Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Η ποπ δεν είναι ο σατανάς

OK. Για άλλη μια φορά κάνω το δικηγόρο του διαβόλου (καταλάβατε; Έκανα λογοπαίγνιο με το "σατανάς" του τίτλου και...καλά, ξεχάστε το). Ξέρω ότι μετά από αυτό θα χάσω τουλάχιστον τους μισούς μου αναγνώστες, αλλά πρώτα θα το διαβάσετε όλο, θα δείτε αν αυτά που λέω έχουν μια λογική, κι αν ακόμα πιστεύετε ότι δεν τα λέω καλά, ελάτε και σπίτι μου αν θέλετε και βάλτε ένα κομμένο κεφάλι αλόγου στο κρεβάτι μου. Μόλις βγείτε από το αεροδρόμιο, κόψτε το δεύτερο χωράφι δεξιά, και θα βρείτε έναν ερημίτη. Θα τον ρωτήσετε πού ζει ο ψηλός, ξανθός, πλούσιος και επιτυχημένος μπλόγκερ που λέγεται Thomas the Barbarian. Κι αν με βρείτε, τα ξαναλέμε.
Κατ'αρχάς, ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Τι ακριβώς σημαίνει ποπ; Θα σας πω εγώ τι σημαίνει. Ποπ είναι μια σύντμηση της αγγλικής λέξης popular, η οποία σημαίνει δημοφιλής. Άρα ποπ είναι ο δημοφιλής. Και με αυτή τη σημασία της λέξης, μπορούμε άφοβα να πούμε ότι οι Led Zeppelin και οι Rolling Stones ήταν οι ποπ καλλιτέχνες της εποχής τους.
Όχι, κάτσε, μην κλαις ακόμα, σου έχω και καλύτερο! Ο Μότσαρτ κι ο Μπετόβεν έγραφαν την ποπ μουσική της εποχής τους!

Τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια, βέβαια, η ποπ έχει αποκτήσει την έννοια, όχι τελείως άδικα, του "εύκολα, σαχλά τραγουδάκια από ατάλαντους με ορίζοντα ζωής στο ράφι τρεις εβδομάδες". Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αυτά είναι δημοφιλή. Αυτά πουλάνε.
Αλλά, αν πεις ότι ΟΛΑ τα τραγούδια που εκπροσωπούνται από την γενική και άνευ ιδιαίτερου περιεχομένου ταμπέλα της ποπ (κάτι σαν το "κοινωνική" για τις ταινίες, που το βάζουν όταν δεν μπορούν να βρουν καμιά καλύτερη ταμπέλα) είναι εύκολα, σαχλά και για ατάλαντους, τότε μάλλον ζεις στη διαφήμιση της Wind, που όταν λέει όλοι εννοεί όλοι. Κι αν απορρίπτεις κάτι μόνο και μόνο επειδή χαρακτηρίζεται ως ποπ, δηλαδή popular, δηλαδή δημοφιλές, τότε είσαι πιο χιπστεράς κι από τύπο με γυαλιά με χοντρό μαύρο σκελετό και ειρωνικό μουστάκι που χρησιμοποιεί ακόμα το myspace (αυτός, όχι το μουστάκι).
Σαφώς, βέβαια, το 90, μπορεί 95, ίσως και 99 τοις εκατό της σημερινής παραγωγής είναι για τα σκουπίδια. Όμως, ακόμα και τα τελευταία τρία χρόνια, που δε διαφωνώ ότι είναι τα χειρότερα από άποψη μουσικής, έχουν βγάλει κάποια αξιοπρεπή ποπ τραγούδια όπως το Bad Romance της Lady Gaga, το Russian Roulette της Rihanna και τη μισή δισκογραφία της Adele (την άλλη μισή δεν την έχω ακούσει).
Και, μπορεί η Lady Gaga να ντύνεται σαν να έκανε βουτιά στο σκουπιδοντενεκέ ανάμεσα σε οίκο μόδας και McDonalds, μπορεί η Rihanna να περνάει περισσότερο χρόνο βάφοντας τα μαλλιά της και τρώγοντας μπούφλες από τον Chris Brown παρά τραγουδώντας, μπορεί η Adele να είναι τόσο χοντρή που η μάνα σου μπροστά της μοιάζει Kate Moss (καταλάβατε; Έκανα αστείο τύπου Yo mama's so fat, αλλά με την Adele και...καλά, ξεχάστε το), αλλά μη μου πείτε ότι δεν έχουν ταλέντο.
Θα με πείτε, τώρα, "καλά, αλλά κι αυτές που λες, εκτός από ένα δύο καλά κομμάτια, όλα τ'άλλα είναι μπούρδες". Σαφώς και είναι μπούρδες! Δεν μπορεί κάποιος να είναι μονίμως στο 100% της απόδοσής του. Ακόμη και η Μπιγιονσέ έχει πει μερικές πολύ χοντρές παπαριές, σαν το Video Phone και το Run the World. Κρυφά από μένα, βέβαια. Αν το ήξερα από πριν, δε θα την άφηνα. Μετά που το έμαθα λίγο έλειψε να την κάνω ακόμα πιο μαύρη στο ξύλο, αλλά μετά με κοίταξε με αυτό το βλέμμα του λυπημένου κουταβιού και λύγισα. Είναι μια αυτή...
Αλλά ποια Μπιγιονσέ, θα με πείτε τώρα. Ακόμα κι εγώ έχω γράψει στο παρελθόν κομμάτια που σήμερα δε θέλω ούτε να τα βλέπω. Ποιος, εγώ.
Θα με ξαναπείτε, τώρα, ότι κάποτε έβγαινε πολύ καλύτερη ποπ. Και συμφωνώ! Κάποτε είχαμε Μιχαλάκη, είχαμε τον Καλλιτέχνη Παλιότερα Γνωστό σαν Prince, είχαμε ακόμα και την Παλιόγρια, και τώρα έχουμε Justin Bieber, Nicki Minaj και Kesha. Είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτεί ότι η ποπ μουσική έχει πάρει την κατιούσα. Αλλά, από την άλλη, μήπως και τα υπόλοιπα δημοφιλή είδη μουσικής έχουν βελτιωθεί στην πάροδο των χρόνων; Νοτ ιγκζάκτλιυ.
Κοιτάξτε, ας πούμε, τη ραπ. Κάποτε η ραπ ήταν η φωνή του γκέτο, μαλάκες μου. Άνθρωποι όπως ο Tupac, o Notorious BIG, ο Dr Dre, o Eminem κι ακόμα κι ο Snoop Dogg δεν τραγουδούσαν ρινγκτόουνς για τα δωδεκάχρονα που σκάνε πραγματικά λεφτά στέλνοντας SMS για να κατεβάσουν ρινγκτόουνς (νομίζω ότι υπάρχουν ακόμα), αλλά τραγουδούσαν τη ζωή τους την ίδια! Μπορεί η ραπ να μην είναι ακριβώς τραγούδι, αλλά αυτό που έλεγαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν κομμάτια της ανέχειας, της στέρησης, της βίας, των ναρκωτικών και του ρατσισμού που έφαγαν με το κουτάλι, πράγματα που βέβαια εμείς οι λευκοί δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί εμείς μια χαρά την έχουμε κι άλλα τέτοια μπας και νιώσουμε τύψεις που δεν είμαστε μαύροι.
Τώρα, όμως, οι παλιοί έχουν χάσει το νόημα. Ο Eminem βγάζει τραγούδια με τη Rihanna, της οποίας η σχέση με τη ραπ είναι...χμ, ότι είναι μαύρη, ο Snoop Dogg κατρακυλάει σε συνεργασίες με την Katy Perry (βυζάρες, αλλά όχι ακριβώς Χάρλεμ) και τον David Guetta (λευκός, Γάλλος και σαχλομπιτάς), κι ο Jay Z είναι απασχολημένος με το να τραγουδάει ύμνους στη Νέα Υόρκη και να βρίσκει το πιο ηλίθιο όνομα ever για την κορούλα που έκανα στη γυναίκα του.
