Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Αχ, έρωτας!

Αν είχα γκόμενα, τώρα, πρώτον, δε θα ήμουν εδώ, και δεύτερον, αυτή η εγγραφή θα ήταν γεμάτη ζουζουνιάρικες αναφορές, γελοία υποκοριστικά, καρδούλες σε κάθε χρώμα και μέγεθος, μελωμένα "Τζούλια" (και όπου Τζούλια συμπληρώστε όνομα γκόμενας) και περισσότερη αηδία από όση θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει το κορμί της Μαριάννας Ντούβλη.
Αλλά δεν έχω γκόμενα.
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι και ο χειρότερος σεξομανής, κυνικός, αθεράπευτα σαρκαστικός και βρωμιάρης άντρας (όχι, δε λέω για το Μένιππο του Ουκ αν Λάβοις, αλλά για το 99% του ελληνικού ανδρικού πληθυσμού) μόλις βρει αυτό που στην κοινή νεοελληνική λέμε soulmate αλλάζει point of view κατά 180 μοίρες.
Οι καρδούλες από σύμβολο της γυναικείας ανωριμότητας, της θαυμάστριας του Justin Bieber, της χαζογκόμενας και του "ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!", γίνονται κάτι το χαριτωμένο, το υπέροχο, το σύμβολο του έρωτα, του ψυχικού δεσίματος μεταξύ των ζευγαριών και της μαλακίας που μας δέρνει (αυτό το τελευταίο είναι δική μου προσθήκη).
Βλέπεις σοβαρούς κατά τα άλλα ανθρώπους να αλληλοαποκαλούνται με αποτρόπαια, χυδαία, απαίσια, τρισάθλια, σατανικά και προσθέστε προσβλητικά επίθετα κατά βούλησιν παρατσούκλια όπως "Τζουτζουκάκι μου", "Μπαρμπουνάκι μου", "Χαζοαγαπουλίνι", και το χειρότερο όλων των εποχών "Τζουτζουμπρούτζου".
Βλέπεις άντρες να προσπαθούν απεγνωσμένα να κρύψουν τη δυστυχία, την απόγνωση και το "πάρτε με από δω" την ώρα που κρατάνε το χέρι της γκόμενας και προσπαθούν να μην αυτοκτονήσουν με τα πατατάκια στη θέα του αρχιφλώρου που παριστάνει το vegetarian βρικόλακα.
Και λες, γιατί;
Τι λόγο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για να υποβάλει τον εαυτό του σε τέτοιου είδους εξευτελισμό και βασανιστήρια;
Αν θυμηθείτε ίσως λίγο την λέξη με τα τρία γράμματα που αρχίζει από Σ και τελειώνει σε -εξ τότε μάλλον απαντήσατε στην ερώτησή σας.
Ψυχικό δέσιμο; Πού είναι αυτό; Μετά από μακριά έρευνα που διήρκεσε περίπου όσο το ρεφρέν του Thriller του μεγάλου ενός Michael Jackson, κατέληξα στο επιστημονικό συμπέρασμα ότι το πάτησε το τρένο.
Μέχρι εδώ βέβαια τα πράγματα είναι νορμάλ.
Σήμερα, όμως, είναι η μέρα.
Η μέρα που τα απανταχού ζαχαροπλαστεία, ανθοπωλεία και αρκουδακοκαρδουλοσαχλαμαροπωλεία τρίβουν τα χέρια τους λόγω της κατακόρυφης αύξησης των πωλήσεων.
Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Του προστάτη των ερωτευμένων.
Μη χέσω.
Τώρα η θρησκευτική πλευρά του θέματος και το κατά πόσον ο Βαλεντίνος είναι ορθόδοξος άγιος ή όχι με αφήνει παγερά αδιάφορο καθώς στην υπόληψή μου ο Χριστιανισμός βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο Λαζόπουλο και την Τατιάνα-σκοτώστε με με τους πιο βίαιους τρόπους που μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό-Στεφανίδου.
Γι αυτό λοιπόν θα δω τις κοινωνικές προεκτάσεις του θέματος.
Όπως είναι ευρέως γνωστό, η σημερινή γυναικεία ψυχοσύνθεση είναι δημιούργημα της Cosmo. Βλέπετε, κάποτε η γυναίκα ήταν υποχείριο του άντρα. Μετά όμως οι γυναίκες απέκτησαν δικαιώματα. Και τη γυναίκα με δύο πράγματα δεν πρέπει να την εμπιστεύεσαι: με αυτοκίνητα και με δικαιώματα. 
