Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

November Rain

Όπως ίσως θα καταλάβατε, είναι Νοέμβριος. Και βρέχει.

Μισώ τη βροχή.
Μισώ το να είμαι έξω στη βροχή.
Μισώ το να είμαι μέσα στη βροχή.
Μισώ την ίδια τη βροχή σαν ύπαρξη, σαν είναι, σαν οντότητα και σαν πραγματικότητα.
Επίσης μισώ τους βαρύγδουπους φιλοσοφικούς όρους που δε σημαίνουν τίποτα αλλά τους χρησιμοποιούν οι κουλτουριάρηδες για να σε κάνουν να νιώσεις ότι μπροστά σου ο Ανατολάκης είναι άνθρωπος του πνεύματος.
Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στο να ζήσω στο Λονδίνο ή στη Βαγδάτη, θα διάλεγα τη Βαγδάτη, αν φυσικά η Βαγδάτη δεν ήταν γεμάτη Μουτζαχεντίν μουσουλμάνους παλαβιάρηδες που περνούν τις Παρασκευές τους ανατινάζοντας τεμένη.
Μισώ τη βροχή.
Το πρόβλημα με τη βροχή είναι ότι βρέχεσαι, όπως φροντίζει να σας πληροφορήσει ο Captain Obvious. Και το να βρέχεσαι είναι ωραίο τον Ιούλιο, όταν έχει 38 βαθμούς και αν ζεσταθείς λίγο ακόμα θα γίνεις τηγανητό μπέικον και θα σε σερβίρουν σε βρετανικό πρωινό μαζί με αυγά, φασόλια, φρυγανιές και black pudding, που θα ήταν το πιο αηδιαστικό φαγητό που είχα ποτέ τη δυστυχία να δοκιμάσω στη ζωή μου αν δεν υπήρχε μια ελεεινή ταβέρνα απέναντι από το Θησείο που μας σέρβιρε μελιτζανοσαλάτα με τρίχα μέσα και μπριζόλα από 100% καλοψημένο καουτσούκ-πιθανότατα βέβαια αυτή η ταβέρνα δε θα υπάρχει πια, αλλά το τραύμα έχει μείνει ακόμα βαθιά στην ψυχή μου και θα χρειαστούν πολλά χρόνια ψυχανάλυσης για να το ξεπεράσω.
Τι έλεγα; Ναι, για τη βροχή. Το να πέφτει πάνω σου νερό όταν έχει δεκαοχτώ βαθμούς δεν είναι ωραία αίσθηση. Γι'αυτό ο άνθρωπος εφηύρε τις ομπρέλες. Το πρόβλημα με τις ομπρέλες είναι ότι α)αν φυσάει άνεμος με ταχύτητα παραπάνω από 3 νανόμετρα ανά δευτερόλεπτο, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις στεγνός, και β)αν υπάρχει άνθρωπος που έχει βρεθεί ποτέ σε ελληνικό πεζοδρόμιο όταν βρέχει και κατάφερε να μη φάει ομπρελιά στο δόξα πατρί, εγώ θα βγω και θα χορέψω το Gangnam Style στην Αριστοτέλους γυμνός. Κι αυτό θα είναι σχεδόν όσο γελοίο θέαμα ήταν η Μπρίτνεη όταν το χόρεψε στην εκπομπή της λεσβίας.

