Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Χριστουγεννιάτικες καλοσύνες

Στη Χριστουγεννιάτικη ψηφοφορία του Χωστήρα, κάποιος που δεν ξέρω ποιος είναι αλλά θα τον βρω και θα τον σκοτώσω...
-Κατούρα και λίγο, Λίαμ Νίσον.
...παρατήρησε ότι τον τελευταίο καιρό έχω αναλωθεί σε μηδενιστικά και μισανθρωπικά μοτίβα με αποτέλεσμα ότι το έχω γαμήσει.
Κανονικά θα του έλεγα να πάει να γαμηθεί γιατί ποτέ του δε θα δει δυο μάτια αντρικά να κλαίνε. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι έχει δίκιο. Έχω γίνει ένας Εμπενίζερ Σκρουτζ Μακ Ντακ. Το mindset μου έχει καταληφθεί από τη δυσκοιλιότητα που συνήθως προκαλούν μόνο δεκαπέντε συνεχόμενες μέρες πιλάφι.
Έτσι στη σημερινή ανάρτηση θα κάνω ένα διάλειμμα από το συνηθισμένο ρεπερτόριο μίσους, κακίας και μπουγάτσας και θα μιλήσω για τα ωραιότερα πράματα στη ζωή που δεν είναι πράματα. Όσο κι αν έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι μισώ τα πάντα, υπάρχουν και πράγματα που γουστάρω. Όπως οι κοπελιές με μεγάλο κώλο. Γιατί κάνουν τον κόσμο να γυρνά.

