Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Άλλη μια λίστα με εκνευριστικά πράγματα

Λοιπόν, δε νομίζω ότι έχει και πολλά να εξηγήσω. Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Άλλη μια λίστα με εκνευριστικά πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι κιόλας να γράφω προλόγους. Έχει και ζέστη. Οπότε στο ψητό. Αλλά πρώτα, λίγη Μπιγιονσέ να φτιάξει η μέρα μου.
  • Κριστιάνο Ρονάλντο:
    Ο μικρός κλαψομούνης μεγάλωσε, ξεπέρασε την ήττα της Πορτογαλίας από την Ελλάδα με 1-0, η οποία συνέβη αφού ο Ότο Ρεχάγκελ θυσίασε μια δεκαεννιάχρονη παρθένα στο Σατανά τα μεσάνυχτα ενός Σαββάτου με πανσέληνο, σήκωσε Τσάμπιο Λιγκ με την Μάντσεστερ και Πριμέρα Ντιβιζιόν με τη Ρεάλ, έσπασε το ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ σε μια χρονιά, και στο ενδιάμεσο κατάφερε να γίνει πιο σιχαμερός κι από μια μύγα στη σούπα μου. Δε φτάνει που δε δίνει τη μπάλα από το δεξί του στο αριστερό του, δε φτάνει που έχει συνέχεια αυτό το ύφος "αντίπαλοι τερματοφύλακες, είστε τα πουτανάκια μου" που με κάνει να θέλω να γίνω αμυντικός παγκοσμίου κλάσης μόνο και μόνο για να με πάρει η Μπαρτσελόνα, να πάει ο θρασύτατος να κάνει προέλαση προς τον Βίκτορα τον Βαλντέζ κι εγώ να τον ρίξω μια κλωτσιά και να τον αφήσω έξω για δυο χρόνια. Αλλά ήρθε και αποτελείωσε στο φετινό Euro, στο οποίο άλλαξε περισσότερες κομμώσεις απ'όσα γκολ έβαλε. Στο τέλος θα σε περάσει κι ο Τόρες, μαλακάκο!
  • Κάτι μαλάκες που ανοίγουν παράθυρα στο λεωφορείο ενώ δουλεύει ο κλιματισμός:
    Αγαπητέ μπουρτζόβλαχε, πιθανώς ζεις ακόμα στο 1980, τότε που το να έχει ένα λεωφορείο κλιματισμό ήταν κάτι από το έτος 3100, όπου ο πλανήτης κυριαρχείται από τα ρομπότ και οι γήινοι έχουν εποικήσει τον Άλφα του Κενταύρου. Αλλά έχουμε 2012, ο πλανήτης κυριαρχείται από τον Ομπάμα, τη Μέρκελ, τους Εβραίους και τους Ιλουμινάτι, κι ακόμα στέλνουμε ρομποτικές αποστολές στον Άρη. Ο κλιματισμός στο λεωφορείο είναι ένα μηχάνημα που τραβά ισχύ από τον κινητήρα, κάνει πολύ θόρυβο και καταφέρνει να ρίξει τη θερμοκρασία κατά δύο-τρεις βαθμούς σε έναν χώρο τριάντα τετραγωνικών που είναι στοιβαγμένα 150 άτομα. Αν εσύ ο μαλάκας ανοίγεις το παράθυρο ενώ δουλεύει ο κλιματισμός, τότε ο κλιματισμός είναι ένα μηχάνημα που τραβάει ισχύ από τον κινητήρα, κάνει πολύ θόρυβο και δεν ρίχνει καθόλου τη θερμοκρασία γιατί μπαίνει ο ζεστός αέρας απ'έξω. Κι έτσι καταναλώνει τζάμπα πετρέλαιο, για τον οποίο λόγο θα μας πάρει ο Al Gore και θα μας σηκώσει.
  • Το τραγούδι τίτλων του Παραπέντε:
    Για να είναι ένα τραγούδι άκρως εκνευριστικό πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω τρία στοιχεία: ηλίθιους στίχους, σπαστική μουσική ή τραγουδιστή με απαίσια χροιά φωνής. Κι αυτό είχε και τα τρία. Συν ότι μου θυμίζει το Παραπέντε, το οποίο είναι εκνευριστικό από μόνο του γιατί α) ο Καπουτζίδης αποφάσισε στη δεύτερη σεζόν να το μπλέξει περισσότερο κι από το Lost χωρίς καν να δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση στο τέλος για το πώς συνδέεται η δολοφονία του υπουργού με τη δολοφονία μιας τυχάρπαστης πριν 30 χρόνια, β) για να εξηγήσει το γιατί η Αμαλjία βρισκόταν πάντα στο κατάλλjηλο σημείο την κατάλλjηλjη στιγμή, βρήκε το ηλjίθιο τέχνασμα ότι ήταν ένας άγγελος που την είχε στείλjει ο θεός για να δίνjει τη λjύση στα προβλjήματα των πέντε ηλjίθιων και γ), γιατί στο τέλος ο τριμάλακας πήγε και σκότωσε τις γιαγιάδες. Ας σκότωνες όποιον άλλον ήθελες, ρε καραγκιόζη, αλλά όχι τις γιαγιάδες. Πουστάρα. Πατάτε το play με αποκλειστικά δική σας ευθύνη:
  • Γιάννης Πουλόπουλος:
    Είναι ένα από εκείνα τα μακρά σχεδόν καλοκαιρινά απογεύματα που δεν έχεις τίποτα αξιοπρεπές να κάνεις και συντονίζεσαι στο Σταρ να δεις λίγο Μαρία Μπακοδήμου να στρώσεις επιδερμίδα. Και τότε βλέπεις το γαμήδι της κοινωνίας. Την απαισιότητα την ίδια. Την βασίλισσα της πουστροσύνης, που μπροστά του ο Φώτης Σεργουλόπουλος μοιάζει με τον Γιάννη τον Ράμπο (ίσως βέβαια γι'αυτό να βάλανε την πούστρα στην εκπομπή, ποτέ δεν ξέρεις). Η φωνή του σιχάματος αυτού στάζει πηχτή κακία, κατινιά και ατελείωτη υποκρισία. Κι ας μην ξεχνάμε φυσικά τις θρυλικές ανταποκρίσεις του από το πεδίο της Γιουροβύζιον, όπου μαζί με την συναγωνίστρια και συν-κάμπια Κατερίνα Σουλιώτη ανέβασαν το ξερατό σε νέα ύψη. Μια φορά έκανα το λάθος να κοιτάξω την αδερφή του ελέους κατάματα για τρία δευτερόλεπτα και για τις επόμενες τρεις μέρες δεν μπορούσα να φάω το παστίτσιο της μάνας μου. Για τέτοιο πράγμα μιλάμε. Και, πιστέψτε με, δεν θέλετε να βάλω φωτογραφία. Και μια και το'φερε η κουβέντα, βάλτε κι όλο το υπόλοιπο πάνελ της εκπομπής, για να 'στε σίγουροι.
  • Διάφοροι "καλλιτέχνες":
    Γι'αυτό το φαινόμενο δε θα πω τίποτα. Απλά σας παραπέμπω σε αυτό εδώ το κομμάτι που ξετρύπωσε η Ephee. http://enastagrigora.blogspot.gr/2012/06/blog-post_28.html.
    Τελικά ψέματα σας είπα. Θα πω. Μωρή μαλάκω, που θες να μας το παίξεις και καλλιτέχνις. Πού ακριβώς βρίσκεται η τέχνη στο να βάζεις λεφτά στο θηλυκό μόριο; Ας έβαζες καμιά ψωλή στο θηλυκό μόριο, να σε δούμε, να δούμε τι αξίζεις, κι άμα τον παίρνεις και καλά να σε κάναμε και αφίσες στα δωμάτιά μας να έρθει η Σάσα Γκρέι να πάθει κόμπλεξ. Αυτό ναι, θα ήταν τέχνη. Κατά τ'άλλα, όμως, μαλακοκουλτουριάρηδες, όταν η Lady Gaga είχε πάει σε εκείνα τα βραβεία ντυμένη βιτρίνα κρεοπωλείου, εσείς γελάγατε και κοροϊδεύατε. Που καλά την κάνατε, αλλά όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά.
  • Το φαινόμενο "θάνατος Μάικλ Τζάκσον":
    Κάθε φορά που πεθαίνει ένας διάσημος, για τον οποίο πριν το θάνατό του νοιαζόμασταν περίπου όσο και για το πώς περνάει τον καιρό του ο μέσος εικοσάχρονος ενός ορεινού χωριού της Βαυαρίας, όλοι ξαφνικά θυμούνται πόσο σημαντική υπήρξε η συνεισφορά του στον κόσμο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και τι τρομερός και τέλειος που ήταν και πώς θα ζήσουμε τώρα εμείς χωρίς αυτόν και εγώ πότε θα γίνω μάνα και πότε θα πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ. Ακόμα θυμάμαι κάπου εκεί γύρω στο Φεβρουάριο που οι μισές συμμαθήτριές μου ανέβαζαν τραγούδια της Whitney Houston κι έγραφαν από κάτω R.I.P, λες και πριν πεθάνει η μόνη έγνοια που είχαν στο μυαλό τους ήταν το τι κάνει η Whitney. Αλλά αυτό που τρέμω περισσότερο εξαιτίας αυτού του φαινομένου, είναι η μέρα που θα πεθάνει ο Justin Bieber.
  • Το να παίρνεις φραπέ σε καφετέρια και να μην έχει διαλυθεί η ζάχαρη:
    Θα περίμενες ότι κάποιος που έχει ανοίξει καφετέρια, η οποία είναι ένα μαγαζί που εξειδικεύεται στο να φτιάχνει καφέδες, θα ήξερε να φτιάχνει έναν γαμημένο φραπέ. Αλλά όχι! Βλέπετε, όποιος έχει μερικά λεφτά στα χέρια του και δεν ξέρει να κάνει τίποτα απολύτως στη ζωή του, πάει νοικιάζει μια τρύπα, απλώνει καμιά δεκαριά τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο, και σου λέει, άνοιξα καφετέρια! Και τάχα στις καφετέριες έχουν κι αυτά τα κωλομιξεράκια, για να τον φτιάχνουν κι επαγγελματικά το φραπέ, κι ακόμα δεν μπορούν να διαλύσουν τη ζάχαρη, την οποία εγώ πώς σκατά τα καταφέρνω και