Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

A day in the life


Δε συνηθίζω σε αυτό εδώ το μπλογκ να κάθομαι και να περιγράφω την (παρ'όλα αυτά άπειρα συναρπαστική και περιπετειώδη και πάνω της βασίστηκε ο Εκλεκτός) ζωή μου, εκτός από τότε που έγραφα το Ημερολόγιο του Μηχανολόγου, γνωστό και ως το Ημερολόγιο των Θλιβερών Προσπαθειών μου να Ρίξω τη Γιούλη.
Αλλά η σημερινή μέρα είχε τόσο πολύ υλικό να μου δώσει, που απλά δεν άντεχα.
Πήγα το πρωί στη σχολή, όλα καλά, όλα κανονικά, όλα προμήνυαν ότι θα ερχόταν άλλη μια βαρετή μέρα. Αλλά πριν από δύο μέρες διεξήχθησαν οι φοιτητικές εκλογές, κι η Πανσπουδαστική, για να γιορτάσει την τεράστια επιτυχία της στον σύλλογο των Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων του Αούθ, πόσταρε αυτό στον τοίχο της σχολής (όχι στο Facebook, σε κανονικό ντουβάρι).
Και βλέπεις εσύ τώρα με μπολντ και πρώτη πρώτη την Πανσπουδαστική ότι έχει πάρει 133 ψήφους και λες κέρδισε τις εκλογές, παραπάνω απ'τη Δαπ, παραπάνω απ'την ΕΑΑΚ, παραπάνω απ'την ΦΟΙ.Μ.Η....όπα, για κάτσε μισό λεπτό. Παρ'όλο που ο Γρηγόρης σαν ψωνάρα μαθηματικός ισχυρίζεται ότι οι μηχανικοί δεν ξέρουν μαθηματικά, ακόμα κι οι μηχανικοί, του πούστη πια, ξέρουν ότι οι 195 ψήφοι είναι περισσότερες από τις 133.
Ο Κνίτης βέβαια δεν το ξέρει απαραίτητα.
Τέλος πάντων, περνάνε ήσυχα τα μηχανολογικά μαθήματα της ημέρας, γυρνάω σπίτι, τρώω, και κλείνω εισιτήρια με το τρένο για να ξαναπάω στην Αθήνα, γιατί είμαι ίσως ο μόνος Θεσσαλονικιός που πάει πιο συχνά στην Αθήνα παρά στη Νέα Παραλία, και ξεκινάω για το γυμναστήριο.
Και λέω, δεν περνάω μια βόλτα απ'την τράπεζα, να τσεκάρω τι υπόλοιπο έχω στην κάρτα μου;
ΣΟΚ ΚΑΙ ΠΕΟΣ.
*Στο προηγούμενο επεισόδιο της σειράς "Η αναπαραγωγική ζωή του Δία"...*
Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα την πόλη του νέφους, του μετρό και των πιτόγυρων που αποκαλούν σουβλάκια, είχα κανονίσει να γυρίσω με το τρένο, μόνο που ο ΟΣΕ, σαν σωστός κι υπεύθυνος οργανισμός, αποφάσισε να κάνει απεργία ακριβώς τις μέρες που ήθελε να ταξιδέψει ο κόσμος, κι έτσι κατέληξα να ταξιδέψω με το ΧΤΕΛ της Λάρισας, με έναν Λαρισαίο Χτελατζή που για κάποιο λόγο άκουγε Λάνα Ντελ Ρέι και Μπον Τσόφλι στα πολύ ξενέρωτά τους.

