Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Μελαγχολικό

Βράδυ.
Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης σκοτεινοί, βρωμεροί, παραδομένοι στη μιζέρια μιας πόλης που ήθελε να είναι μεγαλούπολη και ποτέ δεν τα κατάφερε.
Ασχήμια και τσιμέντο.
Τσιμέντο κι ασχήμια.
Κι ακόμα λίγο τσιμέντο.
Η βροχή είχε μόλις σταματήσει. Οι στάλες της μαστίγωναν αλύπητα το πεζοδρόμιο, όπως κάποιος Χανς κάποιαν Ουλρίκε σε κάποια σαδομαζοχιστική κατακόμβη της Ανατολικής Γερμανίας. Τώρα μόνο τα απόνερα έτρεχαν στα φρεάτια, σαν τα δάκρυα στο πρόσωπο μικρού παιδιού που έμαθε ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης.
Στάση Καμάρα. Οι φοιτητές που άλλοτε γέμιζαν τους δρόμους με τα γέλια τους, τις φωνές και τα πειράγματά τους, ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Εξεταστική γαρ. Ένας μόνιμος αγώνας για το μάταιο. Το πτυχίο κοιτούσε απ'την κορυφή του Γολγοθά και γελούσε σατανικά, σαν τον Βίνσεντ Πράις στο βίντεο κλιπ του Θρίλερ.
Ένα θρίλερ με πρωταγωνιστές όλα τα ασήμαντα ανθρωπάκια που προσπαθούν καθημερινά να δώσουν σημασία στην ασημαντότητά τους.
Σημαντικά, κι ασήμαντα, ποτέ όμως μονοσήμαντα, ίσως και αμφιμονοσήμαντα.
Τα σήμαντρα της Παναγίας Δεξιάς, που ονομάστηκε έτσι καθώς στήριζε τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μνημόνια, σήμαναν την ώρα. Δώδεκα. Κι ούτε ένα τηλεφώνημα. 
Και τι να πουν πια τα τηλέφωνα; Ασήμαντα τηλεφωνήματα. Μόνο τράπεζες, καρχαρίες εισπράκτορες και διαφόρων άλλων ειδών καρπαζοεισπράκτορες. Λέξεις χωρίς νόημα, νόημα χωρίς λέξεις, και πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης.
Τον λέγαν Αλέξη και τη λέγαν Σοφία. Κρατούσε μια κιθάρα. Περίμενε κι η Σοφία να κρατάει μια καρδιά. Αντ'αυτού, το μόνο που κρατούσε ήταν ψυχρή απάθεια και ασυναίσθητα συναισθήματα που δεν είχε αισθανθεί ποτέ μες στην αναισθησία της.
Τσιγάρο στριφτό και άφιλτρο κρεμόταν απ'τα χείλη του. Κάθε ρουφηξιά τον δηλητηρίαζε μοναδικά και σκότωνε τους δαίμονες που τον έτρωγαν από μέσα προς τα έξω. Οι στάχτες έπεφταν στο πεζοδρόμιο σαν τα διαλυμένα συντρίμμια της ζωής του.
Ένας ζητιάνος τον πλησίασε, κουτσαίνοντας, ασθμαίνοντας και με άγρια τα σημάδια της ασέλγειας, που ασκεί η ζωή στα κορμιά αυτών που δεν μπορούν να της υποταγούν με το καλό. "Φι...φι'αράκι...ένα τσ...τσιγά...γάρο...χαρ...χαρ...χαρμάνσα...κμες στη χαρ...χαρμάνα μου...γαμ...γαμάω και τη μάνα μου..."
Οι λέξεις του Αλέξη ήχησαν σαν πυροβολισμοί μπροστά στο σαλούν της άγριας Δύσης, όπου ο ηρωικός καουμπόης και ο αδίστακτος ντεσπεράντο μονομαχούν για μια θέση στον καυτό κι ανελέητο ήλιο της Αριζόνα.
"Δεν πας στο γεροδιάολο κι εσύ".
Ένα λεωφορείο έφτασε στη στάση. Μια άψυχη μηχανή που κουβαλάει άψυχες ψυχές πέρα και δώθε, δώθε και πέρα, κάθε μέρα, όλη μέρα, πέρα ως πέρα. Το τσιγάρο έπεσε απότομα στο πεζοδρόμιο και ποδοπατήθηκε μέχρι που να σβήσει η τελευταία σπίθα φλόγας από μέσα του. Μια άψυχη φλόγα με πιο πολλή ψυχή απ'τις ψυχές που δεν καίει μέσα τους η σπίθα της ζωής.
Το λεωφορείο ήταν άδειο. Άδειο σαν την καρδιά της Σοφίας. Ο Αλέξης σωριάστηκε στο πάτωμα του λεωφορείου. Ο οδηγός άκουγε Καζαντζίδη από ένα κασετοφωνάκι με μπαταρίες. Ο Αλέξης ήταν έτοιμος να ξεράσει.
Καζαντζίδης και ο μονότονος αχός του κινητήρα, που μόνο άθλια σίδερα μπορούσε να κινήσει. Κάπου κάπου μια τυχαία γριά ανέβαινε και γκρίνιαζε για την κομμένη της σύνταξη. Σύνταξη, διάταξη, επίταξη, απόταξη, παράταξη. Τόση τάξη, καμία φύση.
