκα και τι γύρευε σε εκείνο το μέρος εκείνη τη βραδιά. Κανείς εκτός από την ίδια, που καθόταν σε μια γωνία στην άκρη του μπουφέ και κάπνιζε, κοιτώντας την ομήγυρη με ένα μελαγχολικό βλέμμα.
Και τότε συνέβη.
Ένας μπάτσος μπήκε μέσα και τη συνέλαβε για κάπνισμα σε κλειστό δημόσιο χώρο.
Ευθύς αμέσως, η γυναίκα εκείνη έσκισε το Gucci φόρεμα, κάτι που έκανε εκατοντάδες Ελληνίδες νοικοκυρές να κλάψουν καθώς έραβαν και ξαναέραβαν τα μούφα ρούχα που αγόρασαν από τους Ρωσοπόντιους στη λαϊκή, και έμεινε με τη στολή κατασκόπου από λάτεξ που φοράνε όλες οι κατάσκοποι στις τσόντες, κι άρχισε στις καρατιές τον μπάτσο.
Αμέσως έγινε ένας κακός χαμός. Οι μισοί υψηλοί προσκεκλημένοι υποστήριξαν ότι έπρεπε να εφαρμοστεί ο νόμος, γιατί ο Σαμαράς έπρεπε να μαζέψει πέντε απιθανικομμύρια ευρώ από την εφαρμογή της καπνοαπαγόρευσης. 
Οι άλλοι μισοί υποστήριζαν ότι δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν να συλληφθεί μια ανυπεράσπιστη γυναίκα (η ίδια που είχε σαπίσει τον μπάτσο στο ξύλο) επειδή έκανε κάτι που στην τελική το κάνουν όλοι οι Έλληνες.
Κι ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός καθόταν σε μια γωνία κι έκλαιγε, γιατί επιτέλους κατάφερε να εκδώσει το σύγγραμμά του και κανείς δεν του έδινε πια σημασία.
Και τότε κάποιος, που είχε πιει σαμπάνια από ένα γοβάκι, νούμερο σαράντα εφτά, άρπαξε μια καρέκλα και την κατέβασε στο κεφάλι του υπουργού παιδείας. Σε λίγα λεπτά, η αίθουσα δεξιώσεων είχε μετατραπεί σε Τούρκικη Βουλή.
Τη μυστηριώδη όμως εκείνη ύπαρξη, για την οποία, ως παντογνώστης αφηγητής, το μόνο που ξέρω είναι ότι τη λέγανε Βερόνικα, δεν την ενδιέφερε που γύρω της γινόταν της εκδιδομένης επί χρήματι γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Γλίστρησε ανάμεσα στους μαχόμενους βουλευτές, τα ματωμένα πτώματα και τους εκσφενδονιζόμενους δεξιά κι αριστερά αστακούς, και έφτασε σε αυτό που την ενδιέφερε σε εκείνο το μέρος.
Το μαύρο διαμάντι της Βεγγάλης.
Μη με ρωτήσετε τι γύρευε το μαύρο διαμάντι της Βεγγάλης σε μια αίθουσα δεξιώσεων όπου διάφοροι υψηλοί προσκεκλημένοι δερνόντουσαν μεταξύ τους. Είναι ακόμα ένα μελανό σημείο της υπόθεσης που δεν το έχω ξεκαθαρίσει με τον εαυτό μου.
Η Βερόνικα έβαλε το διαμάντι ανάμεσα στα βυζιά της και βγήκε από την αίθουσα δεξιώσεων σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Δύο λεπτά αργότερα βρισκόταν μελανιασμένη από χτυπήματα και αλυσοδεμένη μέσα σε ένα μαύρο βαν με σκοτεινά τζάμια.
-Τι...τι συμβαίνει; Πού βρίσκομαι; Ποιος είσαι; ρώτησε αυτή με τη βαθιά και αισθησιακή φωνή της.
-Θες να μάθεις ποιος είμαι; της απάντησε μια φωνή που έμοιαζε σαν τον Νταρθ Βέιντερ που μόλις έφυγε απ'τη θύρα 4. Λοιπόν...είμαι ο Ανέστης.
-Ποιος...ποιος Ανέστης;
-Θα σου απαντούσα τώρα καταλλήλως, αλλά έχε χάρη που ο συγγραφέας της ιστορίας μας έχει κι ένα επίπεδο. Δεν μπορεί να μη με θυμάσαι! Ήμασταν συμμαθητές στο Λύκειο!
