Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Και τι ψηφίζεις τώρα;

Κάποτε, σε μια κοινωνία που πιθανότατα είναι η σημερινή ελληνική, ζούσε ένας τύπος. Ο τύπος αυτός μπορεί να ήταν ψηλός, κοντός, μελαχρινός, ξανθός, γαλανομάτης, αδύνατος, χοντρός, σκυλάς, μεταλάς, δεν έχει καμία σημασία. Τον λέγανε Μιχάλη. Θα μπορούσαν το ίδιο εύκολα να τον λένε Γιώργο, Πέτρο, Μήτσο, Αντώνη, Μπράιαν, Τζέφρι ή Αφροξυλάνθη-αλλά τον λένε Μιχάλη, γιατί στην τελική εγώ γράφω την ιστορία του και δε θα σας ρωτήσω κιόλας.
Φαίνεται να είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες για το φίλο μας το Μιχάλη. Πρωινό ξύπνημα, πλύσιμο, ξύρισμα, το πρωινό των πρωταθλητών (φραπέ-τσιγάρο) και μετά δρόμο για τη δουλειά. Βλέπετε, ο Μιχάλης ήταν ακόμα από τους τυχερούς που δούλευε. Πεντακόσια ευρώ και μαύρα, αλλά και τι να κάνει; Για πιάτσα στη Συγγρού δεν του πήγαινε.
Φαίνεται λοιπόν να είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες για το φίλο μας το Μιχάλη. Μέχρι που κοιτάει το ημερολόγιο και βλέπει την ημερομηνία: 30 Απριλίου. Σε λιγότερο από μία εβδομάδα η χώρα που πιθανότατα είναι η Ελλάδα (βασικά η Ελλάδα είναι, μεταξύ μας ας μην κοροϊδευόμαστε) διεξάγει βουλευτικές εκλογές. "Ωχ, μάνα μου", σκέφτεται ο Μισέλ. "Και τι ψηφίζεις τώρα;"
Ο φίλος μας κατευθύνεται προς τη στάση. Πάνω στη στάση κολλημένη αφίσα. Την κοιτάει καλά καλά από πάνω μέχρι κάτω. Ανεξάρτητοι Έλληνες. "Ποιος καμένος θα ψηφίσει τον Καμμένο;" σκέφτηκε. "Δηλαδή τώρα αυτός που ήταν βουλευτής τόσα χρόνια στη ΝΔ είναι η νέα λύση που χρειάζεται ο τόπος;" Κοιτάει αριστερά του, μην τυχόν κι έρχεται το λεωφορείο. No bus on the horizon. Απελπισμένος, σκύβει στην άσφαλτο να ακούσει σαν τους Ινδιάνους μήπως έρχεται τίποτα. Ιπτάμενοι θάμνοι. "Δε βαριέσαι," σκέφτεται και ανάβει τσιγάρο. Στα δέκα δευτερόλεπτα, να το! πετιέται από ψηλά.
"Πούστη Μέρφυ", σκέφτηκε και πήγε να πιάσει την αγαπημένη του θέση, δίπλα στο ακυρωτικό για να είναι έτοιμος σε περίπτωση ντου από ελεγκτή. Στις δύο θέσεις από δίπλα, δυο χαζοβιόλες, που ανάθεμα κι αν είχαν καμιά δουλειά στο λεωφορείο στις οκτώ η ώρα το πρωί, συζητάνε σε ένταση Χάλφορντ στο Painkiller.
-Ρε συ Ντέμπυ, τι θα ψηφίσεις στις εκλογές;
-Τι να σε πω ρε Βανέσα, προβληματίζομαι τώρα...
"Ξέρεις κιόλας τι σημαίνει το προβληματίζομαι, βούρλο;" σκέφτηκε ο Μιχάλης, αλλά δεν είπε τίποτα.
-Πάντως Ντέμπυ μου, την αμαρτία μου θα την πω, δεν είναι κουκλί ο Τσίπρας;
-Αχ, τι κούκλος! Νομίζω τώρα ξέρουμε και οι δύο τι θα ψηφίσουμε!
"Πιο ντουβάρι κι απ'το Σινικό Τείχος είσαι, κοπελιά!" σκέφτηκε πάλι ο Μιχάλης, αλλά η προσοχή του τότε στράφηκε σε δύο παππούδες που κάθονταν παραδίπλα και μαλώνανε.
-Άιντε πάγαινε απ'εδώ βρε καημένε, που θα μας πεις για το Σαμαρά να πούμε. Σιγά το λυτρωτή!
-Ενώ ο Βενιζέλος θα μας σώσει βρε σάψαλο. Το ΠΑΣΟΚ μας έφερε εδώ κι εσύ μου λες μαλακίες για το χοντρό. Ο Αντώνης είναι ο μόνος που ξέρει τι κάνει. Το είπαν και στην τηλεόραση!
