Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Έλα, δε θέλω μιζέριες!

Ξέρω ότι θα απογοητευτείτε στο άκουσμα αυτής της συνταρακτικής είδησης, αλλά πίσω από τον ακούραστο τεχνίτη της κοτσάνας που λέγεται Thomas the Barbarian κρύβεται ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος. Σας δίνω τρία δευτερόλεπτα για να βάλετε τη γάτα σας να κλαίει και επανερχόμαστε.
Ως απλός και καθημερινός άνθρωπος, λοιπόν, έχω περάσει κι εγώ μερικές περιόδους που όλα και όλοι μου την έδιναν και ήθελα να βουτήξω ένα Καλάσνικοφ και να καθαρίσω όποιον βρω μπροστά μου. Αλλά δεν το έκανα. Αφενός, μεν, γιατί αν το έκανα θα κατέληγα στη φυλακή όπου και θα μου γινόταν ο κώλος σουρωτήρι και κάτι τέτοιο δεν το επιθυμώ.
Αφετέρου, δε, το φιλοσόφησα, γιατί μπορεί να είμαι απλός και καθημερινός άνθρωπος, αλλά έχω και 150 IQ. Και τι διαπίστωσα; Ότι δεν αξίζει τον κόπο. Ότι δεν ήρθαμε στη ζωή για να κλαίμε. Ότι η ζωή είναι ωραία ρε γαμώτο!
Πάω στοίχημα ότι τώρα μέσα σας θα λέτε "Αυτός βρήκε γκόμενα". Δεν είναι έτσι, αγαπητοί φίλοι. Παρ'όλο που φαίνομαι σαν ένας μισάνθρωπος, που γκρινιάζει μόνο και μόνο για τη γκρίνια, στην πραγματικότητα αγαπάω όλο τον κόσμο. Αγαπάω τα πουλιά, τα λουλούδια, τη φύση, τα παιδάκια, τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού το πρωί και τη Μπιγιονσού. Ο Χριστός μας αγαπάει.
ΟΚ. Το γάμησα.
Επανερχόμαστε. Το θέμα μας είναι η κλάψα. Αν το σκεφτείς αρκετά, τίποτα δεν είναι αρκετά σοβαρό για να κλειδώνεσαι μέσα στο δωμάτιό σου, να κοιτάς το ταβάνι, να κλαις σαν δεκαπεντάχρονο κοριτσάκι που ο αδερφός της της έφαγε το γκόμενο και να τρως υπερβολικές ποσότητες παγωτού.
Εκτός βέβαια από το θάνατο. Εκεί πάω πάσο. Αν και εδώ υπάρχει ένα παράδοξο. Γιατί οι Έλληνες, των οποίων ως γνωστόν το 98% είναι Χριστιανοί, κλαίνε και οδύρονται όταν πεθάνει κάποιος; Αφού ξέρουν ότι θα πάει δίπλα στο μπαμπάκα του Τζίζα και θα είναι ευτυχισμένος. Εκτός βέβαια και αν βαθιά μέσα τους έχουν καταλάβει ότι η θρησκεία τους λέει βλακείες και ότι μετά το θάνατο μας τρώνε τα σκουλήκια.
Τέλος πάντων. Δε θέλω να ασχοληθώ ΚΑΙ σήμερα με τους Χριστιανούς, γιατί θα με λέτε άθεο και ασεβή και άθεο και βλάσφημο και άθεο και άπιστο και αμαρτωλό. Και άθεο. 
Για κάποιο λόγο, όμως, οι Έλληνες έχουν καταλάβει στραβά το ρητό που λέει "Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" και το έχουν ανάγει σε "Το κλαψομουνίζειν εστί φιλοσοφείν".
Βασικά, βέβαια, ούτε το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Το σωστό είναι "Το κωλοβαρείν εστί φιλοσοφείν". Οι αρχαίοι Αθηναίοι, που λέτε, δεν είχαν να κάνουν τίποτα, γιατί όλες τους τις δουλειές τις κάνανε οι δούλοι. Και προκειμένου να μη βαριούνται, γιατί το τάβλι δεν είχε εφευρεθεί ακόμα, το ρίξανε στη φιλοσοφία και στο "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα".
Αλλά τέλος πάντων. Οι Έλληνες, όπως πήγαινα να πω αλλά για άλλη μια φορά με διακόψατε και αυτό δεν είναι καθόλου σωστό αλλά εγώ τα κρατάω αυτά και θα περάσουμε ωραία, αρέσκονται στο να γκρινιάζουν ασταμάτητα.
Αλλά, όπως είπαμε και πριν, εκτός αν έχει πεθάνει κανείς, δεν έχεις λόγο να γκρινιάζεις. Προσοχή: αυτό δεν πρέπει να παρερμηνευτεί, γιατί σε όλη τη γη κάθε δευτερόλεπτο πεθαίνουν εκατοντάδες άτομα και μπορεί να το εκμεταλλευτεί ο κλαψιάρης για να κλαίει συνέχεια.
Ειδικά τώρα που, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις που κράτησαν την Ελλάδα σε αγωνία για μέρες ολόκληρες, ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ! Αν δεν αξίζει αυτό το γεγονός τριήμερο πανηγύρι στο Σύνταγμα, τότε δεν ξέρω τι αξίζει.
Μερικοί κλαίνε επειδή δεν τους φτάνουν τα λεφτά ή απολύθηκαν. Το κακό είναι, ότι στο 99% των περιπτώσεων φταίνε αυτοί οι ίδιοι. Αν είχαν φροντίσει να κάνουν μια καβάντζα αν και σε περίπτωση που έρθουν δύσκολες μέρες (οι οποίες ήταν σίγουρο ότι θα έρθουν, γιατί κάθε φορά που τα πράγματα φαίνονται να πάνε καλά σε αυτή τη χώρα τελικά γαμιέται ο Δίας), θα ήταν τώρα μια χαρά και δε θα χρειαζόταν να μυξοκλαίνε.
