Κλασικά ελληνικά σκηνικά

Καλοκαιράκι. Μπύρες εκεί που σκάει το κύμα, όμορφα (και όχι-τόσο-όμορφα) κοριτσάκια που κυκλοφορούν ημίγυμνα, η μισανθρωπιά του Βάρβαρου μέσα μου είναι σε ύφεση. Γι'αυτό κι εγώ λοιπόν λέω να πιάσω κάτι ανάλαφρο και να θυμηθώ όλες αυτές τις μικρολεπτομέρειες που, στην τελική, αυτά είναι που σε κάνουν να καταλαβαίνεις ότι ζεις στην Ελλάδα. Γιατί, αν δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το.

• Ταβέρνα-τουριστοπαγίδα στην Πλάκα ή σε νησί του Αιγαίου με αρχαιοελληνικό όνομα τύπου "Δαίδαλος" ή "Απόλλων", που σερβίρει σάπιο μουσακά γιατί "πού έχει ξαναφάει μουσακά το Αμερικανάκι για να ξέρει πώς είναι ο σωστός" και παίζει συρτάκια μέχρι που να αρχίσεις να γουστάρεις τη μουσική των Meshuggah.
• Ταρίφας που, στα είκοσι λεπτά της διαδρομής σου, θα προλάβει να σε ενημερώσει για όλα τα στανταράκια στη δεύτερη εθνική χόκεϊ Αλβανίας, για όλες τις μουνάρες διάσημες που έχει πάρει κούρσα και-αναπόφευκτα-πηδήξει, και φυσικά για το πώς θα έσωζε τη χώρα αν ήταν πρωθυπουργός, ενώ στο ράδιο ωρύεται ο Τράγκας, ο Στελάρας-ένας-είναι-ο-Στελάρας ή ο έγκριτος αθλητικός αναλυτής του Metrosport 95,5.
• Αθίγγανος με ακορντεόν που τριγυρίζει στη γειτονιά και παίζει το "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία" μέχρι που να ματώσουν τ'αυτιά σου.
• ΠΑΤΑΤΕΕΕΕ-ΝΤΟΜΑΤΕΕΕΕ-ΚΡΕΜΜΥΔΙΑΑΑΑ-ΚΑΣΤΑΝΟΧΩΜΑΑΑ-ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΜΑΑΑ-ΣΚΑΤΟΧΩΜΑΑΑ-ΚΑΡΠΟΥΖΙΑΑΑΑ-Ο ΜΕΛΕΝΙΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ.
• Θεία που δίνει στα ανίψια της από ένα πενηντάευρω "να φάνε μια σοκολάτα".
• Κωλόμπαρο επαρχιακής κωμόπολης, με Ρωσίδες που κόπηκαν από το κωλόμπαρο της πρωτεύουσας του νομού, και αλκοολούχα ποτά τα οποία τα έκλεψαν από το τρακτέρ του μπαρμπα-Μήτσιου ρουφώντας με το λάστιχο του ποτίσματος.
• Καφενείο ημιακατοίκητου χωριού, το οποίο επίσης λειτουργεί σαν μπακάλικο, ταχυδρομείο, περίπτερο, ηλεκτρονικά-φλιπεράκια, ψησταριά και στις δύο ημέρες του τοπικού πανηγυριού λειτουργεί και σαν "μπαρ-ντισκοτέκ" με λάιβ ονόματα όπως Μπάμπης Αυξεντίου, Νίτσα Γκουτζουραμάνη και Μήτσος Μπριτζόλας, στο οποίο υπάρχουν απαραίτητα τρεις Μπέμπες παρκαρισμένες απ'έξω.
• Τοπικό πανηγύρι όπου τραγουδάνε τα προαναφερθέντα λάιβ ονόματα, πιο πολλή ηχώ κι απ'το Γκραν Κάνυον, ανακοινώσεις τύπου "το υπ'αριθμόν ΡΡΒ-7649 παρακαλιείται να μετακινιηθεί γιατί εμποδίζει" και η φαρφίσα να δίνει πόνο σαν τον Τζον Λορντ στις ένδοξες μέρες των Ντιπ για Ντιπ Πέρπολ.
  
