Μου τη δίνουν τα μπλογκοπαίχνιδα!

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά, φίλες και φίλοι σε όλο τον κόσμο. Ο αγαπητός Χωστήρας, από το καινούριο του ιστομπλόγκιον που δεν επιτρέπει να μαθευτεί η ύπαρξή του παραέξω γιατί φοβάται ότι θα τα κάνει όλα μουνί όπως την προηγούμενη φορά, αναβίωσε μία αρχαία παράδοση που είχε πρωτοκαθιερώσει ο Μάστερ Τζης, που για τον μπλογκισμό είναι μέγας Δαλάι Γκαμήλα γιατί ο Λάμα είχε δουλειές πώς τα λέω έτσι ο πούστης και το 2014, χειροκροτήστε με, γιατί ζω για το χειροκρότημα, κρότημα, κρότημα.

Α, η Στέφι. Πώς επιβίωνα χωρίς αυτή την κοπέλα;
Στην αρχαία λοιπόν παράδοση που είχε πρωτοκαθιερώσει ο Μάστερ Τζι, ο επίδοξος μοναχός του μπλογκισμού γράφει πέντε πράματα που του τη δίνουν.
Πρωτότυπη θεματολογία, δεν μπορώ να πω, γιατί ποτέ κανείς μας δεν έγραψε άρθρο με πράματα που του τη δίνουν. Για να την κάνω πρωτότυπη, λοιπόν, αυτήν εδώ την ανάρτηση, θα πρέπει να αποφύγω να γράψω για πράγματα τα οποία κράζει ήδη όλος ο κόσμος ή τα έχω ήδη κράξει εγώ πολλάκις. Επομένως η λίστα:

1. Ο Τζάστιν Μπίμπερ
2. Ο Άδωνις Γεωργιάδης
3. Το Pretty Bra
4. Ο καθηγητής μου στο σχέδιο
5. Η Γιούλη

απορρίπτεται.

Θα μπορούσα επίσης να πω "μου τη δίνει ό,τι υπάρχει και αναπνέει", αλλά τότε θα βγαίνανε πολύ περισσότερα από πέντε πράγματα και κάτι που μου τη δίνει αφάνταστα είναι αυτοί που δεν ξέρουν να μετράνε.
Τέλος πάντων, αρκετές καθυστερήσεις έπαιξα, πάμε τώρα στο ψητό.