(Επίσης αυτός ο κάποιος είπε για τα βίντεο κλιπ που βάζω και τον γαμάνε τον browser, αλλά χέσε μας ρε φίλε. Άμα έχεις ακόμα dial-up, δε φταίω εγώ.)
Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Επομένως στη συνέχεια της ανάρτησης δε θα αναλυθώ σε γνωστές λατρείες μου όπως οι χοντροκώλες, ο ΠΑΟΚ, οι Van Halen και οι διαφημίσεις του Τζάμπο (βρείτε ποιο δεν ταιριάζει και κερδίστε μια καφετιέρα) και θα αναλύσω πιο ψαγμένες, όπως...
  • Η φράση "βρείτε ποιο δεν ταιριάζει και κερδίστε μια καφετιέρα"
    Γιατί καφετιέρα, άραγε; Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να βρω κάποιο καλύτερο δώρο για να δίνω στους διαγωνισμούς τύπου "Τηλεκύβος" που διοργανώνω κάθε τρεις και τόσο στις αναρτήσεις μου. Το καλό είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους συγκεκριμένους διαγωνισμούς και έτσι έχω γλιτώσει ένα σωρό λεφτά σε καφετιέρες, τα οποία και χρησιμοποιώ για να ικανοποιήσω τον ολοένα και αυξανόμενο εθισμό μου σε φορεμένα στρινγκ από Τσέχες πορνοστάρ.
  • Η Θεσσαλονίκη
    Αυτή η πόλη δεν είναι τέλεια. Κατ'αρχάς κάθε βδομάδα βρέχει τουλάχιστον δύο φορές, μία από τη Δευτέρα μέχρι την Τετάρτη και άλλη μία από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Επίσης το μετρό έχει πάρα πολύ στριμωξίδι και η παράγκα του ΠΑΟΚ έχει καταντήσει αηδία, δεν αφήνει κανέναν άλλον να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Αλλά μπορεί κανείς να μην αγαπήσει μια πόλη που έχει Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με σήμα τον Άγιο Δημήτριο; Μπορεί κανείς να μην αγαπήσει τη μοναδική παγκοσμίως Συμπρωτεύουσα; Την πόλη που εφηύρε διεθνούς φήμης ροφήματα όπως ο φραπές και το Τούμπα Λίμπρε; Τα στενά γύρω απ'την Γούναρη και τη Μελενίκου, τα ρακομελάδικα, τα σουβλατζίδικα με τα γνήσια σαλονικιώτικα πιτόγυρα που θες δύο χέρια για να τα φας και οι γεναίκε που πάνε στο περίφτερο για σιγαρέτα και βάφονται σαν το μπαλέτο του Κιάμου; Πλάκα με κάνεις;
  • To Eightball
    Το μαγαζί αυτό βρίσκεται στα Λαδάδικα που τόσα δίνω πόσα θες εκεί πουλάνε αυτό που θες και αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για όσους δεν είναι από αυτούς που συνωστίζονται στο Trois μέχρι που να πέσουν τα ταβάνια (χα-χα-είδες τι έκανα εκεί;). Δεν μπορείς να κατατάξεις κάπου τους θαμώνες του Eightball, γιατί δεν μπορείς να κατατάξεις το ίδιο το Eightball. Είναι σαν τη γάτα του Σρέντιγκερ. Στον ίδιο χώρο μπορεί το πάνω δωμάτιο να παίζει glam και το κάτω να παίζει ντίσκο, την επόμενη βραδιά να φιλοξενεί βραδιά βόρβορου Γερμανικού θρας και σε μια βδομάδα να δίνει πόνο ο Μπίγαλης κι ο Γιοκαρίνης, την Παρασκευή να κάνουν stand-up-comedy ο Μάικιους κι ο Μαλιάτσης και το Σάββατο να έχει fetish show του τύπου "το μουνί μου φλόγες βγάζει λες και έχει πετρογκάζι". Η ταυτότητα αυτού του μαγαζιού είναι πιο τριμπούρδελο κι απ'τον συγγραφικό ειρμό μου. Γίνεται να μην το λατρεύω;
  • Κόκκινα μαλλιά
    Το κόκκινο χρώμα, εκτός από τα φανάρια της Τροχαίας και τον Ολυμπιακό, είναι το πιο γαμάτο χρώμα. Μη με πείτε για το μαύρο γιατί το μαύρο δεν είναι χρώμα αλλά η απουσία του χρώματος, διαβάστε λίγο Στήβεν Τζόκινγκ να ξεστραβωθείτε. Το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος που χύνεται καυτό στο παγωμένο χιόνι καθώς οι άγριοι Βίκινγκς πολεμιστές σφάζονται μεταξύ τους. Είναι το χρώμα του κρασιού που ευφραίνει τις καρδιές των ανθρώπωνε. Είναι το χρώμα της φωτιάς που ανάβει το πάθος και ερεθίζει τα επιθετικά πνεύματα βαθιά μες στην ψωλή...ψυχή. Ε, όταν βλέπεις αυτό το χρώμα να ανεμίζει σε μια περήφανη χαίτη ενός ατίθασου αλόγου...με βυζιά (οι παρομοιώσεις μου είναι το κάτι άλλο) και δεν σου καυλώνει, τότε πάει να πει ότι είσαι ευνούχος στο παλάτι.
