Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Άλλη μια ιστορία για όλη την οικογένεια

Ήταν άλλη μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα στο Malibu της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ηλιαχτίδα διαπέρασε τις κουρτίνες ενός από τα εκατόν πενήντα υπνοδωμάτια της μεγαλύτερης βίλας της περιοχής, και με ξύπνησε γλυκά. Κοίταξα γύρω μου, και είδα δέκα Ρωσίδες. Για κάτσε, γιατί μόνο δέκα; Α, ναι. Ήθελα μια ήσυχη βραδιά, γιατί εκείνο το πρωί είχα να συναντήσω τον Βασιλάκη τον Γκέιτς, για να μου πουλήσει τη Microsoft. Δύσκολη δουλειά να είσαι ο CEO της μεγαλύτερης πολυεθνικής του κόσμου.
Αλλά πρώτα είχα άλλα πράγματα να κάνω. Μια και ήταν νωρίς ακόμα, αποφάσισα να βγάλω μια βόλτα στο πάρκο το κατοικίδιο ζόμπι μου, τον Brainy. Όπως περπατούσα στο δρόμο, συνάντησα τη Rihanna, η οποία μου αποκάλυψε τα σχέδιά της για να διασκευάσει ένα τραγούδι της Britney, το Hit me baby one more time. Το ενέκρινα, γιατί έτσι κι αλλιώς είχα ήδη αγοράσει τις δισκογραφικές και των δυο τους.
Μετά γύρισα στη βίλα μου και αποφάσισα να παίξω λίγο μπασκετάκι με τον φίλο μου, τον Μισέλ τον Ιορδανίδη, γιατί, όπως και να το κάνουμε, τα sixpacks δεν συντηρούνται από μόνα τους. Με νίκησε, 87-86, αλλά ας όψεται ο διαιτητής που με ζήλευε γιατί του είχα φάει τη γκόμενα πριν μερικές μέρες. Και μετά απ'όλα αυτά, αποφάσισα να καβαλήσω το άσπρο μου άλογο, ή πιο συγκεκριμένα τα 500 άσπρα μου άλογα τα οποία φυλούσα κάτω από το καπό της Aston Martin DB9 που έκανα δώρο γενεθλίων στον εαυτό μου.
Αλί και τρισαλί! Κάποιος είχε διαρρήξει το γκαράζ μου όσο έλειπα και έγραψε πάνω στην ομορφιά μου "Ο Thomas the Barbarian είναι άσφαιρος και μικροψώλης" με κόκκινη μπογιά! Ποιος πούστης (κι όχι πούστης άξιος συμπάθειας και αγάπης, σαν τον Ian McKellen ή τον Neil Patrick Harris, αλλά πούστης σιχαμερός κι άξιος πατήματος κάτω σαν κατσαρίδα, σαν τον Πουλόπουλο) μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο στο πιο όμορφο ανθρώπινο κατασκεύασμα με τέσσερις ρόδες ever? Αυτό ήταν η χειρότερη ιεροσυλία που έχει γίνει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη από τότε που ο Καρβέλας το θεώρησε καλή ιδέα να ενσωματώσει το riff της Layla στο Βας Βας Βας!
Δεν υπήρχε περίπτωση, βέβαια, να κάτσω να κλαίω τη μοίρα μου σαν καμιά γυναικούλα! Αυτή η προσβολή έπρεπε να ξεπλυθεί με αίμα, ή και σπέρμα. Αμέσως ανέβηκα στο υπερσύγχρονο εγκληματικό εργαστήριο που μου έκανα δώρο όταν ολοκλήρωσα το τρίτο μεταπτυχιακό μου στο MIT και τύφλα μαύρη να'χουν όλα τα Σιεσάγια μαζί, και έκανα ανάλυση σ'ένα δείγμα από τη μπογιά. Διαπίστωσα ότι η μπογιά ήταν ένα σπρέι που είχε αγοραστεί το πρωί της 29ης Ιουνίου από ένα μαγαζί για γκράφιτι που είχε ένας μαύρος στο Κόμπτον.
Αμέσως μπήκα στη Μερσεντέ που είχα εφεδρική για την περίπτωση που συνέβαινε κάτι τόσο αποτρόπαια αποτρόπαιο στην Aston μου, και κατευθύνθηκα προς την περιοχή που είχα υποσχεθεί ότι δε θα ξαναπατήσω μετά το drive by που μου κάνανε και παραλίγο να μην ήμουν εδώ για να σας τα γράφω όλα αυτά.
Σκατά! Γιατί έχει τόση κίνηση ειδικά σήμερα; Όταν δε βιάζομαι, όμως, οι δρόμοι είναι άδειοι. Ευτυχώς, είχα κρατήσει ένα jetpack στο πορτ-μπαγκάζ για περιπτώσεις ανάγκης. Άφησα, λοιπόν, το αμάξι εκεί και απογειώθηκα. Έτσι κι αλλιώς, στο ίδιο σημείο θα το έβρισκα, δε γινόταν να πάει πουθενά.
Προσγειώθηκα στο Κόμπτον, μπήκα στο μαγαζί με τα χρώματα και πλησίασα τον μαύρο. "Φίλε μου, εδώ σου έχω εκατό δολλάρια, κι είναι όλα δικά σου αν μου πεις σε ποιον πούλησες ένα σπρέι κόκκινη μπογιά το πρωί της 29ης Ιουνίου".
"Watch ya own business, muthafucka!" απήντησε ο μελαχρινός φίλος μας. Τότε εγώ έχασα την υπομονή μου, έβγαλα το AK47 που είχα στην δεξιά τσέπη μου και τον σημάδεψα λέγοντάς του τα εξής σκληρά λόγια: "Αν δε με πεις τώρα αμέσως σε ποιον πούλησες τη μπογιά, θα γίνει εδώ μέσα Bloods vs Creeps!"