Η γυναίκα είναι εκδικητικό ον. Φήμες λένε ότι ο Τρωικός Πόλεμος δεν έγινε επειδή ο Πάρις έκλεψε την Ελένη, αλλά επειδή μία σκρόφα Τρωάς πήγε να φάει το Μενέλαο. Βέβαια αυτές οι φήμες μόλις βγήκαν από το μυαλό μου, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ιστορικότητά τους.
Έτσι λοιπόν κάποιες γυναίκες σκέφτηκαν: "Τώρα που απαλλαχτήκαμε από την καταπίεσή τους, πώς θα εκδικηθούμε που μας είχαν τόσες χιλιετίες στην απέξω;". Και τότε κάποια που πολύ θα ήθελα να μπορούσα να γυρίσω στο χρόνο και να σκοτώσω πρότεινε: "Να δημιουργήσουμε με τη βοήθεια των μέσων το πρότυπο του τέλειου άντρα, το οποίο εκ των πραγμάτων θα είναι αδύνατο να εκπληρωθεί, και μετά να τους φορτώνουμε ενοχές που δεν μπορούν να το εκπληρώσουν, και αυτοί για να απαλλαγούν από τις ενοχές θα μας αγοράζουν πράγματα!"
Κι έτσι έγινε.
Από τότε, όποια διαβάζει την Cosmo και άλλα τέτοια έντυπα που δεν αξίζουν ούτε για ανακυκλώσιμο υλικό, βάζει το boyfriend σε ένα τριπάκι ανασφάλειας, αγώνα δρόμου για να την κρατάνε ευχαριστημένη και αγοράς αντικειμενικά άχρηστων πραγμάτων όπως λουλούδια και αρκουδάκια.
Και ο Βαλεντίνος πού κολλάει;
Μα, είναι η μέρα των ερωτευμένων!
Πώς λέμε "Παγκόσμια μέρα κατά του Aids" ένα πράγμα; Αυτό.
Ο έρως, το πιο ωραίο συναίσθημα στον κόσμο, δε θα έπρεπε να έχει μία δική του παγκόσμια μέρα; 
Και φυσικά, οι κωλοφυλλάδες διδάσκουν ότι ο Βαλεντίνος είναι μία μέρα που γιορτάζουν τα ζευγάρια. Ε, και γιορτή χωρίς λουλούδια, σοκολατάκια, τραπεζώματα και διακοσάρια να φεύγουν από την πιστωτική που έβγαλες για να ξεπληρώσεις το δάνειο που πήρες για να πληρώσεις τα χρέη από τις παλιές πιστωτικές σου γίνεται; Δε γίνεται!
Εκεί θέλω να καταλήξω.
Φυσικά, τα σαχλομίντια προωθούν αυτή την κατάσταση. Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι. Οι γυναίκες ικανοποιούν τη ματαιοδοξία, την αλαζονεία και την εκδίκησή τους, οι ανθοπώληδες και οι ζαχαροπλάστες βγάζουν τα λεφτά της χρονιάς, τα εστιατόρια δεν προλαβαίνουν να κάνουν κρατήσεις και τα κοσμηματοπωλεία χτυπάνε κόκκινο.
Βέβαια, σε κάθε υπόθεση υπάρχει και ο μαλάκας.
Ο μαλάκας της υπόθεσης εδώ είναι ο άντρας. Όπως βέβαια γίνεται συνήθως με όλες τις μεγάλες διαπροσωπικές ιστορίες, έτσι κι εδώ για ό,τι γίνει ο μόνος που φέρει ευθύνη είναι ο άντρας.
Τι πάει να πει δεν πρόλαβες να μου πάρεις σκουλαρίκια; Τι; Σιγά μη σε πιστέψω ότι έκανες απλήρωτες υπερωρίες για να μη σε απολύσει ο Σκληροκάρδογλου! Πάλι με αυτά τα ρεμάλια ήσουν και κοπροσκύλιαζες! Χαμένε, δεν μπορούμε ούτε μια ρομαντική στιγμή να περάσουμε κι όλα αυτά εξαιτίας σου; (ακολουθεί κλάμα, απειλές χωρισμού, απειλές για επιστροφή στη μαμά (που είναι χειρότερες), τρίωρος μονόλογος αναφιλητών με μικρές διακοπές για βρίσιμο άντρα και τελικά συγχώρεση αφού ο άντρας έχει ξεριζώσει ολόκληρη την Ολλανδία σε ανθοδέσμες).
Και φυσικά τι να πεις, κύριος; Σε παίρνει να πεις τίποτα; Το βουλώνεις και αυτό είναι όλο! Γιατί την έχεις ανάγκη, όσο κι αν το παίζεις στους κολλητούς σου ιστορία και "σιγά μωρέ, η Σούλα μια ξεπέτα είναι, ούτε που θα στενοχωρηθώ αν σηκωθεί και φύγει μια μέρα".
Κατά βάθος κι αυτή σε έχει ανάγκη. Αλλά βλέπεις, αυτή η κοινωνία που ζούμε δεν είναι πλασμένη για πραγματικά συναισθήματα, αλλά για τις δήθεν θεωρίες των περιοδικών...
Είμαι ο κυνικός, αντι-Βαλεντινιστής, πολέμιος του σαχλοέρωτα των περιοδικών Thomas the Barbarian και μόλις τελείωσα.