1. Η μεταγραφολογία
   Η μεταγραφολογία είναι μια παραδοσιακή ιεροτελεστία της ελληνικής αθλητικής σκηνής που ακολουθεί τα εξής βήματα:
   α) το καλοκαίρι, οι οπαδικές φυλλάδες αρχίζουν να διασπείρουν φήμες ότι θα έρθει στην ομάδα το τάδε μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (που πλέον είναι τριανταφεύγα και ψάχνει να βρει ένα ποδοσφαιρικό νεκροταφείο για να συμπληρώσει τα συντάξιμα) ή το νέο ανερχόμενο ταλέντο που βγάζει μάτια (στο μονότερμα που παίζει στο σχολείο του την ώρα της γυμναστικής με τερματοφύλακα τον χοντρό της τάξης).
   β) οι οπαδικές φυλλάδες αρχίζουν να διατυμπανίζουν όλο και πιο ανήκουστα ποσά που σκοπεύει να δώσει ο πρόεδρος (τα οποία, για να τα παραφουσκώσουν, χώνουν μέσα μέχρι και το ταξί που θα φέρει τον παίχτη απ'το αεροδρόμιο).
   γ) ο πρόεδρος δίνει κάποιο ανήκουστο ποσό (λιγότερο ανήκουστο όμως απ'αυτά που αναφέρθηκαν) και τον φέρνει.
   δ) πριν ακόμα αρχίσει το πρωτάθλημα, οι οπαδικές φυλλάδες λυσσάνε για το πόσο μεγάλος είναι ο παίχτης που ήρθε και πώς με αυτόν η ομάδα θα γίνει η απόλυτη ποδοσφαιρική μηχανή που βάζει περισσότερα γκολ απ'όσες νότες χτυπάει το δευτερόλεπτο ο Ίνγκβι Μάλμστην ή όπως σκατά προφέρεται το όνομά του και την άμυνά της δεν την διαπερνάει ούτε ICBM.
   ε) ο παίκτης αποδεικνύεται (κλασικά) ότι δεν προσφέρει τα αναμενόμενα, η εξέδρα εξοργίζεται κι ο πρόεδρος τον στέλνει δανεικό στον Εργοτέλη ή στην Ανταλιασπόρ.
   στ) επιστροφή στο α).
   Κι εσύ ο μαλάκας, που κλαίγεσαι ότι δεν έχεις δουλειά, κάθεσαι σε μια καφετέρια, καπνίζοντας Μάλμπορο, πίνοντας φρέντο γιατομπουτσίνο, διαβάζεις τη Μέτροσπορ ονλάιν στο Samsung Galaxy που δε χωράει στην τσέπη σου κι αγχώνεσαι αν ο Ιβάν θα δώσει στον τάδε ατάλαντο κλωτσοσκούφη πεντακόσιες χιλιάδες ή εξακόσιες. Δε μας γαμάς;
2. Οι γκόμενες που φοράνε ό,τι σκατά τους πλασάρουνε για μόδα
   Πριν από δυο βδομάδες είχα πάει σε μια εκδήλωση όπου με βραβεύσανε γιατί γάμησα κι έδειρα στις πανελλήνιες (σιγά το κατόρθωμα για μένα, θα με πείτε, αλλά προτιμώ να επιδεικνύω μετριοφροσύνη). Εκεί που λέτε βρίσκω έναν άλλον συνάδελφο μηχανολόγο, τον οποίον ήρθαν να χαιρετήσουν παράδοξα πολλές γκόμενες κι αρχίζω να υποπτεύομαι ότι δεν είναι στ'αλήθεια μηχανολόγος.
   Μία απ'αυτές τις γκόμενες, που βραβευότανε κι αυτή, φορούσε ένα υφασμάτινο παντελόνι με άσπρες και μπλε κατακόρυφες ρίγες. Κι επειδή είχε και το μαλλί της βαμμένο κατακόκκινο, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ βλέποντάς την ήταν ότι, αν ήταν και χοντρ...συγνώμη, ελαφρώς εύσωμη, θα της έλεγα να πάμε να κυνηγήσουμε αγριογούρουνα και να δείρουμε κανέναν Ρωμαίο λεγεωνάριο.
   
   Βέβαια, η περήφανη γαλατική βράκα του Οβελίξ δεν είναι το χειρότερο που έχουν δει τα ματάκια μου, αν και οπωσδήποτε δε με εμπνέει ιδιαίτερα όταν η γκόμενα που βλέπω απέναντί μου παίρνει στιλιστικές συμβουλές από έναν άνθρωπο που λαξεύει μενίρ ως επάγγελμα.
   Γιατί ένας από τους λίγους λόγους που χαίρομαι για το ότι έχουμε χειμώνα είναι ότι γλιτώνουμε, έστω και προσωρινά, από ετούτην εδώ την πανούκλα:
   