• Εστιατόριο-μίνι μάρκετ επί της εθνικής οδού όπου σταματάνε αποκλειστικά και μόνο τα ΚΤΕΛ, οι επιλογές φαγητού είναι κουνάβι βραστό, κουνάβι ψητό και κουνάβι κοκκινιστό, τα μόνα τσιγάρα που έχουν μείνει είναι κάτι πακέτα Άσσος Άφιλτρος από την εποχή του Εθνικού Τιρινινίου και οι τουαλέτες είναι τόσο άθλιες που...well...μόνο Κτελατζήδες θα τις χρησιμοποιούσαν.
• Δέμα με αγνά χωριάτικα αγαθά όπως τυριά, λάδια, αυγά και μελιτζάνες που, ελλείψει καλύτερης μεταφορικής μεθόδου, αποστέλλεται στη μπαγκαζιέρα του ΚΤΕΛ.
• Γιαγιά που χρειάζεται αρχείο Excel για να απαριθμήσει όλες τις ασθένειές της και καταλήγει να πηγαίνει κάθε πρωί στο ΙΚΑ ή όπως αλλιώς το λένε σήμερα για κοινωνική συναναστροφή.
• Γιαγιά που δεν την βαστάνε τα πόδια της, αλλά παίρνει καθημερινά το λεωφορείο στις 3 η ώρα το μεσημέρι ενώ ο μόνος προορισμός που έχει να προλάβει είναι ο Άγιος Πέτρος.
• Γιαγιά που δεν την βαστάνε τα πόδια της, αλλά μόλις έρθουν τα εγγόνια της για επίσκεψη ψήνει τέσσερις πίτες, κατσικάκι στο φούρνο, γαλακτομπούρεκο, τηγανίζει εκατό κεφτέδες και κεντάει πέντε σεμεδάκια, τα οποία νομίζει ότι θα καταλήξουν να κοσμούν τις τηλεοράσεις των εγγονιών, αλλά τελικά θα τα φάνε τα ποντίκια στο πατάρι.
• Θεία στο λεωφορείο που σταυροκοπιέται κάθε φορά που το λεωφορείο περνάει από εκκλησία, ήτοι κάθε διακόσια μέτρα.
• Επαρχιακός δρόμος που σε κάθε στροφή-φουρκέτα έχει κι από ένα αυτοσχέδιο εικονοστάσι, που συνήθως είναι ένα μεταλλικό κουτί με τρεις εικονίτσες, ένα καντήλι κι έναν σταυρό κολλημένο στραβά από πάνω.
• Συμπαθής μαυρούλης που σε κυνηγάει από πίσω σε πλατεία ή σταθμό του μετρό για να σου φορέσει το παραδοσιακό αφρικάνικο βραχιολάκι που θα σου φέρει καλή τύχη και θα σ'αγαπάει η γκόμενά σου για πάντα κι αν δεν έχεις θα βρεις με το που θα στρίψεις στη γωνία.
• Αθίγγανος που τριγυρίζει στην αμμουδιά και πουλάει ντόνατς, καλαμπόκια, καφτάνια, παρεό, γυαλιά ηλίου των δύο ευρώ που δεν κόβουν ούτε το ledάκι του stand-by της οθόνης του υπολογιστή και, αν έχετε το θεό σας, μασάζ.
• Κλαρινογαμπροί που παίζουν ρακέτες, κάθε τόσο ρίχνουν το μπαλάκι στη θάλασσα ή σε κάποιον λουόμενο, εισπράττοντας γαμωσταυρίδια απ'όλο το σύμπαν.
• Γκόμενες που παίζουν ρακέτες, κάθε τόσο ρίχνουν το μπαλάκι στη θάλασσα ή σε κάποιον λουόμενο, κανείς ωστόσο δε δείχνει να ενοχλείται ιδιαίτερα.
• "Μάγκας" οδηγός που γλιτώνει 15 πολύτιμα δευτερόλεπτα διαδρομής με το να χωθεί για αριστερή στροφή από τη δεξιά λωρίδα.
• "Μάγκας" οδηγός που, μόλις δει πορτοκαλί φανάρι, ανοίγει τα νίτρα, τις δέκα τουρμπίνες και πετάει την πεθερά του από το αμάξι για μείωση βάρους, καίει πατημένο κόκκινο με τα όσα και γυρνάει με "βλέμμα νικητή" και λέει στο συνοδηγό "βαθύ πορτοκαλί ήτανε".
• Γάμος εικοστού πέμπτου ξαδέρφου που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ στη ζωή σου, αλλά παρ'όλα αυτά πρέπει να πας γιατί "τι θα πει το σόι".
• Θείος, καλεσμένος στον εν λόγω γάμο, που θα επιμείνει να "κάτσει με τη νεολαία".
• Διακόσια άτομα στον εν λόγω γάμο που θα προσπαθήσουν να χορέψουν τσάμικο, και δη με τα χαρακτηριστικά άλματα, σε μία πίστα μεγέθους τηλεφωνικού θαλάμου.
• Έξοδος που ξεκινάει "για έναν καφέ, έτσι στο χαλαρό" και καταλήγει το επόμενο πρωί σε κάποιο παγκάκι, αστυνομικό τμήμα ή άγνωστο σπίτι με ένοικο κάποια μακρινή ανιψιά της Φρόσως απ'τους The Κόπανους.
  
