Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

...απλά πράγματα!

Κανονικά μια ανάρτηση που μιλάει για απλά πράγματα δε θα έπρεπε να έχει πρόλογο γιατί ο πρόλογος χρησιμεύει στο να επεξηγεί το για τι πράγμα μιλάει η ανάρτηση κι εφόσον η ανάρτηση μιλάει για απλά πράγματα θα ήταν μάλλον υποκριτικό η ίδια να μην είναι απλή καθεαυτή αλλά από την άλλη δε θα μπορούσα να την αφήσω χωρίς πρόλογο γιατί οι δέκα εντολές του καλού μπλόγκερ που μόλις έβγαλα από τον κώλο μου λένε ρητά ότι απαγορεύεται να βγάζεις αναρτήσεις χωρίς προλόγους κι αυτοί οι πρόλογοι ας λένε ό,τι σκατά θέλουνε κανείς δε νοιάζεται χρησιμεύουν απλά για να γεμίζουν τη σελίδα και να φαίνεται μπούγιο και πάω στοίχημα ότι μετά από τόση ώρα κανείς δε θυμάται ποιο είναι το θέμα και αυτή πιθανότατα ήταν η πιο σύνθετη πρόταση που διαβάσατε σε ολόκληρη την ταπεινή και μίζερη ζωή σας.
  • Queen-We Will Rock You:

    Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας ότι η καλή μουσική πρέπει να περιλαμβάνει κιθάρες με τέσσερις χιλιάδες χορδές, ντράμερ με πέντε χέρια και τον Ραχμάνινοφ για πληκτρά. Και μετά βγαίνει κι ο Φρέντυ-Θεέ-Πάρε Την ΠΑΕ-Μέρκιουρι και μας γαμάει τον πάτο με τον πιο legen-wait-for-it-dary τρόπο. Το 75% του τραγουδιού είναι απλά ένα σκέτο και γελοιωδώς εύκολο beat που θα μπορούσε να το παίξει ακόμα κι η Meg White σε κώμα, και στο τέλος έχει ένα σόλο που κάθε μέτριος κιθαρίστας μπορεί να παίξει. Αλλά με το που ξεκινήσει κάποιος έτσι, ατ ράντομ που λέμε κι εμείς στα ελληνικά, να κοπανάει μια σκληρή επιφάνεια, ντουπ-ντουπ-νταπ, μέσα σε ένα χώρο με άλλα άτομα, όλοι θα παρατήσουν τις δουλειές τους και θα τραγουδήσουν όλοι μαζί το γουιγελράκγια! Κι όχι, το μυστικό συστατικό της επιτυχίας δεν είναι η φωνάρα του Φρέντυ, γιατί αν υπήρχε κάποιος που μπορούσε να καταστρέψει το τραγούδι ήταν σίγουρα η Μπρίτνεη στο διαφημιστικό της Πέπσι...και ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ! (η γνώμη μου για το εν λόγω διαφημιστικό δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από την παρουσία μιας συγκεκριμένης μελαψής κυρίας, παρά τις κακοήθειες που μπορεί να ισχυριστούν μερικοί)
  • Ariel Atom:
    Συνήθως, όταν ακούμε "απλό αυτοκίνητο" σκεφτόμαστε κάτι Λάντα, κάτι παλιά Μπητλ και τα συναφή, και όταν ακούμε "υπεραυτοκίνητο" σκεφτόμαστε εκατόν πενήντα χιλιάδες αεροτομές,  σώμα από ανθρακονήματα, λεπτομέρειες από χρυσάφι και θέσεις από δέρμα εξωγήινου, σωστά; Και μετά ήρθε μια μικρή Αγγλική βιομηχανία που δεν την ξέρει ούτε η μάνα της, και αποφάσισε να βγάλει κι αυτή ένα υπεραυτοκίνητο. Η τεχνική τους ήταν να συναρμολογήσουν μια μηχανή, ένα τιμόνι, τέσσερις ρόδες και ένα κάθισμα...αυτό. Το αποτέλεσμα φαίνεται ξεκάθαρα στη φάτσα του Τζέρεμι Κλάρκσον:

    Και φυσικά, στα χέρια του εξημερωμένου οδηγού αγώνων, που κάποιοι λένε ότι του έχει απαγορευτεί η είσοδος σε όλα τα σουβλατζίδικα της Ελλάδας και ότι μπορεί να τραγουδήσει την Αστερόεσσα καλύτερα από την Κριστίνα Αγκιλέρα, έκανε τον ταχύτερο γύρο που έχει καταγραφεί στην ιστορία του Top Gear. Bugatti Veyron, πάρε τα 1001 άλογά σου και βάλ'τα ένα ένα στον πάτο σου.
  • Η τελική αποστολή στο GTA San Andreas:
    Σε γενικές γραμμές, η Rockstar φαίνεται να έδωσε στους συγγραφείς της την εξής οδηγία: "Βρείτε τον πιο περίπλοκο τρόπο για να γίνει η δουλειά, και μετά κάντε τον ακόμα πιο περίπλοκο". Για παράδειγμα, ο CJ πρέπει να κλέψει ένα φορτηγό χρηματαποστολής για να μεταφέρουν τα λεφτά από τη ληστεία του Caligula:
    Επιλογή 1: Ο CJ πηγαίνει εκεί που είναι παρκαρισμένο το φορτηγό, το παίρνει και φεύγει.
    Επιλογή 2: Ο CJ πηγαίνει σε μια στρατιωτική βάση (γεμάτη με στρατιώτες, όπως με πληροφορεί ο Captain Obvious), κλέβει ένα γερανοφόρο ελικόπτερο με την οδηγησιμότητα μιας αεριωθούμενης μπανιέρας, αρπάζει το φορτηγό από αέρος και το προσγειώνει στο εγκατελειμμένο αεροδρόμιο στη μέση της ερήμου, όπου αν δεν το προσγειώσει σωστά αρπάζει φωτιά και πρέπει να τα ξανακάνει όλα από την αρχή.
    Μαντέψτε ποια επιλογή χρησιμοποιήθηκε στο παιχνίδι.
    Θα περίμενε κανείς λοιπόν, ότι η τελική αποστολή, που παραδοσιακά είναι και πιο δύσκολη, θα ήθελε να παλέψεις με εκατό θιβετιανούς μοναχούς μάστερ του κουνγκ-φου, να σκαρφαλώσεις στην κορυφή του ψηλότερου ουρανοξύστη του κόσμου, να καβαλήσεις έναν ιπτάμενο ρινόκερο, να επικαλεστείς τη δύναμη, να κλέψεις από τον Μπιγκ Σμόουκ το δαχτυλίδι και να το ρίξεις σε ένα ηφαίστειο. Αντ'αυτού, απλά μπουκάρεις στο άντρο του Μπιγκ Σμόουκ, γαζώνεις Μπάλας, σκοτώνεις τον Μπιγκ Σμόουκ, γαζώνεις κι άλλους Μπάλας και κυνηγάς τον Τένπενυ. Έτσι δεν είναι καλύτερα, ρε παιδιά;
  • Ποδόσφαιρο:
    22 μαλακοβιόληδες, μια μπάλα και δυο τέρματα. Τι πιο απλό, γαμώ την κολυμπήθρα που βαφτίσανε τον Μπεκενμπάουερ; Παρακαλούνται οι κυρίες που διαβάζουν το θεϊκό μπλογκ μου να μην διανοηθούν καν να εκστομίσουν τη μαγική λέξη "οφσάιντ". Αν θες να δώσεις την μπάλα σε συμπαίκτη σου που είναι πιο μπροστά από σένα, θα πρέπει ανάμεσα στο συμπαίκτη σου και το τέρμα να είναι τουλάχιστον δύο παίκτες της αντίπαλης ομάδας, αλλιώς δε μετράει η πάσα και η μπάλα πάει στους αντίπαλους. ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΛΑΒΑΙΝΕΙΣ; Αλλά, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το οφσάιντ είναι σύνθετος κανόνας, το ποδόσφαιρο είναι το πιο απλό άθλημα (θεωρητικά ο στίβος είναι, αλλά ο στίβος είναι πιο πολύ κόπια του Breaking Bad παρά άθλημα) που υπάρχει. Όσες φορές προσπάθησα να καταλάβω τους κανονισμούς του american football, μετά από δέκα δευτερόλεπτα ήμουν στο πάτωμα, χτυπιόμουν κι έβγαζα αφρούς από το στόμα. Και, ας μην κοροϊδευόμαστε: όσο και να λέμε και να ξαναλέμε για το Total Football της Μπαρτσελόνα που οι παίκτες βάζουν κάτω τη μπάλα και αλλάζουν μεταξύ τους τόσες πάσες που μέχρι κι ο Σωτηρακόπουλος δεν μπορεί να καταλάβει ποιος έχει τη μπάλα, θα μας εντυπωσιάσει πολύ περισσότερο αυτός που θα τραβήξει τη μπάλα ένα σουτ από τη μέση του γηπέδου και θα στείλει τον αντίπαλο τερματοφύλακα για βρούβες.
  • Οι μαθηματικοί τύποι του Αϊνστάιν:
    Ίσως να μην το ξέρατε, αλλά ο Αϊνστάιν ήταν ιδιοφυΐα (άλλη μια ευγενική χορηγία του Captain Obvious). Ο άνθρωπος, τον οποίον οι καθηγητές του καταδίκαζαν ως άχρηστο και προορισμένο για την αποτυχία (μπράβο, εκπαιδευτικό σύστημα της προπολεμικής Γερμανίας!), κατάφερε να διανοηθεί ότι ο χρόνος επιβραδύνεται και ο χώρος συρρικνώνεται όταν κινείσαι με ταχύτητες πολύ κοντά σε αυτή του φωτός. Το διανοείστε; Μπόρεσε να φανταστεί πώς είναι να κινείσαι με ταχύτητα τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατάλαβε ότι η ύλη είναι συμπυκνωμένη ενέργεια και τούμπαλιν, και εξέφρασε το ποσό της ενέργειας που περιέχει η ύλη με μια εξίσωση. Αν νομίζατε ότι αυτή η εξίσωση έχει μέσα διαφορικά, ρίζες, λογαρίθμους, σκατά, της Παναγιάς τα φρύδια τέλος πάντων, πάρτε τη γείωσή σας στη μάπα, γιατί η εξίσωση είναι το E=mc^2, που το ξέρουν ακόμα και τα πεντάχρονα στο νηπιαγωγείο. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι αυτός που δίδαξε στον Αϊνστάιν τα μαθηματικά που ήξερε ήταν ο Καραθεοδωρή. Παντού υπάρχει ένας Έλληνας. Όταν αυτοί ανακάλυπταν το κρέας, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
  • Μακαρόνια με κιμά:
    Όχι το τραγούδι του Σάκηηηη, ηλίθια όντα, το φαγητό. Έχουμε μάθει όλοι μέσα στην υποκρισία και νομίζουμε ότι ωραίο γεύμα είναι το φιλέτο αυτιστικής στρουθοκαμήλου στον ατμό, γαρνιρισμένο με κεράσια από τη Νότια Αμερική, αποξηραμένα φύλλα μαριχουάνας και σάλτσα από τα πηγμένα χύσια του Γκόρντον Ράμσεϊ. Κι όμως, δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να μην νιώθει ένα ρίγος ευτυχίας στην ψυχή του με ένα πιάτο μακαρόνια, που είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς να μαγειρεύει, και σάλτσα κιμά, που στην ουσία είναι κιμάς, ντομάτα και κρεμμύδι ριγμένα σε μια κατσαρόλα (εκτός ίσως από τους χορτοφάγους, αλλά οι χορτοφάγοι δεν είναι άνθρωποι, οπότε δε μετράνε). Προσωπικά, πρέπει να καταβάλω συνειδητή προσπάθεια για να μην πάρω την κατσαρόλα με τη σάλτσα κι αρχίσω να την τρώω έτσι σκέτη, με το κουτάλι. Και μετά, εννοείται, έχουμε και το "Super-Mega-Muthafucking Μακαρόνια με κιμά" ονόματι παστίτσιο. Απλά ρίχνεις τα μακαρόνια με κιμά μέσα σε ένα ταψί, τα σκεπάζεις με μπεσαμέλ (που αν και είναι κάπως πιο σύνθετη πλέον την πουλάνε έτοιμη σε φακελάκια), ψήνεις για δύο ώρες στους εκατόν ογδόντα (ή έτσι νομίζω, δε δοκίμασα ποτέ) και μετά παίρνεις ένα σφουγγάρι και καθαρίζεις τον τοίχο από το σπέρμα.
  • Ένα άσπρο μπλουζάκι κι ένα τζιν:
    Εδώ και δεκαετίες, η γυναικεία μόδα προσπαθεί να μας πείσει ότι όσο περισσότερα μπλιμπλίκια φοράει κάποια, τόσο καλύτερα είναι. Έχουμε επιζήσει από βάτες, κρόσσια, στρασάκια, γκλίτερ, δαντέλες, φραμπαλάδες, πούτσες μπλε και δεν ξέρω γω τι. Πριν ενάμισι αιώνα είχαν φούστες με διάμετρο δύο μέτρα, με αποτέλεσμα όταν έπιαναν φωτιά τα κτήρια να μην μπορούν να περάσουν από τις πόρτες και να καίγονται σαν τα ποντίκια (φεμινισμός στα καλύτερά του). Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα πράσινα φωσφοριζέ ρούχα που είναι σαν υπογραμμιστικοί μαρκαδόροι και τα τζιν που είναι σαν να δέχτηκαν επίθεση από πεινασμένο μπουλντόγκ. Κι ας μην ξεχνάμε τις νέες μόδες που ξεκίνησε η Lady Gaga, η οποία έχει ντυθεί από Κέρμιτ ο Βάτραχος μέχρι βιτρίνα χασάπικου. Και γενικώς, οι γυναίκες δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι το μόνο που χρειάζεται μια πραγματικά ωραία γυναίκα για να τρελάνει τα πλήθη είναι ένα άσπρο μπλουζάκι κι ένα τζιν, κάτι που μας δείχνει η Nelly Furtado (η οποία για κάποιο λόγο όσο μεγαλώνει τόσο μου θυμίζει την Courteney Cox, και δεν μπορεί να είναι ιδέα μου) στο 2:20 του βίντεο που ακολουθεί:

    Ένα παλιό καλό βίντεο, από την εποχή που οι ποπ τραγουδίστριες έκαναν τα βίντεό τους σέξι κι όχι απλά περίεργα. Αυτό κι εκείνη η πόρνη η Φέργκι στο My Humps, τότε που οι Black Eyed Peas δεν ήταν εντελώς τελείως για τον πούτσο, σημάδεψαν τη ζωή μου. Ευτυχισμένα, ανέμελα χρόνια...αν κάνω σαν κωλόγερος που θυμάται τα νιάτα του ειδοποιήστε με.
Αυτά, και να προσέχετε μη βγει αποστολή στο καινούριο GTA να πρέπει να κερδίσετε μια ποδοσφαιρική ομάδα με ροζ φωσφοριζέ φανέλες, τον Σάκηηηη για παίκτη και τον Φρέντι Μέρκιουρι για προπονητή σε ένα διαστημόπλοιο που πάει με την ταχύτητα του φωτός και το οδηγεί ο Τζέρεμι Κλάρκσον.

25 σχόλια:

  1. ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Έτσι κι αφήσεις παστίτσιο για δυο ώρες στους 180, ετοιμάσου να φας σουβλάκια! (30 λεπτάκια θέλει, και το επισημαίνω μόνο και μόνο γιατί ενδέχεται του χρόνου να'σαι φοιτητής)
    Αλλά όχι και πηγμένα χύσια του Ramsey.. Ο Ramsey χύνει πλαστικές σφαίρες! Τόσο πηχτά είναι! Αλλιώς δεν εξηγείται που μόλις ανοίγει το στόμα του όλοι κατουριούνται - ντεμέκ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε αυτή την περίπτωση αραιωμένα χύσια του Ramsey. Κι ευχαριστώ για τις συμβουλές. Όποτε ξεστομίζω τέτοια κοτσάνα να με διορθώνεις, γιατί η προοπτική να ζητήσω να με προσκαλέσεις στο νοικοκυροκόριτσο δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα.

      Διαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω σε όλα και θα υπογραμμίσω την αναγκαία σχεδόν απλότητα και τελειότητα μιας μακαρονάδας με κιμά, πόσο μάλλον όταν με μια απλή παρέμβαση αυτή μεταμορφώνεται σε ιερό παστίτσιο.

    Όχι όμως 2 ώρες, γουρουνόπουλο ψήνεις σε 2 ώρες στους 180, όπως σημειώνει και η υπέροχη Ephee ακριβώς από πάνω 30 λεπτάκια είναι αρκετά. Ειδικά αν έχεις ρίξει και γαλέττα με κασεράκι από πάνω να ρθουν να ροδίσουν και να πεθαίνει η γειτονιά από αφυδάτωση ένεκα της σιελόρροιας, είσαι άρχοντας.
    Όταν θα το πιάσεις να το μαγειρέψεις ρίξε φωνή να σε συμβουλεύσουν οι ιερείς του θέματος! (Πείνασα αίφνης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει, το ξεκαθαρίσαμε, δεν έχω ιδέα περί μαγειρικής, με το ζόρι αυγά ξέρω να τηγανίσω, μη μου το κοπανάτε άλλο.

      Διαγραφή
  3. Στο οφσάιντ υπάρχουν και άλλοι παράμετροι, πχ δεν υπάρχει οφσάιντ αν η μπάλα ξεκινήσει από το "πίσω" μισό του γηπέδου, ή αν η μπάλα πηγαίνει προς τα πίσω, ή αν ο παίχτης που παίρνει την μπάλα είναι πίσω από τη θέση εκκίνησης της μπάλας, ...

    Για παστίτσιο δε σχολιάζω, με καλύψανε.
    Αλλά δε μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά. Ούτε με σάλτσα. Γενικά, τρώω τη μακαρονάδα του αθλητή: σκέτη με λίγο τυρί.

    Και τέλος, αν και γνώρισα παιδί β' γυμνασίου φέτος που ισχυριζόταν ότι παίζει το σόλο του We will rock you, εγώ επιμένω ότι το πούστικο ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ! Και με τις δύο έννοιες. Αλλά γαμάει και το σύνθετο: http://www.youtube.com/watch?v=ROm5ojKnXDI .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ το ξέρω, αλλά είπα να το αφήσω για το επόμενο μάθημα (αν και τόνισα το "που είναι πιο μπροστά από σένα"). Επίσης ποτέ δεν έβαλα τυρί στα μακαρόνια.

      Διαγραφή
  4. Must... resist... Must... not... talk...

    Δεν μπορώ θα σκάσω! Το We Will Rock You το γραψε ο Brian May, όχι ο Freddie!

    (ξέρω ότι δεν είπες κάτι τέτοιο αλλα εφόσον εξυμνείς την απλότητα του τραγουδιού, έπρεπε να αναφέρεις τον δημιουργό!)

    Επίσης η βιρτουοζιτέ της κιθάρας φαίνεται στην extended version του τραγουδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, και κάτι άλλο: Δεν σας αρέσουν τα τζιν με άσπρα μπλουζάκια. Σας αρέσουν τα τζιν με άσπρα μπλουζάκια σε σέξυ σώματα.

      Δηλαδή, μια μουνάρα, ακόμα και με 2 ανατρεπόμενες καρότσες χαϊμαλιά πάνω της, θα τραβήξει την προσοχή και το καμάκι περισσότερο απ' ότι μια πιο μέτρια κοπέλα με τζιν και άσπρη μπλούζα.

      Απόδειξη, ότι σε κάθε κλαμπ το πιο πολύ κωλοτρίψιμο με το μισό μαγαζί θα το κάνει το καρναβάλι με το μαλλί καμμένο στους 70 βαθμούς, φόρεμα με φραμπαλά, χρυσαφικό (ψεύτικο) σε χέρια, λαιμό, αυτιά, πόδια, σοβά πάχους 10 εκατοστών με βλεφαρίδα πιο κάγκελο και απο μαγαζί κιγκαλερίας και τακούνι με πλατφόρμα, παρά η κοπέλα που θα τολμήσει να σκάσει με τζιν και απλό μπλουζάκι.

