Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

The Expendables 2-ένα σύγχρονο έπος

Την εβδομάδα που μας πέρασε βγήκε στις ελληνικές αίθουσες το The Expendables 2. Πριν βάλετε τη γάτα σας να καθαρίζει κρεμμύδια και πριν ποτίσετε καθαρτικό τη φοράδα στο αλώνι, ακούστε πρώτα ποια γιγάντια ονόματα της υποκριτικής συμμετέχουν σε τούτην εδώ την ιστορική στιγμή του παγκόσμιου κινηματογράφου, της τέχνης και της ανθρωπότητας γενικότερα.
  • Σιλβέστερ Σταλόνε (Γιαννάκης ο Ράμπο, Ρόκι Μπαλμπόα, και τέθοια)
  • Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ (Τερμινέητορας, Γκοβερνέητορας, άστα βράστα λα βίστα μπέιμπι)
  • Ντολφ Λούντγκρεν (το στερεότυπο σοβιετικό ντούκι από τη Σουηδία-κι όμως γίνεται)
  • Τζέισον Στέιθαμ (Τρανσπόρτερ...θέλετε κι άλλα;)
  • Τζετ Λι (έτσι, γιατί αν δεν είχαμε έναν Κινέζο μάστερ των πολεμικών τεχνών και των μαριονετών τι κάνουμε;)
  • Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ (φύγετε μη σας γαμήσω και τους τέσσερις!)
  • Μπρους Γουίλις (έχω σώσει τόσες φορές την Αμερική και τον κόσμο ολάκερο που σταμάτησα πια να μετράω)
  • Και για το τέλος σας κράτησα το καλύτερο:

    Λέιντιζ εντ τζέτλεμεν, με μεγάλη χαρά, εθνική υπερηφάνεια και συγκίνηση για αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ πέρα, σας παρουσιάζω τον ένα, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο, ΤΣΑΚ-ΜΑΔΑΦΑΚΙΝ-ΝΟΡΙΣ!

