Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Επόμενη στάση-Next stop: Δημοψήφισμα

Αυτή η χώρα, στην οποία ζούμε και την οποία αποκαλούμε Ελλάδα, μου θυμίζει για πολλούς λόγους τα αστικά λεωφορεία. 
Κατ'αρχήν, είναι γεμάτη με Αλβανούς και Πακιστανούς.
Επιπλέον, το να βρίσκεσαι σε αυτήν γίνεται όλο και πιο ακριβό. Βέβαια, οι τζαμπατζήδες αυξάνονται και πληθύνονται και έλεγχοι, για να βρουν αυτούς τους τζαμπατζήδες γίνονται σπάνια και χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Η πορεία της χαρακτηρίζεται από χαμηλές ταχύτητες, πολλές στάσεις και ανυπόφορες καθυστερήσεις. Οι μηχανισμοί της κάνουν πολλή φασαρία και καταναλώνουν πολύ αποδίδοντας ελάχιστα. Πολύ δύσκολα πάει στην ανηφόρα, πολύ εύκολα και γρήγορα πάει στην κατηφόρα.
Αποτελεί νούμερο ένα δικαιολογία αρκετών που δεν είναι συνεπείς και αποτελεσματικοί στη δουλειά τους. Όταν δε πιάνει ταχύτητες, πολύ δύσκολα θα αλλάξει κατεύθυνση-αλλά κι όταν μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση, είναι απόλυτα σίγουρο ότι κάποιο εμπόδιο θα βρεθεί στο δρόμο της, καθυστερώντας την κι άλλο.
Από την άλλη, η Ελλάδα έχει μια πολύ χαρακτηριστική διαφορά από το λεωφορείο. Αυτός που αναλαμβάνει να καθοδηγήσει το λεωφορείο σχεδόν πάντα ξέρει πώς να χειριστεί το λεωφορείο καθώς και πού πρέπει να το πάει.
Επόμενη στάση-Next stop: Δημοψήφισμα, λοιπόν.
Αυτή η απόφαση του Γιωργάκη, δηλαδή το δημοψήφισμα συνοδεία ψήφου εμπιστοσύνης, αποτελεί ένα από τα δύο γεγονότα που συνταράσσουν την ελληνική κοινή γνώμη, μαζί με την πρεμιέρα της ελληνικής βερσιόν του Queer Eye for a Straight Guy.
Βέβαια, στον πίνακα έξυπνων κινήσεων που θα μπορούσε να κάνει κανείς, αυτή κατατάσσεται ανάμεσα στο "υψώνω την αστερόεσσα πάνω στον μαύρο μετεωρίτη την ημέρα του μαζικού προσκυνήματος στη Μέκκα" και στο "πάνω να περάσω απέναντι την Κηφισίας μακριά από φανάρι και ΔΕΝ είναι Πάσχα ή Δεκαπενταύγουστο".
Σοβαρά, πώς του ήρθε αυτό; Ποιος άνθρωπος στη θέση του που να έχει έστω και την παραμικρή συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα της οποίας ηγείται (θα υποθέσουμε για χάρη του διαλόγου ότι ο Γιώργος την έχει, αν και η επιστημονική κοινότητα δεν έχει αποφανθεί ακόμα) θα σκεφτόταν "Α, θα ζητήσω εμπιστοσύνη από τη Βουλή την Παρασκευή και ΑΝ την πάρω θα ρωτήσω το λαό αν θέλει ή όχι να του πετσοκόψουν κι άλλο το εισόδημα. Καλά, είμαι Θεός, όπως το λένε εδώ στο Ελλάντα. Να πω τη μαμά να με βάλει διπλή μερίδα στο τραπέζι του Thanksgiving."
GEORGE PAPANDREOU