  • Η μηχανολογία
    Ναι, κάποιες φορές βαριέμαι τόσο τρισελεεινά να κάτσω να διαβάσω που προτιμώ να ανοίξω ένα Excel και να καταμετρήσω πόσα καραμελάκια έχω σπάσει σε όλη την πορεία μου στο Candy Crush. Ναι, έχουμε περισσότερους τυραννόσαυρους στη σχολή παρά γκόμενες. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Γιατί όταν κάτι απογεύματα ανοίγω τη Wikipedia και κάθομαι και διαβάζω άρθρα για το πώς λειτουργεί ένα κιβώτιο ταχυτήτων, ή σε τι βοηθάει όταν βάζεις νίτρο στον κινητήρα, ή ποιες είναι οι βασικές αρχές του κινητήρα Wankel και γιατί είναι καλύτερος για αγωνιστικές επιδόσεις, και δεν βαριέμαι αλλά ανοίγω κι άλλες δέκα καρτέλες στο Chrome και τις κλείνω εφτά χρόνια αργότερα, ένα και μόνο είναι το συμπέρασμα: ότι δε θα γαμήσω ποτέ.
  • Όταν μπαίνει γκολ τραβώντας ένα βρωμόσουτο από τα σαράντα μέτρα
    Υπάρχουν κάποιες ομάδες ποδοσφαίρου όπως η Μπαρτσελόνα εδώ και μερικά χρόνια που για να βάλουν γκολ πρέπει πρώτα η μπάλα να γίνει πάσα από τον δεξί στον αριστερό επιθετικό, πίσω στον δεξιό μέσο, στον σέντερ φορ, στον σέντερ μπακ, από εκεί στον τερματοφύλακα, από αυτόν στον αριστερό μπακ και μετά στον επιθετικό και μετά στον πλάγιο επόπτη και μετά στον σπορτσκάστερ και μετά στον προπονητή και στη μάνα του και τελικά μπαίνει το γκολ αφού όλοι οι αντίπαλοι αμυντικοί έχουν σκάσει ρουκέτα στομάχου-εδάφους από τη ζαλάδα. Και μαζί ζαλίζονται και τα παπάρια των θεατών. Ενώ υπάρχει κι η άλλη σχολή που ο παίκτης χωρίς πολλές τζιριτζάντζουλες κάνει το σταυρό του, καλεί τα Αρχαία Πνεύματα του Κακού, συγκεντρώνεται, βρυχάται στη μπάλα με όλη του την μπζυχή "ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ ΠΟΥΤΑΝΑ!" και συμβαίνουν στιγμές ποδοσφαιρικής ηδονής σαν κι ετούτη:
  • Φωτιές και φλόγες
    Όχι, δεν εννοώ εκείνο το τραγούδι των Dragonforce που χρησιμεύει μόνο στο να παθαίνεις καρκίνο στα δάχτυλα στο Guitar Hero (και αυτή τη στιγμή με τρώει αφάνταστα ο κώλος μου να ανεβάσω το βίντεο κλιπ). Αυτό το τραγούδι να πάει να γαμηθεί. Αλλά το θέαμα από τις φλόγες που γλείφουν τα κούτσουρα στο τζάκι ή στην ψησταριά που είναι έτοιμη να υποδεχτεί στη θερμή αγκαλιά της νόστιμες και ζουμερές μπριτζόλες έχει μέσα του έναν πρωτόγονο ενθουσιασμό. Από την άλλη υπάρχουν τα κεριά που ανάβουν στις κυριλέ καφετερίες και εστιατόρια για να κάνουν ατμόσφαιρα, ή στις σατανιστικές τελετές όταν σφάζουν δεκαεννιάχρονες παρθένες. Και φυσικά οι εκρήξεις που, αν δεν τις είχε καπηλευτεί ο Μάικολ Μπέος στις αισχρές ταινίες του θα εξακολουθούσαν να είναι σύμβολο γαμηστερότητας του Χόλυγουντ.
  • Μεταλλικά ριφ που συνδυάζονται με κλασικές μελωδίες
    Και μη μου πει κανείς για τον στερημένο τον Μάλμστην. Ο Μάλμστην κατεβάζει σε κάθε τραγούδι του πεντέμιση χιλιάδες αρπέτζια γιατί θέλει να μας δείξει πόσο μεγάλη την έχει...την κιθαριστική ικανότητα τέλος πάντων, αλλά αποτυγχάνει τόσο οικτρά όσο κι εκείνος ο τυπάς που φέρνει σβούρες με το Χάμερ μέσα στο Κολωνάκι. Και δε θα πω ούτε και για το Eruption, το οποίο ως γνωστόν είναι ο ήχος που ακούστηκε από τα ουράνια όταν ο Άρθουρ ξεκάρφωσε το καυλί του Εξκάλιμπερ μέσα απ'τον βράχο. Εδώ μιλάω για αυτό που κάνουν οι Αξέπτ. Οι οποίοι μπορεί εκεί που βαράνε το ριφ τους να αρχίσουν να παίζουνε το Fur Elise ή τον Εθνικό Ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης με την βρωμερή "έχω κάνει μισό πακέτο Prince" χροιά της ηλεχτρικής κιθάρας, και να δένει όπως η μελιτζάνα με τον κιμά και τη μπεσαμέλ. Και κάποιος είπε ότι το μέταλ είναι για βάρβαρους και άξεστους;