-Α...α, ναι! Εκείνο το τρισελεεινό σπασικλάκι που φορούσε γυαλιά με σελοτέιπ, σε κάθε διάλειμμα καθόταν σε μια γωνιά και έλυνε ασκήσεις χημείας και μια φορά, στην πενταήμερη, πήγε να μου προσφέρει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και μετά λιποθύμησε απ'τη ντροπή του.
-ΠΡΩΗΝ τρισελεεινό σπασικλάκι, Βερόνικα, και νυν αρχιμαφιόζος και έμπορος κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης. Είδα το Breaking Bad και μου άνοιξε τα μάτια.
-Κι εσύ, ένας αρχιμαφιόζος και έμπορος κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, οδηγάς ένα μαύρο βαν και κάνεις μόνος σου τις βρωμοδουλειές σου;
-Τη σήμερον ημέρα δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν, Βερόνικα. Κανέναν!
-Και γιατί με απήγαγες;
-Γιατί...δεν μπορώ να σου κρύψω ότι, παρ'όλα τα χρόνια που πέρασαν, σ'αγαπώ ακόμα.
-Το βλέπω, γι'αυτό με τουμπάνιασες στο ξύλο.
-Βερόνικα, τέρμα τα λόγια, είπε και γύρισε προς τα πίσω. Δεν υπήρχε κίνδυνος να τρακάρει, γιατί ήταν Σάββατο βράδυ κι ήταν στην Πειραιώς, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να κινηθεί κανείς προς καμία κατεύθυνση. Έβγαλε από την τσέπη του ένα κουτάκι και, με δάκρυα στα μάτια, της το προσέφερε, λέγοντας, "θες να γίνεις μια κυρία αρχιμαφιόζου και εμπόρου μεθαμφεταμίνης;".
Αλλά, καθώς άνοιγε το κουτάκι, συνειδητοποίησε ότι ήταν άδειο.
-Φτου, γαμώτο! αναφώνησε. Πού στο γεροδιάολο πήγε το δαχτυλίδι;
Κι άρχισε να ψάχνει στο πάτωμα.
Τη ρομαντική αυτή σκηνή, που η Βερόνικα ετοιμαζόταν να του πει όχι κατάμουτρα και να του χώσει μια κλωτσιά στ'αρχίδια και να φύγει, κάτι που βέβαια δε θα μπορούσε να κάνει γιατί ήταν δεμένη σαν χωριάτικο λουκάνικο, διέκοψε βίαια μια ορδή σχολιαροπαίδων που είχε έρθει πενταήμερη στην Αθήνα.
Όπως ήταν προφανές, τα σχολιαρόπαιδα που είχαν έρθει πενταήμερη στην Αθήνα θα κατέληγαν κάποια στιγμή να τα σπάσουν στο Γκάζι. Κι όπως ήταν ακόμα πιο προφανές, τα πενταημερίζοντα σχολιαρόπαιδα θα έπιναν τον κώλο τους χωρίς πάγο κι απ'το μπουκάλι.
Ορισμένα από αυτά τα σουρωμένα κωλόπαιδα πλησίασαν κι άρχισαν να πετάνε αυγά στο βαν του Ανέστη, ενώ κάποιος την έβγαλε έξω κι άρχισε να κατουράει στην πίσω δεξιά ζάντα. Ο Ανέστης βγήκε έξαλλος από το βαν, φωνάζοντας "τι κάνετε στο βαν μου, κωλόπαιδα" κι άρχισε να τα κυνηγάει από πίσω.
Κάποια στιγμή, κι ενώ τρέχοντας ξωπίσω απ'τα κωλόπαιδα έφτασε στο Μπραχάμι, ο Ανέστης έπεσε σε ένα ανοιχτό φρεάτιο, έσπασε το κεφάλι του και πέθανε.
Η Βερόνικα, πάντα αλυσοδεμένη μέσα σε ένα βαν εξωτερικά κεκαλυμμένο από αυγά και κάτουρα, άρχισε να αναλογίζεται ότι δεν είχε καταφέρει να φέρει εις πέρας την αποστολή που της ανατέθηκε, να βρει δηλαδή το μαύρο διαμάντι της Βεγγάλης και να το επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του, τον Σουλτάνο Αλ-Χασισάχ.