• Μπαρ που ξεκινάει παίζοντας μέινστριμ μπιτάκια, χάους, τρανς, ακόμα και ροκ, αλλά κάποια στιγμή μετά τις δύο αναπόφευκτα θα το γυρίσει στον Παντελίδη.
• Γκόμενα που σκαρφαλώνει στο τραπέζι για να λικνίσει τη βασιλική κωλάρα της προς άγραν υποψήφιου γαμπρού, και μετά μόλις κατεβαίνει αποφασίζει ότι τη χτύπησε το δωδεκάποντο και τριγυρνάει μετά όλο το βράδυ με το καλσόν να πατάει στα χυμένα ποτά και τις πεταμένες στάχτες.
• Περήφανος γονιός θα πρήξει όλους τους γύρω του για το "πόσο ωραία τραγουδάει η Αννούλα μας" ή "τι ωραία που ζωγραφίζει ο Νικολάκης μας" ή "ο Γιωργάκης μας έκοψε την πιπίλα, πώς μεγάλωσε έτσι", προκαλώντας σε να πεις "Η Αννούλα τραγουδάει χειρότερα κι από τον Ja Rule, τις ζωγραφιές του Νικολάκη τις κάνω κι εγώ στη λεκάνη μετά από βρώμικο στην Εθνική και σιγά και το κατόρθωμα του Γιωργάκη, εγώ τρία χρόνια παιδεύομαι να κόψω το τσιγάρο".
• Περήφανος γονιός θα πρήξει όλους τους γύρω του για να του πούνε αν το δύο εβδομάδων μούλικό τους μοιάζει περισσότερο με τη μαμά του, τον μπαμπά του, τον παππού, τη γιαγιά ή το θείο Χαράλαμπο, όταν η σωστή απάντηση είναι ότι, όπως και όλα τα άλλα μωρά δύο εβδομάδων, μοιάζει (και μυρίζει) σαν μια μαξιλαροθήκη παραγεμισμένη με σκατά.
• Ενοχλητική θεία, ξαδέρφη ή "φίλη" που έρχεται "για ένα καφεδάκι" και φεύγει οχτώ μπύρες, δύο τσίπουρα και εφτάμιση κατσαρόλες φαγιά αργότερα, αφού έχει θάψει όλο το υπόλοιπο σόι, για να πάει σε κάποιο άλλο μέλος του σογιού "για ένα καφεδάκι" και να θάψει όλο το υπόλοιπο σόι.
• Θεία που σε κοιτάει επιτιμητικά επειδή κάνεις το έγκλημα να πιεις τον καφέ σου με γάλα ενώ έχουμε Σαρακοστή, ενώ η ίδια δεν έχει αφήσει ξαδέρφη, θεία και συννυφάδα στο σόι που να μην έχει στολίσει σαν Φράγκικο Επιτάφιο (sic) κι έχει φολιάσει όλα τα σκυλιά της γειτονιάς.
• Η καθιερωμένη ετήσια επίσκεψη του Έλληνα στην εκκλησία, από τις 11:55 το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μέχρι τις 12:05 της Κυριακής του Πάσχα.
• Το Πασχαλινό αρνί, που όλοι ορμάνε με λύσσα και μένος και τσιμπολογάνε τις πετσούλες που κρέμονται όσο το σουβλίζει περήφανα και λεβέντικα ο πρεσβύτερος της οικογένειας, που "ξέρει πώς το σουβλίζουν το καλό το αρνί", αλλά τελικά όταν κατέβει το αρνί από τη σούβλα κανείς δε θέλει να το φάει γιατί όλοι έχουν χορτάσει με τις πετσούλες.
• Επαρχιακοί δρόμοι με αυτοσχέδιες σημάνσεις, οι οποίες συνήθως είναι κατασκευασμένες από χαρτόνι και μαρκαδόρο, και οδηγούν στην "Παραλήα", στο "Παραδοσυακώ Εστηατώρυο ο Μίτσοσ" ή σε κάποια μάντρα όπου "Πολούντε Καψόξηλα".
• Παππούς που κάθεται σε πλαστική καρέκλα γύφτου στην αυλή, φορώντας άσπρο φανελάκι Μινέρβα, καφέ παντελόνι που τον γαργαλάει στις μασχάλες και παντόφλα οικοδομής, με μια μυγοσκοτώστρα στο χέρι, που φωνάζει σε όποιον πλησιάσει πάνω από δέκα μέτρα "φύγετε από την αυλή μου, κωλόπαιδα".
• Ένα κουτί με κουλουράκια, μπισκότα ή σοκολατάκια που πάντα σου απαγόρευε η μάνα σου να αγγίξεις γιατί "θα έρθει κανένας άνθρωπος στο σπίτι και δε θα έχουμε τίποτα να τον κεράσουμε", ακόμα κι αν έχει να έρθει άνθρωπος στο σπίτι από τότε που έπαιζε σε πρώτη προβολή το Ρετιρέ.
• Οι καλοκαιρινές επαναλήψεις του Ρετιρέ.
• Οι αέναες επαναλήψεις του Κωνσταντίνου και Ελένης.
  