   
   Γιατί για κάποιο λόγο είναι μόδα το να βγαίνεις έξω λες κι επιβίωσες από την επίθεση ενός γιγαντιαίου μπλέντερ.
3. Ο μαύρος μπουχός που φτύνουν τα λεωφορεία κάθε φορά που ξεκινάνε από στάση:
   Έχεις περάσει λοιπόν ένα ικανό διάστημα της μέρας σου μέσα σε ένα κινούμενο σαρδελοκούτι που χοροπηδάει, αγκομαχάει, τρέμει και τρίζει αδιάκοπα, μαζί με πενήντα γριές, εξήντα φοιτητές που γυρνάνε από τις καφετέριες σχολές τους και μια τσιγγάνα με ένα ανήλικο στην αγκαλιά που γυρνάει από λεωφορείο σε λεωφορείο λέγοντας ότι ο ναρκομανής άντρας της την παράτησε έγκυο κι έχει παιδί ένα μηνών (sic) αφημένο στο σπίτι (το οποίο παιδί είναι ένα μηνών περίπου για όσο χρονικό διάστημα κι ο Μπαρτ Σίμπσον είναι δέκα χρονών).
   Κάποια στιγμή η σεξουλιάρικη φωνή που αναγγέλλει την επόμενη στάση (την οποία φυσικά δεν έχετε εσείς οι Αθηναίοι και μετά μας κουνιέστε, Κατερίνα) φέρνει τη γλυκιά λύτρωση, καθώς έχει φτάσει πλέον η στιγμή να κατέβεις. Και κάνεις το σφάλμα, τη στιγμή που ξεκινάει το λεωφορείο, να πας να περάσεις απέναντι από πίσω.
   ΦΡΑΠ! ΦΡΟΥΥΥΥΠ! ΠΡΡΡΡΡΣΤ! Ρούφα άκαυτο πετρέλαιο, μαλάκα.
   Βέβαια η τραγική ειρωνεία σε αυτή την υπόθεση είναι ότι ο ΟΑΣΘ, για να παίξει με τα νεύρα μας, βάζει στις οθόνες που αναγγέλλουν την επόμενη στάση (που ούτε κι απ'αυτό έχουν στην Αθήνα, ΚΑΤΕΡΙΝΑ) να περνάει το μήνυμα "μετακινούμαι με λεωφορείο, γιατί αγαπώ το περιβάλλον".
   Και τον άλλον τον πείραξαν τα τζάκια κι οι ξυλόσομπες.
4. Αυτοί που λένε ότι ακούνε απ'όλα:
   Άκου να δεις, φιλαράκο μου. Το απ'όλα είναι αποδεκτή απάντηση όταν σε ρωτάω πώς τρως το πιτόγυρο (αν και το απ'όλα σημαίνει ότι μολύνεις τον ιερό γύρο με τη σιχαμερή αηδία που λέγεται κέτσαπ αλλά ας είναι, δε θα τα χαλάσουμε εκεί, εδώ υπάρχει άτομο που τρώει το γύρο με κεφαλοτύρι).
   Όταν όμως εσύ με λες ότι ακούς απ'όλα, εννοείς ότι ακούς απ'όλα όσα έχει βγάλει η Πάολα, ο Παντελίδης κι ο Κιάμος.
   
   (ένα γκντουμπ γκντουμπ που ακούτε είναι το κεφάλι μου που χτυπάω στον τοίχο γιατί βιάστηκα να βγάλω τα 15 χειρότερα τραγούδια του 2013 και δεν πρόλαβα να περιλάβω αυτό το αριστούργημα)
   Απλά δε θες να παραδεχτείς ότι είσαι μια τελειωμένη σκυλού του κερατά (ανεξαρτήτως φύλου) και νομίζεις ότι θα μας πείσεις ότι ακούς ροκ επειδή μια φορά πήγες σε ένα live των Σκόρπιονς (που ανάθεμά με κι αν έχουν κάνει λάιβ πουθενά αλλού εδώ και 20 χρόνια εκτός απ'την Ελλάδα).
   Ή ότι είσαι γκοθού και καλά κι όλος ο κόσμος σου φτάνει μέχρι τους Εβανέσενς. Ή προσπαθείς να μας πείσεις ότι είσαι μέταλλο επειδή κουνάς ρυθμικά αναπτήρα κάθε φορά που ακούς το Νάθινγκ Ελς Μάτερς.
   Μαλάκα μου, το Νάθινγκ Ελς Μάτερς είναι το τελευταίο τραγούδι που δικαιούται να δηλώνει μέταλ. Πάνω στο εξώφυλλο του σινγκλ δε γράφει Metallica. Γράφει Lica. Το Metal σηκώθηκε κι έφυγε. Δεν πείθεις κανέναν. Πάρε το Σκάνια και τράβα στο καλό.
   
5. Αυτοί που κολλάνε τις μασημένες τσίχλες τους κάτω απ'τα θρανία.
   Θέλω να ξεκολλήσω όλες τις μασημένες τσίχλες απ'τα θρανία, να πάρω το DNA από το σάλιο αυτών που τις μάσησαν, να τους κλωνοποιήσω και να στείλω τον στρατό των κλώνων που θα δημιουργήσω να τους σαπίσουν στο ξύλο. Αυτό. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Αυτά, και να προσέχετε μην ταΐσετε τα τρολ.