  • Η δεκαετία του '80
    Η δεκαετία αυτή ήταν η δεκαετία που απενοχοποίησε την απόλυτη στυλιστική σαπίλα. Δε μιλάω για την Ελλάδα της Αλλαγής και του Τάσου Μπιρσίμ, αλλά για το Αμέρικα. Ήταν μια δεκαετία στην οποία άντρες και γυναίκες φορούσαν τζιν σωλήνες, πέτσινα μπουφάν, λεοπάρ αμάνικα και το μαλλί τόσο ξασμένο που μικρά πτηνά παγιδεύονταν μέσα σε αυτό, και δεν ήξερες αν θες να πρωτογαμήσεις τη Λίτα Φορντ ή τον Σεμπάστιαν Μπαχ. Ήταν μια δεκαετία που όλοι μύταραν κοκαΐνη τόσο ξεδιάντροπα που σε κοιτούσαν παράξενα αν δεν μύταρες. Ήταν μια εποχή που οι καλλιτέχνηδοι κοπανούσαν τα σύνθια στα τραγούδια τους όπως ο Μαύρος στην καντίνα στη Σταυρούπολη παστώνει τα βρώμικά του στο μπούκοβο, και τα μεταλλικά ριφ ήταν πιο βαριά κι από ιμάμ με τρία κιλά κρομμύδι. Και σήμερα έχουμε πήξει στους χίπστερς. Αξίζει αυτό το τίμημα για το κέρδος του να έχουμε ίντερνετ; Ε...ναι, αξίζει. Αλλά να πα να γαμηθούν οι χίπστερς.
  • To GTA San Andreas
    Gamer δε με λες. Σήμερα το πρωί μου διηγιόταν ο άλλος στη σχολή για τον τάδε που μέσα σε πέντε λεπτά έκανε στο LOL εννιά kills και έριξε ulti στην Sana αλλά αυτή είχε κάνει spell για immunity κι έτσι του γάμησε το lane ενώ αυτός έπαιζε μπακότερμα στο tower ή κάτι τέτοιο κι εγώ ήθελα να τον πω "στη μάνα σου το 'πες;". Αλλά το GTA San Andreas δεν έχει τέτοιες μαλακίες. Είναι όσο πιο straightforward γίνεται. Είσαι ένας αράπης στο Κόμπτον και δουλειά σου είναι να πάρεις μία Καλασνίκοβα (έτσι τηνε λένε οι Ρωσοπόντιοι) και να γαζώσεις ό,τι πίξελ έχει διαφορετικό χρώμα από σένα ενώ οδηγείς με διακόσια πενήντα χιλιόμετρα μέσα στην πόλη. Ναι, οκ, υπάρχει και η υπόθεση, αλλά ποιος χέστηκε. Κάθε αποστολή, ραδιοφωνικός σταθμός, αφίσα στους δρόμους, τα πάντα είναι σχεδιασμένα σαν την πιο διαδραστική μαύρη κωμωδία που υπάρχει, και να πα να γαμηθούν οι και καλά ευαίσθητοι γονιοί που δεν μπορούν να προστατέψουν τα μούλικά τους μόνοι τους και θέλουν την πολιτεία να τους κάνει τον παιδονόμο.
  • Η Corvette
    Υπάρχουν τα απλά καθημερινά αμάξια που τα οδηγάς για να πας στη δουλειά σου, και μετά υπάρχουν τα αμάξια που τα βλέπεις μόνο να τα οδηγάει ο Τζέρεμι Κλάρκσον στο Top Gear και κλαις τη μοίρα σου που σ'έκανε φτωχό. Αλλά και σ'αυτά τα αμάξια δεν είναι όλα ίδια. Οι Πόρσε, ας πούμε, είναι σαν Σκαραβαίος πολυτελείας, και κάτι Καμάρο, Τσάλεντζερ και αμερικλάνικα "muscle cars" είναι σαν κάτι τραμπούκους βλαχομπάρμεν που πλακώνουν τα στεροειδή και δε στρίβουν ούτε με αίτηση. Και να μη μιλήσω καν για το Παγκάνι Ζόντα που είναι σαν παντόφλα που έχει βγάλει κακοήθη όγκο. Αλλά η Corvette ρε παιδί μου...
    Αυτές οι καμπύλες...αυτή η κωλάρα που κοιτάει με θράσος τον θεό σαν το αμάξι να ήτανε αθλήτρια του στίβου...ε με καυλώσατε πάλι γαμώ την Μπαναγία σας. Δεν έχει άλλη ανάρτηση. Πάω να την παίξω.
Αυτά, και να προσέχετε μην διαβάζετε την επόμενη ανάρτησή μου και την ίδια ώρα θέλει να πάρει η μάνα σας τηλέφωνο και σας το γαμήσει.