Και τι πάει να πει, εδώ που τα λέμε, "δε μου φτάνουν τα λεφτά"; Ποιος είσαι ρε φίλε, ο Stan featuring Going Through? Τα λεφτά φτάνουν και παραφτάνουν. Αν σταματήσεις να πίνεις πέντε ευρώ καφέ, αν κόψεις το ένα από τα εικοσιοκτώ πακέτα τσιγάρα που καπνίζεις κάθε μέρα γιατί νομίζεις ότι είσαι μάγκας και αν καταδεχθεί πού και πού η βασιλική κωλάρα σου να κάθεται στο κάθισμα του λεωφορείου, θα δεις πώς θα σου φτάνουν τα λεφτά.
Γιατί πάντα συμβαίνει και αυτοί που γκρινιάζουν σήμερα δεν είναι αυτοί που χθες προνόησαν, αλλά αυτοί που χθες έβαζαν γραμμάτια για να πάρουν BMW και έπαιρναν τα διακοποδάνεια, τα σουβλακοδάνεια, τα κωλοχαρτοδάνεια και δεν ξέρω εγώ τι άλλα δάνεια για να το παίξουν με ξένο κώλο πούστηδες.
Γκρινιάζω όμως. Γκρινιάζω επικίνδυνα. Για κάτσε να γυρίσω το διακόπτη γκρίνιας. Όπα. Λάθος. Μου πέταξε Μπλε Οθόνη του Θανάτου. Control-alt-delete. Ντάξει, έκλεισε. Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι δε χρειάζεται να ξοδεύουμε τα αμέτρητα λεφτά για να περάσουμε καλά.
Το σουβλάκι έχει δυόμισι ευρώ και η μπίρα απ'το περίπτερο ενάμισι. Κι άλλο ενάμισι το εισιτήριο για το λεωφορείο. Για δύο άτομα φτάνουμε στα έντεκα ευρώ. Το να υπολογίσετε πόσα ευρώ θα γλιτώσετε αν το κάνετε αυτό αντί να πάρετε το αυτοκίνητο, μαζί με όλα τα διόδια της Αττικής οδού και τη βενζίνη στο 1,70, και ανοίξετε τις σαμπάνιες στο Μποτρίνι, αφήνεται σαν άσκηση για το σπίτι.
Δεν έχεις λεφτά για θέρμανση; Κανένα πρόβλημα! Το κρύο σφίγγει το δέρμα. Άλλωστε, σε κάθε ελληνικό σπίτι που σέβεται τον εαυτό του υπάρχουν τριακόσιες πενήντα μπλούζες, ογδόντα πουλόβερ και εκατόν σαράντα οκτώ κουβέρτες. Κι αν πια κρυώνετε τόσο πολύ, φωνάξτε τη γκόμενα απ'το σπίτι για να ζεσταθείτε με το γνωστό τρόπο. Κρύο-καιρός για δύο δε λένε;
Κι αν με παρατήσει η γκόμενα ρε Τομ εγώ τι κάνω; Σιγά μην κλάψεις, σιγά μη φοβηθείς, φίλε μου. Οι γυναίκες πάνω στη γη είναι ελαφρώς περισσότερες από τους άντρες ήτοι κάτι παραπάνω από τριάμισι δισεκατομμύρια. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι μόλις το δέκα τοις εκατό αυτών βλέπεται, γιατί είσαι και ψωνάρα και μου θες και τη Μέγκαν Φοξ για γκόμενα, αυτό μας κάνει τριακόσια πενήντα εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο που περιμένουν την τεράστια ανδρική σου υπερηφάνεια να προσγειωθεί με φόρα ανάμεσα στα πόδια τους.
Ναι, αλλά εγώ είμαι χοντρός, σπυριάρης και βλέπω άνιμε. Καμία γκόμενα δε θα μου κάτσει. Κι αν ακόμη είναι έτσι, φίλε μου, το ίντερνετ βρωμάει από τσόντες. Όπως λέει κι η λαϊκή μούσα, αν πετύχει η μαλακία τύφλα να'χει το γαμήσι. Κι αν δεν πετύχει η μαλακία, εδώ είμαστε, ξαναπροσπαθείς. Κι αν είσαι και χριστιανικών αντιλήψεων ότι το σπέρμα δεν κάνει να πάει χαμένο, το μαζεύεις σε ένα κυπελλάκι, το πας στην τοπική τράπεζα σπέρματος και κάνεις καλό στην ανθρωπότητα. Και πληρώνεσαι για να την παίζεις.
Ακόμη κλαψουρίζεις; Να, δεν θέλω να κλαψουρίζω, αλλά αυτό εκεί το κακό παιδάκι με κοροϊδεύει/μου σπάει τα νεύρα/μου έφαγε τη γκόμενα/με κρέμασε στο γάντζο από το σώβρακο, κι εγώ θα το πω στη μαμά μου.
Δε χρειάζεται να το πεις στη μαμά σου. Η φύση μας προίκισε με μία συσκευή που παίζει το ρόλο εξωτερικής μνήμης ραμ. Τα αρχίδια. Τα γράφεις όλα εκεί και μετά από λίγο σβήνουν. Κι αν ακόμη τόσο πια σου τη δίνει που δεν μπορείς να τον γράψεις, τι να σου πω. Πήγαινε σκάσε του τα λάστιχα, ρίξ'του βιτριόλι στις γλάστρες με τα χασισόδεντρα, κάψε τη συλλογή με πορνοπεριοδικά που έχει συναισθηματική αξία γιατί του την κληροδότησε ο πατέρας του, αντικατάστησε τη μαγιονέζα στο σάντουίτς του με ένα άλλο παρομοίου χρώματος και υφής υγρό, μόνο μη μας τα πρήζεις.
Αυτά, και να προσέχετε μην ζητήσει το ΔΝΤ και τη δική σας υπογραφή για το κούρεμα.