Και το υπόλοιπο του λογαριασμού μου ήταν λιγότερο από αυτό που είχα υπολογίσει, οπότε συμπέρανα αμέσως ως άλλος Sherlock ότι οι κιαρατάδες από τον ΟΣΕ δε μου είχαν επιστρέψει τα λεφτά μου.
Τα χρόνια που είχα περάσει με τον μεγάλο διδάσκαλο Σιγκμαγκούπτι στο Θιβέτ, μαθαίνοντας διαλογισμό, παραλογισμό και απειροστικό λογισμό μου δίδαξαν να είμαι γαλήνιος κι έτσι, αντί να πάω και να κάψω τα γραφεία του ΟΣΕ όπως θα έκαναν όλοι οι κοινοί θνητοί, σχεδίαζα απλά να τους πάρω τηλέφωνο και να ξεφτιλίσω μέχρι και την τελευταία καθαρίστρια.
Αποφασίζω να καβαλήσω το λεωφορείο (και την αστραπή, γυαλιά ηλίου του πώς τον λέγανε απ'το CSI, YEAAAAAAAAAAH! από το Won't Get Fooled Again και ανελέητες μπασιές από τον Κλιφομπάρτονα) για να πάω να γυμνάσω το ατελείωτο κορμί μου, ενώ στο μυαλό μου προετοίμαζα ήδη το πανηγυρικό ξέχεσμα που περίμενε όποιον είχε την ατυχία να σηκώσει το τηλέφωνο στον ΟΣΕ, που θα ξεκινούσε με το "φέρτε πίσω τα λεφτά μου ρε κιαρατάδες" και θα κατέληγε στα "να το ιδιωτικοποιήσουν χθες το μπουρδελάκι σας" και "άλλη φορά θα πηγαίνω με το ΧΤΕΛ και να γουστάρετε".
Στο μεταξύ, η περιοχή της Θεσσαλονίκης που μένω είναι ένα μικρό Λοσάντζελε κι οι κεντρικοί του δρόμοι έχουν πέντε λωρίδες ανά κατεύθυνση, την εξής μία.
Ο ηλίθιος νούμερο ένα έχει διπλοπαρκάρει. Ο ηλίθιος νούμερο δύο, ο οποίος οδηγάει το λεωφορείο, μπαίνει στην πέμπτη λωρίδα του απέναντι ρεύματος για να τον προσπεράσει. Μόλις πάει να μπει ξανά στο κανονικό ρεύμα, πέφτει πάνω στον ηλίθιο νούμερο τρία, που έχει επίσης διπλοπαρκάρει. Κι επειδή δεν έχει αρκετό χώρο για να ισιώσει το πίσω βαγόνι του λεωφορείου, μπλοκάρει και το αντίθετο ρεύμα, σε μια κίνηση ματ που θα ζήλευε κι ο Κασπάροφ.
Λίγους γεωλογικούς αιώνες αργότερα, φτάσαμε στο κατηραμένο φανάρι της Λαγκαδά, το οποίο ήταν πιο βασανιστικό απ'ό,τι συνήθως, γιατί το εργοτάξιο του μετρό της Θεσσαλονίκης που βρισκόταν από την από πάνω μεριά της Μοναστηρίου είχε τελειώσει και ασφαλτοστρωθεί και, φυσικά, έπρεπε να ανοίξει από την από κάτω μεριά, γιατί αλλιώς πώς θα φαίνεται ότι προοδεύουν τα έργα του μετρό;
Και πότε λέτε να επέλεξαν οι φωστήρες του Ελληνικού Δημοσίου να κάνουν την τράμπα από τη μία λαμαρίνα στην άλλη; Παρασκευή μεσημέρι, φυσικά! Γιατί αν περίμεναν μέχρι την Κυριακή το πρωί να το κάνουν, δε θα μπορούσαν;
ΦΥΣΙΚΑ, ΠΑΝΗΛΙΘΙΕ ΚΑΙ ΤΡΙΣΕΛΕΕΙΝΕ THOMAS THE BARBARIAN! Αν περίμεναν μέχρι την Κυριακή το πρωί, το μετρό της Θεσσαλονίκης θα καθυστερούσε να ολοκληρωθεί δύο ολόκληρες μέρες! Αυτό θέλεις, αχάριστο σκουλήκι; Να καθυστερήσει το μετρό της Θεσσαλονίκης για να μην ξεβολευτείς εσύ; Τς, τς, τς, κάτι γομάρια που κυκλοφορούν.
Με τα πολλά και με τα λίγα μπαίνω στο δεύτερο λεωφορείο που χρειάζομαι για να φτάσω στο γυμναστήριο του Αούθ, και έρχεται δίπλα μου και κάθεται περίεργη τύπισσα, με την οποία εκτυλίσσεται ο εξής βαθυστόχαστος διάλογος.
Αυτή: Έχεις τσιγάρα;
Εγώ: Όχι, δεν καπνίζω.
Αυτή: Ζέστη έχει σήμερα (προσέξτε τον φοβερό ειρμό).
Εγώ: Ναι, έχει.
Κι εκείνη τη στιγμή ξαναβάζω τα ακουστικά μου, αλλά δυστυχώς η μουσική μου δεν ήταν αρκετά δυνατή για να μην αντιληφθώ ότι η επίδοξη τρακαδορέσα τραγουδούσε, με ένα φαλσέτο τόσο αποτρόπαιο που μέχρι και το τηλέφωνο της ντουζιέρας θα επαναστατούσε, αυτό:

Ποιος είμαι εγώ, άλλωστε, για να σχολιάσω τα ψυχολογικά του καθενός.
Φτάνω που λέτε στο γυμναστήριο, το οποίο είναι τόσο γαμάουα που παίζει μέχρι και το Μάστερ οφ φάκιν' Πάπετς, όταν δεν παίζει ελεεινά μπιτάκια που κάνουν εμάς τους φίλους της καλής μουσικής, σκάσε Γρηγόρη, να ξερνάμε το κεντρικό μας νευρικό σύστημα, γυμνάζομαι, πάω να φύγω.
Λίγο πριν τη στάση, πετυχαίνω τον Αρχιδαπίτη της σχολής, ο οποίος, δραττόμενος της ευκαιρίας, άρχισε να αναλύει ότι "όποιος δεν είναι ανόητος, καταλαβαίνει ότι το ΦΟΙ.Μ.Η., μια παράταξη που δημιουργήθηκε μία βδομάδα πριν τις εκλογές, και παρουσιάζεται σαν ανεξάρτητη, λες κι εμείς είμαστε εξαρτημένοι από κόμματα (!!!), καταλαβαίνει ότι δημιουργήθηκε για ψηφοθηρικούς σκοπούς".
Η μόνη απάντηση που άρμοζε σε αυτή τη βαθυστόχαστη ανάλυση ήταν "Κάποιον σ'έτσουξε ο κώλος σου, Κωστάκη", αλλά είναι που είμαι διπλωμάτης γαμώτη μου.
Μπαίνω τελικά στο λεωφορείο, λέω, επιτέλους θα πάω σπίτι μου, και κάποια φάση το λεωφορείο στρίβει παράνομα αριστερά στην Εθνικής Αμύνης. Λέει, η Εγνατία είναι κλειστή, θα πάμε Σταθμό από Τσιμισκή, γιατί έχει πορεία.
ΠΟΡΕΙΑ! ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ!
Σε περίπτωση που κάποιος Αθηναίος θελήσει ποτέ να ξαναγκρινιάξει για κυκλοφοριακά προβλήματα στο υπερμεγέθες κοτέτσι που αποκαλεί πόλη, παρακαλείται να διαβάσει αυτή την εγγραφή και να το βουλώσει για πάντα.
Και 200 μέτρα μετά, ο οδηγός ειδοποιείται απ'τον ασύρματο ότι ΚΑΙ η Τσιμισκή είναι κλειστή, οπότε να στρίψει επιτόπου για Τούμπα. Έτσι, μας ξεφορτώνει κακήν κακώς να ψάξουμε να βρούμε άκρη περπατώντας.
Κι είχα κάνει leg day, το κιάρατό μου.
Μου έρχεται εκείνη τη στιγμή να ενημερώσω τον πατέρα Βάρβαρο για το κακό που μας βρήκε με τον ΟΣΕ, κι αυτός μου λέει να εκτυπώσω τις τελευταίες κινήσεις του λογαριασμού, για να έχω αποδεικτικά στοιχεία να τρίψω στη μούρη των ΟΣΕτζήδων.
Και τελικά αυτό που αποδείχθηκε είναι ότι ο ΟΣΕ είχε όντως επιστρέψει τα λεφτά κι απλά εγώ είχα κάνει κάτι άλλες αγορές με την κάρτα που δεν τις θυμόμουν ότι τις είχα κάνει.
Κάποια μέρα εμένα θα με πάρουν αρχιμηχανικό στη Νάσα, θα ξεχάσω να βάλω δύο βίδες, θα νομίζω ότι τις έβαλα και θα απολαύσουμε όλοι το νέο Τσάλεντζερ.
Τελικά όταν έφτασα στην Εγνατία είχε ανοίξει, που σημαίνει ότι οι πορείες σε αυτή την πόλη προγραμματίζονται ακριβώς για να με ξεβολέψουν, αλλά το λεωφορείο έκανε ούτως ή άλλως για να εμφανιστεί τον ίδιο χρόνο που χρειάζεται η Ντόνα Σάμερ για να ισιώσει το μαλλί της.
Συνολικός χρόνος για να διανύσω 5 χιλιόμετρα: μιάμιση ώρα.
Εντάξει, δεν έχω ισοφαρίσει ακόμα το ρεκόρ βραδύτητας, αυτό το κατέχει ο Snoop Dogg στην απόσταση "καναπές-ψυγείο" μετά την πόση 42 blunts.
Αυτά, και να μου εξηγήσει κάποιος γιατί να θέλει κάποιος να γίνει τρανσέξουαλ, να γίνει μια χαρά ωραία μουνάρα γκόμενα που ούτε καταλαβαίνεις ότι κάποτε ήταν Μητσάρας, και να αφήνει το μούσι του κλαρινογαμπρού. Και να πηγαίνει και στη Γιουροβύζιον.