(Παρένθεση: Βρε μαλάκα, τόσα ωραία ονόματα είχε η αγγλική γλώσσα. Χάθηκε να τη βγάλεις μια Catherine, μια Stephanie, μια Alexandra, μια Natalie, μια Denise, κάτι τέτοιο; Αλλά όχι, έπρεπε να πρωτοτυπήσεις! Και την έβγαλες Blue Ivy! Blue dicks, μαλάκα! Αλλά ξέρω γιατί το έκανες. Είσαι έξυπνος. Κατάλαβες ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αναγνωρίσω ένα παιδί με τόσο γελοίο όνομα. Σατανικό. Ούτε εγώ δε θα το σκεφτόμουνα.)
Κι όσο για τους καινούριους, οι καινούριοι είναι κάτι ανίερα καθίκια τύπου Lil Wayne και Soulja Boy, που κάνουν ομοιοκαταληξία την ίδια λέξη με τον εαυτό της (σας φαίνεται ακόμα ελεεινό το together-forever των "ποπ";), "ραπάρουν" (πολύ θα ήθελαν) για το πόσες γκόμενες γαμάνε (στον ύπνο τους) και το πόσο γαμάτο είναι το αυτοκίνητό τους (αν ήταν στο χέρι μου, θα οδηγούσατε τους κουβάδες του Pimp My Ride. Πριν τους αναλάβει το West Coast Customs), και γενικά είναι τόσο φλώροι που περισσότερη ώρα θα επιβίωνε στο Compton ο Μπους παρά δαύτοι.
Κι όσο για το ελληνικό ραπ, το οποίο επίσης ήταν κάποτε αντάξιο του αμερικάνικου, σήμερα, ένα έχω να σας πω: Ζωγράφισέ μου τ'αστέρια, και κύκλωσέ μου εκείνο που θα ζήσουμε εμείς. Ο εμετός σε όλες του τις αποχρώσεις.
Και μη μου πείτε ότι το μέταλ είναι σε καλύτερη μοίρα. Οι κατάπτυστοι ακόμα ξεσκάνε από το Load, ο Σερτζ έπαθε νταλαρισμό και τραγουδάει για τα παιδάκια της Αρμενίας κι όλοι οι υπόλοιποι βγάζουν τον ίδιο δίσκο εδώ και δεκαπέντε χρόνια με διαφορετική σειρά στα τραγούδια. (έβαλα και συνδέσμους, μη με πει κανένας παπάρας ότι κλέβω ατάκες, άντε, άλλωστε όταν αντιγράφεις έναν λέγεται λογοκλοπή. Όταν αντιγράφεις πολλούς λέγεται έρευνα).
Και μια και αναφέρθηκα στον νταλαρισμό των System of a Down, τι μαλακία τραγούδι είναι το Lonely Day? Σοβαρά, αγαπητοί μου. Υπήρχε κάποιος λόγος που τόσα χρόνια δεν αφήνανε τον Daron Malakian να τραγουδάει (αν εξαιρέσεις το Where the fuck are you στο Φ.τ.Δ.Σ.Β (Φέρτε τις Δικές Σας Βόμβες), όπου δεν τραγουδάει ακριβώς αλλά ουρλιάζει). Και τι σκατά πάει να πει "the most loneliest day of my life"; Γραμματική ρε πούστη μου. ΓΡΑΜ-ΜΑ-ΤΙ-ΚΗ!
Κι όσο εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα άτομα που πάνε και τα σκάνε σε συναυλίες των Σκόρπιονς, στον πολιτισμένο κόσμο η ροκ και μέταλ σκηνή, αν συμφωνήσουμε με τον γενικά αποδεκτό από τις αμόρφωτες μάζες ορισμό ότι "ροκ είναι ό,τι έχει ηλεκτρική κιθάρα", εκπροσωπείται από τους Foo Fighters (είμαι ο μόνος ανώμαλος που η ιστορία του θυμίζει τους Megadeth?), τους Muse (οι οποίοι είναι τόσο πιστοί στη ροκ που έβγαλαν και soundtrack για το "Φωσφοριζέ βαμπίρ εναντίον σφίχτη λυκάνθρωπου για την καρδιά της κρυόκωλης part three" ή για συντομία "Το Αίσχος part three", αμέ), τους 30 Seconds to Mars (πέρασαν τα τριάντα δευτερόλεπτα, ακόμα να απογειωθείτε;) και φυσικά τους U2, που αποτελούν την απόδειξη ότι δεν υπάρχει θεός καθώς κάθε βράδυ προσεύχομαι να ρίξει ψόφο στον Μπόνο κι ακόμα τίποτα.
Αλλά το κακό είχε ξεκινήσει από αρκετά πιο πριν. Δε θα κατηγορήσω τη grunge γι'αυτό, έχω όμως πολλά να πω για κάτι συγκροτήματα σαν τους Offspring, τους Blink 182, τους Sum 41, τους Green Day 75 (υποθετικό συγκρότημα που αναφέρει ο χοντρός στην αρχή του βίντεο κλιπ του Still Waiting) και λοιπούς παπάρηδες που, ακολουθώντας πιστά το δόγμα "αν γρατζουνάς μια ηλεκτρική κιθάρα και γκαρίζεις σε ξι φαλτσόρε, παίζεις μέταλ", κατάφεραν να τα κάνουν όλα σαν τα μούτρα τους.
Βέβαια, μπορεί να φταίει κι ο Lars Ulrich με τον αγώνα του εναντίον του Napster. Ή απλά ο ανάδρομος Ερμής.
Αυτά, και να προσέχετε μην πάθετε κι εσείς νταλαρισμό και βρούμε καμιά μέρα κανέναν Master να πλέκει στο Ντισετάν εγκώμιο για τους Nickelback.