Το σύμπαν μισεί την τάξη. Η εντροπία αποδιοργανώνει τα πάντα. Δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, το λένε αυτό οι επιστήμονες. Γαμώ την επιστήμη τους! Όταν θα ανακαλύψουν ένα φάρμακο για τις πληγωμένες καρδιές, τότε θα έχει ένα κάποιο νόημα το πνευματικό χαμαλίκι που υποβάλουν τους εαυτούς τους.
Τερματικός σταθμός. Τέρμα θεού, αρχές Αλλάχ. Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Τόσοι και τόσοι βάζουν βόμβες και σφάζονται στο όνομά του, για να απολαύσουν στη μεταθάνατον εβδομήντα δύο παρθένες. Χαράς την επιβράβευση! Ας βάζανε εβδομήντα δύο πουτάνες και τώρα δε θα υπήρχε ανθρώπινο είδος.
Ποιο ανθρώπινο είδος, ρε καραγκιόζηδες; Το απάνθρωπο είδος, πες καλύτερα.
Ο μόνος άνθρωπος είναι ο χιονάνθρωπος.
Ένα απαλό χιόνι είχε αρχίσει να καλύπτει το τσιμεντένιο τέρας που αξίωνε να λέγεται πόλη. Ο οδηγός είχε σβήσει το λεωφορείο. Μαζί είχε σβήσει την καρδιά του, το μυαλό του, την ψυχή του. Ήταν εξάρτημα αυτός στη μηχανή τους, και ο γιος του το ανταλλακτικό.
Ο Αλέξης, με βήμα βαρύ και δύσθυμο, σαν αξιωματικός του Χίτλερ που βλέπει τον Κόκκινο Στρατό να ισοπεδώνει το Βερολίνο όπως οι διαιτητές και το κατεστημένο της Αθήνας την προσπάθεια του ΠΑΟΚ να πάρει πρωτάθλημα, βγήκε απ'το λεωφορείο.
Μικροαστική πολυκατοικία του εξήντα. Τρίτος όροφος, χωρίς ασανσέρ. Σκαλί και αναστεναγμός, αναστεναγμός και σκαλί. Κάθε λαχάνιασμα και μια μαχαιριά στην καρδιά. Του λέγανε διάφοροι να κόψει το τσιγάρο. Κάνει κακό, λέει, στην υγεία. 
Ποια υγεία; Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι όλη μια αρρώστια, κι η μόνη γιατρειά ο ψόφος. Κακός και μαύρος, σαν τον Ίντι Αμίν Νταντά.
Ουγκάντα ατέλειωτη ο κόσμος. Σκλαβιά του ανθρώπου στον άνθρωπο, κι αντίστροφα. Στον τοίχο μια αφίσα, που είχε ο Αλέξης μικρός, από ένα περιοδικό για τινέιτζερς. Ήταν η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, που τότε ήταν ακόμα παρθένα.
Λύσσα κακιά κι αυτή με την παρθενία! Ίσως είναι η μόνη αντιδιαστολή που μπορεί να γίνει, στην πούτσα που τρώει καθημερινά, ακάποτη κι ασάλιωτη, το δίποδο σκουλήκι που λέγεται άνθρωπος.
Με βία και οργή, αποκαθήλωσε το τιποτένιο εφηβικό του είδωλο απ'τον τοίχο. Η πολύτιμη παρθενία της ελαφρολαϊκής τραγουδιάρας σκίστηκε για άλλη μια φορά. Τόσες μαλακίες για το τίποτα.
Η ζωή μας μια μαλακία.
Σήκωσε το τηλέφωνο. Πληκτρολόγησε το τηλέφωνο μιας κοντινής πιτσαρίας. Δεν ήθελε να παραγγείλει πίτσα. Ήθελε σε κάποιον να αφηγηθεί το πόσο πουτάνα είναι η ζωή κι εμείς οι κατά φαντασίαν γαμιάδες της, που την πληρώνουμε για να μας κολλάει σύφιλη.
Ο υπάλληλος της πιτσαρίας θεώρησε προσβλητικό τον συσχετισμό του καταστήματός του και των τροφίμων του με τα αφροδίσια νοσήματα. Το έκλεισε κατάμουτρα. Άμα ήξερε καλύτερα, θα δούλευε σε πιτσαρία;
Μα σάμπως κι ο Αλέξης δούλευε; Μόνο την κοινωνία. Επιβίωνε κάνοντας το τρίτο του διδακτορικό στη ΣΠΑ.ΠΑ.ΠΕ. . Σπατάλη Πατρικής Περιουσίας. Ένα χαρτί που μόνη του χρήση θα ήταν να το τυλίξει και να το κάνει υπόθετο.
Βίαια πρωκτική εισαγωγή πτυχίου.
Ίσως να βοηθούσε στην καλύτερη απορρόφηση της επιστημονικής γνώσης.
Με χέρια τρεμάμενα, στο πίσω μέρος της σκισμένης αφίσας, ο Αλέξης έπιασε ένα στυλό και άφησε το εξής μήνυμα στην κοινωνία:
"Γαμιέστε πατόκορφα".