τη διαλύω στο σέικερ με τη γνωστή παλινδρομική κίνηση; Αγαπητέ μαλάκα καφετζή, αν ήθελα να νιώθω τους κόκκους της ζάχαρης να κάνουν κρατς κρατς μέσα στο στόμα μου, θα έτρωγα κατευθείαν ζάχαρη. Η μόνη λύση θα ήταν να παίρνω φραπέ χωρίς ζάχαρη, αλλά δεν έχω πιει πικρό καφέ ούτε σε μνημόσυνο. Που δεν καταλαβαίνω και γιατί είναι πικρός ο καφές στα μνημόσυνα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι γλυκός, για να γλυκαθείς από την πίκρα που παίρνεις στην ανάμνηση του θανόντος. Καλά δεν τα λέω; Καλά τα λέω, δε θα με πείτε εσείς αν τα λέω καλά.
  • Οι γκόμενες που φοράνε στράπλες:
    Ναι, ναι, ξέρω τι θα με πεις, η μόδα του φετινού καλοκαιριού θέλει στράπλες. Κι εγώ ξέρεις τι θα σε πω; Να πάει να γαμηθεί η μόδα με δύο αράπηδες που τους είχαν κλειδωμένους σε ένα δωμάτιο για δέκα χρόνια! Δε νομίζω ότι έχει τόσο μεγάλη διαφορά σε θέματα ζέστης από το τιραντάκι, γιατί μιλάμε για μισό εκατοστό παραπάνω ύφασμα, κι επιπλέον, είναι αντιαισθητικό. Απλά κοιτάξου λίγο στον καθρέφτη με στράπλες και με μπλουζάκι με τιραντάκι, και πες μου ποιο από τα δύο αναδεικνύει καλύτερα ένα ζευγάρι από τα καλύτερα σημεία του σώματός σου.
    Εγώ τα μάτια σου εννοούσα, δεν ξέρω εσύ τι κατάλαβες.
  • Η ύπαρξη ενός Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος δεν έχει περισσότερες αρμοδιότητες στη διακυβέρνηση της χώρας από τον σουβλατζή που μου τυλίγει την πίτα-γύρο-πατάτες-τζατζίκι και με χρεώνει και 3,10 για όλο αυτό αλλά χαλάλι του γιατί φτιάχνει ωραίο γύρο:
    Αυτό. Θέλετε κι άλλο;
  • Όλοι αυτοί που θεωρούν τα Goody's γαμάτα:
    Σοβαρά, θεωρείς ότι αυτό το πράγμα που πουλάνε στα Goody's για χάμπουργκερ είναι νόστιμο; Γιατί εμένα μου φαίνεται σαν να έκοψαν σε φέτες το πίσω δεξιό λάστιχο από το τρακτέρ του παππού μου χωρίς καν να καθαρίσουν από πάνω τις λάσπες που μάζεψε οργώνοντας τον περήφανο θεσσαλικό κάμπο, έβαλαν κέτσαπ, μαγιονέζα και πίκλες με περισσότερα απροσδιορίστου βλαβερότητας χημικά κι από λαθραίο τσιγάρο που σου πουλάει μετανάστης στην Ομόνοια για μισό ευρώ, το έριξαν σε ένα μπαγιάτικο ψωμάκι, σου δίνουν από δίπλα και ένα μπολ τηγανισμένο κόντρα πλακέ και ένα ποτήρι ζάχαρη με άρωμα πορτοκάλι, και είσαι κομπλέ. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι ξέρω και πολύ από χάμπουργκερ, καθώς το καλύτερο που έχω φάει ποτέ ήταν σε ένα Burger King. Στην Αγγλία. Και έκανε έξι λίρες, μαζί με τις πατάτες και την κόκα εννοείται. Αλλά το ευχαριστήθηκα.
  • Οι μετανάστες στην Αμερική που όταν έρχονται για διακοπές πουλάνε μούρη ότι και καλά ξεχνάνε τα ελληνικά από τα τόσα αγγλικά που μάθανε:
    "Εμ, πώς το λέτε εντώ στο Ellada, καλημέρα! Τι κάνετε, good, good? Τα children πώς πάνε στο school, καλά ή τα έχουν, ε, πώς το λέτε εντώ στο Ellada, φορτώσει στο κόκορας; Εγώ τώρα πάω στο σούπερ μάρκετ, να πάρω ένα pound feta cheese, να φτιάχνω greek salad στο lunch. Η, πώς το λέτε εντώ στο Ellada, κουμπάρα σου, τι κάνει; Years and ζαμάνια έχω να τη δω! Αν τη δεις, give her, πώς το λέτε εντώ στο Ellada, χαιρετίσματα!" Εσένα, πάντως, πώς σε λέμε εντώ στο Ellada? Α, ναι, μαλάκα! Λες κι εκεί που ήσουν στο Νιουγιόρκ και το Λοσάντζελες έμαθες πολλά αγγλικά και ξέχασες τα ελληνικά. Όλη μέρα στην γαμω-Αστόρια ήσουνα κι έπινες φραπέ στις greek tavernes με τα υπόλοιπα greek coprodogs, ηλίθιε!
Αυτά, και να προσέξετε μη γίνετε τερματοφύλακας στο ισπανικό πρωτάθλημα, φάτε γκολ από τον κλαψομούνη και τονώσετε ακόμα περισσότερο την παραφουσκωμένη ιδέα που έχει για τον εαυτούλη του.

