Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Η τέχνη του να κοροϊδεύεις τον κόσμο

Όχι, αγαπητοί μου φίλοι. Δεν πρόκειται να μιλήσω και σήμερα για τους πολιτικούς. Σήμερα θέλω να μιλήσουμε λίγο γι'αυτή την τόσο παρεξηγημένη έννοια που λέγεται τέχνη.
Θυμάμαι ένα κρύο δευτεριάτικο μεσημέρι στην τρίτη γυμνασίου που ο ηλίθιος κομπλεξικός καραγκιόζης και κατά ανεπιβεβαίωτες φήμες παιδεραστής που είχαμε για καθηγητή καλλιτεχνικών μας πήγε σε μία έκθεση στο Τελλόγλειο για έναν Ισπανό ζωγράφο που λεγόταν Μιρό.
Κοιτάω λοιπόν τα έργα του κυρίου Μιρό, όση ώρα βέβαια τα ανώριμα καθυστερημένα του σχολείου μου δεν έλεγαν μαλακίες για τον ΠΑΟΚ και τον Άρη, κι έλεγα μέσα μου, "Αυτός είναι ο δεύτερος σημαντικότερος σύγχρονος Ισπανός καλλιτέχνης μετά τον Πικάσο;" Ναι, ναι, καλά το καταλάβατε, τσακάλια είστε, θα σας κεράσω και μια λουκανικούπα με τον πατέρα μου και τη μάνα μου μέσα αν είστε καλά παιδιά μέχρι το τέλος. Ο κύριος Μιρό ζωγράφιζε αυτό που λέμε "αφηρημένη τέχνη".
Και τι είναι αφηρημένη τέχνη; Όχι, δεν είναι η τέχνη που κάνεις όταν ξεχνάς συνεχώς που είναι τα κλειδιά σου. Υποτίθεται ότι είναι η τέχνη που δεν απεικονίζει κάτι το συγκεκριμένο, αλλά στην πραγματικότητα εξωτερικεύει τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνου.
Λοιπόν, το μόνο που μου λένε κάτι τέτοια έργα είναι ότι ο καλλιτέχνης πίνει. Υπερβολικά.
Σου λέει ο άλλος για τον Τζάκσον Πόλοκ. "Έκανε βαθιά τομή στην σύγχρονη αμερικανική τέχνη, ήταν μέγας, ήταν γαμιάς, αν μπορούσα θα ήθελα να γεννήσω τα παιδιά του και μπλα μπλα μπλα". Τι λες τώρα! Μόνο που τα έργα του κυρίου Πόλοκ θα μπορούσε ο καθένας να τα αναπαράγει παίρνοντας ένα νεροπίστολο, γεμίζοντάς το μπογιά και δίνοντάς το στο τρίχρονο ανιψάκι του να παίξει.
Η μοντέρνα τέχνη είναι προσβολή στην τέχνη. Είχες τον Μιχαήλ Άγγελο να ζωγραφίζει ολόκληρο το ταβάνι της Καπέλα Σιξτίνα και τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να φτιάχνει τη Μόνα Λίζα, στρώση προς βασανιστική στρώση, με απίστευτη λεπτομέρεια (δυστυχώς τα άλλα δύο Χελωνονιντζάκια δεν ξέρω τι διάσημο ζωγράφισαν) και σήμερα έχεις έναν ατάλαντο μαλάκα με φουλάρι και πατομπούκαλα με μαύρο κοκκάλινο σκελετό που νόμιζες ότι μόνο οι πούστηδες τα φοράνε να τραβάει δύο μαύρες γραμμές πάνω σε ένα άσπρο καμβά και να έχει την απαίτηση να πιστέψεις ότι αποτελεί διαμαρτυρία για τον πόλεμο στο Ιράκ. Όχι, φίλε μου. Αυτό αποτελεί διαμαρτυρία για τον πόλεμο στο Ιράκ:

Οι δύο άσπρες γραμμές πάνω στο μαύρο καμβά (ή μήπως ήταν μαύρες γραμμές σε άσπρο καμβά; Πωρώθηκα με το Σύστημα του Κάτω και ξέχασα) το μόνο που αποτελούν είναι διαμαρτυρία για τη μαλακία που σε δέρνει.
Ξέρω, ξέρω. Θα με πείτε ότι δεν σκαμπάζω από τέχνη. Και ξέρετε τι λέω εγώ; Σκάστε, ηλίθιοι χιπστεράδες! Μπορεί όντως να μη σκαμπάζω από τέχνη, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι η τέχνη πρέπει να σου προκαλεί συναισθήματα, αν όχι θαυμασμού, τουλάχιστον να σου ξυπνάνε κάποια σκέψη. Αλλά το μόνο συναίσθημα που μου προκαλούν κάτι τέτοια "καλλιτεχνήματα" είναι ότι η ευγονική θα έπρεπε να εφαρμόζεται τελικά. Όχι για τα άτομα που έχουν νοητική υστέρηση, αλλά για αυτά που έχουν νοητική υστέρηση αλλά για κάποιο λόγο νομίζουν ότι είναι παρεξηγημένες ιδιοφυΐες.
Έχω ένα φίλο που ζωγραφίζει καταπληκτικά. Έχετε την εντύπωση ότι θα βρεθεί κανείς που θα εκτιμήσει αυτά που κάνει; Όχι, γιατί όλοι εκτιμάνε το αποκύημα της ηλιθιότητας ενός θολοκουλτουριάρη που μοιάζει με ό,τι απέμεινε από πείραμα των Mythbusters (το αποκύημα, όχι ο θολοκουλτουριάρης-όχι δηλαδή ότι αυτός είναι πολύ καλύτερος, αλλά τέλος πάντων).
Και μετά έχεις και την ποίηση. Αντίθετα με την Επίσημη Εκδοχή των Πραγμάτων, η αυτοκτονία του Καρυωτάκη προέκυψε όταν ο ποιητής απέκτησε με κάποιον τρόπο ενόραση στο μέλλον και είδε τι αποκαλούν οι σημερινοί Έλληνες ποίηση.
Πραγματικά, σήμερα ποίηση θεωρείται η παντελής έλλειψη νοήματος, μέτρου, ρυθμού, ομοιοκαταληξίας ή οποιασδήποτε άλλης μορφής που να έχει σχέση με την καλαισθησία. Και δε χρειάζεται καν να έχεις ίχνος ταλέντου. Απλά πετάς μέσα ασύνδετες λέξεις και το παίζεις καλλιτέχνης. Και για να αποδείξω αυτό που λέω, σας παρουσιάζω με υπερηφάνεια ένα ποίημα που συνέθεσα ειδικά για την περίσταση.
Φλέβες που κοπανάνε. Ένα ποίημα του Thomas the Barbarian.
Ένας αράπης περιμένει το λεωφορείο.
Ποια άγρια μοίρα να μας τυραννά;
Μεγάλα παπούτσια που βρωμάνε απόγνωση.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα βλέπεις δυο χοντρούς να τρώνε McDonalds
και μια κουκουβάγια να κατατρέχει την ορμή της νιότης μας
σαν να μην ήταν τραβεστί ποτέ.