Και μετά από αυτό, άνοιξε το παράθυρο. Μία βαθιά ανάσα. Δύο. Τρεις. Οι τελευταίες ρουφηξιές οξυγόνου. Το μεγαλύτερο δηλητήριο που υπάρχει. Σκαρφάλωσε στο κάγκελο. Και μετά...δεν έχει πια κάγκελο.
Το κάγκελο ήταν ένα ψέμα.
Μόνο οι πουτάνες έχουν κάγκελο.
Κάγκελα παντού.
Από κάτω ήταν παρκαρισμένο ένα Φίατ Πάντα. Τι είχες Γιάννη, τι είχα Πάντα. Ο κυρ Γιάννης που το οδηγούσε βρήκε εξοργισμένος το επόμενο πρωί την οροφή του βουλιαγμένη από ένα πτώμα. Ένα πτώμα που ήταν πάντα πτώμα, αλλά κάποτε περιφερόταν σαν νεκροφάνεια.
"Άντε μου στο διάολο, κωλόπαιδα, με τις μόδες σας και τις αυτοκτονίες σας!" ήταν η έκφραση της θλίψης του για το κατεστραμμένο του αυτοκίνητο. Μετά έβαλε τον ΣΚΑΙ, να δει τον Αυτιά, που του τα εξηγούσε ωραία και πονούσε τον φτωχό και τον καταφρονεμένο.
Η Σοφία πέρασε το μεσημέρι απ'το σπίτι του. Συνειδητοποίησε, δυστυχώς όταν δεν είχε πλέον νόημα, ότι φέρθηκε ως κάργια. Κι όταν το λαϊκό παιδί της έδινε απλόχερα την αγάπη του, αυτή προτιμούσε τον βουτυροχλεχλέ απ'το Πανόραμα.
Ψόφος.
Αυτά, και να προσέχετε μην αναγκάζονται τα παιδιά σας να διδάσκονται αυτό το ανοσιούργημα στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.

21 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια βρίσκεται στους Σεξπίστολς. Γκέγκε;

      Διαγραφή
    2. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΨΟΦΟ ΣΤΙΣ ΚΙΛΛΟΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. ΚΕΚΕ;

      Διαγραφή
    3. ΚΑΡΓΙΕΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΛΑΗΚΟ ΠΕΔΙ ΟΡΑΜΑΤΗΖΕΤΕ ΜΙΑ ΚΗΝΟΝΙΑ ΧΟΡΙΣ ΚΑΤΑΠΗΕΣΗ ΚΕ ΚΑΠΗΤΑΛΗΖΜΟ ΕΣΗΣ ΚΡΑΖΕΤΕ ΚΕ ΛΕΤΕ ΟΜΙΤΣΙ ΤΙ ΦΑΤΑΣΙΟΠΛΙΧΤΟΣ ΕΝΟ ΟΤΑΝ Ο ΧΛΕΧΛΕΣ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΤΑΤΙ ΜΗΛΑΗ ΓΙΑ ΣΤΑΡΤΑΠΣ ΚΕ ΚΙΚΣΤΑΡΤΕΣ ΚΕ ΤΕΝΤΕΚΣ ΤΟΝ ΠΛΑΚΟΝΕΤΕ ΣΤΑ ΠΛΟΟΥΤΣΟΠ. ΠΣΟΦΟΣ.

      Διαγραφή
    4. Το πας λαθος. Υο λαϊκο παιδι δεν κανει ορθογραφικα λαθη, αλλα εξαπλοποιει τους διφθογγους μπ, ντ, γκ, τζ κλπ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ οπως "ανταρτης", "αντιφα", "αλληλεγγυος" καθως και μονοσυλλαβες λεξεις που δεν βγαζουν νοημα με την εκπτωση φθογγου.