Δυστυχώς, ο Γιώργος δεν είναι τόσο ηλίθιος. Ποντάρει σε αυτό που ξέρει καλά να κάνει-τον εκβιασμό. Σου λέει, θα βάλω τα μέσα να τους τρομοκρατήσουν όλους (δε θα είναι και η πρώτη φορά, άλλωστε) να νομίζουν ότι, αν δεν ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας, το επόμενο που θα ακούσουμε να μας λέει η φωνή από τα μεγάφωνα θα είναι "Επόμενη στάση-Next stop: Πληρωμών".
Δηλαδή στο δημοψήφισμα αυτό που θα τίθεται ως ερώτημα (όχι βέβαια έτσι διατυπωμένο, αλλά όλοι ξέρουμε τι θα εννοεί εμμέσως πλην σαφώς, μια πράξη της οποίας το αποτέλεσμα ξέρει ο Τσακ Νόρις) θα είναι ουσιαστικά "Ή Γιώργος, συμφωνία και ευρώ, ή κάποιος άλλος, όχι συμφωνία και δραχμή".
Θυμάσαι ρε Γιώργο τι μας έλεγες πριν δύο χρόνια, όταν και εξελέγης; Λεφτά υπάρχουν. Και όντως υπάρχουν πάρα πολλά, στις τσέπες των πολιτικάντηδων, των ρασοφόρων, των μεγαλοδημοσιοκάφρων και των φοροφυγάδων. Αλλά όχι! Εσύ προφανώς έβλεπες ως χρυσοφόρο πηγή τις γιαγιάδες που βλέπουν τον Αυτιά και τους υπαλλήλους των 500 ευρώ.
Και ξαφνικά τους έπιασε όλους πανικός. Να καταρρέουν τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο, να κλαίει η Μέρκελ, να οργίζεται ο Σαρκοζί και να βλέπεις όλο τον κόσμο να γυρνάει και να κοιτάει την Ελλάδα λες και είναι το κωλόπαιδο που πάει και βάζει δυναμιτάκια στην καρέκλα του καθηγητή.
Βλέπεις, φοβούνται ότι αν δεν πάρει εμπιστοσύνη και δεν συγκεντρώσει πλειοψηφία ο Γιώργος, που, με 152 βουλευτές και την αντίστροφη μέτρηση να συνεχίζεται, αλλά και το εκλογικό σώμα, τουλάχιστον σύμφωνα με τις φτιαχτές δημοσκοπήσεις των μέσων, να του έχει στρίψει την πλάτη,. είναι κάτι παραπάνω από βεβαιότητα, θα έρθει κανένας άλλος, ο οποίος δε θα κάνει ότι εξωφρενικό και εγγυημένα αναποτελεσματικό του υπαγορεύουν σαν καλό σκυλάκι.
Μην βιαστείτε να πιστέψετε ότι υπονοώ ότι σίγουρα θα διαφωνήσει ο επόμενος. Ο Σαμαράς πολλά λέει, αλλά θέλω πολύ να δω αν θα εξακολουθεί να τα λέει όταν και αν γίνει κυβέρνηση-κάτι που επίσης θέλω πολύ να δω, καθώς αν δεν πάρει αυτοδυναμία -που δε θα πάρει- είναι πολύ φαταούλας για να θελήσει να συνασπιστεί με το ΠΑΣΟΚ. Το δε ΚΚΕ θα διαφωνούσε αν (και αυτό το αν είναι πολύ μεγάλο) είχε ρόλο σε κάποια κυβέρνηση, αλλά καθώς διαφωνεί ακόμη και με τα άντερά του δε θα το πάρει και κανείς στα σοβαρά. Όσο για κάτι Τσίπρες, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη και άλλα τέτοια, θεωρώ ότι μόνο σε κωμωδία επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαμε να τα δούμε σε κάτι παραπάνω από "λέμε μαλακίες να περνάει η ώρα".
Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να πιάσει ο Γιώργος τη Μέρκελ και το Σαρκοζί και να τους εξηγήσει ότι δεν είναι παρά ένα κόλπο για να φορτώσει την ευθύνη στον κόσμο και να μπορεί μετά να μας λέει "Τι με κοιτάτε εμένα, εσείς την ψηφίσατε τη συμφωνία, τώρα λουστείτε τα".
Πράγματι φέρουμε τεράστια ευθύνη. Επειδή τόσα χρόνια ψηφίζουμε αυτόν, τον μπαμπά του και τους ομοίους του.
Αλλά ας μη βιαζόμαστε. Κατ'αρχήν, ποιος μας λέει ότι αυτό το δημοψήφισμα θα γίνει ποτέ; Ποιος μας λέει ότι η κυβέρνηση θα βγάλει τη βδομάδα; Ποιος μας λέει ότι θα μαζέψει ο Γιώργος 151 βουλευτές για να τον ψηφίσουν;
Το κοντέρ ήδη έχει πιάσει 152 και έπεται συνέχεια. Ήδη η Αποστολάκη ανεξαρτητοποιήθηκε (νωρίς το θυμήθηκες, κοπελιά), και επιστολές διαμαρτυρίας έστειλαν στο Γιώργο η Βάσω-θα-το-έχω-βάρος-στη-συνείδησή-μου-αλλά-δεν-μπορώ-να-αναλάβω-την-ευθύνη-να-ρίξω-τη-χώρα-στη-χρεωκοπία-Παπανδρέου και η Εύα Καϊλή.
Σοβαρή προσωπικότης. Ως τι, γαμώτη μου, στέλνει η Εύα Καϊλή επιστολή στον πρωθυπουργό (ναι, ακόμη και αυτόν τον πρωθυπουργό) για να του πει τι πρέπει να κάνει; Ως τι έχει άποψη; Ή μάλλον, για να το θέσω σωστά, ως τι, γαμώτη μου, βρέθηκε η Εύα Καϊλή στη Βουλή;
Ξέρετε τι ήταν; Άλλο ένα κομματόσκυλο (ή partydog, αν είστε οπαδοί της αγγλικής) ήταν, που επειδή ήταν (και είναι, δε λέω, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο) καύλα, την εκμεταλλεύτηκε η ΠΑΣΠ του Α.Π.Θ. για να τσιμπάει μέλη από τις πολυπληθείς τάξεις των λιγουριών φοιτητών που έχουν να γαμήσουν δεκατέσσερις μήνες.
Και αυτό εδώ το βούρλο, που κάποτε παρουσίαζε ειδήσεις στο Μέγκα χωρίς να ξέρει καν να μιλήσει, το βάλαμε στη Βουλή. Κατά τα άλλα, όταν πάει να περάσει ένα ρημάδι νομοσχέδιο που πάει κάπως να βγάλει τις παρατάξεις από τα πανεπιστήμια, κάνουμε πορείες και καταλήψεις για να μην περάσει και χάσουν τα προνόμιά τους οι κοπρίτες.
Αφού τέτοιοι είμαστε, τέτοια μας αξίζουν. Επόμενη στάση-Next stop: Άγνωστον...
Αυτά. Εγώ πάω για κούρεμα. Τι ειρωνεία...