Φεγγάρι. Γραβιέρα. Ως πότε θα πεθαίνει η σχολική μου σάκα;
Διακοσμητικές επάλξεις κοιτούν βλοσυρά τον Πάγκαλο
γιατί η γάτα μου δεν τρώει πια το φαΐ της
και δεν τερμάτισα ποτέ το GTA San Andreas
μα θα'ρθει η μέρα που τα έπιπλά μου θα αναστηθούν
και θα διεκδικήσουν τη μοίρα τους οι τρύπιες δεκάρες.
Σκατά! Σκατά! Το πιτόγυρο αναζητά
απεγνωσμένα το τζατζίκι
και δεν κοιτάω μπροστά μου πριν περάσω το δρόμο
γιατί ξέρω ότι στη γωνία με παραμονεύει αλαφιασμένος
ο Μπομπ Σφουγγαράκης.
Πώς το βρήκατε, παιδάκια; (όχι, δεν ήπια τίποτα). Είμαι σίγουρος ότι κάπου εδώ θα εμφανιστεί ένας τύπος που διαβάζει Lifo και, με δάκρυα χαράς στα μάτια, θα μου σφίξει το χέρι (το οποίο μετά θα κάψω μπας και απολυμανθεί) και, αφού με συγχαρεί για το υπέροχο ποίημα που τόσο πολύ εκφράζει τον πόνο των μυρμηγκιών της Σουηδίας, θα ζητήσει τα πνευματικά δικαιώματα για να μελοποιήσουν και να τραγουδήσουν το "Φλέβες που κοπανάνε" οι Πυξ Βλαξ στις επόμενες τριάμισι εκατομμύρια τελευταίες συναυλίες τους.
Αυτό ήταν. Αύριο το "Φλέβες που κοπανάνε" θα είναι το νούμερο ένα χιτ σε όλη την επικράτεια. Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, ελπίζω η ξαφνική επιτυχία να μην καταστρέψει τον τέλειο χαρακτήρα μου.
Δεν πάμε καλά, ρε! Αυτό το πράγμα είναι ανεπανάληπτο. Όχι μόνο για την (κακο)ποίηση, αλλά και για την "έντεχνη" μουσική που συχνά βασίζεται σε αυτήν. Μάθανε όλοι να βρίζουν τη Lady Gaga, αλλά αυτά που ακούν οι ίδιοι, αν τα δώσεις σε κάποιον με IQ πάνω από 20, θα γελάει δέκα χρόνια! Κι αν θέλετε να ξέρετε, εγώ δακρύζω με τη Lady Gaga. ΟΚ, σε αυτό ίσως να φταίνε οι ενδυματολογικές επιλογές της, αλλά δεν έχει σημασία. Απλά βαρέθηκα να το παίζουν όλοι κάποιοι. Μπορεί κάποια στιγμή και να μου περάσει. Αλλά μάλλον όχι.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας πατήσει το λεωφορείο που περιμένει ο αράπης καθώς θα περνάτε το δρόμο χωρίς να κοιτάτε μπροστά σας.

25 σχόλια:

  1. Όπως γράφεις και στα σχόλια, αυτοί πίνουν πολλούς (μα πάρα πολλούς) μπάφους και παίζουν προ. Κάποιοι όχι μπάφους, αλλά πιο σκληρά ναρκωτικά! Οι χειρότεροι απ' όλους είναι όμως οι κουλτουριαρέοι με τις βρωμοκουλτουριάρικες ταινίες τους. Αυτοί κι αν το παίζουν υπεράνω!
    Βοήθειά μας Μπομπ Σφουγγαράκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έγραφα και για τις ταινίες, αλλά ήταν τόση η συναισθηματική φόρτιση από τη συγγραφή του ποιήματος που απλά δεν άντεχα. Πιθανότατα θα έχει και part 2.

      Διαγραφή
  2. Έίμαι διακοπές κι εσύ ακόμα στο σχολείο..........ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑΑΑΑ!!!!(ΩΡΑΊΟ ΠΟΙΗΜΑΤΆΚΙ Ε;;;Αυτό θα το μελοποιήσει η Τσνακλίδου μαζί με την κότα την Αλεξίου και τους Πυξ-Φλοξ....ααα second!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κακία σου θα σε φάει εσένα. Σ'άρεσε, Χωστηράκο; Λοιπόν, έχω μια καλύτερη ιδέα. Θα το μελοποιήσεις εσύ. Έχεις δέκα δευτερόλεπτα. Εννιά, οκτώ, επτά...

      Διαγραφή
    2. Θωμά, διάβασε να βγεις από το σχολείο άρχοντας να ξεσκιστείς στις μπαρότσαρκες με φοιτήτριες, μόνο αυτό σου λέω... η τριτοβάθμια εκπαίδευση σε περιμένει εναγωνίως μπας και δει άσπρη μέρα, γιατί με τους μαλάκες που έχει δεν το βλέπω...

      Διαγραφή
    3. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση μπορεί να με περιμένει, εγώ πάλι δε χρειάζεται να σου πω πού την έχω γραμμένη.

      Διαγραφή
  3. Αντί να τους καταργήσουν την αναπνοή τους κάνουν διάσημους αστέρες υπερταλαντούχους. Με τσάντισες τώρα. Τα πήρα κρανίο που τα θυμήθηκα πάλι με τους παλιοατάλαντους. Ψόφο.

    Αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σου αφιερώσω ένα ποιήμα αγαπητέ συνοδηπόρε :

    Τράβηξα μια τούφα φλογερή από την ανήθικη πειρατεία
    Και ολοκλήρωσα τα όνειρα που πέρναγαν τον φράχτη
    Έλεγα στον κήπο πως περπάτησε το αγόρι
    και κοίταγα να βρω νερό για να φυτρώσουν οι σπόροι

    Ξίδια παχιά ξίδια λεπτά ξίδια ΤΟΠ απανωτά
    Κακόμοιρε ουρανε πως θα πας μπροστά
    Το νεκρό μωρό κόπηκε στο ξύρισμα
    Σάτυρε ελεεινέ τι λέει το μάθημα της ιστορίας ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να κάνουμε ποιητικές βραδιές ρε συ Πέρη. Θα χεστούμε στην τρύπια δεκάρα. Αρκεί βεβαίως το μαγαζί να πουλάει και τίποτα ξύδια Τοπ, μπας και μας αντέξουν. Κι εγώ συμφωνώ για ψόφο.

      Διαγραφή
  4. "οι Πυξ Βλαξ στις επόμενες τριάμισι εκατομμύρια τελευταίες συναυλίες τους." Σωστότατος και ξεκαρδιστικός!
    BTW, βάλε ένα uncencored video clip του BYOB αν βρεις. Είναι πιο γουστόζικο για διαμαρτυρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και η βλακεία είναι πως αν πας ΕΣΥ ή ΕΓΩ και ζωγραφίσουμε στα καλλιτεχνικά δύο μαύρες γραμμές σε άσπρο καμβά θα μας βάλει μηδέν η καθηγήτρια, θα μας θεωρήσει "παιδιά που δεν έχουμε ιδέα από τέχνη" καθώς και θα μας ζητήσει να επαναλάβουμε την άσκηση:Ρ
    Αντίθετα, όταν ένας πιο αλτερνατιβ απο αλτερνατιβ κύριος που ζωγραφίζει πάει και σκιτσάρει κάτι τέτοιο... Χμμ... τι θα γίνει?
    Α ναι: Οι πίνακές του ξαφνικά θα αξίζουν εκατομμήρια και μπλα μπλα μπλα. Γουατέβερ.

    Για αυτό, ας head bangοθούμε με system of a down και λοιπά ανάλογα συγκροτήματα και ας αφήσουμε την τέχνη στους αφηρημένους ζωγράφους. Μπάιιι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που τα καλλιτεχνικά τελειώνουν στην τρίτη γυμνασίου. Μακάρι βέβαια να ήταν η μόνη μαλακία που τελειώνει στην τρίτη γυμνασίου. Πώς φαίνεται όμως ότι τα μεγάλα μυαλά συναντιούνται, ε;

      Διαγραφή
    2. Ευτυχώς δεν λες τίποτα, ευτυχώς για όλες τις μαλακίες που τελειώνουν δηλαδή.
      Φυσικά και συναντιούνται my dear Thomas, τι νόμιζες?
      Όμως πραγματικά, κάποιος θα έπρεπε να αλισοδέσει όλες τις πορωμένες καλλιτεχνικούδες και τους λοιπούς "μετριόφρωνες" ζωγράφους που το παίζουν ιστοριούλα με τις μαύρες καμπυλωτές "παρά λίγο ίσιες" γραμμούλες τους.
      kisses

      Διαγραφή
    3. Δε μου φαίνεται καλή ιδέα. Μιλάμε για τρομερή σπατάλη αλυσίδας. Σπάγκος και πολύς τους πάει. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί, τέτοιοι που είναι, μόλις δουν τον σπάγκο θα αρχίσουν να αναλογίζονται την καλλιτεχνική του αξία.

      Διαγραφή
  6. Σήμερα εντελώς τυχαία βρέθηκα να παρακολουθώ μια συζήτηση για την τέχνη, αλλά από πραγματικά κουλτουριάρικα άτομα. Άκουσα λοιπόν πως υπήρχε και τύπος που έλεγε ότι είναι καλλιτέχνης φωτογράφος και δεν είχε πιάσει φωτογραφική για χρόνια!
    Επιπλέον, στην τέχνη δε μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα. Επειδή κάποιοι θεοποιούν τη μοντέρνα ή τη μεταμοντέρνα τέχνη, δεν πάει να πει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κι αυτοί που την απομυθοποιούν. Βασικά, ένα έργο τέχνης μ' αρέσει όταν είναι ειλικρινές, όταν βλέπω ότι στα αλήθεια εκφράζει μια σκέψη του δημιουργού του. Δύο μαύρες γραμμές πάνω σ' έναν καμβά δεν είναι έκφραση, είναι μηχανιστική απασχόληση της βαρεμάρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα, ότι αυτοί που αυτοαποκαλούνται "καλλιτέχνες" τη σήμερον δε θέλουν να εκφράσουν απολύτως τίποτα. Το μόνο που κάνουν είναι να φτιάχνουν μία μαλακία και να κοτσάρουν και μία θεωρία για το ανδρικό μόριο από δίπλα για να βγάζουν εύκολα λεφτά και να τους κάθονται θολοκουλτουριάρες γκόμενες.