Δηλαδή το είχε βρει, αλλά έτσι πως ήταν δεμένη δεν μπορούσε να κάνει τίποτε γι'αυτό. Και το χειρότερο, έτσι όπως ήτανε σταματημένο το βαν, είχε μπλοκάρει όλη την Πειραιώς. Η ουρά ξεπερνούσε την Ομόνοια, ανέβαινε όλη την Πατησίων κι έφτανε μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ ήταν θέμα χρόνου να μπλοκάρει και το Σύνταγμα.
Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί, σαν καλοί Αθηναίοι οδηγοί, δεν είχαν σταματήσει να κορνάρουν.
Η Βερόνικα θυμήθηκε αυτό που της είχε πει ο Δαλάι Λάμα, τότε που είχε πάει στο Θιβέτ: ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη λύνεται με το διαλογισμό. Σκέφτηκε λοιπόν ότι βρίσκεται σε έναν υπέροχο κήπο, με ευωδιαστά λουλούδια, ποταμάκια που ρέουν γαλήνια δεξιά κι αριστερά, δέντρα που προσφέρουν γλυκό ίσκιο, και στον οποίο η σοκολάτα και τα πιτόγυρα δεν παχαίνουν και έχουν βιταμίνες.
Αμέσως, ένιωσε να απελευθερώνεται από τα δεσμά της.
-Ο διαλογισμός έπιασε! είπε μεγαλόφωνα στον εαυτό της.
-Ποιος διαλογισμός μωρή ηλίθια, που έχει φτάσει το μποτιλιάρισμα στη Μαλακάσα μη σε πω τίποτα κι εσένα και τους Αθηναίους σου, της απάντησε ο απελευθερωτής της, ένας νεαρός Σαλονικιός, ωραίος, μορφωμένος, που μπορεί να σπούδαζε και μηχανολόγος μηχανικός στο πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης, αλλά είχε πάει στην Αθήνα εκείνο το ΠΣΚ γιατί κάτι φίλοι του του τάξανε ότι θα του βρούνε γκόμενα.
-Ευχαριστώ που με έλυσες, του είπε η Βερόνικα. Ας πάμε να παρκάρουμε το βαν κάπου που δε θα εμποδίζει κι εκεί θα σε ευχαριστήσω ιδιαιτέρως.
Οι ιδιαίτερες αυτές ευχαριστίες αντιμετωπίστηκαν με ιαχές επιδοκιμασίας από όλους τους οδηγούς που είχαν παγιδευτεί στο ατελείωτο μποτιλιάρισμα που πλέον είχε πιάσει Χαλκίδα και συνέχιζε ακάθεκτο.
Καθώς ο Σαλονικιός απολάμβανε το τσιγάρο μετά, η Βερόνικα θυμήθηκε την αποστολή που είχε αναλάβει. Του άφησε ένα δίευρω για να φάει μια μπουγάτσα με τυρί στην υγειά της, βγήκε απ'το βαν, το οποίο πλέον είχε μείνει από βενζίνη και, εκτός από αυγά και κάτουρα, μύριζε πλέον και σπέρμα, και μπήκε σε ένα ταξί, το οποίο τουλάχιστον δε μύριζε αυγά.
-Πού πάμε, κούκλα; τη ρώτησε ο ταξιτζής.
-Αεροδρόμιο και γρήγορα, του είπε.
-Και πόσο γρήγορα να πάω, μανδάμ, που έχει πήξει το σύμπαν επειδή ένα ηλίθιος πάρκαρε ένα μαύρο βαν στη μέση της Πειραιώς; Τέεελος πάντων, θα βάλω εγώ τα δυνατά μου να φτάσουμε. Δεν πιστεύω να είσαι Παναθηναϊκός;
-Ε...όχι, ΑΕΛ Καλλονής είμαι, του είπε προκειμένου να γλιτώσει την ταξιτζοσυζήτηση.
-Εμ, βέβαια. Η παράγκα σε όλο της το μεγαλείο. Αυτοί κινούνε τα νήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Τον Μαρινάκη για ξεκάρφωμα τον έχουνε. Βέβαια! Τα ξέρω εγώ από πρώτο χέρι. Ο προπονητής της Καλλονής δευτεροξάδερφός μου είναι. Μου λέει, τι μπόχα και δυσωδία συμβαίνει εκεί μέσα, άλλο πράμα. Και δε με λες, κούκλα, μην είσαι δεσμευμένη;
Μία βασανιστικά αργή διαδρομή αργότερα, η Βερόνικα έφτασε επιτέλους στο αεροδρόμιο, απ'όπου και πήρε το πρώτο αεροπλάνο για τη Βεγγάλη. Σε περίπτωση που θέλετε να μάθετε πώς ήταν η πτήση της, θα σας πω απλά πως πετούσε με Ryanair.