32 σχόλια:

  1. τι έγινε μάστορα;!
    αλλάξαμε όλη τη δεξιά πλευρά του μπλογκ για να τραβήξουμε γκομενάκια;!;!;
    'σσωραίοςςςς;!;!;!

    ωφείλω να πω όμως ότι τα νικελμπάκια είναι η καλή πλευρά όλης αυτής της ροκ-ποπ σαβούρας. Και απόδειξη γι' αυτό είναι ότι στο τραγούδι που έγραψαν για τον Dimebag (side of a bullet), ο αδερφός του "μεγάλου" του έδωσε ένα από τα σόλο του για να το βάλουν στο κομμάτι....

    από την άλλη πάλι...."ποπ" ονομάζουν πλέον οτιδήποτε θέλουν "αυτοί" να σου περάσουν με το ζόρι μέσω τηλεόρασης....
    υπάρχεί και το άντεργκρόυντ ποπ που είναι αυτό που πραγματικά ακούει ο πολύς κόσμος......διάολε.....μέχρι κι εγώ ποπ είμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση με τις αλλαγές (ναι, καλά, σας έπεισα τώρα, τα γκομενάκια δε βλέπω κι ανησυχώ). Πάντως δεν μπορώ να πω ότι οι Νίκελμπακ είναι καμίας τρομερής ποιότητας. Και αυτό το τελευταίο είναι μια συγκλονιστική αποκάλυψη.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος30/6/12 11:59