Ελληνικό πεζοδρόμιο, ε; Σχήμα οξύμωρο, το ξέρω. Ποιητική αδεία το είπα τέλος πάντων.
Μισώ τη βροχή.
Το άλλο ωραίο με τη βροχή έχει να κάνει με τους ελληνικούς δρόμους, που δεν είναι ακριβώς δρόμοι αλλά μοιάζουν πιο πολύ με τον κώλο οποιασδήποτε σελέμπριτι η γκόμενά σας αποφασίσει ότι έχει κυτταρίτιδα. Έτσι, με το που ρίξει τρεις σταγόνες, οι δρόμοι γίνονται τόσο στεγνοί όσο και η λίμνη Μίσιγκαν, κι αν δεν έχεις προνοήσει βγαίνοντας από το σπίτι να έχεις φορέσει γαλότσες, ξυλοπόδαρα ή ένα τζέτπακ βρε αδερφέ, υπάρχει 140% πιθανότητα να καταλήξεις με βρεγμένες κάλτσες, και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τις βρεγμένες κάλτσες. Εκτός ίσως από τον καρκίνο.
Και φυσικά όλο και κάποιος μαλάκας θα καταφέρει να περάσει με ταχύτητα 0,99c μέσα από μια λακκούβα την ώρα που θα περνάς στο πεζοδρόμιο από δίπλα και θα γίνεις μπουρδέλο. Είναι λες και το κάνουν επίτηδες δηλαδή.
Αλλά ο κύριος λόγος που μισώ τη βροχή είναι ο κύκλος του νερού. Σε περίπτωση που έχετε την πεποίθηση ότι η βροχή είναι τα δάκρυα του Θεού όταν κλαίει για την κατάντια του κόσμου μας που έχει απομακρυνθεί από την Εκκλησία, ακολουθούν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που πιθανότατα δε θα σας χρειαστούν πουθενά αλλά καλό είναι να μπορείτε να κάνετε τον έξυπνο πού και πού. Λοιπόν, σύμφωνα με τον κύκλο του νερού, το νερό από τις θάλασσες και τις λίμνες εξατμίζεται και ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό, όπου δημιουργούνται τα σύννεφα. Τα σύννεφα, όταν η θερμοκρασία πέσει αρκετά, υγροποιούνται και πέφτουν στα κεφάλια μας με τη μορφή της βροχής. Και τι μας το λες, θα μου πείτε. Σας το λέω για να συνειδητοποιήσετε ότι, ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή βρέχει πάνω μας Θερμαϊκό.

Τι μαλακίες κάθομαι και σας λέω τόση ώρα, ε; Είμαι εδώ πέρα, στην ασφάλεια του σπιτιού μου, με ηλεκτρικό ρεύμα, ίντερνετ κι απ'όλα, και κλαψομουνιάζω για δυο σταγονίτσες βροχή, και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήρθε η Σάντι και τους άλλαξε τα φώτα.
Η Νέα Υόρκη δεν έχει ρεύμα, το μετρό πλημμύρισε, δέντρα ξεριζώνονται, σχολεία κλείνουν, τα πάντα παραλύουν και ο κόσμος τρέχει στα σούπερ μάρκετ για να μαζέψει προμήθειες. Σας θυμίζει κάτι; Εμένα προσωπικά την Αθήνα κάθε χειμώνα.
Μισώ τη βροχή. Αλλά πιο πολύ μισώ το κρύο. Κι ακόμα περισσότερο τα κρυολογήματα, γιατί ο ανθρώπινος οργανισμός έχει καταφέρει να βρει τον ιδανικό τρόπο για να κρατάει τα μικρόβια μακριά: να μη σε αφήνει να αναπνεύσεις. Και μετά καταριέσαι το αδύναμο ανοσοποιητικό σου και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι από δω και μπρος θα τρως περισσότερα φρούτα. Αλλά, εδώ που τα λέμε, ποιος τρώει φρούτα όταν, αν ψάξεις αρκετά μέσα στο σπίτι, μπορείς να βρεις σοκολάτες;
Είμαι γκρινιάρης. Είναι αλήθεια. Είμαι ο πρώτος που θα το παραδεχτεί. Δεν μπορώ να ικανοποιηθώ με τίποτα.