16 σχόλια:

  1. διαφωνώ στο στράπλεςς, λόγω εμπειρίας....όταν θα θα σου πάρουν την πρώτη πίπα και το μωρό φοράει στράπλεςς θα με θυμηθείς.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος28/6/12 13:00

    Κλείσαν' τα σχολεία και έχεις ρέντα, λέμε!

    elPre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το αυτά και να προσέχετε ήταν πολύ γαμάτο.
    Από το στράπλες, προτιμώ το τιραντάκι, χωρίς όμως να το μισώ. Άλλωστε και το στράπλες εγώ μια χαρά το φοράω όταν βγαίνω (κρυάδα). Το φαινόμενο θανάτου του JB ομολογώ δεν το είχα σκεφτεί αλλά θα έχω εφιάλτες απόψε.
    Επίσης αν το παιδί του μαλάκα στο Αστόρια έχει γεννηθεί στο Αστόρια κι έρχεται πρώτη φορά Ελλάντα, μπορεί όντως να μην τα μιλάει καλά. Experience talking.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο στράπλες φοράς ή και τρίπατο; Κοίταξε, κι εγώ δεν το μισώ με το πάθος που μισεί ο Άνθιμος τον Κανάκη, αλλά όπως και να το κάνεις τα βυζιά φαίνονται πεσμένα, κι αυτό δεν το θέλει ούτε ο θεός. Κι εγώ τώρα σε λέω για τον ίδιο τον μαλάκα, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Δώθε Παναγιά, όχι για το παιδί του.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος28/6/12 14:12