    (μην πει κανείς για την επιλογή του βίντεο. Εξεπίτηδες κι εξεπιτούτου διάλεξα το συγκεκριμένο βίντεο για να δείτε πόσο γαμεί ο Τσακ ακόμα και στο πιο τελευταίο τηλεμάρκετινγκ πολυόργανου γυμναστικής).
Και μόνο ο Τσακ αρκεί για να σου ξεκωλιάσει την ψυχή (άραγε έχει κώλο η ψυχή;-Τι λες μωρέ μαλάκα, σχήμα λόγου είναι, τις ίδιες σου τις μεταφορές δεν αναγνωρίζεις;-καλά ντε, μη βαράς κιόλας), αλλά εδώ μιλάμε για τους μεγαλύτερους σταρ ταινιών ξύλου, πυροβολισμών, μαχών που ένας άοπλος σκοτώνει εκατόν είκοσι εκλεκτούς πολεμιστές με Καλάσνικοφ και αγνής, ανεγκέφαλης και απεριόριστης τεστοστερόνης που οι κριτικοί χλευάζουν γιατί τόσο ξέρουν οι αμόρφωτοι, μαζεμένους στην ίδια ταινία! Το μεγαλείο που αναδίδεται είναι τέτοιο που μέχρι κι ο Γεωργίου πήγε κι έβαλε δόντια από σεβασμό. Δηλαδή το μόνο που λείπει είναι soundtrack από Pantera για να καταρρεύσει πλήρως το ανθρώπινο οικοδόμημα που λέγεται ανθρώπινη κοινωνία!
Γιατί, πρέπει να σας πω, φίλοι και συνοδοιπόροι, ότι η κοινωνική συμβίωση επιτυγχάνεται ακριβώς χάρη στη συναίνεση του σερνικού να καταπιέσει την αναβλύζουσα τεστοστερόνη και να γίνει, κατά μία έννοια, λιγότερο σερνικό. Βλέπετε, στα πανάρχαια χρόνια, που το μεγαλύτερό σου μέλημα δεν ήταν να μη μείνει από μπαταρία το αϊφόουν αλλά να μη σε φάει ένας μαχαιρόδοντας μέσα στη νύχτα, ο άντρας, όπως και όλα τα υπόλοιπα σερνικά του πλανήτη, είχε τις εξής τέσσερις ασχολίες: κυνήγι-φαΐ-γαμήσι-ύπνος. Απλά και αθώα πράγματα που και σήμερα τα κάνουμε όσοι δεν έχουμε γίνει εντελώς λουλέδες. Μετά όμως, ο άνθρωπος άρχισε να καλλιεργεί τη γης, και είδε ότι αυτό ήταν πιο ξεκούραστο και προσοδοφόρο από το να τρέχει δεκαπέντε μέρες πίσω από ένα ελάφι, κι επειδή μαλάκας δεν είναι, αποφάσισε να αράξει την πέτσα του. Κι επειδή δεν είχε τι να κάνει (δεν είχε εφευρεθεί και το πλεϊστέσιο ακόμα βλέπετε), αναπτύχθηκε η φιλοσοφία, η επιστήμη κι ο πολιτισμός γενικότερα. Και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στα σημερινά φαινόμενα που όντα που γεννήθηκαν με όρχεις πασαλείβονται με κρέμες και φοράνε ροζ μπλουζάκια και καταφέρνουν να γαμάνε κιόλας με αυτό τον τρόπο.
Αλλά με το που δεις αυτή την ταινία, ξαφνικά άγρια ένστικτα ξυπνάνε μέσα σου. Η λογική κατεβάζει προσωρινά διακόπτη και είσαι πλέον ένα δίποδο ζώον, που θέλει να βγει στο δρόμο, να αρχίσει να κυνηγάει μαμούθ, να βουτήξει μετά και την πρώτη γκομενίτσα με τσουπωτό κώλο που θα περάσει από μπροστά του από το μαλλί, να τη σύρει μέχρι τη σπηλιά του και να τη συνουσιάζει μέχρι να της κάνει το γκαράζ πεόντων πιο ξεχειλωμένο κι από την υπόθεση του Λοστ. Βέβαια το κακό είναι ότι αν το κάνεις αυτό θα σε κλείσουν μέσα για βιασμό. Και δεν είχε και πολλά μαμούθ στην Τσιμισκή την τελευταία φορά που πέρασα. Και ο μέσος Νεοέλλην δε ζει σε μια σπηλιά, αλλά σε μια σπηλιά με ηλεκτρικό.
Αλλά το κόνσεπτ της ανάπτυξης όρχεων παραμένει. Από εκεί που είχαν γίνει όλοι σαν πρωταγωνιστές σε ταινία με τη Σάντρα Μπούλοκ, την Μεγκ Ράιαν, τη Τζούλια Ρόμπερτς, τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, τον Χιου Γκραντ και τον Τομ Χανκς (ονόματα που θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά ο υποθετικός διεστραμμένος σκηνοθέτης που θα θελήσει να βγάλει το Αντι-Expendables), θα αρχίσει επιτέλους να αναβλύζει αντρίλα! Μερικοί ίσως πάθουν και όβερντοουζ.
Στην Αμερική, όπου η ταινία (ή μάλλον το έπος) ήδη προβάλλεται, έχουν ήδη αρχίσει τα πρώτα κρούσματα. Σε έναν κινηματογράφο του Κάνσας Σίτι στο Μισούρι, η Τζέσικα ΜακΒλάκεν, μια χαζογκόμενα που ήθελε να δει το καινούριο Ντουάιλαιτ, μπήκε κατά λάθος σε αίθουσα που παιζόταν το έπος. Μετά από πέντε λεπτά (τα οποία ήταν previews και "κλείστε το κινητό σας") άρχισε το έπος, αυτή συνειδητοποίησε με τα τρία εγκεφαλικά κύτταρα που είχε ότι, "Έι! Αυτός δεν είναι ο Έντουαρντ!" και, στενοχωρημένη, σηκώθηκε κι έφυγε. Και για να μη σας τα πολυλογώ, το επόμενο πρωί σηκώθηκε και πήγε να κατουρήσει. Πού είναι το περίεργο σε αυτό, θα μου πείτε; Όρθια, συμπληρώνω. Φήμες θέλουν να έχει πλέον ενταχθεί στην ολυμπιακή ομάδα άρσης βαρών της Ανατολικής Γερμανίας.
