Down with the sickness

Στην αρχή είχα σκεφτεί να ονομάσω την ανάρτηση "Πάρ'τα μωρή άρρωστη", αλλά είμεθα και μεταλλάδες κι έχουμε κι ένα επίπεδο μη χέσω.
Και ναι, το ότι γράφω σήμερα σημαίνει ότι, εκτός κι αν ορδές εξαγριωμένων αναγνωστών έρθουν κάτω απ'το σπίτι μου με πυρσούς και τσουγκράνες και απαιτήσουν να ανακαλέσω, το Ημερολόγιο του Μηχανολόγου καταργείται.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τον Ηπατολόγο του Χωστήρα (τον οποίο Ηπατολόγο εξομολογούμαι ότι λάτρεψα αλλά δεν το λέμε αυτό στο Χωστήρα γιατί θα το πάρει πάλι πάνω του και άντε μετά να τον ξεκαβαλήσουμε απ'το καλάμι), ούτε με το ότι η αδερφή μου με αποκαλεί Litsa.Com κάθε φορά που το διαβάζει (το οποίο Litsa.Com θα ήταν πραγματικά το χειρότερο σίριαλ που παίχτηκε ποτέ στην ελληνική τηλεόραση αν δε μιλούσαμε για την ελληνική τηλεόραση), αλλά με το ότι εγώ προσωπικά το βαρέθηκα.
Και κρίνοντας απ'το ότι ξεροστάλιαζα ένα εξάμηνο πίσω απ'τη Χριστίνα, κάτι πρέπει να είναι πραγματικά βαρετό για να το βαρεθώ τόσο γρήγορα.
Στο θέμα μας, λοιπόν, σήμερα θα μιλήσουμε για αρρώστιες. Υπάρχουν ένα κάρο ενδιαφέρουσες αρρώστιες να μιλήσει κανείς, γκέιτζ, σύφιλη, ηπατίτιδα, διαβήτης, εκατό είδη καρκίνου, Αλτσχάιμερ, Καλαζάρ και Μπιλίμπερς, αλλά εγώ, επειδή είμαι κρυωμένος, θα μιλήσω για το γνωστό ξενέρωτο κρύωμα.
Τι να κάνουμε; Είμαι κι εγώ γνωστός ξενέρωτος.
Σαν γνωστός αγαπησιάρης που είμαι, τα μικρόβια με λατρεύουν. Κανένα τους δεν αντιστέκεται στην απαράμιλλη γοητεία μου. Όλα ξεσκίζονται ποιο θα με πρωτοπάρει. Και επίσης δεν βοηθάει ιδιαίτερα το γεγονός ότι στο ένδοξο Πολυτεχνείο του Αούθ το σαπούνι στις τουαλέτες θεωρείται μια περιττή και προκλητική στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε πολυτέλεια.
Εγώ φυσικά, σαν προνοητικό παιδί που είμαι, φέρνω αντισηπτικό διάλυμα απ'το σπίτι μου. Αλλά το αντισηπτικό, όπως λέει κι η διαφήμιση, σκοτώνει το 99,9% των μικροβίων, κι εγώ με τη γνωστή καλοτυχία που με δέρνει είναι πάρα πολύ πιθανό να κρυολογώ από αυτό το 0,1%.
-Η τύχη σου, αγόρι μου, είναι αυτό που την κάνεις εσύ να είν...
Σκάσε, Γρηγόρη. Είμαι άρρωστος. Δικαιούμαι να γκρινιάζω.
-Μήπως θες να σου τραγουδήσουμε και το Soft Kitty Warm Kitty?
Όχι, γιατί αντιπαθώ βαθύτατα τον Σέλντον Κούπερ. Αλλά αν έχετε κανένα ωραίο μελωδικό νανούρισμα απ'τους Μετάλικα, θα το εκτιμήσω.
-Α, ευκολάκι.