    Ρε ας πεθάνει ο Bieber και τα υπόλοιπα θα τα ανεχτω.Άλλωστε πόσο θα κρατήσουν.Για το στράπλες απλά έχεις άδικο.Και Κριστιάνο όσο και να φουσκώνει μια ζωή looser so fucking what ας γίνει και παγώνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει, πάνω από μια βδομάδα δεν κρατάνε, αλλά κι αυτή η εβδομάδα πολύ πάει. Δε θα επιμείνω για το στράπλες, αλλά απλά δε μ'αρέσει. Για τον Κριστιάνο συμφωνώ κι επαυξάνω.

      Διαγραφή
  5. Το φαινόμενο "Δημήτρης Μητροπάνος"/"Μανώλης Ρασούλης" κλπ, είναι έγκυρη παρατήρηση. Κυκλοφορείς παντού και εκεί που ο κάγκουρας μπορεί να έβαζε κάτι άκυρα κομμάτια από κάτι άκυρα σχήματα τύπου "ΝΕΒΜΑ", "STAVENTO" (τι στο πέος σημαίνει αυτό;;) κλπ, μόλις πεθαίνει ο μουσουργός μας βγαίνουν όλοι έξω τέρμα καυλωμένοι και βάζουν τέρμα τα ντεσιμπέλ "τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο"... I mean, I mean... ΕΛΕΟΣ. Είχα κάνει παρόμοιο άρθρο και ένα σχόλιο κάποιας ήταν παραπομπή σε ένα αρκετά επίκαιρο τραγούδι:
    http://www.youtube.com/watch?v=IauxmfXly6A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς. Αν σ'άρεσε τόσο πολύ ο Μητροπάνος, γιατί δεν τον έβαζες μία φορά πριν πεθάνει κι έβαζες όλες τις μαλακίες;
      Υ.Γ: Έχω την εντύπωση ότι το stavento είναι κάποιου είδους ναυτικός όρος, χωρίς να είμαι σίγουρος και χωρίς να έχω καμία όρεξη να ψάχνω στο google.

      Διαγραφή
  6. Βλέπω μια ανίερη επίθεση στο στράπλες. Νομίζω ότι είναι κάπως άδικη. Στα υπόλοιπα είμαι σύμφωνος. Και αθ σε παρακαλούσα να μην ξαναβάλεις βίντεο με την γκόμενά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η γκόμενά σου είναι αυτή που τραγουδάει το τραγούδι του Παραπέντε; Γιατί αν εννοείς τη Μπιγιονσέ, είδαμε και πάθαμε να σταματήσει ο Χωστήρας κι άρχισες εσύ;

      Διαγραφή
    2. Λίγα λόγια για την καμπυλωτή γυναίκα μου. Κι αν θες να ξέρεις δεν είναι η μοναδική.

      Διαγραφή
    3. Ναι, και μετά ο Άρης πήρε διηπειρωτικό.

      Διαγραφή
  7. Έρχομαι να υπερασπιστώ στο θέμα στράπλες το Θωμά. Κι αυτό γιατί με στράπλες ό,τι μα Ο,ΤΙ και να κάνεις το βυζί γίνεται πατίκα-μάτι αυγό, ενώ με το τιραντέ το φτάνεις και ν'ακουμπάει το σαγόνι άμα λάχει. Τώρα βέβαια παίζει και το ενδεχόμενο να υπαρασπίζεστε το βιζί-τασάκι της καταπίεσης, αν ήταν αυτός ο σκοπός ζητώ ταπεινά συγνώμη.
    Πάντως με την τιράντα δεν έχεις κι ατυχήματα.. όπως να πάρεις αγκαλίτσα ένα πιτσιρίκι, να στο κατεβάσει στον αφαλό, και να γεμίσει ο τόπος βυζά.. (και τώρα που είπα κι αυτό, δεν ξέρω ακριβώς πως υπερασπίζομαι τη θέση του Θωμά.. sorry ρε Thomas...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οκ, η πλευρά του ατυχήματος είναι ένα aspect του θέματος το οποίο δεν είχα λάβει into consideration, αλλά είναι αυτό που λες.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.