Άμα τη προσγειώσει της (γιατί ή το μιλάμε το αρχαίο ή δεν το μιλάμε), την παρέλαβε η βασιλική αστυνομία και την οδήγησε ενώπιον του Σουλτάνου.
-Πολυχρονεμένε μου Σουλτάνε, είπε υποκλινόμενη η Βερόνικα, μετά πολλών κόπων και βασάνων έφερα πίσω το μαύρο διαμάντι της Βεγγάλης.
-Αφερίμ, χανούμ μπουρέκ, απάντησε ο Σουλτάνος. Τώρα που το μαύρο διαμάντι επέστρεψε στο νόμιμο δικαιούχο του, ένα μόνο πράμα μένει να κάνω.
-Να το τοποθετήσεις στο μουσείο και να παρασημοφορηθώ για τη σημαντική υπηρεσία που προσέφερα στο Σουλτανάτο, είπε η Βερόνικα.
-Όχι, είπε ο Σουλτάνος.
Η απάντηση αυτή του Σουλτάνου σόκαρε τη Βερόνικα.
-Αλλά;
-Να το πουλήσω και να αγοράσω κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη, είπε ο Σουλτάνος.
Κι εκείνη τη στιγμή η Βερόνικα έβγαλε ένα πιστόλι και αυτοκτόνησε.
Αυτά, και να προσέχετε μην ξαναεμπνευστώ τώρα σύντομα καμιά τέτοια ιστορία κι έχετε κι εσείς τη μοίρα της Βερόνικας.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Βάλτε το Flappy Bird στον πάτο σας

Μέχρι προχθές, η ανθρωπότητα (όπου λέγοντας ανθρωπότητα εννοούμε σε αυτή την εγγραφή το δυτικό κόσμο που έχει προβλήματα λιγότερο σοβαρά από το ότι η κοντινότερη πηγή πόσιμου νερού είναι στα είκοσι χιλιόμετρα με τρία ναρκοπέδια ενδιάμεσα) είχε πάθει μανία με το Candy Crush.
Σε περίπτωση που είστε ένα από τα τρία άτομα στον πλανήτη που δεν ξέρει τι είναι το Candy Crush, ακολουθεί μια συνοπτική περιγραφή: προσπαθείς να ταιριάξεις τρία καραμελάκια του ίδιου χρώματος στη σειρά, για να τα εξαφανίσεις από την οθόνη και να πετύχεις κάποιον κουλό σκοπό όπως να εξαφανίσεις όλο το ζελέ απ'την οθόνη ή να κατεβάσεις κερασάκια από πάνω μέχρι κάτω.
Σύμφωνα με έρευνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το Candy Crush κατατασσόταν τέταρτο στη λίστα με τα πιο επικίνδυνα και εθιστικά ναρκωτικά του αιώνα μας, πίσω από την ηρωίνη, την νικοτίνη και τις μεσημεριανές επαναλήψεις του Κωνσταντίνου κι Ελένης.
Κι ο λόγος που είναι τόσο επικίνδυνο είναι ότι τα μισά περίπου επίπεδα ζητάνε κάτι του τύπου "κατέβασε εικοσπέντε κερασάκια σε πέντε κινήσεις ενώ εγώ θα σου ρίχνω βόμβες που σκάνε σε δύο κινήσεις", των οποίων ο μέσος όρος χρονικού διαστήματος από την πρώτη φορά μέχρι να το περάσεις, βρίζοντας και γαμωσταυρίζοντας απ'τον ενθουσιασμό σου, είναι γύρω στις εφτά εποχές των παγετώνων.
Ως αποτέλεσμα, αυτοί που δεν είναι αρκετά υπομονετικοί, μπαίνουν και πληρώνουν για να αγοράσουν βοηθήματα που ίιιισως τους βοηθήσουν να περάσουν το επίπεδο μια ώρα αρχύτερα, κι έτσι ο τύπος που εμπνεύστηκε το Candy Crush σκουπίζει πλέον τον κώλο του με Benjamins επειδή ο μέσος όρος της ανθρωπότητας είναι αρκετά ηλίθιος για να ξοδέψει αληθινά λεφτά σε ψεύτικα καραμελάκια.