11 σχόλια:

  1. Πρώτον, συμφωνώ, οι χαζοί άντρες και οι χαζές γυναίκες φέρονται όπως ακριβώς περιγράφεις. Και, δεύτερον, έρωτας είναι και να είσαι καψούρης και να τρως χυλόπιτα κι ας μην έχεις σταυρώσει γκόμενο/α, γιατί τουλάχιστον ξέρεις τι σου γίνεται, ενώ οι σαχλές συμβιβαστικές σχέσεις στηρίζονται μόνο στη λέξη με τα τρία γράμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν εξαιρέσω το σημείο με τα αυτοκίνητα (προσωπικός κάλλος) συμφωνώ και τυπώνω Thomas the Barbarian σε φεϊγ-βολάν..
    Οφείλω όμως να σπαμάρω για να σου δείξω το "δώρο" που έκανα στον άντρα του αγίου ανήμερα, σε ένα blog που μάλλον δεν έχεις πάρει χαμπάρι..

    http://enastagrigora.blogspot.com/2011/02/blog-post_9244.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που λες το έχω βιώσει...
    Ρε Έφη, δεν εννοώ όλες! Όσο για το φέιγ-βολάν, τζάμπα λεφτά και το πιθανότερο είναι να καταλήξουν στα σκουπίδια...
    Ωραία δώρα κάνεις (να θυμηθώ να σε καλέσω στο γάμο μου). Τέλος, σε ό,τι έχει να κάνει με σπαμάρισμα, θυμάμαι είχα επτά σχόλια στην εγγραφή μου για το μετρό της Θεσσαλονίκης και τα πέντε ήταν διαφημιστικά για ένα Hellas Live Chat ή κάτι τέτοιο βαριέμαι να ψάχνω...μη με λες τώρα για σπαμάρισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και πόσο θα αντέξουμε ακόμα;
    Ήδη έχουμε κάνει πίσω σε πολλά θέματα (αφού είμαστε και θα είμαστε όλοι γουρούνια)ότι και να κάνουμε πάντα ζητάνε περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσο πίσω και να πάμε, οι γυναίκες θα βλέπουν κι άλλο χώρο για πίσω...στο τέλος θα ζητήσουν και προίκα! Είπαμε, ισότητα, αλλά αυτές πια παραείναι ίσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλά, πλάκα με κάνεις; Εδώ λέμε κράζω τα ίδια με σένα, κάνω "δώρο" που όμοιό του δεν παίζει, και γελάει και στο χέσιμο ο ψηλός! Στο γάμο σου θα προσπαθήσω να ξηλωθώ λίιιιγο παραπάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και επαναλαμβάνω...δεν εννοώ όλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διακρίνω μία κάποια δυσαρέσκεια με τη δυσαρέσκειά μου προς τα χαζοχαρούμενα ζευγαράκια ή είναι ιδέα μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Dildo on the run12/7/11 22:59

    Φιλτατε, ο αυθεντικα κυνικος και σαρκαστικος ανθρωπος δε θα πεσει σε τοσο χαμηλα και σιχαμερα επιπεδα. Μπορει να μαλακωσει λιγακι (εκτος κι αν ειναι η μονιμη πλατωνικη φαντασιωση μου που κατεχει το ονομα σπιτι, στ' αγγλικα) αλλα θα συνεχισει να ειναι ετη φωτος μακρυα απο τα αγαπουλινια και τα τζαστινμπιμπερικά.

    (γιατι εχεις 2 μπλογκς για την ιδια δουλεια, και μαλιστα με το ιδιο ονομα; ισως εισαι ο πρωτος στα χρονικα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βασικά είχα ξεκινήσει με το άλλο πριν από δύο χρόνια, αλλά στο ενδιάμεσο άνοιξα αυτό και το άλλο το παραμέλησα ελαφρώς έως βαρέως, βασικά το έχω μόνο για να γράφω για μουσική, τηλεόραση και κινηματογράφο, αλλά σήμερα δεν αξίζει πλέον να γράφεις για αυτά τα θέματα.
    Αυτό που λες είναι κάπως παρήγορο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.