Ευχαριστώ πολύ, Μικ Τζάγκερ, και τώρα πήγαινε να πεθάνεις όπως θα έπρεπε να είχες ήδη κάνει.
Μισώ τη βροχή. Αλλά πιο πολύ μισώ τη βλακεία του κόσμου. Διάβαζα σχόλια κάτω από ένα τραγούδι και αντί να ασχολούνται με το τραγούδι, ή με τη μουσική γενικότερα, ή ακόμα και με τον Μπίμπερ, έχουν στήσει μια παθιασμένη διαφωνία για το αν η σωστή ορθογραφία είναι humor ή humour. Μετά από αυτό νομίζω ότι μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει όταν ο Μπαράκ Ομπάμα (ή ο Μιτ Ρόμνεϊ, αν οι φίλοι μας τα ζώα οι Αμερικάνοι θεωρήσουν ότι ο Μπαράκ είναι αποτυχημένος επειδή δεν μπόρεσε να ελέγξει τον καιρό) θα ξεχάσει για άλλη μια φορά να κατεβάσει το καπάκι της τουαλέτας του Λευκού Οίκου.
Στο μεταξύ στην ΕΡΤ, τον σοβαρό και αμερόληπτο τηλεοπτικό σταθμό τον οποίο διευθύνει ο Αιμίλιος Λιάτσος (δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημά σας, εγώ δε βλέπω καμία απολύτως ασυμβατότητα στις δύο αυτές έννοιες, όπως δε βλέπω και καμία ασυμβατότητα στις έννοιες "Ελληνισμός" και "Χριστιανισμός" ή "1+1" και "3") περνούν τον καιρό τους πετσοκόβοντας αγγλικά σίριαλ επειδή δείχνουν παιδιά που δεν έγιναν άντρες να ερωτοτροπούν μεταξύ τους και απολύοντας δημοσιογράφους επειδή είχαν το θράσος να μη γλείψουν τον κώλο του Δένδια σαν όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους τους.
Είναι συγκινητικό να βλέπεις ότι τα λεφτά που δίνεις για να απολαύσεις ποιοτική τηλεόραση πιάνουν τόπο.
Είναι ακόμα πιο συγκινητικό να βλέπεις τον άνθρωπο που φιλοξένησε στα παράθυρα του δελτίου του την μεγάλη αυτή φυσιογνωμία της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας ονόματι Τζούλια Αλεξανδράτου να παραδίδει μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας στους αδαείς και θρασύτατους αυτούς που παρουσίαζαν το πρωινάδικο της ΕΡΤ.
Πρωινατζούδες.
Μισώ τις πρωινατζούδες.
Αλλά ακόμα περισσότερο μισώ τη βροχή.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας χτυπήσει κι εσάς ένας τυφώνας και πέσει το ίντερνετ και δεν μπορείτε να διαβάσετε τα αριστουργήματά μου.

30 σχόλια:

  1. Αυτό με τις κάλτσες με άγγιξε πιο πολύ απ όλα.
    Έχω ταξιδέψει με βρεγμένα παπούτσια και κατ επέκτασιν κάλτσες Θεσσαλονίκη Κωνσταντινούπολη οδικώς. Στα διαλείμματα που βγαίναμε έξω για τσιγάρο τουαλέττα κλπ οι κάλτσες δεν ήταν βρεγμένες, πάγωναν αμέσως μιας και η θερμοκρασία είχε πέσει κάτω απ το 0 (ειδικά εκεί στα σύνορα πρέπει να πλησίαζε το απόλυτο 0 -273°C για όσους δεν γνωρίζουν). Μόλις φτάσαμε μετά από πολλές ώρες στην Πόλη ήθελα να ακρωτηριάσω τα πόδια μου. Προτίμησα να πεταχτώ να αγοράσω στεγνά παπούτσια και κάλτσες.

    Εν κατακλείδι η βροχή μου αρέσει πολύ όταν δε χρειάζεται να βγω έξω και μου πλένει τ αμάξι

    Εν κατακλείδι 2 και ο Λιάτσος μου αρέσει πολύ γιατί είναι έγκριτος δημοσιογράφος και του ταιριάζει να μου πλύνει το αμάξι μια βροχερή μέρα του Νοέμβρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοβαρά, μεγάλο χάλι οι βρεγμένες κάλτσες. Ο Λιάτσος του ταιριάζει να μου πλύνει τ'αρχίδια μια βροχερή μέρα του Νοέμβρη.

      Διαγραφή
    2. όχι γιε μου, θα στα μαράνει, άστα άπλυτα καλύτερα

      Διαγραφή
  2. Να βλέπεις πρωινατζούδες επειδή σου κόλλησε το ίντερνετ, να έχει πουτσόκρυο, να βρέχει καταρρακτωδώς και να περνάει το νερό κάτω από την πόρτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμένα πάλι το μόνο που ΔΕ μου αρέσει στη βροχή είναι οι βρεγμένες κάλτσες.