    Καλά η ποπ δεν είναι ο σατανάς και όπως επισημαίνεις ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι συνέχεια στο 100%,αλλά όταν είναι συνέχεια στο 2% δεν είναι καλλιτέχνης είναι τα αρχίδια μου κουνιούντε!Δυστυχώς τα αξιόλογα συγκροτήματα στη ροκ και metal σκηνή έχουν γίνει πιο σπάνια και από λευκή τρούφα στην Ομόνια.
    Υ.Γ.Τα λογοπαίγνια μου θύμισαν εκείνη την αποτυχημένη διαφήμιση για τις ασφάλειες των αυτοκινήτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, ναι, σίγουρα, όταν παράγεις συνεχώς μετριότητες (ή αηδίες που πολύ θα ήθελαν να είναι μετριότητες) τότε μάλλον πρέπει να σε κλειδώσουνε σε ένα δωμάτιο με νερό και ψωμί για έξι μήνες.
      Υ.Γ. Με τα λογοπαίγνια πιο πολύ για Στάθη Παναγιωτόπουλο πήγαινα, αλλά κι ο δικός σου συνειρμός δεν κακός, δεν καθόλου κακός.

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος30/6/12 12:27

      Δεν πιστεύω να αναφέρεσαι σε εμένα!!

      Διαγραφή
    2. ΌΧΙ ΡΕ!!απλά έτσι όπως το έγραψες μου θύμησε τη διαφήμηση με τον πίου!

      Διαγραφή
  4. ΠΟΛΥ διασκεδαστικό κομμάτι, με τη διαφορά πως προδίδει την ηλικία σου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά όταν αναφέρεις σαν ράπερ (τουλάχιστον άξιους αναφοράς) κάτι Tupac, κάτι Notorious BIG, κάτι Dr Dre, κάτι Eminem και κάτι Snoop Dogg.. δηλαδή εντάξει.. μόνο τον ladies love cool james (l.l.cool-j.), και το vanilla ice μου άφησες απ'έξω! RUN DMC, DMX, Public Enemy, και θα τολμήσω να χώσω και τους Cypress Hill, όπως και το πλέον τραγελαφικό σχήμα εβραίων Mc's που ακούει στο όνομα Beastie Boys!

    Και (τι σύμπτωσις!) χτες το βράδυ συζητούσαμε με τον ψηλό για ξεπεσμένες pop περσόνες με αφορμή τις τελευταίες πράξεις απελπισίας της (γαμώ την) Madonna (μου μέσα).. που πήγε Ισραήλ και μόστραρε σβάστιγκες, και έβγαλε ρώγα στην Κωνσταντινούπολη, 53 χρονών γυναίκα! Έλεος δηλαδή, άμα δεν υπήρχε το κολλαγόνο σε ενέσιμη μορφή θα τα πάταγες ρε θείτσα, κρύφτα να χαρείς τα εκατομμύριά σου!
    Επειδή θα στο σεντονιάσω τελείως και μετά δε θα'χω τι να γράψω-κράξω στα δικά μου, το κόβω εδώ. Μια φορά, αν ήταν να ακούσω Νίκελμπακ, έπαιρνα και μια εξάτμιση νικελωμένη και έκοβα τα αυτιά μου.. (ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ "nickelback"!.... Όχι ρε, Μatchbox 20!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, εντάξει, δεν αμφισβητώ αυτούς που λες. Όμως αυτοί που λέω εγώ είναι ανάξιοι αναφοράς; Δεν ξέρω, εσύ τι γνώμη έχεις; Και συμφωνώ για την Παλιόγρια. Δηλαδή, έλεος πια, ίσα με τον πατέρα μου είναι κι ακόμα κάνει τα ίδια και χειρότερα καραγκιοζιλίκια που έκανε στα 20.