      Διαγραφή
  7. Καθηγητής στο σχολείο μας έλεγε για έναν πινάκα που έγινε γνωστός "τα ακάθαρτα μου" και ο τύπος έχεσε σε καμβά!! Έγινε τόσο γνωστός που δεν μπορούσε άλλο να χέζει και έβαλε άλλους να πίνουν καθαρτικό.Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι ότι τα παίρνανε πριν στεγνωνόσουν τα έργα, από την βιασύνη να έχουν μια κουράδα στο σαλόνι τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τέτοια... Ρίξε μια ματιά στα εξώφυλλα των Load & Reload των Metallica και μετά ψάξε τι είναι!

      Διαγραφή
    2. Τι είπες τώρα, ρε Κανίβαλε! Από δω και στο εξής οι φτωχοί δε θα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι, αλλά πίνακα ζωγραφικής. Θα έψαχνα για το Load και το Reload, αλλά βαριέμαι.

      Διαγραφή
    3. αίμα,δάκρυα και σπέρμα....γιατί πολύ βαριέσαι τελευταία νικρέ μου Τόμας και σε βλέπω να μη γαμάς για τα επόμενα 20 χρόνια λόγω βαρεμάρας!!

      Διαγραφή
    4. Βαριέμαι να ψάχνω για το Load και το Reload και τέτοιες μαλακίες...για σοβαρά πράγματα δε βαριέμαι.

      Διαγραφή
  8. Καλά που έδωσαν στα Χελονονιτζάκια τ'ονομα των ζωγράφων και τα'μαθανε αλλιώς απ'το σχολείο ούτε τον Λεονάρντο δεν θα ξέρανε τα παιδιά!
    Λοιπόν το ποίημα κράτα το να δείς που θα γίνεις μεγάλος
    μπορεί να το διακωμωδείς και όμως εκφράζει την σαπίλα και την κατάντια της εποχής μας.

    Εγώ σου σφίγγω απο τώρα το χέρι για να μη λες ότι περίμενα να γίνεις επώνυμος καλλιτέχνης για να πάρω απ'την δημοσιότητα σου φώς:))

    Τα θαλασσινά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες τι μπορούν να κάνουν τέσσερις μεταλλαγμένες χελώνες που παίζουν καράτε; Μεγάλος θα γίνω και χωρίς το ποίημα, αυτό είναι προφανές νομίζω. Δεν περίμενα βέβαια να δεις την πτυχή του ποιήματος που κριτικάρει την ACTA. Δυστυχώς, κανείς δε με καταλαβαίνει. Πρέπει να αρκούμαι στο θαυμασμό του κοινού μου.

      Διαγραφή
  9. Καλά ε, με αυτό το ποίημα νομίζω πως είδα τον εσωτερικό σου κόσμο. It's so beautiful I think I'm gonna cry.
    Και ως γνωστός smart-ass και γιατί το είχα ψάξει πριν πολύ καιρό, όταν ακόμα πήγαινα λύκειο και βαριόμουν τη ζωή μου, ο Raphael ζωγράφιζε/έβαφε/διακοσμούσε/όπως θες πες το τα δωμάτια στο παλάτι του Βατικανού.
    Ο Donatello είπε να ξεχωρίσει και έκανε γλυπτά. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Don't cry for me, Em. Γλυπτά, ε; Και γι'αυτά θα έπρεπε να πω, που λιώνανε οι αρχαίοι να σκαλίζουν μάρμαρο μέχρι την τελευταία γαμημένη λεπτομέρεια και σήμερα παίρνει ο άλλος ένα σωρό σκουπίδια και σου λέει "γλυπτό".

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.