    Περνάμε τώρα στη στήλη των διορθώσεων: με όλον τον αέρα, και τη γη που γυρίζει, και τη χρονική διαφορά από τότε που εξατμίστηκε το νερό μέχρι τότε που έπεσε, είναι μάλλον απίθανο να βρέχεσαι από το Θερμαϊκό, και δε με πείθεις ότι υπάρχουν χειρότερα. Από την άλλη, το καλοκαίρι πιθανότατα θα βρεθώ να κολυμπάω στο ocean city (ψάξε βίντεο στο γιουτουμπ), οπότε μπορεί και να με πείσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω, απλά ήθελα να κάνω εφέ. Λες και δηλαδή η θάλασσα που πέφτει πάνω μας ήταν λιγότερο μολυσμένη. Όλον τον πλανήτη μπουρδέλο τον έχουμε κάνει.

      Διαγραφή
  4. Αγαπώ τη βροχή. Αγαπώ το κρύο. Αγαπώ όταν βρέχει, ακόμα και όταν φυσάει. Αγαπώ τη βροχή είτε είμαι μέσα είτε έξω.

    Αγαπώ τη βροχή και γιατί έτσι δεν βγαίνουν ποδηλάτες που είναι πια μάστιγα στους δρόμους με πιο πολλά θύματα και από πυρηνική βόμβα.
    Αγαπώ το κρύο γιατί με κάνει να νιώθω πιο ζωντανή.

    Αγαπώ ακόμα και την υγρασία (προφανώς γιατί είμαι μόνο 23 και δεν έχω αρθριτικά).

    Αλλά τις πρωινατζούδες τις μισώ και εγώ.

    υγ. ρε γκρινιάρη Θωμά βγήκε μετά τη βροχή ένας ήλιος και έβαψε τα σύννεφα κόκκινα και κάνανε αντίθεση με τον σκούρο μπλε ουρανό από πίσω και μέχρι και εγώ χαμογέλασα ρε που θα γεράσεις και δεν θα το καταλάβεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δίδαγμα είναι ότι α) δεν μπορούν σε όλους να αρέσουν τα ίδια πράγματα και β) διάβαζα φυσική και δεν μπορούσα να δω τον ήλιο και τα σύννεφα.

      Διαγραφή
    2. Τι φταιμε παλι οι ποδηλατες;

      Διαγραφή
    3. Φταίτε γιατί το λέει η Βίκυ. Εγώ βασικά δεν ξέρω.

      Διαγραφή
    4. Α, εντάξει τότε!

      Διαγραφή
    5. Φταίτε γιατί κάθε φορά που τολμώ να βγω στην πόλη (δηλαδή κάθε 4 χρόνια και μόνο με ανάδρομο Ερμή), είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποιος ποδηλάτης θα παραβιάσει κόκκινο για αυτοκίνητα, πράσινο για πεζούς και θα με χτυπήσει ενώ περνώ διάβαση, και όλα αυτά μαζεμένα.

      Κάθε φορά όμως.
      Μα κάθε.

      Δεν ξέρω φίλε ποδηλάτη σε τι καθεστώς κινείστε, αν ακολουθείτε τους σηματοδότες για αυτοκίνητα ή πεζούς ή ό,τι σας βολεύει εκείνη τη στιγμή (πράγμα που έχει καταστήσει αδύνατον να καταλάβω τι ακολουθείτε), είστε πρώτα εσείς υποχρεωμένοι να προσέχετε μη χτυπήσετε πεζό, και μετά εγώ. Πόσο μάλλον ενώ περνώ διάβαση με πράσινο για τους πεζούς.

      Πολλές φορές έχει τύχει να με χτυπήσει ποδηλάτης, οπότε μπαρδόν, φταίτε.

      Αν και η εξήγηση του Θωμά έφτανε. Εύγε παιδί μου! Χαλάλι η σημαία!

      Διαγραφή
    6. Α, θα συμφωνησω μαζι σου, εγώ επειδη είμαι οδηγός 20 χρόνια ξέρω πολύ καλά τον ΚΟΚ και φυσικά και τον ακολουθώ για τη δική μου ασφάλεια και των υπολοίπων...

      Διαγραφή
    7. Εμ, τι, μπρίκια κολλάμε;

      Διαγραφή
    8. Πάσο τότε. Πάντα πίστευα ότι κάποιος πρέπει να έχει γνώση και των άλλων οχημάτων, για καλό δικό του και των άλλων.

      θωμάς το καμάρι του κέντρου.