Αλλά το χειρότερο περιστατικό έγινε στη συνοικία The Castro του Σαν Φρανσίσκο. Που λέτε, ακούγοντας ότι θα υπάρχουν αντρικά κορμιά με κοιλιακούς φέτες, αποφάσισε να δει την ταινία ο Τομ Μπαίρνοου, που φιλετάριζε το ροφό πιο πολύ κι από την ιερά λούγκρα της Αγγλίας Σερ Έλτον Τζον.
(Μπάι δε γουέι, σαν πολύ δεν το έχουν παραγαμήσει οι Άγγλοι σχετικά με το ποιον κάνουν Σερ; Δεν εννοώ τους γραμματοκομιστές, πομολογυαλιστές, βατοεμπρηστές και λοιπούς -στες, γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι τους είναι, αλλά τραγουδιστές και ηθοποιούς; Αυτό θα ισοδυναμούσε με το να κάνει ο βασιλιάς Σερ τον γελωτοποιό του στις εποχές που υπήρχαν αληθινοί Σερ. Σερ Έλτον Τζον, Σερ Άντονι Χόπκινς, Σερ Πολ Μακάρτνεϊ, ΣΕΡ ΜΙΚ ΤΖΑΓΚΕΡ γαμώ τις Κυλιόμενες Πέτρες του γαμώ; Απαιτώ να γίνει Σερ ο Τζέρεμι Κλάρκσον. Και μέχρι τότε, ο μόνος τίτλος τιμής που αναγνωρίζω εγώ είναι το MILF. Ναι ρε, τίτλος τιμής είναι! Δόξα στις MILF και πάνω απ'όλες στην ορίτζιναλ MILF, που δεν είναι άλλη από τη μάνα του Στίφλερ-και είναι η ορίτζιναλ όχι γιατί δεν υπήρξαν άλλες πριν από αυτήν, αλλά γιατί υπήρξε η πρώτη που κέρδισε τον τίτλο με την αξία της).
Που λέτε, λοιπόν, ο Τομ Μπαίρνοου πήγε να δει την ταινία μαζί με φίλη του μούτζα, την Αντέλ Φομάνα, η οποία όμως τελευταία στιγμή αποφάσισε να μείνει απέξω γιατί δεν άντεχε τόση αντρίλα. Δύο ώρες μετά, βγαίνει από την αίθουσα ένα Homo Neanderthalensis καλυμμένο με σκισμένα Γκούτσι και πολλή, μα πάρα πολλή τρίχα. Ψάχνει η Αντέλ να βρει τον Τομ, δεν τον βρίσκει, τη ζώνουν τα φίδια. Πού είναι η πουστάρα; Εδώ μπροστά σου είναι η πουστάρα-ή, για να ακριβολογήσουμε, The Artist Formerly Known As Poustara. Η κατάληξη ήταν ότι πλέον την Αντέλ τη ζώνουν τα αρχίδια.
(Για όσους δεν κατάλαβαν το λεπτό υπονοούμενο τα αρχίδια του Τομ-Πλέον-Δεν-Τον-Μπαίρνοου την έζωναν. Μετά από λίγο βέβαια το μυαλό του Τομ ξεθόλωσε από τα πολύ βαριά εφέκτς του πολιτισμικού σοκ, συνειδητοποίησε ότι η δεσποινίς Αντέλ Φομάνα ήταν ένα μπάζο καμαρωτό και τη σαβούρντηξε στα σκουπίδια, όπου ήταν και η θέση της).
Αν αυτή την ταινία την έδειχναν στους Αμερικάνους στρατιώτες των σίξτιζ, σήμερα δε θα είχε μείνει Βιετκόνγκ ούτε για το μουσείο. Αν αυτή την ταινία την έδειχναν σε όποιον έκανε ποτέ το σφάλμα να συμμετάσχει σε chick-flick, θα αυτοκτονούσε τελετουργικά από ντροπή. Αν αυτή την ταινία την έδειχναν στο μαλακιστήρι formerly known as Μπίμπερ, δε θα είχαμε ποτέ αίσχη σαν το Baby, γιατί απλούστατα ο Μπίμπερ θα βρισκόταν σε ένα ράντσο στα βουνά της Μοντάνα και θα έκοβε δέντρα. Με τα δόντια του.
Αυτή την ταινία πρέπει να τη δείτε, εκτός κι αν είστε υπερβολικά κοτούλες και φοβάστε μη βγάλετε τρίχες στο στήθος. Δεν την έχω δει, αλλά ξέρω ήδη την αλήθεια. Αυτή η ταινία είναι το τέλος των γκέι, των μετροσέξουαλ, των ημερών που άνθρωποι πήγαιναν και πλήρωναν εισιτήρια για την τελευταία συναυλία των Πυξ Βλαξ, του κόσμου ολάκερου. Κάτι ήξεραν οι Μάγιας (μωρέ σκατά στα μούτρα τους ήξεραν, αλλά ας όψεται που με βολεύει). Παίδες, τα λέμε στην Κόλαση.
Υ.Γ: Οι πιο παρατηρητικοί και μυημένοι ίσως έχουν την αίσθηση ότι το κείμενο που μόλις διάβασαν φέρει μια παράξενη ομοιότητα με το ύφος, τη θεματολογία και το λεξιλόγιο του Μεγάλου Διδάσκαλου-Ένας-Είναι-Ο-Μεγάλος-Διδάσκαλος-Μάστερ Τζι. Και έχουν δίκιο. Αυτό το κείμενο ήταν ο δικός μου φόρος τιμής στο Μάστερ Τζι και πιθανότατα δεν αντιπροσωπεύει καν τις δικές μου απόψεις. Απλώς ήταν μεγάλο το σοκ των τόσων αρχιδάτων μαζεμένων στην ίδια ταινία. Το πιθανότερο είναι ότι αν την δω το συναίσθημα που θα νιώσω θα είναι απορία για το γιατί επέλεξα να πετάξω δύο ώρες από τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο. Και πιθανότατα ούτε κι εσείς θα τη δείτε. Μπορεί να μην έγραψα καν συνειδητά όλο αυτό το κατεβατό. Μπορεί και να αποκοιμήθηκα πάνω στο πληκτρολόγιο και να μην το κατάλαβα. Και τώρα σας αφήνω να συνεχίσετε τις ζωές σας.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας πατήσει κάποιο αδέσποτο μαμούθ την ώρα που πάτε να περάσετε απέναντι την Τσιμισκή.