      Διαγραφή
  5. Συμφωνώ με το Χωστήρα ότι πλέον ο,τι δε θα πουλούσε βαφτίζεται ποπ. Επίσης, Κα'να μέτριο κομματάκι με μουσική μέσα μπορώ να το εκτιμήσω κι εγώ. Αλλά εκεί είναι το πρόβλημα. Κανένα. Δεν υπάρχουν. Και σου μιλάω εγώ που χόρευα εναν παραδοσιακό χορό που δεν ξέρω τι είναι την Τρίτη.
    Επίσης θέλω εξηγήσεις για το Foo fighters-Megadeth σχόλιο.
    Και τέλος, τσι μοδός στο μέταλ δεν είναι πια οι ξι φαλτσορε αλλά τα περίεργα χαμηλά (ξε)κουρδίσματα, μελωδίες με 281030273 νότες ανά μέτρο ή συγχορδίες που αλλάζουν κάθε φορά που κάνει μπάνιο ο Μήτσος (κάθε Σάββατο, αν βγει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Foo Fighters-Megadeth ότι και καλά δηλαδή όπως όταν στράβωσε η φάση του Mustaine με τους Μετάλικα έφτιαξε τους Megadeth, έτσι κι ο Grohl όταν στράβωσε η φάση με τους Nirvana έφτιαξε τους Foo Fighters...καλά, ξεχάστε το. Και ζητώ ταπεινά συγνώμη που ήμουν ανενημέρωτος για τη μεταλλική μόδα.

      Διαγραφή
    2. Και τώρα που το πρόσεξα, ποιος πούστης σου επέτρεψε να τονίσεις το "Ντισεταν"; Να εξαφανιστεί ο τόνος πάραυτα!

      Διαγραφή
    3. Είμαι υπεράνω των νόμων της φύσης. Ακόμη κι αυτού που λέει ότι το Ντισετάν πρέπει να μένει άτονο (9685/2011 παράγραφος 2.3, αν θυμάμαι καλά.

      Διαγραφή
  6. Γκουχου γκουχου, μεταλ σχολιο σεντονι ahead:

    Ακους να δεις. Δεν ξερω ποιος σου πε οτι οι System ειναι μεταλ, αλλα οποιος το πε, ηταν μαλλον αυτος που θα νομιζε οτι οι Within Temptation πχ κανουν συμφωνικο μεταλ.

    Το μεταλ ΕΧΕΙ προοδευσει, απλα και στο μεταλ υπαρχει ποπ. Ναι, υπαρχει.Αυτοι ξεφτιλιζουνε το ειδος, οκ, αλλα η κεντρικη ιδεα του αρθρου ειναι οτι δεν γινεται απο καποιους πουλημενους να καταδικαζουμε ολοκληρο το ειδος.
    Ετσι, αντιστοιχα υπαρχουν αυτα:

    http://www.youtube.com/watch?v=g6W5ScOEv2c

    http://www.youtube.com/watch?v=uqLYjRn--GI

    http://www.youtube.com/watch?v=u3FMWiTtMgo

    http://youtu.be/8JO6OXZBTrs

    Και ναι μιλαμε για το ιδιο ειδος που τοσο ανετα ξεφτιλιζουν μπαντες οπως οι τωρινοι πλεον Μεταλικα και οι Συστεμ που με ανεση αναφερεις ως μεταλ.

    Σορρυ απλα αμα ειναι να γραφουμε κατι, να ξερουμε και τι τρεχει απο πισω κιολας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ όλα αυτά δεν τα ήξερα, γιατί δεν είμαι μεταλάς, κι αν πρόσεξες πιο πολύ μιλάω για ροκ παρά για μέταλ.

      Διαγραφή
    2. Βρε το προσεξα. Αλλα οπως θα σου πει καθε γνωστης, το ροκ με το μεταλ εχει μεγααααααλη αποσταση. Εγω ακουω εδω και σχεδον δεκαετια μεταλ και δεν μπορω να ακουσω ουτε νοτα Σκορπιονς η U2.