Αλλά τώρα ήρθε νέος παίκτης στην βιομηχανία της καμένης ενασχόλησης με τα κινητά ενόσω υποτίθεται ότι παρακολουθείς μαθήματα σημαντικά (βάλτε εδώ τη γνωστή παλινδρομική πάνω κάτω κίνηση του σφιγμένου σε γροθιά χεριού που δηλώνει ότι αυτό που μόλις ειπώθηκε ήταν μαλακία) για τη μέλλουσα καριέρα σου του μηχανολόγου.
Το Flappy Bird.

Θυμήθηκα τώρα κάτι ελεεινά απογεύματα στο φροντιστήριο, που στα διαλείμματα μαζευόμασταν όλοι γύρω από την ξανθιά χαζοβιόλα γραμματέα και γελούσαμε σαν τα βλαμμένα καθώς έβαζε το Πουλάκι Τσίου να παίζει. Τι ωραίες εποχές, τι γλυκές, τι ανέμελες. Πάνε τα χρόνια της αθωότητας.
Λέγαμε όμως για το Flappy Bird.
Το Flappy Bird είναι στη βάση του ακόμα πιο απλό από το Candy Crush. Έχεις ένα πουλί (όχι αυτό που έχεις μέσα στο παντελόνι σου αν είσαι αγοράκι ή Ταϊλανδέζα) και κάτι σωλήνες απ'το Σούπερ Μάριο και προσπαθείς να περάσεις το πουλί μέσα απ'τα κενά των σωλήνων. Χτυπώντας την οθόνη με το δάχτυλο το πουλί παίρνει ύψος, αλλιώς πέφτει.
Είναι τόσο απλό που θα μπορούσε να το παίξει μέχρι κι ο καθυστερημένος ξάδερφος του Νίκου Κατέλη.
Σε περίπτωση που ξεχάσατε ποιος είναι ο Νίκος Κατέλης, είναι ο τραγουδιστής της μεγάλης επιτυχίας "δω μου δω μου δω μου το κομίτσου, τέλω τέλω να'μαι ο εαστήτσου".
Και ταυτόχρονα, σύμφωνα με όποιον έχει επιχειρήσει να το παίξει (που εγώ δεν ανήκω σε αυτούς γιατί έχω κι έναν στοιχειώδη αυτοσεβασμό) είναι τόσο δύσκολο που είναι καλύτερα να πας στον Σατανά να σου κάνει κλύσμα με φλεγόμενη λάβα και μετά να σε γαμήσει φορώντας καπότα από γυαλόχαρτο.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα παθαίνει μαζική παράκρουση με κάτι εξοργιστικά δύσκολο. Τη δεκαετία του 80 ή του 90 (δε θυμάμαι κυρίως γιατί βρισκόμουν ακόμα στ'αρχίδια του πατέρα μου και περίμενα να γνωρίσει τη μάνα μου και να δω επιτέλους τον έξω κόσμο και να διαπιστώσω πόσο σκατά είναι και την επόμενη φορά που θα ανοίξω μια παρένθεση και θα ξεχάσω να την κλείσω πετάξτε μου ένα τούβλο στο κεφάλι, ευχαριστώ) όλοι την είχαν δαγκώσει με τον κύβο του Ρούμπικ.
Η διαφορά ήταν ότι η λύση του κύβου του Ρούμπικ απαιτούσε την ανάπτυξη κάποιας εγκεφαλικής λειτουργίας, το οποίο δεν είναι καθόλου κακό σε έναν κόσμο και μια κοινωνία που κάτι τύποι σαν τους One Direction κάνουν καριέρα.
Στη σημερινή περίπτωση, όμως, απλά όλη η ανθρωπότητα παίζει το πουλάκι της.
Αφού όμως ο τύπος που έφτιαξε το παιχνίδι, ένας Βιετναμέζος ονόματι Ντινγκ Ντανγκ Ντουνγκ ή κάτι τέτοιο γιατί δεν ξέρω δα και βιετναμέζικα, κατάφερε με το δημιούργημά του να οδηγήσει σε χιλιάδες σπασμένες οθόνες αφής και ανθρώπους που μαχαιρώνονται επειδή ο ένας πέρασε έναν σωλήνα κι ο άλλος δύο, πριν λίγες μέρες του την έδωσε και αποφάσισε να κατεβάσει την εφαρμογή από το App Store, γιατί, λέει, τα εκατομμύρια που έβγαλε τον εμποδίζουν να ζήσει την απλή ζωή που πάντα ήθελε.