16 σχόλια:

  1. Εγώ το αστείο το έλεγα με τον "Τόνι Μπερνοου". Άμα σου λέω ότι εσύ μου μοιέζεις επικίνδυνα πολύ... Εκτός αν είναι πραγματικό όνομα, οπότε είμαι προφήτης που θέλει λίγη δουλειά ακόμα. Πες μου ότι υπάρχει και "Άντε Παρτον" (το άντε είναι πραγματικό όνομα).

    Το δικτάτορα να δεις. ΓΑ-ΜΑ-ΕΙ. Τον έχω δει σε τόρρεντ και απόψε θα πάω να τον δω και στο σινεμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από το κεφάλι μου το κατέβασα το Τομ Μπαίρνοου, αλλά δεν αποκλείω να υπάρχει και άνθρωπος με αυτό το όνομα (ή έστω ένα σκέτο Μπαίρνοου). Και θα τον δω τον Δικτάτορα στην πρώτη ευκαιρία.

      Διαγραφή
  2. Αααχχχ... θυμαμαι η προηγουμενη ταινια ειχε βγει 2 χρονια πριν περιπου τετοια εποχη παλι. Τι αναμνησεις... Τιγκα στο Βιλατζ στο Κοσμος, ουτε διαδρομο δεν εβρισκες, και τα τεστοστερομενα απο πολιτισμενα αντρα με Diesel τζιν και μουρατο κινητο, γινηκαν... απολιτιστα αντρα με Diesel τζιν και μουρατο κινητο... Δηλαδης απλα φωναζαν και χειροκροτουσαν καθε φορα που κατι ανατιναζοταν η καποιανου σπανανε τα δοντια.

    Συνεχεια δηλαδη.
    Εμενα παλι με αρεσε για τους εξης λογους:

    1)Αντριλα, οπως ειπες.Οχι αλλο Τζενιφερ Ανιστον και Μαθιου ΜακΚοναχυ.
    2)Ο αυτοσαρκασμος. Οταν εχεις εναν ηθοποιο που γραφει το σεναριο και σατυριζει μεχρι κ τον ιδιο του τον εαυτο, εκει κερδιζεις ποντους.
    3)Αν θυμασαι η γκομενα-για την οποια γινοντουσαν ολα,καλα σχεδον ολα- ηταν μια γυναικαρα και οχι ενα τσολι με ντεκαπαζ.
    4)Ο Ntολφ ΛουντγκρΙεν (το e στο Lundgren προφερεται ιε) γιατι απλα ειναι Σουηδος. Και παιζει να ναι ο πιο γαματος συνδυασμος δειχνω-τερμα-χαζος-αλλα-εχω-iq.