      Και μηηηη μου πεις ότι δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι, ότι εκεί θα έχει αυτή σουξέ μεν αλλά μόνο κάτι λιγούρια της τελευταίας κατηγορίας πριν τον Ηοmo Erectus, γιατί πρώτον ΝΑΙ και δεύτερον η πλειψηφία αυτό είναι, και αρκεί ώστε να κάνει μια μέτρια κοπέλα να πάθει μια κρίση χαμηλής αυτοπεποίθησης αλλά και να πείσει τις απανταχού ανεγκέφαλες ότι αυτό είναι που περνάει, το καρναβάλι του Ρίο.

      Διαγραφή
    2. Με τη διαφορά ότι μιλάς σε εμένα που το πρώτο πράγμα που μου γυρνάει τ'άντερα είναι η ηλιθιότητα, κι αυτές που λούζονται με μπιχλιμπίδια είναι ηλίθιες, ergo δε θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος30/9/12 14:55

    Μόνο εγώ θα σχολιάσω την τελειότητα του άσπρου μπλουζακίου(και ειδικά αν είναι και βρεγμενο) και του απλού τζιν;
    Just perfect!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα μεγάλα μυαλά συναντιούνται. Κι άσε τους άλλους να λένε για παστίτσια, κιθάρες και μαλακίες.

      Διαγραφή
    2. Γκουχ γκουχ, μουνόδουλοι, γκουχ γκουχ.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος30/9/12 18:41

      Δεν θέλω να παραξηγηθώ αλλά να συνεχίσεις να λες τέτοια θα συνεχίσει να σου βγαίνει και το όνομα αγαπητέ Master!
      γκουχ γκουχ!

      Διαγραφή
    4. Γκου, γκουχ, ακόμα δε μπήκε ο Οκτώβριος και την αρπάξαμε όλοι.

      Διαγραφή
    5. Aπλώς εγώ δεν έχω ανάγκη να σταματάω σοβαρή συζήτηση για να κοιτάω τον κώλο της κάθε τυχαίας Σούλας που περνάει...

      Βέβαια στο βρεγμένο άσπρο μπλουζάκι πάω πάσο...

      Διαγραφή
    6. Και ποιος σε είπε ότι η συζήτηση ήταν σοβαρή;

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος1/10/12 19:34

      Και ποιος λέει ότι το βρεγμενο ασπρο μπλουζάκι δεν είναι σοβαρο?

      Διαγραφή
    8. Το βρεγμένο άσπρο μπλουζάκι κι αν είναι σοβαρό.

      Διαγραφή
  6. Εμείς οι γυναίκες μπορούμε να αντιληφθούμε τα περί του ποδοσφαίρου. Το θέμα είναι ότι δεν θέλουμε.
    Τα μακαρόνια με κυμά είναι θρησκεία. Τέλος.
    Κι όχι δεν κάνεις σαν κωλόγερος. Τα χρόνια περνάνε κι όχι τίποτα άλλο, έχουμε και την ίδια ηλικία οπότε σε νιώθω. Ακόμα θυμάμαι πόσο πολύ παιζόταν το Say It Right. Μου κάθεται ακόμα στο λαιμό το London Bridge της Fergie, αλλά με τους Black Eyed Peas μετρούσε. Ωραίες εποχές, τότε οι τύποι δεν έβγαζαν θόρυβο, αλλά μουσική και δεν είχε εμφανιστεί η πιο κακοντυμένη καλλιτέχνιδα όλων των εποχών, η Γκάγκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα βγάζουν θόρυβο κι έχει εμφανιστεί η πιο κακοντυμένη καλλιτέχνιδα όλων των εποχών. Τι να πεις...

      Διαγραφή
    2. Άσε, η γενιά του '95 έχει τουλάχιστον να θυμάται ότι υπήρχε κάποτε μια φάση που τα πράγματα στην μουσική βιομηχανία δεν αφορούσαν ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια, ξεπατικοτούρες, άφωνα κι ατάλαντα πιτσιρίκια από τον Καναδά που το μικρό τους είναι Τζάστιν, καραφλούς ψευδοράπερς τύπου Pitbull. Τότε υπήρχε μια απλότητα ρε παιδί μου.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.