-Άμα ξέρει ο Σαμαράς τι κάνει, μετά θα βγάλουν και τα γουρούνια φτερά! Το ΠΑΣΟΚ δε μας έφερε εδώ, το ΠΑΣΟΚ θα μας βγάλει από εδώ! Αφού ζήτησε και συγνώμη ο Βαγγέλης, πάει να πει ότι είναι υπεύθυνος.
-Α παράτα μας βρε ξεμωραμένε, ο Βαγγέλης είναι υπεύθυνος και παπάρια καλαβρέζικα. Δεν αξίζει ούτε να λουστράρει τα παπούτσια του Αντώνη!
"Κι εσείς οι δύο δεν αξίζετε να αναπνέετε", είπε από μέσα του ο Μικές, καθώς κατέβαινε. Προσπέρασε βιαστικά το σχολείο που ήταν στο δρόμο του, όχι όμως αρκετά βιαστικά για να μην προσέξει δύο Κνίτες που μοίραζαν φυλλάδια στους έφηβους που πήγαιναν να χάσουν έξι ώρες απ'τη ζωή τους συλλέγοντας άχρηστες πληροφορίες που είχαν ήδη συλλέξει στο φροντιστήριο.
Πήγε στο γραφείο του, το οποίο μοιραζόταν με άλλα τέσσερα άτομα γιατί ο πρόεδρος έπρεπε να κάνει αιματηρές οικονομίες για να αγοράσει καινούρια Μερσεντέ. Καθώς καθότανε και άνοιγε την έκθεση οικονομικών στοιχείων του Απριλίου στο ένα παράθυρο και το Facebook στο άλλο, ένας συνάδελφος, με τον οποίο η μόνη επαφή που είχε ήταν ένα "Άλλος!" μια φορά στις τουαλέτες, ήρθε και του μίλησε.
-Να σου πω, Βαγγέλη.
-Μιχάλης.
-Το ίδιο κάνει. Λοιπόν, θα ψηφίσεις την Τάδε Ταδοπούλου;
-Ποια είναι αυτή;
-Δεν την ξέρεις, βρε Μανώλη; Είναι η τρίτη ξαδέρφη της γυναίκας του ανιψιού του δεύτερου ξάδελφου του παππού της συμμαθήτριας της ανιψιάς μου, και κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ. Λοιπόν, θα την ψηφίσεις;
-Χμ, ναι, βέβαια, το συζητάς κιόλας; ("Και μόνο που το συζητάς αποδεικνύει το πόσο μαλάκας πραγματικά είσαι", έπρεπε να του πει, αλλά τελικά κρατήθηκε με το ζόρι).
-Να σαι καλά βρε Βασίλη μου, θα στο χρωστάω. Εσείς, κύριε Λαμπρίδη μου, θα ψηφίσετε την τρίτη ξαδέρφη της γυναίκας του ανιψιού του...
-Βρε δεν τρελάθηκα ακόμα που θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι τύποι μας βάλανε στο Μνημόνιο και θα τους ψηφίσουμε κιόλας; Νέα Δημοκρατία θα ρίξω.
-Και τι, είναι καλύτερα;
-Βρε καλύτερα δεν είναι, αλλά σάμπως και τι θα κάνεις; Ακυβερνησία θα έχουμε;
Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο καφετζής της επιχείρησης, και, ακούγοντας για εκλογές, είπε κι αυτός να πει τη μαλακία του τη γνώμη του.
-Δεν ξέρω για σας, παιδιά, αλλά εγώ θα ψηφίσω δαγκωτό Χαρίζω Οικόπεδα Χαρίζω Χρέη.
-Και τι θα καταλάβεις δηλαδή; τον είπε ο θείος της συμμαθήτριας της εγγονής του δεύτερου ξαδέλφου του θείου του συζύγου της τρίτης ξαδέρφης της Τάδε Ταδοπούλου.
-Γιατί αλλιώς τι θα καταλάβω; Αν είναι να κάνουν τη χώρα μπουρδέλο, θα την κάνουν, δεν πα και να χτυπάμε τον κώλο μας κάτω. Οπότε γιατί να μη σπάσουμε και λίγο πλάκα;
Ο Μιχάλης παρέμεινε αμίλητος, κοιτώντας εικόνες ξεκωλιών στο Facebook και ταυτόχρονα σκεφτόμενος τι μυαλά πρέπει να κουβαλάει κάποιος για να βλέπει τις εκλογές σαν πλάκα. Μία η ώρα. Πόσο γρήγορα περνάει, είναι αλήθεια, όταν τα ξύνεις; Διάλειμμα για φαγητό. Ο λεβέντης μας κατευθύνεται προς τα Goodys για να φάει την αγαπημένη του σόλα παπουτσιού με σάλτσα από χύσια μαύρων. Στην ουρά, ακούει δύο νέους, ήταν δεν ήταν δεκαοχτώ, να μιλάνε για τις εκλογές.