9 σχόλια:

  1. Συμφωνώ μαζί σου, οι άνθρωποι κλαίνε και για τα πιο ασήμαντα. Εγώ πιστεύω ότι το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να κλαις είναι η υγεία, όλα τα άλλα λύνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κι αυτό καμιά φορά σχετικό είναι, γιατί από κάποιο σημείο πρέπει να αφήνεις τα κλάματα και να σηκώσεις το κεφάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό είναι το νόημα. Υγεία να έχουμε κι όλα τα άλλα λύνονται. Και αν κάνουμε ολόκληρη φασαρία για μαλακίες, θα πάθουν τα νεύρα μας και ούτε υγεία δε θα έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κλάψα πουλάει. Η μίρλα. Η μιζέρια. Η γκρίνια. Ακόμα κι αν δεν αξίζει ή δεν ταιριάζει να βάλεις mode κλάψας δεν κολλάμε. Το βάζουμε.

    Για το κρύο που λες, θυμάμαι έναν φίλο μου, με 38 πυρετό, να φοράει σορτσάκι και κοντομάνικο μέσα στο σπίτι, έξω να έχει 8 βαθμούς και να λέει στην μάνα του: ''Μάνα κρυώνω''. Τον άκουσα και τον πήες ο διαόλος. Τα ίδια βλέπω συνέχεια. Μιλάω στο τηλέφωνο με μια φίλη και μου λέει κρυώνω. Της λέω ντύσουν. Μου λέει φοράω ένα ροζ ζακετάκι. Τι ροζ και μαλακίες; Βάλε εκεί μια χοντρή ζακετούμπα να ζεσταθεί το κοκκάλι σου κι ας είναι και μαύρη σαν την φάτσα του Καζαμπούμπου.