      EKSAKLY THE SAME YOU DO WITH INKLIS PECAUSE THE NEW TSEKEVARA KNOWS HOW TO SPEAK ALL LANKUATS ANT THE KERILLA WORRIOR MUST INTERCEPT ALL THE NENEKOI MESSATS

      Διαγραφή
    5. Άλλο το λαϊκό παιδί που πίνει φέους στο αυτοδιαχειριζόμενο της γειτονιάς κι άλλο αυτό που δουλεύει Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με δυο ελιές καιένα κομμάτι γραβιέρα Νάξου για προσφάι.

      Διαγραφή
    6. ΚΑΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑ ΦΑΠΙΑ ΤΟΥΡΚΟΛΙΜΑΝΟ ΓΙΑ ΜΑΡΙΔΟΥΛΑ ΚΑΙ ΚΡΑΣΑΚΙ ΓΙΑ ΒΑΛΕΤΙΝΟΥ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΡΟΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΝΑΠΑΤΗΤΗ ΑΠΟ ΚΑΠΙΤΑΛΑ ΒΟΥΤΥΡΟΠΕΠΕ ΓΙΑ ΒΟΤΚΕΣ ΠΕΛΒΕΤΕΡΕ ΧΑΒΙΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟΚΥ ΣΤΑΗΛ ΚΑΚΠΑΚ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΕΛΑ

      ΨΟΦΟ

      Διαγραφή
    7. ΝΑΟΥ ΔΑΤΣ ΟΥΑΤ ΑΜ ΤΟΚΙΝ ΑΠΑΟΥΤ. ΔΟΖ ΦΑΚΙΝ ΠΑΤΕΡΠΕΙΠΙΣ. ΔΕΙ ΦΙΝΚ ΔΕΙ ΛΙΒ ΙΝ ΑΠΕΡ ΗΣΤ ΣΑΙΤ ΟΦ ΜΑΝΧΑΤΑ ΠΑΤ ΔΕΗ ΠΗΖΟΥΝ ΙΝ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΠΟΥΛΕΒΑΡΤ ΕΒΡΙ ΤΕΙ ΓΙΑ ΦΡΕΤΟ ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟ ΜΕ ΣΑΤΙΓΙ.

      Διαγραφή
    8. Καλα το εγραψε, Δαφνη. Το "τσ" παραμενει ως εχει και επισης αποτελει την εξαπλουστευση του "τζ". Οποτε:

      ΚΑΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΦΟΡΑΤΕ ΠΟΤΕΣ ΟΥΚΚ ΚΑΙ ΠΑΤΕ ΣΤΑΡΠΑΚΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΕΙΛΕΤΕ ΦΡΕΤΟ ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟ ΜΕΤΡΙΟ ΜΑΥΡΗ ΖΑΧΑΡΗ ΜΕ ΠΙΣΚΟΤΟ ΟΡΕΟ ΚΑΙ ΠΑΜΚΙ ΣΠΑΗΣ ΛΑΤΤΕ ΚΟΖΑΡΟΤΑΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΛΑΡΙΝΟΓΑΠΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΤΙΝΟΥ

      ΨΟΦΟ

      Διαγραφή
  2. Ω! Ουαου! Εμένα αυτό μου άρεσε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι να το παινευτώ, αλλά γράφω αριστουργήματα ακόμα και χωρίς να το θέλω.

      Διαγραφή
  3. Στιλ ε μπέτερ στόρι δαν δόουζ γκαντ νταμν πόετρι μπλογκζ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βαλε το δωματιο σου σε μια ταξη.
    Να μεγαλωσεις να μπεις σε ταξη.
    Τελειωνε με το πτυχιο να βρεις δουλεια,να
    μπεις σε ταξη.
    Πηγαινε στρατο να μαθεις να ζεις με ταξη.
    Παντρεψου να βαλεις τη ζωη σου σε ταξη.
    Ψηφισε με να βαλω τη χωρα σου σε ταξη.
    Καλος ο μακαριτης,εζησε τη ζωη του με ταξη.
    Οσο επαναλαμβανουμε τη λεξη τοσο πιο ανουσια
    ηχει.
    Οχι αλλη ταξη, φτανει...αταξια και μονο, μπας
    και παψουμε να πηδαμε απ τα μπαλκονια,κυριολεκτικα
    και μεταφορικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάξις και ηθική, που έλεγε κι ο (Β)Ρώμας στο σίριαλ.

      Διαγραφή
  5. Πωωω..που το θυμηθηκες αυτο?!
    "Ενα βημα μπρος,δυο πισω"...ποσο μπροστα
    ο (Β)Ρωμας..!!χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χμ..μαλλον απο πισω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.