-Γι'αυτό σου λέω ρε Νώντα να πούμε, δεν είναι κατάσταση αυτή. Που περπατάς στην Ομόνοια και δεν ξέρεις από πού θα σου 'ρθει το μαχαίρι. Χρυσή Αυγή ρε! Να ξεβρωμίσει ο τόπος!
-Έτσι είναι ρε Μπάμπη! Γεμίσαμε αράπηδες, Πάκια και Αλβανούς να πούμε. Να πάνε στις κωλοχώρες τους τα γαμιόλια! Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!
Ο Μιχάλης πήρε το πλαστικό του και έφυγε. Αλλά μέχρι τις πέντε, ενώ έκανε ότι δουλεύει για να μην απολυθεί και χάσει κι αυτά τα πεντακόσια μαύρα ευρώ, το μυαλό του προσπαθούσε να χωνέψει ότι νέοι άνθρωποι θέλουν να ψηφίσουν μία ναζιστική οργάνωση. Με το που πήγε πέντε, κατευθύνθηκε προς την πιάτσα των ταξί. Όχι ότι είχε λεφτά για ταξί, απλά βιαζόταν, για να πάει να βρει την κοπέλα του. Ας την πούμε Στεφανία. Μόλις μπήκε στο ταξί, ο ταρίφα μαν έβαλε μπρος το κασετόφωνο:
-Πού πάμε, παιδί; Θα σ'αφήσω στην πλατεία. Ολυμπιακός είσαι; Τι, βάζελος; Καναπέ ξανά, λαγουδάκι, δε σε χάλασε! Τώρα θα μου πεις, όλοι, γαύροι, βάζελοι, όλοι για το καζάνι πάμε. Σκατά στα μούτρα τους όλοι. Πολιτικοί σου λέει. Αρχίδια! Λαμόγια! Κλέφτες όλοι τους! Αμ είναι και κλέφτες, είναι κι ανίκανοι! Να πεις ότι κάνανε κάτι για τον κοσμάκη, κι ας κλέβανε όσο θέλανε! Βρε άμα ήμουν εγώ πρωθυπουργός, δέκα Παπαδήμους έβαζα κάτω. Ρε δεν ψηφίζω κανέναν! Τ'ακούς; Κανέναν! Μαύρο σε όλους τους πούστηδες! Θα πάω στο εκλογικό τμήμα, θα τους ζωγραφίσω μια μούντζα πάνω στο ψηφοδέλτιο και θα φύγω! Άει σιχτήρ! Δώσε πόνο ρε Βασίλη!
Καθώς ο Βασίλης Καρράς έδινε πόνο από το ραδιόφωνο, ο ταρίφα μαν συνέχιζε το μονόλογο του ευσυνείδητου Έλληνα πολίτη που διαλέγει αποχή για να τιμωρήσει το σύστημα. Βρε ποιον κοροϊδεύουμε; Τον εαυτό του θα τιμωρούσε πάνω απ'όλα. Κατέβηκε στην πλατεία, όπου είχε συγκέντρωση υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μιχάλης στάθηκε λίγο να ακούσει, αλλά δε χρειαζόταν. Ο υποψήφιος έλεγε ακριβώς τα ίδια που έλεγαν όλοι οι σύντροφοί του τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έξω απ'την Ευρωζώνη, 1500 ευρώ βασικός μισθός, πέντε μήνες πληρωμένη άδεια, δώρο μια μεζονέτα για κάθε εργαζόμενο και λοιπές ομορφιές. Έφτασε σπίτι του. Στήθηκε μπροστά απ'τον καθρέφτη, για να φτιαχτεί για το ραντεβού του. Λίγο πριν βγει απ'το σπίτι, χτυπάει το κινητό του.
-Έλα Στέφι μωρό μου, τι κάνεις;
-Έλα αγαπούλα μου! Να σου πω, δε θα μπορέσω απόψε να έρθω.
-Γιατί μάτια μου, τι έγινε;
-Ε, να, ο πατέρας μου κάνει τραπέζι για ένα φίλο του που κατεβαίνει υποψήφιος με την Μπακογιάννη, και δεν μπορώ να λείπω! Εσύ μωρό μου, φυσικά, θα τον ψηφίσεις, έτσι; Μιχάλη; ΜΙΧΑΛΗ;
Την ίδια στιγμή, σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο της κακιάς συμφοράς, μια βαριεστημένη τηλεφωνήτρια που πολύ θα ήθελε να ήταν στις Μπαχάμες ή σε κάποιον άλλον εξωτικό προορισμό του γραφείου σηκώνει το τηλέφωνο.
-Ναι...ναι, σας ακούω...μάλιστα, Μιχάλης...ορίστε;....μα γιατί να θέλετε να κλείσετε εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τη Ζιμπάμπουε;
-Γιατί δε θέλω πια να λέγομαι Έλληνας...