      Αλλα οταν το ξεκινας ετσι:
      "Και μη μου πείτε ότι το μέταλ είναι σε καλύτερη μοίρα."

      Δνε φταιμε εμεις...

      Διαγραφή
    3. Καλά, μη με φάτε κιόλας...

      Διαγραφή
    4. Καλεεε γκρρρρρρ καλεεεε

      Διαγραφή
    5. Ή μάλλον, για να μη μας λες ότι σε κατηγορούμε και για σκυλί, καλό μεταλλάκι.

      Διαγραφή
    6. ΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ναι αυτο γαμησε...

      Πααααντως... Η Adele δεν βγαζει και πολυ καλη μουσικη.Εχει βγαλει 2 δισκους και ειναι ΟΛΟΙ το ιδιο κλαφομουνικοι με την ιδια ακριβως νοοτροπια και τον ιδιο στιχο..Δεν το λες και δειγμα καλης ποπ...

      Διαγραφή
    7. Ναι, εντάξει, ούτε κι εγώ ξετρελάθηκα, αλλά έχει ταλέντο. Κι επειδή θα μείνω με την απορία, τι ακριβώς είδος είναι οι System?

      Διαγραφή
    8. εγω θα τους ελεγα hard rock.Καποιος που ακουει μεταλ χρονια ξερει...Ειναι αλλος η ηχος και τα ριφ απο τις κιθαρες, αλλα τυμπανα... Πχ ακου αυτα που σου στειλα και θα καταλαβεις.

      Διαγραφή
    9. Εντάξει, δε νομίζω όμως ότι ξεφτιλίζουν το είδος τους (τουλάχιστον όχι πριν το 2005).

      Διαγραφή
  7. Χμμμ, για την ποπ θα συμφωνήσω. Είναι το είδος που κατ' εξοχήν έχει πέσει δραματικά σε ποιότητα. Εγώ παλιά ήμουν φαν της hip hop, αλλά είδα ότι όσο πήγαινε, εξελισσόταν σε ποπ και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και πλέον όταν βάζω ν' ακούσω κάτι θα είναι τουλάχιστον της περασμένης δεκαετίας. Πλέον είμαι φαν της μέταλ, αλλά όπως και σε κάθε μουσικό είδος, βλέπω ότι κι εκεί επιβάλλονται μπάντες. Ενώ έχει ευρύ φάσμα το μέταλ, βλέπεις π.χ. να εξυμνούν κάτι συγκροτήματα με βαρύ ηλεκτρικό ήχο που επί τριάντα χρόνια βγάζουν τραγούδια που το ένα δεν ξεχωρίζει από το άλλο και να τρέχουν τα βλαμμένα στις συναυλίες και να τους τα σκάνε (ναι, έχω στο μυαλό μου την πρόσφατη περίπτωση των MEgadeth). Γενικά πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι μουσική δεν είναι ό,τι πουλάει, αλλά ό,τι γουστάρουμε να ακούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Για το άξιο αναφοράς, προσωπικά πιστεύω πως το να ζεις στο γκέττο και να ραπάρεις δεν είναι θέμα μαγκιάς και του ποιος την έχει πιο μεγάλη όπως παρουσιάζεται από αυτούς που αναφέρεις, αλλά ταξικο-κοινωνικό θέμα. Ο Snoop π.χ. έχει αποστασιοποιηθεί και ασχολείται περισσότερο με την αποποινικοποίηση και τον ακτιβισμό, παρά με το γκέττο πλέον. (όχι πως με χάλασε το "my medicine" πάντως...)
    Θα σού'λεγα να δοκιμάσεις ν'ακούσεις wu tang, και quasimoto. Για τους στίχους πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος4/7/12 16:07

    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει καλή ποπ και κακή ποπ, καλή ραπ και κακή ραπ, καλή ροκ και κακή ροκ. Από εκεί και πέρα πρέπει ο καθένας να αποφασίσει τι θέλει να ακούει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.