16 σχόλια:

  1. Και στη δική μου σχολή έχουμε ΠΚΣ. Τέτοια ήταν η έκπληξή μου που, όταν την αντέκρισα στο ψηφοδέλτιο, νόμιζα πως είχε κατέβει η ΠΑΣΠ με άλλο όνομα (γιατί έχουμε και Πασπ και γνωρίζω και τον αρχηγό της, αλλά ήτανε το καλύτερο παιδί, ούτε που είχαμε υποψιαστεί πως ήταν Πασπίτης) και μετά έμαθα πως ήταν του ΚΚΕ.Η οποία Πασπ πήρε ένα εκπληκτικό 0% στις εκλογές.
    Κίνηση στην Ομόνοια. Δεν περιγράφω άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εκεί με το λεωφορείο που είχε διπλοπαρκάρει (?) δεν κατάλαβα τι παίχτηκε,αλλά ok. Το επιμύθιο,πάντως,είναι να αρχίσετε να κυκλοφορείτε με τα γαϊδούρια σας γιατί με την οδήγηση δεν το 'χετε.

    (huhuz)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γαϊδούρια; Δεν ξέρουμε τι είναι αυτά, μάλλον τα μαζέψατε όλα εκεί στο υπερμεγέθες κοτέτσι που αποκαλείτε πόλη.

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος9/5/14 23:31

    Τελικά τι είναι το ΦΟΙΜΗ;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΦΟΙτητές Μηχανολόγοι Ηλεκτρολόγοι. Παράταξη που δημιουργήθηκε μία βδομάδα πριν τις εκλογές και κέρδισε στον σύλλογο των Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Αυτό.

      Διαγραφή
  4. Α, όλα κι όλα, 4 χρόνια έχω φάει στη μάπα τον ΟΣΕ, τα λεφτά τα επέστρεφαν άμεσα. καλύτερα πάντως που δεν πήρες τηλέφωνο γιατί δεν θα το σήκωνε ποτέ κανείς, έχουν βάλει μια κωφή στο τηλεφωνικό κέντρο και όσο κι αν προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της ορθά, κωλύεται η δόλια.

    ΥΓ. Έχω την αισθηση ότι η Κοντσίτα το βάφει το μουσάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα, είχα ακούσει για βαψομαλλιάδες, αλλά όχι και για βαψομουσιάδες.