17 σχόλια:

  1. Γειά σου ρε Μεγάλε!
    Τα'πες όλα με το κείμενο!
    Μην τυχόν τώρα και δεν ψηφίσεις να ξεβρομίσουμε το σύστημα!
    Οχι,δεν έχω να σου προτείνω ξάδερφο της κουμπάρας της αδελφής και ανάθεμα!
    Ζύγιασέ τα όπως μπορείς και δώσε ψήφο ενάντια στο σύστημα κατοχής μας για να μη γίνουμε Ζιμπάμπουε!

    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρόβλημα είναι ότι είμαι ακόμα δεκαεπτά χρονών και επομένως δεν ψηφίζω. Κατά τα άλλα συμφωνώ και σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    2. 17 ε??
      Ανήλικο μωρέ είσαι??
      Να προσέχουμε μη σ'αποπλανήσουμε:))

      Διαγραφή
  2. Μλκ, περιέγραψες θαυμάσια την σύγχρονη κοινονικοπολιτικη διάσταση του Έλληνα. Μπράβο. Και συγνώμη για το μλκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξέχασες το φρούτο "πειρατές" που στάνταρ θα ψήφιζε ο μικρός αδερφός του Μιχάλη που θέλει να κατεβάζει τα original windows από το επίσημο site, τζάμπα.
    Aλλά ναι.. κλεισε μου κι εμένα ένα για Ζιμπάμπουε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα ανακαλύψει ακόμα τον μικρό αδερφό του Μιχάλη. Ξέρεις πράγματα που δεν ξέρω, για ένα σύμπαν το οποίο επινόησα. Αρχίζω και τρομάζω. Προς το παρόν πάντως έχω ένα κολληματάκι με τη βίζα για Ζιμπάμπουε. Σε αντίθεση με εμάς, αυτοί εκεί κάτω έχουν κράτος.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος3/5/12 01:08

      Kι εμένα, κι εμένα!
      Άντε να 'ρθει αυτή η ρημάδα η ώρα της αναχώρησης, να ησυχάσουμε...
      Τώρα τι ζόρια και ανάποδα θα βγούν στον προορισμό δεν ξέρω, αλλά μια φορά απ' τη μιζέρια και τη γκρίνια του "εδώ", θα ξεμπερδέψουμε.

      42

      Διαγραφή
    3. Ζόρια παντού έχει, αλλά σαν την Ελλάδα πουθενά...

      Διαγραφή
  4. Οπότε τι να ψηφίσουμε ;
    Ποιό είναι άραγε το λιγότερο χειρότερο από τα χειρότερα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η απάντηση θα αργήσει να σου δοθεί λίγο, γιατί λόγω Πρωτομαγιάς ο εγκέφαλός μου κατεβαίνει σε απεργία. Θα προσπαθήσω να σε κρατάω ενήμερο.

      Διαγραφή
  5. Πήγαινε να εκδοθείς! Σύντομα!
    Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να πιστεύω ότι εννοείς το "εκδοθείς" με την καλή έννοια.

      Διαγραφή
  6. Mετά την είσοδο στη Ζιμπάμπουε να ακολουθήσει επίσημη διαδικασία αποποίησης ελληνικής ιθαγένειας. Έτσι ολοκληρώνεται το παζλ!

    Bull's eye το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το ανέφερα γιατί το θεώρησα αυτονόητο, you know what i mean.

      Διαγραφή
  7. Αν είσαι 17 φίλε και ργάφεις τέτοια κείμενα, όχι μόνο σου βγάζω το καπέλο, βγάζω το καπέλο ολάκερης της μλκσμένης κοινωνίας μας. Εύγε έτσι κι αλλιώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.