Εντάξει, δεν τρέχει τίποτα, δώστα σε μένα και πήγαινε να γίνεις εσύ Βουδιστής μοναχός που ζει με τον αέρα και τη γιόγκα. Όχι, πραγματικά, δεν τρέχει τίποτα, είμαι διατεθειμένος να φορτωθώ εγώ όλο το κακό κάρμα που προκαλούν τα λεφτά. Εσύ να είσαι καλά.
Φυσικά, όταν έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις μαζικής παράκρουσης, που παρόμοιές τους πρέπει να ήταν μόνο αυτή κι ο Ισλαμισμός, η λογική παίρνει το 10 και κατεβαίνει στο γήπεδο Χαριλάου να παρακολουθήσει τις απέλπιδες προσπάθειες του Άρη να μην υποβιβαστεί.
Ένας τύπος, που μπράβο του και μαγκιά του σε περίπτωση που υπάρξει κάποιος αρκετά ηλίθιος, έβγαλε ένα Iphone 5s με εγκατεστημένο το Flappy Bird, στο Ebay, για ένα εκατομμύριο δολάρια.
Που είναι γύρω στα πεντακόσια τριάντα έξι δολάρια παρακάτω από αυτά που θα είχα αν είχα ένα δολάριο για κάθε φορά που κάποιος διασκεύαζε το You Really Got Me των Kinks.

Μα ένα εκατομμύριο για ένα γαμημένο Iphone που έχει ένα γαμημένο παιχνίδι μέσα; Το Iphone από τη μανούλα του, με εγγύηση και όλα, κάνει 700 ευρώ και είναι ήδη υπερτιμημένο. Με ένα εκατομμύριο, παίρνεις χίλια πεντακόσια Iphone και βρίσκεις χίλιες πεντακόσιες γκόμενες.
Ή τουλάχιστον έτσι ισχύει στο μυαλό του μέσου νεοέλ κάγκουρα.
Ας δούμε όμως τι άλλο και πολύ πιο χρήσιμο μπορεί κανείς να αγοράσει με ένα εκατομμύριο:
  • Ένα εξαιρετικό σπίτι στο Πανόραμα.
  • Τέσσερα αξιοπρεπή σπίτια στην Καλαμαριά.
  • Είκοσι για τον πούτσο σπίτια στο Κορδελιό.
  • Μια παραγκούπολη στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.
  • Τρεις McLaren-Mercedes τελευταίο μοντέλο που κάνει τα 0-100 σε χρόνο περιστροφής ηλεκτρονίου.
  • Διακόσια μεταχειρισμένα Χιουντάι Άξεντ.
  • Τη βενζίνη που καίει ένα Χάμερ σε πέντε μέρες.
  • Διακόσιες πενήντα χιλιάδες πακέτα Μάλμπορο.
  • Τριακόσιες τριάντα τρεις χιλιάδες πιτόγυρα.
  • Πεντακόσιες χιλιάδες καφέδες απ'το Μικέλ.
  • Ένα εκατομμύριο τυρόπιτες.
  • Δύο εκατομμύρια εμφιαλωμένα νερά.
  • Δέκα εκατομμύρια τσίχλες.
  • Το ένα δέκατο πέμπτο του Μήτρογλου.
  • Το δικαίωμα να τα βροντήξεις όλα κάτω και να μην ξαναδουλέψεις ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου.
Κι εσύ που έχεις ένα εκατομμύριο επιλέγεις να το δώσεις για να παίζεις ένα γαμημένο παιχνίδι το οποίο μετά από δύο μέρες δε θα μπορείς να παίξεις γιατί μέχρι τότε θα σε έχει εξοργίσει τόσο που θα το πετάξεις στον τοίχο και θα ησυχάσεις;
Και νόμιζα ότι το μύριο που έπαιρνε ο Τσάρλι Σιν για να παριστάνει τον εαυτό του σε κάθε επεισόδιο του Two And A Half Men ήταν παράδειγμα μη ορθολογικής αξιοποίησης χρημάτων.
Αυτά, και να προσέχετε μην ξεπεράσω το σκορ σας.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Εξεταστική: The Official Drinking Game

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν οι ηπατολόγοι και λοιπές ειδικότητες σχετικές με τη θεραπεία του αλκοολισμού, χάρη στο Πενταήμερη: The Official Drinking Game, ο Θωμάς ο Βάρβαρος επανέρχεται με το νέο drinking game που θα λατρέψουν οι απανταχού μπεκρούλιακες, κομματιανοί, ένα με το χώμα, Τσάρληδες Χαρπέρηδες και λοιπά συνώνυμα του σουρωμενάκια που χρησιμεύουν στο να δείξω πόσο πλούσιο λεξιλόγιο έχω.