"Όπα, άραξε. Δεν ήθελα να σε πω στην αρχή, γιατί αυτή που της πούλησα τη μπογιά με απείλησε ότι θα μου κόψει την ψωλή στα δύο, και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να επιζήσω με 20 ίντσες. Άλλωστε, ούτε κι εγώ ξέρω το όνομά της. Ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα, αυτό ξέρω μόνο."
Αφού ευχαρίστησα το μαύρο φίλο μου για τη συνεργασία του και τον έδωσα εκατό δολλάρια να φάει κάτι απ'το KFC, άρχισα να σκέφτομαι. Ώστε γυναίκα μας έκανε τη ζημιά, ε; Έπρεπε να το φανταστώ. Δεν υπάρχει πιο εκδικητικό πλάσμα από τη γυναίκα. Αλλά γιατί μια γυναίκα να θέλει να εκδικηθεί εμένα; Και ποια μπορεί να ήταν αυτή; Κάπου είχε αρχίσει να πάει το μυαλό μου, αλλά η σκέψη αυτή και μόνο ήταν τόσο φριχτή που δεν μπορούσα καν να το αντέξω.
Είχα αποφασίσει να γυρίσω στην έπαυλή μου και να χτυπήσω έναν φραπέ, γιατί για κάποιον λόγο που είχε να κάνει με Ρωσίδες δεν είχα προλάβει να διδάξω στις καφετέριες των Αμερικάνων την ιερή αυτή τέχνη, όταν συνέβη κάτι που μου τράβηξε την προσοχή. Έξω από κάτι που έμοιαζε με εγκαταλειμμένη αποθήκη, άρχισε να αναβοσβήνει μια τεράστια πινακίδα νέον που έγραφε τα εξής φρικιαστικά λόγια: "ΓΙΟΥΧΟΥ! THOMAS THE BARBARIAN! ΕΔΩ ΜΕΣΑ!"
Κάτι βαθιά μέσα μου μου έλεγε ότι ήταν παγίδα, κι ότι αν πήγαινα μέσα ο Δίας θα γαμιόταν πιο πολύ κι από cheerleader σε αμερικάνικη λυκειοταινία, αλλά από την οργή μου για αυτό που συνέβη στο αυτοκίνητό μου η ψυχή μου έβραζε σαν να είχα καταπιεί θερμίτη. Έτσι, άφησα κατά μέρος τις αμφιβολίες μου και μπήκα στην εγκαταλειμμένη, σκοτεινή, απόμερη, ανατριχιαστική και πολύ εύκολα μετατρέψιμη σε άντρο κακοποιών αποθήκη.
Αλλά αυτό που είδα στην αρχή όταν μπήκα μέσα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια εγκαταλειμμένη αποθήκη, γεμάτη κατσαρίδες, ποντίκια και χρησιμοποιημένες καπότες. Λες το "my spidey sense is tingling" που είχα νιώσει να μην ήταν παρά ένα false alarm, ένα ανεμογκάστρι της διαίσθησης;
Και τότε συνέβη. Την είχα πατήσει σαν αρχάριος. Οι πόρτες γύρω μου είχαν κλειδώσει, το ίδιο και τα παράθυρα, κι από μία σκοτεινή γωνία άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου μια γυναικεία φιγούρα, που μου έλεγε, ή μήπως έλεγε στον εαυτό της, ή μήπως παραμιλούσε; έλεγε τέλος πάντων, "Σε περίμενα, Τομ, σε περίμενα. Ήμουν σίγουρη ότι θα έρθεις. Ήμουν σίγουρη ότι θα ψάξεις να με βρεις. Θα έκανες τα πάντα για το βρωμοαυτοκίνητό σου, αλλά ποτέ δε θα έκανες κάτι τέτοιο για μένα. Τώρα είσαι στο έλεός μου."
"Δε θα έκανα κάτι τέτοιο για σένα; Πού το ξέρεις; Ποια είσαι; Αν έβαψες εσύ το αυτοκίνητο, γιατί το έκανες; Μίλα! Μίλα!" της είπα, κοιτώντας παράλληλα αν υπήρχε κανένας τρόπος διαφυγής από εκεί μέσα. Τότε μια ηλιαχτίδα μπήκε από μια χαραμάδα και φώτισε το πρόσωπό της. Ήταν...δεν μπορεί να μην ήταν...ήμουν βέβαιος ότι ήταν...η...
"Μπιγιονσέ;"
"Η ίδια," απάντησε, "που έκανες ολόκληρη επιχείρηση για να μάθεις ποιος σου πείραξε το καημένο το αυτοκινητάκι σου, αλλά για να θυμηθείς τα γενέθλιά μου ούτε λόγος! Δε φέρονται έτσι σε μια γυναίκα, αλήτη!"
"Και τι θες από μένα τώρα;"
"Ω, από σένα απολύτως τίποτα. Δεν είσαι ο μόνος στον πλανήτη που την έχει 30 πόντους. Αλλά έχω να πω πολλά...με την πιστωτική σου κάρτα!" Και, λέγοντας αυτά, άρπαξε την πιστωτική μου από την αριστερή μου τσέπη, άνοιξε τις πόρτες της αποθήκης και με αποχαιρέτησε με αυτές ακριβώς τις λέξεις: "Καλά να περάσεις ζητιανεύοντας στους σταθμούς του μετρό! Μουαχαχαχαχαχαχαχα!"
Ευτυχώς, αυτό είχε τελειώσει αναίμακτα...ή μήπως όχι; "Τέλος πάντων", είπα. "Ας πάω να αγοράσω τη Microsoft, τώρα που έχω ακόμα λεφτά." Και καβάλησα το jetpack μου κι έφυγα.
Υ.Γ: Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι όλη αυτή η ιστορία δε θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην πραγματικότητα. Δε θα έπαιρνα ποτέ κατοικίδιο ζόμπι. Είναι πολύ δύσκολα στην εκπαίδευση και λερώνουν και πάρα πολύ. Μάλλον θα προτιμούσα κάτι σε βρικόλακα. Αληθινό, όχι τον φωσφοριζέ γκέουλα.