    Τα είπα και ξαλάφρωσα. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτή την κλάψα δεν την αντέχω.
    Εχω ζευγάρι φιλικό που παίρνουν συντάξεις αξιοπρεπές χωρίς παιδιά μόνο με γατιά και κλέγονται σε μένα 4μελή οικογένεια μ'ενα άτομο που δουλεύει και 3άνεργους χώρια οι γάτες και ο σκύλος.
    Μου φαίνεται ότι το'χουν για γούρι μερικοί αλλιώς δεν εξηγήται!

    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. .......στην αρχή με κοψοχόλιασες, γιατί νόμιζα ότι θα ανήγγειλες ότι κλείνεις το μπλογκ......α να μου χαθείς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και που να επεκτεινόμουν στους γκρινιάρηδες του δικού σου πεδίου...αυτούς που φάγανε λάχανο τον Τσιώλη ας πούμε.
    Μου μάθανε τώρα όλοι να θέλουν εικοσιπέντε βαθμούς θερμοκρασία. Να μην κυκλοφορείς με το ξώβυζο για να μην κρυώνεις. Στα διάλα.
    Μπορεί να το κάνουνε και ως τελετουργικό της θρησκείας τους. Τα φιλιά υπάρχει λόγος που είναι θαλασσινά; Όχι, γιατί είναι και φουρτουνιασμένη η θάλασσα.
    Εγώ να το κλείσω; Are you talking to me? Ποτέ! Ποτέ! Θα φτάσω ογδόντα χρονών και θα γράφω για την κατάσταση στα γηροκομεία και τις καθυστερήσεις στο ΙΚΑ. Αν δε βελτιωθούν στα επόμενα εξήντα χρόνια, που δε θα βελτιωθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν περνούσες και καμιά βόλτα απ'το χώρο μου δεν θα ρώταγες:))
    Εσύ μην τα πιάσεις πάλι τα σημερινά πάρε αυτά της ανάρτησης:λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έπρεπε να σ'έχω από μια μεριά στη στάση με τον κάγκουρα να συνοδεύει το ημίγυμνο που έτρεμε γενικά, και πάθαινε ηλεκτροσόκ, όταν ο έτσι την άγγιζε με κρύα χέρια. Ήθελα να τη βαρέσω μέχρι να πάρει βγάλουν τα χέρια μου σπίθες τη μαλάκω!

    Κοίτα, ειδικότερα για την κλάψα, είναι ελληνικό χαρακτηριστικό κι αυτό. Εμένα μου σκάνε στη δουλειά και κλαίγονται σαν τις χήρες στο κρεββάτι, που δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι για.. 4-5 ακίνητα από τα οποία παίρνουν ενοίκια. Ε ΑΝΤΕ ΨΟΦΑ στην τελική!
    Δε με χαλάει καθόλου η φάση που περνάμε Θωμάκο. Ούτε το μυξόκλαμα και η drama-queenίαση. Τα περνάω ντούκου.
    Δε θα κοπεί η ζωή μας. Η δανεικές πολυτέλειες θα κοπούν. Όσοι μάθανε στα λίγα, θα σταθούν όρθιοι, κι όσοι δε φοβούνται τη δουλειά θα βρουν κάπως να την παλέψουν.
    Να λυπάσαι αυτούς που σπύριαζε ο κώλος τους να τρώνε από τα έτοιμα. Όσες μάθανε με δυο φορές τη βδομάδα κομμωτήριο, είναι που θα πεινάσουν πιο σφόδρα.
    Και κάτι που παρατήρησα πρόσφατα..
    Ο κόσμος κάνει οικονομία στο ρεύμα, όταν είναι να ανάψει θερμοσίφωνα. Αλλά στη σόμπα, όχι. Ζεστά να'μαστε, κι ας πιάσει η αφαλός μυζήθρα!
    Συμπερασματικά: Που πα ρε Κίτσο με το νύχι μές στο γράσσο, που μου θες και BMW.. Το χνώτο σου βρωμάει πείνα ΡΕΕΕΕΕΕΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το κακό είναι ότι το πέρασμα ντούκου είναι σε κάποιες περιστάσεις από πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Κατά τα άλλα δεν έχω να πω κάτι. Μάθανε όλοι να το παίζουν πλούσιοι με ξένα λεφτά. Ε, αυτό δεν κρατάει για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.