Χωρίς άλλη καθυστέρηση λοιπόν, πάμε στο ψητό. Κατεβάστε ένα σφηνάκι απ'το αλκοολούχο της αρεσκείας σας κάθε φορά που:
  • Ομάδα ατόμων λέει ότι θα συγκεντρωθεί στο σπίτι του τάδε για να διαβάσει, για να καταλήξουν τελικά να επιδίδονται σε ευγενείς ασχολίες όπως τίτσου, τάβλι, Guitar Hero ή ρωμαϊκά όργια.
  • Κάποιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει διαβάσει και δε θα τα καταφέρει με τίποτα και τελικά παίρνει εφτά.
  • Κάποιος πουλάει μαγκιές ότι θα κάνει, θα ράνει, θα δείξει, θα μπήξει και τελικά παίρνει ένα τεσσαράκι κι ησυχάζει.
  • Κάποιος κάνει σκονάκια όλο το βιβλίο σαν τον Σκόφιλντ που είχε χτυπήσει όλο το χάρτη της φυλακής στην πλάτη του και τελικά πέφτει το μόνο θέμα που δεν σκονάκεψε.
  • Κάποιος βγαίνει από την αίθουσα χαλαρός, άνετος, λέει "ντάξει μωρέ, εύκολα ήτανε, ένα εφταράκι το παίρνω" και δεν ήξερε καν τι μάθημα έγραφε.
  • Κάποιος απευθύνεται στους Δαπίτες της σχολής για να αποκτήσει πρόσβαση σε σημειώσεις, παλιά θέματα, βύσμα για τον καθηγητή ή σεξο-ψυχολογική υποστήριξη.
  • Οι εξεταστές αργούν πάνω από ένα τέταρτο.
  • Κάποιος με αυξημένη μεταδοτικότητα αναλαμβάνει να εξηγήσει στους συμφοιτητές του τα σημεία κλειδιά του μαθήματος, χωρίς απαραίτητα να τα καταλαβαίνει κι ο ίδιος.
  • Κάποιος ποστάρει στο facebook, κάποιες ώρες πριν αρχίσει η εξέταση, ρωτώντας τι είχαμε.
  • Εμφανίζεται κάποιο άτομο που είχες δει μία φορά όλο το εξάμηνο κι αυτή στο κυλικείο να παίζει τίτσου ή (σε σχολές άλλες πλην της πολυτεχνικής) να την πέφτει σε γκόμενες.
  • Μπαίνεις όλος αυτοπεποίθηση στην αίθουσα μετά τις βεβαιώσεις του Δαπίτη ότι ο τάδε καθηγητής βάζει βατά θέματα και ξαφνικά σου πετάει ένα "αποδείξτε τη θεωρία της σχετικότητας" και μένεις παγωτό χωνάκι.
  • Κάποιος δεν ξέρει το Χριστό σου και την Παναγιά σου (ναι, το δικό σου Χριστό και τη δικιά σου Παναγία) σε ένα μάθημα, οπότε γράφει ένα κατεβατό επιστημονικοφανείς παπαριές μέχρι να γεμίσουν οι σελίδες και το παραδίδει επικαλούμενος όποια θεότητα πιστεύει.
  • Κάποιος γράφει σε ένα μάθημα με τη διαδικασία του προηγούμενου βήματος και το περνάει.
  • Κάποιος αντιγράφει ακριβώς τα ίδια από τον παραδιπλανό του και παίρνει μεγαλύτερο βαθμό απ'τον άλλον.
  • Κάποιος πάει σε μάθημα σουρωμένος ή και μαστουρωμένος και το περνάει με μεγαλύτερο βαθμό απ'ό,τι αν ήταν νηφάλιος.
  • Γκόμενα έρχεται και σε αρχίζει στα γούτσου-γούτσου και τις πουτανιές με σκοπό να της εξηγήσεις τι σκατά συμβαίνει στο μάθημα και μόλις πάρει την πουφουσού (παγκόσμιος φοιτητική σταθερά, ισούται με το 5) και φύγει απ'το κεφάλι της το μάθημα σε γειώνει σαν ηλεκτρική εγκατάσταση.
  • Κάποιος κάνει check-in στο facebook από τη βιβλιοθήκη της σχολής για να δείξει πόσο πολύ διαβάζει.