      Διαγραφή
  5. Για τη βροχή τα'χω πει τα ξέρεις.
    Αυτό με τη Σάντυ πάντως, το παρακολουθώ με τη χαμογελαστή απάθεια που παρακολουθούσα το υπερθέαμα 9-11.
    Αλλά οκ, ξέρω κι άνθρωπο που έπαιζε το πουλί του κι έβλεπε τους πύργους να πέφτουν..
    Έτσι είναι φίλε.. όταν έχεις γαμήσει τον πλανήτη ολόκληρο, μετά κάτσε να τα λουστείς τα κατορθώματά σου. Ειδικά άμα είσαι κι αμερικλάνος, μη σου πω πήγαινες γυρεύοντας! Τι, μόνο στις Αϊτές θα σκυλοπνίγονται επειδή εσύ δε μπορείς να πάς για ψώνια με τίποτα λιγότερο από 3000cc;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το global warming είναι ένα ψέμα. Η Σάντυ προκλήθηκε από τους εξωγήινους.

      Διαγραφή
    2. Από την μυστική τεχνολογία ελέγχου του καιρού προκλήθηκε.
      Εχει ο Πούτιν ένα τέτοιο μαρτζαφλάρι, τα λέει ο Λιακόπουλος...

      Διαγραφή
    3. Τα λέει, αλλά ποιος τον ακούει;

      Διαγραφή
  6. Καθόλου ρομάντικ δηλαδή; Μα καθόλου;
    Αν είσαι στη ζέστη, με ιντερνετ και τζάκι (και θέρμανση) κι ανοίγεις τα παράθυα κι ακούς τη βροχή και τους κεραυνούς;
    Αν είσαι σε αυτοκίνητο και ψιλοβρέχει;
    Αν είσαι αποκλεισμένος σε νησί με τον έρωτα της ζωής σου;
    Αν μόλις αγόρασες τις ωραιότερες γαλότσες και περπατάς Άνοιξη με ψιλοβρόχι σε μεγάλο πάρκο παλατιού;
    Αν είσαι μέσα στη θάλασσα, Σεπτέμβριο με κουφόβραση και πέφτουν βαριές ζεστές σταγόνες;
    Ούτε τότε;
    (οι ανωτέρω είναι από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου- κι όχι πως δεν έχω κι από τις άλλες με περαστικό αυτοκίνητο που περνά από λακούβα πλάι μου, αλλά...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς ο ρομαντικός μέσα μου πέθανε στο ίδιο αεροπορικό με τον Τζάμπα. Αλλά μια από αυτές τις μέρες μπορεί να του κάνω μνημόσυνο.

      Διαγραφή
    2. Wait, what? Ωραιότερες ως επιθετικός προσδιορισμός σε γαλότσες; Αυτό είναι τόσο γελοίο όσο το "Η Δανία του νότου"!

      Διαγραφή
    3. Υποθέτω ότι είναι κάτι σαν το "η καλύτερη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος".

      Διαγραφή
  7. Αγαπώ τη βροχή. Αγαπώ να κρατάω μεγάλη ομπρέλα στη βροχή.Αγαπώ να φοράω γαλότσες στη βροχή...

    Τι κρίμα όμως που οι γαλότσες δεν είναι κατάλληλες για το Business Environment και έτσι εγώ κάθε φορά που βρέχει πλατσουρίζω σε λασπόνερα με μπαλαρίνες.. Τι κρίμα που κάθε φορά που βρέχει, εγώ δεν κρατάω ομπρέλα...

    Συμπέρασμ:Αγαπώ τη βροχή υπό προυποθέσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά είμαι μόνος σε έναν κόσμο βροχόφιλων;

      Διαγραφή
    2. Οκ, αυτό ήταν το καλύτερο σχόλιο απ'όλα Thomas!
      Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

      Διαγραφή
  8. Οι «βροχόφιλοι» είναι παντού,ζουν ανάμεσά μας και συνήθως είναι ρομαντικές ψυχές,που «τη βρίσκουν» να κοιτάνε τις σταγόνες στο τζάμι.

    Ούτε εμένα μ' αρέσει η βροχή.Το κρύο μ' αρέσει.
    Είσαι τυχερός που μένεις Θεσσαλονίκη,γιατί Αθήνα με λεπτό ζακετάκι ήμουνα πάλι,Νοέμβρη μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.