• Κάγκουρας με μπάκα σαν πέντε μηνών έγκυος, ιδρωμένη τρούχα μέχρι και κάτω από τις πατούσες, αρχή-μέση και τέλος καράφλας και νυχάκι στο μικρό δάχτυλο για εξαγωγή κεριού από αυτί, παραπονιέται γιατί όλες οι Ελληνίδες είναι χοντροκώλες κι έχουν κυτταρίτιδα.
• Συνεργείο αυτοκινήτων, που παίζει ασταμάτητα ο Λαϊκός ΦΜ, ο μάστορας είναι μία μίξη Σούπερ Μάριο με Ρον Τζέρεμι και τους τοίχους του συνεργείου κοσμούν λεκέδες από γράσα και αφίσες με ημίγυμνες γκόμενες, μια ευγενική προσφορά του κυριακάτικου φύλλου του "Γαύρου".
• Αίθουσα αναμονής ιατρείου, όπου παίζει απαλή μουσική τζαζ ή κλασική, με περιοδικά τα οποία περιγράφουν τις φρικτές συνέπειες που θα έχει στη ζωή μας το Y2K, και τη χαζοβιόλα γραμματέα του γιατρού που λιμάρει ακατάπαυστα τα νύχια της.
• Οικογενειακό/φιλικό τραπέζι όπου όλοι ορμάνε σε όλα τα πιάτα όπως ορμούσε ο Μπερλουσκόνι στις ανήλικες πιτσιρίκες, αλλά μόλις απομείνει εκείνη η μία τελευταία τηγανητή πατάτα, όλοι θα αφήσουν κάτω τα πιρούνια και θα κοιτιούνται μεταξύ τους, χωρίς να την πάρει κανένας, γιατί "ντροπή είναι, θα μας πάρουν για λιγούρηδες".
• Οικογενειακό/φιλικό τραπέζι όπου οι άντρηδοι της παρέας θα ψευτοτσακωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα πληρώσει τη λυπητερή.
• Παλαιοδεξιός θείος και παλαιοπασόκος θείος που προσπαθούν να αρχίσουν εποικοδομητική αντιπαράθεση πολιτικών ιδεών πάνω από οικογενειακό/φιλικό τραπέζι, ενόσω οι αντίστοιχες θείες προσπαθούν να τους ηρεμήσουν με επιχειρήματα τύπου "Βρασίδα, μη, θα σου ανέβει η πίεση".
• Τάβλι, με τον απαραίτητο φραπέ, χτύπημα πουλιών με δύναμη και περιγραφή του αγώνα από τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο.
• Παρακολούθηση αγώνα της τοπικής ομάδας του χωριού, με το γήπεδο να θυμίζει βομβαρδισμένο δρόμο της Βαγδάτης, τον διαιτητή να είναι ο παπάς του χωριού και ενδεκάδα Νίκας-Μανίκας-Λιας-Καραμπαλίκας-Γενικολιάς-Βουρδουμπάς-Κεντρικόπουλος και μπροστά μόνος του ο Νίκωνας.
• Θεία που κάθε φορά που σε βλέπει θα σε ρωτήσει γιατί δεν πήγες να σπουδάσεις γιατρός "αφού τα παίρνεις τα γράμματα", πότε παίρνεις το πτυχίο και πότε θα παντρευτείς, γιατί μη νομίζεις, τα χρόνια περνάνε και θα καταλήξεις στο ράφι και θα λες "έφαγα τα νιάτα μου για να πάρω ένα παλιόχαρτο".
• Έλληνες που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν λένε για το τι κωλοχώρα είναι η Ελλάδα και τι κωλολαός είναι οι Έλληνες, κι άμα τους ρωτήσεις γιατί δε φεύγουν θα σου πούνε "γιατί σαν τη Χαλκιδική δεν έχει".

Είστε απόλυτα ελεύθεροι να προσθέσετε και τις δικές σας προσθήκες, οι οποίες...ε...χμ... θα προστεθούν στη λίστα και θα είναι μια πρόσθετη...ε...προσθήκη σε αυτήν την πρόσθεση που θα προστεθούν κι άμα...ε...δεν προστεθούν θα πρέπει μετά να προσθέσουμε γιατί δεν προσθέσαμε αρκετά και πρέπει να γίνουν...να προστεθούν ώστε να είναι πιο πρόσθετα και να υπάρχει μια προσθήκη που θα προσθέτει στο αποτέλεσμα.

Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

Αυτά, και να προσέχετε μην είστε στο μπαράκι κι εκεί που παίζει Πριστ ξέρω γω ξαφνικά αρχίσει να κλαψομουνιάζει ο Οικονομόπουλος.