  • Οι αριστεροί κάνουν επίθεση λάσπης στον καθηγητή επειδή τόλμησε-όχι τόλμησε, είχε το θράσος-όχι είχε το θράσος, είχε το εξοργιστικό και απύθμενο θράσος! να βάλει δύσκολα θέματα.
  • Κάποιος μπαίνει στην αίθουσα να γράψει και δεν έχει ούτε καν στυλό μαζί του.
  • Κάποιος άλλος (και συνήθως κάποια άλλη) μπαίνει στην αίθουσα να γράψει κι έχει κουβαλήσει στυλούς οχτώ διαφορετικών χρωμάτων, μολύβια μηχανικά και ξύλινα, χάρακες, τρίγωνα, τετράγωνα, διαβήτες, κυκλογράφους, σετ ραπιδογράφων με σαράντα διαφορετικά πάχη γραμμής, φωσφορούχο υπογραμμιστικό, κάρβουνο ζωγραφικής, κηρομπογιές, γόμα που σβήνει μέχρι και μπογιά απ'την άσφαλτο και το πινέλο βεντάλια του Μπομπ Ρος-χωρίς να υπολογίζουμε βέβαια τα βαφτικά της, τα ξεβαφτικά της και τα ξαναβαφτικά της, αλλά και το μπρελόκ-γούνινο ζάρι που της φέρνει τύχη.
  • Ανάμεσα σε κατά τα άλλα νορμάλ θέματα βλέπεις ένα του τύπου "ο Γιάννης έχει πέντε μήλα και η κουζίνα του είναι βαμμένη μωβ. Πόση είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνεια του Ζοργκ-355;".
  • Το προαναφερθέν Ζοργκοθέμα πιάνει και τους μισούς βαθμούς της εξέτασης.
  • Ανάμεσα στα νιάτα και τη φοιτητιώσα νεολαία βλέπεις κάποιον κύριο που θα μπορούσε να είναι κι ο πατέρας σου κι ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που στα σαραντατόσα τους χρωστάνε μάθημα πρώτου εξαμήνου.
  • Μέσα στον κλαυθμό και τον οδυρμό που επακολούθησε δύσκολου μαθήματος με σπαζαρχίδη καθηγητή, και καθώς οι επιζήσαντες μαζεύουν τα διαμελισμένα πτώματα απ'το πεδίο της μάχης, κάποιος τραγικός τύπος χτυπιέται γιατί σε ένα υποερώτημα του υποερωτήματος δεν τεκμηρίωσε σωστά την απάντησή του και θα πάρει 9,5 αντί για 10.
  • Ομάδα φοιτητών αποφασίζει να μεταδοθούν οι απαντήσεις από τον μόνο διαβασμένο της ομάδας προς τους υπόλοιπους με τη μέθοδο του σπασμένου τηλεφώνου, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι της σειράς να λάβουν τις απαντήσεις διαστρεβλωμένες και να δώσουν απάντηση τύπου "η Γαλλική Επανάσταση οφείλεται στο ότι η Στικούδη έχασε στο Dancing With The Stars".
  • Κάποιος περνάει στο τάδε μάθημα αποκλειστικά και μόνο επειδή είναι Δαπίτης (ή όποια άλλη παράταξη της αρεσκείας του καθηγητή).
  • Κάποιος μπαίνει στην αίθουσα, κοιτάει τα θέματα καλά καλά από πάνω μέχρι κάτω, σηκώνεται και φεύγει σφυρίζοντας αδιάφορα.
  • Κάποιος, πέρα από τα υποχρεωτικά σκονάκια στην κάλτσα, στο μανίκι ή για κοπέλες στο σουτιέν, έχει γράψει ευρηματικά σκονάκια πάνω στα Ρίζλα μπλε με τα οποία θα στρίψει μετά το τσιγάρο της παρηγοριάς, κάτω απ'το καπάκι του καφέ που πήρε απ'το κυλικείο καθώς ερχόταν, σε έναν κόκκο ρυζιού που έχει σε ένα μπουκαλάκι κρεμασμένο στο λαιμό του, στο ταβάνι της αίθουσας ή μέσα απ'το βλέφαρό του.
  • Και τέλος, κατεβάζετε ολόκληρο το μπουκάλι όταν βγουν τα αποτελέσματα.
Αυτά, και να προσέχετε μην κάνετε παιδαριώδη λάθη κι εκεί που είχατε σίγουρο ότι θα περάσετε πατώσετε τόσο τρισελεεινά που ο καθηγητής θα εισηγηθεί να σας διαγράψουν απ'τη σχολή.