    Ειχαμε και εναν μαυρο για κομικ ριλιφ. Τι αλλο θελει δηλαδη μια ταινια. Κοινωνικο προβληματισμο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασικά μ'έψησες. Θα το τορεντάρω. Δεν έχω δει ούτε το πρώτο βέβαια, οπότε δεν ξέρω για ποια γυναικάρα λέμε, αλλά εμπιστεύομαι την κρίση σου. Ο Ντολφ είναι είδωλο. Με δεκαπέντε πτυχία από δεν ξέρω κι εγώ ποια γαμηστερά πανεπιστήμια κατέληξε να πλακώνει κόσμο στο ξύλο μπροστά σε μια κάμερα. Να κάνει την γκαύλα του δηλαδής. Κι αυτό είναι και το νόημα. Κι όσο για τους κοινωνικούς προβληματισμούς, μου φτάνουν και περισσεύουν αυτοί που έχω να αντιμετωπίσω στην Έκθεση των Πανελληνίων.

      Διαγραφή
    2. ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΚΟΝΑΧΙΟΥ ΜΗ ΓΑΜΗΣΩ

      Διαγραφή
    3. Αυτόν ποιος τον μίλησε τώρα;

      Διαγραφή
    4. Σαλονικιώτικη γραμματική.............πφφφφφφ μπούλσχιτ

      Διαγραφή
    5. Άμα δε σε αρέσει, να με αδειάσεις τη γωνιά.

      Διαγραφή
    6. Η μονη πραγματικα ΑΝΤΡΙΚΗ ταινια που χει κανει ο ΜακΚοναχυ ειναι το Reign of Fire και αυτο επειδη επαιζε διπλα σε αρχοντες της κουλ αντριλας οπως ο Τζεραλντ Βατλερ και ο Κριστιαν Μπειλ.

      Που και παλι εμοιαζε με αντρα γιατι ειχε μπρατσα οξω, γενειαδα που εκρυβε την βουτυροφατσα του και ξυρισμενο κουτελο να κρυβει το φλωρομαλλο.

      Διαγραφή
    7. Καλά, ο Τζέραλντ Μπάτλερ (που αποτελεί τεράστια παράλειψη από το καστ του Expendables) ακόμα και με τη Μεγκ-ανάθεμα-κι-αν-έχω-παίξει-ποτέ-σε-ταινία-που-είναι-λιγότερο-γλυκανάλατη-κι-εμετική-από-το-Μικρό-Σπίτι-στο-Λιβάδι-Ράιαν να τον βάλουνε να παίξει θα βγάζει πάντα την αρχιδίλα που έβγαζε ως Ληονάηντας. Τουνάιτ γουή ντάην ιν Χελ.

      Διαγραφή
    8. Καλα μη το λες... Στην ταινια με την Καθριν Χειγκλ ( η γυμνη αληθεια νομιζω) τον λυπηθηκε η ψυχη μου...

      Αλλα μετα ειδα το Gamer και μου φυγε η μαγκια.

      Διαγραφή
    9. Btw για να δεις ποσο ατυχη ειμαι... Τωρα που ανοιξαν τα μαγαζια και κατα συνεπεια, τα παγωτατζιδικα... Εκανα γενικη αιματος και μου βρηκαν τσιμπημενο σαχκαρο.23 χρονων.Με διαιτα.

      Οχι δηλαδη πες μου... ειναι κοινωνια τωρα αυτη;

      Διαγραφή
    10. Καλά, και την πουστράντζα να κάνει όμως εμένα μου έχει εντυπωθεί στην ψυχή μου ο Ληονάηντας και το προσπερνάω.

      Διαγραφή
    11. Το ηθικό δίδαγμα από αυτό είναι να μην κάνεις εξετάσεις.

      Διαγραφή
  3. Σοφά λόγια από ένα σοφό άνθρωπο.

    Θυμάμαι να διαβάζω κριτική για το Ράμπο V και να τα τραβάω τις κωλότριχές μου (ναι ρε, τις κωλότριχες). Ρηχή ταινία, λέει, χωρίς έντονες συναισθηματικές φορτίσεις και άνευ ποιοτικού υποβάθρου. Μα, ποιος παρανοϊκός γράφει τέτοια πράγματα για το Ράμπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ίδιος παρανοϊκός που για μία ταινία όπου μας δείχνει έναν τύπο να κάθεται σε ένα χωράφι και να καπνίζει για τρεισήμισι ώρες και το μόνο που λέει είναι βαθιοί αναστεναγμοί μας λέει ότι είναι μια γροθιά στο κατεστημένο.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.