4 σχόλια:

  1. Εμένα η απορία μου είναι για το πως ακριβώς θα διατυπωθεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Φαντάζομαι ερώτηση παγίδα που θα κρύβει πολλά και το ναι και το όχι.
    Next top : Δραχμούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι ή όχι στο ευρώ θα είναι...αυτό επιβάλλουν Μέρκελ και Σαρκοζί, σε περίπτωση που είχε κανείς καμία αμφιβολία για το ποιος ακριβώς κυβερνάει αυτή τη χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά μην ορκίζεσαι και προπάντων δεν ξέρεις αύριο πως θα ξυπνήσεις μπορεί και πάλι μακρυμάλλης:))

    Το σίγουρο είναι ότι κάναμε πάλι όλη την ευρώπη να μας φτύνει όπου βλέπει Ελληνα.

    Και αυτό όπως και να το κάνεις είναι μια επιτυχία.

    Α το Queer Eye for a Straight Guy δεν λέει μία μπροστά στο
    black out να πεθαίνεις στα γέλια λέμε με τον πιτσιρικά και πολύ άντρας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπα...εμένα το μαλλί μου αργεί πολύ να μακρύνει. Το χρέος πάλι μακραίνει σε δευτερόλεπτα, δεν αμφιβάλλω.
    Πράγματι, το να σε βρίζει όλος ο κόσμος είναι κατόρθωμα εφάμιλλο του να σε θαυμάζει όλος ο κόσμος. Αρκεί να ασχολούνται μαζί σου. Τέτοιοι είμαστε.
    Το Black Out πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα με το μυαλό του μέσου Έλληνα: μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.