12 σχόλια:

  1. Ανώνυμος6/7/12 12:13

    Πιστεύω για κατοικίδιο καλύτερα λυκάνθρωπος.Είναι χνουδωτός για χαδάκια και με ένα κοκκαλάκι καθαρίζεις και με το τάισμα.
    Καλά ρε βάρβαρε τα γεννέθλια του κοριτσιού;κρίμα είναι.Μου έφτιαξες ψυχολογία πρωί πρωί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλά κανονικός λυκάνθρωπος πάλι, όχι ο γκέι από το Αίσχος. Μα τι να κάνω κι εγώ; Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι δεν μπορεί να θυμάται τα πάντα.

      Διαγραφή
  2. Ναι αλλά τα ζόμπι είναι της μόδας! Ειδικά στο αμέρικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έχεις 3 πτυχία και τα συναφή, αλλά έγραψες "όπα";;;;;;;
    "ΟΠΑ";;;;;;;;;;;

    πιο μη εκπαιδεύσιμος κι από πασχαλινό αυγό.....δηλαδή, όλοι είχαμε καταλάβει από την αρχή, ότι στη Μπιγιονσέ πήγαινε η δουλειά και η Άστον (τον άφησα) Μάρτιν ήταν καρφωτικό του πόσο γκέουλας είσαι και πόσο " πλάθεις το βάζο" (αγγλικό αμάξι)


    αααααααααα.....μια αλβανιάρα που φασωθήκατε προχθές, μου είπε ότι τον έχεις 4 πόντους


    ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, αρχίδι, μπορείς να προσβάλλεις εμένα, μπορείς να προσβάλλεις την ορθογραφία μου, μπορείς να προσβάλλεις την ψωλή μου, μπορείς να προσβάλλεις ακόμα και την Μπιγιονσέ, αλλά όταν μιλάς για την Άστον Μάρτιν θα ξεπλένεις το στόμα σου. Αντιλαβού;

      Διαγραφή
  4. Τελικά πόσο τον έχεις ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή είναι μια ερώτηση που δε χρειάζεται να απαντηθεί αυτή τη στιγμή. Η αλήθεια πάντως είναι κάπου στη μέση.

      Διαγραφή
  5. Moναδική η ιστορία σας!
    Αλλά πρέπει να προσέχετε, ποτέ μην αφήνετε κανέναν να αγγίζει την πιστωτική σας, ειδικά μια γυναίκα που σας είπε πως λέγεται Μπιγιονσέ!!!
    Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω βγάλει ακόμα πιστωτική και, με όλα αυτά που γίνονται, δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να βγάλω.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.