      Διαγραφή
  5. Για την τελευταία ερώτηση:
    Επειδή είναι και μουνάρα και κλαρινογαμπρός αλλά έχει κουραστεί με τους τάχα προοδευτικούς που τον ετεροπροσδιορίζουν ως μουνάρα/τρανς/ τραβέλι/κλαρινογαμπρό/ωραίο σαν το Χριστό (του Τζεφιρέλι) και θέλει να τους φέρει αντιμέτωπους μετις προκαταλήψεις τους.
    Ως υπεραιωνόβια θέλω να σου πω ότι, στην αρχαιότητα όταν ήμουν κοριτσάκι, σε εκδρομές στην ελληνική ύπαιθρο ακούγαμε τα ίδια επιχειρήματα εμείς τα κορίτσια όταν φορούσαμε παντελόνια (τι κρίμα τόσο ωραίο κορίτσι να ντύνεται σαν αγόρι/ το κάνει για να προκαλέσει/ θέλει να τη συζητάνε κ.λ.), επιχειρήματα που δε διαφέρουν από του θρήσκου Σαουδάραβα αν δει το πρόσωπό μου παρότι δεν τον πειράζει να δει το Θωμά με φούστα ή ξυρισμένα πόδια.
    Δηλαδή οι κοινωνική ταυτότητα είναι κάτι πλαστό, μια συνθήκη και δικαίωμά του τού καθενός να σκέφτεται όπως θέλει μα καλό είναι να το επανεξετάσει αν θέλει να θεωρείται προοδευτικός ή αν αχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
    Συγγνώμη για το σεντόνι μα ελπίζω να διαλεύκανα το ζήτημα..

    Καλή εκδρομή Θωμά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή μπορεί σε τριάντα-σαράντα-πενήντα χρόνια να βλέπουμε κοπέλες με μούσια παπά και να μη μας κάνει καμία απολύτως εντύπωση, όπως τώρα όταν βλέπουμε κοπέλες να φοράνε παντελόνια; Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ακριβώς το ίδιο πράμα, και παρ'όλο που μακριά από μένα να υποδείξω στον καθέναν τι θα κάνει με τη ζωή του, δεν παύει να ενοχλεί την αισθητική μου. Αυτό και μέχρι εκεί.

      Διαγραφή
    2. Όχι, όχι δεν είπα αυτό- αν και μπορεί, όπως... δες τα tattoos που ως πριν λίγα χρόνια αν είχες το παραμικρό σε θεωρούσαν φυλακόβιο.
      Οτιδήποτε μας ταρακουνά και μας υπενθυμίζει ότι 'φυσικό' δεν είναι αυτό στο οποίο μας συνήθισε το περιβάλλον μας πιστεύω πως μας κάνει καλό.

      Διαγραφή
  6. Ζωάρα κάνεις ρε μαλάκα! Έχεις και παράπονα! Τσάμπα γυμναστική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για το θέμα της γυμναστικής δε θα μιλήσω συγχίζομαι και πεινάω μετά...Για το θέμα της σχολής επίσης,με πας πολλά χρόνια πίσω και με πιάνει νοσταλγία,οπότε πάμε στην Κονσίτα...
    Δεν έχω θέμα με τις προτιμήσεις του καθενός,όμως να έχει αποφασίσει τι θέλει να είναι...άντρας ή γυναίκα?Ή κάνεις αλλαγή και βγαίνεις ως γυναίκα ή βγες ως άντρας...αυτό το ενδιάμεσο,που δεν υπάρχει λέξη να το χαρακτηρίσεις,πολύ με χαλάει...Πάντως,αυτό που ήθελε το πέτυχε...να μιλάμε όλοι για την Κονσίτα...Σκέψου να είχε και τα βυζιά της Πολωνέζας...θα είχε κερδίσει πριν καν ξεκινήσει ο διαγωνισμός...αν είχε τα δικά μου δε,από τους ημιτελικούς θα ήταν νικήτρια,χαχαχαχα....αέρα πατέρα.
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός ήταν ο σκοπός άλλωστε. Το τραγούδι ήταν ύπνος, δε θα έμπαινε ούτε στη δεκάδα χωρίς το hype του τραγουδίστριου.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.