Τώρα θέλω να μου πείτε κι ένα παραμυθάκι.
-Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας μικρός μηχανολόγος που τον έλεγαν Θωμά και νόμιζε ότι θα βρει γκόμενα. Τελικά δεν τα κατάφερε ποτέ. Τέλος.
...το ξέρατε ότι γαμιέστε; Τώρα το ξέρετε.
Ένιγουέι, αυτό που ήθελα να πω πριν διακόψετε με τις βλακείες σας, είναι ότι εγώ, που ως γνωστόν είμαι θετικός και χαρούμενος άνθρωπος και λατρεύω να βλέπω το silver lining κάθε σύννεφου (που λέμε κι εμείς οι Εγγλέζοι), όποτε κρυολογώ δεν έχω όρεξη για απολύτως τίποτα.
Κι επειδή κρυολογώ περίπου κάθε πέντε μέρες, αυτό μάλλον επηρεάζει αρκετά τη ζωή μου.
Αλλά πες μου εσύ, Γρηγόρη, όταν ο άλλος νιώθει σαν να ήρθε ο κατάξανθος Σκανδιναβός θεός Θωρ με το σφυρί του που μόνο αυτός μπορεί να σηκώσει και του κοπανάει σφυριές στο κεφάλι ακολουθώντας το ρυθμό του We're up all night to get Loki, πώς τον περιμένεις εσύ να έχει όρεξη να μάθει Τίτσου;
Κι όταν ο άλλος χρειάζεται να καταβάλλει συνειδητή προσπάθεια για το εξής πολύ απλό πράγμα του να αναπνεύσει, πώς τον περιμένεις εσύ να θυμηθεί να κάνει κονέ με τις γκόμενες που κουβάλησες από το μαθηματικό;
-Αλλιώς θα έκανες, μαλάκα.
Ε...αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δε μας απασχολεί ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή.
Κι ήθελα να ξεκινήσω και γυμναστήριο αυτή την εβδομάδα.
Σκάσε, Γρηγόρη. Πραγματικά ήθελα.
Και δεν έχει καμία σχέση το ότι παραδίπλα στο γυμναστήριο θα κάνει ζούμπα ή κάτι τέθοιο η Ντέμη, η μοναδική μηχανολόγα που βλέπεται και έχει ανθρώπινη συμπεριφορά και ποιον κοροϊδεύω, δεν πρόκειται να μου κάτσει ούτε αν βγάλουν πόδια οι τσιπούρες.
Τι είπαμε; Είμαι πολύ θετικός άνθρωπος.
Φυσικά, ο πονοκέφαλος και τα βουλωμένα ρουθούνια δεν είναι τα μόνα προβλήματα που ανακύπτουν από το κρυολόγημα. Για παράδειγμα, θα έχετε παρατηρήσει, φαντάζομαι, ότι τα κρύα χειμωνιάτικα πρωινά, που κάνει κρύο, γιατί είναι χειμωνιάτικα πρωινά, και τα χειμωνιάτικα πρωινά κάνει κρύο, οι κινητήρες των αυτοκινήτων δε δουλεύουν σωστά μέχρι να ζεσταθούν, με αποτέλεσμα να γίνεται ατελής καύση και να βγάζουν απ'την εξάτμιση αυξημένες ποσότητες βλαβερών ρύπων.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τον ανθρώπινο οργανισμό όταν είναι κρυωμένος.
Σε περίπτωση που το metaphor που χρησιμοποίησα ήταν πολύ πολυσύνθετο και δεν το πιάσατε με την πρώτη, η εξάτμιση είναι ο πρωκτός.
Και η μάνα μου, χάρη σε μια εξαιρετική αστρική συγκυρία, μαγείρεψε προχθές φασολάδα.
Ας πούμε απλά ότι ένα μεγάλο κομμάτι της Δυτικής Θεσσαλονίκης τέθηκε σε καραντίνα και κρίθηκε μη κατοικήσιμο για τους επόμενους τέσσερις αιώνες.
Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, το επόμενο πράγμα που συμβαίνει είναι να μεταμορφωθείς ξαφνικά σε γριά στο σώμα ενός δεκαοχτάχρονου μηχανολόγου. Τριγυρνάς από καναπέ σε κρεβάτι τυλιγμένος σε μια κουβέρτα, πίνεις όλη τη μέρα τσάγια και σούπες, γκρινιάζεις ασταμάτητα και παίρνεις τόσα χάπια που αρχίζεις να ακούς Τιέστο.

Κι όλα αυτά μέχρι το μικρόβιο να βαρεθεί να σεργιανάει ανάμεσα στα κύτταρά σου (γιατί για κάποιο λόγο έγραψα 19,8 Βιολογία στις Πανελλήνιες), να φύγει έξω, ο οργανισμός σου να σταματήσει να μαλακίζεται (γιατί, αν δεν το ξέρατε, ο πυρετός, οι μύξες και το φλέμα στο λαιμό, για τις κλανιές δεν ξέρω, δεν είναι απ'το μικρόβιο, αλλά η αντίδραση του οργανισμού στην προσπάθεια να διώξει το μικρόβιο, που στην τελική μπορεί να μην είναι και καθόλου κακό παιδί ρε παιδί μου, μπορεί απλά να έψαχνε ένα ζεστό και ήσυχο κορμί να ξεχειμωνιάσει χωρίς να πειράξει κανέναν κι εσύ μαλάκα οργανισμέ αρχίζεις αμέσως τις υστερίες και τον πόλεμο; ΛΕΥΤΕΡΙΑ στο καταπιεσμένο μικρόβιο! Κατάληψη και συναυλία υποστήριξης των αδικημένων της αστικής πάλης και κάτι μου λέει ότι το πολύ Πολυτεχνείο κάνει το παιδί μαλάκα), και...ξέχασα τη ροή της πρότασής μου μ'όλες αυτές τις μαλακίες.
Πάμε ξανά απ'την αρχή λοιπόν.
Κι όλα αυτά μέχρι το μικρόβιο να βαρεθεί να σεργιανάει ανάμεσα στα κύτταρά σου, να φύγει έξω, ο οργανισμός σου να σταματήσει να μαλακίζεσαι, να φτάνει απρόσκοπτα στα πνευμόνια το οξυγόνο (όπου "οξυγόνο" στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης βάλε "μείγμα καυσαερίου, καπνού από Holborn κίτρινο και Θερμαϊκίλας") και πλέον, υγιής, να αντιμετωπίσεις τον κόσμο με νέα απαισιοδοξία.
Πανέμορφα, ε;
Σκάσε, Γρηγόρη.
Αυτά, και να προσέχετε μη βγαίνετε έξω με τα πολλά κρύα, να ντύνεστε ζεστά, να φοράτε ζακέτες, να βάζετε και κανένα φανελάκι από μέσα, και μην πίνετε κρύα νερά, και...
...εντάξει, μαμά, αρκετά έπαιξες, άσε κάτω το πληκτρολόγιο και πήγαινε φτιάξε μου μια σούπα τώρα.