18 σχόλια:

  1. έτσι μωρή μουνάρα γράφονται οι αναρτήσεις!!!
    Εισαι μπουλντόζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μουνάρα είναι η κοκκινομάλλα στη φωτογραφία με το μπλε φουστάνι (κι ακόμα πιο μουνάρα χωρίς φουστάνι). Εγώ είμαι γαμιάς.

      Διαγραφή
  2. Πάλι καφετιέρα; Τι να την κάνω ρε χρυσό μου; Αφού φλαμπέ θα τον κάνω τον καφέ έτσι κι αλλιώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να φτιάχνεις κρύο γαλλικό.

      Διαγραφή
    2. Για να μην το μεταθέτω στην ορίτζιναλ γκαρσόνα που της τον είχα ζητήσει; Μπράβο ρε Θωμά, είσαι μεγάλη καρδιά! Το ξεκουράζεις το κορίτσι! Δηλαδής, νταξ, είσαι πρότυπο αλληλεγγύης!

      Διαγραφή
    3. Και ιπτάμενος αναρχικός είμαι άμα λάχει.

      Διαγραφή
    4. Τυχερό το κορίτσι, που αναλαμβάνεις να της κάνεις μια τέτοια εξυπηρέτηση!

      Διαγραφή
  3. Γάμησε πάτους!
    Στην ατάκα "Ήταν μια δεκαετία που όλοι μύταραν κοκαΐνη τόσο ξεδιάντροπα που σε κοιτούσαν παράξενα αν δεν μύταρες" μου θύμισες ένα φίλο μου που έλεγε "τη δεκαετία του 80 στην Ελλάδα αν δεν είχες μηχανή και δεν ήσουν νταής δε σε θεωρούσαν άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίος!!! Και είμαι από αυτούς που δεν είπαν ότι ψόφησες! Χαχαχαχα
    λίγα έγραψες για το 8ball, είναι αυτά και άλλα πολλά.
    Κι εγώ θέλω Buggati. Είμαι βλαχάρα ρε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το Eightball είναι ιδέα, είναι θρησκεία, είναι γαμώ την Σούπερ Τρία. Η Μπουγκάτι δεν είναι βλαχοαμερικλάνικο, είναι όμιλος Φολκσβάγκεν.

      Διαγραφή
  5. That's what I'm talkin' about!
    Αφού τα ξέρεις, γιατί δεν τα λες;
    (Επίσης με το βίντεο κλιπ που ΔΕΝ έβαλες, με συγκίνησες. Εγώ κι ο browser μου σ' ευχαριστούμε.) (μεταξύ μας, μάλλον ο provider φταίει)
    Σου εύχομαι ο Αη-Βασίλης να σου φέρει αυτό που ποθείς. Και να είναι κοκκινομάλλικο με μπλε φόρεμα. Και ασορτί μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτά τα μηδενιστικά και τα μισανθρωπικά σου σχόλια με έκαναν να σε αγαπήσω και με χαρά να στον ακουμπήσω όταν σε ξανασυναντήσω.

    Ανήκεις σε εσένα και στα όνειρα σουουουουουουουουουουυ
    Και γράφεις στον μπούτσο τα ελαττώματα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού εσύ ως γνωστόν έχεις μόνιμη Περί-οδο. Λογικό να αγαπάς τα μισανθρωπικά.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος12/12/14 21:16

    Καλοσυνες βλεπω...


    Εχεις πυρετό?


    Snake "βαριεμαι να κανω log in" Plissken

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, κι εγώ κι ο δράκος στην κουζίνα είμαστε κομπλέ.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.